AlexisPap

Όχι, στα 230V (237 για την ακρίβεια) έχω 3V πτώση τάσης. 2 στην φάση και 1 στον ουδέτερο. Άρα λες ότι το 1V της πτώσης στην φάση οφείλεται στην αντίσταση του δικτύου; Νομίζω ότι είναι πολύ... Αν άναβε όλη η γειτονιά τους φούρνους θα είχε πτώση δεκάδων βολτ. Που να άναβαν κι οι θερμοσίφωνες... Απ' την άλλη δεν πρόκειται να κατέβω στο ζυγοκιβώτιο για να μετρήσω την τάση . (ναι ξέρω, κανονικά θα έπρεπε να έχει μολυβοσφραγίδα...) Θα μπορούσε η πρόσθετη αντίσταση να οφείλεται σε αντίσταση επαφής ασφαλειοδιακόπτη;

Μία κολόνα που δεν προβλεπόταν από την στατική μελέτη...

Μπορείς, αλλά δώσε βάση σε όσα είπε ο Archytas στο #53. Έχε υπόψη σου ότι σε μη συμμετρικούς φορείς τα ΚΕΣ των πλακών δεν έχουν καμία σχέση με τους πόλους στροφής κατά την μετελαστική παραμόρφωση. Για πιο λόγο θες να βρεις τα ΚΕΣ; Τινάκι, το ΚΕΣ είναι σημείο. Απλά -γενικά- κάθε διάφραγμα έχει το ΚΕΣ σε άλλη θέση (όπως μπορεί να συμβεί και με το ΚΒ). Αν ο φορέας έχει σε κάτοψη διπλή συμμετρία και καθ' ύψος είναι απολύτως κανονικός, τότε όλα τα ΚΕΣ βρίσκονται στην ίδιο άξονα. Μόνο σε αυτή την περίπτωση μπορείς να υπολογίσεις την θέση τους εύκολα...

Ίσως δεν διευκρίνισα ότι γενικά κάθε διάφραγμα θα έχει το δικό του κέντρο στροφής, παρεκτός κι αν υπάρχει στον φορέα διπλή συμμετρία...

Θα πρέπει να λύσεις τον φορέα για μία κάποια κατακόρυφη ροπή. Τα διαφράγματα θα στραφούν όπως είναι φυσικό, κατά την φορά της ροπής, γύρω από κάποιο σημείο. Το σημείο αυτό είναι το κέντρο στροφής και μπορεί να υπολογιστεί εύκολα από τα ux, uy δύο διακριτών κόμβων του διαφράγματος.

Τα προγράμματα χρησιμοποιούν αποκλειστικά την μέθοδο που θα ορίσει χρήστης. Ακόμη κι αν είναι ακατάλληλη για τον συγκεκριμένο φορέα.

Λέει: Δεν υπάρχει αναλυτική έκφραση με φυσική σημασία. Την προσεγγιστική εξίσωση την έδωσες εσύ, αλλά δεν έχει φυσική σημασία. Φυσική σημασία έχουν οι εξισώσεις ισορροπίας και βάσει αυτών κατασκευάστηκε ο πίνακας. Αλλά δεν αποτελούν "αναλυτική έκφραση", αποτελούν μέρος "αριθμητικής διαδικασίας" αφού δεν έχουν αναλυτική λύση...

Αν αφιερώσεις αρκετό χρόνο θα διαπιστώσεις ότι είναι οι αναλυτικές - αλγεβρικές εκφράσεις της ισορροπίας της διατομής. Οι εξισώσεις έχουν πολλούς αγνώστους και επομένως έχουν άπειρες λύσεις. Όπως γράφει και ο Ζαράρης, ο πίνακας α διαγράμματα) προκύπτει από την επίλυση των εξισώσεων ισορροπίας για τον οικονομικότερο συνδυασμό εs και εc...

Ε, αυτοί οι Γερμανοί δεν έχουν το Θεό τους! Ακόμη και τον Ζαράρη αντέγραψαν!

- Και ιδού:

- Ιδού : .

Καλά ρε παιδιά, μια μετονομασία αρχείου θέλησε να κάνει ο άνθρωπος... Σιγά μη εγκαταστήσει και το Partition Magic...

rename: ren ####.ac$ ####.dwg. Αλλά γιατί από το dos; πολύ ευκολότερα από την εξερεύνηση των windows... Edit: andrianna είσαι πραγματικά γρήγορη!

Ή στον κατάλογο (φάκελο) εργασίας όπου βρίσκεται το dwg, ή στον temp: c:\documents and settings\**user**\local settings\temp\

Να το θέσω διαφορετικά: Αν έχεις ένα πατάρι στρωμένο με OSB και εάν το δάπεδο αυτό παρέχει στην πράξη διαφραγματική λειτουργία, τότε επιβάλλεται να ληφθεί υπόψη στο μοντέλο. Αντιστοίχως, είτε σε παλιά, είτε σε καινούργια κατασκευή δεν απαγορεύεται να αξιοποιηθεί το δάπεδο για την απόδοση διαφραγματικής λειτουργίας. Ακόμη κι αν είναι ξύλινο. Φυσικά τα υλικά έχουν και τα όριά τους. Αν είναι ένα πατάρι 5000m², δύσκολα θα γίνει διάφραγμα με ...OSB!

Σε έργα όπου απαιτείται (αναστηλωτικά) σχεδιάζουμε διαφράγματα από ξυλεία (σανίδωμα, κόντρα πλακέ, OSB) με πλήρη ή μερική διαφραγματική λειτουργία. Σε βεβαιώ ότι δεν πρόκειται για ερευνητικό επίπεδο... Απλά να σημειώσω ότι η διαφραγματική λειτουργία συνεπάγεται πολύ μεγαλύτερες δράσεις απ' ότι η παρεμπόδιση του λυγισμού και απαιτεί ικανοτικό σχεδιασμό. Δυσκολεύομαι να φανταστώ κτήριο λογικών διαστάσεων που να επαρκούν τα πάνελ...

Αυτό ισχύει, το έχουμε δει επανειλημμένως σε κατασκευές, ενίοτε μάλιστα με τεράστιες μάζες. Ωστόσο, αφού κανείς κανονισμός δεν το προβλέπει, πρέπει σε κάθε μελέτη να αποδεικνύουμε την επάρκεια του OSB και του βιδώματός του πάνω στον σκελετό... Παρά ταύτα σε εκτεταμένους φορείς ίσως είναι αναγκαία η τοποθέτηση χιαστί συνδέσμων, ακόμη κι αν το OSB επαρκεί. Αν λοιπόν υπάρχει διάφραγμα τα πράγματα θα είναι όπως τα λες. Ωστόσο είμαι της άποψης να μην θεωρήσει ο μελετητής διάφραγμα (έναν βαθμό ελευθερίας), αλλά να αποδώσει μάζα σε κάθε κόμβο και να περάσει τις πλάκες του OSB ως επιφανειακά πεπερασμένα (ούτως ή άλλως ένα τέτοιο μοντέλο θα χρειαστεί για τον έλεγχο της διαφραγματικής λειτουργίας). Αν δεν υπάρχει διάφραγμα, εφόσον ο φορέας προορίζεται για δυναμικά φορτία θα πρέπει να μπουν κάποιοι σύνδεσμοι δυσκαμψίας ώστε να ενοποιούν σε κάποιο βαθμό τις μετατοπίσεις. Φυσικά έχεις δίκιο ως προς το τι θα γίνει σχετικά με το ποσοστό συμμετοχής των ιδιομορφών. Σε κάθε περίπτωση είμαι τις άποψης ότι βαθμοί ελευθερίας που ενεργοποιούν μικρές μάζες πρέπει να αγνοούνται (ενδιάμεσοι κόμβοι gerber, κεντρικοί κόμβοι χιαστί, κόμβοι εφελκυώμενου πέλματος δικτυωμάτων κλπ). Πράγμα που δυσκολεύει βεβαίως την μελέτη αφού πρέπει να επέμβεις στο μοντέλο...

Σίγουρα στο βιβλίο του Ζαράρη...

Η ουσιώδης διαφορά είναι ότι τα κανονικά κτήρια έχουν προβλέψιμη συμπεριφορά, ομοιόμορφη κατανομή των εντάσεων μεταξύ ορόφων και στοιχείων δυσκαμψίας, καλύτερη απόκριση στην σεισμική δράση. Άρα καλύτερη συμπεριφορά. Τα μη κανονικά κτήρια έχουν ακριβώς τα αντίθετα χαρακτηριστικά. Χρειάζεται ακριβέστερη προσομοίωση και ανάλυση για να επιτευχθεί ο ίδιος βαθμός αξιοπιστίας και αυτό είναι που προσπαθεί να εξασφαλίσει ο κανονισμός. Στην πράξη, επειδή ακριβώς έχουν χειρότερη απόκριση σε σχέση με τα κανονικά, πάντα υστερούν...

Άααα.... είναι αυτό που κάποιος γνωστός και μη εξαιρετέος λέει: "άλλα λέει η θειά μου, άλλα ακούν τ' αυτά μου". Τζάμπα το καψόνι δηλαδή. Τελικά έχουμε διάφραγμα ή όχι; Προφανώς άλλο αποτέλεσμα θα λάβουμε στην μία περίπτωση και άλλο στην άλλη... Θεωρητικά το ελαστικό μέσο έχει άπειρες ιδιομορφές. Η δυναμική ανάλυση είναι υπόθεση κυματομηχανικής και πλην ελαχίστων εξαιρέσεων δεν έχει λύση. Στην πράξη οι ιδιομορφές δεν είναι άπειρες αλλά ίσες με τους βαθμούς ελευθερίας των ατόμων ή των μορίων που συνθέτουν το σώμα... προφανώς αυτό δεν βελτιώνει την κατάσταση... Στην τεχνική πράξη κάνουμε δραστική απλοποίηση του προβλήματος: - Αποδίδουμε κεντροβαρικούς βαθμούς ελευθερίας μόνο στα μέλη με σημαντική μάζα και δυσκαμψία (διαφράγματα, και άλλων ειδών δίσκοι με μεγάλη μάζα). - Αγνοούμε πλήρως τους βαθμούς ελευθερίας που αντιστοιχούν σε μέλη με μικρή μάζα, την μάζα των οποίων αποδίδουμε στους δίσκους. Τα παραπάνω αποδεικνύεται ότι είναι γενικά προς την μεριά της ασφαλείας. Φυσικά προϋποτίθεται ότι τα διαφράγματα υπάρχουν (αν και πολλές φορές απαιτείται να ελέγξουμε και να πιστοποιήσουμε την διαφραγματική λειτουργία). Επίσης προϋποτίθεται ότι η μάζα που αντιστοιχεί στους αγνοούμενους βαθμούς ελευθερίας είναι μικρή (πχ πλάκα 200tn vs υποστύλωμα 0,8tn...). Τι θα συνέβαινε αν θεωρούσαμε πλάκα με επιφανειακά πεπερασμένα και κατανεμημένη μάζα; Πιο ρεαλιστική προσομοίωση, ελαφρά πιο ευμενή εντατικά μεγέθη και ελαφρά μικρότερα ποσοστά συμμετοχής στις πρώτες ιδιομορφές... Η γενική εικόνα όμως δεν αλλάζει επειδή το μητρώο δυσκαμψίας ενοποιεί σε μεγάλο βαθμό τους βαθμούς ελευθερίας της πλάκας (κάτι που συμβαίνει και στην πραγματική πλάκα). Τώρα, στα σιδηρά γενικά δεν έχουμε διαφραγματική λειτουργία... Αν μοιράσουμε μάζες σε όλους τους κόμβους και κάνουμε δυναμική ανάλυση προκύπτει το γνωστό μπάχαλο. Πολύ μικρός βαθμός συμμετοχής των ιδιομορφών, "παράξενες" ιδιομορφές κλπ. Ιδιομορφές που ενεργοποιούν μιδαμινές μάζες έχουν μεγάλη ιδιοπερίοδο και εμφανίζονται πρώτες στην λίστα. Δεν είναι λάθος της ανάλυσης, είναι λάθος στην μόρφωση του φορέα. Εφόσον ο φορέας προορίζεται για δυναμικά φορτία πρέπει να δημιουργήσουμε δεσμεύσεις βαθμών ελευθερίας στην κατασκευή (με συνδέσμους ακαμψίας) ώστε να μην παρουσιάζονται "παρασιτικές" ιδιομορφές. Πχ να επεκτείνουμε τους αντιανέμιους ώστε να αποτρέψουμε τον "χορό" των πλαισίων (τα μισά πλαίσια να πηγαίνουν δεξιά, τα άλλα μισά αριστερά εναλλάξ). Επίσης κάποιους βαθμούς ελευθερίας πρέπει να τους αγνοήσουμε. Αφενός επειδή μπορεί να είναι αδύνατοι, πχ τεγίδες και μηκίδες δεν μπορούν να κινηθούν ανεξάρτητα στο επίπεδο της επικάλυψης / πλαγιοκάλυψης. Αφετέρου επειδή μπορεί να ενεργοποιούν απαράδεκτα μικρή μάζα. Πχ, η εγκάρσια ταλάντωση του κεντρικού κόμβου ενός χιαστί συνδέσμου δεν έχει νόημα: Ναι μεν η ταλάντωση είναι πραγματική, αλλά δεν μπορεί να λάβει στην πράξη τις διαστάσεις που δείχνει η ανάλυση λόγω φαινομένων δευτέρας τάξεως. Επιπλέον η ταλαντούμενη μάζα είναι μηδαμινή. Άρα λοιπόν σε φορείς όπως οι μεταλλικοί δύο πράγματα ισχύουν: - Ο φορέας πρέπει να έχει σχεδιαστεί κατάλληλα. - Οι μαζικοί βαθμοί ελευθερίας δεν πρέπει να αποδίδονται αδιακρίτως σε κάθε κόμβο. Κάποιοι κόμβοι πρέπει να παραμένουν χωρίς μάζα. - Είναι ωστόσο λάθος να θεωρήσει κανείς διάφραγμα αφού αυτό ...δεν υπάρχει. Υ.Γ: Ελπίζω τώρα να ήμουν εντός θέματος

Αφενός είναι όπως τα λέει ο terry, αφετέρου η ΕΚΩΣ §10.3 εξηγεί πως να συνεκτιμήσουμε την συμβολή του οπλισμού των πλακών στην αντοχή των δοκών...

Συνάδελφοι, η πλάκα θα λυθεί και θα υπολογιστεί ως αυτό που είναι (τριέρειστη, αν φύγει μόνο η κάτω δοκός, διέρειστη αν φύγουν πάνω κάτω, ιδιάζουσα περίτπωση -> πεπερεσμένα αν φύγει και η δοκός - πρόβολος). Δίκιο έχεις χρειάζεται σωστή όπλιση και έλεγχος, αν και πιστεύω ότι θα έχει επάρκεια... Αλλά γιατί λες διάτρηση και όχι διάτμηση; Δοθέντος ότι από πίσω υπάρχει δοκός δεν μπορούμε να ορίσουμε περίμετρο αστοχίας, θα πρέπει να κάνουμε έλεγχο για την μέγιστη διατμητική τάση...

Πράγματι. Αλλά θα έπρεπε να πέφτει 0,9V, όπως εξάλλου συμβαίνει ουδέτερο που είναι επίσης 16άρης...

Τώρα που το λες, πριν τρία χρόνια έσπασα για πλάκα κάτι καρότα που έβγαλε ο υδραυλικός και βρήκα ισοδύναμη αντοχή κύβου από 28MPa μέχρι 37MPa...

Αυτό που αλλάζει είναι το ζ της διατομής (ο μοχλοβραχίονας). Μία μεγαλούτσικη τιμή μSd είναι 0,2 που για την επόμενη κατηγορία (C20/25 -> C25/30) θα πέσει στο 0,16. Το ζ θα αλλάξει από 0,859 σε 0,892. Η μεταβολή είναι 3,8% και πέφτει όσο μειώνεται το αρχικό μSd (αλλά αυξάνει όσο πηδάμε κατηγορίες). Γενικά η μεταβολή αυτή του ζ είναι αμελητέα. Δεν μπορεί να βλάψει τον ικανοτικό, αφού συμβαίνει λίγο πολύ ομοιόμορφα σε όλα τα μέλη, με τα ισχυρά φορτιζόμενα μέλη να πλεονεκτούν ελαφρώς...