AlexisPap

Όπως είναι προφανές, στο πρώτο μήνυμα αναφερόμουν στην συγκεκριμένη περίπτωση του nik ενώ στο δεύτερο γενικά στους καμπύλους φορείς, εφόσον είναι ευαίσθητοι σε λυγισμό.

Γενικά, φορείς που καταπονούνται με σημαντικά οριζόντια φορτία σε σχέση με τα κατακόρυφα, και οι οποίοι δεν είναι ακραίοι από πλευράς μεγέθους, δεν χρειάζονται επαναληπτικές μεθόδους. Δηλαδή κτήρια μέχρι 10 ~ 15 ορόφους, ακόμη και με φορέα αποκλειστικά από πλαίσια, δεν είναι ευαίσθητα σε φαινόμενα 2ας τάξεως εφόσον σχεδιάζονται έναντι σεισμού (πλαίσια μη μεταθετά - μη αντιστηριζόμενα). Ή συνήθη στέγαστρα με άνοιγμα μέχρι 50 ~ 60 μέτρα, που σχεδιάζονται για ανεμοπιέσεις ΕΚ-1. Αυτά γενικά ισχύουν (αν και πάντα μπορεί να βρει κανείς μια εξαίρεση) και γιαυτό έγραψα παραπάνω ότι στα συνήθη έργα στην Ελλάδα δεν χρειάζεται μη γραμμική ανάλυση για τον λυγισμό. Επιπλέον: Κάθε μορφή λυγισμού που μπορεί να αναλυθεί σε προφανείς και καθαρές "ιδιομορφές" καλύπτεται πλήρως από τις καμπύλες λυγισμού του ΕΚ-3. Οι περισσότερες μορφές που δεν αναλύονται, μπορούν να υποκατασταθούν από την αμέσως δυσμενέστερη και να ελεγχθούν χωρίς να οδηγούν σε αντιοικονομική λύση. Όλες οι υπόλοιπες (κλασική περίπτωση τα πλευρικά δικτυώματα πεζογεφυρών) αντιμετωπίζονται εύκολα με το DIN4114... Όσο δουλεύει κανείς γραμμικά έχει το όφελος ότι δεν χρειάζεται να ενσωματώσει ατέλειες στο μοντέλο, ούτε να βάλει παρασιτικά φορτία κλπ. Για την εύρεση του κρίσιμου φορτίου σε μεταθετά πλαίσια εφαρμόζεται με γραμμική ανάλυση η μέθοδος Horne, που δίνει αποτελέσματα 5~10% προς την μεριά της ασφαλείας. Αν και με τις σύγχρονες υπολογιστικές δυνατότητες μάλλον αποτελεί μουσειακό είδος. Ως τώρα ασχολούμαστε με πλαισιακούς φορείς στους οποίους δοκοί και στύλοι είναι κάθετοι μεταξύ τους. Όταν δεν είναι κάθετοι, όπως ας πούμε στην περίπτωση των αετωματικών πλαισίων στεγάστρων, δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε την μορφή του λυγισμού. Μπορούμε βεβαίως να υποθέσουμε μία "ιδιομορφή" που να βρίσκεται καταφανώς προς την μεριά της ασφαλείας και βάσει αυτής να ελέγξουμε τα μέλη. Στις περισσότερες περιπτώσεις όπου ο λυγισμός δεν είναι η κρίσιμη μορφή αστοχίας, η μέθοδος είναι αποτελεσματικότατη. Κάνουμε τον έλεγχο απλώς για την πληρότητα της μελέτης, αποδεικνύοντας ότι η κατασκευή δεν κινδυνεύει από λυγισμό. Όταν όμως ο λυγισμός είναι η κρίσιμη μορφή αστοχίας, η μέθοδος αυτή γίνεται εξαιρετικά αντιοικονομική. Σε αυτή την (σπάνια) περίπτωση η μόνη λύση είναι η ανάλυση 2ας τάξεως (επαναληπτική διαδικασία). Στους καμπύλους φορείς: Ούτως ή άλλως τους προσομοιώνουμε ως τεθλασμένους με πολλά μικρά γραμμικά στοιχεία. Επομένως για τις ανάγκες της ανάλυσης εκφυλίζονται σε πλαίσια με γραμμικά μέλη, μη κάθετα μεταξύ τους. Πάλι θέλουμε ανάλυση 2ας τάξεως. Ένας εμπειρικός τρόπος για να δούμε αν το πλαίσιό μας είναι ευαίσθητο σε φαινόμενα 2ας τάξεως: Από την γραμμική ανάλυση βρίσκουμε το φορτίο (έστω Sc) που οδηγεί σε διαρροή κάποιας διατομής (ας πούμε ότι είναι Sc = 120% * Sd του φορτίου σχεδιασμού). Για το φορτίο αυτό βρίσκουμε την ελαστική γραμμή και φτιάχνουμε το διάγραμμα ροπών λόγω P/δ. Αν το διάγραμμα αυτό είναι κατά τάξεις μεγέθους μικρότερο του διαγράμματος ροπών λόγω του φορτίου Sc τότε δεν τίθεται θέμα λυγισμού (φυσικά η μέθοδος είναι μπακάλικη και δεν προτείνεται για ενσωμάτωση σε μελέτες ).

archytas...... ξεκινάω με λίγες σκέψεις, μπας και ξεπεράσουμε το στάδιο των ερωτημάτων και μας πεις τις σκέψεις που είναι φυσικό -ως αρχιτέκτων- να σε βασανίζουν... :) Υπό τον γενικό τίτλο "P/Δ ανάλυση" τα διάφορα προγράμματα υλοποιούν κάποια επαναληπτική μέθοδο ανάλυσης, αποτελούμενη από πολλά στάδια γραμμικής ανάλυσης μεταξύ των οποίων το μητρώο των φορτίων ή/και το μητρώο δυσκαμψίας μεταβάλλονται ανάλογα με τα αποτελέσματα εντάσεων/μετατοπίσεων του προηγούμενου σταδίου. Η συνηθέστερη περίπτωση είναι με εφαρμογή της μεθόδου Newton/Raphson, που είναι από της ταχύτερα συγκλίνουσες επαναληπτικές μεθόδους. Η λογική της ανάλυσης είναι αύξηση του φορτίου σε βήματα μέχρι να επέλθει αστάθεια (μεγάλη διαφορά στις μετατοπίσεις μεταξύ δύο διαδοχικών βημάτων). Στην γενικότητά της η μέθοδος μπορεί να κάνει πολλά (λυγισμός, P/Δ, μη γραμμικότητες υλικού), αλλά ένα θέμα είναι το πως υλοποιείται στο κάθε πρόγραμμα. Φυσικά η μέθοδος έχει νόημα μόνο εκεί όπου η κλασσική μέθοδος (Euler), η λεγόμενη και "ιδιομορφική", αποδεικνύεται ανεπαρκής. Δηλαδή μεταθετά πλαίσια, δικτυωτοί φορείς μεγάλων ανοιγμάτων, καμπύλοι φορείς, επιφανειακοί φορείς κλπ. Έχει εγγενή αδυναμία χειρισμού των γεωμετρικών ατελειών μελών και μορφωμάτων και για να βγάλει σωστά αποτελέσματα θέλει προσοχή και κόπο. Για τις συνήθεις εργασίες μελετητή στην Ελλάδα είναι μάλλον περιττή.

Θα διαφωνήσω στο ότι αποσκοπεί στην προστασία της αποχέτευσης. Αν κατάλαβα καλά σε τι αναφέρεσαι, είναι σύστημα ανάκτησης της θερμικής ενέργειας για προθέρμανση του νερού εισαγωγής και βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης της συσκευής.

Δεν έχεις πρόβλημα. Το νερό μπορεί να έχει θερμοκρασία 90° αλλά η σωλήνα θα έχει χαμηλότερη, μέχρι να απορροφηθεί η απαιτούμενη θερμότητα για την θέρμανση αυτής και των δομικών υλικών που την περιβάλουν. Είναι ζήτημα μετάδοσης της θερμότητας και θερμοχωρητικότητας. Ισχύουν μετά βεβαιότητας όσα είπε ο CostasV.

Μάλλον έχω άλλη έκδοση... αλλά, lida80, αυτό που αναφέρεις δεν το βρίσκω παράλογο, εκτός αν δεν το κατάλαβα σωστά...

Συνάδελφοι, έχω την εντύπωση ότι -μετά από αρκετές παρεξηγήσεις- το ΤΕΕ έβγαλε ένα κείμενο διευκρινήσεων, όπου λέει σαφώς ότι στην δήλωση του Ν.651 υποχρεούμαστε να αναφερθούμε μόνο σε όσα ορίζει ο νόμος και όχι σε δεσμεύσεις λόγω δασαρχείου, ΥΠΠΟ(Τ), χρήσεων γης κλπ. Επίσης η ίδια η δήλωση δεν είναι βεβαίωση τετραγωνικών, άσχετα αν το διάγραμμα ή ο τίτλος τα αναφέρουν...

Σαφώς και ισχύει το δεύτερο. Όταν όμως η σύνδεση χαλαρώσει τότε, λειτουργώντας σαν ελατήρια, συνεχίζουν να ασκούν κάποια δύναμη και να εξασφαλίζουν ότι το περικόχλιο δεν θα περιστραφεί περαιτέρω ώστε να λυθεί η σύνδεση. Εξάλλου κάποια γκρόβερ (όπως ας πούμε το "αστεράκι" από σκληρό χάλυβα κάνουν πατουρίτσες όπως αυτές τις καστάνιας... Χρησιμοποιούνται όμως μόνο σε μικρές διαμέτρους, προφανώς επειδή δεν αντέχουν μεγάλα φορτία.

Για τον φορέα σου δεν απαιτείται εξειδικευμένη ανάλυση. Κύριο εντατικό μέγεθος για τον σχεδιασμό του πλαισίου θα είναι η κάμψη. Ο λυγισμός στο κατακόρυφο επίπεδο πρακτικά δεν υφίσταται διότι η "ατέλεια" δηλαδή η καμπυλότητα είναι αντίστροφη εκείνης που προκαλεί το κατακόρυφο φορτίο. (και για άλλους λόγους επίσης). Επίσης, τα 12m είναι πολύ μικρό άνοιγμα για να ανησυχείς...

Εκ της ΕΑΚ §4.2.3[3] και της §4.2.3[4] πιθανότατα ο τοίχος δεν έχει απαιτήσεις αντισεισμικού σχεδιασμού.

OK, φαντάζομαι κάτι σαν ΙΡΕ200 ~ 220. Οι περισσότεροι κατασκευαστές έχουν κουρμπαδόρο ικανό για τέτοια διατομή. Κάνε μια ερώτηση στον δικό σου, εφόσον έχει κουρμπαδόρο, είναι η ευκολότερη λύση. Στην ανάλυση θα θεωρήσεις την δοκό τεθλασμένη, από τεγίδα σε τεγίδα. Κανένα πρόβλημα με τους λυγισμούς, λύνεις με το πρόγραμμα που έχεις... Edit: πραγματικά ακαριαία αντίδραση!

Μπορούμε iovo... με τον "αγώνα της μνήμης ενάντια στη λήθη", όπως παρέθεσες. Με την προσωπική στάση ζωής. Δυστυχώς δεν διαθέτουμε το κοινωνικό υπόβαθρο για μία επανάσταση. Τώρα είναι η ώρα να φτιαχτεί αυτό το υπόβαθρο. Ξέρω ότι ακούγεται απογοητευτικό, συντηρητικό και "μειοδοτικό". Αλλά η επανάσταση δεν έρχεται από κοινωνίες σάπιες, βυθισμένες στην διαφθορά, την εγωπάθεια, τον "ταξικό" διχασμό. Η επανάσταση δεν θα έρθει από εμάς, ίσως έρθει από τα παιδιά μας. Αφού δεν θα τους παραδώσουμε ένα καλύτερο κόσμο, ας τα προετοιμάσουμε για να τον καλυτερεύσουν αυτά.

Την πας πολύ μακρυά την κουβέντα... Μα, έχουμε Δημοκρατία; Η εξουσία από την εποχή του Περίανδρου εφαρμόζει με συνέπεια τα Θρασυβούλεια διδάγματα. Ας προσπαθήσει όποιος τολμά να απαριθμήσει το πλήθος των εξεχόντων συμπολιτών μας που "εξοστρακίστηκαν" από θέσεις ευθύνης και αντικαταστάθηκαν από "τεχνοκράτες", μόνο τις τελευταίες δεκαετίες... Κάθε "μεταρρύθμιση", περιλαμβανομένης και της εκπαιδευτικής, γίνεται σε όρους εξουσίας. Αυτό για το οποίο πρωτίστως επείγεται η Άννα είναι η αναδιανομή της τράπουλας. Τα υπόλοιπα (προσπάθεια αναβάθμισης) είναι αναγκαία παραπροϊόντα της διαδικασίας.

Είδες... λάθος παράθεση. Εννοώ ότι δεν παίζει κακή επιλογή υλικών, μιλάμε για υλικά εργοστασιακά. Τώρα αν το περικόχλιο μπορεί να είναι μια κατηγορία κάτω, δεν το γνωρίζω.

Προφανώς ο operator δεν ξέρει τι διαρρέει. Απλώς λέει "καργάρω" τις βίδες. Είναι θέμα επιλογής υλικών το να διαρρεύσει ο κοχλίας ή κάτι άλλο... Δεν παίζει κάτι τέτοιο. Η συγκεκριμένη αστοχία παρατηρείται με σωστά επιλεγμένα υλικά. Η αστοχία του σπειρώματος μπορεί να εμφανιστεί είτε στον κοχλία είτε στο περικόχλιο. Είναι συνηθέστερο σε κοχλίες χαμηλής αντοχής, αν και ο λόγος δεν είναι προφανής (ίσως απλώς δεν είναι εύκολο να προκαλέσει κανείς αστοχία σε κοχλίες υψηλής αντοχής). Άσχετο, αλλά τώρα που το θυμήθηκα, οι κοχλίες που σφίγγονται με αερόκλειδο αστοχούν πάντα στην ρίζα του λαιμού λόγω κόπωσης. Έκανα κάποτε κάτι προεντεταμένες συνδέσεις και το σφίξιμο ήταν τραγωδία...

Συχνά πάντως το βέλος του άνω πέλματος σε κάθε φάτνωμα του δικτυώματος είναι αρκετά μικρό, ώστε να αντιμετωπιστεί ως εκκεντρότητα ή ως πρόσθετη ροπή. Βέβαια στα 12m είναι απίθανο να συμβεί κάτι τέτοιο. Αλλά, 12m είναι, ποιος σκάει...

Τα 12m είναι λίγα για να κάνεις καμπύλο ζευκτό. Θα δυσκολευτείς με την επικάλυψη. Τα καμπύλα ζευκτά οδηγούν σε πολύ οικονομικές λύσεις όταν έχουμε μεγάλα ανοίγματα. Αλλά για 12m δεν είναι η οικονομία το θέμα... Αν δεν θες να δυσκολευτείς με τον λυγισμό κάνε το άνω πέλμα τεθλασμένο. Ούτως ή άλλως η θέση των τεγίδων είναι που σε ενδιαφέρει.

Δεν πρέπει να αισθάνεσαι άσχημα, ούτε να διστάζεις να ρωτάς. Απλά, ανάλογα με τα δεδομένα εξελίσσεται και η κουβέντα.

Κατερίνα, μην εξοργίζεσαι. Σύντομα θα βγεις στην πιάτσα και θα μπορέσεις να υπολογίσεις μόνη σου τι αποδείξεις έκοψε, τι κρατήσεις πλήρωσε, τι ΦΠΑ κλπ. Επίσης θα δεις πολλά σε σχέση με την έκδοση οικοδομικών αδειών, τις αναθέσεις - αναλήψεις κλπ. Λες ότι με τον μηχανικό δεν υπήρχε επικοινωνία... Πως τον άφησαν ανενόχλητο τόσα χρόνια; Από την αρχή σου είπα ότι το παράδειγμά σου είναι λόγο ακραίο. Όσο παραξενεύεσαι εσύ, πολλαπλάσια παραξενεύονται συνάδελφοι με εμπειρία, καθώς υπάρχουν πολλά που δεν κολλάνε. Προσωπικά αντιμετωπίζω το παράδειγμα ως υποθετικό, επειδή δεν πιστεύω ότι μπορεί να βγει κάποια άκρη. Αν έχεις αντίθετη άποψη, μπορείς να δώσεις περισσότερες πληροφορίες για να καλυφθούν τα κενά που υπάρχουν, και ίσως κάποιοι να μπορέσουν να απαντήσουν πιο συγκεκριμένα. Δεν θα ήταν όμως όμορφο να μετατρέψουμε την συζήτηση σε λαϊκό δικαστήριο...

Αυτά τα παιχνίδια λογικής, πολύ μ' αρέσουν! Ας μην απολυτοποιούμε όμως, κι ας μην γενικεύουμε πάνω σε στερεότυπα... Το ότι η Αννούλα είναι σε άλλον κόσμο, τελείως άσχετο με ένα πραγματικό όραμα για την ελληνική παιδεία, είναι βεβαίως μία αλήθεια.

Κατερίνα είναι απλά τα πράγματα. Κάθε φορά που πρωτοκολλήθηκε η μελέτη ο μηχανικός έκανε την διαδικασία της πληρωμής τουλάχιστον των αρχιτεκτονικών. Έχει κόψει και επίσημες αποδείξεις, έχει αποδώσει φόρο, έχει καταθέσει αμοιβές και κρατήσεις στην ΕΤΕ. Όλα αυτά είναι μέσα στον φάκελο. Αλλά, για την ουσία του πράγματος δεν έχει τόση σημασία. Είναι πολλές, πάμπολλες οι λεπτομέρειες σε μια τέτοια υπόθεση, και δεν θα βρεις εύκολα απαντήσεις...

Βρε ισχυρογνωμοσύνη! Καλέ, άσε να πει την γνώμη του και κάποιος με παιδιά...

Κατερίνα, κατ' αρχάς μεταξύ συναδέλφων (ή υποψηφίων συναδέλφων) δεν χωράει ο πληθυντικός . Πολύ πριν κλείσω μία δεκαετία επαγγελματικής δραστηριότητας, είχα αποκτήσει τέτοιες εμπειρίες, τόσο ως είδος "ανταγωνιστικής" συμπεριφοράς συναδέλφου, όσο και ως πελάτης, εργοδότης, σύμβουλος κοινού πελάτη κλπ κλπ. Είχα την "τύχη" να χάσω δουλειές για τέτοιους λόγους, να ζημιωθώ οικονομικά ή και να βρεθώ απολογούμενος απέναντι σε συναδέλφους "αετονύχηδες", "αεριτζήδες", ευθυνόφοβους κλπ. Συμβαίνει παντού, συμβαίνει και στους μηχανικούς. Και έμαθα ότι τα ζητήματα αυτά δεν σηκώνουν συμβουλές, οδηγίες, υποδείξεις. Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως η αξιοπρέπεια και η ακεραιότητα δεν μπορούν να αφήνονται να κουρελιάζονται από τον κάθε "επιτήδειο". Αλλά το πως θα γίνει αυτό, είναι προσωπική υπόθεση του καθενός. Φυσικά όλα αυτά δεν έχουν να κάνουν με την ζημία που προκαλούν ασυνείδητοι επαγγελματίες. Η αποκατάσταση της ζημίας είναι άλλη υπόθεση, δεν έχω δει ως τώρα περίπτωση όπου να έχει επιτευχθεί, και είναι θέμα νομικό. Θέλει δικηγόρο...

Όλοι οι τρόποι είναι καλοί. Αν δεν προβλέπει κάτι σχετικό η μελέτη, εφάρμοσε εκείνον που εξυπηρετεί καλύτερα στην κατασκευή, που τον γνωρίζουν καλύτερα τα συνεργεία που θα δουλέψουν, που θα δώσει καλύτερη ποιότητα κατασκευής.

Ας πούμε μερικές γενικές κουβέντες, αντιμετωπίζοντας ως υποθετικό το παράδειγμα... Κατ' αρχάς σε κάθε επαγγελματικό χώρο συναντάς υπεύθυνες και αντιεπαγγελματικές συμπεριφορές. Το παράδειγμά σου είναι ολίγον ακραίο, αλλά σ' αυτόν τον κόσμο όλα μπορούν να συμβούν. Τώρα επί της ουσίας, το ζήτημα της αμοιβής είναι θέμα συμφωνίας. Το κράτος ορίζει την ελάχιστη επιτρεπτή αμοιβή, από 'κει και πέρα είναι υπόθεση του κάθε επαγγελματία να πετύχει την καλύτερη δυνατή (για τον εαυτό του) συμφωνία. Φυσικά ο νόμος ορίζει και την ποιότητα της εργασίας του μηχανικού. Αλλά πάνω απ' όλα, η σωστή συνεργασία προϋποθέτει καλή πίστη και από τα δύο μέρη, προσήλωση στην επαγγελματική δεοντολογία και ανταποδοτικότητα αμοιβής - εργασίας. Όταν κάτι από όλα αυτά λείψει -όπως στο παράδειγμα που ανέφερες- δεν υπάρχει άλλη λύση, παρεκτός από την διακοπή της συνεργασίας. Φυσικά μπορεί να συζητήσει κανείς και για δικαστήρια, αποζημιώσεις κλπ, πράγματα τα οποία συνήθως βρίσκονται καθαρά στον χώρο των φαντασιώσεων. Πολύ σπάνια σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχουν επαρκή "πειστήρια".