AlexisPap

Επεξηγώ: Κατά τον σχεδιασμό ζητούμε κριτήρια λειτουργικότητας, πχ το βέλος να μην υπερβαίνει ένα όριο. Αν τα ζητούμε, μια που παλιότερα δεν τα ζητούσαμε καθόλου, ενώ τώρα έχουμε κριτήρια αποφυγής των ελέγχων λειτουργικότητας... Η εκ των υστέρων διαπίστωση ότι ο στόχος δεν επετεύχθη, δεν σημαίνει τίποτα απολύτως. Επιπλέον, δεν έχει κανένα νόημα, αφού το κριτήριο βέλους αποσκοπεί στην προστασία των μη φερόντων στοιχείων από βλάβες... Τώρα, που ο φορέας και η παραμόρφωση του είναι γεγονός, το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι η πρόσθετη παραμόρφωση που θα προκύψει από τις αλλαγές στα φορτία... Εν τέλει, όταν μιλάμε για επικινδυνότητα υφιστάμενων στοιχείων, αυτό που ενδιαφέρει δεν είναι η ικανοποίηση των κριτηρίων σχεδιασμού, αλλά οι βλάβες. Υ.Γ: Το ίδιο ισχύει και για τις ΟΚΑ. Ποτέ δεν εξετάζουμε αν ένα δομικό στοιχείο έχει όντως πιθανότητα διαρροής 5%*5%=0,25% όταν εφαρμοστούν οι χαρακτηριστικές δράσεις. Αναμφισβήτητα, υπάρχουν πολλά δομικά στοιχεία που δεν θα περνούσαν την δοκιμή, κι ωστόσο τα αποδεχόμαστε...

Μία "λεπτομέρεια": Τα όρια λειτουργικότητας είναι στόχοι σχεδιασμού. Δεν είναι κριτήρια επάρκειας. Υ.Γ: Σε παλιές οικοδομές, είναι σύνηθες να βλέπεις βέλος πλάκας >1% του ανοίγματος. Σε νέες οικοδομές, σε προβόλους 2,5m γίνεται χαμός...

Η φθήνια τρώει τον παρά...

Συγχαρητήρια στους Ελβετούς που έχουν την θέση 9. Συγχαρητήρια σε Σιγκαπούρη και Σουηδία, με θέσεις Συγχαρητήρια σε Βέλγιο και Φινλανδία, με θέσεις Όλες, χώρες με μικρότερο πληθυσμό και έκταση από την Ελλάδα. Όλοι τους τρώγανε βελανίδια όταν χτίζαμε παρθενώνες.

Φυσικά και θα υπάρξουν. Πάντα η πραγματική απόκριση στον σεισμό σχεδιασμού περιλαμβάνει μη γραμμικά φαινόμενα, ακόμη και σε κτίρια με q=1,5. Και πάντα, τα προγράμματα τα αγνοούν. Στην περίπτωση του εύστρεπτου, τα προβλήματα θα ξεκινήσουν από ασυμμετρία του φορέα, από εκκεντρότητες μάζας και από τις τοιχοπληρώσεις. Όσο περιορίζονται τα παραπάνω, τόσο περιορίζονται οι συνέπειες της ευστεπτότητας. Βέβαια, το κτίριό σου είναι διώροφο, δηλαδή "σχεδόν ισόγειο"... Προτάσεις: Αφού δεν μπορείς να κάνεις συμμετρικά τοιχώματα, κατάργησε τελείως τον πυρήνα. Δεν ωφελεί σε τίποτα να τον έχεις στην γωνία, μόνο ζημιά κάνει. Ενίσχυσε (ως προς την διατομή) τα βασικά υποστυλώματα της περιμέτρου, ώστε να κυριαρχεί η καμπτική λειτουργία (μικρό ανοιγμένο αξονικό), να βγαίνει με άνεση ο ικανοτικός, και να περιοριστεί η διαφορά στην γωνιακή παραμόρφωση μεταξύ ισογείου - ορόφου. Αφού θα βασιστείς στην πλαισιακή λειτουργία, φρόντησε τα υποστυλώματα να έχουν ενιαία διατομή (κατά το δυνατόν) και οι δοκοί ομοίως. Οπωσδήποτε κράτα την συμμετρία. Αν έχεις ισχυρό υποστύλωμα σε μία πλευρά, βάλε κι ακόμη ένα συμμετρικά στην άλλη. Φρόντισε κέντρο ελαστικής στροφής και κέντρο μάζας να συμπέσουν. Δεν αποκλείεται μετά από τα παραπάνω να σταματήσει να βγαίνει εύστρεπτο. Αλλά αν δεν σταματήσει, δεν πειράζει.

Η σεισμική δράση προφανώς επιβάλεται στην θεμελίωση. Αλλά, επειδή το υπόγειο θεωρείται απαραμόρφωτο, το αποτέλεσμα για την ανωδομή δεν διαφέρει αν την αναλύσεις μόνη της...

Δεν αντέχω να μην το ρωτήσω... Δηλαδή, το ανηγμένο κόστος είναι 52.000€ ανά στάση; Συγνώμη, αλλά είναι πιο φθηνό να αγοράζεις iphone και να βάζεις από ένα σε κάθε στάση και κάθε λεοφωρείο. Κι αν το κάνεις με samsung δεν το συζητώ... Ξέρει κανείς γιατί αυτό το κόστος;

Σχήμα λόγου είναι συνάδελφε. Είναι σχόλιο: Οι αρχιτεκτονικοί διαγωνισμοί συνήθως είναι διαγωνισμοί σύνθεσης. Δεν ζητάνε συμόρφωση με κανονισμούς, ούτε στατικά ή μηχανολογικά, εκτός από ελάχιστες, σπάνειες εξαιρέσεις. Και καλά κάνουν. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι είναι καλό οι συνθέσεις να μην έχουν καμία ρεαλιστική βάση. Αυτό επικρίνω: Την ακραία αδιαφορία για την πραγματικότητα, τόσο εκ μέρους των διαγωνιζομένων, όσο και εκ μέρους των κριτών. Ελπίζω να είναι κατανοητό πως δεν έχω κάποιο πρόβλημα με τους συναδέλφους. Καλά έκαναν κι έπαιξαν στο πλαίσιο των κανόνων, μπράβο τους που κέρδισαν. Μακάρι να έχουν κι άλλες τέτοιες επιτυχίες οι Έλληνες αρχιτέκτονες. Και δεν έκαναν και τίποτα ακραίο. Επινόησαν μία ωραία (αλλά μάταια και ανεδαφική) ιστορία για το σαρζανέτ, που θα το γεμίζουν οι ένοικοι με πέτρες της περιοχής για να "δέσει" η προκατασκευασμένη γκαρσονιέρα με το εκάστοτε τοπικό περιβάλλον. Όλοι ξέρουμε ότι δεν γίνονται έτσι τα "δεσίματα", αλλά δεν πειράζει, η ωραία ιστορία μετράει. Εγώ όμως, προσδοκώ από τους αρχιτέκτονες και από την αρχιτεκτονική κάτι παραπάνω: Έναν σχεδιασμό που να εξυπηρετεί πραγματικές ανάγκες, σε πραγματικές συνθήκες, και όχι έναν σχεδιασμό που να είναι καλή άσκηση επί χάρτου.

Ε, ναι, η Καρολίνα δεν έχει νόμους, ούτε καν φυσικούς νόμους... Εκεί απλά σχεδιάζεις και φυτρώνουν σπίτια.

Άλλος ένας διαγωνισμός που αποδεικνύει το χάσμα του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού με την πραγματικότητα. Ο "καλός" σχδιασμός είναι αυτός που αγνοεί το κόστος, τις αντικειμενικές συνθήκες, τις ιδιότητες των υλικών και απαιτήσεις της μηχανικής/οικοδομικής. Ασχολείται μόνο με τις επιφάνειες, τις αισθητικές ποιότητες και εξασκείται στον βερμπαλισμό. Δηλαδή, το πως να γράφεις με στόμφο και "προσωπικό ύφος" αυτά που διάβασες στο μάθημα την πολεοδομίας, σαν να είναι δικές σου ανακαλύψεις. Πχ, γράφω: "Αντιμετωπίσαμε την πρόκληση της δηιουργίας μίας οικιστικής μονάδας με στόχο την παροχή κατοικίας σε αστέγους. Με τον σχεδιασμό ενός ολοκληρωμένου οικισμού, οργανωμένου σε γειτονιές, επιχειρούμε την πολύπλευρη κάλυψη των αναγκών στέγασης ενός ετερόκλητου συνόλου πολιτών, χωρίς να δημιουργούνται συνθήκες "στρατοπέδου" ή γκετοποίησης. Έμφαση δίνεται στα στοιχεία που μπορούν να ενισχύσουν την επικοινωνία, την συνεργασία και την αυτοοργάνωση των κατοίκων: το μέγεθος της γειτονιάς, η οργάνωση του δημόσιου χώρου γύρω από μία τοπική πλατεία - χώρο αναφοράς, η δημιουργία χώρων γεωργικών δραστηριοτήτων που θα τον διαχειρίζεται η ίδια η γειτονιά, μελετήθηκαν πάνω στον άξονα αυτό. Τα κτήρια δημόσιας χρήσης σχεδιάστηκαν ώστε να καλύπτουν το σύνολο των αναγκών των κατοίκων, παρέχοντας -πέρα από την κάλυψη των καθημερινών αναγκών- αθλητικές, πνευματικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες, σε έναν πληθυσμό που λόγω της οικονομικής δυσπραγίας αδυνατεί να αναζητήσει αντίστοιχες ευκαιρίες εκτός της οικιστικής μονάδας. Παράλληλα με την επιλογή μιας υψηλής αισθητικής στον σχεδιασμό και με γνώμονα την λειτουργικότητα, ο δημόσιος χώρος αποκτά ποιότητες που θα αποδειχθούν καθοριστικές στην επιτυχή ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών..." Ξέρω, δεν είναι όπως θα το έγραφε ένας αρχιτέκτων, αλλά η γενική εικόνα είναι κάπως έτσι. Δεν πειράζει που είναι κοινοτυπίες. Αρκεί να είναι γραμμένες με ύφος Δεν πειράζει που δεν έχω ακόμη το σχέδιο. Ούτως ή άλλως τα παραπάνω ισχύουν για κάθε σχέδιο. Και οι στρατώνες όπου περάσαμε κάποιο διάστημα της ζωής μας, έτσι ήταν σχεδιασμένοι. Και το Άουσβιτς -αν το τραβήξεις λίγο- κάπως έτσι ήταν οργανωμένο... Δεν πειράζει που όλα αυτά δεν είναι η βέλτιστη τεχνικοοικονομικά λύση. Εγώ θα πως ότι φτιάχνονται πολύ φθινά, επειδή μπορούν να γίνουν βιομηχανοποιημένα, και επειδή μπορούν να υπάρξουν οικονομίες κλίμακας, καθώς ο σχεδιασμός μου επιτρέπει την ορθολογικότερη οργάνωση της κατασκευής. Δεν πειράζει που είναι φθηνότερη και κοινωνικά καλύτερη λύση να αφήσουμε τους ανθρώπους στα σπίτια τους και να επιδοτήσουμε τα δάνειά τους. Δεν πειράζει που είναι φθηνότερη λύση να μισθώσουμε ήδη υπάρχοντα άδεια σπίτια και να τους βάλουμε μέσα. Δεν πειράζει που δείχνουμε σχέδια με σαρζανετ, ξύλινες επιφάνειες κλπ. Εμείς θα λέμε ότι είναι φθινά, sustainable, βιοκλιματικά, με μικρό περιβαλλοντικό ίχνος κλπ. Φυσικά, ο ΝΟΚ, ο ΚΕΝΑΚ, ο ΕΚΩΣ, δεν είναι για αρχιτέκτονες, είναι για μηχανικούς... Αυτήν την αντίληψη περί σχεδιασμού προωθούν δυστυχώς οι περισσότεροι αρχιτεκτονικοί διαγωνισμοί. Διότι ο χώρος των αρχιτεκτόνων, που κάποτε είχε κοινωνικά οράματα, αλώθηκε (διά των οραμάτων) από την ιδεολογία του θεάματος. Και πλέον έχει γίνει το απόλυτο άδυτο της "ειδωλολατρίας": Οι θεοί, Καλατράβα, Χαντίντ, Ισοζάκι κλπ. Που τους κρατάει ψηλά ένα διεθνές σταρ-σύστεμ μεγάλων γραφείων, που κάνουν δουλιές δισεκατομυρίων σε όλον τον κόσμο. Και οι πιστοί, οι απόφοιτοι αρχιτεκτονικής, που τους λατρεύουν, λες και υπάρχει περίπτωση να ανέβουν κι αυτοί στο βάθρο της δόξας. Και προσπαθούν να μιμιθούν -στην μικροκλίμακά τους- τον φοβερό τους αρχιτεκτονικό σχεδιασμό...

Έχει καταντήσει αηδία η υπόθεση...

Αποκλειστικά για τεχνική συζήτηση Τί συνέβη από τεχνικής απόψεως στο σκάνδαλο VW; Το διεθνές συμβούλιο καθαρών μεταφορών (Council on Clean Transportation, ICCT) είχε παρατηρήσει από παλιά ότι τα ευρωπαϊκά επιβατικά οχήματα τείνουν να υπερβαίνουν τα όρια ρύπων υπό πραγματικές συνθήκες, κάτι που -για κάποιον λόγο- δεν παρατηρούταν στα αμερικάνικα μοντέλα. Έτσι ανέθεσε στο κέντρο εναλλακτικών καυσίμων, κινητήρων και εκπομπών καυσαερίων (Center for Alternative Fuels, Engines, and Emissions, CAFEE) να κάνει μία αναλυτική έρευνα σε ελαφρά ντίζελ οχήματα, υπό πραγματικές συνθήκες, στην Αμερικανική επικράτεια. Μία από τις ομάδες του CAFEE, από ένα πανεπιστήμιο στην δυτική Βιρτζίνια, έτυχε να ασχοληθεί με αυτοκίνητα VW. Κατά τις μετρήσεις υπό διάφορες συνθήκες που περιγράφονται αναλυτικά στην έκθεση της ομάδας, διαπίστωσαν απίστευτες αποκλίσεις στα αποτελέσματα: Ήταν προφανές πως το αυτοκίνητο καταλάβαινε με κάποιον τρόπο πότε ανέβαινε σε ράμπα δυναμομέτρησης, και άλλαζε το πρόγραμμα ψεκασμού ώστε να μειώνει τις εκπομπές NOX. Η ομάδα κοινοποίησε τα στοιχεία της στην ΕΡΑ, και το πανηγύρι άρχισε... Επί ένα έτος η ΕΡΑ ζητούσε εξηγήσεις από την VW, μέχρι που η τελευταία αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι η διαφορά στις εκπομπές οφείλεται στο λογισμικό. Πως όμως καταλαβαίνει η κεντρική μονάδα ότι το αυτοκίνητο βρίσκεται σε ράμπα δυναμομέτρησης; Δεν έχει γίνει ακόμη η σχετική έρευνα, και μάλλον την μέθοδο θα την αποκαλύψει προσεχώς η ίδια η VW. Οι πιθανές τεχνικές είναι πάντως αναρίθμητες, και περιλαμβάνουν την χρήση ενός ή περισσότερων αισθητήρων που τυχαίνει να δίνουν διαφορετικές τιμές στην ράμπα. Αισθητήρας ανοίγματος καπό Αισθητήρας θέσης τιμονιού Αισθητήρας ζώνης οδηγού Στροφές κινητήρα Φορτίο κινητήρα κλπ κλπ κλπ Η ΕΡΑ, σε έγγραφό της στις 18-09-2015, αναφέρει: "the position of the steering wheel, vehicle speed, the duration of the engine’s operation, and barometric pressure" -- all very specific indicators of an emissions test -- acted as the activation switch for the "deafeat device". Σημειώνω ότι οι ρύποι που αφορά η υπόθεση είναι τα οξείδια του αζώτου (ΝΟΧ). Τα οχήματα που υπερβαίνουν τα όρια ρύπων στις ΗΠΑ είναι περίπου 500.000, το λογισμικό αυτό όμως τρέχει σε 11.000.000 οχήματα. Αναμένουμε νέες πληροφορίες.

Κανονική άδεια, με αρχιτεκτονικά, παθητική, και στατικά. Προφανώς όχι για όλη την οικοδομή, μόνο για την σκάλα και οι τρεις μελέτες. Προηγείται η έγγραφη συναίνεση όλων των ιδιοκτητών. Έπεται η ενημέρωση επιθεώρησης εργασίας και αστυνομίας. Κάπου ενδιάμεσα είναι και το ΙΚΑ. Αλλά, επειδή το πρόβλημα κολλάει ήδη από τα αρχιτεκτονικά, δεν θα φτάσεις ως εκεί. Ούτε η αδιατάρακτη θα χρειαστεί...

Και στεγάνωση κάτω από την αποστράγγιση, γιατί δεν ξέρω κανένα επίχωμα να σχεδιάζεται κορεσμένο και με διήθηση... Και να δω τι είδους αποστράγγιση θα είναι αυτή, γιατί υπόβαση χωρίς συνοχή δεν είναι κάτι συνηθισμένο.

Αποκλειστικά για την μείωση του βάρους. Μεσοπολεμικά, γινόταν αυτή η φάση με κανονικό ξυλότυπο και κοινά τούβλα. Ένα είδος zoellner, που τα φατνώματα είναι εξαιρετικά επιμήκη, ενίοτε διατρέχουν όλο το πλάτος της πλάκας χωρίς εγκάρσια δοκίδα. Αυτό φυσικά σημαίνει ότι δεν προσφέρεται για μοναχικά φορτία. Στην Αθήνα ξέρω παραδείγματα οικοδομών του μεσοπολέμου που έγινε εκτεταμένη χρήση της μεθόδου. Στα Δωδεκάνησα υπάρχουν επίσης παραδείγματα με ειδικά τούβλα (Ιταλοκρατούμενα κατά τον μεσοπόλεμο).

Να μην ρωτήσω για πάχος επικάλυψης καλύτερα, έ; Δεν νομίζω ότι παρουσιάζουν πλεονέκτημα για τα ελληνικά δεδομένα: - ακριβά τούβλα (πόσο μάλλον τα ειδικής κατασκευής) - ανυπαρξία ροπών συστροφής (μεγαλύτερες παραμορφώσεις και οπλισμοί) - κακές οικοδομικές πρακτικές - υποτίθεται ότι γλιτώνεις το πέτσωμα στον ξυλότυπο, αλλά με την τιμή ξυλοτύπου στην Ελλάδα δεν το βλέπω ανταγωνιστικό. - Άντε να βρεις αρχιτέκτονα που να περιορίζεται σε ορθογωνικές πλάκες... Εντάξη, τα περισσότερα από αυτά ισχύουν και τις zoellner, αλλά το κόστος του φελιζόλ και η ευελιξία του δεν συγκρίνονται. Για τα ελληνικά δεδομένα τουλάχιστον.

Βλέπω κάτι "παραδοσιακά", "προβιομηχανικά" μπουντρέλια στην οροφή... Να φανταστώ ότι απέκτησαν διατομή διπλού ταύ με σφυρηλάτηση;

Ε, φαντάζομαι ότι, λόγω των παραπάνω εισφορών που έχουμε καταβάλει, θα έχουμε μερικές δεκαετίες τζαμπέ ασφάλιση, ώστε να συμψιφιστούν (εντόκως) οι επιπλέον εισφορές που καταβάλαμε... Τι; όχι;

Δεν είναι τυχαίο ότι υπάρχει όλη αυτή η πολυνομία. Και δεν θα λυθούν ποτέ, ούτε και θα απαντηθούν ποτέ τα ερωτήματα αυτά. Θυμίζω και τις απαντήσεις ΔΟΚ και ΟΑΣΠ στον ΣΠΜΕ περί ΚΑΝΕΠΕ. Απλά στον επόμενο σεισμό θα ηχήσουν τα ζάρια, και θα πάνε ισόβια δυο - τρεις συνάδελφοι που θα βρεθεί η σφραγίδα τους σε λάθος χαρτιά. Ελεύθεροι επαγγελματίες βεβαίως. Επειδή δεν εφάρμοσαν τον νόμο.

Και άλλο κόλπο, λιγότερο εφετζίδικο, αλλά πολύ διαφορετικό απ' ο,τι έχουμε συνηθίσει:

Για να γλυκαινόμαστε τώρα που δεν κουνιέται φύλλο... Αρχή με το εργαλείο που δένει σίδερα. Αφιερωμένο ιδιαιτέρως σε όσους έκαναν τον σιδερά τα χρόνια που μας πέρασαν:

Peu de mode... Όπως κι ο "ζύθος" προ τετραμήνου...

Στην μία περίπτωση το αντιμετωπίζεις ως κτήριο (με εσωτερική και εξωτερική πίεση). Στην άλλη το αντιμετωπίζεις ως υπόστεγο με εμπόδιο. Αφού θέλεις όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά, θα το υπολογίσεις με όλους τους συνδυασμούς, και για όλες τις περιπτώσεις. Την ευνοϊκή επίδραση του γειτονικού κτηρίου θα την αγνοήσεις. Επειδή έχεις ασυμμετρία στους συνδέσμους δυσκαμψίας (από την μπόνους ερώτηση), μην αμελήσεις τις συνισταμένες δυνάμεις με τις εκκεντρότητές τους...

Η ΔΕΗ μετράει μόνο την ωφέλιμη και όχι τη φαινόμενη καταναλισκόμενη ενέργεια.

Αναγκαστικά θα ξεφύγεις από την διάρθρωση του τυπικού -συμμετρικού- στεγάστρου. Δεν απαγορεύεται. Απλά θα το συνεκτιμήσεις, και είτε θα εφαρμόσεις άλλον τύπο κατασκευών δυσκαμψίας (που θα αφήνουν ελεύθερα τα ανοίγματα που θες), είτε θα έχεις μονόπλευρα τους συνδέσμους δυσκαμψίας και θα σχεδιάσεις το κτήριο για τις προκύπτουσες εκκεντρότητες των φορτίων.