AlexisPap

Υπονοείς ότι πιθανότατα δεν μπορεί να γίνει η σύσταση λόγω διάσπασης όγκων...

Ο φόρος μεταβάλλεται αν η διανομή γίνει προ πάσης ανεγέρσεως ή μετά την έναρξη της ανέγερσης (όταν η κατασκευή βγει από το έδαφος). Σε κάθε περίπτωση αυτό που μοιράζουν είναι η οικοδομή και όχι το γήπεδο. Και μοιράζουν όλη την αξία του, αφού όλη την αξία του κατέχουν. Άρα ο φόρος δεν μπορεί να αλλάξει...

Προκειμένου περί γηπέδου, δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο σύσταση οριζοντίου. Προκειμένου περί οριζοντίου, ο ακάλυπτος παραμένει στα αδιαίρετα πράγματα. Δηλαδή αυτό που ζητάς όχι απλώς γίνεται αλλά είναι ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ. Φυσικά αυτό δεν έχει σχέση με τον φόρο...

Λογιστικός

1) Αν δεν είχε τοίχο στο άκρο του προβόλου προφανώς δεν θα με ενδιέφερε το βέλος. 2) Ιδού όμως και άλλη ενδεικτική φωτογραφία. Ποια προτιμάμε;

Πράγματι, η αύξηση του πάχους προς την στήριξη της πλάκας βελτιώνει σημαντικά την δυσκαμψία, αρκεί να υπάρχει και από την άλλη πλευρά της δοκού δύσκαμπτη πλάκα. Αναφέρομαι στο βέλος λόγω ξήρανσης και ερπυσμού που θα αναπτυχθεί μετά το κτίσιμο της τοιχοποιίας και το οποίο θα συνεχίσει να αυξάνει αισθητά τουλάχιστον για μία διετία μετά την κατασκευή των δαπέδων (τελευταίο μεγάλο φορτίο). Οφείλεται στην συρρίκνωση του σκυροδέματος και δεν επηρεάζεται δραματικά από τον εφελκυόμενο οπλισμό (η διαδικασία υπολογισμού των βελών του ΕΚΩΣ συνεκτιμά το όφελος από την υπερόπλιση). Κάποτε προσπάθησα να ελέγξω το βέλος λόγω ερπυσμού και ξήρανσης τοποθετώντας ισχυρό θλιβόμενο οπλισμό (περισσότερο από τον εφελκυόμενο) και απέτυχα παταγωδώς. Μετά την αποτυχία κατάλαβα το λάθος στον συλλογισμό μου... Θέλω να καταλήξω στο ότι το βέλος λόγω ερπυσμού και συστολής ξηράνσεως είναι "άτιμο πράγμα" και ελέγχεται αποτελεσματικά μόνο με αύξηση του στατικού ύψους.

Το βέλος δεν μεταβάλλεται σημαντικά με την προσθήκη οπλισμού. Αντιθέτως μεταβάλλεται ουσιαστικά με την αύξηση του στατικού ύψους. Γιαυτό λέω ότι η δοκός Δ7.3 είναι αναγκαία, και μάλιστα ακόμη κι αυτή δεν θα είναι ικανή να μειώσει επαρκώς το βέλος. Το πόσο είναι το βέλος, είτε στην μία, είτε στην άλλη περίπτωση υπολογίζεται με τα εργαλεία που μα δίνει ο ΕΚΩΣ. Η καταπόνηση του φορέα είναι η ίδια είτε παραληφθεί, είτε παραμείνει η Δ7.3. Απλά στην μία καταπονείται η πλάκα ενώ στην άλλη οι δοκοί. Η κατασκευή πλάκας μεγάλου πάχους συνιστά στατική αβεβαιότητα για την λειτουργία των δοκών. Κατά τα λοιπά ο φορέας του προβόλου είναι απλούστατος και απολύτως ξεκάθαρος ισοστατικός φορέας. Μπορεί με επαρκέστατη ακρίβεια να υπολογιστεί είτε η μία είτε η άλλη λύση, καθώς και τα σχετικά βέλη ερπυσμού και ξηράνσεως. Αν πάντως προκριθεί ως λύση η κατάργηση τις Δ7.3 (που μπορεί να έχει και αρχιτεκτονικά κίνητρα), θα πρότεινα επιπλέον και την κατάργηση των Δ8.3 και Δ12.1. Οι πλάκες Π1 και Π2 να μετατραπούν σε πλάκες με σώματα πληρώσεως "σάντουιτς" πάχους 30 ~ 35cm και το πρόβλημα του βέλους πάλι λύνεται.

Ανοίγω αυτό το θέμα ώστε να δημοσιεύουμε σε αυτό ασυνήθιστες εργασίες που εκτελέσαμε κατά την σταδιοδρομία μας ως πολιτικοί μηχανικοί. Εργασίες που ξεφεύγουν από τον καθιερωμένο τρόπο μελέτης ή κατασκευής των έργων πολιτικού μηχανικού, προκειμένου να αντιμετωπιστούν (επιτυχώς) ασυνήθιστα προβλήματα. Εργασίες που παρουσιάζουν ενδιαφέρον, επειδή περιλαμβάνουν κάποιου είδους προσωπική έρευνα, επειδή παρουσιάζουν αυξημένη τεχνική δυσκολία, επειδή συνιστούν ευφυή τρόπο αντιμετώπισης κάποιου προβλήματος. Γενικώς εργασίες που αναδεικνύουν την "επινοητική" πλευρά του πολιτικού μηχανικού. Την ιδέα μου την έδωσε ο συνάδελφος kostassid με το θέμα που άνοιξε "Ενίσχυση Οχετού". Προτείνω -όσο γίνεται- να μην κάνουμε εκτενή κουβέντα σχετικά με τις δημοσιεύσεις, ώστε το νήμα να διατηρεί μία συνέχεια. ---------------------------------------------------------------------------------------------- Ξεκινάω λοιπόν με ένα θέμα που έτυχε να συζητήσω με κάποιους συναδέλφους μέσω πμ. Το ΠΡΟΒΛΗΜΑ: Κατά την προσθήκη κατ' επέκταση σε κατασκευή από Ο/Σ ένα πέδιλο της προσθήκης πρέπει να κατασκευαστεί κάτω από υφιστάμενο λιθόκτιστο πεσσό. Η μελέτη δεν μπορεί να τροποποιηθεί και ο πεσσός επιβάλεται να παραμείνει αβλαβής. Ο πεσσός είναι κτισμένος χωρίς κονίαμα (ξερολιθιά). Η ΛΥΣΗ: Ο πεσσός αναρτάται από την οροφή της οικοδομής με συρματόσχοινα και μία ηλεκτροσυγκολλητή κατασκευή από οικοδομικό χάλυβα. - Φορτίο πεσσού και ανοδομής περίπου 3,5tn. Συντελεστής ασφαλείας φορτίου για την οριακή κατάσταση αστοχίας 1,5. - Η ανάρτηση γίνεται από την κεφαλή παρακείμενου υποστυλώματος στον δεύτερο όροφο. Συνολικό μήκος συρματόσχοινων - ράβδων ~9m. - Ο πεσσός δεν έχει θεμέλιο, εδράζεται επί διάστρωσης από σκυρόδεμα πάχους ~15cm. Η διάστρωση αποξηλώνεται και οι αναρτήρες συνδέονται στο τμήμα του σκυροδέματος κάτωθεν του πεσσού με διατρήσεις. - Οι αναρτήρες προτανίζονται μέσω εντατήρων σε φορτίο 10% μεγαλύτερο από το φορτίο του πεσσού ώστε να αποτραπεί κάθε υποχώρηση. Η πρόσθετη φόρτιση κατά 10% αποσκοπεί στο να διατηρηθεί παντού κάποιο θλιπτικό φορτίο για την εξασφάλιση της τριβής που συγκρατεί τους λίθους. - Ο πεσσός "δένεται" με ξύλινο τελάρο. Για την εξασφάλιση της σφήνωσης ο πεσσός έχει τυλιχθεί με νάυλον και μεταξύ αυτού και του πεσσού έχει μπει αφρός πολυουρεθάνης. Το τελάρο δεν φέρει φορτία ανάρτησης αλλά συγκρατεί τον πεσσό στην κατακόρυφη θέση μέσω αντηρίδων για την περίπτωση που θα μηδενιστεί το θλιπτικό φορτίο και χαθεί η τριβή. - Το φορτίο προτάνυσης των ελκυστήρων ελέγχεται με βάση την εκτροπή που προκαλεί γνωστό φορτίο (βάρος είκοσι κιλών) Μέτρα ασφαλείας: - Η εργασία εκσκαφή - σκυροδέτηση γίνεται ταχύτατα και ολοκληρώνεται σε διάστημα 28 ωρών (ο πεσσός μένει ανηρτημένος ένα βράδυ. - Κανείς δεν βάζει χέρια από κάτω. Το σκάψιμο γίνεται με λοστάρι και μακρύ φτυάρι, ο οπλισμός του πεδίλου κατασκευάζεται εκτός σκάμματος και αφού ολοκληρωθεί τοποθετείται κάτω από τον πεσσό. - Οι μπαγιάντες (αντηρίδες) έχουν τοποθετηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε σε περίπτωση αστοχίας της ανάρτησης (αστοχία υλικού, πρόσκρουση της μπούμας της αντλίας στον πεσσό κλπ) ο πεσσός και οι πάνω από αυτόν πέτρες να πέσουν εκτός χώρου εργασίας. - Τα προβλεπόμενα ΜΑΠ. αμέσως μετά την εκσκαφή λίγο πριν το σιδέρωμα και την τοποθέτηση συμπληρωματικών αντηρίδων

Καλημέρα gkaram, καλώς ήλθες στο φόρουμ. Την διαδικασία δεν την γνωρίζω. Όμως μετά βεβαιότητος ο θανών δικαιούται την αμοιβή επιβλέψεως για το τμήμα του έργου που επέβλεψε (Δες και το σχετικό του Αρείου Πάγου περί μελέτης). Αν το πληρώθηκε ήδη, καλύτερα. Προφανώς θα χρειάζεται Τεχνική Έκθεση, Υπεύθυνη δήλωση του κυρίου του έργου σχετικά με το εκτελεσθέν τμήμα του έργου κλπ. Εύχομαι να μην χρειάζεται δικαστική απόφαση... (θα ήταν παράλογο εξάλλου). Φυσικά η όλη διαδικασία είναι αναθεώρηση αδείας λόγω αλλαγής επιβλέποντα... Καλό ξεμπέρδεμα!

Αγαπητέ ilias, επίτρεψέ μου να σχολιάσω: Η Π1 με πλάτος 5,5m και μήκος 2,5m μάλλον θα αναπτύξει στο μέσο της ροπές προβόλου. Το βέλος κάμψης λόγω ερπυσμού/ξήρανσης στο μέσο του ελεύθερου άκρου της θα ξεπερνάει το 1cm. Η ροπή σχεδιασμού στο κάτω άκρο θα ξεπερνάει τα 70kNm. Η δοκός Δ15.1 ακόμη και με διατομή 80/80 δεν επαρκεί για να παραλάβει ικανά στρεπτικά φορτία και κυρίως να παράσχει δυσκαμψία. Το να αυξηθεί το πάχος της Π1 δεν ωφελεί ιδιαίτερα αν δεν αυξηθεί και αυτό της Π2 η οποία αντιστηρίζει την Π1. Γενικά ο πρόβολος φέρει ευαίσθητα διαχωριστικά και πρέπει να έχει μειωμένο βέλος. Άρα ο φορέας του πρέπει να έχει μεγάλο στατικό ύψος, ήτοι -> δοκοί. Η Δ7.3 χρειάζεται. Η Π1 θα μπορούσε άνετα να ήταν 12άρα.

Καλώς ή κακώς η φύση είναι παράξενη Το ότι εμείς κάνουμε απλοποιήσεις δεν αλλάζει την πραγματικότητα, απλά μας πηγαίνει μακρυά της... Για την φύση ένα καλώδιο που εφελκύεται έχει δυσκαμψία (εννοώ Κ, όχι ΕJ, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, άλλο που εμείς δυνάμει συνέχειας, ελαστικότητας και πρώτης τάξης λέμε ότι Κ=f(E,J)...) και μία δοκός που θλίβεται δεν έχει. Και όλα αυτά στα πλαίσια της ελαστικότητας. Για την ακρίβεια του νόμου του Hook, γιατί ούτε η πραγματική ελαστικότητα είναι γραμμική...

Η δυσκαμψία ευθύγραμμων μελών στην πραγματικότητα αυξάνει όταν αυτά εφελκύονται και μειώνεται όταν θλίβονται. Πάντα μέσα στα πλαίσια της ελαστικότητας. Παράδειγμα η χορδή του τόξου που εμφανίζει σημαντική δυσκαμψία (δύναμη/εκτροπή) κι ας είναι απλώς ένα νήμα. Επίσης η βέργα που υφίσταται λυγισμό, που εμφανίζει μηδενική δυσκαμψία (παρουσιάζει εκτροπή χωρίς φορτίο!). Στην γραμμική ανάλυση αγνοούμε αυτά τα φαινόμενα, επειδή σχεδιάζουμε τους φορείς μας με τρόπο ώστε αυτά να είναι αμελητέα. Δεν είναι όμως πάντα αμελητέα... Επίσης, ελαστικότητα δεν σημαίνει γραμμικότητα. Για να έχουμε γραμμικότητα πρέπει να έχουμε ελαστικότητα ΚΑΙ απουσία φαινομένων ανωτέρας τάξεως.

Πράγματι, αυτό ακριβώς κάνει η P-delta ανάλυση. Συνεκτιμά την μεταβολή των εντατικών μεγεθών λόγω της παραμόρφωσης και την μεταβολή της δυσκαμψίας λόγω των εντατικών μεγεθών. Προσοχή, η P/Δ δεν μας απαλλάσσει από τις κατασκευαστικές ατέλειες... Edit: επίσης προσοχή, όταν το πρόγραμμα συνεκτιμά μόνο την μεταβολή της έντασης λόγω της παραμόρφωσης και αγνοεί την μεταβολή της δυσκαμψίας, η μέθοδος λέγεται πάλι P/Δ ανάλυση...

Έστω ένα υποστύλωμα το οποίο έχει κατασκευαστική ατέλεια (εκκεντρότητα) στο οποίο δεσμεύουμε τον λυγισμό κατά τον ασθενή άξονα με μία ράβδο στο μέσο του. Ποιο μέλος αντιστέκεται στον λυγισμό; Αφ' ενός το ίδιο το υποστύλωμα. Αφ' εταίρου η ράβδος. Τι μέρος του φορτίου που προκαλείται από την εκκεντρότητα αναλαμβάνει το κάθε μέλος; Φυσικά το μέρος που του αντιστοιχεί με βάση την δυσκαμψία... Έχουμε δηλαδή την δυσκαμψία του υποστυλώματος, που είναι η δύναμη που όταν δρά στο μέσον του υποστυλώματος προκαλεί μοναδιαίο βέλος. Έχουμε και την δυσκαμψία του συστήματος ράβδου - συστήματος ακαμψίας που είναι η δύναμη που όταν ασκηθεί στο άκρο της ράβδου προκαλεί μοναδιαία μετατόπιση. Αλλά: Η δυσκαμψία υποστυλώματος που δεν επαρκεί έναντι λυγισμού είναι ΜΗΔΕΝ. Επομένως ΟΛΟ το φορτίο το αναλαμβάνει η ράβδος και το σύστημα δυσκαμψίας. Τα γραμμικά μοντέλα δεν το λαμβάνουν αυτό υπόψη. Αν με γραμμική ανάλυση λύσουμε υποστύλωμα με εκκεντρότητα η δύναμη που θα προκύψει για την ράβδο θα είναι μικρότερη, επειδή το υποστύλωμα θα έχει δυσκαμψία πρώτης τάξης. Επομένως θα υποδιαστασιολογίσουμε το σύστημα δυσκαμψίας. Η ανάλυση αυτή μπορεί να γίνει σωστά μόνο με προγράμματα που λαμβάνουν υπόψη τα φαινόμενα δευτέρας τάξεως. Αυτό γίνεται με επαναληπτική μέθοδο. Το πρόγραμμα λύνει ξανά και ξανά τον φορέα, αναπροσαρμόζοντας τα τοπικά μητρώα δυσκαμψίας (και το καθολικό βεβαίως) με βάση το αξονικό των στοιχείων, μέχρι να επέλθει σύγκλιση. Τα αποτελέσματά τους είναι ελαφρώς ευνοϊκότερα εκείνων με την απλοποιημένη μέθοδο, επειδή η δυσκαμψία του υποστυλώματος στην πράξη δεν "μηδενίζεται" "τελείως"... Αλλά η χρήση τους είναι δύσκολη και έχει νόημα μόνο σε μεταθετά πλαίσια.

Τα πάντα όλα. Και από τις μεσοτοιχίες το μισό. Και από τα κοινόχρηστα ένα μέρος όπως προβλέπει η σύσταση.

Θα προτιμούσα την λύση "Τελικός Ξυλότυπος" (2.jpg). Στην άλλη λύση το πρόβλημα δεν είναι ο κοντός πρόβολος αλλά η δοκός 8.3 που είναι κοντή. Κατά τον σεισμό θα αστοχήσει ούτως ή άλλως σε διάτμηση και δεν θα προσφέρει στην πράξη πλαστιμότητα. Θα δημιουργήσει τεράστιο +-Ν στα υποστυλώματα με τα οποία συνδέεται. Επιπλέον, δοθέντος ότι η δοκός Δ12.1 παραμένει πρόβολος 2,50m δεν αλλάζουν δραματικά τα πράγματα. Η δοκός Δ15.1 έχει αδικαιολόγητα μεγάλη διατομή. Η πλάκα Π1 έχει αδικαιολόγητα μεγάλο πάχος. Το πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσεις είναι τα μεγάλο βέλος κάμψης λόγω ερπυσμού - συστολής ξηράνσεως. Προτίμησε σκυρόδεμα C20/25 (όχι παραπάνω), μικρής κάθησης, κάνε χρήση ρευστοποιητή, πολύ καλή συμπύκνωση, πολύ καλή συντήρηση. Επιπλέον κάνε τους σχετικούς ελέγχους και βάλε λίγο παραπάνω οπλισμό για να μειώσεις όσο γίνεται τα βέλη σταδίου ΙΙ. Επίσης περιόρισε όσο γίνεται τα φορτία (πάχος πλάκας, φορτία δαπέδου, βάρος τοιχοποιίας). Ακόμη και εάν κάνεις σωστά όλα τα παραπάνω, τελικά δεν θα γλιτώσεις μία ρωγμή στην βάση της τοιχοποιίας. Αν θες να είσαι τέλειος θα πρέπει όταν χτίζονται τα τούβλα να κάνεις προφόρτιση: Μερικούς μήνες πριν το χτίσιμο να βάλεις ΜΕΓΑΛΟ φορτίο στην δοκό (μεγαλύτερο από το 1,0g). Υ.Γ: Ο ξυλότυπός σου έχει μία σημαντική αδυναμία: Η Δ12.1, καθώς είναι πακτωμένη στο τοιχείο θα έχει μεγάλο βέλος στο άκρο λόγω σεισμού. Που σημαίνει ότι όταν γίνει σεισμός θα έχεις μεγάλες βλάβες στις τοιχοπληρώσεις του προβόλου και ίσως διαρροή λόγω κάμψης στην βάση της Δ12.1 (και λιγότερο πιθανά στην βάση της Δ8.3) λόγω της πρόσθετης φόρτισης από την διαγώνιο της τοιχοποιίας. Φυσικά δεν μπορείς να κάνεις κάτι για την Δ12.1. Αν θες να προστατέψεις την Δ8.3, κάνε το Κ2 50/25 (και την Δ15.1 25/60) ώστε να μην μπορεί να επιβάλει κάμψη στην συνεχή δοκό Δ8. Φυσικά έτσι δεν θα ικανοποιείται ο ικανοτικός, αλλά νομίζω ότι αυτό δεν πειράζει. Απλά κάνε έναν έλεγχο ότι το vd του Κ2 είναι <0,40... Αν και γενικά τα στατικά σου είναι θηριώδη και στο κάτω - κάτω είναι διώροφο. Κοινώς, υπερβολές...

Δεν είναι να δίνεις παραδείγματα! Προφανώς, spy1551, θα το κάνει όπως το λες και θα υπολογίσει την φόρτιση σύμφωνα με τον ΕΚ-3. Αν βάλει "στραβό" υποστύλωμα στο μοντέλο δεν θα πάρει τα φορτία του ΕΚ-3, θα πάρει ...μπαρούφες... ήταν απλώς μια παραστατική επεξήγηση του νοήματος της μεθόδου.

Αφού έγραψα αυτό συνάδελφε:

Όχι 20%, 120%. Συν ο,τι άλλα προστίματα υπάρχουν, όπως, επειδή δεν δηλώθηκε έναρξη και διακοπή έργου... Συν τον μπελά για το ξεμπέρδεμα στην πολεοδομία... Από το πιο "απλό", ότι πρέπει να βρεις τον συνάδελφο εκκείνον να σου βάλει μερικές υπογραφές, μέχρι το πιο "δύσκολο", ότι πρέπει να πληρώσεις λευτά... Αλλά ξαναλέω, δες μήπως το γκρεμίσεις...

Όπως λένε και παράγραφοι που παρέθεσα, ο έλεγχος των συστημάτων δυσκαμψίας γίνεται με βάση τις δράσεις που προκύπτουν λόγω ατελειών των μελών στα οποία παρεμποδίζεται ο λυγισμός από τα εν λόγω συστήματα.

Αγαπητέ bocelli, γνωρίζεις από τον αστικό κώδικα ότι ο φέρων οργανισμός ανήκει στα μη διαιρετά πράγματα του ακινήτου και ως εκ τούτου όλοι οι συνιδιοκτήτες έχουν λόγο για αυτόν. Κοινώς με το χαρτί που σου έδωσαν οι συνάδελφοί σου σε δουλεύουν. Εκτός αν η σκάλα είναι μη φέρον στοιχείο (ανεμόσκαλα ή κάτι άλλο) και το πατάρι είναι επίσης μη φέρον στοιχείο (πχ ένα πολύ ψηλό τραπέζι), δηλαδή αν είναι κινητά αντικείμενα, οπότε δεν χρειάζεται άδεια.

Αγαπητέ panoutos, χώρια από αυτά που ρωτάς θα έλεγα ότι ίσως σε συμφέρει να το γκρεμίσεις και να το ξαναχτίσεις... Αλλά, επειδή ούτως ή άλλως θα χρειαστείς μηχανικό, αυτά θα τα συζητήσεις μαζί του. Πολεοδομικά, εφόσον δεν βεβαιώθηκε η κατασκευή του σκελετού, δεν ισχύει η άδεια. Στο ΙΚΑ υπάρχουν εργασίες που εκτελέστηκαν και οι οποίες δημιουργούν υποχρέωση καταβολής εισφορών κατά τον χρόνο εκτέλεσής τους. Άρα σήμερα προστίθενται τα και τα πρόστιμα επί των εισφορών. Που είναι 30% + 1%*29*12 = 378%. Νομίζω ότι υπάρχει πλαφόν μέχρι το 120%, οπότε δεν θα φτάσεις τόσο ψηλά...

Ναι φίλε jackson, για τις ατέλειες μιλάω. Η φιλοσοφία είναι αυτή που περιέγραψα, η διαδικασία βρίσκεται σε όλη η §5.2.4 και §5.2.5 του ΕΚ-3. (ορίστε, με κάνατε να ανοίξω ευρωκώδικα )

Όχι, δεν λέω αυτό. Έστω ότι έκανες στατική ανάλυση και βρήκες ότι η μηκίδα καταπονείται με τα εντατικά μεγέθη Nsd, Vsd, Msd. Όμως εσύ θέλεις επιπλέον η μηκίδα να δεσμεύει πλευρικά το υποστύλωμα: Θα θεωρήσεις ότι το υποστύλωμα είναι στραβό, ότι έχει ήδη υποστεί κάποιον λυγισμό. Πόσο; Το λέει ο ΕΚ-3. Ας πούμε 1/20 του ύψους. Άρα υπάρχει οριζόντιο φορτίο λόγω P/Δ ίσο με το αξονικό του στύλου / 20. Αυτό το φορτίο πρέπει να παραληφθεί από την μηκίδα. Άρα η μηκίδα θα σχεδιαστεί για Nsd + Nστύλου/20, Vsd, Msd. Επίσης για να παραλάβει αυτό το φορτίο πρέπει να καταλήγει σε κάτι πολύ πιο δύσκαμπτο από τον στύλο, πχ σε έναν χιαστί σύνδεσμο. Διότι αν απλώς συνδέει όλους τους στύλους μεταξύ τους δεν έχει που να στηριχθεί για να παρεμποδίσει τον λυγισμό... Το παράδειγμα είναι απλουστευτικό, χονδροειδές και με λάθος νούμερα. Δες τον ΕΚ-3.

Σε τι διαφέρει ένα κάγκελο από στρατζαριστή λαμαρίνα και ένα κάγκελο από μορφοσίδηρο; Και τα δύο αποτελούνται από το ίδιο υλικό, βγαίνουν από έλαστρα, είναι λαδωμένα όταν τα αγοράζεις και κολλώνται με ηλεκτροδυγκόλληση. Αν βαφούν με τον ίδιο τρόπο αντέχουν έναντι οξείδωσης το ίδιο διάστημα. Τα υπόλοιπα είναι εξυπνάδες ανεύθυνων μαστόρων που μάθαν να λένε ιστορίες και λογαριασμό να μην δίνουν. Όπως κι αν γίνουν θέλουν σωστό βάψιμο. - Καθάρισμα από λάδια - σκουριές - βόρακες. - "Μίνιο" (δηλαδή αντισκωριακό αστάρι, μίνιο μολύβδου δεν υπάρχει πλέον) - Δυο χέρια λαδομπογιά.