AlexisPap

Ο αρχαιολογικός νόμος τα ορίζει αυτά... αλλά αρκετά ασαφώς. Εξαρτάται από τα ανασκαφικά ευρήματα και την σπουδαιότητά τους το πόσο εκτεταμένη θα είναι η ανασκαφή. Φυσικά, μπορείς να έχεις κι εσύ λόγο, για να είναι όμως αποτελεσματικός χρειάζεται να διαθέτεις γνώσεις... Ο μηχανικός σου ίσως, αν έχει εμπειρία από έργα της αρχαιολογικής υπηρεσίας μπορεί να σε καθοδηγήσει σχετικά. Σε κάθε περίπτωση όταν αιτήθηκες την ανασκαφή και πριν κάνεις πρόσληψη αρχαιολόγου ερωτηθήκες επισήμως για τον προϋπολογισμό του έργου σου και εφόσον αυτός ήταν μικρότερος από κάποιο όριο σου ζητήθηκε να απαντήσεις αν θα καλύψεις εσύ τις δαπάνες τις ανασκαφής ή αν θα τις καλύψει το δημόσιο... Πάντως, νομίζω ότι θα βρίσκεις φυσικό, η υπηρεσία να μην φείδεται δαπανών προκειμένου περί ανασκαφής που την κερνάει άλλος...

@jackson, ΚΑΝΕΝΑ πρόγραμμα δεν το κάνει σε συνδυασμό με φασματική μέθοδο. Το SAP γνωρίζω ότι έχει τέτοιες δυνατότητες, αλλά φυσικά όχι για γραμμική ανάλυση. Πάντως. δεν μου έχει συμβεί ποτέ τα ελατήρια του εδάφους να προκύπτουν εκ της ανάλυσης εφελκυόμενα. Και φαντάζομαι πως αν έβγαιναν θα δημιουργούνταν πρόβλημα με τον έλεγχο θεμελίωσης...

Η δυναμική - φασματική μέθοδος είναι γραμμική και, όπως είναι φυσικό, δεν περιλαμβάνει μη-γραμμικότητες. Κανένα πρόγραμμα επομένως από αυτά που εφαρμόζουν την δυναμική - φασματική ανάλυση (προγράμματα παραγωγής μελετών, προσαρμοσμένα στον ΕΑΚ - ΕΚΩΣ) δεν μπορεί να θεωρήσει στήριξη απλής επαφής (θλίψη ναι, εφελκυσμό όχι). Για να γίνει αυτό απαιτείται υπερωθητική ανάλυση ή ανάλυση χρονοϊστορίας. Τα προγράμματα που μπορούν να το κάνουν αυτό είναι από SAP και πάνω (Sofistic, Nastrad, Ansys κλπ).

Σωστός !!! μάλλον εύκολο για Ηλεκτρολόγους - Μηχανολόγους... :)

Μπα... απλά μικρός μου άρεσε να παίζω με πολύμετρα ! Παρεμπιπτόντως, ποιος μπορεί να βρει το λάθος που έχω κάνει;

Δεν είχε διαρροή, φταίει η χωρητική αγωγιμότητα που προκαλεί η συσκευή. Το σασί της συσκευής ως προς την γη στο εναλλασσόμενο συμπεριφέρεται ως πυκνωτής λίγων nF. Η αντίσταση αυτού του πυκνωτή είναι Z=1/(i*2*π*n*C) και υποθέτοντας c=10nF έχουμε Z=1/(i*2*3.14*50*10E-8 )=-318ikΩ. Αν το πολύμετρο έχει αντίσταση εισόδου 10ΜΩ τότε θα έχει ένδειξη 223V. Ή διαφορετικά, αν μετρήσεις με καλή ακρίβεια την τάση ως προς τον γη και την τάση ως προς το σασί μπορείς να βρεις πόσα nF είναι η χωρητικότητα σασιού - γης. :)

Μερικά στοιχεία παραπάνω για να ξέρουμε τι κάνουμε: Υποστυλώματα με συμμετρικό οπλισμό ως προς τους δύο άξονες συμμετρίας της διατομής τους (δηλαδή όλα τα ορθογωνικά υποστυλώματα), καταπονούμενα σε κάμψη και θλίψη, αστοχούν με συντριβή σκυροδέματος όταν vd>0,4 και με διαρροή του χάλυβα όταν vd<0,4. Άρα η τήρηση του vd < 0,4 προσδίδει πλάστημη αστοχία στην διατομή. Ο Πενέλης* υποστηρίζει ότι η απαίτηση του κανονισμού για vd<0,65 αφορά στην δράση 1,35g+1,5q και ότι όταν εφαρμοστεί έχει ως συνέπεια την τήρηση του vd<0,40 στους συνδυασμούς των σεισμικών δράσεων. Κατά την ταπεινή μου γνώμη το σκεπτικό του μπορεί να είναι μεν φιλόδοξο, αλλά είναι λάθος διότι θεωρεί ένα δεδομένο λόγο για την σχέση (1,35g+1,5q)/(1,0g+0,3q), χώρια που αγνοεί το +-Ν λόγω σεισμού που συχνά είναι σημαντικότατο. Εφόσον μας ενδιαφέρει η πλαστημότητα για τις σεισμικές δράσεις, γιατί να βάλουμε κριτήριο στις μόνιμες; Αρκούσε να πεί ο ΕΚΩΣ vd<0,4... Το σχετικό εγχειρίδιο (Ιγνατάκης 2006) που εξέδωσε το ΤΕΕ με αφορμή την έκδοση του ΕΚΩΣ2000 τα λέει ελαφρώς διαφορετικά: Αναγνωρίζει ότι είναι καλό να τηρείται το vd<0,4 αλλά αναφέρει ως όριο του ΕΚΩΣ το νούμερο 0,65. Σημειωτέον ότι στην βιβλιογραφία του περιλαμβάνει και το σύγγραμμα του Πενέλη. Μήπως έχει κάνει κάποιο λάθος ο κανονισμός; Σίγουρα όχι. Διότι το 2003 που προσθέτει την §18.4.9.2 μας λέει ότι ειδικά για τα κοντά υποστυλώματα θα λαμβάνουμε vd<0,40 για τους συνδυασμούς σεισμικών δράσεων. Αλλά δεν αλλάζει την §18.4.2... Άρα κάτι άλλο έχει στον νου του ο συντάκτης του ΕΚΩΣ. Να σημειώσω πάντως ότι η τιμή vd=0,65 δεν αντιστοιχεί σε κάποια χαρακτηριστική θέση του διαγράμματος σχεδιασμού υποστυλωμάτων. Για την τιμή αυτή η αντοχή σε ροπή είναι αρκετά μεγαλύτερη της αντοχής χωρίς αξονικό, που σημαίνει ότι ο οπλισμός αναλαμβάνει ακόμη αξιόλογα εφελκυστικά φορτία... Με βάση τα παραπάνω είναι νομίζω σαφές το τι λέει ο κανονισμός... * Πενέλης Γ., Στυλιανίδης Κ., Κάππος Α., Ιγνατάκης Γ. (1995) “Κατασκευές από Οπλισμένο Σκυρόδεμα”

Πίστεψέ με, όχι. Η αντίσταση του πολύμετρου είναι αρκετά ΜΩ (εκτός αν βάλεις τον ακροδέκτη στην ένδειξη "Α"). Αν βάλεις τον ένα ακροδέκτη στην φάση και κρατάς τον άλλο απλώς παίρνεις ένδειξη 230V...

Ή μήπως συμμετέχεις και εσύ στο κύκλωμα μέτρησης, πχ πιέζοντας με το δάκτυλο το γυμνό άκρο του ακροδέκτη στην επαφή της γείωσης;

Απλά φίλε spa4 όταν βάζεις μια εσχάρα οπλισμού, το να προσθέσεις και ένα πλέγμα δεν κάνει τίποτα παραπάνω από το αυξάνει κατά τι το ποσοστό οπλισμού. Αλλά, αν αυτό θες, μπορείς απλά να αυξήσεις την πυκνότητα των ράβδων την εσχάρας. Ίσως υπάρχει σύγχυση με έργα που έχουν πολύ μεγάλη επικάλυψη και στα οποία βάζουμε επιδερμικό οπλισμό...

Ωραίο νήμα, πως δεν το είχα δει τόσον καιρό; Το πρόβλημα με τις stirling είναι το μεγάλο κόστος κατασκευής ανά μονάδα ισχύος, καθώς και ο πολύ μικρός λόγος αποδιδόμενης ισχύος προς το βάρος της κατασκευής (Hp/kg). Επίσης έχουν σημαντική υστέρηση στην απόκριση σε μεταβολές του φορτίου. Όταν βλέπουμε τα χαρακτηριστικά των "ηλιακών" μηχανών stirling, φαίνεται ότι είναι πιο αποδοτικές από τα φωτοβολταϊκά. Αυτό συμβαίνει επειδή συγκρίνουμε τις μέγιστες αποδόσεις (και μάλιστα ενίοτε συγκρίνεται ο θερμοδυναμικός βαθμός απόδοσης με την απόδοση ισχύος των φωτοβολταϊκών). Όμως τα φωτοβολταϊκά παράγουν ρεύμα από το πρώτο φωτόνιο που πέφτει σε στοιχείο, ενώ οι stirling απαιτούν μία ελάχιστη ροή ενέργειας για να εκκινήσουν. Παράλληλα οι stirling επιτυγχάνουν τον μέγιστο συντελεστής (θερμοδυναμικής) απόδοσης για την μέγιστη θερμοκρασία λειτουργίας που επιτυγχάνεται όταν υπάρχει και η μέγιστη ηλιοφάνεια. Συγκρίνοντας λοιπόν την απόδοση των δύο συστημάτων σε όρους παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας ανά μονάδα επιφανείας και με βάση την "τυπική" ημερήσια καμπύλη της έντασης της ακτινοβολίας, τα νούμερα δεν είναι και τόσο δελεαστικά...

ilias, εγώ πάλι είμαι σίγουρος... Η διατύπωση είναι ξεκάθαρη και ρητή. Εξάλλου, δεν έχει κανένα νόημα να απαιτεί ο κανονισμός πλαστιμότητα σε συνδυασμούς στατικών δράσεων. (όχι ότι αν το ζητούσε δεν θα το κάναμε... αλλά το ζητάει; )

Το θέμα συζητείται ήδη εδώ. Κάνε αναζήτηση πριν ανοίξεις νέο θέμα...

Αυτά που έγραψα τα λέει ο αστικός κώδικας. Αλλά πιο σωστά και με ακρίβεια θα σε ενημερώσει ένας δικηγόρος...

Δεν βάζω όριο στο τι σημαίνει "μεγάλος" εξώστης. q=5 είναι το κινητό φορτίο του εξώστη. Όταν η συμμετοχή του αξονικού είναι σημαντική στο αξονικό του υποστυλώματος και το +-Ν λόγω σεισμού είναι μικρό, μπορεί να συμβεί αυτό που περιγράφω στο #4, το οποίο ο κανονισμός δεν απαγορεύει, διότι απαιτεί πλαστημότητα (ορθώς) μόνο για τους συνδυασμούς των σεισμικών δράσεων. Μα, ilias, όταν περιορίζει την απαίτηση στις σεισμικές δράσεις, δεν είναι προφανές ότι εξαιρεί από την απαίτηση τις υπόλοιπες;

Βεβαίως. Η ΕΚΩΣ §18.4.2 λέει: "...πρέπει η διατομή τους να είναι τέτοια, ώστε να πληρούται η συνθήκη: vd=NSd/(Ac*fcd)<=0,65 για τους συνδυασμούς δράσεων με σεισμό." (η υπογράμμιση δική μου)

Συνάδελφε, καλώς ήλθες στο φόρουμ! Οι εγκαταστάσεις, τα δίκτυα, τα φέροντα στοιχεία, οι υποδομές της οικοδομής ανήκουν στα μη διαιρετά πράγματα, ακόμη και εάν διέρχονται μέσα από διαιρετό χώρο. Εν προκειμένω ο αγωγός βρίσκεται στον φωταγωγό που είναι σαφώς κοινόχρηστος. Άρα δεν τίθεται θέμα, η διαρροή, σύμφωνα κατά τον γενικό κανόνα, αφορά το σύνολο της οικοδομής (των ιδιοκτητών της). ΩΣΤΟΣΟ, μπορεί δια του κανονισμού να ορίζεται κάτι διαφορετικό, όπως πχ ότι κλάδοι οι εξυπηρετούντες αποκλειστικά διαιρετούς χώρους είναι ευθύνη του ιδιοκτήτη του διαιρετού χώρου. Επομένως χρειάζεται μελέτη του κανονισμού και στη συνέχεια γνώμη από δικηγόρο του αστικού δικαίου. Σε κάθε περίπτωση, αν η επιδιόρθωση είναι τόσο απλή όσο ακούγεται, ίσως δεν αξίζει τον κόπο η όλη φασαρία...

Όχι. Ένα υποστύλωμα μπορεί να έχει vd>0,65 για τον συνδυασμό 1,35g+1,50q και vd<0,65 για τον συνδυασμό 1,00g+0,30q+-E Κλασική περίπτωση σε λεπτά υποστυλώματα στην όψη οικοδομής (καταστήματα) που έχουν μεγάλη επιφάνεια επιρροής σε εξώστες (q=5). Φυσικά το να πλησιάζουμε πολύ στην μονάδα δεν είναι καλό, θέλει προσοχή...

Η πτώχευση έγινε αλλά δεν ονομάστηκε. Αν γίνει και δεύτερη, κακό του κεφαλιού μας...

Με μία διαφορά, ότι βασικό συστατικό στην συνταγή της πραγματικής κρίσης είναι η αναδιανομή του πλούτου. Δηλαδή με κάποιον "μυστήριο" τρόπο τα χρέη δεν κατανέμονται συμμετρικά μεταξύ των μετόχων ενός οικονομικού συστήματος, αλλά ασύμμετρα, και συχνά -όπως στην περίπτωση της Ελλάδας- έχουν κατεύθυνση εκτός τοπικού συστήματος. Το παράδειγμα λοιπόν που παρέθεσες δεν περιγράφει κρίση αλλά υγιή οικονομία. Να πως είναι η κρίση: Ο ξενοδόχος χρωστάει στον προμηθευτή του που βρίσκεται στην μεγαλούπολη τον εξοπλισμό του ξενοδοχείου που αγόρασε για να κάνει την δουλειά της η ελευθέρων ηθών γυνή. Ο χασάπης χρωστάει τα ψυγεία του και δεν μπορεί να τα ξεπληρώσει διότι δεν έχει την κίνηση που προσδοκούσε, "λόγω κρίσης". Ο κτηνοτρόφος αγοράζει πανάκριβα ζώα για εκτροφή επειδή δεν έχει δική του μονάδα αναπαραγωγής, αλλά δεν μπορεί να τα πουλήσει διότι ο χασάπης παίρνει εισαγόμενο κρέας που του έρχεται φθηνότερα. Το χωριό έκανε τζίρο από τον τουρισμό, αλλά τώρα που ο τουρισμός μειώθηκε υπάρχει έλλειμμα ρευστότητας. Στον γενικό χαμό που επικρατεί οι τράπεζες ανακοινώνουν ότι δεν δίνουν κεφάλαιο κίνησης χωρίς εξασφαλίσεις και κόβουν τα μπλοκ επιταγών... Ο χασάπης και ο ξενοδόχος μπαίνουν στον "Τειρεσία", το ξενοδοχείο πουλιέται σε μεγάλο-ξενοδόχο της διπλανής μεγαλούπολης, και ο χασάπης γίνεται υπάλληλος στο νέο σούπερ μάρκετ που ανοίγει. Ο κτηνοτρόφος παντρεύεται την *** και ανοίγουν μαγαζί λιανικής που πουλάει "βιολογικά αλλαντικά". Λόγω τις κρίσης οι μισθοί και οι συντάξεις μειώνονται και είναι όλοι "μια ωραία ατμόσφαιρα". Το πρόβλημα όμως απέχει ακόμη από την λύση του διότι ως εδώ έχουμε μείωση του παραγωγικού δυναμικού και στροφή του ΑΕΠ στον τριτογενή τομέα ...δηλαδή βαθύτερη εξάρτηση... Στην κατάσταση αυτή κανείς δεν σώζεται με 100€, κατ' αρχάς διότι το χρέος βρίσκεται εκτός συστήματος. Η λύση είναι το alt+ctrl+del = εκκίνηση από μηδενική βάση. Δυστυχώς η μηδενική βάση πονάει, χώρια που πιάνει και τα "κεκτημένα"...

Το μεγαλύτερο πρόβλημα των μικρών δημόσιων έργων είναι η μη ουσιαστική εφαρμογή από την πολιτεία του νομικού πλαισίου (βλέπε ουσιαστική καταστρατήγηση...) και οι απίστευτες προσφορές των υποψηφίων αναδόχων.

Ας απαριθμήσουμε μερικούς λόγους για τους οποίους εγκιβωτίζουμε σε άμμο: - Διότι είναι το υλικό με τον ευκολότερο τρόπο διάστρωσης - Διότι η άμμος είναι ανεπίδεκτη συμπυκνώσεως και επομένως δεν χρειάζεται να εργαστούν μηχανήματα συμπυκνώσεως πλησίον του αγωγού. - Διότι έχει πολύ μικρή κοκκομετρία και δεν μπορεί να προκαλέσει βλάβη στον αγωγό. - Διότι παραμένει πρακτικά αμετάβλητη ανεξάρτητα από τις μεταβολές της υγρασίας. - Διότι, σε εύκαμπτους αγωγούς ασκεί ακτινικό φορτίο ίσο με τις ωθήσεις ηρεμίας με πολύ μικρή παραμόρφωση του αγωγού. - Διότι "απορροφά" τις τοπικές μεταβολές της έντασης λόγω ενδεχόμενης διαφορικής καθίζησης κατά τον άξονα του αγωγού. - Διότι επιτρέπει καλύτερα από κάθε άλλο υλικό την μελλοντική πρόσβαση στον αγωγό. Η κύρια αδυναμία της άμμου εστιάζεται στα φορτία κυκλοφορίας. Όταν το βάθος είναι μικρό η άμμος αδυνατεί να προστατέψει τον αγωγό από τα σημειακά φορτία. Με βάση όσα είπαμε παραπάνω, γίνεται φανερό ποια είναι τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του εγκιβωτισμού με σκυρόδεμα. Κυριότερο πλεονέκτημα η προστασία του αγωγού από συγκεντρωμένα φορτία (πχ. φορτία κυκλοφορίας στην περίπτωση μικρού βάθους). Κυριότερα μειονεκτήματα, το κόστος, ο κίνδυνος θραύσης του αγωγού μαζί με τον μανδύα σκυροδέματος σε περίπτωση καταναγκασμού (διαφορική καθίζηση) και η αδυναμία μελλοντικής προσέγγισης του αγωγού χωρίς αυτός να καταστραφεί. Επιπλέον ο εγκιβωτισμός με σκυρόδεμα είναι τεχνικά δύσκολος όσον αφορά την τήρηση των σταθμών και λόγω της άνωσης. Για τους λόγους αυτούς, όταν έχουμε αγωγό σε μικρό βάθος είναι προτιμότερο να τον εγκιβωτίζουμε και πάλι σε άμμο και να κατασκευάζουμε αμέσως πάνω από την στρώση της άμμου λωρίδα (άοπλου) σκυροδέματος στο πλάτος του σκάμματος, ικανή να κατανείμει τα φορτία κυκλοφορίας (συνήθως αρκεί ένα πάχος γύρω στα 15cm). Υ.Γ: Οι οδηγίες των κατασκευαστών και οι οδηγίες του ΠΕΧΩΔΕ (Τεχνική Συγγραφή) απαγορεύουν την διάστρωση εύκαμπτων αγωγών πάνω σε σκυρόδεμα. Σε σκυρόδεμα διαστρώνονται μόνο σπονδυλωτοί αγωγοί από σκυρόδεμα (σειρά 75 κλπ).

Κι από πότε βάζουμε αγωγούς από PVC ή PE να διασχίζουν τις θεμελιώσεις των φραγμάτων;

Συγνώμη, υπάρχει περίπτωση να αστοχήσει το ΡΕ ή το PVC και να μην αστοχήσει το μπετόν;

Τον Ιγνατάκη τον θυμάμαι με νοσταλγία και εκτίμηση, αλλά αν θες να ελέγξεις την ρηγμάτωση πρέπει να βάλεις αρκετά πάνω από τον ελάχιστο οπλισμό...