AlexisPap

Βόθρος στα 8,00m; !!! Η μελέτη που υποβάλλεται στην πολεοδομία είναι μελέτη εφαρμογής και πρέπει να προβλέπει κάθε παράμετρο που θα προκύψει κατά την κατασκευή του έργου. Αντιστηρίξεις πρανών, οδών και ομόρων είναι κανόνας. Για τέτοιο βάθος φυσικά και θα χρησιμοποιήσεις κάποιου είδους αντιστηρίξεις τις οποίες πρέπει να μελετήσεις. Αν χρειάζεται εδαφοτεχνική να την κάνεις. Απόφυγε το μπαλαμούτι και το "θα δούμε όταν έρθει η ώρα να σκάψουμε"...Είναι θέμα υπευθυνότητας, αλλά και ευθύνης... Υ.Γ: ποιος θα επιβλέπει;

Από περιοχή σε περιοχή και από υπηρεσία σε υπηρεσία ζητάνε διαφορετικά πράγματα, ανάλογα με την πιθανότητα να υπάρχουν στην περιοχή αρχαία. Σε κάθε περίπτωση το χαρτί που δίνουν δεν είναι "άδεια εκσκαφής" αλλά έγγραφη ειδοποίηση του ενδιαφερομένου να προβεί σε συγκεκριμένες ενέργειες ενημέρωσης των αρμοδίων υπηρεσιών του ΥΠΠΟ(Τ) πριν ξεκινήσει την εκσκαφή.

Αν τα κοντά υποστυλώματα επαρκούν για κάποια συγκεκριμένη ικανοτική δράση, τότε δεν υπάρχει ζήτημα. Έστω ότι το κοντό υποστύλωμα της παρακάτω εικόνας είναι το τυπικό υποστύλωμα στην περίμετρο του υπογείου του Γιάννη. Οι §18.4.9.1 και §18.4.9.2 μας λένε τι μέτρα πρέπει να ληφθούν και τι περιορισμοί να τηρηθούν ώστε να μην έχουμε πρόβλημα. Οι περιορισμοί αυτοί δεν είναι και τόσο ακραίοι... Αλλά επειδή είναι σωστό να κρατάει κανείς επιφυλάξεις ως προς τα κοντά υποστυλώματα, ας θεωρήσουμε την εξής ακραία κατάσταση: Ποια είναι τα εντατικά μεγέθη που καταπονούν τα κοντά υποστυλώματα; [Edit: τα παρακάτω δες τα σε σχέση και με τα μηνύματα των συναδέλφων που ακολουθούν] Όταν λύνουμε το μοντέλο, θεωρούμε ότι υπάρχει υπόγειο, οπότε η τέμνουσα βάσης είναι το άθροισμα των V1,o όλων των υποστυλωμάτων (και τοιχείων). Αλλά αυτό δεν αρκεί. Πρέπει να προστεθεί και η συνεισφορά σε τέμνουσα από την μάζα της οροφής υπογείου. Αφού λοιπόν θεωρούμε υπόγειο, σημαίνει ότι η οροφή υπογείου είναι αμετάθετη ως προς την θεμελίωση και η φυσικά δεν αναπτύσσεται διαρροή στα μεταξύ τους στοιχεία (διαφορετικά δεν ισχύει η έννοια του υπογείου). Άρα η συνεισφορά σε τέμνουσα της οροφής υπογείου είναι: Vυπ = α*g*γ1*m, όπου: α = η εδαφική επιτάχυνση, g=9,81, γ1 ο συντελεστής σπουδαιότητας, m η μάζα της οροφής υπογείου. Θεωρήσαμε q=1 και Τ=0. Άρα η τέμνουσα που καταπονεί το σύνολο των κοντών υποστυλωμάτων είναι το άθροισμα των V1,o + το Vυπ. Αλλά: Η τέμνουσα αυτή δεν είναι ικανοτική. Δυνητικά μπορεί να ασκηθεί μεγαλύτερη τέμνουσα, η οποία θα προκύψει όταν θεωρήσουμε ότι οι τέμνουσες V1,o είναι ικανοτικές, προκύπτουσες από την δημιουργία πλαστικών αρθρώσεων σε κεφαλή και πόδα των υποστυλωμάτων ισογείου. Μπορεί ωστόσο να ασκηθεί ακόμη μεγαλύτερο φορτίο από αυτό, λόγω των τοιχοπληρώσεων. Ο κανονισμός ξεπερνά εύκολα τέτοιες καταστάσεις πολλαπλασιάζοντας τα εντατικά μεγέθη με τον παράγοντα q ή q/1,5... Όποιος θέλει όμως μπορεί να μπλέξει με... τα πίτουρα και να υπολογίσει την ικανοτική αντοχή σε τέμνουσα των τοιχοπληρώσεων. Που θέλω να καταλήξω: Αν στην ικανοτική τέμνουσα βάσης της ανοδομής, των τοιχοπληρώσεων συμπεριλαμβανομένων (η οποία οποία όμως δεν υπερβαίνει την υπολογισθείσα τέμνουσα βάσης επί το q) προστεθεί η αδρανειακή δύναμη της οροφής υπογείου λαμβάνουμε ένα ανώτατο φορτίο - οροφή του οποίου θα υπολείπεται κάθε πραγματική δράση που μπορεί να ασκηθεί σε ένα ενδεχόμενο σεισμό. Αν για την δράση αυτή τα κοντά υποστυλώματα επαρκούν, δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ περίπτωση αστοχίας τους. Έγινε φαντάζομαι κατανοητό ότι η διαδικασία που περιέγραψα δεν προβλέπεται από τον κανονισμό και ότι οδηγεί σε απαιτήσεις πολύ-πολύ μεγαλύτερες από αυτές του κανονισμού. Όμως επειδή μιλάμε για διώροφο, πιθανότατα η κατασκευή μπορεί με ελάχιστες παρεμβάσεις να ικανοποιήσει ακόμη και αυτές τις απαιτήσεις. Το πιθανότερο είναι ότι τα κοντά υποστυλώματα θα πρέπει να έχουν λίγο μεγαλύτερη διατομή έναντι των υπερκειμένων τους, και φυσικά πολύ σίδερο, δισδιαγώνιους κλπ... Αν αυτή η λύση θεωρείς ότι σε καλύπτει, και επειδή στην πράξη τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα (συνυπάρχουν και τοιχεία, υποστυλώματα μη κοντά, ροπές και αξονικά, ζητήματα κατανομής των φορτίων στους επί μέρους στύλους κλπ) τα ξαναλέμε. Αν όχι... μην αμελήσεις να μας πεις τι έκανες τελικά! :)

Γιατί ερμηνεύεις το "σε κάθε περίπτωση" ως εάν ήταν "για κάθε συνδυασμό φόρτισης"; Εγώ το βλέπω να σημαίνει: "σε κάθε περίπτωση, ακόμη και όταν έχουμε περίσφιξη" Δηλαδή, η §18.4.2 μας λέει ότι για λόγους πλαστημότητας πρέπει vd<0,65 Η §8.4.4.2 μας λέει ότι ακόμη και όταν έχουμε περίσφιξη, πρέπει και πάλι να τηρούμε το vd<0,65.

Εξ όσων γνωρίζω, η τυπική διαδικασία προβλέπει τα εξής: - Για το ΙΚΑ η ευθύνη της ασφαλιστικής εισφοράς (εργοδότη + ασφαλισμένου) βαρύνει τον Κύριο του έργου (εκτός αν υπάρχει σύμβαση τύπου εργολαβικό προσύμφωνο κλπ...). - Η ευθύνη της μισθοδοσίας βαρύνει τον εργολάβο / υπεργολάβο. Τα συμφωνητικά συντάσσονται με βάση την αξία της εργολαβίας / υπεργολαβίας, μείον τις ασφαλιστικές δαπάνες. Ένα ξεχωριστό άρθρο της σύμβασης υπενθυμίζει ότι ο εργοδότης πλέον της αξίας της εργολαβίας + ΦΠΑ βαρύνεται και με ασφαλιστική δαπάνη, και ρυθμίζει το θέμα ως εξής: Αναθέτει στον εργολάβο / υπεργολάβο κάθε ευθύνη για το προσωπικό και την μισθοδοσία του, καθώς επίσης και την ευθύνη για την παράδοση στον κύριο του έργου ενυπόγραφης κατάστασης ημερομισθίων. Τέλος προκαθορίζει το ύψος των ασφαλιστικών εισφορών με ρήτρα συμψηφισμού της όποιας διαφοράς με την αξία της εργολαβίας. Ο κύριος του έργου πληρώνει αξία εργολαβίας + ΦΠΑ + συνολικές ασφαλιστικές εισφορές = προκαθορισμένο ποσό Ο εργολάβος πληρώνει μισθό - ασφαλιστική εισφορά ασφαλισμένου - 3% και αποδίδει το 3% με τις περιοδικές δηλώσεις.

βρε tsiberi34 -μπορεί να σε παρεξηγώ, αλλά σε παρακαλώ δες φιλικά το σχόλιό μου- μελέτη ύδρευσης με οδηγό το michanikos.gr προσπαθείς να κάνεις; Αυτά που σου λένε οι συνάδελφοι είναι βεβαίως σωστά, αλλά υπάρχουν ένα σωρό λεπτομέρειες πίσω από αυτά... Τα περισσότερα εκ των ερωτημάτων σου, στο ΑΠΘ, τα περιείχε αρκετά εκτενώς η βασική διδακτέα ύλη. Ωστόσο, όταν έκανα την πρώτη μου μελέτη τα βρήκα σκούρα... Τέλος πάντων, θέλω να πω ότι είναι καλό πέρα από το φόρουμ -χωρίς η παραίνεση να υποκρύπτει τον παραμικρό ενδοιασμό για την σοβαρότητα των συναδέλφων- να συμβουλεύεσαι και άλλες πιο "αυθεντικές" πηγές... Έχε υπόψη σου ότι σχεδόν κάθε φορέας υδροδότησης έχει δικές του προδιαγραφές... Ελάχιστες διάμετροι αγωγών, βάθος αγωγού, θέση ως προς την οδό (οριζοντιογραφία), τρόπος εγκατάστασης εξοπλισμού (δικλείδες κλπ, εντός φρεατίων ή άνευ φρεατίων), κρουνοί κλπ. Συγνώμη αν σε παρεξήγησα, καθώς και για το "εκτός θέματος", ωστόσο δες σοβαρά την παραίνεσή μου...

Φίλε Goga, τα σταθερά πεδία δεν έχουν όριο για την ασφάλεια της υγείας. Εντάσεις χιλιάδων βολτ ανά μέτρο ή πολλών gauss είναι ακίνδυνες (αρκεί να μην ξεπεραστεί η διηλεκτρική αντοχή του αέρα...). Μόνο τα υψήσυχνα (n>20kHz) πεδία έχουν όριο έντασης πεδίου ή ακτινοβολίας για λόγους προστασίας της υγείας. Επομένως κανείς δεν μπορεί να σου βρει σχετικούς περιορισμούς. Έχε υπόψη σου ότι το ατμοσφαιρικό δυναμικό σε μία συνηθισμένη μέρα ξεπερνάει το 1kV/m. Το ερώτημά σου αφορά το γνωστικό υπόβαθρο της σχολής σου. Σε παροτρύνω να απευθυνθείς στους διδάσκοντες για πρόταση βιβλιογραφίας σχετικής με τις επιδράσεις των Η/Μ ακτινοβολιών στον άνθρωπο.

Φίλε Goga, δεν σου αρκεί το θέμα που άνοιξες σήμερα τα χαράματα; ήδη λαμβάνεις απαντήσεις εκεί!!!

Γιάννη, δεν πειράζει αν το κονίαμα δεν έχει υψηλή πρόσφυση με τους λίθους. Και μανδύας δεν χρειάζεται.... Υποθεμελίωση γιατί θα κάνεις; Παρατηρείς συνεχιζόμενη καθίζηση; Τον αναλημματικό τοίχο που θα τον θεμελιώσεις; Για ποια φορτία θα τον σχεδιάσεις;

Κάνε μια αναζήτηση, το θέμα έχει συζητηθεί μέχρι εξαντλήσεως...

Υποθέτω ότι η βαλβίδα αντεπιστροφής είναι στην αναρρόφηση της αντλίας. - Αν ναι, κράτα οπωσδήποτε τον αερεξαγωγό που είναι πάνω ακριβώς από την αντλία. - Αν όχι, αν η βαλβίδα είναι μετά την αντλία, πρέπει να υπάρχει αερεξαγωγός πριν την βαλβίδα. Ώστε η αντλία να είναι πάντα γεμάτη με λύματα (υποθέτω είναι εμβαπτιζόμενη; ). Εν τέλει, αφού υπάρχει μελέτη, γιατί να μην εφαρμοστεί;

Συνεχές ρεύμα... Δηλαδή σταθερό ηλεκτρικό και μαγνητικό πεδίο... Δεν υπάρχει ηλεκτρομαγνητική μεταφορά ενέργειας... Σε τι να βλάψει;

Γιατί' date=' εφόσον απαιτείται το lb.net, θα οδηγηθούμε σε εξόλκευση... Αν είναι όντος έτσι, είναι παράλογο...

Προφανώς ισχύουν όλα όσα λές, περιλαμβανομένης της τελευταίας παρατήρησης. Ακόμη και οι αστικές εγκαταστάσεις ανύψωσης λυμάτων σπάνια ξεπερνάν σε μήκος τις λίγες δεκάδες μέτρα (συνήθως παρεμβάλλονται μεταξύ δικτύων ελεύθερης ροής, ακριβώς για αντιμετωπιστεί το ζήτημα του αερισμού).

Αν πράγματι έχει σταματήσει, δεν είμαι αρνητικός... Αλλά, η εμπειρία δεν δίνει πολλές πιθανότητες σε αυτό το σενάριο. Για όλους τους λόγους που προαναφέρθηκαν, το πιθανότερο είναι ότι η ρωγμή θα παραμείνει "ενεργή". Ακόμη και εάν γενικά δεν εξελίσσεται η καθίζηση, σε ετήσια βάση το εύρος της ρωγμής θα αυξομειώνεται σημαντικά. Επομένως υπάρχουν τα εξής πιθανά σενάρια: - Η καθίζηση έχει σταματήσει μετά βεβαιότητος. Στην περίπτωση αυτή δεν έχει νόημα να γίνει υποθεμελίωση. Αλλά εάν γίνει υποθεμελίωση θα χρειαστεί χρόνος μέχρι να επέλθει ισορροπία και η ρωγμή θα μεγαλώσει λίγο ακόμη, ή, μπορεί να δημιουργηθεί και καμία ρωγμή ακόμη. - Δεν είμαστε βέβαιοι ότι είναι καθίζηση, ούτε ότι έχει σταματήσει, μπορεί να είναι και ερπυστικού τύπου ολίσθηση μικρού τμήματος του εδάφους, περιοδικά ενεργοποιούμενη... Η υποθεμελίωση δεν βοηθάει όταν φεύγει το έδαφος... Οι λύσεις πολλές: στραγγιστική τάφρος ανάντι, ανάλημμα πακτωμένο στον βράχο κατάντι, πάσσαλοι, αγκυρώσεις προεντεταμένες κλπ... Από όλα αυτά μόνο η στραγγιστική τάφρος νομίζω είναι εφικτό να γίνει στην προκειμένη περίπτωση. Αν το φαινόμενο δεν αντιμετωπιστεί, δεν έχει νόημα η επέμβαση στην κατοικία (ούτε η υποθεμελίωση), αν αντιμετωπιστεί επιτυχώς δεν έχει νόημα η υποθεμελίωση. - Έστω ότι το φαινόμενο δεν αντιμετωπίζεται πλήρως, ή ότι ο ετήσιος κύκλος μεταβολής του εδάφους είναι σημαντικός (ακόμη και εάν δεν υπάρχει ετήσια παραμένουσα παραμόρφωση, δηλαδή μακροχρόνια η ρωγμή φαίνεται σταθερή). Η ρωγμή που υπάρχει λειτουργεί σαν "αρμός διαστολής" παραλαμβάνοντας τις μικρομετακινήσεις χωρίς ανάπτυξη εντάσεων. Αν σφραγιστεί (με ένεμα) και γεφυρωθεί με διάζωμα στέψης θα αναπτυχθούν εντάσεις λόγω καταναγκασμού. Η ρωγμή θα ξανά-ανοίξει -ή κάποια νέα ρωγμή θα εμφανιστεί-. Επομένως η αποκατάσταση της συνέχειας δεν θα κρατήσει για πολύ. - Έστω ότι το φαινόμενο αντιμετωπίζεται, αλλά λόγω συντηρητικότητας δεν γίνεται επέμβαση. Τι χάνουμε; Με την διατήρηση της ρωγμής διατηρούμε την ασυνέχεια. Η ρωγμή είναι περίπου κατακόρυφη και σε θέση που δεν βλάπτει την φέρουσα ικανότητα των τοίχων. Η συνολική αντοχή του τοίχου σε εντός επιπέδου δράσεις δεν μειώνεται: Η διατμητική αντοχή ενός τοίχου 6m είναι ίση με το άθροισμα των αντοχών δύο τοίχων 3m. Ομοίως και η αντοχή σε εκτός επιπέδου δράσεις. Η -χαλαρή- σύνδεση των δύο μισών τοίχων μέσω της στέγης είναι επαρκής για να εξασφαλίσει ενιαία απόκριση των τοίχων όταν -φευ- αυτό απαιτηθεί. Επιπλέον, οι τοιχοποιίες αυτού του τύπου δεν έχουν αξιόλογη αντοχή σε εφελκυσμό. Πρακτικά μπορείς να τις ξηλώσεις βγάζοντας πέτρα - πέτρα με τα χέρια! ft=0. Επομένως για πια συνέχεια μιλάμε; Συνέχεια σημαίνει συνεχής μεταβίβαση τάσεων και παραμορφώσεων. Στην λιθοδομή αυτή δεν υπάρχει κάτι τέτοιο... Ανά πάσα στιγμή μπορεί να ανοίξει ρωγμή οπουδήποτε, ακόμη και για το μικρότερο εφελκυστικό φορτίο. Δεν έχει λοιπόν έννοια η αποκατάσταση της όποιας συνέχειας... Εν τέλει είναι βέβαιο ότι σε όλο το σπίτι υπάρχουν τριχοειδείς ρωγμές λόγω διαφόρων δράσεων που ασκήθηκαν ή που ασκούνται (πχ θερμοκρασιακές συστολοδιαστολές), οι οποίες συγκρατούνται μέσω της τριβής και της εμπλοκής των λίθων. Δεν είναι κακό, έτσι συμπεριφέρονται όλες οι λιθοδομές με ασθενές κονίαμα (και οι ξηρολιθοδομές).

jackson, έτσι ήξερα κι εγώ, αλλά τα σχήματα των σχολίων κάτι άλλο θέλουν να πουν... nik, θα διαφωνήσω. Η §18.3.5 είναι σαφής ως προς το ελάχιστο ευθύγραμμο μήκος. Για να απλοποιήσω το ερώτημα ας πούμε ότι δεν υπάρχουν άγκιστρα. Έστω το πακτωμένο άκρο δοκού από C20/25, και ο προς αγκύρωση άνω οπλισμός, έστω 3Φ12. Έστω ότι Αs.re = As.pro => α=1. Άρα lb.net = lb.0. ΜΑΑΠ: η αγκύρωση είναι 68Φ+5Φ=73Φ=88cm. Από αυτά τα 0,3*68Φ+5Φ=30cm θα είναι υποχρεωτικά οριζόντιο και το υπόλοιπο μπορεί να είναι λυγισμένο μέσα στον κόμβο. ΧΑΑΠ: η §17.8.4 λέει ότι το μήκος αγκύρωσης είναι 2/3*lb.net. - Δηλαδή, ενώ υπάρχει απαίτηση για lb=lb.net=lb.0 εμείς θα βάλουμε το 2/3; μάλλον όχι... - Μήπως το 2/3*lb.net είναι το ελάχιστο ευθύγραμμο μήκος; παράλογο, διότι είναι απαιτητικότερο και της αγκύρωσης ΜΑΑΠ. - Μήπως εννοεί την στήριξη με απλή έδραση, που δεν αναπτύσσει ροπή; Σίγουρα όχι διότι lb.net δεν υπάρχει χωρίς ροπή. Εξάλλου χωρίς ροπή τα εξηγεί η §17.8.4α

Περιγράφεις την συνήθη πραγματικότητα. Ο "εργολάβος" είναι συνήθως "ανεπίσημος", δεν υπάρχουν χαρτιά κλπ, οπότε τυπικά το έργο εκτελείται δι' αυτεπιστασίας. Δεν γνωρίζω να υπάρχει άλλος τρόπος πίεσης/κάλυψης εκτός από την ενημέρωση του βιβλίου μέτρων ασφαλείας. Θεωρητικά ο επιβλέπων μπορεί (οφείλει) να διακόψει την εκτέλεση των εργασιών εφόσον δεν τηρείται η νομοθεσία ...μάλλον ως ανέκδοτο ακούγεται αυτό... Πάντως έτυχε να έχω έργο, από το οποίο -με εύσχημο σχετικά τρόπο- "την έκανα" με ελαφρά πηδηματάκια...

Στην πράξη έχω συναντήσει περιπτώσεις (βράχος) που ο συντελεστής φτάνει το 1,7. Κάτω από 1,4 το βρίσκω δύσκολο να πέσει, μόνο ίσως σε χαλαρές γαίες... Αλλά ότι και να πει κανείς η απόκλιση με την πραγματικότητα θα είναι μεγάλη. Απ' όσο ξέρω στα δημόσια έργα δεν προβλέπεται τέτοια μέθοδος ογκομέτρησης...

Ευχαριστώ για το κοπλιμέντο Δεν το έχω δοκιμάσει, για να είμαι ειλικρινής. Ξέρουμε ωστόσο ότι η αναερόβια σήψη βγάζει αέρια... Η σήψη δεν σταματάει με την πίεση (απ' όσο γνωρίζω τουλάχιστον). Τέλος πάντων, ο προβληματισμός είναι γενικότερος... θα μπορούσε να είναι αέρας που αναρροφήθηκε από την αντλία και εισήλθε στο δίκτυο με μορφή μικρό-φυσαλίδων, για να διαχωριστεί όταν σταματήσει η ροή. Ή ο,τι άλλο. Απλά ήθελα να δείξω ότι γενικά ο αέρας δεν μας αρέσει στα καταθλιπτικά δίκτυα. Προσωπικά της μικρές εγκαταστάσεις ανύψωσης λυμάτων (που δεν έχουν μήκος 10km!!!) τις προτιμώ χωρίς βαλβίδα αντεπιστροφής, ώστε ο σωλήνας να αδειάζει όταν σταματάει η αντλία. Επίσης χωρίς αερεξαγωγούς...

Κοίτα να δείς, να κάποιος ακόμη που ξέρει για τα καλάμια... μόνο, rigid, που αυτοί έχουν US πρότυπα... ΛΟΙΠΟΝ: Το ερώτημα είναι το εξής: Η ΕΚΩΣ §17.8.4 ορίζει ως μήκος αγκύρωσης ΧΑΑΠ το 2/3lb,net. Από το σχήμα των σχολίων μάλλον υποθέτουμε ότι το μήκος αυτό είναι ευθύγραμμο. Πράγμα παράλογο διότι το 2/3lb,net είναι συνήθως μεγαλύτερο από το 0,3lb,0 που ισχύει για τις αγκυρώσεις ΜΑΑΠ. Γνωρίζει κανείς τί συμβαίνει; Επίσης: γιατί έχουμε διάκριση σε άμεσες και έμμεσες στηρίξεις; Στις αγκυρώσεις ΜΑΑΠ δεν έχουμε... Τί πάει να πει έμμεση στήριξη; ευχαριστώ προκαταβολικά

Αν είναι λύματα τα 5m είναι και λίγο... Δεν είναι τα 20m... Είναι 10/P1 στον πρώτο θύλακα + 10/P2-2*10(1-1/P1) στον δεύτερο+... όπου Pi η πίεση σε κάθε θύλακα: είναι γεγονός... Ο αέρας είναι συμπιεστός. Καθώς ο θύλακας αέρα πλησιάζει στο τέλος της διαδρομής ωθεί το νερό που προπορεύεται και, καθώς η κλίση της γραμμής ενέργειας είναι μικρή, μετατρέπει την συσσωρευμένη δυναμική ενέργεια (λόγω της συμπίεσης) σε κινητική ενέργεια του νερού... Σε Φ200 τα 10m αέρα που συμπιέστηκαν στα 3bar έχουν δυναμική ενέργεια 30957Joule, ενέργεια ικανή να επιταχύνει τα τελευταία 20m νερού (320kg) σε τελική ταχύτητα 10m/sec. Είναι αυτό που παρατηρούμε στα σπίτια μας όταν ανοίξουμε την βρύση έπειτα από διακοπή... μόνο που άλλο η σωλήνα ½'' και άλλο η Φ200. Υ.Γ: Οι υπολογισμοί προφανώς είναι χονδροειδείς και δεν ασχολούνται καθόλου με τον δυναμικό χαρακτήρα του φαινομένου... Απλά για να δείξω ότι γενικά δεν είναι καλό πράγμα ο αέρας, όχι για να καταλήξουμε σε υπερβολές...

Φυσικά οι αερεξαγωγοί (πρέπει να) είναι και πληρωτές αέρα ...τουλάχιστον όταν δουλεύουν σωστά... Το ενδεχόμενο πρόβλημα δεν θα είναι στην πρώτη πλήρωση του δικτύου, αλλά στην επανεκκίνηση. Έστω ότι το δίκτυο είναι πλήρες και σταματάει η κυκλοφορία. Η βαλβίδα αντεπιστροφής δεν επιτρέπει την εκκένωση και τα λύματα (ή τέλος πάντων το υγρό μένει στάσιμο). Για Χ λόγους (που στην περίπτωση των λυμάτων είναι προφανείς) συγκεντρώνονται αέρια στα άνω 5m των /\/\/\/\/\.../\. Η αντλία κατά την εκκίνηση πρέπει να αντιμετωπίσει το υδροστατικό μανομετρικό + 10*2*5m λόγω του αέρα (δέκα /\ * 5m ύψος αέρα * 2 για να μετατραπεί σε στήλη νερού). Θα μου πεις ότι λόγω της συμπιεστότητας των αερίων και της μεγάλης αδράνειας του νερού ("υγρού") στα 10km τα πράγματα δεν είναι έτσι αλλά αρκετά ευνοϊκότερα... Όμως ο αέρας παραμένει ένα πρόβλημα. Τώρα, με τα νούμερα που έβαλες -και έβαλα- το πιθανότερο είναι ότι το δίκτυο θα ξανά-ξεκινήσει. Όμως υπάρχει και άλλο ένα πρόβλημα. Ο εγκλωβισμένος αέρας θα οδηγήσει σε πολύ υψηλές ταχύτητες το νερό όταν αυτό πλησιάζει στην έξοδο. Αν πράγματι μιλάμε για Φ200 -και πιθανώς για τοπικές ταχύτητες > 10m/sec- μπορεί να έχουμε ζημιές σε στοιχεία του δικτύου λόγω ταχύτητας... Εμπάσει περιπτώσει, στα καταθλιπτικά δίκτυα θέλουμε ο αέρας να μπαινοβγαίνει ελεγχόμενα και χωρίς να εμπλέκεται στις συνθήκες ροής... από 'κει και πέρα, πολλά δίκτυα μπορούν να λειτουργήσουν και χωρίς αυτούς. Υ.Γ: Εδώ που μένω η κεντρική στήλη της θέρμανσης δεν έχει εξαερωτηράκι και όμως ο κυκλοφορητής καταφέρνει και "κάνει κουμάντο" τον αέρα...

Αν το μήκος των αγωγών είναι σχετικά μικρό και η ταχύτητα ροής που μπορεί να παράσχει η αντλία δεν υπάρχει πρόβλημα (βλέπε και #2) CostasV, η μόνη διαφορά είναι ότι στα δίκτυα λυμάτων παράγονται αέρια ενώ στα δίκτυα καθαρού νερού δεν υπάρχουν άλλα αέρια πλην του διαλυμένου αέρα.

Zavi, μολονότι τα λες ΑΠΟΛΥΤΩΣ σωστά, να σημειώσω ότι είναι ΠΟΛΥ δύσκολο να πας κόντρα στον τρόπο που δουλεύει η "πιάτσα". Όποιος παίζει τον ρόλο του "εργοδότη σίγουρα τελευταία επαναλαμβάνει συχνά τον παρακάτω διάλογο: - αφεντικό, εμένα τα ένσημα δώσ' τα μου στο χέρι... - γιατί; δεν θες σύνταξη εσύ; - εεε, αφεντικό, τι να κάνουμε, βγήκα ταμείο! Συχνά είναι απολύτως αδύνατον να είσαι νόμιμος...

Το 2/3lbnet παρουσιάζεται στο σχήμα των σχολίων σαν ευθύγραμμο μήκος. Δεν είναι λογικό όμως... δοθέντος ότι μπορεί να οδηγήσει σε απαιτήσεις υψηλότερες από αυτές των αγκυρώσεων ΜΑΑΠ που απαιτούν lbmin=0,3lb0... Επίσης στις έμμεσες στηρίξεις προσθέτει το b/3...