AlexisPap

Πάντως, προσωπικά δεν θα ήθελα να είμαι μηχανικός του Γαλερίου... Εδώ με έναν απλό ιδιώτη και σου βγαίνει η πίστη από τις παραξενιές που ζητάει... Που να μπλέξεις και με αυτοκράτορα! Φυσικά, αλλά το τρέλανε στις υπερβάσεις... Ήξερε τα κόλπα: αντί για ανάκτορο το βάφτισε "δημόσιο κοινωφελές κτήριο", έβαλε και μερικά εκκλησάκια (ειδωλολατρικά εννοείται, μην παρεξηγούμαστε), και βγήκε και κύριος... Άντε να το κατεδαφίσεις μετά! Ακόμη και σήμερα τα ερείπια του αυθαιρέτου του είναι ιερά!

Μα φυσικά Skeptike, δεν είναι θέμα διχασμού! απλά μέχρι την Γαλλική επανάσταση ο τεχνικός κόσμος δεν είχε καταλάβει ότι τα τεχνικά λάθη είναι ωραιότερα όταν γίνουν σε συνεργασία Αρχιτέκτονα - Πολιτικού μηχανικού! Υπήρχαν μόνο αρχιτέκτονες!

Όταν λες όχημα επί δοκών εννοείς το πρότυπο όχημα των γεφυρών (πχ των 60 τόνων); Και πως μεταφέρεται το φορτίο στις δοκούς; Οι τροχοί πατάνε άμεσα πάνω στις δοκούς; Θες να βγάλεις γραμμές επιρροής;

Και όχι μόνο... Τα πλαίσια στις πέργκολες, κάτι βιλίτσες με μυστήριες αρχιτεκτονικές απαιτήσεις κλπ, θα ήταν αδύνατο να κατασκευαστούν (έτσι όπως τα θέλουν οι αρχιτέκτονες) εάν δεν δεν υπήρχαν 20άρια στοιχεία και αγκυρώσεις ΧΑΑΠ... Φυσικά με 20άρια στοιχεία ο μπετατζής ρίχνει τρελά καντήλια -βλέπεις οι εποχές αλλάξαν- αλλά τι να κάνουμε..:)

Την §17.8.4 πως την καταλαβαίνεις;

nik σε χιλιοευχαριστώ!!! αν ήξερες πόσα χρόνια διαβάζω την ίδια παράγραφο και είμαι σίγουρος ότι το 18.3.1.α βάζει όριο τα 25cm!!! :oops: Όπως ίσως κατάλαβες, έχω "φάει" μεγάλη πίεση στις πολεοδομίες για αυτές τις παραγράφους. Γενικά τα 20cm δεν "περνάνε" στην πιάτσα παρά μόνο με q=1,5... Επομένως, είναι δυνατός ο σχεδιασμός κατασκευής με όλα τα στοιχεία να έχουν πλάτος 20cm και το q να είναι 3,5, αρκεί το ην να είναι μεγαλύτερο από 75%... Και πάλι ευχαριστώ!

Δηλαδή δεν έχουν πέσει τα μπετά;

Να ένα παράδειγμα με bracing: βεβαίως αφού το ύψος είναι μόλις 0,60m τα στοιχεία μπορούν να είναι πολύ επικλινή... Τέτοια λύση παίζει;

Καλώς ήλθες! Να παρατηρήσω ότι οι τέσσερις κύλινδροι είναι οι ελάχιστοι απαιτούμενοι για να υπάρχει πάντα σε εξέλιξη μία εκτόνωση και επίσης οι ελάχιστοι απαιτούμενοι για να έχουμε μηδενική ταλάντωση λόγω αδρανείας ως προς όλους τους άξονες (εκτός από την στροφική ταλάντωση κατά τον διαμήκη άξονα). Το κύριο όφελος που προσφέρει η διάταξη V, πέρα του ότι "κονταίνει" η μηχανή στο μισό μήκος, είναι ότι μειώνει την στροφική ταλάντωση του στροφαλοφόρου. Η μόνες ουσιώδεις διαφορές μεταξύ τετρακύλινδου εν σειρά και τετρακύλινδρου μπόξερ είναι ότι ο δεύτερος είναι κοντύτερος, ελαφρύτερος και παράγει περισσότερους κραδασμούς, έχοντας έτσι απαίτηση από βαριά αντίβαρα. Παρόλα αυτά, ο στροφαλοφόρος του είναι τελικά ελαφρύτερος. Ένας πολύστροφος κινητήρας έχει ανάγκη από μεγαλύτερα ανοίγματα εισαγωγής - εξαγωγής και υποφέρει περισσότερο από τις αδρανειακές δυνάμεις. Είναι φυσικό ο σχεδιασμό πολύστροφων κινητήρων να ρέπει σε επιλογές μεγάλης διαμέτρου και μικρού (σχετικά) εμβολισμού. Να σημειώσω ότι οι κινητήρες "καρέ" έχουν -θεωρητικά- την μικρότερη αναλογία απωλειών θερμότητας διαμέσω των τοιχωμάτων του κυλίνδρου.

Να υποθέσω ότι περιμετρικά υπάρχουν μόνο υποστυλώματα και κανένα τοιχείο; Και ότι δεν είναι αποδεκτό να κλείσει ούτε ένας φεγγίτης; Τότε μήπως βολεύει το bracing;

Μα φυσικά και είναι άλλη φάση (ο ψευδοπεσσός στα δεξιά)! Απλά το λάθος δεν το έκανε ο πρώτος αρχιτέκτονας, το έκανε ο δεύτερος!!!

Φυσικά ενδιαφέρει ο γεωγραφικός βοράς, που συμπίπτει με τον πόλο περιστροφής της γής... Μικρή η διαφορά (έως αμελητέα) δοθέντος ότι ο γεωγραφικός από τον μαγνητικό βορρά απέχουν (για την Ελλάδα) το πολύ 3,5°. Αλλά, εφόσον την εφαρμογή την κάνει τοπογράφος με εξάρτηση από τριγωνομετρικό, εφαρμόζει τον γεωγραφικό βορρά. Θα μπορούσε εξάλλου να χρησιμοποιηθεί για την χάραξη ο ίσκιος πασσάλου κατά την μεσουράνηση του ηλίου. Φυσικά η μεσουράνηση πρέπει να βεβαιωθεί από την σκιά του πασσάλου και όχι με ρολόι... ο ήλιος δεν μεσουρανεί παντού όταν έχουμε ώρα Ελλάδος 12:00'. Αν κανείς θελήσει να χρησιμοποιήσει μαγνητική πυξίδα, μπορεί για υψηλή ακρίβεια να χρησιμοποιήσει πυξίδα διοπτεύσεως κάνοντας τις διορθώσεις για απόκλιση - παραλαγή ώστε να εφαρμόσει τον γεωγραφικό βορά...

Οοοόχι... Μεικτό σύστημα με επάρκεια τοιχωμάτων ην>0,75. Παίρνει απαλλαγή από ικανοτικό λόγω ΕΑΚ§4.1.4.2β, από περίσφιξη λόγω ΕΚΩΣ §18.4.4.2, και τα υποστυλώματα μπορούν να είναι 20άρια λόγω ΕΚΩΣ §18.4.2. Όμως οι δοκοί δεν μπορούν να πέσουν στα 20cm κάνοντας χρήση της ΕΚΩΣ §18.3.1 διότι οι προϋποθέσεις καθορίζονται σαφώς από την ΕΚΩΣ §6.1.3. Όλα αυτά βεβαίως για q=3,5. Διαπίστωση 1η: Δεν έχει νόημα να διατηρεί ο ΕΑΚ της δοκούς 25άρες αφού δέχτηκε κατάργηση του ικανοτικού και ανάπτυξη αρθρώσεων στα (20άρια) υποστυλώματα. Κάλλιστα θα μπορούσαν και οι δοκοί να είναι 20άρες, αλλά όπως είναι η διατύπωση αυτό δεν επιτρέπεται! Διαπίστωση 2η: Με q=1,5 καλύπτονται οι προϋποθέσεις §6.1.3 και μπορούν και οι δοκοί να είναι 20άρες.

Ναι, έτσι είναι. Να ξαναπώ ότι τα παραδείγματα των προηγούμενων μηνυμάτων ήταν ενδεικτικά. Οι διατομές που επιλέχθηκαν, τα εντατικά μεγέθη, η αναλογίες μεταξύ εντατικών μεγεθών, δεν πρέπει να εκληφθούν σαν πρότυπο. Είναι απλώς ένα παράδειγμα ανάλυσης για να σχολιαστεί η στατική λειτουργία των δύο τύπων ελεύθερης κλίμακας. Όποιος θελήσει να ασχοληθεί με ελικοειδείς κλίμακες ή γενικότερα με κλίμακες ελεύθερες στον χώρο θα εντυπωσιαστεί από την ποικιλία σχημάτων και διατομών που έχουν κατά καιρούς χρησιμοποιηθεί. Σε αυτό βάζουν βεβαίως το χεράκι του και οι αρχιτέκτονες...

Έλα όμως που δεν είναι οχυρωματικό έργο! Είναι μέσα στο ανάκτορο, δίπλα σε μια μεγάλη θολωτή αίθουσα, παραδίπλα από το οκτάγωνο... Βοηθητική κλίμακα βεβαίως, αλλά πολύ αντι-λειτουργική. Φυσικά αν πιάσουμε τα περί φάσεων (που 'σαι directionless) βγαίνουν διάφορα συμπεράσματα, η ουσία όμως είναι μία: Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ο αρχαίος αρχιτέκτων έκανε ένα αστείο κατασκευαστικό λάθος!

Μοιραία τις διανομές τις τοποθετούμε εκεί όπου είναι και ο κύριος οπλισμός... Κάπου πρέπει να δεθούν. Εκτός αν ΠΡΕΠΕΙ να είναι στην άλλη πλευρά οπότε θα μπει πάνω/κάτω κατασκευαστικός οπλισμός και θα έχουμε διπλή εσχάρα... Το "πρέπει" βέβαια δεν είναι άλλο από το πια είναι η εφελκυώμενη ίνα.

Και ένα σχόλιο για την όπλιση. Και στις δύο περιπτώσεις το πιθανότερο είναι ότι θα καταλήξουμε να έχουμε συνδετήρες. Στην περίπτωση χωρίς στρέψη (αριστερά), απλώς θα διαμορφώσουμε τις διανομές σε συνδετήρες για να κρατήσουμε στις σωστές θέσεις τον κύριο οπλισμό (είπαμε ότι έχουμε διπλή εσχάρα). Αυτό δεν σημαίνει ότι προσδόσαμε κάποια φοβερή αντοχή σε στρέψη. Η διατομή είναι διατομή πλάκας, έχει πολύ μικρή στροφική ροπή αδρανείας και δεν μπορεί να αναλάβει σημαντικά στρεπτικά φορτία χωρίς απαράδεκτα μεγάλες παραμορφώσεις. Αν έχουμε απαίτηση για αντοχή σε στρέψη (δεξιά), θα επιλέξουμε διατομή με μεγάλη στροφική ροπή αδρανείας. Θα θεωρήσουμε το στοιχείο δοκό (και πράγματι, η διατομή θα έχει διαστάσεις δοκού), θα την οπλίσουμε σύμφωνα με το κεφάλαιο 12 (κόκκινον χρώμα) και ο κύριος οπλισμός θα είναι φυσικά Φ12 και πάνω αφού πρόκειται για δοκό. Φυσικά μια τέτοια διατομή δεν μπορεί να ξεφυτρώσει από την πλάκα των ορόφων, χρειάζεται δοκό στην βάση και στην απόληξη... Υ.Γ: Ζητώ συγνώμη αν έγινα κουραστικός... τα δημοσίευσα όλα αυτά επειδή έλαβα ερωτήσεις με πμ. Φυσικά τόσο κόπο δεν θα τον "χαλάλιζα" σε μερικά πμ . Εξάλλου είναι καλό να είναι σε δημόσια θέα, που ξέρεις, μπορεί -αν κάτι είναι λάθος- κάποιος να το δει και να το διορθώσει...

Ναι, βεβαίως. Βάζω και μία ελικοειδή κλίμακα χωρίς πολλά - πολλά για την σύγκριση. 1,5m διάμετρος φαναριού, 1m πλάτος, 360° στροφή: βλέπουμε ότι η στρέψη είναι σημαντικά μεγαλύτερη (πάνω από διπλάσια). Θα πει κανείς ότι είναι πάλι μικρή, δοθέντος ότι έχει αυξηθεί δραματικά και η ροπή κάμψης. Το ζήτημα είναι ότι πλέον δεν μπορεί να αγνοηθεί. Επί πλέον, αν κατά μήκος της σκάλας ελευθερώσουμε τον στροφικό βαθμό ελευθερίας θα έχουμε μηχανισμό. Η πιόσχημη και η ελικοειδής των παραδειγμάτων είναι δύο ακραία παραδείγματα. Μολονότι στηρίζονται και οι δύο μόνο στα άκρα τους, έχουν σημαντικές διαφορές στην εντατική κατάσταση για τους εξής λόγους: - Οι πιόσχημες αποτελούνται από σαφώς γραμμικά μέλη (τους δύο κλάδους και το πλατύσκαλο) - Οι ελικοειδείς είναι σαφώς καμπύλοι φορείς - Το φανάρι των πιόσχημων είναι στενό και επομένως ο μοχλοβραχίονας (απόσταση μεταξύ των αξόνων των δύο κλάδων) που δημιουργεί στρεπτικές ροπές και ροπές εντός επιπέδου είναι μικρότερος των ελικοειδών. Αντιθέτως το φανάρι των ελικοειδών είναι αναγκαστικά πολύ μεγάλο (συχνά διάμετρος ~2m) λόγω της αναγκαιότητας οι σφηνοειδείς βαθμίδες να είναι βατές. - Στις πιόσχημες η αλλαγή διεύθυνσης είναι 180°. Στις ελικοειδής συνήθως είναι γύρω στις 310° (ώστε τα πλατύσκαλα να πέφτουν το ένα πάνω από το άλλο). - Στις πιόσχημες έχουμε σαφή λειτουργία θλιπτήρα ελκυστήρα (λόγω της αναστροφής κατά 180°). Στις ελικοειδείς προέχει η λειτουργία προβόλου (λόγω της αναστροφής που πλησιάζει τις 360°) - Στις πιόσχημες η ελευθέρωση της στροφής στους δύο κλάδους σημαίνει προσθήκη δύο βαθμών ελευθερίας και δεν δημιουργεί μηχανισμό. Στις ελικοειδείς συνεπάγεται προσθήκη εφαπτομενικού βαθμού ελευθερίας σε κάθε σημείο του άξονα της σκάλας και οδηγεί σε μηχανισμό (εντάξει, όχι ακριβώς, αλλά δεν τα πάω καλά με τον λογισμό ). Φυσικά, όσο μεγαλώνει το φανάρι σε μία πιόσχημη, τόσο αυξάνει η στρέψη και η εντός επιπέδου καταπόνηση και κάποια στιγμή θα χρειαστούν συνδετήρες. Μεταξύ των δύο ακραίων παραδειγμάτων υπάρχουν άπειρα σχέδια κλίμακας που προσιδιάζουν περισσότερο ή λιγότερο στην στατική λειτουργία του ενός ή του άλλου παραδείγματος. Η ανάλυση είναι αυτή που θα δείξει πως πρέπει να γίνει η όπλιση. Φυσικά σκάλες σαν του Αλεξάνδρειου μελάθρου: δεν θα σχεδιάσει κανείς μας αφού πλέον τις απαγορεύει (πλην κατοικιών) ο κτιριοδομικός...

Όχι, πουθενά, η σκάλα είναι ελεύθερη.

Όχι δεν κάνεις λάθος. Υποτίθεται ότι ασφαλίζουμε την "κακιά ώρα" και όχι την αμέλειά μας... Προφανώς οι ασφαλιστικές θα προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να επιρρίψουν την ευθύνη του ατυχήματος στον ασφαλισμένο. Ωστόσο αν κανείς είναι τυπικός το σύστημα δουλεύει, τουλάχιστον σε κάποιον βαθμό. Προσοχή στους όρους του ασφαλιστηρίου, και ένα δικηγόρο από δίπλα, όπως πάντα!

Παραθέτω την επίλυση της ελεύθερης πιόσχημης κλίμακας με πλατύσκαλο (αντίστοιχα γίνεται και με σφηνοειδείς βαθμίδες) σχολιασμένη. Είναι σκάλα πλάτους 1m με κλάδους πάχους 14cm και πλατύσκαλο 20cm, λυμένη για το ίδιο βάρος: Στην ελαστική γραμμή βλέπουμε ότι οι κλάδοι πρακτικά δεν κάμπτονται. Όλη η σκάλα στρέφεται προς την μεριά του εφελκυόμενου κλάδου και αυτό προφανώς συνεπάγεται στροφή των δύο κλάδων, άρα στρέψη. Η οποία όμως θα δούμε ότι δεν μας απασχολεί. Βλέπουμε επίσης ότι η κύρια παραμόρφωση του πλατυσκάλου συμβαίνει κατά πλάτος. Αυτός είναι ο λόγος που επιλέξαμε 20άρι πλατύσκαλο με 14άρηδες κλάδους. Στο διάγραμμα ροπών βλέπουμε ότι οι δύο κλάδοι συμπεριφέρονται σαν αμφίπακτες πλάκες, αναπτύσσοντας θετικές ροπές στο άνοιγμα και αρνητικές στις στηρίξεις. Παρόλα αυτά θα χρειαστεί να οπλιστούν με σχάρα πάνω κάτω*. Η συγκέντρωση των ροπών με τρόπο ασύμμετρο στην αρχή και στο τέλος κάθε κλάδου είναι αποτέλεσμα της εκτός επιπέδου συνιστώσας της περί τον κατακόρυφο άξονα ροπής που προανέφερα σε προηγούμενη δημοσίευση. Οι καμπτικές ροπές είναι γενικά μικρές. Εδώ βλέπουμε από -9kNm. μέχρι 14kNm. Αν βάζαμε κινητά και συντελεστές ασφαλείας η ροπή σχεδιασμού δεν θα υπερέβαινε τα 30kNm**. Ορθές τάσεις στην διαμήκη διεύθυνση των βαθμιδοφόρων. Αποτυπώνουν ξεκάθαρα την εντός επιπέδου κάμψη. Η ροπή είναι τεράστια (μόνο για το ίδιο βάρος είναι περίπου 38kNm). Λόγω της μεγάλης ροπής αδρανείας εντός επιπέδου η ροπή αυτή μεταφράζεται σε μεταβολή της τάσης της ακραίας ίνας μόλις κατά 1,5MPa. Δεν αρκεί καν για να περάσουμε σε στάδιο ΙΙ, και σε συνηθησμένες περιπτώσεις δεν χρειάζεται καν έλεγχο των οπλισμών λόγω διαξονικής κάμψης. Ροπή στρέψης (ροπή Μ12 για τους γνώστες του SAP). Είναι φυσικό να υπάρχει αφού οι δύο κλάδοι στρέφονται. Η ανάλυση έδειξε ότι για το ίδιον βάρος έχει τιμή 1,5kNm/m. Η τιμή είναι πραγματικά μηδαμινή. Και δοθέντος ότι η δυσκαμψία σε στάδιο ΙΙ είναι το 1/10 της ελαστικής δυσκαμψίας η πραγματική ροπή στρέψης θα είναι ακόμη μικρότερη. Επομένως η σκάλα αυτή δεν καταπονείται σε στρέψη. Επιπλέον αν ελευθερωθεί ο στροφικός βαθμός ελευθερίας η σκάλα δεν καταρρέει. Που σημαίνει ότι δεν σχεδιάζουμε σε στρέψη. ΕΥΑΙΣΘΗΤΑ ΣΗΜΕΙΑ: Στο μέσο του πλατυσκάλου, εκεί που καταλήγουν οι δύο κλάδοι, έχουμε ισχυρότατη διάτμηση. Άλλος ένας λόγος που κάναμε παχύτερο το πλατύσκαλο... Μπορεί να χρειαστεί εγκάρσια κρυφοδοκός με συνδετήρες λόγω διάτμησης. Πρακτικά καλό είναι να μπει κρυφοδοκός για στρώσουν πιό όμορφα οι οπλισμοί... Όμως υπάρχει πρόβλημα αρχιτεκτονικό: το πρώτο ρίχτι του ανιόντα κλάδου δεν θα είναι συνεπίπεδο με το πρώτο ρίχτι του κατιόντα κλάδου. Πολύ δύσκολη η όπλιση, ειδικά στους "αγκώνες", θέλει πολύ προσοχή... * Σχάρα πάνω κάτω, διότι αν κάνουμε εναλλακτές φορτίσεις και βάλουμε και σεισμό οι περιβάλλουσα "τρελαίνεται" ** Σε στάδιο ΙΙ. δεν οπλίζουμε ποτέ από τα διαγράμματα των πεπερασμένων. Κάνουμε τομή, ολοκληρώνουμε τάσεις και ροπές, βγάζουμε Μy, Mz, V, N, και διαστασιολογούμε... Υ.Γ: Το παράδειγμα είναι ενδεικτικό, μην πάρει κανείς τα εντατικά μεγέθη για να φτιάξει πραγματική σκάλα, θα φάει το κεφάλι του.

Δυστυχώς το φορτίο δεν είναι ωμικό, ούτε ανεξάρτητο του ψυκτικού φορτίου και των συνθηκών λειτουργίας. Οπότε οι ωρομετρητές μάλλον δεν θα δώσουν την επιθυμητή ακρίβεια...

Σε καταθλιπτικούς αγωγούς μικρού μήκους, μικρού μανομετρικού και χαμηλής κλίσης της γραμμής ενέργειας, η τροφοδοτούσα αντλία των οποίων λειτουργεί στο κατώτερο τμήμα του διαγράμματός της, δεν αναμένεται να αλλάξει κάτι αν παραληφθεί ο αερεξαγωγός. Να υποθέσω ότι η αντιπληγματική βαλβίδα είναι βαλβίδα αντεπιστροφής. Που σημαίνει ότι ο αγωγός μένει πλήρης στασίμων λυμάτων όταν δεν λειτουργεί η αντλία. Θέλει προσοχή, εφόσον παραληφθεί η αερεξαγωγός, η διάταξη να είναι τέτοια που να μην συγκεντρώνονται στην αντλία τα αέρια που παράγονται από την σήψη. Διαφορετικά η αντλία δεν θα μπορεί να ανεβάσει πίεση, και εάν στεγνώσει, θα καταστραφεί. Δώσε πληροφορίες για μήκος, διατομή και κλίση.

Τσέρκια απαιτούνται μόνο όταν η σκάλα καταπονείται σε στρέψη. Συγκεκριμένα όταν δεν είναι δυνατή η ικανοποίηση των συνθηκών ισορροπίας χωρίς την ανάπτυξη στρέψης (δηλαδή όταν η αστοχία έναντι στρέψης συνεπάγεται κατάρρευση, όταν διαστασιολογούμε με βάση το κεφάλαιο 12 του ΕΚΩΣ). Οι πιόσχημες σκάλες, με πλατύσκαλο ή με σφηνοειδείς βαθμίδες, δεν καταπονούνται σε στρέψη. Αν αναλογιστούμε πιόσχημη σκάλα με πλατύσκαλο, η στατική λειτουργία είναι η εξής: Οι δύο κλάδοι λειτουργούν ως αμφιέρειστες πλάκες (αλλά με ροπή στις στηρίξεις). Επίσης λειτουργούν η μία ως θλιπτήρας και η άλλη ως ελκυστήρας, ώστε να ισορροπεί ο κοινός τους κόμβος, από όπου προβάλει το πλατύσκαλο. Λόγω το ότι θλιπτήρας και ελκυστήρας συνδέονται έκκεντρα, αναπτύσσεται ροπή περί τον κατακόρυφο άξονα που παραλαμβάνεται από τους δύο κλάδους της σκάλας με δύο συνιστώσες στον καθένα, μία εντός και μία εκτός επιπέδου. Το πλατύσκαλο είναι πρόβολος που στηρίζεται στους δύο κλάδους και μεταβιβάζει σε αυτούς την ροπή πακτώσεως. Επίσης έχει εντός επιπέδου ένταση εκ του ότι στην ουσία αυτός είναι ο κόμβος "θλιπτήρα" και "ελκυστήρα". Η ανάλυση στο χέρι είναι μεγάλος μπελάς, αλλά γίνεται. Με επιφανειακά πεπερασμένα στοιχεία η ένταση αναπαρίσταται άψογα. Προσοχή στις εντός επιπέδου εντάσεις. Αν δεν έχουμε πλατύσκαλο και έχουμε σφηνοειδείς βαθμίδες, ο φορέας είναι ευθειογενής επιφανειακός και θέλει αναγκαστικά πεπερασμένα. Φυσικά η όπλιση είναι "παλούκι", μπορεί να πάρει ένα ολόκληρο μεροκάματο για 100 κιλά σίδερο, και θέλει επίβλεψη...

Μα φυσικά zavi! Όσοι είδαν την δουλειά από κοντά, αυτό λένε! Αλλά είμαστε λίγοι, και ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη...