AlexisPap

Κάνε πρώτα την εξής δοκιμή: Άσε το πρόγραμμα να κάνει δυναμική ανάλυση με τις μάζες που βγάζει αυτόματα σε κάθε κόμβο, βάζοντας εσύ μόνο την πρόσθετη μάζα στην κορυφή. Αν ικανοποιούνται τα κριτήρια του ΕΑΚ για την το ποσοστό ενεργοποιούμενης σεισμικής μάζας άσ' το έτσι και μην παιδεύεσαι. Αν όχι μηδένισε την ειδική μάζα στο material και δοκίμασε βάζοντας μάζες κάθε 10m καθ' ύψος (πάς για 5 μεταφορικές ιδιομορφές ανά άξονα).

Ζητώ συγνώμη που θα βγω λίγο εκτός θέματος, αλλά γιατί ονομάζουμε την μέθοδο "γεωθερμία" που είναι κάτι άλλο, σαφώς ορισμένο επιστημονικά και νομοθετικά και δεν την λέμε "γεωθερμική αντλία θερμότητας" ή "αντλία θερμότητας με γαιωεναλλάκτη" όπως συνήθως την λένε έξω; Το ρωτώ διότι συχνά διαπιστώνω ότι δημιουργείται σύγχυση με την πραγματική γεωθερμία... Στα επιστημονικά φόρα (συνέδρια κλπ) πως λέγεται; Αν έχει κανείς την καλοσύνη ας απαντήσει

Οινόπνευμα, καφεΐνη και καλή μουσική, όλα τους αναγκαίες προϋποθέσεις... Βέβαια ο μηχανικός είναι κάτι παραπάνω από τα εργαλεία του. Έχει ένα βασικό γνωστικό υπόβαθρο και μία μεθοδολογική συγκρότηση που του επιτρέπει να μελετά νέα ζητήματα, να αξιολογεί δεδομένα και προβλήματα και βέβαια να χρησιμοποιεί δημιουργικά τα διαθέσιμα μέσα... Κι αν λείψουν τα μέσα, ο μηχανικός παραμένει ωστόσο μηχανικός

Άρη, το ότι ο κανονισμός αλλάζει μετά από (σχεδόν) κάθε ισχυρό σεισμό είναι "κόπλο" πολιτικό. Δεν έχει κάποια επιστημονική βάση. Διότι απλούστατα η επιστήμη προοδεύει σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν περιμένει να γίνει σεισμός στην Ελλάδα για να βγάλει συμπεράσματα. Και ο νομοθέτης απέδειξε την σοβαρότητά του με την ποινικοποίηση του επαγγέλματός μας. Τώρα, το τι είναι "ασφαλές" θα το βρούμε στα κτήρια που επέζησαν μετά από ισχυρούς σεισμούς. Και υπάρχουν τέτοια κτήρια που είναι παλαιότερα των κανονισμών. Τι θα πούμε λοιπόν για τα κτήρια που ανταπεξήλθαν σε ισχυρό σεισμό χωρίς βλάβες; Οτι επειδή δεν τα καλύπτει ο κανονισμός είναι επικίνδυνα; Από εκεί και πέρα όπως λές, υπάρχουν γενικά κριτήρια διαμόρφωσης του φορέα που πας προϊδεάζουν για την πιθανή συμπεριφορά σε επικείμενο σεισμό...

Συνάδελφοι, σε επίπεδο κανονισμού έχουμε μπερδέψει μερικές έννοιες. Το ότι ένα υφιστάμενο κτίσμα δεν καλύπτει τις απαιτήσεις ενός σύγχρονου κανονισμού (και άρα θεωρούμε ότι έχει χαμηλότερο επίπεδο ασφαλείας) δεν σημαίνει και ότι είναι και επικίνδυνο. Απλά κάποια στιγμή αποφασίσαμε ότι το επίπεδο ασφαλείας του παλαιότερου κανονισμού δεν μας είναι αρκετό (επειδή η στεγαζόμενη αξία αυξήθηκε, επειδή η επιστήμη και η τεχνολογία προχώρησε, επειδή οι οικονομικές δυνατότητες αυγάτισαν κλπ) και φτιάξαμε έναν νέο κανονισμό. Ο προορισμός του νέου κανονισμού είναι να οριοθετήσει τον πήχη ασφαλείας για τα ΝΕΑ κτήρια που ΘΑ κτιστούν. Τα παλαιά καλώς έγιναν, και θεωρούνται ασφαλή όσο δεν εμφανίζουν φθορές και βλάβες και όσο βρίσκονται στον λειτουργικό χρόνο ζωής. Όταν εμφανίσουν μικροβλάβες, οφείλουμε ως επιστήμονες να τα επισκευάσουμε με βάση τον παλαιό κανονισμό. Όταν εμφανίσουν σημαντικές βλάβες ή "φάνε τα ψωμιά τους" και γίνουν επικίνδυνα τα κατεδαφίζουμε και χτίζουμε νέα με βάση τον ισχύοντα κανονισμό. Και όταν θελήσουμε να κάνουμε προσθήκη (πράγμα που δεν μπορεί να απαγορευθεί), εφόσον απομένει λειτουργικός χρόνος ζωής, την κάνουμε με εκείνο τον κανονισμό με τον οποίο κτίσθηκε η οικοδομή και με τον οποίο είχε δυνατότητα ή πρόβλεψη προσθήκης. Όμως ο νομοθέτης εδώ τα έκανε μπάχαλο. Μας αναγκάζει να κάνουμε προσθήκες με βάση τον νέο κανονισμό και μας βάζει στην λογική των ενισχύσεων για αύξηση της φέρουσας ικανότητας σε υφιστάμενα. Και νά τι βλέπω γύρω μου: Διώροφο κτήριο του 1975 με πρόβλεψη δύο ορόφων (μεμονωμένα πέδιλα, εσωτερικά δοκάρια 13άρια, St-I) απέκτησε τρίτο όροφο το 1985 με 20άρια δοκάρια και St-IV και τέταρτο όροφο το 1995 με 25άρια δοκάρια και S500. Υποστυλώματα που ξεκινάνε με 4Φ12 και καταλήγουν σε 0,4% ανά παρειά S500. Πιστεύει κανείς ότι είναι ασφαλέστερο από ότι αν γινόντουσαν οι προσθήκες με τον παλιό κανονισμό; Κι όμως έτσι επιβάλει η νομοθεσία να γίνεται. Παλαιά οικοδομή στην παραλία με υπόγειο, ισόγειο στο +0,90 και περιμετρικό φεγγίτη. Όλη η περίμετρος έχει κοντά υποστυλώματα. Στο πλαίσιο κάποιων επισκευών πρότεινα να γεμίσουν με τοιχίο μερικά φατνώματα για να μην έχει κοντά υποστυλώματα. Δεν γίνεται όμως: Η θα ενισχυθεί εξολοκλήρου με τον νέο κανονισμό, ή θα μείνει ως έχει. Ομοίως και οικοδομή με πρόβλημα οξείδωση οπλισμών στο υπόγειο. Αποτέλεσμα; Το κράτος "ξεμπερδεύει" στέλνοντας (μέσω των αρμοδίων πολεοδομικών γραφείων) εκθέσεις επικινδύνου και εμείς καθόμαστε και συζητάμε για το q με το οποίο θα λύσουμε το μπάσταρδο που θέλουμε να φτιάξουμε. Και για λίγο χιούμορ, ένα ίσως άστοχο παράδειγμα: Φανταστείτε να πάει ο μπάρμπας μου με το Kadett του '70 να αλλάξει αμορτισέρ και να του πούν: "δεν φτάνουν τα αμορτισέρ, θα κάνεις δομική ενίσχυση για να "πιάσει" το αμάξι 4 αστεράκια EuroNCAP".

Σε χιαστί συνδέσμους που προορίζονται για αντισεισμική λειτουργία (όταν ο άνεμος δεν είναι η κύρια οριζόντια δράση) δεν συνιστάται η χρήση λυγηρών μελών. Αφενός οι σύνδεσμοι είναι ούτως ή άλλως ισχυρότεροι λόγω των μεγαλύτερων φορτίων. Από την άλλη για λόγους πλαστημότητας τα φαινόμενα δευτέρας τάξεως είναι ανεπιθύμητα. Αν πάλι θάς σώνει και καλά να κάνεις δυναμική με λυγηρά μέλη... απλά δεν γίνεται! Η δυναμική ανάλυση είναι αποκλειστικά γραμμική. Αν θες μπορείς να προχωρήσεις σε time history, που δεν νομίζω ότι επιτρέπεται...

Απλά, όταν λόγω λυγηρότητας το θλιβόμενο μέλος δεν βγάζει τον έλεγχο και αποφασίσουμε να βασιστούμε μόνο στο εφελκυόμενο, θα πρέπει στο μοντέλο να εισάγουμε μόνο το εφελκυόμενο μέλος για να λάβουμε τα σωστά εντατικά μεγέθη. Διότι όταν κάνουμε γραμμική ανάλυση το πρόγραμμα δεν μεταβάλει την δυσκαμψία των μελών λόγω φαινομένων δευτέρας τάξεως (εκτός αν κάποιος έχει πρόγραμμα που το κάνει αυτό αυτόματα). Άρα πρέπει να κάνουμε δύο μοντέλα, ένα κάθε περίπτωση φόρτισης. Φυσικά στο τυπικό, απολύτως συμμετρικό στέγαστρο με ένα μοντέλο (με τις μισές διαγωνίους) και μία επίλυση μπορούν να καλυφθούν όλοι οι έλεγχοι...

Άρη, πολύ σωστά ο κάθε μηχανικός για διαφόρους ειδικούς λόγους (μπορεί και μη στατικής φύσεως) προβαίνει σε προσωπικές επιλογές σχετικά με την διαμόρφωση του φορέα, τις διατομές και την όπλιση. Ωστόσο αναφέρθηκα στην περίπτωση του απολύτως αναγκαίου για στατικούς λόγους πέλματος τοιχοποιίας. Οι διατομές που αναφέρθηκαν σε προηγούμενα post είναι πολύ μεγάλες σε σχέση με αυτά που προκύπτουν από την ανάλυση και την δική μου εμπειρία από κατασκευές φέρουσας τοιχοποιίας. Καλό θα ήταν λοιπόν να εξηγεί ο καθένας για ποιό λόγο κάνει μία πρόταση (όπως εσύ -πολύ σωστά- εξήγησες την πρότασή σου για μεγαλύτερες διατομές οπλισμού), εφόσον αυτή είναι υποκειμενική και δεν βασίζεται σε κάποιον κανονισμό ή σε υπολογιστικά δεδομένα. Απ' την άλλη μια κατασκευή που σχεδιάστηκε να λειτουργεί σε στάδιο ΙΙ και που έχει οπλισμό ικανό να παραλάβει τα φορτία διατομής για κάθε δράση και σε κάθε θέση της (και πάντως όχι λιγότερο από τον ελάχιστο οπλισμό) δεν είναι "σχεδόν άοπλη" αλλά ωπλισμένη. Αν δεν υπάρχει κάποια άλλη εξήγηση, δεν βλέπω τον λόγο για τον οποίο θα έπρεπε να επιλέξει κανέις διατομή μεγαλύτερη από την αναγκαία ή οπλισμό περισσότερο από τον αναγκαίο. Οι τρείς λόγοι που ανέφερες (κακή ποιότητα δόμησης, ανομοιογένεια εδάφους, σεισμικότητα) έχουν σαφώς βάση, αλλά είναι ανισοβαρείς και εμπάση περιπτώσει θα πρέπει να εκτιμηθούν με κριτήριο τα δεδομένα της κάθε περίπτωσης.

Ναι, θα έχει πρόβλημα. Χωρίς την -έστω σχετική- διαφραγματική λειτουργία που προσφέρουν ακόμη και τα ξύλινα πατώματα, η τοιχοποιία είναι πολύ αποδυναμωμένη. Στην καλύτερη περίπτωση, που ο φορέας από Ω/Σ είναι πλήρως αυτοφερόμενος, όταν γίνει ένας καλός σεισμός θα μείνουν τα μπετά και οι πέτρες θα σωριαστούν κάτω... και όποιον πάρει ο χάρος. Αλλά και να τα συνδέσεις μονολιθικά, πάλι μπορεί να οδηγηθείς σε κακό τελικό αποτέλεσμα, διότι (συνήθως) με τον φορέα από Ω/Σ προσθέτεις μάζα, χωρίς την ανάλογη αύξηση της δυσκαμψίας και χωρίς την ανάλογη αύξηση του κατακόρυφου φορτίου των τοίχων. Αν θές τη γνώμη μου, η απλούστερη "καλή" λύση να ξαναγίνουν πατώματα και στέγη ξύλινα...

Ναι! Πράγματι, απάντησα στα ζητούμενα του προβλήματος.

Τέρρυ, κάτω από επίπεδα φέροντα στοιχεία δεν έχει νόημα να κατασκευάζεις δοκούς με φέρουσα ικανότητα εντός επιπέδου. Τι νόημα έχει το ύψος των 70 εκατοστών; Ποια παραμόρφωση κατά μήκος της δοκού θα επιτραπεί, είτε από το έδαφος, είτε από τον τοίχο, ώστε να αναπτυχθεί ροπή κάμψης ή διάτμηση; Κάτω από τους τοίχους φτιάχνουμε πεδιλολωρίδες οπλισμένες όπως τα πέλματα των πεδιλοδοκών: εγκάρσιος οπλισμός ο αναγκαίος από την εγκάρσια κάμψη και διαμήκης ο ελάχιστος για θεμέλιο (Φ12/15). Άρη, για προστασία από την οξείδωση ο Κανονισμός δεν προτείνει αύξηση διατομών, αλλά επιβάλει μεγαλύτερα πάχη επικάλυψης... Ρίξτε μια ματιά στο συνημμένο

Πολύ απλά: Η ροή θα διακοπεί όταν στο άνω μέρος του σίφωνα δημιουργηθεί αέριος όγκος τέτοιος ώστε το ύψος της ανιούσας στήλης ύδατος να εξομοιωθεί με το ύψος της κατιούσας στήλης (προφανώς τα δύο σκέλη αερίου δεν θα είναι ίσα). Σε εξιδανικευμένες συνθήκες όπου θεωρούμε τέλειο μη πτητικό υγρό αυτό θα συμβεί όταν η πίεση που αντιστοιχεί στο ύψος της ανιούσας στήλης εξισωθεί με την ατμοσφαιρική πίεση. Τότε δεν θα έχουμε αέριο όγκο αλλά απόλυτο κενό. Στις συνήθεις περιπτώσει όπου έχουμε πραγματικά υγρά (π.χ. νερό) που κινούνται με αξιοπρεπή ταχύτητα η μέγιστη δυνατή πίεση που αντιστοιχεί στο ύψος στήλης του ανιόντα κλάδου θα είναι η ατμοσφαιρική μείον την τάση ατμών μείον τις απώλειες. Ο αέριος όγκος θα είναι ατμός. Όταν η ροή γίνει πολύ αργή ή διακοπεί τότε προλαβαίνουν και διαχωρίζονται (λόγω μειωμένης πίεσης) τα διαλυμένα στο νερό αέρια (Ν2, Ο2, CΟ2) και ο αέριος όγκος είναι μείγμα υδρατμών - αερίων. Στην περίπτωσης αυτή η ροή δεν μπορεί να αποκατασταθεί αν δεν αφαιρεθούν τα αέρια...

Εξετάζουμε πάντα επίπεδη ένταση (3 βαθμοί ελευθερίας ανά κόμβο): έστω ένα ορθογώνιο με χιαστί συνδέσμους, μη συνδεδεμένους στο σημείο τομής τους. Όταν παραμορφώνεται γωνιακά (δηλαδή μετατρέπεται σε πλάγιο παραλληλόγραμμο με τα αυτά μήκη πλευρών) το σημείο τομής των διαγωνίων παραμένει στο μέσο τους. Όταν όμως (όπως συμβαίνει στις συνήθεις περιπτώσεις) η παραμόρφωση δεν είναι καθαρά γωνιακή αλλά περιλαμβάνει μη συμμετρική μεταβολή του μήκους των πλευρών (επειδή αυτές καταπονούνται από διαφορετικού μέτρου και ενδεχομένως διαφορετικού πρoσήμου αξονικό), οι διαγώνιοι στον παραμορφωμένο φορέα δεν θα τέμνονται πλέον στο μέσο τους. Αν τώρα θεωρήσουμε ορθογώνιο με τις διαγωνίους συνδεδεμένες στο μέσον τους, τότε, στην δεύτερη περίπτωση παραμόρφωσης, αναπτύσσεται διαφορετική ένταση επειδή τα μέσα των διαγωνίων εξαναγκάζονται να παραμένουν ενωμένα. Άρα θεωρητικά η σωστή προσομοίωση των χιαστί συνδέσμων (και των αντιανεμίων) γίνεται με τέσσερα στοιχεία με κοινό κόμβο στο σημείο τομής. Στην πράξη οι περισσότεροι φορείς σχεδιάζονται (επί τούτου) με διαγώνια στοιχεία πολύ μικρότερης διατομής σε σχέση με τις διατομές των κύριων στοιχείων και η παραμόρφωσή τους πλησιάζει πολύ την καθαρά γωνιακή. Στις περιπτώσεις αυτές το έργο των δυνάμεων για την συγκράτηση του μέσου των διαγωνίων είναι συγκριτικά μικρό και η αγνόησή του δεν επιφέρει σημαντικό σφάλμα. Αν λύναμε τον φορέα στο χέρι θα αγνοούσαμε τις συνθήκες συμβιβαστού και θα χρησιμοποιούσαμε μόνο τις συνθήκες ισορροπίας, θεωρώντας τα αξονικά των δυο διαγωνίων ίσα κατά μέτρο. Η ακρίβεια των υπολογισμών θα ήταν απολύτως ικανοποιητική. Εφόσον όμως με τον Η/Υ οι πράξεις γίνονται ακόπως, δεν υπάρχει λόγος να μην χρησιμοποιήσουμε το "ακριβέστερο" μοντέλο. Ακόμη, τα περισσότερα προγράμματα θα "πάρουν" κατευθείαν και το μήκος λυγισμού ίσο με l/2 του συνολικού μήκος αυτοματοποιώντας τον έλεγχο λυγισμού. Στην περίπτωση δύσκαμπτων διαγωνίων φυσικά είναι απολύτως αναγκαία η θεώρηση του ακριβούς μοντέλου. Ενίοτε χρησιμοποιούμε εξαιρετικά λυγηρά μέλη για τους χιαστί συνδέσμους, οπότε λαμβάνουμε υπόψη μόνο τα εφελκυώμενα μέλη και η προσομοίωση γίνεται αλλιώς. Ακόμη χειρότερα στις ελαχιστότατες περιπτώσεις που χρησιμοποιούμε επαρκώς προτανισμένα λυγηρά μέλη...

Λίδα, ο Άρης έχει δίκιο... Κατανέμεις το φορτίο ενός τετραγώνου στην περίμετρο του και αγνοείς ότι οι δοκίδες της περιμέτρου φορτίζονται και από τα περιμετρικά τετραγωνίδια. Έτσι το φορτίο που βγάζεις είναι το μισό του πραγματικού. Όσο για την ροπή, εφόσον είναι ροπή δοκίδας, είναι kNm/0,1m ή, διαφορετικά, θα σου δώσει τον αναγκαίο οπλισμό ανά 0,1m πλάτους πλάκας για την αντίστοιχη διεύθνση.

Αν όπως κατάλαβα θές απλώς φθηνά χρωματιστά γυαλία ρίξε στο google "3d anaglyph glasses athens". Η πρώτη απάντηση είναι στην Αθήνα...

Το μωρό μου που κλαίει :( ...και στο βάθος Θεοδωράκη...

Pappos, εσύ είσαι ο παλιός, ήλπιζα ότι δεν θα ρώταγες αλλά θα απαντούσες -;

Εφόσον πρόεκειται για εργασία υπάρχει και καθηγητής που καθοδηγεί... άρα να μην σε φορτώσω με άλλες ιδέες. Ωστόσο το "να φέρει τον εαυτό της" η (υφιστάμενη) τοιχοποιία είναι μεγάλη κουβέντα... Έχω δουλέψει πολύ με το SAP σε τέτοιες μελέτες, επειδή εκριβώς έμεινα ικανοποιημένος από τις δυνατότητές του. (πάντα γραμμική ανάλυση, όχι υπερωθητική και μάλιστα με επιφανειακά πεπερασμένα). Φυσικά υπάρχουν και ανώτερα λογισμικά είτε για μελέτη είτε για έρευνα ...

Μακάρι κάθε ελεγκτής να μελετούσε τους υπολογισμούς πριν αρχίσει την ρητορεία για την επάρκεια των διατομών... Ηδού μερικές (παράλογες και απρόβλεπτες) παρατηρήσεις με βάση την "οφθαλμοστατική" προσέγγιση του ξυλοτύπου από Θεσ/νίκη: Σε τριώροφη οικοδομή, γωνιακό υποστύλωμα διατομής Γ 50/50/25 με επιφάνεια επιρροής 9,5m² ανά όροφο, που βγάζει τον ικανοτικό με τον ελάχιστο οπλισμό --> "Να γίνει 50/50 ορθογωνικό λόγω διάτμησης". Σε κανονικό τριώροφο με επάρκεια τοιχίων, πλαίσια και τοιχία στην περίμετρο και εσωτερικό πυρήνα --> "Να συνδεθούν ΟΛΑ τα κατακόρυφα στοιχεία μεταξύ τους με δοκούς ώστε ΚΑΘΕ κατακόρυφο στοιχείο να συμμετέχει σε δύο πλαίσια, ένα σε κάθε διεύθυνση"... Σε κανονικό πενταόροφο με επάρκεια τοιχίων και ελεύθερο κλιμακοστάσιο (λόγω αρχιτεκτονικών δεσμεύσεων στο ισόγειο) --> Να μετακινηθούν τα τοιχώματα στην θέση του κλιμακοστασίου Σε πλάκα zoellner με 2Φ16 ανά δοκίδα --> Να γίνουν 4Φ14 (!!! ναί 4Φ14 ανά δοκίδα, αθάνατος Εύοσμος!) Η λίστα θα μπορούσε να είναι ατέλειωτη... Αλλά πόσο μπορεί να αντέξει ένας ελεύθερος επαγγελματίας και πόσο να καθυστερήσει ένα έργο για την τιμή των όπλων; Όταν μάλιστα δεν έχει ΚΑΜΙΑ συμπαράσταση ούτε και από τον επαγγελματικό του φορέα... Αποτελεί όνειδος για τον κλάδο αυτό που γίνεται, όμως κι εγώ έχω ενδώσει σε τέτοιους παραλογισμούς, και μάλιστα με την πίεση του ιδιοκτήτη: Κάνε ο,τι θέλουν να τελειώνουμε...

Οι συνάδελφοι έχουν απόλυτο δίκιο. Ενιαία μετατόπιση των φορέων ανά όροφο και μεγάλο αξονικό στην τοιχοποιία. Προσοχή, καμιά φορά ο νέος φορέας μπορεί να δώσει +-Ν στην τοιχοποιία (υποστυλώματα κοντά στον τοίχο) λόγω της σεισμικής παραμόρφωσης --> όχι καλό. Το 90% της μάζας είναι στις λιθοδομές, αλλά μάλλον όχι και το 90% της τέμνουσας βάσης... Δύσκολη η θεμελίωση του μεταλλικού φορέα χωρίς πολλά κατακόρυφα φορτία, ακόμη δυσκολότερη αν θελήσεις να της στείλεις το 40% ~ 60% της τέμνουσας βάσης και να μειώσεις το q σύμφωνα με τα σχόλια του ΕΑΚ. Πάντως το q=1 είναι υπερβολή, ξεκίνα με q=1,5

Τα αρχαία ποιάς εποχής είναι; Μπορείς να ανεβάσεις αποτύπωση των αρχαιοτήτων και κάτοψη οικοδομής; Γενική κοιτόστρωση αναγκαστικά. Όταν θα επιχώνωνται τα αρχαία δεν θα επιτρέψουν συμπύκνωση. Επίσης θα θελήσουν η στάθμη της επίχωσης να είναι καμιά 20αριά εκατοστά ψηλότερα των αρχαιοτήτων, οπότε το βάθος θεμελίωσης μπορεί να πάει στα 20cm! Φυσικά προκειμένου περί διωρόφου, το πρόβλημα δεν είναι η φέρουσα ικανότητα του εδάφους, ούτε η ολίσθηση. Αλλά ένα ελάχιστο βάθος 0,70m είναι αναγκαίο για σταθερότητα συνθηκών εδάφους και αποφυγή υποσκαφής σε περίπτωση πλημύρας, και, και, και, ... Χώρια από αυτό, οι κολώνες και τα τοιχεία "κατεβάζουν ροπή". Δεν θα χρειαστούν δοκοί ή ενισχύσεις ικανού στατικού ύψους στηνν θεμελίωση για να παραλάβουν την ροπή αυτή; Εκτός αν κάνεις μεταλλική κατασκευή με χιαστί ώστε να μην έχεις μεγάλες ροπές... (δεν λέει) Είναι εφικτή η αύξηση του βάθους με διαμόρφωση του περιβάλλοντα χώρου;

Αν δεν κάνω λάθος η θεωρία διπόλου αφορά τις δυνάμεις Van der Walls... ήτοι περί ομοιοπολικών δεσμών. Στα μέταλλα έχουμε μεταλλικό δεσμό και θεωρία ελευθέρων ηλεκτρονίων... Όσο για την συμπιεστότητα των στερεών, ακολουθεί πρακτικά γραμμικό νόμο μέχρι ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ μεγάλες πιέσεις...

Τέρρυ, αν κατάλαβα καλά από το σχηματάκι σου, θεμελιώνεις σε βάθος 1m (χωρίς υπόγειο από μέσα) και έχεις για δάπεδο ισογείου πλάκα που περνάει από τους τοίχους και τους δένει σαν διάφραγμα (και επιπλέον φτάνει μέχρι τον περιμετρικό αναληματικό τοίχο). Πολύ όμορφα, το ύψος του θεμελίου (70cm) όμως μου φαίνεται κάπως μεγάλο... Η πλάκα βέβαια - εφόσον έχει από κάτω χώμα - είναι κάπως αυθαίρετο το πως θα διαστασιολογηθεί αλλά αυτό δεν πειράζει. Συνήθως εφόσον έχει τον ελάχιστο οπλισμό έχει και διαφραγματική λειτουργία (Η οποία στην στάθμη αυτή κάνει μεν καλό, αλλά δεν είναι αναγκαία). Συχνά στο κομάτι της πλάκας που βρίσκεται στο πάχος της τοιχοποιίας διαμορφώνουμε κρυφοδοκό (σαν σενάζ στο πάχος της πλάκας) με στεφανάκια ανά 20 ~ 30cm και διαμήκη οπλισμό, κατασκευή που είναι απλή και δεν κοστίζει ιδιαίτερα, αν και εφόσον η κρυφοδοκός (ή κρυφοσενάζ) αποτελεί τμήμα της πλάκας (του διαφράγματος) δεν υπάρχουν δράσεις που να απαιτούν διαμήκη οπλισμό (όπως σε φορείς Ω/Σ οι δοκοί οι μονολιθικά συνδεδεμένες με πλάκα δεν φέρουν αξονικό). Συνήθως το υπόγειο τμήμα του τοίχου το κάνουμε παχύτερο του υπέργειου, αλλά αυτό δεν είναι αναγκαίο. Α, ναί, έλεγες για το μπάζωμα... Θέλει λίγη προσοχή, μικρό μηχάνημα (πχ διαβολάκι ή JCB) και όχι πολύ τσαμπουκά στον τοίχο. Μπάζωμα κατά στρώσεις και σχετική συμπύκνωση (συνήθως η διέλευση του μηχανήματος κάνει επαρκή συμπύκνωση αν στρώνει 15 ~ 20cm την φορά). Ακόμη κι εάν μπαζώσει πρώτα από την μία πλευρά του τοίχου και μετά από την άλλη οι εδαφικές ωθήσεις στο 1,50m δεν είναι μεγάλες για να γίνει ζημιά. Φυσικά αν μπορεί να μπαζώνει εναλάξ μέσα - έξω είναι καλύτερα...

Αν κατάλαβα καλά πρόκειται για αγρολιθοδομή... Τέτοιου είδους κατασκευές δεν καλύπτονται από κάποιον εν ισχύ κανονισμό! Η αργολιθοδομή εμφανίζει μορφές αστοχίας που δεν τις προβλέπει ο ΕΚ-6 και οι συνήθεις μορφές αστοχίας (Θλίψη, διάτμηση, ανατροπή) έχουν διαφορετικό χαρακτήρα... Επιπλέον παρά τις πολλές κατασκευές που έκανα με λιθοδομή και ΕΚ-6 μόνο μια φορά μου βγήκε ο αντισεισμικός σε διόρωφο με άοπλη - μη διαζωματική τοιχοποιία και αυτό ήταν με α=0,12 και ενισχύσεις... Και τέλος δεν έχω δει πολλούς μαστόρους (ασχέτως των δικών τους λεγομένων) κατάλληλους για φέρουσα αργολιθοδομή... Αλλά μάλλον δεν είναι αυτό το θέμα μας. Η μόνη απαίτηση σύνδεσης της τοιχοποιίας με το θεμέλιο είναι αυτή που υπάρχει και από δόμο σε δόμο: η συνάφεια του κονιάματος. Όπερ εκφράζεται σε συντελεστή τριβής 0,4 και fkv = 100kPa (ανάλογα με το κονίαμα και τα λιθοσώματα βέβαια). Που σημαίνει οτι απλώς πρέπει να χτίσεις την τοιχοποιία πάνω στο θεμέλιο, όπως θα χτίσεις την δεύτερη σειρά λιθοσωμάτων πάνω στην πρώτη. Τυπικά η θεμελίωση στην φέρουσα τοιχοποιία είναι εσχάρα πεδιλολωρίδων που τρέχουν κάτω από τους περιμετρικούς και τους εσωτερικούς φέροντες τοίχους. Το θεμέλιο χρειάζεται για να μεταβιβάσει τα φορτία της ανωδομής σε επαρκή επιφάνεια εδάφους. Επίσης παίζει και τον ρόλο του πρώτου διαζώματος για την τοιχοποιία, αν και σε καλά (βραχώδη) εδάφη τέτοια λειτουργία περιτεύει. Άρα το πλάτος του θεμελίου θα προκύψει από τον έλεγχο της τάσης εδάφους και ύψος του από την κάμψη στον εγκάρσιο άξονα και τον εφελκυσμό στον διαμήκη (ή αλλοιώς ως απαίτηση να χωράει στην διατομή ο απαιτούμενος διαμήκης οπλισμός). Εξαιρετικά απίθανο να προκύψει πάνω από 0,30m, των επικαλύψεων συνεκτιμηθεισών).

OK, μερικοί υπολογισμοί: μέγιστο βάθος αβύσσου (Μαριαννών) επί της γής 11.035m σταθερό g = 9,81m/sec² (συντηρητικά) σταθερό ρ = 1030kg/m³ (αλμυρό νερό) πίεση Ρ = 11.035*9,81*1030 = 111,5MPa --> πολύ μικρή για να προκαλέσει κατάρευση της δομής... Το μέτρο διόγκωσης είναι 160GPa, άρα ο όγκος της σφαίρας θα μειωθεί κατά 0,07%.