AlexisPap

Μα, το έχει δει κανείς αυτό το κτήριο;;; Αφού δεν έχει προϋποθέσεις χώρου κύριας χρήσης!

Charlie, τι εννοείς "άρθρωση"; Ρωτάω, επειδή στα σιδηρά το δύσκολο είναι να κάνεις (και να αποδείξεις) την πάκτωση. Σχεδόν κάθε έδραση υποστυλώματος χωρίς νευρώσεις ή χονδρή πλάκα έδρασης είναι περίπου άρθρωση.

Όταν περνάνε "μπούρδες", κάποιος έχει την ευθύνη... Απέναντι σε όσους ανακοινώνουν, όσους παρακολουθούν και όσους πληρώνουν.

Συνάδελφοι, όταν οργανώνεται ένα συνέδριο, οι διοργανωτές: - στέλνουν προσκλήσεις σε όσους θεωρούν ότι μπορεί να έχουν κάτι να πούν - στέλνουν προσκλήσεις σε όσους θεωρούν ότι πρέπει να κληθούν για λόγους αρχής - δεν στέλνουν προσκλήσεις σε όσους θεωρούν ότι δεν πρέπει να λάβουν. - προσκαλούν ομιλητές guest star, που δεν θα περάσουν από κρίση. Μετά, όσοι θέλουν να στείλουν ανακοίνωση, στέλνουν τις περιλήψεις για κρίση. Μπορεί να στείλει ο καθένας, αρκεί να το έχει πάρει πρέφα... Η κρίση θεωρητικά γίνεται από κριτή που δεν ξέρει τον συγγραφέα της ανακοίνωσης, ενώ ο συγγραφέας δεν μαθαίνει ποτέ ποιος ήταν ο κριτής. Όσοι εγκριθούν ετοιμάζουν τις ανακοινώσεις. Σε ορισμένα συνέδρια κάνουν και δεύτερη αξιολόγηση, επί των τελικών κειμένων. Μετά βγαίνει το πρόγραμμα και δημοσιεύεται. Τότε οι κοινοί θνητοί μαθαίνουμε ότι θα έχει συνέδριο. Στο διάστημα που μεσολαβεί μέχρι την πραγματοποίηση του συνεδρίου τυπώνονται τα πρακτικά. Γιατί τα γράφω όλα αυτά: Διότι είναι αδιανόητο μετά από αυτή την διαδικασία να βγαίνουν οι διοργανωτές του συνεδρίου και να σχολιάζουν τις ανακοινώσεις. Είτε είναι μέλη του ΔΣ ενός συλλόγου, είτε κριτές, είτε προεδρείο, είτε απλώς σύνεδροι που έχουν τις δικές τους ανακοινώσεις... Είτε είναι άσχετοι ακαδημαϊκοί που έτυχε να περνάνε απ' έξω, είδαν φως και μπήκαν να κάτσουν στην πρώτη σειρά... Τέτοιες συμπεριφορές, εκτός του ότι αναδεικνύουν την πτυχή του αλήττη στην προσωπικότητα αυτού που τις υιοθετεί, αποδεικνύουν και ότι το συνέδριο ήταν για τα μπάζα. Μία φιέστα με λεφτά χορηγών (συχνά ο μεγάλος χορηγός είναι το κράτος) για να κάνουν επίδειξη ανευθυνότητας και να πουλήσουν εξυπνάδα ορισμένοι... Δεν ήμουν εκεί, αλλά δεν είναι σοβαρό ένα συνέδριο στο οποίο το προεδρείο δεν γνωρίζει αν ο ομιλητής είναι ο συγγραφέας, και δεν φροντίζει να προφυλάξει αποτελεσματικά τον ίδιο και το ακροατήριο από παρεξηγήσεις.

Πάντα είναι στην κρίση του μηχανικού. Τα πάντα.

Όχι. Στην ευνοϊκή φόρτιση τα μόνιμα συμμετέχουν με γ=1, ενώ τα κινητά με γ=0. Από εδώ προέρχεται η μεγάλη διαφορά μονίμων και κινητών. Όσον αφορά στις εναλλακτές φορτίσεις, ο κανονισμός δεν κάνει διακρίσεις, τις θέλει όλες. Το πως θα καλύψει αυτή την απαίτηση ο μηχανικός είναι δικό του πρόβλημα. Το αν -δηλαδή- θα λύσει όντως όλους τους συνδυασμούς, ή θα ξεχωρίσει τις πιο ακραίες περιπτώσεις (οι οποίες προφανώς καλύπτουν και όλες τις υπόλοιπες). Όπως, επί παραδείγματι, ζητάει τους συνδυασμούς g+q+Ψq(i) (που για Ν q είναι Ν συνδυασμοί), αλλά δεν σου απαγορεύει να λύσεις για q+q+q(i), που είναι ένας συνδυασμός, δυσμενέστερος των άλλων Ν. Από την στιγμή που δεν υπάρχει αυτοματοποιημένη διαδικασία (πρόγραμμα) που να λύνει όλους τους συνδυασμούς, προφανώς ο μηχανικός θα πρέπει να βρει και να λύσει αυτούς που σε κάθε περίπτωση είναι οι καθοριστικοί. Όσο για το φορτίο, το έφερα σαν παράδειγμα, και δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελεί κανόνα. Κάθε περίπτωση έχει τους περιορισμούς της. Σχετικά με τον σεισμό, δεν πάνε όλα τα κινητά με Ψ=0,3... Ο κανονισμός δίνει και άλλες τιμές Ψ, ανάλογα με το είδος και την διάρκεια του φορτίου.

ΕΚΩΣ: Η μαθηματική διατύπωση των συνδυασμών σχεδιασμού (§6.4.1.1, εξίσωση 6.11, §6.4.1.2, εξίσωση 6.12 κλπ), σε συνδυασμό με τον προσδιορισμό των συντελεστών ασφαλείας (§6.3.2.2, πίνακας 6.1, §6.3.2.3, πίνακας 6.2, σημαίνει ότι για κάθε φορτιστική κατάσταση (g, q, w, s κλπ) γίνονται όλοι οι συνδυασμοί εναλλακτών φορτίσεων, που προφανώς είναι αναρίθμητοι (στην γενική περίπτωση είναι όσα και τα μέλη του φορέα). Οι εναλλακτές φορτίσεις ίσχυαν πάντα. Τουλάχιστον από την εποχή του μεσοπολέμου. Τότε υπήρχε μόνο g και q, και οι εναλλακτές εφαρμοζόντουσαν σε επίπεδο πλακών και δοκών... Ήταν ενσωματωμένες στους πίνακες που έδιναν τις ροπές πλακών, και όταν δεν ήταν τις έκανε ο μελετητής. Σήμερα, οι εναλλακτές επιβάλλονται κανονιστικά σε όλον τον φορέα. Άσχετα αν κανένα πρόγραμμα δεν τις εφαρμόζει. Φυσικά, η ευθύνη είναι στον μηχανικό.

Οι εναλλακτές φορτίσεις είναι πάντα υποχρεωτικές. Λόγω των συνδυασμών που καθορίζει ο ΕΚ-0, αλλά και προ αυτού οι ελληνικοί κανονισμοί. Το ότι δεν εφαρμόζονται (δεν είναι ανθρωπίνως δυνατόν να εφαρμοστούν σε ολόκληρο τον φορέα) το έχω σχολιάσει σε άλλα νήματα. Αυτά που αναφέρεις σχετικά με τα μόνιμα φορτία δεν είναι ακριβή. Ο κανονισμός δίνει συγκεκριμένες τιμές ειδικών βαρών για τις κατασκευές επικαλύψεως (επιστρώσεις / επενδύσεις). Όχι όμως για το χώμα. Άπαξ και κατασκευαστεί μία οικοδομή, είναι πολύ δύσκολο για κάποιον να αλλάξει τα πάχη ή τα ειδικά βάρη των δαπέδων. Κι αν συμβεί στα πλαίσια μίας γενικής ανακαίνισης, ο νόμος προβλέπει την έκδοση αδείας... Αντιθέτως, στο φυτεμένο δώμα, κανείς δεν μπορεί να εμποδίσει τον κάθε κηπουρό -ή τον ιδιοκτήτη- να αλλάξει το χώμα, να προσθέσει χώμα, να αλλάξει την φύτευση κλπ. Κι επίσης, καθώς θα εκτελεί αυτές τις εργασίες, είναι αναπόφευκτο να πάρει χώμα από κάποιες περιοχές και να το στοιβάξει σε άλλες. Που οδηγεί μεγάλες ανομοιομορφίες του φορτίου. Όλα αυτά είναι εύκολο να τα υποψιαστεί κανείς στο πλαίσιο της μελέτης, και οφείλει να τα λάβει υπόψη του. Όπως και τον πιθανό κορεσμό του χώματος σε κατάσταση παγετού, όπως και το ενδεχόμενο αστοχίας των απορροών σε περίπτωση δώματος που εγκαταλείπεται. Που σημαίνει ότι πάντα μας ενδιαφέρει το κορεσμένο βάρος. Στην πράξη: Είχα περίπτωση έντονα επικλινούς κάλυψης υπόσκαφου, μη βατής, με ονομαστικό φορτίο από την εταιρία 100gk/m²... Πήρα το φορτίο γαιών ως κινητό, με τιμή 200kg/m² (τόσο έβγαινε βάσει κορεσμένου ειδικού βάρους), και επιπλέον κινητό 150kg/m² λόγω βατότητας. Δεν το λέει κανείς κανονισμός, αλλά μια οροφή υπόσκαφου -ακόμη και μη βατή- μπορεί πολύ εύκολα να βρεθεί με πρόσθετο φορτίο... Θεώρησα επίσης ότι το μέγιστο πάχος της επίστρωσης είναι εξασφαλισμένο. Ζήτησα (απ' την μελέτη) σε όλη την περίμετρο του δώματος ταμπελίτσες που ανέφεραν το μέγιστο επιτρεπτό πάχος και το μέγιστο επιτρεπτό φορτίο. Οι οποίες μπήκαν.

Ασφαλώς και τίθεται. Αν και γενικά οι Ευρωκώδικες αφήνουν το θέμα στην επιλογή του μελετητή, από τις ΕΝ1990 §1.5.3.3 και §4.1.1, καθώς και την ΕΝ1991-1-1 §2.1(2), προκύπτει ότι η θεώρηση του φορτίου του χώματος ως κινητού είναι η μόνη ρεαλιστική. Ακόμη περισσότερο όταν δούμε το ζήτημα των συνδυασμών δράσεων και των εναλλακτών φορτίσεων: Το φορτίο του χώματος μπορεί να μην δρα ομοιόμορφα, αλλά να εφαρμόζεται σε μέρος μόνο των φατνωμάτων, και μάλιστα με τιμή την διπλάσια της ονομαστικής. Επομένως, ακόμη κι αν θελήσει κανείς να θεωρήσει το χώμα μόνιμη δράση (και άρα να πάρει γ=1,35), θα πρέπει να το θεωρήσει ξεχωριστή δράση, και να κάνει με αυτή όλους τους πιθανούς συνδυασμούς... Τέλος, ώς προς την τιμή του φορτίου. Δεν μπορεί να θεωρηθεί ως χαρακτηριστική τιμή το φορτίο που λέει ο κάθε έμπορος. Η τιμή της δράσης πρέπει να είναι χαρακτηριστική, δηλαδή να έχει πιθανότητα υπέρβασης 5% στην πεντηκονταετία... Αν με κάποιον τρόπο εξασφαλίζεται η μη υπέρβαση του μέγιστου πάχους (πως άραγε; ) τότε ένα γ κορεσμένο ίσο με 2,2tn/m³ θα το θεωρούσα λογικό. Χώρια το κινητό (λόγω προσώπων) για βατό ή μη βατό δώμα, αναλόγως.

Χμμ... Δηλαδή, το φορτίο του χώματος θα θεωρηθεί μόνιμο φορτίο; Δεν νομίζω...

Όχι, εννοώ αυτό που έγραψα. Γενικά, όσο αυξάνονται οι όροφοι, αυξάνει το ανηγμένο κόστος. Ειδικά, στην περίπτωση του φίλου που θέλει σπίτι 100m² (πράγμα που σημαίνει κτηριολογικό πρόγραμμα που περιλαμβάνει σαλοκουζίνα, μικρό ενοποιημένο προθάλαμο, λουτρό και τρία δωμάτια) συμφέρει το ισόγειο. επειδή τα τετραγωνικά είναι απελπιστικά λίγα και το κτηριολογικό αυτό δεν βγαίνει σε δύο ορόφους με 50+50m² επειδή σε ισόγεια κατασκευή μπορούν να επιλεγούν (υπό προϋποθέσεις όπως έγραψα), εξαιρετικά οικονομικές κατασκευαστικές τεχνικές (όχι το κλασσικό Ω/Σ) επειδή ένα διώροφο έχει και συμπαρομαρτούντα: μπαλκόνια, σκάλες, προστεγάσματα κλπ, που δεν είναι τζάμπα επειδή η θεμελίωση χωρίς υπόγειο και χωρίς φορέα Ω/Σ είναι σχεδόν τζάμπα επειδή οι απαιτήσεις (σε χρήμα) του ΚΕΝΑΚ για τα εμβαδά αυτά είναι σημαντικά μικρότερες για ισόγειο. Εν κατακλείδι, για το συγκεκριμένο ζήτημα, και εφόσον ως πρώτιστη παράμετρος τίθεται το κόστος, η καλύτερη λύση είναι ισόγειο, πάντα με συγκεκριμένες κατασκευαστικές επιλογές...

Ξεκινάμε από τα βασικά. 100m² είναι πολύ λίγα για να τα διατάξεις σε δύο ορόφους. Και, ένα ισόγειο χωρίς υπόγειο μπορεί να έχει κόστος ανά τετραγωνικό μηδαμινό. Πολύ χαμηλότερο απ' ο,τι οποιοδήποτε διόρωφο. Με κατάλληλες αρχιτεκτονικές/κατασκευαστικές επιλογές, έως και το μισό.

Έχοντας μελετήσει αρκετές τέτοιες περιπτώσεις, σε βεβαιώ ότι τίποτα από αυτά δεν ισχύει για την λιθοδομή. Αντιθέτως, ακριβώς το αντίθετο. Επομένως, με κάθε βεβαιότητα, η ενδεδειγμένη λύση είναι το Ω/Σ. Ωστόσο, υπάρχουν ενίοτε άλλοι λόγοι που η λιθοδομή είναι προτιμητέα. Αν έχουν γίνει κατανοητοί οι λόγοι αυτοί, και αν -παρά το αυξημένο κόστος- η επιλογή είναι η λιθοδομή, υπάρχει τρόπος να αντιμετωπιστεί σε επίπεδο στατικής μελέτης.

Ναι μεν, αλλά... Κοινώς, τίποτα δεν είναι απόλυτο. Ο κανονισμός δεν θέλει οριζόντιους αρμούς διακοπής. Αλλά: Αν υποθέσουμε ότι τον έχουμε λάβει υπόψη τον αρμό, όπως ας πούμε τον λαμβάνουμε υπόψη στους μανδύες... Ή, αν έχουμε αγνοήσει τον αρμό, αλλά το τμήμα της δοκού εκτός πέλματος επαρκεί για ροπή/τέμνουσα... Ή, αν οι τέμνουσες είναι πολύ μικρές, και η δράση βλήτρου των τετράτμητων Φ10/10 επαρκεί... Ή, αν στις θέσεις ισχυρής τέμνουσας έχουν προβλεφθεί κατάλληλος, πρόσθετος εγκάρσιος οπλισμός, ή σπαστός οπλισμός... Είναι φανερό ότι υπάρχει μεγάλο περιθώριο επιλογών, και καμία από αυτές δεν μπορεί να λάβει γενικά το χρίσμα της "σωστής". Άλλοτε μπορεί να συμφέρει να πέσει κουστούμι. Άλλοτε όχι. Υπάρχουν τρόποι να γίνει και το ένα σωστό, και το άλλο. Υ.Γ: Έστω ότι πέφτει κουστούμι... Τι γίνεται με τις κανονιστικές επιταγές περί δόνησης;

Στο παρελθόν... Ήδη εδώ και 15 χρόνια έχουμε HVDC ζεύξη με Ιταλία. Τεχνογνωσία δεν είχαμε, και ίσως να μην έχουμε ακόμη. Αλλά, δεν θα την κάνουμε εμείς την δουλειά, όπως δεν φτιάχνουμε εμείς τις τουρμπίνες, της ντιζελομηχανές και τις γεννήτριες. Εξάλλου, ούτε τα Φ/Β φτιάχνουμε, ούτε τις ανεμογεννήτριες, ούτε τους στροβίλους των ΥΗΣ, ούτε τους μετασχηματιστές. Και, αν δεν κάνω λάθος, ούτε τα καλώδια υψηλής για υπόγειες οδεύσεις...

Εγώ πάλι έχω μία απορία: Πότε ήταν τεχνικά ανέφικτο; Όταν λέει "με τα σημερινά τεχνολογικά δεδομένα", τι εννοεί; Δηλαδή, ποιο είναι το "μόλις χθες" για τον ΑΔΜΗΕ; Η εποχή του Μαρκόνι; Τέλος πάντων, δεν είναι ρητορικό το ερώτημα. Από πλευράς ευστάθειας δικτύου το θέμα είναι αστείο αν αναλογιστεί κανείς ότι όλη η Ευρώπη είναι συγχρονισμένη, και πρακτικά πλήρως διασυνδεδεμένη. Ακόμη και τα μη συγχρονισμένα κράτη έχουν διασυνδεθεί (με συνεχές). Από πλευράς υποβρύχιας καλωδίωσης είναι μάλλον κάτι τετριμμένο. Άρα, κάτι άλλο ήθελε να πει ο ποιητής...

Δεν είναι δοκός σύζευξης και δεν αναπτύσσει ένταση δοκού σύζευξης, ούτε οπλίζεται σαν δοκός σύζευξης. Και δεν υπάρχουν αρθρώσεις, οι συνδέσεις είναι μονολιθικές, και η σωστή προσομοίωσή τους είναι καθοριστική για την σωστή διαστασιολόγηση των υποστυλωμάτων. Κανονικά, q=1,5. Αλλά, αν είναι ισόγειο, ο,τι και να κάνεις, δεν θα έχουν πρόβλημα...

BAS, συγχαρητήρια για το θέμα που ανοίγεις και τον μεθοδικό τρόπο που το θέτεις. Είναι σαφές ότι η αγορά ακινήτων δέχθηκε μεθοδευμένη επίθεση κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Konstantinos IB, πολύ ωραία η επισήμανση περί του τι ονομάζουν οι οικονομολόγοι φούσκα. Πράγματι, δεν ασχολούνται καθόλου με το ποιες είναι οι αντικειμενικές κοινωνικές ανάγκες, ή ο πολιτικός σχεδιασμός. Μία γενικευμένη επιχείρηση σίτισης στην Σομαλία θα αποτελούσε για τους οικονομολόγους φούσκα, αφού ο Σομαλός πολίτης δεν έχει χρήματα για να αγοράσει τρόφιμα. Μόνο που ο όρος "φούσκα", κάθε φορά που χρησιμοποιείται, υποκρύπτει ένα κερδοσκοπικό παιχνίδι. Έτσι έχει συμβεί ιστορικά με όλες τις "φούσκες". Ο δανειστής κάποια στιγμή θεωρεί ότι πρέπει να "περιορίσει την έκθεση στον επιχειρηματικό κίνδυνο", βαφτίζει την επένδυση "φούσκα", και κόβει τις πιστώσεις. Η επιχείρηση καταρρέει και εκποιείται προς όφελος του δανειστή... Μα, κάθε επιχειρηματικός τομέας που αναπτύσσεται με πιστώσεις, περνάει μία φάση που δυνητικά μπορεί να χαρακτηριστεί ως φούσκα. Ο οικονομολόγος θα το χαρακτηρίσει "επιθετική διείσδυση" ή "φούσκα" με κριτήρια όχι απολύτως ξεκάθαρα, αφού στην φάση αυτή η κερδοφορία περιορίζεται, και η αγορά δείχνει να μην έχει άλλο χώρο, άσχετα με το όνομα που χρησιμοποιείς... Εν πάση περιπτώσει, είναι σαφές ότι η κρίση στην αγορά ακινήτων ενισχύθηκε τεχνητά, τόσο μέσω των δημοσιευμάτων, όσο και με κρατικές παρεμβάσεις. Όπως πχ οι κυβερνητικές επιλογές για υψηλό ΦΠΑ, αλλά χαμηλό ΦΜΑ, ή για απευθείας στήριξη του αποθεματικού των τραπεζών, και όχι στήριξη των δανειοληπτών. Και φτάσαμε να πέσει η τιμή οικοδομών δεκαετίας '80 κάτω των 1000€. Στην Ερμού, την Καρόλου Ντηλ, την Μητροπόλεως...

Το "πλέγμα" είναι κατευθυνόμενη. Ναι, παίζει. Αλλά συνήθως έρχεται μετά το κέρδος.

Όλοι αυτοί οι λόγοι εκφράζονται σε dB. Αφού μιλάς για τηλεόραση, τυπικά δεν σε ενδιαφέρει το f/b, αλλά το κέρδος (gain, ή μέγιστο κέρδος - pic gain). Οι κοινές yagi, όπως είπα, έχουν μάλλον μικρό f/b. Ο επίπεδος ανακλαστήρας (πλέγμα) μπαίνει για να διορθώσει αυτό το θέμα. Αλλά, για να σε ενδιαφέρει ο f/b, πρέπει να έχεις παρεμβολές από πηγή ευρισκόμενη πίσω από την κεραία. Λίγο απίθανο (Αδύνατο από άλλον αναμεταδότη, πιθανό από παρασιτική εκπομπή κάποιας συσκευής παρωχημένης τεχνολογίας...). Πολύ απίθανο τελικά... Επίσης, με ανακλαστήρα κυκλοφορούν κεραίες array, που επίσης συνδυάζουν μεγάλη κατευθυντικότητα με μεγάλο f/b. Αλλά, προς τι όλα αυτά; Ποιό είναι εν τέλει το πρόβλημα;

Προφανώς μιλάς για κεραία λήψεως. Ο λόγος που αναφέρεις είναι το πηλίκο του κέρδους εμπρός, προς το κέρδος πίσω, μίας κατευθυνόμενης κεραίας. Απολαβή κεραίας είναι το κέρδος (στην ισχυρή συνήθως κατεύθυνση) προς το κέρδος μίας ισότροπης κεραίας (ή, σε κάποιες περιπτώσεις προς το κέρδος της ιδανικής κεραίας l/4 ή του ιδανικού διπόλου). Είναι φανερό πως όσο στενεύει ο λοβός στο διάγραμμα απολαβής μίας κεραίας, τόσο αυξάνει η (μέγιστη) απολαβή. Αλλά αυτό δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι αυξάνει και ο f/b. Αν μιλάμε για κεραίες yagi ή με ανακλαστήρα που χρησιμοποιούνται για ζεύξη δεδομένων, έχουν συνήθως πολύ μεγάλο λόγο f/b και πολύ μεγάλη απολαβή, ώστε να μπορούν να μπαίνουν πολλές μαζί σε έναν ιστό χωρίς να υπάρχουν παρεμβολές. Αν μιλάμε για κεραίες yagi τηλεοράσεως ή άλλες, συχνά ο f/b είναι σχετικά μεγάλος εν σχέση με την απολαβή, επειδή δεν τίθεται ζήτημα παρεμβολών (είναι μόνο λήψεως).

Προσοχή στο μεγάλο +/-Ν λόγω σεισμού Προσοχή στο ακόμη μεγαλύτερο +/-Ν λόγω υπεραντοχής άλλων στοιχείων (και των τοιχωμάτων!!!) Προσοχή, η κατασκευή δεν είναι ποτέ αμφιαρθρωτή, εμφανίζεται τέμνουσα λόγω κατακορύφων φορτίων Προσοχή στον εφελκυσμό στην δοκό, μπορεί το διάφραγμα να μην επαρκεί Προσοχή στις μεγάλες ροπές λόγω σεισμού που εμφανίζονται στην δοκό (και κατά συνέπεια στις κεφαλές) Προσοχή στην διαμόρφωση των οπλισμών στις θέσεις αλλαγής κατεύθυνσης Προσοχή, ο φορέας είναι μη κανονικός καθ' ύψος Προσοχή στο q

Να σημειώσω απλώς ότι στην πράξη πολλες φορές μετράμε την κάθιση αμέσως μόλις βγει η μολυβοσφραγίδα. Δεν είναι το απολύτως τυπικό, αλλά αμα πρόκειται να απορρίψεις ένα φορτίο, το κάνεις πριν αδειάσει στην σκάφη. Ούτως ή αλλως, δεν απορρίπτουμε φορτία για ψίλου πηδημα, και κανείς δεν θα κολλήσει στο 1m3...

Δες τον έλεγχο λειτουργικότητας. Δοκός με άνοιγμα 7m και ύψος διατομής 60cm είναι αναμενόμενο να έχει βέλος αρκετά εκατοστά, τα περισσότερα από τα οποία θα είναι ερπυστικής φύσεως... Μην εμπιστευτείς τις μεγάλες ροπές στηρίξεως που είναι αναμενόμενο να βγάλει η ανάλυση. Όπλισε το άνοιγμα για ροπή στηρίξεως όχι μεγαλύτερη των 100kPa. Τον έλεγχο λειτουργηικότητας κάν' τον για αμφιέρειστη. Διερεύνησε τον ρόλο της Δ9.2. Για τα συνηθισμένα φορτία των οικοδομών, ο αναγραφόμενος στο σχέδιο οπλισμός ανοίγματος είναι λίγος...

Στα μηχανουργεια συχνα χρησιμοποιουν καλουπια στρατζας...