AlexisPap

Έγινε αισθητός στην κοιλάδα του Ανθεμούντα. Ελαφρά δόνηση και λάμπες που κουνιούνται... Αντιθέτως, μέσα στην Θεσσαλονίκη δεν φαίνεται να έγινε αντιληπτός.

Προς ενημέρωσή σας, το παλιό έγγραφο του ΟΑΣΠ με ημερομηνία 26-09-2012 αποσύρθηκε. Στην θέση του, με τον ίδιο αριθμό πρωτοκόλλου, υπάρχει η "ορθή επανάληψη" όπως το ονομάζουν, που βγήκε στις 30-01-2013: 97e2fd54adcdd0e3.pdf (βάζω τα εισαγωγικά επειδή έχουν μεσολαβήσει τέσσερις μήνες, το έγγραφο της ΔΟΚΚ και νέο ερώτημα του ΣΠΜΕ που εξ' όσων γνωρίζω δεν απαντήθηκε ποτέ)

Μερικές σκέψεις: Η ξύλινη στέγη (όπως και ένα ψευδοδάπεδο, ένα διάφραγμα, μία ψευδοροφή, ένα προστέγασμα, μία πέργκολα, ένα στηθαίο), εφόσον δεν συμμετέχει ουσιωδώς στην στατική λειτουργία και στην σεισμική απόκριση μίας κατασκευής (δηλαδή σχεδόν πάντα), δεν λαμβάνεται υπόψη κατά τον σχεδιασμό του δομικού συστήματος. Δεν το λέει μόνο η κοινή λογική, το λέει και ο ΕΑΚ §3.2.3, ο ΕΚΩΣ §7.2.1 & §Σ7.1 και οι ευρωκώδικες. Ωστόσο, οι κατασκευές αυτές φέρουν φορτία. Πρέπει να γίνει στατικός έλεγχος της επάρκειάς τους; Δεν το διευκρινίζει κανείς κανονισμός, άρα είναι αποκλειστική ευθύνη και επιλογή του μελετητή. Αν όμως πρέπει να μελετηθεί, θα μελετηθεί με μεθόδους της επιλογής του μελετητή, ενδεχομένως απλοποιημένες. Αν πρέπει να μελετηθεί έναντι σεισμικής δράσης, θα μελετηθεί ως προσάρτημα. Είναι υποχρέωση του εκπονούντος την στατική μελέτη η μελέτη των παραπάνω; ΟΧΙ. Διαβάστε προσεκτικά το ΠΔ696/74 άρθρο 240. Πλήρης θεωρείται η μελέτη του φέροντος οργανισμού όταν είναι ολοκληρωμένη η μελέτη μόνο του φέροντος οργανισμού. Όχι των παραρτημάτων, όχι των βοηθητικών κατασκευών. Και είναι σαφές ότι ο φέρων οργανισμός περιλαμβάνει μόνο την βασική στηρικτική δομή του κτιρίου, και όχι κάθε κατασκευή που φέρει κάποιο φορτίο. Δεν κάνουμε στατικά και για τις καρέκλες... Και τότε, τίνος δουλειά είναι να μελετήσει αυτή την ριμάδα την στέγη, ποιος θα επιλέξει είδος ξυλείας, θα σχεδιάσει τον σκελετό, θα συντάξει τις οδηγίες, ώστε να μην κάνει ο μαραγκός ο,τι γουστάρει; Ο ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ! Διαβάστε ΠΔ696/74 άρθρο 231. Βρείτε και την εγκύκλιο του '89 (αν θυμάμαι καλά), και τις τροποποιήσεις. Συνάδελφοι, μην παραδίδετε εργασία που δεν έχετε αναλάβει και με την οποία δεν σας επιφορτίζει ο νόμος. Δεν είναι θέμα συνδικαλιστικό, εξάλλου δεν έχω γράψει ποτέ εδώ μέσα με τέτοιο πνεύμα. Είναι ζήτημα τεχνικής ουσίας, επαγγελματισμού και δεοντολογίας. Αν λοιπόν σε ένα κτίριο υπάρχει ανάγκη δομικού σχεδιασμού προσαρτημάτων, ή γενικότερα κατασκευών που δεν είναι τμήματα του δομικού φορέα, ενημερώστε τον κύριο του έργου ότι πρέπει να κάνει ανάθεση πρόσθετων μελετών. Και όταν τις αναθέσει, τότε τις κάνετε και έχετε ευθύνη. Ενημερώστε τον συνάδελφο αρχιτέκτονα για τις υποχρεώσεις του. Αν δεν μπορεί να ανταποκριθεί, αν πρέπει να κάνετε εσείς κάποιες εργασίες από αυτές που προβλέπει το άρθρο 231, κάντε τες αφού σας ανατεθούν και αφού τις πληρωθείτε. Τέλος, μην κατηγορήσετε ποτέ πολιτικό μηχανικό γιατί έκανε μελέτη μόνο του φορέα από Ω/Σ και δεν μελέτησε την στέγη, την πέργκολα, το κιγκλίδωμα που πρέπει να αντέχει 1kΝ/m στην κουπαστή, την τέντα κλπ. Δεν ήταν υποχρέωση του. Δεν όφειλε. Υ.Γ: Ελπίζω να μην ξανά αναρωτηθεί κανείς γιατί η αρχιτεκτονική αμοιβή βγαίνει Χ για δύο κατόψεις και δύο τομές, ενώ ο μηχανικός τρέχει σαν τον Βέγγο για Χ/3...

Mystic, αν κάνεις ανάλυση του ελάσματος με πεπερασμένα στοιχεία, θα κάνεις έλεγχο βάσει τάσεων εφαρμόζοντας κάποιο κριτήριο αστοχίας κατάλληλο για τον χάλυβα. Στην περίπτωση αυτή δεν έχει καμία έννοια η κρίσιμη διατομή. Έλεγχο σε επίπεδο διατομής (έναντι φορτίων διατομής M,V,N) κάνουμε όταν δεν έχουμε ανάλυση του ελάσματος με FEM. Δηλαδή, σχεδόν πάντα... Μεταλλατζή, η θεώρηση l/2 δεν προκύπτει από πουθενά και γενικά δεν είναι προς την μεριά της ασφάλειας..

Διαβάζω το Άρθρο 16, και ειδικότερα την §1.γ, και καταλαβαίνω τα εξής: Ιδιώτης, κύριος ολωσδιόλου αυθαίρετης οικοδομής, στην οποία στεγάζεται αρχαιολογική υπηρεσία (ή αστυνομικό τμήμα κλπ), δεν θα πληρώσει πρόστιμο... Δήμος, σε οικόπεδο του οποίου στεγάζεται Δημοτική επιχείρηση πολιτισμού (ΝΠΙΔ, από αυτές που έχουν προγράμματα για τα παιδιά) θα πληρώσει κανονικά... Είναι σωστά τα παραπάνω; Υπάρχει κάτι που δεν καταλαβαίνω; Υ.Γ: Υποθετικά τα παραδείγματα.

Στην διατομή που καταπονείται από την μέγιστη ένταση. Αν σε μία διατομή εμφανίζεται η μέγιστη τέμνουσα και σε άλλη η μέγιστη κάμψη, τότε και στις δύο. Αν η δυσμενής διατομή (πχ λόγω οπών) δεν έχει την μέγιστη ένταση, τότε και στις δύο. Ωστόσο, επισημαίνω, ότι οι έλεγχοι αυτοί στην πλειονότητα των συνήθων περιπτώσεων δεν είναι οι κρίσιμοι και δεν γίνονται. Φυσικά, το αν θα τους παραλείψει κανείς είναι θέμα εμπειρίας.

Σενάριο 1: (απίθανο, μπορεί να συμβεί μόνο όταν παρεμποδίζεται η στρεπτική παραμόρφωση της κύριας δοκού, πχ σε σύμμικτα δάπεδα) Θέσεις όπου τυπικά απαιτείται έλεγχος: Κορμός δοκού σε εκτός επιπέδου κάμψη * Κορμός δοκού σε ύβωση * Συγκόλληση σε κάμψη και διάτμηση (και αξονικό) Διατομή ελάσματος σε κάμψη και διάτμηση (και αξονικό)* Οπές ελάσματος σε σύνθλιψη άντυγος (κρίσιμη η κάτω δεξιά) Κοχλίες σε διάτμηση Οπές δοκού σε σύνθλιψη άντυγος (κρίσιμη η πάνω αριστερά) Σενάριο 2: (πιθανό, όταν η ευστρεψία της δοκού οδηγεί σε άρθρωση στον ΚΒ άξονα της)) Θέσεις όπου τυπικά απαιτείται έλεγχος: Κορμός δοκού σε ύβωση * Συγκόλληση σε διάτμηση (και αξονικό) Διατομή ελάσματος σε κάμψη και διάτμηση (και αξονικό)*, αλλά κρίσιμη είναι πλέον η διατομή με τις οπές. Οπές ελάσματος σε σύνθλιψη άντυγος (κρίσιμη η κάτω δεξιά), αλλά με την συνισταμένη δύναμη (τέμνουσα + ροπή) Κοχλίες σε διάτμηση, αλλά με την συνισταμένη δύναμη (τέμνουσα + ροπή) Οπές δοκού σε σύνθλιψη άντυγος (κρίσιμη η πάνω αριστερά), αλλά με την συνισταμένη δύναμη (τέμνουσα + ροπή) Όπου βλέπεις αστερίσκο, πρόκειται για έλεγχο που στο 99% των περιπτώσεων δεν γίνεται γιατί τα φορτία και οι διατομές είναι μικρά και δεν είναι πιθανές μορφές αστοχίας. Αν λύσεις μερικά παραδείγματα θα καταλάβεις... Μέσα σε παρένθεση γράφω (και αξονικό). Η σύνδεση αυτή γενικά δεν είναι ικανή να μεταβιβάσει αξονικό... Προσοχή, στις γέφυρες (και γενικά όπου υπάρχουν δυναμικά φορτία): οι συνδέσεις αυτές είναι ευπαθείς στην κόπωση.

Ας μην αρχίσουμε σε αυτό (το τεχνικό) νήμα να μιλάμε για τάξεις, συνωμοσίες και ιδεολογήματα. Είναι γεγονός ότι ο κλάδος μαστίζεται επί δεκαετίες από την έλλειψη τάξης, την ασυδοσία, το αστόχαστο τσαλαβούτημα, και την συστηματική αποστασιοποίηση τόσο από την θεωρία, όσο και από την πράξη. Κι αυτό αφορά σε όλα τα επίπεδα. Στο ελεύθερο επάγγελμα, στο Δημόσιο, στις διευθύνσεις και τους οργανισμούς του ΥΠΕΧΩΔΕ (και των επιγόνων)... Και φυσικά στα πανεπιστήμια, όπου ο ακαδημαϊκός τίτλος έδεσε με την καφρίλα και έβγαλε αρκετούς μεγαλόσχημους τυχοδιώκτες. Αλλά, αυτά είναι γνωστά εις τους παροικούντας. Λοιπόν, προκειμένου περί του ΚΑΝΕΠΕ: Δεν είναι κανονισμός, είναι αχταρμάς. Λίγο Ευρωκώδικας 8, λίγο ποινικό δίκαιο, λίγο αγκύρια και βλήτρα, λίγο θάλασσα και τ' αγόρι μου... Πρέπει κάποτε να σοβαρευτούμε καΙ να εγκαταλείψουμε τους εθνικούς κανονισμούς μας, που θα ήταν καλοί αν δεν τους φορτώναμε με τις ιδεοληψίες του καθενός που συμμετέχει στην συντακτική ομάδα... (αλλά τότε, σε τι θα διέφερε o ΕΚΩΣ από το DIN; ) Ο ΚΑΝΕΠΕ δεν έπρεπε να υπάρχει (βασικά, κι ο ΕΚΩΣ και ο ΝΕΑΚ δεν έπρεπε να υπάρχουν από το 2010). Αν είναι τόσο σημαντικά αυτά που γράφει, αν οι διαφορές του από τον Ευρωκώδικα 8 κάνουν την διαφορά ανάμεσα στην ζωή και στον θάνατο των πελατών μας (ρητορικό το "αν"), μπορούσε να είναι κάποιες πρόσθετες ΤΟΤΕΕ πάνω στις διαδικασίες του Ευρωκώδικα 8. Ή μία εγκύκλιος του ΥΠΕΚΑ, σαν αυτές που συνηθίζει να βγάζει μετασεισμικά... Αλλά, όλα αυτά είναι φιλολογίες. Η κατάσταση στον κλάδο δεν αλλάζει με νέους κανονισμούς, με ευχολόγια και με ακριβοπληρωμένα σεμινάρια... Και δεν υπάρχει καμία ελπίδα, διότι ο μόνος τρόπος για να αλλάξουν τα πράγματα είναι να επιβληθεί τάξη. Και η τάξη επιβάλλεται άνωθεν. Όσο θα έχουμε νόμους που νομιμοποιούν αυθαίρετα και επιβάλλουν (επί της ουσίας) σε μηχανικούς να υπογράφουν για την φέρουσα ικανότητα, όσο θα έχουμε νόμο που ορίζει τις απαιτήσεις φέρουσας ικανότητας για τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια (αλλά όχι για τα δημόσια) και ΥΑ που αναιρεί τον νόμο, όσο θα έχουμε ΕΑΚ παρ. Ε΄ και ΚΑΝΕΠΕ μαζί, όσο θα έχουμε διαφορετικές απαντήσεις από ΔΟΚ και ΟΑΣΠ, όσο θα μπορεί ένας υπάλληλος της πολεοδομίας να δέχεται ή όχι -κατά το δοκούν- την στάθμη επιτελεστικότητας, όσο θα έχουμε Ευρωκώδικες και ΕΑΚ - ΕΚΩΣ να πηγαίνουν χέρι - χέρι, όσο θα έχουμε ΚΥΑ και ΕΛΟΤ 384 να συγκρούονται (ας βάλουμε και λίγα Η/Μ στην κουβέντα), όσο ο υπάλληλος θα γράφει παρατήρηση στο σχέδιο δόμησης επειδή δεν του αρέσει η διάταξη, όσο θα προστατεύεται η ασυδοσία και ο τυχοδιωκτισμός, όσο θα μπορεί ο κάθε ακαδημαϊκός να εμπορεύεται τον τίτλο του, δεν υπάρχει καμία ελπίδα.

Φυσικά και δεν αγνοείς τις υπεραντοχές. Όμως είναι φανερό ότι πολλοί τις αγνοούν και ενδεχομένως βγάζουν επιπόλαια συμπεράσματα... Οπότε είναι καλό να επαναλαμβάνουμε τα βασικά, για να μην ξεχνιόμαστε. Όσο για το θέμα που σε απασχολεί, η σκέψη σου είναι προφανώς σωστή. Όμως δεν υπάρχει κανονισμός που να λαμβάνει υπόψη τις εμφατνούμενες τοιχοποιίες σε κατασκευές σκυροδέματος (σε αντίθεση, πχ με τα σιδηρά και τους ευρωκώδικες). Κι από την άλλη, όσο καλά κι αν σχεδιάσεις μία τέτοια κατασκευή, η πιάτσα δεν καταλαβαίνει από τέτοια: Ο ηλεκτρολόγος μπορεί να κάνει τον όμορφο τοίχο σου σουρωτήρι, ενώ σε μία μελλοντική ανακαίνιση μπορεί να καθαιρεθεί πλήρως... Εν τέλει, μήπως με τα ίδια λεφτά μπορείς να αποκτήσεις την ίδια βελτίωση στην φέρουσα ικανότητα, κάνοντας σε ένα και μόνο φάτνωμα ένα τοιχείο πάχους 15cm;

Έχω κουραστεί... τόσα χρόνια να ακούω το ίδιο συμπέρασμα ξανά και ξανά... Κατ' αρχάς, δεν έχει σημασία αν το επιταχυνσιογράφημα σε κάποια περιοχή ξεπέρασε τον σεισμό σχεδισμού ενός κτηρίου σε μία άλλη περιοχή. Σημασία έχει αν η επιτάχυνση στην θεμελίωση ενός συγκεκριμένου κτηρίου υπερέβη την πραγματική αντοχή αυτού του κτηρίου. Γιατί, υπολογίζουμε μεν βάσει των δράσεων σχεδιασμού, αλλά η πραγματική αντοχή είναι πολλαπλάσια: βάζουμε ελάχιστες διατομές, προσθέτουμε τοιχώματα για να μειώσουμε την εκκεντρότητα μάζας, βάζουμε ελάχιστα ποσοστά οπλισμού, κάνουμε ομοιομορφοποίηση οπλισμών, προσθέτουμε τον συντελεστή ασφαλείας, και τελικά επωφελούμαστε από την απόσταση μεταξύ χαρακτηριστικής και μέσης (ή πραγματικής) αντοχής των υλικών. Διότι, αν έχουμε χάλυβα Β500c, σχεδιάζουμε για αντοχή 435ΜPa, αλλά η πραγματική fyk μπορεί να είναι 540MPa, η fym μπορεί να είναι 570MPa, ενώ η fum να είναι 730MPa (τα νούμερα αυτά είναι συμβατά με το ΕΛΟΤ 1421, για B500c). Και δεν μιλάω για το σκυρόδεμα, για το οποίο οι πραγματικές αντοχές εν σχέση με τις τιμές σχεδιασμού πηγαίνουν στον Θεό... Τώρα, μέσα σε όλα αυτά, βοηθάνε προφανώς και οι τοιχοποληρώσεις. Όταν βοηθάνε τουλάχιστον. Αν μιλάμε για τοιχοπληρώσεις, γιατί να βάλουμε τούβλα με προδιαγραφές φέρουσας τοιχοποιίας; Κι αν τα τούβλα αυτά δίνουν φέρουσα τοιχοποιία με κονίαμα μόνο στους οριζόντιους αρμούς, γιατί να μας προβληματίζει το θέμα προκειμένου περί τοιχοπληρώσεων; Όσο για το σενάζ, ποτέ δεν κάνει κακό. Αλλά και δεν είναι πάντα αναγκαίο.

Δεν μπορώ να αποφύγω να γράψω μερικά σχόλια, κι ας κινδυνεύω να φανώ γραφικός... Πρώτα - πρώτα, με εκπλήττει αυτή η φυσική απλότητα με την οποία απαριθμούνται οι κανονισμοί που "πρέπει" να εφαρμοστούν, σαν να είναι στραγάλια... Πάρε κόσμε, τώρα που γυρίζει! Κι έπειτα η απόσταση από το δράμα του μέσου πολιτικού μηχανικού: Το πρόβλημα του τεχνικού κόσμου δεν είναι το πως θα αυξήσει την λίστα με τους υποχρεωτικούς κανονισμούς σε ένα έργο. Το πρόβλημα του τεχνικού κόσμου είναι ότι έχει αποξενωθεί από κάθε τεχνική και κατασκευαστική λογική. Το ότι υποχρεώνεται να εφαρμόζει μία υπολογιστική διαδικασία αποτίμησης που μέσα στο απέραντο χάος των χιλιάδων σελίδων καταπίνει τις πιο φοβερές τεχνικές ανομίες. Το ότι έχει καταντήσει "επιστημονική θέση" το να μελετάει κανείς φαντάσματα, μοντέλα άσχετα με την πραγματικότητα, ιδεατές κατασκευές υπαρκτές μόνο σε νοσηρούς φανταστικούς κόσμους. Κι αποτελεί "τεχνική κουλτούρα" το να τσαλαβουτάει κανείς σε ακατανόητες αριθμητικές αναλύσεις, τεχνικές εκθέσεις κόπυ-πέιστ που βγάζει αυτόματα κάποιο πρόγραμμα, και τεχνικά στερεότυπα για το πως μετατρέπεις σε ασφαλή κατασκευή το κάθε συνονθύλευμα δομικών υλικών που ένας ιδιώτης συγκέντρωσε στο οικόπεδό του υπό τύπον -συνήθως- οικίας. Αυτό που χρειάζεται ο τεχνικός κόσμος είναι πρωτίστως και πρωταρχικώς η εκ νέου επιβεβαίωση των βασικών αρχών του στατικού σχεδιασμού. Η κατανόηση των ορίων μέσα στα οποία έχει ισχύ ο κάθε κανονισμός. Δεν καταφέρομαι βεβαίως κατά του συναδέλφου Βαδαλούκα, που ορθώς απαρίθμησε τους κανονισμούς που είναι σχετικοί με το είδος της κάθε κατασκευής. Το ότι ο ΚΑΝΕΠΕ (και ο κάθε ΚΑΝΕΠΕ) καλύπτει υφιστάμενα κτήρια από Ω/Σ, δεν σημαίνει ότι καλύπτει κάθε δομικό σύστημα που περιέχει μπετό και σίδερα. Το ότι ο ΕΚ5 δεν έχει διατάξεις για υφιστάμενα, δεν σημαίνει ότι είναι ακατάλληλος για κάθε ξύλινο υφιστάμενο. Το ότι ο ΕΚ3 έχει δεκάδες τεύχη και χιλιάδες σελίδες, δεν σημαίνει ότι καλύπτει και την σιδηροκατασκευή που έφτιαξε ο Μήτσος στην ταράτσα. Κι όταν μιλάμε για αυθαίρετες κατασκευές, το πιθανότερο είναι ότι μιλάμε για κατασκευές που υστερούν σε θεμελιώδη ζητήματα δομικής διάρθρωσης και επομένως δεν καλύπτονται κανονιστικά. Και το αποτέλεσμα είναι ότι η εφαρμογή του σχετικού κανονισμού δεν θα οδηγήσει στην επίτευξη του επιδιωκόμενου επιπέδου ασφάλειας. Γενικά, όχι. Για να γίνει αποδεκτή αυτή η παραδοχή πρέπει να αποδειχθεί η ισχύς της. Δηλαδή, να αποδειχθεί ότι ο τρίτος όροφος συμπεριφέρεται σαν στερεό σώμα με μοναδική -αξιόλογη- ιδιότητα την μάζα και το βάρος. Και να εξεταστεί μετά ο συγκεκριμένος φορέας Ω/Σ, με την συγκεντρωμένη μάζα στην επικάλυψη... Αφού βεβαίως αποδειχθεί ότι είναι όντως φορέας Ω/Σ και όχι ένα συνονθύλευμα τσιμέντου, χαλικιού και σιδήρου, σε σχήμα σπιτιού.

Πρώτον, δεν είναι "μαύρο κουτί" Μαύρο κουτί ονομάζεται μία συσκευή που καταγράφει δεδομένα της λειτουργίας του οχήματος. Στα αυτοκίνητα είχε συζητηθεί πριν χρόνια να προστεθεί καταγραφικό στην κεντρική μονάδα που να καταγράφει τα δεδομένα λειτουργίας του οχήματος (πολλές δεκάδες παράμετροι είναι ήδη διαθέσιμες μέσα στην κεντρική μονάδα, απλά δεν καταγράφονται). Θα βοηθούσε -είπαν- τις αρχές στην διακρίβωση των αιτίων σε μεγάλα δυστυχήματα, ή στο να πιστοποιούνται οι παραβάσεις του ΚΟΚ... Δεν έγινε ποτέ, αφενός γιατί δεν υπάρχουν και τόσα πολλά ανεξιχνίαστα δυστυχήματα, και αφετέρου επειδή τέθηκε ζήτημα προσωπικών δεδομένων. Μιλάμε για τα ΙΧ επιβατικά οχήματα. Ωστόσο, όλα τα επαγγελματικά οχήματα έχουν "μαύρο κουτί" που καταγράφει ταχύτητα και επιτάχυνση/επιβράδυνση. Ονομάζεται ταχογράφος και έχει όντως χρώμα μαύρο... Δεύτερον, σιγά το "λόμπυ" Μιλάμε για μία συσκευή που το κόστος αγοράς για την αυτοκινητοβιομηχανία δεν θα ξεπερνάει τα 10€/κομμάτι. Είναι σαν τα λόμπυ των ABS, των αερόσακων, της τρίτης λυχνίας πέδησης, των ζωνών ασφαλείας, της προσθιοκίνησης... Απλά, στην Ευρώπη θεωρούν βλακεία να έχει ο καθένας από ένα κινητό, και να μην εκπέμπει ασύρματο σήμα κινδύνου το αυτοκίνητο.

- Νέος σιγαστήρας εξαγωγής. - Νέα βάση στήριξης. - Ηχομονωτικό κάλυμμα.

Αν και δεν με αφορά άμεσα το θέμα (δεν είμαι Αθηναίος), εξέφρασα και παλαιότερα τις επιφυλάξεις μου για το περιλάλητο Rethink... Όχι μόνο επειδή δεν με εκφράζει αυτός ο τρόπος αντιμετώπισης του αστικού χώρου. Ούτε αποκλειστικά επειδή δεν μου αρέσει το ότι κάποιοι μεγάλοι, κρυμμένοι πίσω από οργανισμούς και σχήματα απροσδιόριστα, σκέφτονται πριν από εμάς για εμάς. Αλλά γιατί η παρατηρούμενη -πέρα κάθε φαντασίας- συστράτευση κρατικού τομέα, ιδιωτικής πρωτοβουλίας και τύπου, μυρίζει ύποπτα... Δεν έχω συνηθίσει να με σκέφτονται τόσο πολύ και να πασχίζουν για το καλό μου τρία υπουργεία, το ίδρυμα Ωνάση, φορείς δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, καθηγητάδες και προεστοί... Πολύ νοιάξιμο ρε αδελφέ, και για ένα θέμα που δεν ήταν καν προτεραιότητά μου. Τι λέω, δεν το είχα φανταστεί καν. Και μην με αποπάρετε που δεν είμαι Αθηναίος, καταλαβαίνω βαθύτατα τα συναισθήματα των Αθηναίων, από τότε που ένα πρωί είδα σε εφημερίδες και μπλογκ ότι αναδείχθηκε ο νικητής του διαγωνισμού για το τοπόσημο της Θεσσαλονίκης: Η ξενοφόρα! Ξέρω ότι και οι Αθηναίοι θα προτιμούσαν τα εκατομμύρια €, που όλοι καμώνονται ότι είναι διαθέσιμα, να ξοδευτούν διαφορετικά: Να σκουπιστεί κανένας δρόμος, να κλείσει καμιά λακούβα, να βρεθεί ένα κατάλυμα για τους αστέγους, να φυτευτεί κανένα δεντράκι, να ανοίξει έστω και ένας κλειστός αρχαιολογικός χώρος στο ιστορικό κέντρο... Αλλά, τα αφεντικά μας έχουν άλλα σχέδια. Προτιμούν λύσεις ριζικές και όχι ημίμετρα. Έτσι, θα ξαναφτιάξουν εκ βάθρων την Αθήνα, ξεκινώντας από την Πανεπιστημίου. Οι υπόλοιποι δρόμοι της Αθήνα μπορούν να συνεχίσουν να ζουν στα σκατά, μέχρι να έρθει η σειρά τους.* Το πιο τραγικό όμως σε όλη την ιστορία, είναι που δεν υπάρχει έστω μία φωνή να αρθρώσει λόγο ουσίας. Να μιλήσει για κοινωνία, για Αρχιτεκτονική, για αξίες, για ανθρωπισμό, για την κλίμακα του Αθηναϊκού κέντρου... Μόνο Αλαβανάκια που γαυγίζουν, και μοναδικό επιχείρημα η κυκλοφοριακή μελέτη. Το μέλλον λοιπόν της Αθήνας ανήκει στους πολιτικούς μηχανικούς και τους συγκοινωνιολόγους. Αντίο Ικτίνε, αντίο Καλλικράτη... Ζήτω ο Καλατράβα, το ίδρυμα Ωνάση και ο Μπόμπολας... * Για να είμαστε δίκαιοι, το Rethink δεν αφορά μόνο ένα δρόμο. Αλλά η ουσία των παραπάνω σκέψεων δεν αλλάζει.

Αφενός είναι εντυπωσιακό που σε πολλούς ιστότοπους όπου αναδημοσιεύεται η είδηση δεν γίνεται χρήση της ατάκας "Rethink Athens". Αφετέρου, είναι εντυπωσιακό που λίγες ώρες μετά την ανάρτηση της παραπάνω είδησης, πολλοί ιστότοποι ανεβάζουν άρθρα σαν το παρακάτω: «Μακάρι να γίνει πράξη» λένε οι Αθηναίοι για το Rethink Athens

Στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) προσέφυγαν ο τέως πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΤΕΕ) Γιάννης Αλαβάνος και άλλοι 53 Αθηναίοι κατά του σχεδίου πεζοδρόμησης της οδού Πανεπιστημίου. Η συζήτηση της προσφυγής θα συζητηθεί με την έναρξη του νέου δικαστικού έτους στις 19 Σεπτεμβρίου 2014. Οι «54» ζητούν να ακυρωθεί ως παράνομη και αντίθετη στην ευρωπαϊκή νομοθεσία η απόφαση του υπουργού Περιβάλλοντος με την οποία εγκρίθηκαν οι περιβαλλοντικοί όροι για «την ανάπλαση της οδού Πανεπιστημίου και την επέκταση του τραμ σε συναφείς κυκλοφοριακές ρυθμίσεις στο πλαίσιο της ανασυγκρότησης του κέντρο της Αθήνας με άξονα την οδό Πανεπιστημίου». Οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι η επίμαχη υπουργική απόφαση είναι αντίθετη στο χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό της Αθήνας και έρχεται σε αντίθεση με τις διατάξεις του νόμου που ενέκρινε το ρυθμιστικό σχέδιο των Αθηνών και την υπουργική απόφαση με την οποία εγκρίθηκε το γενικό πολεοδομικό σχέδιο του Δήμου Αθηναίων. Σύμφωνα με τους «54», η πεζοδρόμηση είναι αντίθετη τόσο στην ευρωπαϊκή όσο και στην εθνική νομοθεσία, καθώς πριν από την έκδοση της επίμαχης υπουργικής απόφασης δεν προηγήθηκε στρατηγική μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, αλλά ούτε συντάχθηκε μελέτη κυκλοφοριακών επιπτώσεων. Πηγή: http://news.in.gr/gr...?aid=1231311687 Click here to view the είδηση

Πρόσεχε πολύ με τις ΕΤΕΠ, κάποιες έχουν σοβαρά λάθη... Προτίμησε να μιλήσεις με συγκεκριμένους κατασκευαστές κεραμιδιών, σχετικά με τα προϊόντα τους και τις μεθόδους στερέωσης που προτείνουν. Φυσικά μπορούν να εφαρμοστούν και άλλες λύσεις, αν όμως δεν έχεις κάποια εξοικείωση με το αντικείμενο θα πρότεινα να ακολουθήσεις την πεπατημένη...

Πετάει ο γάιδαρος; ...πετάει!!! Επί της ουσίας: Το τι μελέτη θα συντάξεις για να κατασκευαστεί η στέγη, θα το αποφασίσεις εσύ, με βάση τα διατάγματα περί πληρότητας μελετών και την προσωπική σου κρίση. Η αρχαιολογική υπηρεσία έχει κάθε δικαίωμα να σου ζητήσει να προσκομίσεις ακριβώς την ίδια μελέτη που θα στείλεις στην πολεοδομία. Η αρχαιολογική υπηρεσία έχει την εξουσία να κάνει αρνητική εισήγηση αν κρίνει ότι τα προβλεπόμενα από την μελέτη προσβάλουν το ύφος του οικισμού. Κανείς δεν απαγορεύει στον εισηγητή της αρχαιολογικής υπηρεσίας να κάνει αρνητική εισήγηση επειδή θεωρεί ότι η μελέτη είναι ελλιπής. Καμία εισήγηση (θετική ή αρνητική) δεν δεσμεύει το τοπικό να λάβει συγκεκριμένη απόφαση. Στο τοπικό μπορείς να παρίστασαι.

Α) Εάν και εφόσον πρόκειται για συμβατικό έργο (όχι αναστηλωτικό), δεν τους πέφτει κανένας λόγος. Ο έλεγχός τους αφορά αποκλειστικά το περιεχόμενο του σχετικού διατάγματος (την μορφή, την ένταξη στο περιβάλλον, την προστασία των θαμμένων αρχαιοτήτων κλπ). Η έγκρισή τους ισχύει μόνο στο πεδίο αρμοδιότητάς τους. Η ευθύνη σου καλύπτει όλους τους άλλους τομείς. Β) Υπάρχουν κατασκευαστές (τουλάχιστον 1 στην νότιο Ελλάδα) που φτιάχνει βυζαντινά με τρύπα για κάρφωμα (οι στρωτήρες) και πατούρες για κούμπωμα στο καδρονάκι. Ψάξε. Γ) Τα βυζαντινά μπαίνουν και νταμωτά ή και τελείως στεγνά. Ιδίως αν έχεις ασφαλτόπανο από κάτω...

Έχω την αίσθηση ότι η ελάχιστη ένταση δεν αποσκοπεί στην αποκατάσταση της αγωγιμότητας: Η αρχική ροή των ηλεκτρονίων προκαλείται όντως από την ελάχιστη τάση. Η ελάχιστη ένταση αποσκοπεί στην μείωση της αντίστασης της επαφής. Δηλαδή: έστω μία κλειστή επαφή, ελαφρά οξειδωμένη. Την τροφοδοτούμε με πηγή ρεύματος πολύ μικρής έντασης (έστω μΑ). Το ρεύμα περνάει, αλλά η επαφή εμφανίζει μεγάλη αντίσταση (άρα σημαντική πτώση τάσης). Άν όμως το ρεύμα ξεπεράσει κάποια τιμή (άρα και η ισχύς πάνω στην αντίσταση επαφής), το φιλμ οξειδίων καταστρέφεται τοπικά και η αντίσταση επαφής μειώνεται. Αν μία επαφή διαρρέεται παγίως από πολύ χαμηλό ρεύμα, το φιλμ των οξειδίων δεν καταστρέφεται ποτέ και σιγά - σιγά αυξάνει σε πάχος. Μέχρι που μπορεί να μην δύναται πλέον να το διασπάσει η τάση που ελέγχεται από την επαφή. Αυτό φαντάζομαι ότι αφορά επαφές που ελέγχουν χαμηλές τάσεις. Μου φαίνεται περίεργο να ισχύει και στα 230V... Όπως το καταλαβαίνω, ο μηχανισμός καταστροφής των οξειδίων πρέπει να είναι θερμικός... Μερικά σχετικά βρήκα εδώ: http://www.teradynedefenseaerospace.com/sites/default/files/The%20Test,%20Usage%20and%20Maintenance%20of%20Power%20Switching%20Subsystems.pdf

Πολύ ενδιαφέρον... https://en.wikipedia.org/wiki/Wetting_current

Ρώτα και μάθε τύπο ανελκυστήρα και πάρε από την εταιρία επίσημο έγγραφο με τιμές φορτίων σχεδιασμού: Φορτία επικρουστήρων, μπουκάλας (αν υπάρχει), πέδησης (αν καταλήγουν στον πυθμένα) κλπ. Γενικά μιλάμε για αρκετούς τόνους. Τα 500kg/m² δεν σε καλύπτουν και δεν είναι φορτίο σχεδιασμού.

Τα 500kg/m² δεν χρειάζονται πλακίτσα, μπορεί κανείς να τα ακουμπήσει κατευθείαν στο έδαφος. Άρα θα μπορούσε ο πυθμένας να είναι χωμάτινος. Βεβαίως, το βασικό φορτίο σχεδιασμού των πυθμένων είναι η αντίδραση των επικρουστήρων. Μιλάμε για μερικούς τόνους στο κομμάτι. Κι αυτή μπορεί να πάει στο έδαφος, αν έχει ένα έλασμα έδρασης ~30x30cm... μέθοδος που -παρεμπιπτόντως- αυξάνει την απορρόφηση ενέργειας κατά την πρόσκρουση. Αλλά όλοι κατανοούμε τα πλεονεκτήματα ενός πυθμένα από σκυρόδεμα. Τον θέλει και ο ασανσερτζής για να στερεώσει το συρματόσχοινο ελέγχου (όταν υπάρχει) ή άλλα εξαρτήματα, ή απλώς για να είναι καθαρά... Εγκαταλείπουμε λοιπόν τα ελάσματα έδρασης επί εδάφους και κάνουμε ένα γκρό μπετουδάκι 10 ~ 12cm. Το ελέγχουμε με ελατήρια από κάτω και φορτία επικρυστήρων από επάνω, και -ώ του θαύματος- στις περισσότερες περιπτώσεις εδαφών και ανελκυστήρων είναι επαρκές. Αλλά, επειδή είμαστε πολιτικοί μηχανικοί δεν γουστάρουμε τα γκρο μπετά. Θέλουμε να ρίξουμε μέσα και μια σχάρα Φ10/20. Θέλουμε το μπετό να είναι από το C20/25. της θεμελίωσης. Θεμιτά όλα αυτά, κι ας είναι επί της ουσίας περίσσια για την πλειονότητα των περιπτώσεων. Υπάρχει άνω όριο στο τι θα κάνει κανείς; Όχι! Μία πλακίτσα 4m² τι ψυχή να έχει... Και μισό μέτρο πάχος να την κάνεις, με 2#Φ16/15, τζάμπα (σχεδόν) θα βγει. Αλλά, αν μιλάμε για το υποχρεωτικό, αυτό στην πλειονότητα των περιπτώσεων είναι το τίποτα, το χώμα. Κι αν μιλάμε για το χρήσιμο ή το αναγκαίο, αυτό στην πλειονότητα των περιπτώσεων είναι ένα γκρο μπετό.

Δεν υπαρχει τετοιος περιορισμος.