AlexisPap

Μολονότι είναι γεγονός πως οι απώλειες, καθώς και η ανηγμένη υδραυλική αντίδραση, μειώνονται όσο μειώνεται η καμπυλότητα, δεν μπορεί να είναι αυτοί οι λόγοι. Επιπλέον, αν κατάλαβα καλά, μιλάμε για τον σωλήνα του πληρωτή και για την υπερχείλιση... (σωστά; ) Δηλαδή δεν αναφερόμαστε στο κύκλωμα της θέρμανσης, αλλά σε κύκλωμα ύδρευσης και κύκλωμα -σχεδόν- αποχέτευσης...

40db σημαίνει μείωση της έντασης κατά 8200 φορές. Θα δημιουργηθεί σοβαρότατο πρόβλημα στις επικοινωνίες. Πρέπει να το προσέξεις γιατί μία τόσο ισχυρή μείωση μπορεί να καταστήσει άχρηστο το κινητό μέσα στον χώρο. Ή, αν μπορεί να συνδεθεί, θα χρησιμοποιεί τόσο υψηλή ισχύ που θα πλησιάζει επικίνδυνα τα μέγιστα επιτρεπτά όρια. Παρόλαυτά, νομίζω ότι το νούμερο αυτό είναι υπερβολικό, οπότε λογικά δεν θα αντιμετωπίσεις πρόβλημα. Τιμές γύρω στα 10dB ~ 15dB θα τις θεωρούσα πιο ρεαλιστικές.

ανεστραμένη

Συνάδελφοι, σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας. Τελικά είναι λάθος όλος ο προβληματισμός. Οι κύκλοι Brayton και Rankine έχουν μεγαλύτερη απόδοση από τον Brayton με αλλαγή φάσης όταν εξελίσσονται στην ορθή φορά (μηχανές). Όταν τους εξετάζουμε για ψυκτικές μηχανές, αυτός που έχει την μέγιστη απόδοση είναι εκείνος που περικλείει το μικρότερο έργο εν σχέση με την μεταφερόμενη θερμότητα (δηλαδή εκείνος που θα ήταν ο πλέον ακατάλληλος για χρήση σε μηχανή). Ένα διάγραμμα είναι αποκαλυπτικό: Μολονότι οι δύο κύκλοι που απεικονίζονται είναι και οι δύο Brayton, και μολονότι περιλαμβάνουν περίπου το ίδιο μηχανικό έργο, ο μπλε κύκλος (που περιλαμβάνει αλλαγή φάσης του ρευστού) έχει μία πολύ μακρύτερη ισοβαρή γραμμή (αναφέρομαι στην κάτω ισοβαρή), που σημαίνει βεβαίως πολύ περισσότερη αποδιδόμενη θερμότητα... Ακόμη, μερικοί υπολογισμοί δείχνουν ότι στους καθαρούς κύκλους Brayton και Rankine, μπορεί να έχουμε πολύ μεγάλο εύρος θερμοκρασιών, αλλά η απόδοση και η θερμική ισχύς μεταβάλλονται δραματικά με την μεταβολή των θερμοκρασιών αυτών, καθιστώντας αναποτελεσματική την χρήση τους για μεταφορά θερμότητας από περιοχές με σημαντικά μεταβαλλόμενη θερμοκρασία. Οπότε, είναι προφανές ότι οι κύκλοι Brayton και Rankine (αέριας μόνον φάσης) είναι ακατάλληλοι για ψυκτικές μηχανές. Τέλος διαπιστώνω ότι στην βιομηχανία όταν πρέπει να γίνει ψύξη σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες χρησιμοποιείται το φαινόμενο Joule-Thomson σε ανοιχτούς κύκλους.

Ναι, οι γραφιτούχες βαφές.

Ζυγά. Καταπονούνται τα δύο πόδια με τον ίδιο αριθμό σκαλοπατιών. Διαφορετικά, δοθέντος ότι συνηθίζουμε να ξεκινάμε την σκάλα με το δεξί, εκθέτουμε περισσότερο το δεξί πόδι σε καταπόνηση του ισχίου και του γόνατος.

Οι οπλισμοί υποβάλλονται σε συνεχή μεταβολή του μαγνητικού προσανατολισμού, που λόγω της μεγάλης διαμαγνητικής σταθεράς δεν είναι αμελητέα. Ωστόσο δεν έχουν καταγραφεί επιπτώσεις στην αντοχή του χάλυβα. Ο κλωβός Faraday είναι η μόνη ικανή προστασία, καθώς αυτό που κατά κύριο λόγο ενδιαφέρει είναι το μαγνητικό πεδίο. Οι βαφές δεν κάνουν τίποτα. Η υγεία, απ' όσο γνωρίζω (υπάρχει εκτενής βιβλιογραφία) δεν δείχνει να έχει επιπτώσεις. Πάντως, η ένταση του πεδίου λόγω γραμμών υψηλής τάσης μέσα στο σπίτι είναι συνήθως μικρότερη της έντασης του πεδίου λόγω των καλωδίων που βρίσκονται μέσα στο σπίτι.

Στα 50Hz δεν ξέρω υλικό που να μπορεί να ανταποκριθεί. Αν μιλάς για έξωθεν ακτινοβολία, ο ίδιος ο οπλισμός του σπιτιού είναι σε τέτοια πυκνότητα που αποτελεί ικανό εμπόδιο στην διάδοση της (στην ουσία, επειδή ένα σπίτι είναι χιλιάδες φορές μικρότερο από το μήκος κύματος, θα ήταν πιο σωστό να μιλάμε για κλωβό Faraday. Αλλά, τα 50Hz υπάρχουν και μέσα στο σπίτι, οπότε δώρον άδωρον. Για τα δεκατομετρικά μήκη κύματος δεν γνωρίζω κάτι συγκεκριμένο όσον αφορά στην γραφιτούχο πολυστερίνη. Το αναμενόμενο είναι να υπάρχει μία κάποια απορρόφηση, που ωστόσο δεν πρέπει να έχει καμία επίδραση στην ποιότητα των επικοινωνιών.

Τα 50Hz με τα 1500GHz είναι μία απέραντη περιοχή του φάσματος, και περιλαμβάνει πολλές διαφορετικές συμπεριφορές σε θέματα διάδοσης. Προφανώς ενδιαφέρεσαι να προστατέψεις κάποιον εσωτερικό χώρο από κάποια εξωτερική ακτινοβολία. Σωστά; Έχεις λοιπόν κάποια συγκεκριμένη πηγή ακτινοβολίας εκτός του χώρου σου, η οποία ακτινοβολεί στον χώρο σου με ένταση πάνω από την επιτρεπόμενη, ή έστω με ένταση που να μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι αξιόλογη (δηλαδή τουλάχιστον λίγες δεκάδες dB μεγαλύτερη από τον ηλεκτρομαγνητικό θόρυβο σε αυτή την περιοχή του φάσματος; Τι συχνότητα έχει αυτή η πηγή;

Προσπαθείς πάντα να χρησιμοποιήσεις την διατομή που με το μικρότερο βάρος επιτυγχάνει επαρκή αντοχή έναντι των εντατικών μεγεθών σχεδιασμού. Εκτός κι αν κάποιος άλλος παράγοντας περιορίζει το εύρος των διαθέσιμων λύσεων. Πχ, έναντι κάμψης η βέλτιστη λύση είναι τα ΙΡΕ, αλλά, αν μπει στην μέση ο λυγισμός (καμπτικός ή στρεπτοκαμπτικός), βέλτιστη λύση μπορεί να είναι ένα ΗΕΑ ή ΗΕΒ κλπ. Αν ο λυγισμός είναι το κύριο πρόβλημα, ένα QHS μπορεί να βγαίνει οικονομικότερο, και πάει λέγοντας.

Χμ... Αν μιλάμε για ακτινολογικό κέντρο, δεν είναι το κατάλληλο υλικό προστασίας. Επειδή το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα εκτείνεται από μήκος κύματος μερικών δεκάδων km μέχρι κλασμάτων του μm, γίνε λίγο πιο ξεκάθαρος, σε ποιό τμήμα του φάσματος αναφέρεσαι, σε τι ένταση ακτινοβολίας, και πόσα dB μείωση της έντασης θεωρείς αποδεκτή τιμή...

Δεν έχω καταλάβει προς το παρόν ποια είναι η "δράση" ή η "πρόταση προς φορέα" που συζητάμε, γιαυτό το κλειδώνω προσωρινά... Μπορεί να κάνω και λάθος, σε κάθε περίπτωση θα επιληφθεί ο αρμόδιος...

Ε, ναι, είναι αυτό που λένε μπύρα χωρίς αλκοόλ, καφές χωρίς καφεΐνη, τσιγάρο χωρίς νικοτίνη και ...φούρνος μικροκυμάτων χωρίς μικροκύματα... Νέα τεχνολογία να 'ούμ' μωρ' αδελφάκι!

Η μελάνη έχει μπλέ χρώμα. Την απλώνουν στην μία επιφάνεια και κοιτάνε πού λερώνεται η άλλη. Και η κιμωλία είναι καλή μέθοδος. Την περνάνε στην μία επιφάνεια, και εκεί όπου τα μέταλλα έρχονται σε επαφή σβήνει... Η κλασσική εφαρμογή είναι όταν κάνουν κώνο για τροχαλία ή προπέλα (βάζουν κιμωλία στον άξονα, περνάνε την τροχαλία με ελαφρά περιστροφή, την βγάζουν, και μετά βλέπουν που έσβησε η κιμωλία.

Υπάρχει μία μελάνη που χρησιμοποιούν στα μηχανουργεία για να ελέγχουν την επαφή πλανιαρισμένων κομματιών (κεφαλή σε κορμό μηχανής, σαπόρτ σε τραπέζι τόρνου κλπ) Επίσης οι τορναδόροι βάφουν με κιμωλία τους άξονες για να ελέγξουν αν είναι πετυχημένος ένας κώνος... Τέλος υπάρχει η λύση με χαρτί και καρμπόν, για να πάρεις αποτύπωμα -χωρίς καλή ακρίβεια- της περιοχής όπου ασκείται πίεση.

Οι ρουμάνικες έχουν κατακόρυφες διαδρομές (με οριζόντιους αγωγούς διανομής) Οι χωρικού τύπου έχουν οριζόντιες διαδρομές. Το αδύναμο σημείο στις παλιές σόμπες ήταν η καπνοδόχος. Όντας χτιστή, με πολλά μέτρα ύψος, είχε ενσωματωμένα ξύλινα στοιχεία (κυρίως δοκάρια της στέγης). Μετά από πολλά χρόνια χρήσης (συνήθως αιώνες, αφού μιλάμε για το Άγιον Όρος) με μηδενική -φυσικά- συντήρηση, τμήματα του ξύλινου φορέα μέναν ακάλυπτα μέσα στην καπνοδόχο (λόγω φθοράς). Οι πυρκαγιές από σόμπα συνήθως ξεκινούν από την οροφή του τελευταίου ορόφου (και πάλι, μιλάμε για το Όρος και τις συγκεκριμένες σόμπες) και οφείλονται σε φθορά της καμινάδας και όχι της σόμπας. Δεν ισχύει το ίδιο για τα παλιά τζάκια. Όχι, οι ρουμάνικες σόμπες συμπεριφέρονται πολύ καλά στις συστολοδιαστολές και δεν παθαίνουν ρηγματώσεις. Στις χωρικού τύπου έχω δει κάποιες φορές μικρορηγματώσεις, που μάλλον όμως οφείλονται σε καταναγκασμούς του κτηρίου (σόμπες ενσωματωμένες σε ξυλόπηκτους τοίχους, σε ψηλό όροφο). Ναι, τις έχω δει, έχω ζεσταθεί από αυτές, τις έχω ανάψει, τις έχω γεμίσει κούτσουρα...

Η τεχνική αυτή ήταν διαδεδομένη κατά τον 19ο αιώνα (με φυσικό ελκυσμό, φυσικά) με πολύ ικανοποιητικά αποτελέσματα. Αφορούσε βεβαίως σόμπες (ήτοι εστίες με κλειστό θάλαμο καύσης) και όχι τζάκια. Δύο οι κυριότεροι αντιπρόσωποι: - Οι ρουμάνικες χτιστές σόμπες. Πολλές βρίσκονται ακόμη σε λειτουργία στο Άγιον Όρος. (οι κολόνες είναι πήλινοι καπναγωγοί μέσα στους οποίους ανεβοκατεβαίνουν τα καυσαέρια) - Οι χτιστές σόμπες χωρικού τύπου που με τις διαδρομές καυσαερίων καταλάμβαναν έναν ολόκληρο τοίχο μεταξύ δύο δωματίων. Και οι δύο τύποι λειτουργούν άψογα, αλλά σήμερα υπάρχουν οικονομικότερα συστήματα θέρμανσης με ξύλο που επιτυγχάνουν ακόμη καλύτερες αποδόσεις και συνδυάζονται με κεντρική, αυτόματη θέρμανση...

Μονώροφο. Εφόσον το υπόγειο πληρεί προϋποθέσεις υπογείου κατά τον κανονισμό...

Ο γυπαετός ζυγίζει περίπου 5 με 7 κιλά. Ηλεκτρολόγο που να ζυγίζει κάτω από 70 κιλά δεν έχω γνωρίσει ακόμη. Πέραν τούτου, και ο ηλεκτρολόγος αν κρεμαστεί από έναν αγωγό φάσης πιάνοντάς τον με ολόκληρη την χούφτα δεν θα καταλαβαίνει τίναγμα.

Μικρή μάζα -> μικρή χωρητικότητα -> μικρό ρεύμα.

Το ρεύμα (230V, 50Hz) πάντα τινάζει. Λόγω χωρητικότητας του σώματος ως προς τη γη. Ακόμη κι όταν βρίσκεσαι μετέωρος στον χώρο (προσωπική εμπειρία με παπούτσια πάνω σε ξύλινη σκάλα), δεν γλιτώνεις το τίναγμα. Μην ξεχνάμε ότι για να αισθανθεί κανείς τίναγμα απαιτούνται ελάχιστα mA, καθώς η επαφή με τον αγωγό είναι συνήθως σημειακή. Αν σφίξεις μία μεταλλική ράβδο στην χούφτα και με αυτήν αγγίξεις τα 230V/50Hz -όντας μονωμένος ως προς τη γη- δεν θα καταλάβεις το παραμικρό.

Μ' αρέσει που αναμεταδίδει η δημοσιογραφάρα ότι "το υπουργείο δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον"... Ε, ναι δεν έδειξε ενδιαφέρον, και τους αφήνει ακόμη να αλωνίζουν. Και τους τυχοδιώκτες, και τους δημοσιογραφάρες.

Μια μικρή βοήθεια, παρακαλώ, πού το λέει αυτό ο ΕΚ-8;

Ε, πάντως στο σημείο αυτό ο κανονισμός και οι ερμηενυτικές διατάξεις τα έχουν κάνει σαλάτα. Ξεκινήσαμε από το 1:4 και min->1m, περάσαμε από τα 1,5m, 1,5m και 2,0m για τα πολυώροφα, Χ-0,2m αναλόγως ορόφων εφόσον υπάρχουν πέλματα (και γιατί δύο και όχι ένα; και πόσο μεγάλα πέλματα; )... Είναι μία αδιέξοδη φιλολογία που δεν καταλήγει πουθενά και δεν έχει ουσία. Κατά την ταπεινή μου γνώμη αυτό το μέρος του κανονισμού θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ελαστικά, αλλά μάλλον η ταπεινή μου γνώμη δεν μετράει και τόσο...

Όπως το λέει είναι σαφές: Ζητάει να έχει πέλματα, όχι τοιχείο στην κάθετη διύθυνση. Αλλά ζητάει "πέλματα", πληθυντικός αριθμός...