AlexisPap

Χωρίς άλλο σχόλιο: Η δοκός (γένους θηλυκού): η δοκός της δοκού την δοκό δοκέ οι δοκοί των δοκών τις δοκούς δοκοί

Εννοώ αυτό: Ενώ αυτό που λές: το εννοώ εδώ:

Προφανώς ανακουφίζει (υποθέτοντας ότι τα φορτία έχουν φορά προς τα κάτω)...

Ναι, αυτό λέω. Γενικά, όσο μεγαλύτερο το δίκτυο πίσω από τον ΔΔΕ τόσο πιθανότερες οι εσφαλμένες ενεργοποιήσεις...

Κάθε τένοντας που διαπερνά μία διατομή με γωνία μικρότερη των 90° προσφέρει συνιστώσα τέμνουσας που συνήθως ανακουφίζει (είναι αντίθετη) από την τέμνουσα των φορτίων της δοκού. Η ύπαρξη του τένοντα θα αυξήσει την τέμνουσα μόνο εφόσον η κλίση του (ως προς τον ουδέτερο άξονα) είναι αντίθετη στην κλίση του διαγράμματος ροπών. Κάτι τέτοιο μπορεί -πρακτικά- να συμβεί μόνο σε προεντεταμένες δοκούς με πλαισιακή λειτουργία, σε περίπτωση σεισμού.

§531.2.1.2: Η επιλογή της διάταξης προστασίας διαφορικού ρεύµατος καθώς και η υποδιαίρεση των ηλεκτρικών κυκλωµάτων της εγκατάστασης πρέπει να πραγµατοποιούνται κατά τρόπο που να είναι πολύ απίθανο η διάταξη προστασίας διαφορικού ρεύµατος να προκαλεί ανεπιθύµητες αποζεύξεις κατά την κανονική λειτουργία της εγκατάστασης. Πλατειάζω, αλλά με βάση το τονισμένο κείμενο, θα τολμούσα να πω ότι η τοποθέτηση ΔΔΕ στον κεντρικό πίνακα μίας μεγάλης εγκατάστασης με πολλούς υποπίνακες μπορεί να είναι αντίθετη στο πνεύμα του προτύπου που ζητάει την μέγιστη δυνατή σταθερότητα του κυκλώματος. Ακόμη είναι αντίθετη στην ομαλή λειτουργία ενός μεγάλου δικτύου: Η ύπαρξη διαρροής σε κάποια θέση του δικτύου καταδικάζει σε πτώση όλο το δίκτυο (φώτα, υπολογιστές, συναγερμούς, ψυγεία, ανελκυστήρες κλπ...).

ΝΙΚΟΣΤΡΙ, Θυμάμαι σε παλιότερη συζήτηση (περί ΔΔΕ σε κινητήρες) ότι είχαμε καταλήξει πως (βάση προτύπου και ΠΔ) ο ΔΔΕ οφείλει και αρκεί να προστατεύει τα τερματικά κυκλώματα...[/b]

Όταν η μόνωση σε ένα κύκλωμα μίας συσκευής καταστραφεί, με αποτέλεσμα να έρθει σε επαφή κάποιος αγωγός με το -μεταλλικό- περίβλημα της συσκευής, τότε έχουμε κίνδυνο για τον χρήστη λόγω έμμεσης επαφής. Αν το περίβλημα είναι συνδεδεμένο με τον αγωγό γείωσης, τότε το ρεύμα οδεύει μέσω αυτού μέχρι το ζυγοκιβώτιο της ΔΕΗ, όπου ο αγωγός της γείωσης συνδέεται με τον ουδέτερο. Εφόσον το ρεύμα είναι μικρό, πέφτει ο ΔΔΕ, εφόσον το ρεύμα είναι μεγάλο πέφτει (και) ο ασφαλειοδιακόπτης. Αν το περίβλημα δεν είναι συνδεδεμένο με τον αγωγό γείωσης, τότε -εφόσον κάποιος έρθει σε επαφή με το περίβλημα προκαλώντας διαρροή >30mA- πέφτει ο ΔΔΕ. Καί στις δύο περιπτώσεις, είναι αδιάφορο το εάν ο αγωγός της γείωσης και του ουδετέρου είναι πραγματικά γειωμένοι. Η μόνη περίπτωση στην οποία έχει σημασία να υπάρχει καλή γείωση είναι η ακόλουθη: Έστω ότι διακόπτεται ο αγωγός του ουδετέρου στο δίκτυο της ΔΕΗ (πριν το ζυγοκιβώτιο, και δεν υπάρχει γείωση). Στην περίπτωση αυτή, αρκεί να ενεργοποιηθεί ένας καταναλωτής στο εσωτερικό δίκτυο, και αμέσως όλοι οι αγωγοί ουδετέρου και γείωσης (μαζί με τα περιβλήματα των συσκευών) αποκτούν το δυναμικό της φάσης (230V). Για να αποφευχθεί αυτό, είναι αναγκαίο να υπάρχει γείωση και μάλιστα με χαμηλή τιμή αντίστασης. Με την ύπαρξη της γείωσης: Το δυναμικό του ουδετέρου και του αγωγού γείωσης δεν μπορούν να λάβουν πολύ μεγάλη τιμή, παρεκτός κι αν το ρεύμα είναι πολύ μεγάλο. Άρα η γείωση πρέπει να έχει τιμή τέτοια που να ρίχνει την κεντρική ασφάλεια χωρίς το δυναμικό του ουδετέρου να φτάσει τα 230V. Αν ο ΔΔΕ λειτουργεί, θα ενεργοποιηθεί σε περίπτωση έμμεσης επαφής, ανοίγοντας το κύκλωμα της εσωτερικής εγκατάστασης. Στην περίπτωση αυτή διακόπτεται η φάση και ο ουδέτερος και όλη η εσωτερική εγκατάσταση θα λάβει το δυναμικό της γείωσης. Η γείωση οφείλει να έχει πολύ μικρή τιμή και για άλλον λόγο: Το βραχυκύκλωμα ή η διακοπή του ουδετέρου μπορεί να αφορά άλλη εσωτερική εγκατάσταση στον ίδιο υποσταθμό, με ανεπαρκή γείωση (ή γενικά σε κάποιο συμβάν στο εξωτερικό δίκτυο). Το σύνολο των γειώσεων του υποσταθμού πρέπει να είναι επαρκές για να κρατήσει το δυναμικό του ουδετέρου χαμηλά και να ρίξει τις ασφάλειες του υποσταθμού. Διαφορετικά (στην περίπτωση αυτή), δεν υπάρχει άλλο μέσο προστασίας έναντι έμμεσης επαφής.

Οι πλάκες είναι ίδια παρτίδα με τα δοκάρια... Και από κολόνες παίρνεις, αρκεί να είσαι σίγουρος ότι δεν θα φας κολονοσίδερα, ότι η απομένουσα διατομή έχει επαρκή αντοχή, και εφόσον εξασφαλίσεις την σωστή αποκατάσταση της διατομής μετά την πυρηνοληψία. Προτίμησε να είσαι εκτός κρισίμων περιοχών.

Η λύση δεν είναι μονοσήμαντη. Πρέπει να οριστεί ακόμη μία παράμετρος, και αυτή συνήθως είναι η απαίτηση για την ελαχιστοποίηση της ποσότητας του νερού. Αν η ψύξη γινόταν με εμβαπτισμό για μεγάλο χρονικό διάστημα (ώστε να μην μας απασχολεί η μετάδοση θερμότητας), η απαιτούμενη ποσότητα νερού (υποθέτοντας ίδιο cp για νερό και αλλαντικό) είναι 6767kg. Αυτή είναι η μικρότερη αναγκαία ποσότητα νερού. Τώρα επειδή το νερό δεν θα βγαίνει σε θερμοκρασία 50°, αλλά μικρότερη, μπορείς να εκτιμήσεις: Αν βγαίνει στους 40° (μέση θερμοκρασία) χρειάζεσαι 10150kg νερού. Το να προσπαθήσεις να λύσεις το πρόβλημα της μετάδοσης θερμότητας και να βρεις την θερμοκρασία του νερού στην έξοδο (για κάθε χρονική στιγμή) είναι μάλλον αδύνατο και μάταιο. Σχόλιο: Προφανώς η απαιτούμενη ποσότητα νερού θα μειωνόταν δραστικά και η ψύξη θα ήταν πιο ομοιόμορφη, αν χρησιμοποιούταν επαρκές ρεύμα αέρα ώστε να επιτρέπεται η εξάτμιση. Τότε η θεωρητικά ελάχιστη απαιτούμενη ποσότητα νερού θα ήταν 355kg. Θα χρησιμοποιούσες καταιονιστήρα με ανακύκλωση του νερού και παροχή -ας πούμε- 2000kg ανά κύκλο ψύξης, αλλά η απαίτηση για προσθήκη νερού θα ήταν μόνο 350kg ανά κύκλο.

Έχω την εντύπωση ότι στον κεντρικό πίνακα δεν χρειάζονται ΔΔΕ, εφόσον υπάρχουν στους υποπίνακες. Αλλά ας περιμένουμε κάποιον ηλεκτρολόγο να σχολιάσει...

Αν και το συγκεκριμένο ερώτημα έχει απαντηθεί δεκάδες φορές, υπάρχουν δύο τρόποι προσέγγισης: Α) Υπολογίζεις απώλειες (μέσες ετήσιες), υπολογίζεις καταναλώσεις ανά δίμηνο και βρίσκεις κόστος ρεύματος. Β) Τον ρωτάς την ετήσια κατανάλωση σε πετρέλαιο, εκτιμάς την διαφορά στον βαθμό απόδοσης λέβητα πετρελαίου/ηλεκτρικού θερμαντήρα, υπολογίζεις την ισοδύναμη ηλεκτρική ενέργεια, την κατανέμεις σε δίμηνα και βρίσκεις το κόστος. Τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της κάθε μεθόδου είναι προφανή, όπως εξάλλου και ο βαθμός ακρίβειας που μπορεί να επιτευχθεί.

Βασική διαφορά μεταξύ οριζοντίου και καθέτου είναι ότι η πρώτη διαμοιράζει μόνο την οικοδομή (ή τις οικοδομές) αφήνοντας αδιαίρετο το οικόπεδο, ενώ η δεύτερη διαμοιράζει το οικόπεδο και τα επ' αυτού κτίσματα. Γιαυτό και τα διαμερίσματα των πολυκατοικιών γίνονται οριζόντιες ιδιοκτησίες. Όλοι οι ιδιοκτήτες έχουν εξ αδιαίρετου δικαιώματα σε όλη την έκταση του οικοπέδου. Ενώ όταν γίνεται κάθετη, διαμοιράζεται το ίδιο το οικόπεδο σε ζώνες αποκλειστικής κυριότητας. Φυσικά τα κτίσματα κάθε ζώνης υπάγονται στην αυτή ιδιοκτησία με το τμήμα στο οποίο είναι οικοδομημένα. Φυσικά, κανείς δεν απαγορεύει να κάνεις οριζόντια σε μεζονέτες, αυτό εξάλλου γίνεται στα εκτός σχεδίου. Τέλος, υπάρχει και η οριζόντιος επί καθέτου, στην οποία συστήνεται οριζόντια ιδιοκτησία πάνω σε μία ζώνη που έχει ήδη μοιραστεί με κάθετο...

Επειδή μιλάμε για μπουζί, πρέπει να έχουμε κατά νου ότι η αναφερόμενη τάση δευτερεύοντος (20.000V) δεν είναι απόλυτα καθορισμένη όπως στους μετασχηματιστές εναλλασσόμενου (ημιτονοειδούς). Στην πραγματικότητα ο πολλαπλασιαστής απελευθερώνει ένα συγκεκριμένο ποσό ενέργειας (ανάλογα με το σύστημα μπορεί να είναι η ενέργεια ενός πυκνωτή -σύνηθες στα αυτοκίνητα- ή του ενός μαγνητικού πεδίου -μανιατώ, σύνηθες στα εργαλεία χειρός και στα αεροπλάνα-) Αυτή η ενέργεια εκφράζεται ως το ολοκλήρωμα στον χρόνο του ρεύματος επί την τάση στο δευτερεύον και είναι περίπου σταθερή, ενώ το ρεύμα και τάση ποικίλουν ανάλογα με την αντίσταση του φορτίου. Αυτό που νοιώθει κανείς από τον πολλαπλασιαστή είναι συνέπεια του δεδομένου -και περιορισμένου- ποσού ενέργειας που είναι διαθέσιμο, και το οποίο διοχετεύεται στο σώμα για κάποια msec με τάση μερικές εκατοντάδες βολτ και αντίστοιχη τιμή ρεύματος, η οποία εξαρτάται μάλλον από τα χαρακτηριστικά του δευτερεύοντος, παρά από την αντίσταση του σώματος. Είναι αδύνατον να σκοτωθεί κανείς από ένα και μόνο τέτοιο χτύπημα αν δεν έχει σοβαρό πρόβλημα υγείας. Το αίσθημα (το βεβαιώνω ως πολλάκις παθών) είναι άκρως οδυνηρό, αλλά περιορίζεται σε μία περιοχή γύρο από το σημείο επαφής (αν είναι το δάχτυλο, ο πόνος και η μυική σύσπαση δεν περνάει πέρα από τον αγκώνα). Φυσικά πρέπει να τονίσουμε τους κανόνες ασφαλείας: Δεν παίζουμε με την υψηλή τάση, ακόμη κι αν υπό κανονικές συνθήκες είναι μη θανατηφόρα...

Κύριοι, η συζήτηση βρίσκεται στα εργασιακά και το θέμα είναι συγκεκριμένο. Μολονότι οι δύσκολες συνθήκες και η έλλειψη ελπίδας μας παρασύρουν σε γενίκευση της κουβέντας, παρακαλώ να περιοριστούμε αυστηρά εντός θέματος. Τα εκτός θέματος μηνύματα θα διαγραφούν.

Και μόνο το ότι κάποιοι τελειώνουν το λύκειο χωρίς να γνωρίζουν τις αρχές διατήρησης (ενέργειας, ορμής κλπ) είναι αξιοθαύμαστο. Και να σκεφτεί κανείς ότι στο λύκειο κάναμε και τους θερμοδυναμικούς νόμους, τον κύκλο Carnot, αρχές μετάδοσης της θερμότητας, εναλλασσόμενα ρεύματα (χωρίς μιγαδικούς), μιγαδικούς (χωρίς εναλλασσόμενα) κλπ κλπ...

http://www.youtube.com/watch?v=6UYAIEk2MoQ Όποιος καταλάβει τα νούμερα που αναφέρει τι μονάδες έχουν, να μου γράψει... ! (εξαιρείται το τηλέφωνό του νούμερο, αυτό δεν έχει μονάδες... )

Δεν υπάρχει τέτοιος νόμος. Και τα δύο μεγέθη είναι καθαρά τεχνικής φύσεως θέματα και αντιμετωπίζονται κατά την μελέτη. Πρακτικά, ειδικά περί ορυγμάτων σε οδούς, σχεδόν ποτέ δεν κατεβάζεις άνθρωπο μέσα χωρίς αντιστήριξη αν το βάθος ξεπεράσει το ένα μπόι... Το σχεδόν ποτέ σημαίνει ότι πρέπει να μπορείς να αιτιολογήσεις επαρκώς το γιατί δεν απαιτείται αντιστήριξη, κάτι που στην πλειονότητα των περιπτώσεων είναι αδύνατον (πρέπει να ξέρεις τις ιδιότητες του εδάφους σε κάθε εγκάρσια τομή).

Υπάρχει και συναφές θέμα, κάνε μία αναζήτηση. Γενικά δεν γίνεται κάποια ιδιαίτερη σύνδεση, απλά διαστρώνεται κονίαμα και ξεκινάει το αράδιασμα των λιθοσωμάτων. Πεδιλοδοκός δεν υφίσταται, πλην εξαιρετικών περιπτώσεων, οπότε και υπολογίζεται η διατομής της. Η θεμελίωση μπορεί (συνηθίζεται) να είναι μία πεδιλολωρίδα που το πλάτος της βγαίνει από το σεπ και το πάχος από τον έλεγχο των πτερυγίων σε κάμψη και διάτμηση.

Ας μου επιτραπεί κι εμένα μία μικρή παρέκβαση. Μολονότι τα σχετικά μηνύματα έχουν "σουλουπωθεί" από τον φίλο ilias, είναι ανάγκη να λύσουμε οριστικά την παρεξήγηση που δημιουργήθηκε με τον αγαπητό συνάδελφο ΑΡΗΣ ΧΑΝΙΑ. Ασφαλώς ήταν μία ατυχής παρανόηση που μας έκανε να στεναχωρηθούμε για ανόητο λόγο. Η αποστροφή του λόγου μου περί "πίτουρων" και "φοβιών" δεν έκρυβε -βέβαια- κάποιο υπονοούμενο για τον συνάδελφο. Το ξεκαθαρίζω και από εδώ με απόλυτο τρόπο, ώστε να μην παραμείνουνε τυχόν λανθασμένες εντυπώσεις. Για εμένα ήταν χαρά το ότι -μετά από χρόνια συζητήσεων μέσα στον φόρουμ- η παρεξήγηση αυτή στάθηκε αφορμή να γνωριστώ με τον εκλεκτό συνάδελφο Άρη και να μετατρέψουμε την οικειότητα που είχαμε αποκτήσει στο φόρουμ σε προσωπική σχέση. Φίλε Άρη, οι συζητήσεις μας πλέον θα έχουν για εμένα ξεχωριστό ενδιαφέρον. Ελπίζω και εύχομαι κάθε παρεξήγηση στο φόρουμ να έχει αντίστοιχα αίσιο τέλος.

Όχι, η αποκόλληση συνήθως μας λέει απλώς ότι μειώθηκε η υγρασία των γαιών της επίχωσης.

Έτσι είναι. Επίσης, άμα παραγγείλεις ένα κυβικό 3Α, μην είσαι σίγουρος ότι θα παραλάβεις ένα κυβικό...

Όταν δεν υπάρχει εγκάρσια συνδετήρια θα θεωρηθεί άρθρωση και η ροπή κατά την ανάλυση στον πόδα θα είναι μηδέν. Στην πράξη θα αναπτυχθεί κάποια ροπή, αλλά θα είναι μικρότερη του ημίσεος της ροπής κεφαλής, οπότε δεν τίθεται θέμα αντοχής του υποστυλώματος. Αυτή η ροπή θα αφορά ένα τμήμα της πεδιλολωρίδας που δεν ξέρουμε πόσο πλατύ είναι, γιατί κανείς δεν μας λέει συνεργαζόμενα πλάτη για τέτοιες περιπτώσεις. Αλλά το αν υπάρχει εγκάρσια είναι και θέμα ερμηνείας της §5.2.4.2[1] του ΕΑΚ. Κατά την προσωπική μου άποψη, το πνεύμα αυτής της παραγράφου είναι ότι δεν πρέπει να αφήνουμε πόδα υποστυλώματος χωρίς εγκάρσια... Άρα, συμφωνούμε...

Για τόσο μεγάλα πράγματα ίσως θα ήταν καλό να προβληματιστείς για τον κίνδυνο να πέσουν από το στήριγμα αν δεν είναι επαρκώς συνδεδεμένα, ή να κάνουν ζημιά στο υποστύλωμα αν είναι επαρκώς συνδεδεμένα. Μάλλον από εκεί θα καθοριστεί ποια είναι η καταλληλότερη στήριξη...