AlexisPap

Κανείς δεν θέλει να δίνει συστατικές επιστολές που θα μένουν στον αέρα. Μπορούν στο μέλλον να εκθέσουν τον συντάκτη τους με τρόπο ανεπανόρθωτο. Εξάλλου, τέτοιες επιστολές δεν έχουν αξία. Η συμμετοχή σε ένα έργο μπορεί να πιστοποιηθεί με πολλούς τρόπους, δεν χρειάζεται συστατική. Η επαγγελματική εμπειρία επίσης. Η θεωρητική κατάρτιση και οι σπουδές, επίσης. Η συστατική επιστολή έχει ως προορισμό να τεκμηριώσει δεξιότητες και προσόντα που δεν έχουν αντικειμενικό χαρακτήρα. Δηλαδή, την προσωπικότητα, την αποφασιστικότητα, την ικανότητα συνεργασίας, τον χαρακτήρα, την αντιληπτική ικανότητα. Μια συστατική επιστολή για να έχει αξία πρέπει να γράφεται από συγκεκριμένο πρόσωπο και για συγκεκριμένο σκοπό: - Ο συντάκτης της πρέπει να είναι πρόσωπο που χαίρει εκτίμησης από τον μέλλοντα εργοδότη. - Η επιστολή πρέπει να αναφέρει τα στοιχεία για τα οποία εγγυάται ο συντάκτης της. Παράδειγμα: Αναζητώ εργοταξιάρχη και μου έρχεται συστατική - πενταετίας, από διάσιμο καθηγητή, που λέει ότι ο κομιστής είναι καλό παιδί, άριστος επιστήμων, με ενδιαφέρον και θέληση για μάθηση... - χθεσινή, από μεγάλο εργολάβο που λέει ότι ο κομιστής έχει αποφασιστικότητα, ικανότητα να επιβάλλεται, γρήγορη και ορθή κρίση στα τεχνικά ζητήματα... Νομίζω ότι είναι προφανές πια από τις δύο θα μετρήσει, και ποιά θα πάει πάραυτα στον κάλαθο των αχρήστων. Άρα, αν θέλεις συστατική ισχυρή, που να πιάσει τόπο, θα πρέπει να την ζητήσεις από κατάλληλο άνθρωπο, για συγκεκριμένο σκοπό. Υ.Γ: Για να μην γίνομαι πικρόχολος, όλοι μας ζητήσαμε συστατική από κάποιο καθηγητή μας, είτε για δουλειά, είτε -συνηθέστερα- για κάποιο μεταπτυχιακό, διδακτορικό, μεταδιδακτορικό, ερευνητικό κλπ... Στην αρχή της σταδιοδρομίας δεν έχει και τόση σημασία, είναι καθαρά τυπικό το θέμα. Όταν όμως στοχεύει κανείς σε κάτι υψηλό, πρέπει να έχει τις κατάλληλες συστάσεις.

Όντως, εξαιρετική αγκύρωση και πλαστημότητα του χάλυβα...

"Διαθέσιμες συστατικές επιστολές, εφόσον ζητηθούν" σημαίνει ότι υπάρχουν άνθρωποι (καθηγητές, πρώην εργοδότες κλπ) που μπορούν να γράψουν τέτοια επιστολή, αν αυτό απαιτηθεί. Δεν σημαίνει ότι υπάρχουν ήδη γραμμένες οι επιστολές αυτές. Αυτός που γράφει την συστατική, θέλει να ξέρει σε ποιον απευθύνεται. Οι συστατικές επιστολές έρχονται να συμπληρώσουν την αξιοπιστία του βιογραφικού, και χρησιμοποιούνται μόνο όταν υπάρχει σοβαρό ενδιαφέρον. πχ: Στέλνεις βιογραφικά σε 10 εταιρίες. Τρεις σου απαντάν θετικά. Μεταξύ αυτών διαλέγεις αυτή που θεωρείς καλύτερη. Κλείνεις ραντεβού για συνέντευξη. Στην συνέντευξη έχει και τις συστατικές (αν απαιτούνται). Αν η δουλειά "χαλάσει" και πας κάπου αλλού, χρειάζεσαι νέες συστατικές.

Γ. Πενέλης, Σωτ. Κούβελας, Ιωαν. Κώστογλου: «Τα αίτια κατάρρευσης της οκταώροφης οικοδομής στην Πλατεία Ιπποδρομίου», Έκθεση πραγματογνωμοσύνης, 1978 Ενδεχομένως να υπάρχει στην βιβλιοθήκη του ΤΕΕ-ΤΚΜ. Μερικά επετειακά και χαριτωμένα έχει εδώ.

Το τμήμα σιδηροπαγούς σκυροδέματος της πολυτεχνικής του ΑΠΘ έκανε μία εκτεταμένη έρευνα για τις βλάβες και την σεισμική τρωτότητα εν γένει. Πολλές οι ανακοινώσεις, μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του '90. Κάτι συγκεκριμένο για την "οικοδομή του Νίκου" δεν υπάρχει. Η οικοδομή ήταν παλιά, χτισμένη με το διάταγμα της Θεσσαλονίκης, και είχε την κλασσική πεταλοειδή κάτοψη της εποχής. Εκεί αποδίδεται και η κατάρρευση, στην μη κανονικότητα σε κάτοψη, και στην κακή -για τα σημερινά δεδομένα- μόρφωση του φορέα. Συν το ότι στο ισόγειο ήταν κατάστημα, άρα μαλακός όροφος, συν το ότι η οικοδομή ήταν δισγωνιαία. Αυτά εν συντομία. Φυσικά ο θρύλος θέλει να έχουν γίνει κι άλλα πράγματα, χάριν ενός μηχανήματος ζαχαροπλαστικής που έπρεπε να χωρέσει στο υπόγειο... Το ιπποδρόμιο της Θεσσαλονίκης βρίθει από θρύλους...

Υπάρχουν ήδη συναφή θέματα...

Διεγράφησαν τα εκτός θέματος μηνύματα. Θέλω να πιστεύω ότι το μέχρι τώρα τρολλάρισμα ήταν μία απερίσκεπτη παρεκτροπή...

Το χαρτόνι συσκευασίας (οντουλέ) μπορεί να ζυγίζει 150kg/m³ μέχρι 350kg/m³, ανάλογα με την πυκνότητα. Δυστυχώς δεν έχω πιστοποιημένη πηγή, οι τιμές αυτές έχουν προκύψει με ζύγισμα.

Τεχνικά γίνεται. Στην ανάλυση θέλει λίγη προσοχή στο θέμα των δυσκαμψιών. Σημαντικό πρόβλημα η δυσκολία θεμελίωσης του μεταλλικού φορέα λόγω μικρού αξονικού και μεγάλης τέμνουσας βάσης & ροπών. Συχνά καταλήγει σε ραντιέ.

Έτσι είναι, εφόσον βέβαια τα σίδερα εκτείνονται όσο απαιτείται για αγκυρωθούν και -επομένως- να μπορούν να θεωρηθούν ότι συμμετέχουν στην στήριξη.

Αν δεν τίθεται ζήτημα διατηρηταίου ή δόμησης, η συμφερότερη λύση είναι η κατεδάφιση.

Kan62, ανοίγεις ένα τεράστιο θέμα όπου κυριαρχεί η ατεκμηρίωτη φιλολογία, ακόμη και σε βιβλιογραφικό επίπεδο. Τα αγγεία πράγματι αφαιρούν βάρος... αλλά το να έχεις είκοσι αγγεία σε έναν ναό που μόνο ο τρούλος έχει μάζα 200tn, δεν είναι και μεγάλη ανακούφιση... Ανάλογα ισχύουν και για την ακουστική. Το μόνο σίγουρο είναι ότι είχαν κάποιον λόγο να τα βάζουν, δεν το κάναν από βίτσιο. Όσο για το παλαιόν της τεχνολογίας, είσαι απολύτως σωστός. Πρώτη φορά -νομίζω- στην Αγία Σοφία μελετήθηκε και σχεδιάστηκε φορέας με κοιλότητες για την μείωση του ιδίου βάρους. Πρόκειται φυσικά για τον τρούλο της Αγίας Σοφίας και για τις κοίλες πλίνθους που μελέτησαν και παρήγαγαν ειδικά για αυτόν τον σκοπό.

Για να τελειώνουμε με την φιλολογία, το θέμα του νήματος δεν είναι γενικά "οδηγίες για την συναρμολόγηση μηχανής". Αφορά στον στροφαλοφόρο και σε μία -ας την πούμε εκκεντρική- μέθοδο λείανσης. Επίσης, πλέον δεν φαίνεται να μπαίνουν νερά στο κάρτερ, αλλά κι αυτό είναι θέμα που μπορεί να απασχολήσει άλλο νήμα. Τέλος για τους μηχανικούς αυτοκινήτων ας μην ανοίξω το στόμα μου, γιατί θα χαλάσω την κουλ εικόνα που έχω στο φόρουμ...

Η σωστή διατύπωση είναι "πρόπλακες" Και στην Ελλάδα διατίθενται πρόπλακες για πλάκες με διάκενα, απλά είναι με παραλληλεπίπεδα σώματα πλήρωσης. Οι πρόπλακες ξεκίνησαν από την προκατασκευή, και στην Ελλάδα τις είδαμε για πρώτη φορά στην γεφυροποιία κατά την δεκαετία του '80, για συμπαγείς βεβαίως πλάκες.

Προκατασκευασμένα είναι τα σώματα πλήρωσης... Το μεγάλο όφελος σε σχέση με τα παραλληλεπίπεδα σώματα πλήρωσης που έχουμε συνηθίσει αφορά αφενός στην συγκέντρωση των τάσεων και αφετέρου στην ευκολία σκυροδέτησης και συμπύκνωσης. Βέβαια, η χρήση μη παραλληλεπίπεδων σωμάτων πλήρωσης δεν είναι νέα υπόθεση. Στην Θεσσαλονίκη έχουμε γέφυρα που έχει για σώματα πλήρωσης άδεια βαρέλια (Μελετητής ο γνωστός Ι. Τέγος).

Το θέμα θα διαγραφεί. Υπάρχει ήδη πλήθος σχετικών θεμάτων.

Εδώ έχεις λάθος συνάδελφε. Η λίπανση των εδράνων των μπιελών γίνεται με λάδι που εισάγεται με πίεση ~2,5bar απευθείας στο διάκενο του εδράνου. Μιλάμε για την πιο εξαναγκασμένη λίπανση που μπορεί να συναντήσει κανείς σε συνήθεις εφαρμογές, καμία σχέση με "ψεκασμό". Η ίδια η λίπανση είναι γενικά δυναμικό φαινόμενο, όμως στα συνήθη έδρανα (πολύ μικρό διάκενο εν σχέση με τις άλλες διαστάσεις) απλοποιείται σε πρόβλημα συνεχούς, μονοδιάστατης ροής. Ακόμη και οι καμπυλότητες μπορούν να αγνοηθούν χωρίς ιδιαίτερες επιπτώσεις στον υπολογισμό. Τέλος, η τραχύτητα είναι εξαιρετικά μικρή. Μεγάλες τραχύτητες συναντάμε μόνο στα έμβολα - κυλίνδρους.

Δεν αμφισβητώ -ευθέως- τα διδάγματα της πείρας, αλλά πρέπει να υπάρχει κάποια εξήγηση που να βασίζεται στην ρευστομηχανική. Με δεδομένο ότι ένα κομβίο με ανοχές Α χρησιμοποιούσε λάδι ιξώδους Β, ένα ίδιο κομβίο με μεγαλύτερες ανοχές θα βρεθεί σε ίδια κατάσταση με λάδι μεγαλύτερου ιξώδους. Επίσης, αν ένας άξονας με τραχύτητα Α δουλεύει σωστά σε ένα έδρανο με λάδι ιξώδους Β, ένας ίδιος άξονας με μεγαλύτερη τραχύτητα θα χρειαστεί λάδι μεγαλύτερου ιξώδους. Αυτά είναι συνέπειές θεμελιωδών αρχών της ρευστομηχανικής, σχετίζονται με την υδραυλική σφήνα, και έχουν εφαρμογή σε πλήθος προβλημάτων λίπανσης (έδρανα, γρανάζια, έμβολα, γλισιέρες κλπ). Δεν διαφωνώ ως προς τα της ψυχρής εκκίνησης κλπ. Αλλά ο συγκεκριμένος κινητήρας χρησιμοποιούσε ένα συγκεκριμένο λάδι με το οποίο έκανε και τις εκκινήσεις. Τώρα που θα εκκινεί με μεγαλύτερες ανοχές (και ίσως τραχύτητα) συνεχίζει να χρειάζεται πιο παχύρρευστο λάδι... Υ.Γ: Για να μην είμαι άδικος, κατανοώ ότι ένα λεπτότερο λάδι κατά το στρώσιμο επιταχύνει τις "ελεγχόμενες" φθορές, οδηγώντας σε μικρότερο χρόνο στρωσίματος. Αλλά αυτό δεν σχετίζεται με την σωστή λίπανση...

Ναι, το κοινό μπορεί να έρθει μόνο σε έμμεση επαφή, από την οποία προστατεύεται λόγω της γείωσης των ιστών. Γιατί να μπει και ΔΔΕ; Η περίπτωση του Ο Ηλ/γου νομίζω ότι είναι ειδική περίπτωση. Εν τέλει, το θέμα είναι αφενός αν απαιτείται κανονιστικά (οπότε δεν έχει νόημα η κουβέντα) και αφετέρου αν βελτιώνει κάτι ως προς την ασφάλεια.

Προφανώς ανακαινίζεις μία μονοκατοικία, κάνοντας αυθαίρετες, ήγουν παράνομες, εσωτερικές διαρρυθμίσεις... Επίσης, αν καταλαβαίνω καλά, δεν είναι το σπίτι σου, το κάνεις κατ' επάγγελμα. Οπότε η πρότασή μου είναι να το δει κάποιος που ξέρει και που μπορεί να αναλάβει υπεύθυνα να γνωμοδοτήσει...

Γιατί όμως ΔΔΕ; Ποιός θα έρθει σε επαφή (έμμεση ή άμεση) στην περίπτωση του οδοφωτισμού; Επίσης, ο οδοφωτισμός, εμπίπτει στην κατηγορία των εσωτερικών εγκαταστάσεων της ΚΥΑ;

Εντάξει, το κατάλαβα ότι διαφωνούμε... Το θέμα είναι ΓΙΑΤΙ μπαίνει λεπτόρευστο. Ποιο είναι το σκεπτικό και πως δουλεύει.

Αυτό θα πει παρατηρητικότητα! Είναι το σπιράλ της κεντρικής πλεξούδας (ανάφλεξη, φούσκα λαδιού, θερμοκρασίας κλπ) Μα, το αντίθετο ακριβώς ισχύει: Μετά την λείανση οι ανοχές έχουν αυξηθεί, άρα το λάδι κυλάει ευκολότερα στο διάκενο του εδράνου. Επομένως, για να αναπτυχθεί η απαιτούμενη πίεση θα πρέπει το λάδι να είναι παχύρρευστο. Εκτός αυτού, αν δεν επετεύχθη ο απαιτούμενος βαθμός λείανσης, το λεπτότερο λάδι θα εκθέσει τα κουζινέτα στην φθορά...

Πριν από λίγο έβαλα μπροστά... Φυσικά αυτό δεν σημαίνει κάτι, σε 10.000km όμως φαντάζομαι ότι θα ξέρω αν πέτυχε... Δεν τό 'πιασα... Δεν έχει πουθενά σωλήνα... Γιατί το λές αυτό; Με βάση την κοινή λογική σκεφτόμουνα ότι ένα παχύρρευστο λάδι θα δημιουργήσει υδραυλική σφήνα μεγαλύτερου πάχους, προστατεύοντας καλύτερα τα κουζινέτα από ενδεχόμενες ανωμαλίες του στροφαλοφόρου... Επίσης, θα απέτρεπε την πτώση πίεσης λόγω της μεγαλύτερης ανοχής...

Λοιπόν, μόλις δοκίμασα τα νέα κουζινέτα. Δίνουν καθαρή διάμετρο ~45,00mm, οπότε η ανοχή σε όλα τα κομβία είναι ανεκτή.