AlexisPap

Ρωγμές αφυδάτωσης είναι, και μοιάζουν με τις ρωγμές λόγω συρρίκνωσης πήξεως, μόνο που είναι εντονότερες. Το νάυλον προστατεύει το σκυρόδεμα από την απώλεια υγρασίας προς το έδαφος.

Τελικά, λέγονται μαγνητικές ή ηλιακές; Επί της ουσίας, δεν βλάπτουν σε τίποτα την υγεία, έχει φροντίσει για αυτό ο Ύψιστος, εφοδιάζοντας την γη με μαγνητικό πεδίο. Επίσης δεν βλάπτει τον συνήθη ηλεκτρονικό εξοπλισμό και, από τότε που οι επικοινωνίες σταμάτησαν να βασίζονται σε εναέρια ζεύγη αγωγών, δεν βλάπτει ούτε της επίγειες ενσύρματες επικοινωνίες. Ακόμη, μολονότι έχουμε στο παρελθόν ως παράδειγμα έναν τεράστιο Μ/Σ που κάηκε στον Καναδά, δεν αναμένεται να συμβούν κοσμοϊστορικά προβλήματα στα δίκτυα ισχύος, ειδικά δε στην χαμηλή τάση δεν θα καταλάβει κανείς τίποτα. Τέλος, όσον αφορά τα διαστημικά συστήματα, έχει φροντίσει ο Βαν Άλλεν να μην πάθουν τίποτα κακό οι δορυφόροι χαμηλή τροχιάς. Ο δορυφόροι πολικής τροχειάς, οι γεωσύχρονοι κλπ θα ζοριστούν λιγάκι, αλλά έχουν θωράκιση... Στο κάτω - κάτω ας χαλάσει και κανένας... Οι ασύρματες επικοινωνίες θα επηρεαστούν στην περιοχή του φάσματος γύρω απ' τα βραχέα, αυτό θα δώσει λίγο ενδιαφέρον για πειραματισμό στους ραδιοερασιτέχνες, όχι ότι θα ανακαλύψουν κάτι διαφορετικό απ' όσα διαπιστώνουν κάθε φορά που έχει ηλιακή καταιγίδα...

Γενικά, για να κινηθεί με κάποια σεβαστή ταχύτητα, το ελικόπτερο χρειάζεται σημαντικά μεγαλύτερη ισχύ απ' ότι όταν είναι σε στάση. Αυτό έχει να κάνει με την σχετική ταχύτητα των πτερυγίων του στροφείου με τον αέρα. Ακόμη και σε στάση, η απαιτούμενη ισχύς είναι αξιοσημείωτα μεγάλη (μεγαλύτερη από αυτή που απαιτεί ένα αεροπλάνο) λόγω του ότι η σχετική ταχύτητα των πτερύγιων είναι σημαντικά μεγαλύτερη από εκείνη που αντιστοιχεί στην βέλτιστη γωνία προσβολής. Αυτό βέβαια είναι αναγκαίο, κατ' αρχάς επειδή το βήμα των πτερυγίων μεταβάλλεται κατά την περιστροφή: Η απαίτηση για ασφάλεια έναντι απώλειας στήριξης ισχύει για το μέγιστο βήμα που χρησιμοποιείται κάθε στιγμή (το οποίο συνδυάζεται συνήθως με την ελάχιστη σχετική ταχύτητα)...

Τι νόημα έχει για τον μέσο μηχανικό η χρήση άλλων μεθόδων πέρα από τον οπτικό έλεγχο; Δεν χρειάζεται πιστοποίηση και εξοπλισμός για την διενέργεια αυτών των ελέγχων;

Εμ' το τι πιστεύω είναι το θέμα; Εσύ ξέρεις το πως συμπυκνώθηκε το μπάζο, εσύ ξέρεις την χρήση που θα έχει από πάνω, εσύ ξέρεις αν θα χτιστούν "ευαίσθητα διαχωριστικά". 99% πάντως θα έλεγα να το αφήσεις όπως είναι.

Όσο κι αν την επότιζες, το σκάσιμο δεν το γλίτωνες... Στο έδαφος όταν ρίχνεις σκάει, αφυδατώνεται. Γλιτώνεις αν βάλεις ένα νάυλον από κάτω. Βέβαια, εδαφόπλακα είναι, δεν έγινε και τίποτα...

Βάλε μία κανάτα του 1lt κάτω από την βρύση, άνοιξέ την και χρονομέτρα... Στα 260 μέτρα σωλήνα θα έχεις πτώση πίεσης >1bar, ή, αλλιώς, λογάριασε τα 2/3 της παροχής που μέτρησες. Όσο για την Φ20 από ΡΕΧ, είναι Φ20Χ2,5, άρα έχει εσωτερική οπή 15mm. Όγκος 0,00752 Χ 3,14 Χ 260 = 0,0459m³. Περίπου 46lt.

Αυτό πως θα μπορούσε να δικαιολογήσει την σύνδεση και στην εσωτερική εγκατάσταση (μετά από τις ασφαλιστικές διατάξεις);

Ε, όταν η ώση του μικρού αυτού έλικα διαφέρει από το την ακριβή τιμή που απαιτείται για να πηγαίνει ίσια, τότε στρίβει. Πως αλλάξει η ώση; Συνήθως οι έλικες αυτοί είναι μεταβλητού βήματος...

Συγχωρέστε με για την άγνοιά μου, αλλά η πρώτη ηλ/κή εγκατάσταση της οποίας την κατασκευή θυμάμαι (ήμουν παιδί), κάπου στα μέσα του '80, είχε ξεχωριστό αγωγό γείωσης (κίτρινο) και ξεχωριστό ουδέτερο (γρι). Είχε και ΔΔΕ, και διαπιστώνω ότι δεν ήταν εξαίρεση, σε πολλές εγκαταστάσεις της εποχής βρίσκω ΔΔΕ... Οπότε, όταν λέμε ότι "ήταν συνηθισμένο", σε πια εποχή αναφερόμαστε; Ίσως στην δεκαετία του '60; Από την άλλη, οι συσκευές εκείνης της εποχής έχω την εντύπωση ότι, όταν δεν γείωναν τα μεταλλικά μέρη, τα άφηναν απλώς ασύνδετα, δεν τα συνέδεαν στον ουδέτερο. Δεν καταλαβαίνω γιατί ο Έλλην κατασκευαστής φριτεζών θα έπρεπε να αποτελέσει εξαίρεση, υλοποιώντας μία ασυνήθιστη για την εποχή σύνδεση. Εν τέλει, ο,τι και να συνέβαινε σε μακρινές εποχές του παρελθόντος, σήμερα η ανεξάρτητη γείωση και ο ΔΔΕ επιβάλλονται εκ του νόμου. Επίσης, η γείωση των μεταλλικών περιβλημάτων των συσκευών και η μη σύνδεση τους με κάτι στου οποίου την άλλη άκρη συνδέεται η φάση...

ΘΑ έλεγα ότι, περί ελικοπτέρου, το δύσκολο ζήτημα δεν είναι το πως στρίβει, αλλά το πως πάει ίσια...

Συγνώμη ckiriako, αστέρα εννοούσα.

Άντε λοιπόν, διευκρινίστε τι εννοείτε! Edit: Έχω πάντως την εντύπωση ότι εδώ και πολλές δεκαετίες τα πρότυπα για τις συσκευές επιβάλλουν τα μεταλλικά μέρη του περιβλήματος να γειώνονται για να λειτουργήσουν οι διατάξεις ασφαλείας που προστατεύουν από έμμεση επαφή...

Καλά, δεν μπορώ να το φανταστώ, αλλά -αν είναι έτσι- ποιο ακριβώς είναι το δίλημμα για τον συντάκτη της ΥΔΕ; Αν κατάλαβα καλά το ερώτημα μετασχηματίζεται σε: "Αν διαπιστώσουμε σε επαγγελματικό εξοπλισμό ότι το σασί έχει άμεση ηλεκτρική σύνδεση με την φάση, μπορούμε να αγνοήσουμε την ανυπαρξία ΔΔΕ και να συμπληρώσουμε την ΥΔΕ σαν να μην τρέχει τίποτα;" Καταλαβαίνω καλά το δίλημμα;

Δεν το λέει πουθενά βέβαια, αλλά νομίζω ότι πρέπει να εξετάζεται (στα μεγάλα μαγαζιά τουλάχιστον) το ενδεχόμενο ο φωτισμός της αίθουσας να έχει δύο κυκλώματα και δύο ΔΔΕ... Αντίστοιχα και στις μεγάλες κουζίνες, ίσως η τοποθέτηση ξεχωριστού ΔΔΕ για τον φωτισμό να είναι θέμα ασφαλείας. Edit: Συγνώμη ρε παίδες, για να το καταλάβω: Υπάρχουν φριτέζες τριφασικές σε σύνδεση τριγώνου, που ο κοινός κόμβος (ο υποτιθέμενος ουδέτερος) συνδέεται με το σασί και τον αγωγό γειώσεως; Αυτό εννοείτε;

Το CaO (άσβεστος ασβέστης) είναι αξείδιο του ασβεστίου και όχι ασβέστης. Το Ca(OH)2 (ξηρός ασβέστης) είναι υδροξείδιο του ασβεστίου και έχει μορφή σκόνης. Το Ca(OH)2 σε νερό (υδράσβεστος) είναι ίζημα ασβέστου σε νερό και έχει μορφή πολτού. To Ca(Oh)2 σε περίσσια νερού είναι διάλυμα (ασβεστόνερο) και έχει την μορφή διαυγούς υγρού.

Από την στιγμή που είναι δικτύωμα, οι ροπές αδρανείας των μελών μπορούν να αγνοηθούν. Οπότε το θεώρημα του steiner εκφυλίζεται σε J=Σ(Αi*ri²). Βάλε σε ένα excelακι τον τύπο εύρεσης του ουδέτερου άξονα και το θεώρημα steiner και καθάρισες.

Με ποιον τρόπο μετράς το ύψος των 66mm;

Αναθερμαίνω το νήμα, με νεότερα πειραματικά δεδομένα... ( ) Σιφώνι μήκους 3m και ύψους 1,2m, από αλφαδολάστιχο με εσωτερική διάμετρο ~8mm, που παροχέτευε νερό από ανοιχτό δοχείο με παροχή ~3lt/h, με ΔH στάθμης - ελεύθερου άκρου ~60cm... Η ροή διακόπηκε μετά από 15 ώρες. Δεν υπήρχαν φυσαλίδες στο νερό, όμως στο άνω μέρος του σωλήνα άρχισαν να δημιουργούνται διαρκώς διογκούμενες φυσαλίδες, που σύντομα (~2h) συνενώθηκαν δημιουργώντας έναν όγκο αέρα που έλαβε θέση στο άνω μέρος του κατιόντος κλάδου. Φαίνεται λοιπόν ότι στο άνω μέρος του σιφωνίου είναι αναπόφευκτη η δημιουργία φυσαλίδων εξαιτίας της απελευθέρωσης διαλυμένων αερίων, λόγω της μικρότερης πίεσης που επικρατεί εκεί. Αν η ταχύτητα ροής δεν επαρκεί για να παρασυρθούν οι φυσαλίδες, η ροή είναι καταδικασμένη να διακοπεί.

Στο χιόνι δεν υπάρχει διαφορά. Στον άνεμο πρέπει να αναζητηθεί -όχι ισοδύναμη επιφάνεια αλλά- κατάλληλοι συντελεστές πιέσεων. Μια -σίγουρα συντηρητική- θεώρηση είναι να πολαπλαστούν οι συντελεστές με τον λόγο (πλήρης επιφάνεια - κενά) / (πλήρης επιφάνεια)...

Το πάχος της λαμαρίνας; Είναι απόλυτα κυκλικής διατομής, ή είναι λιγάκι οβάλ;

Ακόμη προσπαθούμε να συνδέσουμε οπλισμούς που δεν ξέρουμε για ποιον λόγο υπάρχουν, τι καταπόνηση υφίστανται και αν πρέπει να αγκυρωθούν με το βασικό μήκος αγκύρωσης; Διευκρινήσεις δεν έχει αυτό το πρόβλημα;

α) Το συγκεκριμένο δεν έγινε με πεπερασμένα. Όσο για την κατασκευή, δεν είναι τόσο η τεχνική δυσκολία, όσο ότι κανείς κατασκευαστής δεν συνηθίζει να φτιάχνει πάσα (τις πλάκες τις έστειλε σε μηχανουργείο)... β) Δεν έφταιγε -νομίζω- η έλλειψη ακρίβειας στα σιδηρά... Μάλλον τους βγήκε μεγαλύτερη η τέντα.

Ήταν διώροφη κατασκευή (δύο βατά ξύλινα δάπεδα) με στέγαστρο, σε επέκταση κατασκευής από σκυρόδεμα (η οποία το στηρίζει έναντι οριζοντίων δράσεων). Τέμνουσα σχεδιασμού μόλις 35kN.

Οι ραφές δεν ήταν 20mm, ήταν μονόπλευρες εσωραφές ενισχυμένες με εξωραφή 4mm. Αλλά, τώρα ανοίγεις άλλο θέμα, και ως γνωστόν τα γούστα... Edit: Κι επειδή πιάσαμε την κουβέντα για CHS, να πως λύνει το πρόβλημα ο εργολάβος όταν ένα μέλος του βγεί κοντό...