AlexisPap

Γενικά, δεν μπορείς να ξέρεις εκ των προτέρων ποιος είναι ο δυσμενέστερος συνδυασμός, εκτός κι αν είναι τέτοια τα μεγέθη που να τον καθιστούν απολύτως προφανή. Συνήθως βέβαια, ο δυσμενέστερος -για τον έλεγχο έναντι συνολικής ανατροπής- είναι ένας από τους ακόλουθους: μέγιστη ροπή και το αντίστοιχο κατακόρυφο φορτίο ελάχιστο κατακόρυφο φορτίο και η αντίστοιχη ροπή μέγιστο κατακόρυφο φορτίο και η αντίστοιχη ροπή Με εξαίρεση την σεισμική δράση, σε όλες τις άλλες δράσεις οι συνδυασμοί γίνονται με διαφορετικούς συντελεστές ασφαλείας για τις δυσμενείς και τις ευμενείς φορτίσεις, όπως το ορίζει το ΕΝ1990.

Το ΕΝ1990 περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια τους φορτιστικούς συνδυασμούς και τους συντελεστές συμμετοχής Ψ για κάθε φόρτιση. Τόσο για τις δυσμενείς δράσεις, όσο και για τις ευμενείς δράσεις (και τον συνδυασμό τους φυσικά). Για την ακρίβεια, περιγράφει όλους τους συνδυασμούς, και η εφαρμογή τους είναι υποχρεωτική (εκτός κι αν είναι πρόδηλο ότι κάποιος συνδυασμός δεν είναι δυσμενής). Αυτοί οι συνδυασμοί χρησιμοποιούνται σε όλους τους ελέγχους, και στον έλεγχο έναντι ανατροπής.

Επιστρέφουμε χωρικά στην περιοχή του πρώτου μηνύματος: Γεφύρι τοξωτό, πέτρινο, πολύ σημαντικό και διάσιμο, που ο θρύλος λέει ότι την ημέρα το έχτιζαν και την νύχτα γκρεμιζόταν μέχρις ότου να εντοιχίσουν την γυναίκα του πρωτομάστορα... Δεν είναι της Άρτας, και δεν βρίσκεται στην Ήπειρο. Είναι το γεφύρι της Κρεμαστής, στον δρόμο Αγίας Παρασκευής - Στύψης, στην Λέσβο. Την περίοδο αυτή εκτελούνται εργασίες αποκατάστασης της γέφυρας. Εδώ θα βρείτε στοιχεία για την παράδοση που συνδέεται με την κατασκευή της.

Εγώ από την άλλη θα έλεγα ότι αξίζει ένας νέος μηχανικός, που θα δαπανήσει χρήμα και πολύ χρόνο για να αποκτήσει και να μάθει το πρώτο του πρόγραμμα, να ασχοληθεί με το ΡΑΦ. Το γεγονός ότι είναι αδύνατον να μπουν (ή να μην μπουν) σίδερα σε μία διατομή αν δεν τα βάλει ο μηχανικός, μπορείς να το δεις σαν δικλείδα ασφαλείας... Η διαπίστωση ότι "πρώτα οπλίζεις και μετά κάνει τους ελέγχους" δεν είναι ακριβής. Μπορείς να τροποποιήσεις τους οπλισμούς μετά την ανάλυση και τους ελέγχους αντοχής. Απλά, αυτό δεν θα συμβεί ποτέ "από μόνο του", πρέπει πάντα να το κάνει ο μηχανικός. ΥΓ: Μεταξύ των τεσσάρων άλλων, το statics έχω χρόνια να το δουλέψω, αλλά ήταν πάντα κορυφαίο πρόγραμμα.

Το ποια στοιχεία θα ονομαστούν δευτερεύοντα είναι υπόθεση του μελετητή. Αν θέλει να ονομάσει δευτερεύοντα κάποια στοιχεία της περιμέτρου, δεν υπάρχει πρόβλημα. Εάν όμως τα στοιχεία είναι πρωτεύοντα, ο ΕΚ-8 δεν αφήνει κανένα απολύτως περιθώριο, και πολύ καλά κάνει. Φυσικά πάντα θα υπάρχει περιθώριο συζήτησης (πχ, αν σε ένα υποστύλωμα 100Χ100 συντρέχει έκκεντρα πρωτεύουσα δοκός 25/40, είναι προφανές ότι ο περιορισμός του ΕΚ-8 είναι άνευ ουσίας). Όμως αυτή η συζήτηση δεν αφορά την ουσία (πχ, η δοκός 25/40 είναι εκ φύσεως δευτερεύουσα εν συγκρίσει με το υποστύλωμα 100Χ100).

Δεν ήταν σαφές καθώς φαίνεται αυτό που έγραψα, γιαυτό επαναλαμβάνω: Η απαίτηση της §5.4.1.2.1(1)Α αφορά ρητά τις πρωτεύουσες σεισμικές δοκούς. Επιτρέπεται λοιπόν για δοκούς (ή/και υποστυλώματα) που εκλαμβάνονται ως δευτερεύοντα μέλη να έχουν μεγαλύτερη εκκεντρότητα. Προφανώς, το παραπάνω δεν απαλλάσσει από τις γενικότερες απαιτήσεις σχεδιασμού των δευτερευόντων μελών, ούτε και από την ιδιαίτερη μέριμνα που θα πρέπει να δείξει ο μελετητής λόγω της έκκεντρης σύνδεσης. Με βάση τα παραπάνω, είναι σαφές ότι ο ΕΚ-8 αντιμετωπίζει το ζήτημα με απόλυτο ορθολογισμό, αφήνοντας παράλληλα σημαντικά περιθώρια για μία πιο ευέλικτη διάρθρωση του φορέα.

Βλέπω ότι ο ογκοπλαστικές επιθυμίες του αρχιτέκτονα έχουν οδηγήσει σε μία μάλλον παράδοξη σύνθεση φέροντος οργανισμού, που υστερεί σημαντικά στον τομέα της κανονικότητας, τόσο ως προς την γεωμετρία, όσο και ως προς την διάρθρωση των μελών... Βλέπω λοιπόν περίεργη κάτοψη, μάλλον μειωμένη διαφραγματική, πιθανώς εύστρεπτο φορέα, καθώς και απουσία τοιχωμάτων, ποικιλία διατομών υποστυλωμάτων, ποικιλία ανοιγμάτων δοκών, και δύο ορόφους. Βλέπω ακόμη ανεπαρκή μήκη αγκύρωσης δοκών σε αρκετούς κόμβους (τους 25άρηδες σίγουρα)... Νομίζω -με όλον τον σεβασμό- ότι το όλο εγχείρημα χρειάζεται μία λίγο διαφορετική ματιά, εφόσον θέλουμε να ικανοποιήσουμε τον αρχιτέκτονα. Θα πρότεινα, αν αυτό δεν σε φέρνει σε δύσκολη θέση, να τροποποιήσεις ελαφρώς τον φορέα, ώστε να έχει μικρότερη ποικιλία διατομών και ανοιγμάτων, μειώνοντας εν ανάγκη τα μέλη του, και ενοποιώντας ίσως μερικές πλάκες. Στην διαδικασία αυτή, αποσαφήνισε ποια πλαίσια παίζουν κυρίαρχο αντισεισμικό ρόλο, και σε αυτά μην κάνεις εκπτώσεις. Ούτε σε διατομές, ούτε σε αγκυρώσεις, ούτε σε εκκεντρότητες. Χρησιμοποίησε -θα πρότεινα- μικρότερο q, που να ανταποκρίνεται στο μειωμένο πλήθος των πλαισίων και στην μη κανονική διαμόρφωση του φορέα... Όσο για το βασικό σου ερώτημα, η λύση είναι απλή: Οι μικρές δοκοί (με άνοιγμα 1m ή 1,5m) μπορούν -και είναι καλύτερα- να παραληφθούν. Οι μικρές δοκοί που δεν μπορούν να παραληφθούν μπορούν -και είναι καλύτερα- να έχουν πολύ μικρό στατικό ύψος (αν έχεις για μπούσουλα το L/8 ή το L/10, ίσως εκφυλίζονται σε κρυφοδοκούς, ή ίσως να πιάνουν ύψος 25cm) Τα στοιχεία που σε ενοχλούν, δοκοί και υποστυλώματα, και που δεν έχεις καταφέρει να τα εξαλείψεις, απλά τα ονομάζεις δευτερεύοντα στοιχεία, και εξαιρούνται από μία σειρά απαιτήσεων σχεδιασμού. Φρόντισε βεβαίως τα κύρια στοιχεία να επαρκούν για το σύνολο της σεισμικής δράσης.

Αρκεί να γεμίσεις τον κυλινδρο με σύνηθες επισκευαστικό μη συρρικνούμενο σκυρόδεμα. Μόλις πήξει ξεκαλουπώνεις και τέλος.

Ε, η δημοσιογραφική ματιά δίνει πάντα άλλη διάσταση -ιλαροτραγική- στα επιστημονικά θέματα. Εδώ είναι η επιστημονική δημοσίευση, όπου μπορεί να δει κανείς τι είδους διαφοροποιήσεις αναζητούν οι ερευνητές στην κλασσική αντίδραση ενυδάτωσης του τσιμέντου και των ποζολανών. Βεβαίως, το δημοσιογραφικό παραλήρημα δεν έχει καμία βάση: Η δουλειά που κάνουν οι ποζολάνες είναι γνωστή, τα τσιμέντα τύπου ΙΙ και ΙΙΙ -και το καθ' ημάς "τσιμέντο ελληνικού τύπου"- περιέχουν ποζολάνες, και στο πρόσφατο παρελθόν (μετά τον Β΄ ΠΠ) έγιναν λιμενικά και υδραυλικά έργα στην προδιαγραφή των οποίων υπήρχε η προσθήκη φυσικής ποζολάνης (θηραϊκής γης) στο σκυρόδεμα.

Διάβασα για μεγάλα κατορθώματα σε κατάληψη στο ΕΜΠ "προ αμνημονεύτων χρόνων" και νόμισα προς στιγμή ότι ήταν για τη χούντα. Μετά είδα ότι ήταν για το AutoCAD...

Μέσα σε τόσες απαντήσεις, μόνο ένας ρώτησε σε τί φορέα συμμετέχει αυτό το υποστύλωμα, και προς το παρόν πήρε μόνο μία γενική απάντηση. Κατανοητό το ότι μπορεί να μην είναι επιθυμητή η κοινολόγηση περισσότερων στοιχείων. Ωστόσο, καμία πρόταση για την επισκευή του υποστυλώματος δεν μπορεί να είναι βάσιμη, αν δεν ληφθεί υπόψη ο φορέας συνολικά. Βεβαίως, για να έχει τόσα σίδερα ένα υποστύλωμα του 1986, είναι προφανές ότι ο μελετητής του λογάριασε πως αναλαμβάνει σημαντικές ροπές, ροπές πιθανότατα αναντίστοιχες με το μήκος παράθεσης των οπλισμών στον πόδα... Μην έχοντας ωστόσο τα αναγκαία δεδομένα, εγώ θα μείνω στο διαδικαστικό: Το είδος και η έκταση της βλάβης συνεπάγονται ουσιαστική μείωση της φέρουσας ικανότητας του φορέα συνολικά. Προφανώς η αποκατάσταση των βλαβών αυτών εμπίπτει στο πεδίο του ΚΑΝΕΠΕ. Τί λέει ο κανονισμός επ' αυτού; Είναι αποδεκτή η τοπική επισκευή των βλαβών, ή απαιτείται ανασχεδιασμός του φορέα; Για την εκτέλεση των εργασιών που θα απαιτηθούν, τί είδους οικοδομική άδεια απαιτείται; Τί μελέτες απαιτεί η νομοθεσία να εκπονηθούν;

Αυτό ακριβώς προσπάθησα να αποφύγω... Κανονικά, αν μιλάμε για κουζινέτα τόσο σφιχτά που να μην εκκινεί ο κινητήρας (έστω το μοτεράκι), χρειάζεται αποσυναρμολόγηση, καθάρισμα, διάγνωση (έπεσε και στράβωσε κάτι; στέγνωσε το γράσο με βρωμιά και κόλλησε; σκούριασε ο άξονας; ), επισκευή, συναρμολόγηση... Πιθανώς όμως η περιποίηση αυτού του είδους να είναι υπερβολική πολυτέλεια για κινέζικο ανεμιστήρα. Το WD δεν προορίζεται για λίπανση, αλλά για καθαρισμό και διευκόλυνση στο λύσιμο σκουριασμένων εξαρτημάτων. Δεν είναι διαβρωτικό, αλλά περιέχει ισχυρό διαλύτη που μπορεί να επιδράσει σε πλαστικά, χρώματα, και ίσως σε κάποια βερνίκια περιελίξεως. Περιέχει βεβαίως και κάποιο λιπαντικό, αλλά: Μέχρι να εξατμιστεί ο διαλύτης, το ιξώδες είναι πολύ μικρό και δεν προσφέρει ουσιαστική λίπανση. Όταν εξατμιστεί ο διαλύτης το ιξώδες είναι πολύ μεγάλο (το λιπαντικό αυτό προορίζεται για προστασία από την υγρασία) και επίσης δεν προσφέρει ουσιαστική λίπανση. Τέλος, επειδή το φιλοσοφούμε πολύ σχετικά με λάδι vs γράσο: Τα κουζινέτα αυτά συνήθως είναι αυτολιπαινόμενα και δεν χρειάζονται λίπανση. Η λίπανση προτείνεται ως ημίμετρο για να αντιμετωπιστεί η ενδεχόμενη βλάβη του εδράνου...

Οι θερμοκρασίες των ανεμιστήρων (που δεν ακουμπιούνται επειδή καίνε) δεν θεωρούνται μεγάλες. Κάθε λιπαντικό αντέχει σε τέτοιες θερμοκρασίες. Προτίμησε λίγες σταγόνες από κάποιο λάδι (ραπτομηχανής, μηχανόλαδο, βαλβολίνη, ο,τι σου βρίσκεται). Μην κάνεις οικονομία, σκούπιζέ το κάθε τόσο μαζί με την μαυρίλα που θα βγάζει, και ξαναλάδωνε, μέχρι ο άξονας να γυρνάει ελεύθερα. Όταν συμβεί αυτό (και μόνο τότε) προβληματίσου αν θα βάλεις κάποιο γράσο διαρκείας (που θα το βρείς με τιμή >15€/200gr).

Ο,τι λέει ο κανονισμός. Τα λέει σωστά, κι αν τα εφαρμόσει κανείς δεν θα έχει κανένα πρόβλημα. Όσον αφορά στην ρηγμάτωση, το Ω/Σ είναι φτιαγμένο για να είναι ρηγματωμένο στην οριακή κατάσταση λειτουργικότητας. Το αποδεκτό εύρος ρωγμής το δίνουν οι κανονισμοί, και είναι μεγάλο. Επίσης, δίνουν και τους ελέγχους λειτουργικότητας έναντι ρηγμάτωσης. Αλλά, ρηγμάτωση έχουμε και μόνο λόγω συστολής ξήρανσης, είναι αναπόφευκτη. Τέλος, προσωπικά έχω κάνει επικαλύψεις 50mm, χωρίς κανένα πρόβλημα. Επίσης, επικαλύψεις 40mm σε στοιχεία πλάτους 20cm, με ιδιαζόντως μεγάλες ροπές και πάλι χωρίς κανένα πρόβλημα.

Συνάδελφοι, μία παρένθεση: Επιδερμικός οπλισμός σε συνήθη κτιριακά δεν παίζει με τίποτα. Αν πάμε με ΕΚ-2, ο επιδερμικός οπλισμός λόγω μεγάλης επικάλυψης πρέπει να είναι ογκομετρικά >0,5% του σκυροδέματος επικαλύψεως. Δηλαδή, ελάχιστος επιδερμικός = Φ8/14. Βεβαίως, αντίστοιχα λέει και ο ΕΚΩΣ στην §15.6, μόνο που ζητάει 1% ογκομετρικό ποσοστό. Δηλαδή, ελάχιστος επιδερμικός = Φ8/10. (Δεν ξέρω γιατί κυκλοφορούν στο internet ppt που μιλάνε για "Φ4/10". πρόκειται καθώς φαίνεται για ανοησίες, ίσως βασισμένες στο 206) Ο επιδερμικός οπλισμός "επιτρέπεται", λέει, να λαμβάνεται υπόψη στον σχεδιασμό των διατομών. Δηλαδή, λόγω ικανοτικού, είναι υποχρεωτικό. Ο ΕΚ-2 βεβαίως στο παράρτημα Ι έχει ένα ωραίο σχηματάκι, όπου δείχνει επιδερμικό οπλισμό μόνο στον κορμό της δοκού. Το ίδιο και ο ΕΚΩΣ. Όμως η απαίτηση για επιδερμικό λόγω μεγάλης επικάλυψης είναι καθολική, δεν αφορά μόνο στις δοκούς. Εν τέλει, επιδερμικό οπλισμό θα δείτε σε βάθρα γεφυρών, σε λιμενικά έργα, σε μεγάλες παραθαλάσιες ή βιομηχανικές κατασκευές, όχι όμως σε οικοδομές.

Αν ο αρχιτέκτων δεν θέλει δόντια, βάλε q=1,5, κάνε υποστυλώματα και δοκούς με πάχος 20cm, βάλε και επικάλυψη 45mm με συνδετήρα Φ8, και καθάρισες. Θα οπλίσεις βεβαίως μόνο με δύο ράβδους (ή δύο δέσμες ράβδων) ανά πέλμα, και θα υπάρχουν ορισμένοι περιορισμοί στα ανοίγματα και στην διάρθρωση του φορέα, αλλά γίνεται. Αρκεί ο αρχιτέκτων που δεν θέλει τα δόντια να κάνει σκόντο σε κάτι άλλο. Φυσικά, με τέτοιες διατομές, δύσκολο να κάνεις πάνω από διώροφο. Φαντάζομαι ότι αυτό το καταλαβαίνει ο αρχιτέκτων...

Συνάδελφοι, ασφαλώς και οι ξύλινες κατασκευές μπορούν να παράσχουν κάποια διαφραγματική λειτουργία, η οποία είναι σε κάθε περίπτωση υπολογίσιμη. Επίσης, οι κανονισμοί προβλέπουν την δυνατότητα να προσομοιώνεται η πεπερασμένη διαφραγματική λειτουργία (μάλιστα, το επιβάλλουν, ακόμη και στις κατασκευές ωπλισμένου σκυροδέματος). Αλλά, όταν γίνεται επιχειρηματολογία με επίκληση διπλωματικών εργασιών... ανατριχιάζω!

Πράγματι, μπορεί να γίνει γέμισμα με ηλεκτροσυγκόλληση, θα είναι κατάλληλο για την βιομηχανία τροφίμων, αλλά δεν είναι η καταλληλότερη λύση. Είναι μάλλον η ακριβότερη, και το πιθανότερο είναι ότι η λαμαρίνα θα πετσικάρει έντονα, και τελικά το δοχείο θα καταστραφεί. Η προτιμότερη λύση είναι πιθανότατα η τοποθέτηση ενός επιπλέον ελάσματος (μπάλωμα).

Το q δεν έχει να κάνει με την επάρκεια. Αν δεν έχεις μαλακό όροφο, δεν χρειάζεσαι τοιχώματα, ανεξαρτήτως q. Τοιχείο: Όταν οι αρχιτέκτονες μπλέκουν με τα στατικά, το αποτέλεσμα είναι χειρότερο απ' ο,τι όταν οι ΠΜ μπλέκουν με τα αρχιτεκτωνικά. Επίσης, οι δεύτεροι όταν το κάνουν, βάζουν και την υπογραφή τους... Αν δεν σου επηρεάζει δυσμενώς την συμπεριφορά του φορές, κάν' του το χατήρι. Αν σου κάνει ζημιά, μην το βάζεις, ας κάνει ένα δικό του εμφανές μπετόν μη φέρον. Ανελκυστήρας: Δεν χρειάζεται τοιχείο ο ανελκυστήρας για να στηριχθεί. Κράτησέ το μόνο αν δεν σου αυξάνει την εκκεντρότητα μάζας - κέντρου ελαστικής στροφής.

Ελάχιστες απαιτήσεις κατά ΕΑΚ: q=3,5 (Πίναξ 2.6) στρεπτική ευαισθησία και οι συνέπειές της 3.3.3(7) απλοποιημένη φασματική μέθοδος (§3.5.1) ικανοτικός κάμψης υποστυλωμάτων (§4.1.4.1 & §4.1.4.2) δεν είναι υποχρεωτικό το μεικτό σύστημα (§4.1.7.1(4)) - οι "μεγάλες μπαλκονόπορτες" δεν φτιάχνουν από μόνες τους μαλακό όροφο. Γενικά σχόλια: Αν υπάρχει τρόπος να βάλεις τοιχώματα (τα ελάχιστα του κανονισμού) στην περίμετρο, βάλ' τα. Αν μπορείς να καταργήσεις το τοίχωμα στο ισόγειο, κατάργησέ το. Δεν βοηθάει σε τίποτα. Αν δεν μπορείς να βάλεις συμμετρικά τοιχώματα, κατάργησε τον έκκεντρο πυρήνα του ανελκυστήρα. Μόνο ζημιά κάνει. Βάλε περιμετρικά υποστυλώματα που να βγαίνουν με άνεση στον ικανοτικό, ομοιόμορφα κατανεμημένα, ίδιας κατά το δυνατόν διατομής. Βάλε εσωτερικά υποστυλώματα μικρής διατομής. Μόλις κάνεις τα παραπάνω, το κτίριο θα πάψει να είναι στρεπτικά ευαίσθητο. Θα έχεις έναν πολύ καλό πλαισιακό φορέα, που θα του αξιζει να έχει q=3,5. Αν θέλεις να βάλεις q=1,5, είναι μια χαρά, αλλά το μόνο κέρδος κατά τον κανονισμό είναι ότι αποφεύγεις τις ΑΥΠ και μπορείς να κάνεις 20άρες δοκούς... Αν εκτός από τα παραπάνω, μπορείς να βάλεις και από ένα τοίχωμα σε κάθε πλευρά, θα είσαι άρχοντας. Τέλος: Αν τελικά έχεις όντως μαλακό όροφο, κατά ΕΑΚ πρέπει να βάλεις τοιχεία.

Με ποιον κανονισμό πάς;

Καλά, η υποθαλάσσια τι έγινε, την ξεχάσαμε; Ιδού τα πλήρη στοιχεία της πρότασης, για όποιον ενδιαφέρεται: επιστολή, ΤΕ, σχέδια Κατά τα λοιπά, ο καθηγητής του ΕΜΠ, πολιτικός μηχανικός κ Λαμπρόπουλος, κάνει πρόταση πολεοδομικού - χωροταξικού σχεδιασμού... Μόνο που, παρά την τεράστια εμπειρία του ως καθηγητής πανεπιστημίου, εργολήπτης δημοσίων έργων, Αντιπρόεδρος ΤΕΟ, Γεν. Δ/ντης Εγνατίας Οδού κλπ, ξεχνάει να σχεδιάσει την οριζοντιογραφία του έργου, όπου θα έβλεπε ότι η διαπλάτυνση δεν είναι εφικτή στην αρχή και στο τέλος της Νίκης (ενοχλούν κάτι "διατηρητέα", νομίζω του λιμανιού στην αρχή είναι κι ένας παλιός στρόγγυλος πύργος στο τέλος )...

Κι αυτό είναι εφικτό, και θα είναι συμφωνο με τους κανονισμούς αν τα 4Φ14 τοποθετηθούν σε δύο δεσμίδες των δύο.

Σχεδόν οριακά, δεν απαιτείται... Το σενάριο "επιδερμικός οπλισμός σε κτιριακό έργο" είναι αδιανόητο καψόνι...

Στην ουσία μας ενδιαφέρει κατά 99% η XS1. Σκυρόδεμα 25/30 και επικάλυψη 45mm, μόνο για τα εξωτερικά στοιχεία (ΚΤΣ2016 §Β7.2.4) Στην πράξη, το 95% των κατασκευών θα συνεχίσει να έχει επικάλυψη 0 ~ 25mm...