AlexisPap

Έχει ασχοληθεί κάποιος από όλους αυτούς που αναφέρεις με οριακές καταστάσεις αστοχίας αγκυρίου / βλήτρου σε λιθοδομή; Ή μήπως αναφέρονται σε αγκυρώσες σε -θεωρητικά- ομογενές υλικό; Δεν θέλω να μάθω κάτι. Ρωτάω φιλικά, από ενδιαφέρον για τον τρόπο που εργάζονται άλλοι συνάδελφοι. Δεν περιμένω να μάθω το από το φόρουμ αγκυρώσεις.

Πόσες φορές πρέπει να το πω... Μιλάω για του jek, στο #51! Δεν έχει πάχος 1,45, δεν έχει απομείωση, έχει εγκοπή και μοιάζει με υπερμπατική πλινθοδομή. Εσένα σε ρώτησα τι βάθος αγκύρωσης έχουν τα αγκύρια που δείχνεις και με τι υλικό τα πακτώνεις. Edit: Έλα βρε terry, πρόλαβες! Ανάψανε τα αίματα και μπερδευτήκαμε (ή μπερδευτήκαμε κι ανάψαν τα αίματα; )

- Τις οριζόντιες συνιστώσες που προκαλεί η μεταβολή του τασικού πεδίου λόγω εγκοπής. - Την εκτός επιπέδου κάμψη. Υ.Γ: Φιλική συμβουλή. Αρπάζεσαι εύκολα και δεν είναι καλό. Το δε ποιος είμαι και ποιον κρίνω είναι μια συζήτηση που εσύ άρχισες...

Έχει περάσει πάνω από ένας χρόνος που ανέβασα "το δικό μου"... Πέραν τούτο, κι επειδή διαδικτυακώς γίνονται εύκολα παρεξηγήσεις, το αν κρίνω ή όχι μία υποτιθέμενη δουλειά ενός άγνωστου υποτιθέμενου συναδέλφου βρίσκεται καθαρά στον φαντασιακό χώρο. Κάποιοι προτείνετε κάποιες κατασκευαστικές επιλογές που τις θεωρείτε δόκιμες, ενδιαφέρομαι να μάθω υπό ποιες συνθήκες και με τι παραδοχές τις θεωρείτε δόκιμες, διότι αυτό που βλέπω να παρουσιάζετε δεν έχει κανένα χαρακτηριστικό που να φαίνεται ελκυστικό. Αντιθέτως, δείχνει να έχουν αγνοηθεί βασικά στοιχεία σε σχέση με την μηχανική της τοιχοποιίας. Τέλος, πρώτο είναι του jek και δεύτερο το δικό σου.

Στην μεν πρώτη περίπτωση -όπου βλέπουμε σε τομή μία υπερμπατική πλινθοδομή με λεζάντα "λιθοδομή"- δεν κατανοώ την σκοπιμότητα της εγκοπής. Προφανώς και ο εμπνευστής της δεν κατανοεί τα προβλήματα που αυτή δημιουργεί στην λιθοδομή. Στην δε δεύτερη περίπτωση, ποιο είναι το βάθος εισχώρησης των αγκυρίων στην λιθοδομή, και ποιο το μέσο πακτώσεως;

Προφανώς... Δείχνουν τα πράγματα... έπινε ρακές... θα φαν καλά...

Κάπου έχει ξεφύγει η κουβέντα... Τα περίσσια (off topic) μηνύματα θα διαγραφούν.

Σε διώροφο με υπόγειο πολύ σπάνια θα συναντήσεις υποστύλωμα που να κατεβάζει στο θεμέλιο αξονικό μεγαλύτερο από 100tn. Σε σπίτι μάλλον ποτέ. Κι επειδή έχει υπόγειο, η ροπή στο θεμέλιο σπάνια είναι πάνω από 60kNm. Αυτό, που είναι το μεγαλύτερο φορτίο για διώροφο, θεμελιώνεται σε πέδιλο πλευράς 2,6. Τα συνηθισμένα πέλματα που κατεβάζουν 40~60 τόνους βολεύονται με πεδιλάκια πλευράς 1,6m ~ 2,0m. Αυτά συμβαίνουν στο χειρότερο συνηθισμένο έδαφος, με σεπ = 1,5kg/cm², αν και είναι πολύ δύσκολο να σκάψεις για υπόγειο (βάθος >2,5m) και να μην βρεις έδαφος με σεπ > 3kg/cm². Άρα, ποιο είναι το πρόβλημα που θα πρέπει να λυθεί και που ίσως μας αναγκάσει να πάμε σε κοιτόστρωση; Τι είναι αυτό που θα χρειαστεί μία ολόκληρη μέρα αναζήτησης, ώστε να αναρωτηθούμε στο τέλος της αν άξιζε τον κόπο;

Κάθε τι μη αναγκαίο ή περιττό είναι λάθος. Εξάλλου, έστω ότι κάνεις κοιτόστρωση... Ποιό είναι το πρόβλημα που θα αντιμετωπίσεις, και γιατί θεωρείς ότι το αντιμετωπίζεις;

ΟΚ, το έπιασα το νόημα... Πασσαλώστε το διώροφο με πασσάλους αιχμής και ενιαίο κεφαλόδεσμο-ραντιέ 1m! Και προσοχή όταν τοποθετείται το μπετονιτικό κορδόνι στα τοιχεία...

Βρε man21, όλα καλά, αλλά δεν μιλάμε για φράγματα, ούτε καν για δεξαμενές... για ένα διώροφο μιλάμε! Σχετικά με το άοπλο σκυρόδεμα, έκανα κι εγώ ένα λάθος (ορθογραφικό)... Ο όρος είναι "gros beton" (με ένα "s"), από τα Γαλλικά, και σημαίνει άοπλο σκυρόδεμα, στα Αγγλικά unreinforced concrete. Εξυγίανση είναι μία διαδικασία που βελτιώνει τα μηχανικά χαρακτηριστικά του εδάφους (συνοχή, γωνία τριβής κλπ). Η κατασκευή μίας υπόβασης, η οποία αφήνει ανέπαφο το υποκείμενο έδαφος δεν μπορεί να κληθεί εξυγίανση.

Το γρο-μπετόν (gross beton, άοπλο σκυρόδεμα), που εν προκειμένω καλείται "σκυρόδεμα καθαριότητας", αποσκοπεί στην δημιουργία καθαρού δαπέδου εργασίας, στο οποίο θα μπορεί να κινείται το προσωπικό και να μεταφέρονται τα υλικά χωρίς να γεμίζουν λάσπες. Ακόμη, δημιουργεί μία πιο ομαλή και σκληρή επιφάνεια, εν σχέση με την επιφάνεια του εδάφους, ώστε να είναι πρακτικότερη η τοποθέτηση των οπλισμών και η κατασκευή των ξυλοτύπων. Καμία προδιαγραφή δεν υπάρχει για το σκυρόδεμα καθαριότητας. Η ποιότητά του επιλέγεται ώστε να είναι η φθηνότερη... Δεν αποτελεί μέρος του φορέα. Το πάχος του επιλέγεται όσο πιο μικρό γίνεται, αρκεί να κάνει την δουλειά για την οποία προορίζεται. Φυσικά, το σκυρόδεμα καθαριότητας, δεν είναι επ' ουδενί μέσο εξυγίανσης του εδάφους. Βεβαίως, ούτε η διάστρωση σκύρων είναι εξυγίανση. Είναι άλλο πράγμα... Τέλος, όταν το έδαφος δεν είναι κατάλληλο για πέδιλα, κάνουμε πεδιλοδοκούς, κοιτόστρωση, ή πασσάλους. Πολύ σπάνια κάνουμε εξυγίανση για θεμελίωση κτηριακών έργων, η εξυγίανση είναι κάτι που συναντάμε στα γεωτεχνικά...

Αρχικά θα το ψεκάζεις ελαφρά κατά διαστήματα με νερό με μία ραντιστήρα, μέχρι να μουλιάσει (3~4 ώρες). Χωρίς να ξετρέχει. Μπορείς να προσθέσεις και μικρή ποσότητα μυρμηκικού οξέως. Μετά θα βγάλεις τα χοντρά με την σπάτουλα. Τέλος θα το τρίψεις με νικέλινο σύρμα κουζίνας και σκληρό σφουγγάρι με πυκνό διάλυμα μυρμηκικού οξέος και θα το πλύνεις καλά με άφθονο νερό.

Τον όρο "μεμονωμένα πέδιλα" τον χρησιμοποίησα με την ένοια που έχει στον ΕΚΩΣ και τον ΕΑΚ, δηλαδή πέδιλα διακριτά, συνδεδεμένα με συνδετήριες δοκούς. Ενδεικτικά: ΕΑΚ §5.2.4.2[1]: "Μεμονωμένα πέδιλα και κεφαλόδεσμοι πασσάλων θα συνδέονται μεταξύ τους με συνδετήριες δοκούς σε δύο οριζόντιες διευθύνσεις" Επίσης, ΕΚΩΣ §18.6.2. Η λέξη "μεμονωμένα" έχει επικρατήσει πλέον να σημαίνει τα "διακριτά" (σε αντιδιαστολή με τις πεδιλοδοκούς και την κοιτόστρωση) και όχι τα "ασύνδετα" που δήλωνε στις αρχές της δεκαετίας του '80. Τούτο φαίνεται εύκολα με μία αναζήτηση του όρου "μεμονωμένα πέδιλα" Απαλλαγή από την υποχρέωση για συνδετήρια υπάρχει μόνο σε περίπτωση εδάφους κατηγορίας Α και ζώνης σεισμικής επικινδυνότητας Ι, ή όταν υπάρχει κατάλληλη εδαφόπλακα (ΕΑΚ §5.2.4.2[3] και §5.2.4.2[5] ). Τούτο δεν έχει να κάνει σε τίποτα με τυχούσα εξυγίανση του εδάφους...

Για κάποιον λόγο -που δεν καταλαβαίνω- έχουμε αναδείξει την θεμελίωση διωρόφου σε μέγα επιστημονικό ζήτημα... Τα πράγματα είναι απλά. Το 95% των διωρόφων με υπόγειο έχει μηδαμινές απαιτήσεις θεμελίωσης και "βγαίνει" με πέδιλα χωρίς κώνους, ύψους 50cm, και με συνδετήριες 25/50 των 3+3Φ16... Προφανώς αυτή είναι η ευκολότερη και οικονομικότερη θεμελίωση, που καλουπώνεται ακόμη και από παιδάκι, σκυροδετείται -χωρίς απαιτήσεις μαστοριάς- σε μία φάση, που συμπυκνώνεται καλά και εύκολα και απαιτεί την μικρότερη ποσότητα σκυροδέματος και χάλυβα. Εξάλλου, τα περισσότερα διώροφα με υπόγειο, εκτός από την θεμελιολωρίδα του περιμετρικού τοιχώματος έχουν δύο ~ τρία πέδιλα όλο κι όλο (όσα τα εσωτερικά υποστυλώματα)... Φαντάζομαι φυσικά ότι μιλάμε για συνηθισμένες περιπτώσεις, με σεπ > 1,0kg/cm², χωρίς υψηλό Υ/Ο...

Τώρα τρόμαξα κι εγώ! Έχω κάνει πάμπολλα διώροφα με μεμονωμένα πέδιλα... Λες να πέσουν; Πρόσεχε από που ζητάς βοήθεια, όλοι είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν όταν δεν έχουν ευθύνη... Στα συνήθη διώροφα με σεπ = 150kPa, τα πέδιλα βγαίνουν σχεδόν πάντα μεταξύ 1,6x1,6m 2,3x2,3m. Κατασκευάζονται ως παραλληλεπίπεδα με ύψος 0,5m (όχι ως κώνοι) και βγαίνουν κατά τι οικονομικότερα από ο,τι αν γινόντουσαν κώνοι 75cm.

Για διώροφη οικοδομή, είναι πολύ απίθανο να μην αρκούν τα μεμονωμένα πέδιλα.

Όλα αυτά είναι καλά σε επίπεδο γενικής εξέτασης του θέματος. Όταν πάμε να εξετάσουμε συγκεκριμένες περιπτώσεις, διαπιστώνουμε ότι κάποια ζητήματα είναι τελείως ανούσια, ενώ άλλα αναδεικνύονται σε μείζονα θέματα. Πχ, η ροπή που ασκεί το δάπεδο στον τοίχο μπορεί να είναι αμελητέα προκειμένου περί ξύλινου δαπέδου, ή εξαιρετικά σημαντική αν το δάπεδο είναι από σκυρόδεμα. Η δημιουργία δοκοθηκών για την πάκτωση ξυλοδοκών είναι μία τεχνική ευρέως διαδεδομένη. Φυσικά υπόκειται σε περιορισμούς, που όμως δεν μπορούν να γενικευτούν. Η αγκύρωση ή η βλήτρωση σε λιθοδομή είναι κάτι που βεβαίως γίνεται, αλλά διαφέρει σημαντικά σε σχέση με ο,τι έχουμε συνηθίσει για το σκυρόδεμα. Γενικά, το είδος των κατασκευαστικών επιλογών και των ελέγχων αντοχής που θα πρέπει να γίνουν, εξαρτάται από τις αναμενόμενες μορφές αστοχίας.

Μίλτο, όντως μπερδεύτηκα... Κάνω λοιπόν μία σύνοψη των δεδομένων: Έχουμε ένα ΝΥΜ με π ράσινοκίτρινο, μπλέ, μαύρο, γρι, καφέ. Από αυτούς τους αγωγούς, μόνο ο γκρί είναι συνδεδεμένος σε φάση. Υποθέτουμε επίσης ότι ο μπλέ είναι συνδεδεμένους στην μπάρα του ουδετέρου, λόγω βομβητή. Μετράμε τάσεις εντός ενός κυτίου ως προς τον μπλε αγωγό και βρίσκουμε τον γκρί και τον πασινοκίτρινο να δίνουν 230V. Αλλάζουμε την σύνδεση στον πίνακα (συνδέουμε διαδοχικά γκρι - μαύρο - καφέ με την φάση), αλλά στο κυτίο παρατηρούμε πάντα δυναμικό ως προς τον ουδέτερο να δίνει ο γκρί και ο πρασινοκίτρινος... Επίσης, ο ΔΔΕ πέφτει ακόμη κι όταν τα φωτιστικά είναι ασύνδετα στους αγωγούς. Το συμπέρασμα που βγάζω είναι ότι: - Για να καταλάβουμε τι συμβαίνει με τις συνδέσεις πρέπει να γίνει έλεγχος της συνέχειας των αγωγών. - Το παραπάνω δεν θα βοηθήσει να λυθεί το πρόβλημα. Η λύση παραμένει σφυρί + καλέμι.

Τι είπε ο Μίλτος, αλλά δεν το πρόσεξες... Ο ουδέτερος είναι συνδεδεμένος στην μπάρα; Αντιστάσεις μεταξύ αγωγών και γης μέτρησες; Έστω με ένα απλό πολύμετρο;

Αν η δοκός απλά εδράζεται στην εγκοπή, χωρίς άλλου είδους "δέσιμο" η έδραση είναι μάλλον επισφαλής. Έχουμε περιπτώσεις δοκών με βάθος έδρασης 20cm που σε σεισμό βγήκαν από τις δοκοθήκες. Εξάλλου, είναι καταφανές ότι η απλή έδραση είναι μονόπλευρη επαφή και δεν επαρκεί για να εξασφαλίσει ακλόνητη σύνδεση με το διάφραγμα. Τέλος, η δημιουργία οριζόντιας εγκοπής στην λιθοδομή έχει συνέπειες για την δεύτερη οι οποίες πρέπει να εξεταστούν. Ομοίως και η κατασκευή "χανδρωμένου" διαφράγματος από Ω/Σ το οποίο εκτός των άλλων επιβάλει ροπές και στροφές, ενώ προσθέτει και μάζα... Επεμβάσεις αυτού του είδους γίνονται εδώ και έναν αιώνα, αλλά με ζεύγη δοκών εκατέρωθεν της λιθοδομής πουν συνδέονται με εγκάρσιες ντίζες. Γενικά η κατασκευή εγκοπής περιττεύει, καθώς τα φορτία δαπέδου συνήθως είναι μικρά και αναλαμβάνονται επιτυχώς από την δράση βλήτρου των ντιζών και την "τριβή"...

Με ενδιαφέρουν περισσότερα στοιχεία για αυτό, δεν βλέπω κάτι κακό στο να αναφερθεί η περίπτωση... Από την άλλη έχω υπόψη μου πάμπολλα παραδείγματα προβληματικής λειτουργίας, υπάρχει σίγουρα παρεμφερής βιβλιογραφία (σε σχέση και με μανδύες) στα Ελληνικά, και νομίζω ότι υπάρχουν Ιταλικές (τουλάχιστον) δημοσιεύσεις σχετικά... Επιφυλάσσομαι, εκτός κι αν δεν κατάλαβα καλά περί τίνος πρόκειται.

Συνάδελφοι, Χριστός Ανέστη! Χρόνια πολλά!

Το πρότυπο τι λέει; Δεν νομίζω να είναι κανείς τόσο θαρραλέος ώστε να προτείνει κάτι διαφορετικό... Βέβαια, αν σου φτάνουν τα 1,5mm² μπορείς να δοκιμάσεις selv και τα τοιαύτα...

Σφυρί και καλέμι... Στα υπόλοιπα δεν βρίσκω κάτι παράξενο, εκτός τού ότι έχεις ένα ΝΥΜ που έχει συγχρόνως γκρί και -υποθέτω- μπλέ. edit: Άκυρο, είδα το νέο πρότυπο... Πως περνάει ο καιρός...