Ένα δοκάρι που έχει περιοχές θερικών και περιοχές αρνητικών ροπών (δηλαδή σχεδόν κάθε δοκάρι οικοδομής) έχει ουδέτερο άξονα που είναι μη ευθύραμμος, καθώς βρίσκεται πλησίον του θλιβόμενου πέλματος. Δηλαδή, σε μία συνηθησμενη δοκό, ο ουδέτερος άξονας βρίσκεται πλησίον της κάτω ίνας στα άκρα της δοκού και πλησίον της άνω ίνας στο μέσον.
Ακόμη, όταν έχουμε δυναμικό φορτίο, πχ σεισμό, με εναλασσόμενα πρόσιμα στα διαγράμματα των ροπών, ο ουδέτερος άξονας μεταβάλλεται αναλόγως των εντατικών μεγεθών.
Αυτά φυσικά είναι γνώση του τετάρτου έτους, στο οποίο θα έπρεπε μάλλον να επιστρέψουν οι δύο διδάκτορές σου, πριν καβαλήσουν το καλάμι και αρχίσουν να δίνουν οδηγείες προσομοίωσης εδώ κι εκεί.
Τέλος, είναι προφανές ότι σε επίπεδο βασικών παραδοχών προσομοίωσης αγνοούμε την πραγματική θέση του ουδετέρου άξονα και υποθέτουμε ότι αυτός ταύτίζεται με το μέσο επίπεδο των διαφραγμάτων, δια τούτο και δεν εξετάζουμε το αξονικό στις δοκούς που συνδέονται μονολιθικά με διαφράγματα.
Αυτά τα ολίγα, για ένα θέμα που είναι λυμένο εδώ και έναν αιώνα.