AlexisPap

Μιλάμε για πίεση σταθερά κάτω από 3bar, για όλη την περίοδο των τεσσάρων ετών. Σίγουρα δεν έχουμε μηχανική αστοχία, τα συρματάκια κόπηκαν λόγω οξείδωσης, χωρίς να καταπονηθούν μηχανικά ουσιωδώς.

Βάση μεσαίου υποστυλώματος, χωρίς σοβαρό αξονικό και ροπή (άρα με λίγες αγκυρόβιδες) που είχε και στήριξη χιαστί συνδέσμου.

Τα εισαγωγικά στο "αεροπορικού τύπου" έχουν πολύ νόημα... Η κατάληξη πια ήταν; παλιοσίδερα;

Όχι. Βασικά, μόνο σε μία περίπτωση μου έτυχε να απαιτηθούν...

Κι όμως, τα περισσότερα σπειράλ είναι από χάλυβα 304 ή 316. Τα παραπάνω είναι από κοινό συρματάκι επινικελωμένο... Στην αφή, ακόμη και εκεί που όλα φαίνονται εν τάξει, νιώθεις τα δεκάδες κομμένα συρματάκια...

Λάθος διακόσμηση και πολύ λάθος χάραξη στο ίδιο κλιμακοστάσιο...

Είναι γυαλιστερά στην όψη, δεν φαίνεται να σκουριάζουν, κι όμως δεν είναι ανοξείδωτα... Αποτέλεσμα, η αστοχία λόγω διάβρωσης, που -όσο αθώα κι αν ακούγεται- είναι άκρως θεαματική ως προς το αποτέλεσμα... Τέσσερα χρόνια μετά την τοποθέτηση:

Ε, τώρα, να μην το πω;... Εύχομαι να πάσχουν όλοι οι συνάδελφοι από έλλειψη ελεύθερου χρόνου, και να είναι αναγκασμένοι να αγοράσουν ένα κορυφαίο λογισμικό για να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στον φόρτο των επαγγελματικών τους υποχρεώσεων... Προσωπικά πάντως λύνω με SAP και κάνω τους πρόσθετους ελέγχους στο excel, χωρίς να έχω κλείσει ακόμη ραντεβού με το λάθος... Δεν είναι τόσο φοβερός ο έλεγχος thesmeletes, νομίζω εξάλλου ότι όλοι -λίγο πολύ- περάσαμε κάποτε του ελέγχους του ΕΚ-6 σε ένα φύλλο excel...

Όποιος θέλει, κάνει τους ικανοτικούς στο χέρι...

Ναι, οι απλοί "Λ" ή "V" χωρίς εκκεντρότητα, παίρνουν μικρότερο q από τους χιαστί για αντίστοιχο επίπεδο πλαστημότητας...

Ανώτερη κατά το ότι δεν εισάγουν +/-Ν στους στύλους της ίδιας στάθμης και κατά το ότι, λειτουργώντας αποκλειστικά σε 1η τάξη, δεν εισάγουν καταπονήσεις κρουστικού τύπου (που εμφανίζουν οι χιαστί όταν μεταβαίνουν από την κατάσταση λυγισμού στον εφελκυσμό). Φυσικά το "ανώτερη" από πλευράς "αντισεισμικότητας" αποτυπώνεται στο q, και εκεί μόνο οι σύνδεσμοι με εκκεντρότητα υπερέχουν των χιαστί...

Συνάδελφε, προφανώς θέλεις να χρησιμοποιήσεις τον κεντρικό αγωγό του εσωτερικού υδραγωγείου Α2 ως καταθλιπτικό αγωγό της αντλίας που θα παίρνει νερό από την δεξαμενή Β για να γεμίσει την Α. Βασικό κριτήριο για την επιτυχία μίας τέτοιας λύσης είναι η πτώση πίεσης στον καταθλιπτικό αγωγό, ώστε να μην είναι μεγάλη η διακύμανση της πίεσης που εμφανίζεται στο δίκτυο Α2 όταν λειτουργεί η αντλία. Η διερεύνηση αυτού του ζητήματος προϋποθέτει να λυθεί το δίκτυο Α2 μία φορά χωρίς την αντλία, και μία φορά με την αντλία σε λειτουργία. Γενικά δεν πρέπει να περιμένεις προβλήματα, καθόσον: - Η πτώση πίεσης στους κεντρικούς αγωγούς είναι μικρή, αφού υπολογίζονται για μέγιστη ημερήσια αιχμή στα 50 χρόνια. - Η παροχή της αντλίας θα είναι πολύ μικρότερη της μέγιστης ημερήσιας αιχμής, καθόσον ο αγωγός Α2 ως προς τις αντλίες και την δεξαμενή Α επέχει θέση εξωτερικού υδραγωγείου. Βασική συνέπεια, και στοιχείο κλειδί στον σχεδιασμό, είναι ότι η παροχή της αντλίας είναι πολύ μικρότερη (ίσως το 1/3) της κατανάλωσης αιχμής του δικτύου Α.

Συνάδελφοι, το θέμα που συζητάμε εδώ δεν διαφέρει και πολύ από εκείνο που συζητιόταν εδώ. Γιαυτό παραλείπω τα της ανάλυσης που, όπως έχω ήδη γράψει τρεις - τέσσερις φορές, δεν αποτελούν σκόπελο στην χρήση των απλών γραμμικών μεθόδων, και πηγαίνω στην ουσία: Οι ενφατνούμενοι σύνδεσμοι δυσκαμψίας (Χ, Λ, Κ, εκκεντρότητας), που χρησιμοποιούνται στα μεταλλικά, έχουν ένα μεγάλο πρόβλημα με τον μηχανισμό ορόφου και με τον ικανοτικό. Κι ενώ οι σύνδεσμοι Λ και με εκκεντρότητα παρουσιάζουν καταφανώς ανώτερη συμπεριφορά, οι σύνδεσμοι Χ είναι σαφώς οι απλούστεροι, φθηνότεροι, πρακτικότεροι στην κατασκευή, και δεδομένοι καθόσον πριν τον σεισμό θα έχουν ήδη τοποθετηθεί για τον άνεμο ή για λόγους ευστάθειας. Τι λέει η §6.7.2 του ΕΝ1998 με απλά λόγια: Αντιμετώπισε τον χιαστί σύνδεσμο που ούτως ή άλλως θα έβαζες στο κτήριό σου ως αντισεισμικό στοιχείο. Επιτρέπεται. Δεν σε υποχρεώνω να πας σε q=1, δεν σε υποχρεώνω να εξασφαλίσεις έναντι λυγισμού τα θλιβόμενα μέλη... Το μόνο που ζητώ, είναι να μπορεί μόνη της η εκάστοτε εφελκυόμενη διαγώνιος να φέρει το σύνολο των σεισμικών φορτίων (φυσικά, + ικανοτικό κόμβων). Τι ζητάει λοιπόν ο ΕΚ-8; Το απολύτως προφανές: Το μοντέλο της ανάλυσης να είναι μετά βεβαιότητος συντηρητικότερο της πραγματικότητας. Δηλαδή, αφού η θλιβόμενη διαγώνιος επιτρέπεται να μπει σε λυγισμό (και άρα να μην φέρει πλήρη φορτία), ζητάει να μπορεί να αναλάβει το σύνολο των φορτίων η εφελκυόμενη διαγώνιος. Δεν είναι και τόσο φοβερό αυτό. Δεν αναιρεί την δυνατότητα χρήσης της δυναμικής ανάλυσης. Απλά, αν η ανάλυση βγάλει εφελκυσμό 20kN και θλίψη -20kN, οι χιαστί ράβδοι και οι κόμβοι θα ελεγχθούν για 40kN. Και για να είμαστε σωστοί, τα 20kN επιπλέον που προσθέσαμε, θα πρέπει να προστεθούν σε δοκούς και στύλους, πολλαπλασιαζόμενα με τα σχετικά ημίτονα και συνημίτονα, για να ελεγχθούν και οι δοκοί και οι στύλοι με την παραδοχή που ζητάει ο ΕΚ-8. Τόσο απλά.

Συνάδελφε, δεν σε καταλαβαίνω... Δεν βλέπω που έχει σφάλμα ο κανονισμός, δεν βλέπω πως μία διαδικασία που οδηγεί σε ελέγχους με αυξημένα εντατικά μεγέθη μπορεί να οδηγήσει σε "τραγικά λάθη", κι ακόμη το γιατί θα έπρεπε να αρκεστούμε στο "0.50npl < nbrd"... Edit: Thesmeletes, ανοίγεις ένα τεράστιο θέμα σχετικά με τον σχεδιασμό πολυώροφων χαλύβδινων φορέων με αυτό το σχέδιο που παραθέτεις... Μιλάω για τον σχηματισμό μαλακού ορόφου, το q και τους χιαστί συνδέσμους. Αλλά ξεφεύγουμε από το θέμα...

Γενικά όχι, αφού οι συνδέσεις θα έχουν διαστασιολογηθεί ώστε να δύναται η μία μόνο διαγώνιος να φέρει αφ' εαυτής το φορτίο σχεδιασμού. Ποιες είναι οι ταρζανιές; Περιέγραψα κάτι πολύ απλό που απαιτεί αποκλειστικά γραμμικές μεθόδους και γνώση γραφοστατικής...

Πάντα υπήρχε αυτό το ζήτημα, ασχέτως αν δεν το καθόριζε ρητά ο κανονισμός, εφόσον ήταν επιτρεπτό να σχεδιάζουμε συνδέσμους που δεν θα μπορούσαν να αναπτύξουν επαρκή θλίψη λόγω λυγισμού. Οπότε, πάντα ο μηχανικός έπρεπε να κάνει τις απαραίτητες διορθώσεις στα εντατικά μεγέθη, ώστε να αντιστοιχούν σε σύνδεσμο με αποκλειστικά εφελκυόμενα μέλη, κάτι που δεν μπορεί να κάνει η γραμμική ανάλυση από μόνη της.

Όπως το καταλαβαίνω, πρέπει να εισαχθεί η κάθε διαγώνιος με το ήμισυ της δυστένειάς της και, μετά την ανάλυση, να προστεθεί στην εντατική κατάσταση το φορτίο λόγω θλιβόμενων διαγωνίων, ώστε να προκύψουν εντατικά μεγέθη για έλεγχο μόνο των εφελκυόμενων...

Αυτό που έχει σημασία δεν είναι η συνολική πτώση πίεσης, αλλά η κλίση της γραμμής ενέργειας, ή -για να το πούμε διαφορετικά- η πτώση πίεσης στην μονάδα του μήκους. Συνήθως οι κατασκευαστές δίνουν διαγράμματα με τα οποία πολύ εύκολα βρίσκεις την ταχύτητα ροής και την παροχή, εφόσον γνωρίζεις την κλίση της γραμμής ενέργειας. Φυσικά, τα ίδια μεγέθη μπορείς να τα υπολογίσεις. Βέβαια, εν τέλει, υπάρχουν και οι τοπικές απώλειες, οι οποίες μπορεί κατά περίπτωση να παίζουν σημαντικό ρόλο...

Επιμένεις να γεμίζεις το νήμα με ανούσια πληροφορία, ενώ ο συνάδελφος ήταν απολύτως σαφής: Συνεχίζεις να θεωρείς ότι πρέπει να μπει αναμεταδότης; Η μικρή μου εμπειρία από ζεύξεις αυτού του είδους μου λέει πως δεν απαιτείται. Αλλά για να μην βγαίνουμε εκτός θέματος, ο συνάδελφος δεν ρώτησε αν πρέπει να βάλει αναμεταδότη. Ρωτάει πως θα κάνει την ευθυγράμμιση και ήδη του έχουν απαντήσει αρκετοί συνάδελφοι. Έχεις να πεις κάτι πάνω στο θέμα;

Είναι η ακρίβεια οριζοντιώσεως... Κι επειδή το σφάλμα οριζοντιώσεως είναι συνήθως τεράστιο (μπροστά στην ακρίβεια ανάγνωσης του δίσκου), γιαυτό με τον θεοδόλιχο έχουμε άλλη ακρίβεια στην οριζοντιογραφία και άλλη στην χωροστάθμηση.

Το θέμα κλειδώνει μέχρι να επιληφθεί ο αρμόδιος...

Παρακαλώ να μην επαναληφθούν κανενός είδους εντάσεις.

Το κουράζουμε χωρίς να υπάρχει λόγος και βγαίνουμε εκτός θέματος. Ο συνάδελφος εξήγησε ότι χάνει την οπτική επαφή για κάτι ελάχιστο και ξέρουμε ότι σε αυτές τις περιπτώσεις μας καλύπτει η σκέδαση ή η περίθλαση των κυμάτων όταν προσπίπτουν στο εμπόδιο. Απλά όπως έχει γραφεί από το #2, ο προσανατολισμός δεν θα γίνει στην γεωμετρική ευθεία, αλλά στην θέση μέγιστης απολαβής. Προφανώς θέλει λίγες δοκιμές και ένα όργανο που να μετράει την ισχύ του σήματος, αν και -όπως ειπώθηκε- τα περισσότερα μοντεμάκια έχουν ένδειξη σήματος τα ίδια.

Το κατώφλιο τάσης στην ορθή πόλωση είναι η διαφορά δυναμικού που απαιτείται για την υπερνίκηση (εκ μέρους των ηλεκτρονίων) της ενεργειακής διαφοράς από την επαφή Ν στην επαφή Ρ. Εμφανίζεται πάντα και μειώνεται με την αύξηση της θερμοκρασίας. Στους 20° είναι γύρω στα 0,64V. Είναι αδύνατον να υπάρξει ρεύμα κατά την ορθή φορά χωρίς να εμφανιστεί αυτή η πτώση τάσης. Τώρα, επειδή η δίοδος έχει και εσωτερική αντίσταση, μπορεί για μεγάλα ρεύματα η πτώση τάσης να είναι μεγαλύτερη από 0,7V. Αν και γενικά οι δίοδοι ανόρθωσης έχουν μικρή εσωτερική αντίσταση.

Ναι. Η πτώση τάσης στην ορθή πόλωση είναι αναπόφευκτη.