AlexisPap

Βγαίνω εκτός θέματος, αλλά δεν μπορώ να μην σχολιάσω ότι ο καθένας κάνει τελικά ο,τι θέλει! Στις θεμελιώσεις που κάνω ο εκάστοτε Ηλ/γος μηχανικός (τρεις εν τέλει) θέλει τουλάχιστον ένα βρόχο... Στο θέμα τώρα: Σε περίπτωση κτηρίου με εξωτερική γείωση (όταν πρώτο-εφαρμόστηκε η θεμελιακή) χρησιμοποιήθηκε χαλύβδινη επιψευδαργυρωμένη ταινία και όχι χάλκινη. Αναφέρεται κάπου ότι πρέπει να είναι χάλκινη;

Στο DC, αν τάση είναι κυμαινόμενη, συνήθως μετράει μέσο όρο, ή κάτι τέτοιο. Αν στην γέφυρα δεν έχεις συνδεδεμένο φορτίο, η απουσία πυκνωτή δεν σημαίνει πολλά... Η αντίσταση εισόδου του πολυμέτρου (τυπικά >10ΜΩ) είναι μηδαμινή και οι χωρητικότητες επαφής των διόδων είναι επαρκείς για να προκαλέσουν μία στοιχειώδη εξομάλυνση (φυσικά κατανεμημένη χωρητικότητα ως προς τη γη έχουν όλα τα στοιχεία του κυκλώματος). Επομένως η πραγματική τάση στην έξοδο της γέφυρας είναι 30*sqrt(2) (μείον βέβαια το 2*0,7). Αν συνέδεες έναν παλμογράφο, δεν θα έβλεπες διακύμανση μεταξύ 30*sqrt(2) και 0, αλλά μία πολύ μικρή διακύμανση αμέσως κάτω από το 30*sqrt(2)... Μόλις συνδέσεις ένα μικρό φορτίο, η εξομάλυνση καταστρέφεται και θα μετρήσεις χαμηλότερη τάση. Φυσικά μην περιμένεις να είναι η RMS τιμή της διακύμανσης, παρεκτός αν έχει πολύ καλό εργαλείο... Υ.Γ: Κάποτε είχαμε ξανασυζητήσει εδώ για μετρήσεις με πολύμετρα...

Τα πολύμετρα συνήθως έχουν μία επιλογή για γενικό έλεγχο αγωγιμότητας. Στην επιλογή αυτή εφαρμόζουν (προσπαθούν να εφαρμόσουν) ένα μικρό ρεύμα και κοιτάνε αν περνάει ή όχι. Το μέγεθος που δείχνει η οθόνη είναι συνήθως τάση σε mV. Μετράει δηλαδή την πτώση τάσης. Μπορείς να το ελέγξεις το παραπάνω με μία απλή μπαταρία ΑΑ: Αν συνδέσεις όμοιους πόλους με το πολύμετρο θα λάβεις ένδειξη ~1500... Επομένως, ο έλεγχος διόδων στην μία διεύθυνση πρέπει να δίνει σφάλμα (μη αγώγιμο) και στην άλλη ~700.

Σε δημόσια διαβούλευση βρίσκεται το σχεδίου νόμου με τίτλο «Οργάνωση και λειτουργία του τομέα ηλεκτρονικών επικοινωνιών». Στο άρθρο 30 ασχολείται με την προστασία "ευπαθών ομάδων" από την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία... Και σε αυτό το νήμα ασχολούμαστε με το ορθολογικό της παραπάνω "προστασίας", τόσο σε ότι αφορά τον αντικειμενικό κίνδυνο, όσο και σε ότι αφορά στην εφαρμοσιμότητα των εν λόγω διατάξεων. Μιλάμε για: - Την §10 που θέλει περιορισμό των ορίων έκθεσης κοινού κατά 40% για τις κεραίες τις ευρισκόμενες σε ακτίνα μικρότερη των 300m από κτίρια βρεφονηπιακών σταθμών, σχολείων, γηροκομείων και νοσοκομείων. - Την §18 που απαγορεύει την εγκατάσταση κεραιών κινητής τηλεφωνίας σε κτήρια βρεφονηπιακών σταθμών, σχολείων, γηροκομείων και νοσοκομείων. Εύλογα ανακύπτει μία σειρά ερωτημάτων: - Αν μέσα στον βρεφονηπιακό σταθμό τα όρια έκθεσης πρέπει να είναι 40% μικρότερα, γιατί πρέπει και σε απόσταση 300m να είναι πάλι 40% μικρότερα; - Πρέπει τα όρια έκθεσης να είναι μικρότερα για βρέφη - παιδιά - ηλικιωμένους; - Αν πρέπει, γιατί ενδιαφερόμαστε για τους βρεφονηπιακούς σταθμούς όπου το βρέφος περνάει 5h/d και όχι για όλο τον υπόλοιπο χώρο όπου το βρέφος περνάει 19h/d; - Μήπως εν τέλη τα όρια έκθεσης καθορίζονται ούτως ή άλλως από την ευαισθησία της ευπαθέστερης ομάδα; - Σε αστικό περιβάλλον, η έκταση με ακτίνα 300m δεν είναι απλή υπόθεση... Πχ, στην Θεσσαλονίκη, με κέντρο την Αγία Σοφία, η έκταση αυτή περικλείεται από τις οδούς Μητροπόλεως, Μπαλάνου (λίγο δυτικότερα της Καρόλου Ντηλ), Φιλίππου, Ιασσονίδου, Δημητρίου Γούναρη... Ποιος και πως θα ελέγχει κάθε τόσο ότι δεν υπάρχει σε αυτή την περιοχή βρεφονηπιακός σταθμός, σχολείο, νοσοκομείο; (φυσικά στην εν λόγω περιοχή υπάρχει τουλάχιστον το 20ο και το 25ο...) - Ποιος αποζημιώνει μία εταιρία κινητής τηλεφωνίας αν στο ισόγειο οικοδομής ανοίξει παιδικός σταθμός με συνέπεια την απαίτηση για μεταφορά της κεραίας; Πολλά άλλα ρητορικά ερωτήματα θα μπορούσε να θέσει κανείς βασιζόμενος σε αυτές τις δύο παραγράφους. Τελικά, μήπως η νομοθεσία είναι εργαλείο λαϊκισμού και διαχείρισης των μαζών; Ποιος είναι ο ρόλος των επιστημόνων στους νόμους που αφορούν στην ασφάλεια του κοινού;

Αν και υποτίθεται πως είναι αστείο, το μήνυμα είναι σοβαρότατο: I will never complain about my job ever again

gp1, ένας σύντομος ορισμός θα μπορούσε να είναι ο εξής: Αντλίες θερμότητας είναι οι θερμικές μηχανές που μεταφέρουν θερμότητα από ένα απομονωμένο σύστημα υψηλής εντροπίας σε ένα άλλο απομονωμένο σύστημα χαμηλότερης εντροπίας, καταναλώνοντας κάποια μορφή ενέργειας. Πρακτικά οι αντλίες θερμότητας χωρίζονται σε δύο μεγάλες οικογένειες ανάλογα με τον θερμοδυναμικό κύκλο (κύκλος ψύξης) που χρησιμοποιούν: - Κύκλος υγροποίησης/εξάτμισης (brayton) που καταναλώνει μηχανική ενέργεια - Κύκλος απορρόφησης ατμών (δεν ξέρω το όνομα) που καταναλώνει θερμική ενέργεια. Υπάρχουν και άλλοι κύκλοι, για εξεζητημένες εφαρμογές, όπως stirling κλπ. Προφανώς εκ του ορισμού προκύπτει ότι μέθοδοι ψύξης που χρησιμοποιούν το φαινόμενο peltier ή απλή εξάτμιση υγρού δεν είναι αντλίες θερμότητας.

Φίλε ατσαλόβεργα, δεν νομίζω ότι ισχύει κάτι από όσα έγραψες, εκτός βέβαια αν κάτι άλλο εννοούσες. Επίσης, τι σχέση έχουν όλα αυτά με το θέμα του νήματος;

Το λιγότερο ντροπή για το ***** που μαζεύτηκε...

Τρυπάς και τα δύο. Ο υπολογισμός τους και η μέθοδος κατασκευής τους είναι μεγάλη επιστήμη διότι υπόκεινται σε κόπωση λόγω συστολοδιαστολών. Η πυκνότητα προκύπτει βάσει υπολογισμού. Συχνά είναι περίπου 1/15cm... Φρόντισε ο λέβητάς σου να μην ανεβάζει πάνω από bar, να έχει πλήρη ασφαλιστικά και να του κάνεις υδραυλική δοκιμή. Υ.Γ: ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟΝ ΑΤΜΟ!

Αυτός που έδωσε c, φ, δ, γ, Κ, δεν έδωσε το σ; Με τα νούμερα αυτά δεν το βλέπω να μπορείς να πας σε επιφανειακή θεμελίωση... Εξαρτάται βέβαια και τι θα χτίσεις...

Μα, υπάρχουν τέτοια sensors στο εμπόριο. Σε κάθε μέγεθος, χρώμα, ποιότητα, περιτύλιγμα...

Τα πάνελ δεν μπαίνουν στο μοντέλο. Θεωρούμε τις αντιδράσεις τους πάνω σε τεγίδες / μηκίδες, και με αυτές σχεδιάζουμε τον φορέα. Τα ίδια τα πάνελ έρχονται από τον προμηθευτή με έναν πίνακα που λέει το μέγιστο άνοιγμα μεταξύ στηρίξεων σε σχέση με το επιβαλλόμενο φορτίο. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον ΕΚ-3 (δεν θυμάμαι απ' έξω πιο μέρος του μιλάει για λαμαρίνες), αλλά δεν έχει νόημα, αφού ο προμηθευτής θα σου δώσει τα νούμερα έτοιμα. Το ίδιο ισχύει και για τις στηρίξεις (κοχλιώσεις) των πάνελ.

- Οι ΠΕΤΕΠ δεν είναι πάντα αξιόπιστος οδηγός... - Ο γρανίτης έχει τεράστια αντοχή, είναι αδύνατο να φτιάξεις σε μπετονιέρα με συμβατικές μεθόδους κονίαμα ισχυρότερο από τον λίθο. - Κι αν φτιάξεις ισχυρότερο, τί έγινε; γιατί τόση φασαρία; τοιχοπλήρωση δεν είναι; όταν χτίζεις τούβλα, μεριμνάς να είναι το κονίαμα ασθενέστερο από τα τούβλα; - Η (σωστά) αρμολογημένη επιφάνεια λιθοδομής είναι επαρκώς υδατοστεγανή για να αντεπεξέλθει στο νερό της βροχής. Μπορεί να βελτιωθεί περαιτέρω με σιλοξανικό εμποτισμό.

Τι είναι ο "τύπος"; Πως συνδέεται στον κινητήρα; Υπάρχουν όντως "τύποι" κατάλληλοι για κάθε τύπο κινητήρα;

Ρίξε μια ματιά και σε αυτή την γενική συζήτηση...

Και πάλι λέω, τα ρυθμίζει σαφέστατα ο Αστικός Κώδικας. Την απόσταση από τον φράκτη, τα κλαδιά, ποιος τα κόβει, σε ποιον ανήκουν, ποιος μαζεύει τους καρπούς από τα κλαδιά που προεξέχουν. Πρακτικά, δοθέντος ότι και τα Φ/Β τηρούν αποστάσεις από τα όρια, είναι δύσκολο να υπάρχουν επιβλαβείς σκιάσεις με τα συνήθη οπωροφόρα.

Όλα αυτά είναι θέματα αστικού κώδικα. Προκειμένου περί γηπέδων, δεν είναι πιθανό να ανακύψουν προβλήματα καθώς μιλάμε για περιοχές χαμηλή παραγωγικότητας, κοινώς άγονες. Δύσκολο να φυτρώσουν στα κατσάβραχα δαβάκια... Αν μιλάμε για στέγες σε αστικό περιβάλλον, το πιο απλό είναι να σηκωθεί στο διπλανό οικόπεδο μία οικοδομή +2 ορόφους...

Δεν μπορείς με κανένα τρόπο να εμποδίσεις τον γείτονά σου να αξιοποιήσει το ακίνητό του με οποιονδήποτε νόμιμο τρόπο θελήσει. Δεν ξέρω κι αν μπορεί να συναφθεί κάποιο είδος δουλείας για τον σκοπό αυτό. Μου φαίνεται μάλλον απίθανο. Αλλά, κι αν ακόμη γίνεται, προϋποτίθεται η συναίνεσή του.

Όχι μεταλλειολόγος, μεταλλουργός.

Μυρτώ, κανείς υπεύθυνος άνθρωπος δεν θα εκφέρει γνώμη από φωτογραφίες και μάλιστα ανώνυμα, μέσα από ένα φόρουμ. Διατρέχει τον κίνδυνο -χωρίς να έχει την πρόθεση- να σε παραπλανήσει, ενώ ταυτόχρονα θα εκθέσει άδικα και αδικαιολόγητα έναν συνάδελφο που εξέφρασε γνώμη υπεύθυνα, εκ του σύνεγγυς. Αυτό που δείχνουν οι φωτογραφίες είναι μία τυπική φθορά λόγω ηλικίας... Όμως, θυμήσου: Ένα τυπικό εξάνθημα μπορεί να είναι από σύμπτωμα ανούσιας ίωσης μέχρι σύμπτωμα αναφυλαξίας. Χρειάζεται διάγνωση, γνωμάτευση και θεραπεία. Ο μόνος τρόπος για να εξασφαλιστείς, είναι να συνεργαστείς με μηχανικό πάνω στα πλαίσια της επαγγελματικής δεοντολογίας και των νόμιμων διαδικασιών. Από 'κεί και πέρα, εδώ θα βρεις πλήθος πληροφοριών, να ξέρεις όμως ότι είναι εγκυκλοπαιδικού χαρακτήρα.

Μυρτώ, τα πράγματα είναι απλά: Είναι μία παλιά οικοδομή που -καθώς φαίνεται από την αντίδραση του συναδέλφου που την εξέτασε- έχει παρουσιάσει φθορές "λόγω γήρατος". Προφανώς ο συνάδελφος έκρινες ότι οι ρωγμές δεν είναι σεισμικές, παρότι πρωτοεμφανίστηκαν μετά τον σεισμό. Αν είναι έτσι ή όχι, μπορεί να το ξέρει μόνο κάποιος μηχανικός που θα εξετάσει την οικοδομή ενδελεχώς, δηλαδή θα κάνει αυτοψία, θα μελετήσει τα σχέδια της αδείας, θα κάτσει στο γραφείο να σκεφτεί. Προφανώς η αντιμετώπιση στην περίπτωση που προανέφερα είναι διαφορετική απ' ο,τι στην περίπτωση των σεισμικών βλαβών. Γενικά υπάρχουν δύο τρόποι επέμβασης: - Ο συντηρητικός τρόπος που συνίσταται στην επισκευή της βλάβης που εμφανίστηκε. - Ο συνολικός, κατά τον οποίο θα εξεταστεί όλη η οικοδομή για αντίστοιχες φθορές εν τη γενέσει, και ο οποίος θα οδηγήσει σε συνολική επέμβαση. Ο πρώτος οδηγεί προφανώς σε φθηνότερη επέμβαση, αλλά έχει μεγαλύτερο μακροπρόθεσμο κόστος, καθώς σταδιακά αντίστοιχα προβλήματα θα εμφανίζονται και σε άλλες θέσεις. Ο δεύτερος έχει μεγάλο αρχικό κόστος, αλλά εξασφαλίζει μία πολυετή περίοδο χωρίς προβλήματα. Μπορεί να συνδυαστεί με ενισχύσεις μεγαλύτερης ή μικρότερης κλίμακας και να βελτιώσει την αξιοπιστία του φορέα. Η επιλογή του είδους της επέμβασης δεν είναι αποκλειστικά δική σας υπόθεση. Ο μηχανικός θα κρίνει την αναγκαιότητα συνολικότερης ή μη επέμβασης, ενώ πολλές παράμετροι του προβλήματος ρυθμίζονται από νόμους ή κανονισμούς που δεσμεύουν τον μηχανικό. Προφανώς όλα τα παραπάνω που περιγράφω περιληπτικά, μπορούν να γίνουν μόνο από κάποιον συνάδελφο που θα αναλάβει την μελέτη. Αυτός θα σας ενημερώσει για την έκταση των φθορών ή/και βλαβών, για την απαιτούμενη έρευνα - διάγνωση - μελέτη, για τις απαιτούμενες άδειες και εγκρίσεις, για τις κανονιστικές απαιτήσεις. Αυτός θα σας βοηθήσει να έχετε μία προεκτίμηση του κόστους. Αυτός θα σας καθοδηγήσει, ανάλογα και με τις οικονομικές σας δυνατότητες, στην επιλογή του τρόπου αντιμετώπισης - επισκευής - ενίσχυσης (μιλάω για τις παραμέτρους που δεν καθορίζονται κανονιστικά).

Να ένα σχετικό και αρκετά επεξηγηματικό κειμενάκι: http://www.azom.com/article.aspx?ArticleID=1407

Εφόσον μιλάμε για μία ερασιτεχνική κατασκευή, εφόσον ένα σύνολο παραμέτρων όπως ποιότητα συγκολλήσεων, σχεδιασμός κλπ δεν θα μπορέσει να τηρηθεί 100%, και εφόσον η κατασκευή αυτή έχει σημαντικές πιθανότητες να αποτύχει, είναι λογικό να πας σε μειωμένο πάχος ελάσματος για να μειώσεις το κόστος. Πάχη 4mm ή ακόμη και 3mm δεν είναι απαράδεκτα, εφόσον αποδέχεσαι ότι θα τρυπήσει σχετικά νωρίς. Αν το σχέδιο βγεί πετυχημένο, σε μερικά χρόνια που θα τρυπήσει το ξαναφτιάχνεις από χοντρή λαμαρίνα. Ακόμη κι αν το φτιάξεις από χοντρή λαμαρίνα, ακόμη κι αν έχεις πυρότουβλα, σε περίπτωση σχεδιαστικού λάθους (πχ συμπυκνώσεις) θα τρυπήσει ταχύτατα. Κοινώς, μην ρισκάρεις να ρίξεις πολλά λεφτά από το ξεκίνημα. Επίσης, αφού θέλεις να "παίξεις" με ξυλολέβητες, ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟΝ ΑΤΜΟ !!! ΣΚΟΤΩΝΕΙ !!!

Βρε Σεμπάστιαν... Να ρωτήσεις πως γίνεται ο υπολογισμός, να ζητήσεις τεχνικές πληροφορίες, να ψάξεις προδιαγραφές, το καταλαβαίνω... Αλλά, τι λόγο έχει κάποιος να σου απαντήσει σε αυτή την ερώτηση; Και, ειλικρινά, αν κάποιος σου απαντήσει, θα τον πιστέψεις;