AlexisPap

Το θέμα φαίνεται πως έχει εξαντληθεί. Δεν βλέπω νόημα να διατηρούμε στις "ειδήσεις" άλλη μία συζήτηση για επαγγελματικά δικαιώματα...

Εντύπωση μου προκαλεί ότι η θερμοκρασία στο 3 είναι μόλις 0,2°C χαμηλότερη από το 2, αν και η πίεση έχει πέσει 10bar... Βέβαια δεν έχω πίνακες για να το ελέγξω, ούτε και θυμάμαι πως υπολογίζεται η εσωτερική ενέργεια...

Για να είναι s=σταθ προϋποτίθεται η παραγωγή έργου. Έτσι η αδιαβατική αποτόνωση σε μηχανή είναι ισεντροπική αλλά όχι ισενθαλπική, ενώ η αποτόνωση με στραγγαλισμό είναι ισενθαλπική, αλλά όχι ισεντροπική.

Αφού η μεταβολή είναι αδιαβατική, η ενθαλπία μένει σταθερή. Η μεταβολή είναι μη αντιστρεπτή (στραγγαλισμός), η εντροπία αυξάνει.

Η κατάσταση δεν είναι επικίνδυνη, είναι όμως λάθος να σκάβεται το σκυρόδεμα, ακόμη περισσότερο το να αποκαλύπτονται οι οπλισμοί. Θα θυμίσω ότι ο κτιριοδομικός, οι σχετικές ΤΟΤΕΕ, ο παλιός κανονισμός ηλ/κών, απαγόρευαν κάθε παρέμβαση στον φορέα χωρίς συμβουλή πολιτικού μηχανικού... Για την επισκευή υπάρχουν έτοιμα συστήματα επισκευαστικών κονιαμάτων και γεφυρών πρόσφυσης. Θέλει κάποια γνώση το θέμα, δεν μπορεί να τα εφαρμόσει ο καθένας. Αλλά, έχουν καλές οδηγίες. Προσοχή, σε καμία περίπτωση να μην έρθει σε επαφή με τα σίδερα ασβέστης ή γύψος.

Το άνω ηλεκτρόδιο είναι για την ανίχνευση της άνω στάθμης ελέγχου (ας πούμε στάθμη εκκίνησης αντλίας) Το μεσαίο είναι για την ανίχνευση της κάτω στάθμης ελέγχου (ας πούμε στάθμη σβησίματος αντλίας) Το κάτω ηλεκτρόδιο είναι για να κλείνει το κύκλωμα των άλλων δύο.

Από περιέργεια, τα σύμβολα s και h σε ποιά μεγέθη αντιστοιχούν;

ΟΚ έτσι είναι, η διαφωνία μου ήταν στην κατανομή της δύναμης πάνω στην ζάντα. Επίσης, παρέβλεψα τελείως την μεταβολή των τάσεων στο άνω μέρος του ελαστικού, καθώς αφενός είναι δευτερεύουσας σημασίας και αφετέρου δεν αποδεικνύεται με απλούς συλλογισμούς (ακόμη χειρότερα αν δεν είναι ράντιαλ το λάστιχο). Το βασικό χαρακτηριστικό είναι η αύξηση της φόρτισης στο κάτω μέρος της ζάντας, ως συνέπεια της μείωσης του εφελκυσμού στα πλαϊνά του ελαστικού, αλλά και μίας ακόμη παραμέτρου που αποκτά μεγάλη σημασία στις ισχυρές φορτίσεις (πχ καβάλημα πεζοδρομίου).

Άρα, είτε θα σπάσει και η μεμβράνη, είτε θα περιορίσει κατά κάποιο βαθμό την εκτόνωση. Είτε στην μία, είτε στην άλλη, αυτό που θα προκύψει θα έχει τον χαρακτήρα της έκρηξης, λόγω του ακαριαίου χαρακτήρα της εκτόνωσης. Αυτό που θα διαφέρει θα είναι η ισχύς...

Απ' την ευχή μέχρι την υλοποίησή της ο δρόμος είναι μακρύς... Αυτό πάντως, αρχιτέκτων το σχεδίασε:

Γιατί είσαι μαρτυριάρης;

Δεν κατεδάφισε τίποτα. Απλά "αναβάθμισε" λίγο τις όψεις. Οι όγκοι είναι οι αρχικοί, με τον αρχικό σκελετό... Κανένα πρόβλημα φίλτατε, παρανόησες την έκφραση. Είμαι θαυμαστής της αρχιτεκτονικής μας παράδοσης. Αυτό που σχολίασα εξάλλου, είναι ότι η σύγχρονη αρχιτεκτονική δεν μίλησε στον μέσο Έλληνα, και θεωρώ ότι αυτό οφείλεται και στην εισαγωγή έξωθεν νεοτερικών στοιχείων χωρίς αφομοίωση, χωρίς επεξεργασία και χωρίς αποτύπωση της ελληνικής παραδόσεως. Φταίνε και οι σχολές μας βέβαια, που διδάσκουν την κατεξοχήν εποχή που μεγαλούργησε η ελληνική αρχιτεκτονική (γενιά του μεσοπολέμου), σε ένα εξάμηνο στο πλαίσιο της ιστορίας της αρχιτεκτονικής... και όχι στα μαθήματα αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, και φιλοσοφίας. Μα δεν έχει σημασία συνάδελφε. Ένα παράδειγμα είναι αυτό. Τα αμέτρητα αίσχη που πραγματοποιούνται καθημερινά, τα κάνουμε όλοι, αυθαιρετούντες ιδιώτες, πολιτικοί μηχανικοί, αρχιτέκτονες, καθηγητές αρχιτεκτονικής...

Μόνο υπό προϋποθέσεις: Έστω ότι το δοχείο σκίζεται περιμετρικά (ας υποθέσουμε ότι διαχωρίζεται πλήρως, αλλά δεν είναι αναγκαίο) στην περιοχή του νερού: Το νερό θα αρχίσει να εκρέει, ενώ ταυτόχρονα το άνω μισό του δοχείου θα αρχίσει να ανυψώνεται (με ταυτόχρονη εκτόνωση του αέρα). Πολύ σύντομα τα τοιχώματα του δοχείου θα ελευθερωθούν από το νερό και τότε ο περιεχόμενος αέρας θα έρθει σε επαφή με το περιβάλλον... Ο μόνος τρόπος για να μην ακουστεί μπαμ είναι να έχει εκτονωθεί τόσο ο περιεχόμενος αέρας, ώστε η πίεσή του να είναι ίση με την ατμοσφαιρική.

Δεν έχει και τόση σημασία... Έστω μεμβράνη άπειρης εκτατότητας που δεν σκάζει ποτέ. Την στιγμή που το δοχείο θα διαρραγεί και ισορροπία των πιέσεων θα ακυρωθεί, η -σχετικά αβαρής- μεμβράνη θα εκτιναχθεί (με τον τρόπο που καθορίζουν οι νόμοι του Νεύτωνα) για να καταλάβει έναν μεγαλύτερο όγκο, όπως ακριβώς θα έκανε το μέτωπο του αέρα αν δεν υπήρχε η μεμβράνη (και όπως συνεχίζει να κάνει το μέτωπο του αέρα πίσω από την μεμβράνη). Παράδειγμα: Έστω βόμβα που εκρήγνυται μέσα σε απείρως εκτατό μπαλόνι. Αυτός που είναι έξω (και σε απόσταση ασφαλείας) από το μπαλόνι δεν θα καταλάβει έκρηξη;

Η περίπτωση αποτελεί μία ακόμη τρανταχτή επιβεβαίωση αυτού βλέπουμε καθημερινά να συμβαίνει γύρω μας και αυτού που οι ίδιοι εμείς (οι περισσότεροι από εμάς) πραγματοποιούμε στην καθημερινή μας ζωή: Παντελής έλλειψη πολιτισμού, αγκίστρωση στην αθλιότητα της υποκουλτούρας, απαξίωση των εννοιών και των νοημάτων. Πριν αναρωτηθούμε για τις ελεγκτικές αρχές, την κουλτούρα των πελατών, τον "τυχοδιωκτισμό" (αν μπορεί να ονομαστεί έτσι η επαγγελματική δραστηριότητα), ας αναρωτηθούμε για εμάς τους ίδιους: - Πόσοι από εμάς (των αρχιτεκτόνων συμπεριλαμβανομένων) αναγνωρίζουν αισθητικές αρετές ή συνθετική έμπνευση στο αρχικό κτήριο; - Πόσοι είμαστε σε θέση να διατυπώσουμε μία άποψη, όχι στο επίπεδο "μου αρέσει" - "δεν μου αρέσει" (περί ορέξεως κολοκυθόπιτα), αλλά αξιολογώντας τα χαρακτηριστικά της σύνθεσης, τις λειτουργικές απαιτήσεις, το ιστορικό και περιβαλλοντικό πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται η σύνθεση; - Πόσοι μπορούμε να επιχειρηματολογήσουμε ουσιωδώς (όχι με τον γνωστό βερμπαλιστικό τρόπο του σύγχρονου αρχιτεκτονικού συγκρητισμού); Πιθανότατα πολλοί θεωρούμε, είτε ότι ότι μπορούμε να τα κάνουμε όλα αυτά, είτε ότι τίποτα από αυτά δεν είναι αναγκαίο για την σύγχρονη αρχιτεκτονική... Αλλά, είναι έτσι; Η ίδια η αρχιτεκτονική (όπως και κάθε πτυχή του σύγχρονου πολιτισμού) είναι σήμερα κατά μεγάλο μέρος μάρκετινγκ. Εμείς οι ίδιοι αντιμετωπίζουμε την αρχιτεκτονική μέσα από εκλαϊκευμένες αρχιτεκτονικές εκδόσεις τύπου "φιγουρίνι". Εμείς (αλλά το ίδιο κάνουν και μεγάλοι αρχιτέκτονες) προωθούμε στους πελάτες μας αυτήν την λογική. Εμείς κάνουμε εκθέσεις αρχιτεκτονικής, όπου το κρίσιμο στοιχείο δεν είναι η σύνθεση, αλλά το πως θα φανεί στην φωτογραφία η σύνθεση. Εκθέσεις όπου σχεδόν ποτέ δεν παρουσιάζουμε ολόκληρο το έργο, αλλά μόνο πλάνα του έργου... Εμείς προωθούμε στον πελάτη μια στρεβλή εικόνα της αρχιτεκτονικής. Κι όταν λέω εμείς, συμπεριλαμβάνω και τους αρχιτέκτονες. Εμείς εδώ και δεκαετίες φωνάζουμε για την υποβάθμιση του δομημένου περιβάλλοντος... Μα, εμείς χτίζουμε το περιβάλλον! Εμείς κάνουμε τα σχέδια, εμείς τα ελέγχουμε, εμείς στελεχώνουμε τις ΕΠΑΕ, εμείς γκρεμίζουμε τα κτήρια του Κωνσταντινίδη και του Πικιώνη, εμείς ασυδοτούμε σε ιστορικές κατασκευές... Εμείς πέσαμε με τα μούτρα στην τακτοποίηση κάθε αυθαιρεσίας και ασχήμιας. Ως άτομα, ως σύλλογοι, ως ΤΕΕ, ως φορείς. Εμείς κρίνουμε την τσομπανό-βλάχο-υποκουλτούρα του μέσου μικροαστού νεοέλληνα. Μα, εμείς είμαστε εκείνοι που θα έπρεπε να προβάλουμε νέες αξίες, νέα αισθητική, νέα κουλτούρα στον νεοέλληνα. Εμείς είμαστε εκείνοι που έπρεπε να δώσουν προοπτική στα αδιέξοδα της σύγχρονης κοινωνίας, που έπρεπε να παράγουν -ως άλλος Φειδίας και Καλλικράτης- τον νέο αρχιτεκτονικό πολιτισμό που θα έχει ως πρότυπο ο κόσμος. Εμείς είμαστε εκτός πραγματικότητας, η δικής μας δουλειά απέτυχε να αποτελέσει κοινωνικό πρότυπο -γιατί ποτέ δεν ακούμπησε την κοινωνία. Εμείς είμαστε οι αποτυχημένοι. Κι αυτό επιβεβαιώνουμε κάθε φορά που βλέπουμε μία καλή δουλειά μας -εξαίρεση στον κανόνα- να απορίπτεται τόσο απαξιωτικά όπως έγινε στα Τσουκαλέικα.

Όχι... (αν κατάλαβα καλά τι λες στο #3) Το πως γίνεται είναι πολύ απλό, αλλά θέλει λίγη ενασχόληση και φαντασία. Μία κατάλληλη τομή Ritter βοηθάει πολύ, αλλά δεν λέω το που πρέπει να γίνει .

Χμ... Σε κάποια χώρα ξέχασαν να βάλουν όριο κατάτμησης!

Την ενημέρωση για την παρακάτω ιστορία την έλαβα από συνάδελφο. Αν κάτι δεν το λέω σωστά, παρακαλώ διορθώστε. Το 1997 σχεδιάστηκε και χτίστηκε στα Τσουκαλέικα της Πάτρας το παρακάτω σπίτι: Εγώ το βρίσκω συμπαθητικό. Ίσως κάποιοι θα το θεωρήσουν "αναχρονιστικά μεταμοντέρνο". Όμως, άσχετα με τις προσωπικές εκτιμήσεις, το σπίτι αυτό το 2003 συμμετείχε σε αρχιτεκτονικό διαγωνισμό και το 2004 έγινε αφίσα για την έκθεση του ΣΑΝΑ στην Θεσσαλονίκη: Στην πορεία των πραγμάτων το σπίτι άλλαξε ιδιοκτήτη και το 2010 έγινε "ανακαίνιση" (νόμιμη, με άδεια και ΕΠΑΕ), ώστε το σπίτι να ανταποκριθεί καλύτερα στις αισθητικές ανάγκες του νέου ιδιοκτήτη (που μάλλον διαφέρουν δραματικά σε σχέση με τις δικές μου ή τις δικές σας): Τα σχόλια δικά σας. Είναι φανερό ότι, μολονότι το νέο σχέδιο το έκανε (εξ όσων ακούω) κάποιος Π/Μ, το πρόβλημα δεν είναι των μηχανικών. Είναι πρόβλημα παντελούς έλλειψης νεοελληνικού πολιτισμού.

Ένα λίτρο πετρέλαιο ζυγίζει περίπου 900 γραμμάρια και ένα γραμμάριο πετρέλαιο έχει περίπου 11000cal. 1 cal έχει 4,18 joule. Οπότε, τα 900€ είναι 1000lt είναι ~900kg είναι ~9,9*109 cal είναι ~41,4*109 joule είναι ~11500 kWh και με απόδοση 80% τελικά παίρνεις 9200kWh. Τα νούμερα χονδρικά, γιαυτό και δεν βγάζω 9800 αλλά 9200.

Όντως. Και από αυτή την κάμψη προκαλείται -εμμέσως- η αύξηση του φορτίου στο κάτω μέρος της ζάντας, ενώ το ιδιο το ελαστικό δεν παύει ποτέ να βρίσκεται υπό -περίπου σταθερό- εφελκυσμό.

Εδώ είναι το ενδιαφέρον. Το φορτίο πάνω δεν μπορεί να μειωθεί (αισθητά), το απαγορεύει η αρχή του Saint Venant. Αντιθέτως, η περιμετρική φόρτιση οφείλει να μείνει πρακτικά αναλλοίωτη σε όλη την περιφέρεια, εκτός από το κάτω μέρος (γύρω από την περιοχή που πατάει στο έδαφος) όπου θα αυξηθεί... (Σε αντίστοιχο συμπέρασμα καταλήγει κανείς αν κάνει μία τομή Ritter στην κατάλληλη θέση) Ένα ακόμη ενδιαφέρον ζήτημα είναι η -εν πρώτοις παράδοξη- διαπίστωση ότι το φορτίο στο κάτω μέρος θα αυξηθεί... Δηλαδή, τα πλευρικά τοιχώματα του ελαστικού θα αναπτύξουν θλίψη;

Δεν σε ειρωνεύομαι συνάδελφε. Απλά τα 900€ πετρέλαιο αντιστοιχούν σε συγκεκριμένη ποσότητα ενέργειας. Αν η εγκατάστασή σου είναι σωστή και η ενέργεια αυτή μπαίνει στο σπίτι σου, τότε τόση είναι και η ηλεκτρική ενέργεια που απαιτείται. Αν πάλι ο λέβητάς σου είναι όντως 18kW, και αν όντως καίει 10h/d, τότε πρέπει να βρείς που πάει το πετρέλαιο, διότι με αυτά τα δεδομένα δεν μπορούν να ξοδευτούν 1000lt τον μήνα μέσα στον λέβητα.

Την κολοκυθιά θα παίξουμε; Αν ξοδεύεις 900€ πετρέλαιο -δηλαδή 1000lt- τον μήνα, σημαίνει ότι καταναλώνεις μία συγκεκριμένη ποσότητα ενέργειας... Εκτός αν έχεις απόδοση 50%, οπότε το μόνο που χρειάζεται είναι να διορθώσεις το λεβητοστάσιο...

Σενάρια αστοχίας (υποθέτοντας πάντα ότι μέσα στο δοχείο υπάρχει και πεπιεσμένος αέρας)... Για να ξεκινήσει η αστοχία σημαίνει ότι σε κάποια θέση υπάρχει υπέρβαση της αντοχής του υλικού. Υποτεθείσθω ότι η πίεση είναι χαμηλή (3bar) και ότι η έναρξη της αστοχίας οφείλεται είτε σε κατασκευαστική ατέλεια, είτε σε διάβρωση: 1) Αστοχία μη εκρηκτικού τύπου Το υλικό αστοχεί τοπικά, με αποτέλεσμα την έναρξη της διαρροής. Ωστόσο, η περιοχή γύρω από την θέση αστοχίας έχει τόσο υψηλή αντοχή ώστε να μπορεί να αποκατασταθεί η ισορροπία δυνάμεων και τόσο υψηλή πλαστημότητα ώστε να μπορεί να απορροφήσει το έργο παραμορφώσεως λόγω της ανακατανομής των τάσεων. Στην περίπτωση αυτή η ρωγμή δεν διαδίδεται. Αν η αστοχία γίνει στο μέρος του αέρα, έχουμε ταχεία εκτόνωση με ισχυρό συριγμό. Αν γίνει στο μέρος του νερού, έχουμε βραδεία εκτόνωση, με πίδακα νερού. 2) Αστοχία εκρηκτικού τύπου λόγω χαμηλής αντοχής Το υλικό έχει μικρή αντοχή σε όλη την έκτασή του (πχ έχει σκουριάσει μία εκτεταμένη περιοχή) με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αποκατασταθεί η ισορροπία των δυνάμεων μετά την έναρξη της ρωγμής. Αν δεν υπήρχε ο αέρας, η απώλεια νερού θα επέφερε γρήγορη πτώση της πίεσης και θα σηματοδοτούσε την λήξη της διάρρηξης. Επειδή όμως ο πεπιεσμένος αέρας παρέχει σταθερή πίεση, η ρωγμή δεν σταματάει να διαδίδεται, παρά μόνο όταν το άνοιγμα γίνει τόσο μεγάλο ώστε να επιτρέψει την αθρόα έξοδο νερού και αέρα. Το "αθρόα" εξαρτάται προφανώς και από τα αδρανειακά χαρακτηριστικά του ρευστού. Το νερό επειδή έχει μεγάλη αδράνεια δεν θα προλάβει να χυθεί. Πρώτα θα γίνει το μπαμ και μετά θα χυθεί το νερό. Αν η αστοχία γίνει από την μεριά του αέρα, με την έναρξη της διάρρηξης θα ακουστεί το "μπαμ". Αν η αστοχία γίνει από την μεριά του νερού, το "μπαμ" θα ακουστεί όταν το άνοιγμα γίνει τόσο μεγάλο ώστε να έρθει σε επαφή με την ατμόσφαιρα ο πεπιεσμένος αέρα. 3) Αστοχία εκρηκτικού τύπου λόγω ψαθυρότητας Αν το υλικό είναι εξαιρετικά ψαθυρό, η διάδοση της ρωγμής δεν θα σταματήσει ακόμη κι αν δεν υπάρχει πεπιεσμένος αέρας. Η ταχύτητα διάδοσης της ρωγμής είναι περίπου ίση με την ταχύτητα του ήχου. Κατά τα λοιπά, μόλις ο πεπιεσμένος αέρας ελευθερωθεί, θα ακουστεί μπαμ.

Λάθος υπόθεση εργασίας: Αφού ο λέβητας είναι 18kW (πολύ μικρός, που τον βρήκες; ) και τον καις 10 ώρες (10 ώρες λειτουργίας του καυστήρα είναι πολλές...) και έχει απόδοση 80%, θα έπρεπε να καις 16lt/ημέρα ή 480 λάτρα τον μήνα, επί 0,90 = 432€... Αλλά εσύ λές ότι ξοδεύεις 900€! Τι από όλα αυτά δεν ισχύει;