Πάρα πολλά είναι τα στραβά που διέπουν τη νομοθεσία περί δασών και έχουν διαμορφώσει νοοτροπίες και δεν τα έχω καταλάβει τόσο χρόνια απλά τα δέχομαι de facto.... απλά γιατί υπάρχουν.!!!
Δεν μπορώ να δεχθώ για παράδειγμα, πως με τα οικονομικά μεγέθη των μεταπολεμικών δεκαετιών, όπου η μισή Ελλάδα διασκορπίσθηκε στα 4 σημεία του ορίζοντα ως οικονομικοί μετανάστες... και φυσικά οι καλλιέργειες που ανθούσαν (τρόπος του λέγειν) απλά τότε αυτό ήταν το μέσο επιβίωσης, εγκαταλείφθησαν είτε γιατί δεν ήταν προσοδοφόρες είτε γιατί δεν υπήρχε κύριος και νομέας για ασκήσει διακατοχικές πράξεις νομής..... και που ως φυσικό επακόλουθο ήταν η φύση να δηλώσει τη παρουσία της...... να έρχεται το Δασαρχείο και ο αρμόδιος υπεύθυνος που ίσως έχει και τις γνώσεις ίσως όχι .... με την απόφασή του ανατρέπει το ιδιοκτησιακό καθεστώς ή τις προσδοκίες εκμετάλευσης του απότερου κληρονόμου.!!!
Και μετά τι??? Για να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας όπως είπε χαρακτηριστικά ο εκλεκτός συνάδελφος ΜΑΚΑΡ... πρέπει να τρέχεις από β' θμια σε δικαστήρια ... με αμφίβολο απότέλεσμα.
Βέβαια εδώ χωρεί και το γεγονός ότι ουδέποτε υπήρχε κτηματολόγιο... δασολόγιο.....
χωροταξική πολιτική ... μια οργανωμένη και συντεταγμένη πολιτεία τέλος πάντων.
Γι αυτό βλέπουμε και τα φαιδρά (επιοικής κόσμιος χαρακτηρισμός που μπορώ επίσημα να εκστομίσω, αν και η πρώτη λέξη που μου έρχεται είναι ... πολύ πεζοδρομιακή) τώρα στο κτηματολόγιο εκτάσεις δεκαετιών εντός σχεδίου πόλεως !!!! να χαρακτηρίζονται δασικές και το ελληνικό δημόσιο να προβάλλει δικαιώματα κυρίου στο κτηματολόγιο φυσικά εκτοπίζοντας τους έως τώρα ιδιοκτήτες...... Εχω και άλλα να πώ αλλά πρέπει να είμαι και σύντομος και εντός θέματος... που τώρα μάλλον ξέφυγα.