Οι γνωματεύσεις ΣΛΟΤ δεν αφορούν τη φορολογική αντιμετώπιση του θέματος , αλλά μόνο τη λογιστική πλευρά. Από την άποψη αυτή το τέλος επιτηδεύματος είναι δαπάνη της χρήσεως στην οποία προκύπτει και όχι αυτής (της χρήσεως) στην οποία διακανονίζεται (πληρώνεται ) . Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι την 31/12/2016 (και κάθε 31/12 .....) να κάνουμε μια εγγραφή και να περάσουμε στα έξοδα της χρονιάς και το τέλος επιτηδεύματος. Βρίσκεις μια στήλη στο βιβλίο και το καταχωρείς (γενικά έξοδα , λοιπά έξοδα , φόροι και τέλη , μικρή έως καμιά απολύτως σημασία δεν έχει ................)
Επιπλέον πάντα σύμφωνα με τη λογιστική οδηγία και τις γνωματεύσεις ΣΛΟΤ , το τέλος επιτηδεύματος δεν θα εμφανίζεται στην κατάσταση αποτελεσμάτων περιόδου ως φόρος δηλ δε θα το αθροίζουμε με τον φόρο εισοδήματος .
Τελειώσαμε με τη λογιστική απεικόνιση και πάμε στη φορολογική αντιμετώπιση τώρα . Με βάση το Ν 4172/2013 και την ΠΟΛ 1113/2015 το τέλος επιτηδεύματος είναι μια δαπάνη που φορολογικά δεν αναγνωρίζεται προς έκπτωση από τα ακαθάριστα έσοδα , οπότε θα πρέπει να ακολουθήσει η φορολογική αναμόρφωση της δαπάνης αυτής . Αν θέλαμε να μιλήσουμε σε μια "τεχνική γλώσσα" η μη φορολογική αναγνώριση της δαπάνης αυτής δημιουργεί μια διαφορά ανάμεσα στη λογιστική και στη φορολογική βάση (τις βάσεις αυτές θα πρέπει να τις παρακολουθούμε είτε έχουμε απλογραφικά , είτε έχουμε διπλογραφικά βιβλία ). Η διαφορά αυτή δε μπορεί να αναστραφεί στο μέλλον , επομένως χαρακτηρίζεται ως μόνιμη διαφορά.
Στην κατάσταση φορολογικής αναμόρφωσης θα αναγραφεί στον κωδ. 2007 -φόροι και τέλη που δεν αναγνωρίζονται -.