Από τα παραπάνω δεν προκύπτει καμιά σαφής απαγόρευση νόμου για είσοδο πάρκινγκ από πεζόδρομο. Ακόμα και η απόφαση του ΝΣΚ αφορά μια ειδική περίπτωση για την οποίαν το επιτρέπει επειδή υπάρχει δυσκολία να βρεθεί άλλη λύση. Και τι γίενται για τις χιλιάδες των διαφορετικών περιπτώσεων που ανακύπτουν; Θα τρέχουμε στο ΝΣΚ κάθε φορά; Ή θα επαφιόμαστε στις αυθαίρετες ερμηνείες της κάθε ΥΔΟΜ; Για να φέρω ένα άλλο παράδειγμα, σε μακρόστενο οικόπεδο με στενό πρόσωπο στον δρόμο και μακρύ στον πεζόδρομο, όπου γίνεται μελέτη για σειρά μεζονετω΄ν με είσοδο των κατοικιών από τον πεζόδρομο, δεν είναι προφανές ότι η είσοδος των χώρων στάθμευσης (που μπορεί να μην είναι υποχρεωτικές από τον νόμο) θα είναι από τον πεζόδρομο; Το πολύ-πολύ η πρώτη μεζονέτα στη σειρά να μπρεί να μπάινει από τον δρόμο. Αλλλα και πάλι, γιατί να το κάνει; Η αρχιτεκτονική λύση δηλαδή που επιλέγεται σε κάθε περίπτωση δεν παίζει κανένα ρόλο; Πρέπει σώνει και καλά το αυτοκίνητο να είναι φάτσα-κάρτα στην πρόσοψη;
Και για να παραπέμψω και στο ΠΔ 111/04, γράφει εκεί: « .... Όταν οι είσοδοι ή οι έξοδοι των χώρων στάθμευσης αυτοκινήτων βρίσκονται σε πεζόδρομους ή παιδότοπους, ο αριθμός των θέσεων δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερος του απαιτούμενου για την εξυπηρέτηση των κτιρίων, τα οποία έχουν πρόσωπο μόνο στο συγκεκριμένο πεζόδρομο ή παιδότοπο» δηλαδή επιτρέπεται κατ' αρχήν οι είσοδοι ή οι έξοδοι των χώρων στάθμευσης αυτοκινήτων βρίσκονται σε πεζόδρομους (αλλιώς δεν θα έγραφε "όταν" ...) αλλά θα πρέπει να είναι το πολύ όσες και οι ελάχιστες απαιτούμενες για την εξυπηρέτηση ΤΩΝ ΚΤΙΡΙΩΝ (και όχι των οικοπέδων), τα οποία έχουν πρόσωπο μόνο στο συγκεκριμένο πεζόδρομο.
Οποιαδήποτε άποψη/κρίση επί των ανωτέρω προβληματισμών είναι πολύ ευπρόσδεκτη.