Χαιρετώ όλους τους συναδέλφους καθώς αυτό αποτελεί το πρώτο μου post στο forum και ελπίζω σε μια καλή αρχή και δημιουργική συνεργασία με τους περισσότερους από τους τακτικούς συντάκτες και αναγνώστες του χώρου.
Κατά καιρούς έχω διαβάσει αρκετά από τα topics που έχουν αναρτηθεί στο michanikos.gr αλλά πλέον αποφάσισα πως ήρθε η στιγμή να γράψω κι εγώ δύο αράδες, για να δώσω μια διαφορετική διάσταση, από τη δική μου οπτική γωνία, σε ότι αφορά το συγκεκριμένο θέμα.
Έχω λοιπόν την εντύπωση πως σκεπτόμενοι ως μηχανικοί (η κοπέλα μου θα διαφωνίσει σε αυτό και νομίζω στην παρούσα φάση με τιμά!) πολλές φορές παρασυρόμαστε από το πραγματικό ζητούμενο, το οποίο στην παρούσα συζήτηση αν δεν κάνω λάθος είναι η αγωνιώδης αναζήτηση εκφραστικών μέσων για την απόδειξη της υπαιτιότητας της ΔΕΗ.
Θεωρούμε την υπαιτιότητα της ΔΕΗ δεδομένη. Έστω! Δεν έχω πρόβλημα με αυτό και γιατί να έχω άλλωστε αφού αν είναι να κάνω ένα safe-bet προς κάποια κατεύθυνση αυτό είναι να γίνω αρεστός προς τους περισσότερους του forum θεωρώντας ότι φταίει η ΔΕΗ.
Τώρα όλοι θα σκέφτεστε, καλά αυτός για τη ΔΕΗ δουλεύει; Όχι φίλοι μου, βρέθηκα σε αυτό το forum αναζητώντας όπως και οι περισσότεροι από εμάς, ένα τρόπο για να κατευνάσω την κοινή αγωνία που μοιραζόμαστε, δηλαδή να ανακαλύψω τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι 'θεσμοί' σε μια τέτοια περίπτωση. Δεν τον ανακάλυψα. Αλλά διαπίστωσα στην πορεία κάτι σημαντικό και αποφάσισα να σας γράψω για τον τρόπο που σκεφτόμαστε και αντιμετωπίζουμε συνήθως τα τεχνικά προβλήματα.
Ένα δικαστήριο δεν σκέφτεται και σίγουρα δεν εκφράζεται όπως εμείς. Δεν έχει σκοπό να θέσει υποψηφιότητα στις επόμενες εκλογές και ούτε ψάχνει τρόπους να γίνει δημοφιλές. Ψάχνει να στηρίξει μια υπόθεση με ακλόνητες βάσεις, επιχειρήματα που δεν τυγχάνουν αμφισβήτησης, κάτι ανάλογο με αυτό που κάνουν και οι μηχανικοί όταν λύνουν ένα θεωρητικό πρόβλημα.
Στην πράξη όμως, όταν δηλαδή το πρόβλημα γίνεται τεχνικό και μεταφέρεται από τα χαρτιά στην υλοποίηση, γίνονται πολλές συμβάσεις (απλοποιήσεις) αυτές για τις οποίες ελάχιστοι μιλούν γιατί μοιάζουν βολικές και διότι εξυπηρετούν μια γενικευμένη προσέγγιση. Θέλω να πω λοιπόν, πως όταν μια υπόθεση μεταφέρεται σε άλλο πεδίο ορισμού, αυτό της δικαιοσύνης, οι τεχνικές προσεγγίσεις είναι αναγκαίες αλλά όχι και ικανές για να μας προσφέρουν το προσδόκιμο αποτέλεσμα.
Προφανώς δε θα πω κάτι καινούργιο εδώ. Λίγο πολύ το ξέρετε. Οι μηχανικοί έχουμε την τάση να υπερ-αναλύουμε τα δεδομένα, να ναπτύσσουμε μεθόδους επίλυσης, να γράφουμε τεχνικές, να αναρτούμε έως και σχήματα... καταλήγοντας όμως τελικά εκτός θέματος, όπως κοντεύω να κάνω κι εγώ!
Ολοκληρώνω λοιπόν συνοψίζοντας τα παραπάνω σε μια δυο προτάσεις. Ευτυχώς που κέρδισαν οι πολίτες, αυτό αποτελεί νομικό προηγούμενο προς την κατεύθυνση που όλοι αναζητούμε. Δυστυχώς, το ότι δικαιώθηκε αυτή η πολίτης δε σημαίνει πως θα δικαιωθούμε κι εμείς ακόμα και εάν η υπόθεση θεωρητικά μοιάζει να είναι κοινή με τη δική μας. Το αν αξίζει να κινηθούμε προς την κατεύθυνση μιας αγωγής εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, που ΔΕΝ θίχτηκαν εδώ και φυσικά δεν είναι τεχνικής φύσης. Να σημειώσω τέλος πως πολλοί πολίτες ΔΕΝ χρειάζεται να φτάσουν στα δικαστήρια για να δικαιωθούν με παρασημοφορίες διότι η ΔΕΗ όπως δείχνουν τα νούμερα έχει αποδεχτεί την υπαιτιότητά της αρκετές φορές.
Και τέλος : Το σημαντικό δεν είναι να αναγνωρίσουμε όλοι το άδικο ή το δίκαιο αλλά να έχουμε τον τρόπο να το αποδείξουμε χρησιμοποιώντας τα δικανικά εργαλεία. Αυτή την ικανότητα πρέπει να αναπτύξουμε όσοι έχουμε την τάση να απαντούμε ως τεχνοκράτες σε ζητήματα που άπτονται της ηθικής. Τότε ίσως καταφέρουμε να κινήσουμε περισσότερες υποθέσεις προς το συμφέρον μας στα σύγχρονα δικαστήρια.