Καλημέρα σε όλους!!
Επειδή μεγάλωσα στο εξωτερικό και ήρθα στην Ελλάδα για να σπουδάσω και εν τέλει έμεινα και για να εργαστώ, θα ήθελα να παραθέσω τις απόψεις μου για μερικά ενδιαφέροντα θέματα που έχω διακρίνει την δωδεκαετία που ζω στην πανέμορφη τούτη χώρα μας.
Οι διευκρινίσεις μου θα αρκεστούν στον εκπαιδευτικό τομέα, αλλά και στον εργασιακό χώρο. (για τα υπόλοιπα θα πρέπει να γράφω ένα μήνα τουλάχιστον)
Καταρχήν ερχόμενη στην Αθήνα για να σπουδάσω στο ΕΜΠ, μπήκα στο αεροπλάνο πανευτυχής, έχοντας ακούσει από τόσα παιδιά φοιτητές, για το ανώτατο επίπεδο σπουδών του ΕΜΠ, από τα καλύτερα της Ευρώπης στον τεχνολογικό τομέα, αλλά δε σας κρύβω και για τα τέλεια φοιτητικά χρόνια, τον ήλιο, τη θάλασσα, τις παρέες, τα μπαράκια και τα συναφή.
Στη διάρκεια των σπουδών μου, (έχοντας κάνει και δύο καλοκαίρια προπαρασκευαστικά μαθήματα γεωδαισίας στο Ecole Polytechnique στο Παρίσι) κατάλαβα πόσο διαφορετικά ήταν τα πράγματα τελικά.
Στα μαθήματα πολύ σπάνια ερχόντουσαν καθηγητές, περισσότερο ήταν οι βοηθοί – κάτι παιδάκια ουσιαστικά, βιβλία σχεδόν ανύπαρκτα, κυρίως σημειώσεις!!!, θυμάμαι δε χαρακτηριστικά τις μικρές γεωδαιτικές που αποτυπώναμε ένα χώρο μέσα στην Πολυτεχνειούπολη και έπρεπε να παραδώσουμε το σχέδιο σε κόλλα Seller!!! (αυτά είναι ενδεικτικά)
Τέλος πάντων, κατά τα λοιπά η φοιτητική ζωή πέρασε σούπερ, έκανα τέλειες παρέες, στη σχολή έμαθα πάρα πολλά πράγματα και ομολογώ δε δυσκολεύτηκα και ιδιαίτερα για να την τελειώσω.
Περνώντας τα χρόνια, τελείωσα, έκανα κι ένα μεταπτυχιακό στη χωροταξία, άρχισα να δουλεύω, σε τεχνικές εταιρείες στην αρχή και κατόπιν μόνη μου, άρχισα να συνεργάζομαι και με συναδέλφους μηχ. διαφόρων ειδικοτήτων, πέρναγε όμορφα η ζωή κι εγώ φυσικά έπρεπε να κουβαλάω πάντα μία ταμπέλα: αυτή του Αγρ. Τοπ. Μηχ ΕΜΠ ΠΑΡΑΚΑΛΩ!!!
Στην πορεία κατάλαβα, ότι σε αυτή τη χώρα, που όλοι γκρινιάζουν και όλοι έχουν γνώμη και άποψη, «παίζει» πολύ το θέμα της ταμπέλας (μας τα έλεγαν κάτι συγγενείς από κάτι χωριά όταν ερχόντουσαν να μας δουν, αλλά εμείς χαμπάρι!)
Οι ταμπέλες λοιπόν αυτές, που κουβαλάει ο καθένας Έλληνας από εμάς, τις οποίες και θα αναφέρω διεξοδικά παρακάτω, ανακάλυψα με έκπληξη πως μας χαρακτηρίζουν σε όλη μας τη ζωή!!
Ταμπέλα Ν1: από πού είσαι;;;
Γιατί άλλο οι νότιοι κι άλλο οι βόρειοι, άλλο αυτοί από χωριό και άλλο αυτοί από πόλη- λες και άλλο μυαλό κουβαλάνε οι μεν και άλλο οι δε.
Ταμπέλα Ν2: για τα κορίτσια κυρίως: είσαι παντρεμένη, αρραβωνιασμένη κτλ;;;
Γιατί μία κοπέλα, η οποία μπορεί να συζεί ή να έχει και παιδί, πρέπει οπωσδήποτε να είναι παντρεμένη, διαφορετικά είναι χαμηλών ηθών κτλ.
Στον εργασιακό χώρο δε, απαγορεύεται να έχεις παιδί ή άντρα, γιατί θεωρείται προσβολή της πολιτικής της εκάστοτε εταιρείας.
Ταμπέλα Νο3: Τι φοράς, σε τι σπίτι μένεις, τι αυτοκίνητο έχεις, τι κινητό κτλ!
Διότι η καταξίωση έρχεται μόνο μέσα από τα υλικά αγαθά!
Ταμπέλα Νο4: και η πιο σημαντική για εμένα: τι σπoύδασες και πού;;;
Σε Πανεπιστήμιο ή σε ΤΕΙ;;Σε πολυτεχνείο σε ποιο στο ΕΜΠ ή σε άλλο;; Mεταπτυχιακό έκανες, phd γιατί δε συνέχισες;;; Eίσαι μηχανικός;;; A είσαι πολιτικός μηχ. δλδ γιατί οι υπόλοιποι δεν είναι μηχ, είναι κάτι άλλο.
Είσαι από ΤΕΙ;; Δεν ξέρεις τίποτα, το επίπεδο σου είναι κατώτερο.
Οι αιώνιες ταμπέλες του Έλληνα, οι οποίες πηγάζουν από τον κομπλεξισμό που κουβαλάμε σαν λαός, αλλά κι από τα δύσκολα χρόνια των προηγούμενων γενιών, οι οποίες πεινάσανε, αλλά και δε σπουδάσανε αξιοπρεπώς και πρέπει τα παιδιά τους να κάνουν ΌΛΑ όσα εκείνες στερήθηκαν.
Τώρα όσον αφορά στα επαγγελματικά δικαιώματα ΤΕΙ-ΑΕΙ, εγώ δεν έχω καταλάβει γιατί η πολιτεία εξακολουθεί να διαχωρίζει την εκπαίδευση κατ’αυτόν τον τρόπο.
Θεωρώ άδικο και για τις δύο πλευρές αυτό που γίνεται.
Θα πρέπει να συγχωνεύσει τα τμήματα σε μία ενιαία ανώτατη εκπαίδευση κι επιτέλους να διαθέσει χρήματα γι’αυτήν!
Αλλά βέβαια η ψήφος, είναι το Α και το Ω σε αυτή τη χώρα.
Γιατί και το ΤΕΕ ψηφοφόρους μαζεύει, μην κοροϊδευόμαστε ότι αγωνίζεται με πάθος για τα δικαιώματα των μελών του!!!
Βέβαια, υπάρχουν κι άλλα πολλά, που μπορώ να αναφέρω για την κατάσταση της χώρας, αλλά επειδή σέβομαι το χώρο και τον χρόνο, θα σταματήσω εδώ.
Φυσικά και θα ακούσω πολλές αντίθετες γνώμες, αλλά έχω συνηθίσει στον Έλληνα, ο οποίος χωρίς να ζήσει κάτι το ξέρει ήδη, διότι είναι και παγκοσμίως γνωστή η «ξερολοτίτιδα» που τον δέρνει.