gkaraoglanidis

Παιδιά συγνώμη για αυτό που θα πω αλλά υπάρχει σχετική άγνοια στο θέμα των κοχλιοσυνδέσεων. Διδάσκω στο εργαστήριο στοιχείων μηχανών του ΑΠΘ στοιχεία μηχανών από το 2005 και μου είναι λυπηρό να διαβάζω τέτοια πράγματα. Με στεναχωρεί και ως μηχανικό αλλά και ως δάσκαλο.

Νομίζω ότι οι Πολιτικοί Μηχανικοί αντιλαμβάνεσται με διαφορετικό τρόπο την φύση των κοχλιοτών συνδεόμεων σωμάτων από εμάς τους Μηχανολόγους χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κάποιος από τους δύο κάνει λάθος. Απλώς είνα άλλη οπτική του ιδίου πράγματος ανάλογα με τις ανάγκες του καθενός. Εγώ στη θέση σου δεν θα έμπλεκα το ζήτημα της στεγανοποίησης με αυτό της ασφάλισης των κοχλιών αφού τα δύο αυτά προβλήματα μπορούν να λυθούν μεμονομένα και με ασφαλείς τρόπους.

Η κοχλιοσύνδεση δεν σχετίζεται με τη σταγανοποίηση των συνδεόμενων σωμάτων και αυτό δεν έχει καμία σχέση με τον αν η φόρτιση είναι εφελκυστική ή διατμητική. Η στεγαμοποίηση της κεφαλής των ΜΕΚ επιτυγχάνεται είτε με κατάλληλο σχεδιασμό της ίδιας της κεφαλής ή με χρήση κατάλληλης κόλλας μεταξύ των συνδεόμενων σωμάτων ή σπανιότερα με συνδιασμό των δύο. Η γνώμη μου και η σύστασή μου αν θέλεις είναι να μην χρησιμοποιείς διπλά περικόχλια. Υπάρχουν καλύτεροι τρόποι επιτυχούς αυτασφάλισης των κοχλιοσυνδέσεων με περισσότερο ασφαλή αποτελέσματα.

Ειδικά για την περίπτωση κοχλιών μόνιμης φόρτισης πρέπει να λάβεις πολύ σοβαρά υπόψη σου τον συντελεστή κρούσεων, δηλαδή την ύπαρξη κρουστικών φορτίσεων κατά τη λειτουργία της κατασκευής. "Μικρομετακινήσεις" όπως της είπες δεν υπάρχουν ποτέ γιατί ο συντελεστής τριβής δεν επιτρέπει το περικόχλιο να κινηθεί ως προς τον κοχλία. Η μόνιμη φόρτιση είναι ο λόγος που σου είπα αρχικά ότι πρέπει να λάβεις υπόψη σου την ελαστική καθίζηση ώστε να μην χρειαστεί κάποια στιγμή οι κοχλίες να χρειαστούν επανασύσφιξη. Το φαινόμενο γίνεται περισσότερο έντονο σε κοχλίες που καταπονούνται σε εφελκυσμό παρά σε διάτμηση. Ελπίζω να γίνομαι κατανοητός και να μην σε μπερδεύω περισσότερο.

Δεν χρειάζεται καμία υπερδιαστασιολόγηση ούτε στον κοχλία, ούτε και στα περικόχλια. Άλλωστε ο ίδιος ο υπολογισμός από τη φύση του υπερδιαστασιολογεί τη συνολική κοχλιοσύνδεση παρέχοντας έναν επαρκέστατο συντελεστή ασφάλειας. Το να ασκείς ροπή μεγαλύτερη από την απαιτούμενη δεν είναι καλό γιατί δεν εξασφαλίζεις τίποτα, απλά καταπονείς περισσότερο τον κοχλία με κίνδυνο να τον κάνεις λιγότερο ελαστικό και τελικά να τον σπάσεις.

Τι εννοείς λέγοντας βαθμός "προέντασης";

Η ροπή σύσφιξης του πρώτου περικοχλίου (παξιμάδι) πρέπει να υπολογιστεί λαμβάνοντας υπόψη σου το μέγεθος και το είδος των δυνάμεων (δηλαδή διατμητικές, εφελκυστικές ή συνδιασμός των δύο) που καταπονούν την κατασκευή. Επίσης θα πρέπει να λάβεις υπόψη σου το πάχος των σωμάτων που συνδέεις, ώστε να υπολογίσεις την πρόσθετη ροπή που απαιτείται λόγω της ελαστικής καθίζησης. Τώρα, το δεύτερο περικόχλιο πρέπει να έχει ροπή σύσφιξης ίση ή μεγαλύτερη από αυτή του πρώτου. Ο λόγος είναι ότι πρέπει να εξασφαλίζεται ότι πιθανή απασφάλιση του πρώτου περικοχλίου δεν θα οδηγήσει σε απασφάλισει και του δεύτερου. Ελπίζω να βοήθησα λίγο

Ποιο είναι το πρόβλημα το οποίο πρέπει να λείσεις για να σου πω κατά τη γνώμη μου τι πρέπει να κάνεις.

Νομίζω ότι η επιλογή των απαντήσεων είναι λίγο ατυχής. Το πρόβλημα είναι μια κλασσική περίπτωση κοχλιοσύνδεσης όπως την μαθαίνουμε όλοι μας στα στοιχεία μηχανών. Η απάντηση κρίνεται από τον τρόπο φόρτισης και το μέγεθος της καταπόνησής του.