Δημήτριος_1980

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας.

Παιδιά, σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις.

Δηλαδή, από αυτά που λες, είναι καλύτερα να κρατάμε την περίσσεια του οξυγόνου σταθερή για κάθε φορτίο (ή τον λόγο λ σταθερό), ώστε να μην επηρεάζεται η συνολική απόδοση του λέβητα. Η υπερβολική περίσσεια οξυγόνου θ' αυξήσει την ποσότητα των καυσαερίων, οπότε η θερμότητα της καύσης θα διανεμηθεί σε μεγαλύτερη μάζα, με αποτέλεσμα να πέσει η θερμοκρασία αυτών. Έτσι, η απόδοση της μετάδοσης θερμότητας με το νερό θα είναι μειωμένη (μικρότερη εξέργεια και μεγαλύτερη ανέργεια των καυσαερίων; ) και η συνολική απόδοση υποδεέστερη. Ο καλύτερος τρόπος για να μειωθεί η ποσότητα του αέρα καύσης (και να παραμείνει το λ σταθερό) είναι η προσθήκη φυσητήρα με μεταβαλλόμενο αριθμό στροφών (μέσω inverter). Ειδάλλως, θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε πεταλούδα για τον στραγγαλισμό της ροής αέρα. Έτσι δεν είναι; Αυτά όμως αφορούν στην συνολική απόδοση του λέβητα. Η απόδοση της καύσης (κατά πόσο πλήρης είναι αυτή) θα περίμενα ν' αυξάνεται με την περίσσεια οξυγόνου. Απλά μπορεί με την πτώση της θερμοκρασίας κάποιες περιοχές του καυσίμου να μην καταφέρνουν να οξειδωθούν πλήρως και έτσι να έχουμε προϊόντα ατελούς καύσης στην έξοδο. Είναι θέμα χημικής κινητικής μάλλον. Επίσης διαφοροποιούνται και τα χαρακτηριστικά της ανάμειξης, όπως λες. Τέλος, είναι και τα NOx. Ο κύριος μηχανισμός (όχι ο μοναδικός) δημιουργίας τους είναι μέσω των υψηλών θερμοκρασιών που λαμβάνουν χώρα κοντά στον πυρήνα της καύσης, οπότε το N2 παύει να συμπεριφέρεται ως αδρανές αέριο. Η δημιουργία τους όμως προϋποθέτει και την ύπαρξη αναγκαίου χρόνου. Αν η περίσσεια οξυγόνου αυξηθεί πέρα από κάποιο όριο, η πτώση της θερμοκρασίας γενικότερα θα επιφέρει και πτώση της εκπομπής NOx, σωστά;

Γεια σας. Το σημείο δρόσου των καυσαερίων που προέρχονται από την καύση του φυσικού αερίου (άρα καθορίζεται η σύσταση των καυσαερίων και μέσω αυτής η μερική πίεση του νερού) υπό ατμοσφαιρική πίεση, ισούται με 55oC. Ένας λέβητας Φ.Α. συμπύκνωσης τι θερμοκρασία εξόδου στα καυσαέρια έχει συνήθως; Το ρωτάω αυτό γιατί σto εγειρίδιο μιας εταιρίας για λέβητα συμπήκνωσης (άμα θέλετε, μπορώ ν' αναφέρω το όνομα και το μοντέλο) γράφει ότι η μέγιστη θερμοκασία εξόδου των καυσαερίων είναι 75oC. Άρα δεν έχουμε συμπύκνωση μέσα στον λέβητα, σωστά; Μήπως μου ξεφεύγει κάτι; Τέλος, πως μπορούμε να υπολογίσουμε το όφελος σε αποδιδόμενη ενέργεια στο νερό στην περίπτωση του λέβητα συμπύκνωσης;

Όχι. Η απόδοση της καύσης είναι κομμάτι της συνολικής απόδοσης του λέβητα, η οποία είναι αυτό που λες. Η απώλειες από τα υποτίθεται αδιαβατικά τοιχώματα του λέβητα εντάσσονται στις απώλειες του λέβητα γενικά. Π.χ. με 100% απόδοση καύσης δεν θα υπάρχουν καθόλου HC και CO στα καυσαέρια, άσχετα με το πως αξιοποιείται η εκλειθείσα θερμότητα στην πορεία. Άρα έχουμε: Χημική ενέργεια ------Απόδοση Καύσης------» 99% θερμότητα, 1% διαφυγούσα θερμογόνος δύναμης μέσω ελλιπώς οξειδωμένων συστατικών στα καυσαέρια ------Απώλειες Θερμικές λόγω τοιχωμάτων, καμινάδας κ.τ.λ.------» διαθέσιμη θερμότητα στο νερό. Το ερώτημά μου αφορά στον επηρεασμό της απόδοσης καύσης από το μερικό φορτίο. Αλλά αν θέλετε, απαντήστε και γενικά για την απόδοση του λέβητα. Το ρωτάω αυτό γιατί έπεσε στα χέρια μου ένα pdf του αμερικάνικου οργανισμού περιβαλλοντικής προστασίας, όπου λέει: (Γενικά γράφει για τους λέβητες και το φυσικό αέριο και το κομμάτι αυτό είναι παρμένο απο την ενότητα "Emissions") "Carbon Monoxide - The rate of CO emissions from boilers depends on the efficiency of natural gas combustion. Improperly tuned boilers and boilers operating at off-design levels decrease combustion efficiency resulting in increased CO emissions." Το bolt είναι δικό μου.

Α, ενταξει. Δεν έχω ασχοληθεί με το θέμα και δεν το ξέρω.

Γεια σας και πάλι, Θα ήθελα να ρωτήσω για την απόδοση καύσης στους λέβητες και κατά πόσο αυτή επηρεάζεται από την λειτουργία αυτού σε μερικό φορτίο. Όταν λέμε απόδοση καύσης π.χ. 99%, εννοούμε ότι το 99% του προσαχθέντος καυσίμου έχει οξειδωθεί πλήρως. Η μείωση στην απόδοση της καύσης συνοδεύεται από την εμφάνιση στα καυσαέρια HC, CO, διαφόρων οργανικών ενώσεων κ.τ.λ. Αν ένας λέβητας με δυνατότητα αυτόματης ρύθμισης φορτίου λειτουργεί σε μερικό φορτίο, η απόδοση της καύσης θα μειωθεί ή όχι; Αν ναι, δεν είναι καλύτερα τότε να δουλεύει ο λέβητας σε λειτουργία ΟΝ/OFF με 100% φορτίο, παρά συνεχόμενα και με αυξομειούμενο; Π.χ. σε περίπτωση συστήματος θερμοκρασιακής αντιστάθμισης δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο; ΥΣ Αν υπάρχει ήδη παρόμοιο topic, λυπάμαι αλλά δεν το πρόσεξα. Καλό θα ήταν να ενσωματωθεί σε μια τέτοια περίπτωση.

Οι στροφές μέγιστης ροπής στους κινητήρες βενζίνης αλλά και ντίζελ καθορίζονται συνήθως από τον χρονισμό των εκκεντροφόρων (ή θυρίδων, αν μιλάμε για δίχρονο). Σε αυτές τις στροφές τα ταλαντωτικά φαινόμενα (ταλαντωτικός φορέας είναι ο αέρας), που λαμβάνουν χώρα στους αυλούς εισαγωγής - εξαγωγής, δίνουν το καλύτερο αποτέλεσμα (βλ. καλύτερη πλήρωση). Η ποιότητα ανάμειξης του καυσίμου με τον αέρα επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες, αλλά κύριος παράγοντας είναι τα χαρακτηριστικά της στροβιλότητας του ρευστού εντός του θαλάμου. Επίσης, τα χαρακτηριστικά έγχυσης είναι βασικός παράγοντας (χρόνος έγχυσης, θέση εγχυτήρα, πίεση έγχυσης κ.τ.λ.). Τώρα, σε ό,τι αφορά το ερώτημα, θα πρέπει να βλέπουμε τους κινητήρες σαν μαύρα κουτιά. Δεν μας ενδιαφέρει τίποτα, παρά μονάχα η έξοδος του καθενός. Εφόσον και οι δύο κινητήρες αποδίδουν 25 άλογα (μέγιστη ισχύς), μπορούν να θεωρηθούν ισότιμοι, ΜΟΝΟ σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο σημείο λειτουργίας (σημείο μέγιστης ισχύος @ τέρμα ανοικτή πεταλούδα (otto) ή ελάχιστος λόγος λ (diesel) ). Δηλαδή, αν προτίθεσαι να λειτουργείς τους δύο κινητήρες στους 25 ίππους, μπορείς να χρησιμοποιήσεις όποιον από τους δύο θες για τον ίδιο σκοπό! Η διαφορά έγκειται στον μειωτήρα, ο οποίος πρέπει να είναι πολύ πιο "κοντός" στην περίπτωση του μοτέρ από το ξερό. Αυτό ισχύει επειδή σ' ενδιαφέρει η ροπή. Στην περίπτωση του ξερού η ροπή είναι πολύ μικρή, αλλά οι στροφές πάρα πολύ υψηλές, ώστε το γινόμενό τους να δίνει 25 ίππους. Στην περίπτωση του μοτέρ από τρακτέρ ισχύει ο αντίθετος συσχετισμός ροπής - στροφών, αλλά με το ίδιο αποτέλεσμα σε ό,τι αφορά την ισχύ. Οι στροφές εξόδου από τους δύο μειωτήρες (μειωτήρας για τον diesel και "κοντός" μειωτήρας για το ξερό) θα είναι ίδιες. Σε όλα τα υπόλοιπα σημεία λειτουργίας η ροπή του δίχρονου κινητήρα από ξερό, μάλλον πέφτει απότομα (αφού είναι "άγρια" χρονισμένος, ώστε ν' αποδίδει στις ψηλές στροφές), οπότε ο κινητήρας diesel θα υπερτερεί σε ισχύ (μιλάμε για ενδιάμεσα σημεία λειτουργίας). Όλα αυτά ισχύουν, χωρίς καν να λάβουμε υπόψη μας την περίπτωση μερικού φορτίου. Κι' εκεί τα πράγματα, νομίζω, γίνονται ακόμη χειρότερα για τον κινητήρα του ξερού.

Γενικά, άσχετα με το θέμα, θα πρέπει να προσέχουμε την γραφή μας... Κάποια λάθη στην γραφή είναι απλώς ανεπίτρεπτα...

Η υψηλή πίεση ψεκασμού (~1500 bar / 22500 psi) στους diesel κινητήρες διευκολύνει την ανάμειξη του καυσίμου με τον αέρα. Αυτό, σε συνδυασμό με την βελτιστοποιημένη θέση των ψεκαστήρων (βάσει προσομοιώσεων CFD και βάσει των τεχνικά και οικονομικά εφικτών λύσεων), για την μέγιστη δυνατή εκμετάλλευση της στροβιλότητας του πεδίου, έχει μειώσει σημαντικά την εκπομπή αιθάλης, κατά την λειτουργία με υψηλό φορτίο αυτών των κινητήρων (υψηλό φορτίο = πατημένο γκάζι). Αυτό επιδρά και την αύξηση της ισχύος. Ειδικά σε συνδυασμό με τις τεχνολογίες κατάλυσης των καυσαερίων (βλ. bluetec κ.α.) το πρόβλημα έχει μειωθεί πάρα πολύ (έως και τελείως). Δεν ξέρω γιατί η βενζίνη απαιτεί πολύ λιγότερη πίεση ώστε να επιτευχθεί μια καλή ανάμειξη αυτής με τον αέρα. Επιπρόσθετα, με την πολύ υψηλή πίεση έχει μειωθεί ο χρόνος καύσης των πολύ λεπτών πλέον σταγονιδίων εντός του θαλάμου (το diesel είναι πιο βραδύκαυστο), κάτι που αποτελούσε ανασταλτικό παράγοντα περαιτέρω αύξησης των στροφών λειτουργίας (άρα και της ισχύος). Οι στροφές δεν γινόταν ν' αυξηθούν πάνω από ένα όριο, αφού η καύση αργούσε και το έμβολο προλάβαινε να κατέλθει κατά πολύ. Σε αυτό τον παράγοντα οφείλεται και η μείωση της «ψαλίδας» ισχύος μεταξύ κινητήρων otto και diesel ίδιου κυβισμού. Ένα άλλο πλεονέκτημα είναι ότι με την υψηλή πίεση και τον ακριβή αυτόματο έλεγχο είναι δυνατός ο προ-ψεκασμός (σε πολλά στάδια), ώστε ν' αποφευχθεί η απότομη αύξηση της πίεσης εντός του κυλίνδρου. Η τελευταία καθιστά έναν κινητήρα «τραχύ» στην λειτουργία του. Αυτό το μειονέκτημα (που χαρακτήριζε τους παλαιότερους κινητήρες diesel και απαιτούσε και πιο στιβαρή κατασκευή, άρα περισσότερο βάρος) έχει εξαλειφθεί λόγω των προ-ψεκασμών, που εξασφαλίζουν προοδευτική άνοδο της πίεσης.

Έχεις δίκιο...

:D:D Μπράβο φίλε, έχεις χιούμορ!!!!

Σωστά, το είχα διαβάσει πριν γράψω την δημοσίευσή μου, αλλά πολύ βιαστικά. Ουσιαστικά λέει το αντίθετο απ' ό,τι λέω εγώ... Άρα ακόμη χειρότερα!!! Εγώ έγραψα αυτό το προηγούμενο έχοντας στο μυαλό μου τα μαγνητο-ρεολογικά υγρά, που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή αμορτισέρ με μεταβαλλόμενους συντελεστές απόσβεσης. Προφανώς αυθαίρετος ο παραλληλισμός...

Παιδιά, δεν ξέρω πολλά επί του θέματος, αλλά μήπως έχει σχέση με την διάταξη των μορίων κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μειώνεται ιξώδες του; Θεωρητικά αυτό θα μπορούσε να βελτιώσει την αναμειξιμότητα του καυσίμου και, κατά συνέπεια, την ομογενοποίηση του μείγματος, μέσα στον θάλαμο καύσης. Δεν είμαι σίγουρος όμως, υποθέσεις κάνω. Σε κάθε περίπτωση πάντως μιλάμε για απειροελάχιστες διαφορές, οι οποίες είναι ανάξιες λόγου. Αυτό ισχύει εφόσον δεχθούμε ότι το μαγνητάκι κάνει δουλειά. Οι θάλαμοι καύσης, καθώς και τα συστήματα τροφοδοσίας των νέων αυτοκινήτων είναι αρκετά εξελιγμένα και δύσκολα επιδέχονται μια τόσο εύκολη βελτίωση... Αν ισχύουν τα περί ιξώδους, θα μπορούσαμε να ελέγξουμε τις διαφορές σε έναν καυστήρα μαζούτ (πριν - μετά), για παράδειγμα. Είναι γνωστό ότι όσο περισσότερο αναμειγνύεται το καύσιμο με τον αέρα, τόσο περισσότερη επιφάνεια καυσίμου διατίθεται προς καύση (όπως και τα κάρβουνα στην ψησταριά που τα σπάμε σε μικρά κομμάτια), και τόσο περισσότερο μειώνονται οι ρύποι λόγω ατελούς καύσης. Ο υπερβολικός όμως στροβιλισμός ενδεχομένως ν' αυξήσει αισθητά το έργο άντλησης (λόγω πολύ αυξημένης τύρβης) κατά την διάρκεια της εισαγωγής (αρνητικός βρόγχος στο δυναμοδεικτικό διάγραμμα). Δεν ξέρω όμως αν αυτό έχει και αξιόλογο ποσοτικό αντίκρυσμα. Το παραπάνω ισχύει και στους καυστήρες στροβιλομηχανών (κύκλος Brayton), όπου θεωρητικά η καύση εκλαμβάνεται σαν μια ισοβαρής θέρμανση (ανοικτό σύστημα), βλέπε T-S διάγραμμα. Στην πράξη υπάρχουν ρευστομηχανικές απώλειες πίεσης της τάξης του 3-5%, ακριβώς λόγω του έντονου στροβιλισμού που απαιτείται για την καλή ανάμειξη (μεγάλος αριθμός Re). Οι απώλειες αυτές πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο μειωμένες (νομίζω ότι υπάρχει σαν όριο το 5%), αφού αυτό μειώνει την ενθαλπία που «βλέπει» η τουρμπίνα.

:) Θα μπουν σε ξενοδοχείο. Οι συλλέκτες θα είναι επιλεκτικοί με μπλε σκούρο απορροφητή, με παράλληλους σωλήνες (όχι μαίανδρος). ΔΕν θα υπάρχει ανακυκλοφορία. Τις 30 μοίρες για το καλοκαίρι τις λες επειδή τότε ο ήλιος είναι πιο ψηλά, ε; Ενώ τον χειμώνα θα χρειάζονταν παραπάνω μοίρες. Anyway, άμα προκύψει κάποιο θέμα, θα σας ενοχλήσω πάλι!!! Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας!

Ουπς!!!! Έκανα χαζομάρα μεγάλη!!! Θα τα ξαναδώ από την αρχή, να μην σας πρήζω άδικα... Όσο για το πλήθος των συλλεκτών, είναι καθορισμένο από πριν. Έχει 10 τέτοιους συλλέκτες στην αποθήκη του, δεν θέλει ν' αγοράσει και άλλους, αν και μάλλον δεν θα είναι αρκετοί για μια κάλυψη πάνω από 70% (κατά τους μήνες που θέλει) 'Οσο για την κλίση, υπάρχουν λόγοι που μπαίνουν σε 45 μοίρες, αλλά ούτως ή άλλως για ΖΝΧ διάβασα ότι οι συλλέκτες τοποθετούνται με κλίση κατά 10 μοίρες μεγαλύτερη από το εκάστοτε γεωγραφικό πλάτος (40ο για Χαλκιδική)

Δηλαδή προτείνετε να τοποθετήσω τα ηλιακά σε δύο πεντάδες εν σειρά μεταξύ τους (τα panels εντός της κάθε πεντάδας θα έχουν παράλληλη συνδεσμολογία). Θα πρέπει να βάλω όμως 3/4'' σωλήνα (όσο και οι υποδοχές του κάθε πάνελ), αλλιώς θα ξεπεραστεί η μέγιστη συνιστώμενη παροχή ανά πάνελ (1,5 lt/min περίπου) για ταχύτητα ροής στον κεντρικό κλάδο 0,75m/s περίπου. Εγώ θεωρώ ότι το μέγιστο ΔΘ μας ενδιαφέρει, εφόσον η απόδοση του ηλιακού panel είναι αποδεκτή. Το μέγιστο ΔΘ θα ζεστάνει και στον συντομότερο χρόνο το νερό εντός του boiler. Από τα διαγράμματα που υπάρχουν στα εγχειρίδια των πάνελς για θερμοκρασία λειτουργίας ~75οC και θερμοκρασία περ/ντος 30οC, η απόδοση ισούται με ~65% (βάσει του λόγου Tm-Ta/I). Επιπρόσθετα μας ενδιαφέρει μόνο η καλοκαιρινή περίοδος, αφού τον χειμώνα το ξενοδοχείο δεν λειτουργεί. Σε ό,τι αφορά τις ώρες ηλιοφάνειας κ.τ.λ. σκέφτηκα και 'γω αυτό που λέει ο Mechatron, αλλά μιλάμε πάντα για μέσες τιμές.

Την προσπίπτουσα ακτινοβολία την υπολόγισα για τον Ιούλιο στα 172,01 kWh/m2 (@ β=45ο, γ=0ο). Για 20 τ.μ είναι 3440,2 kWh και αυτό διά 31 μας δίνει 110,97 kWh/ημέρα (για τα 20 τ.μ.). Αυτό το νούμερο το πολλαπλασιάζω με 0,65 και λαμβάνω 72,13 kWh/ημέρα. Επειδή οι ώρες πραγματικής ηλιοφάνειας/ημέρα για τον μήνα Ιούλιο είναι ίσες με 10,78, έκανα το εξής : 72,13 kWh/ημέρα * 1000 /10,78 = 6691,094 W W(J/s), Cp(J/kgK), mdot(Kg/s) => Qdot (W) = mdot*Cp*ΔΘ Η ολική παροχής μάζας mdot = 0,24 kg/s (αντιστοιχεί στα 0,235 lt/sec, τα οποία αντιστοιχούν στα 0,723m/s που είχα πει πιο πριν, για κεντρική σωλήνα 1''). Το mdot όμως το διαιρώ με το 10, αφού και οι 10 συλλέκτες τοποθετούνται παράλληλα μεταξύ τους. Αυτό διά 10 λοιπόν δίνει 0,024 kg/s για κάθε panel (θεωρώ ότι η παροχή ισοκατανέμεται ακριβώς). Το 0,024 kg/s αντιστοιχεί στα 1,42 lt/min που έλεγα πιο πριν (για d=1010,8 kg/m3 @~30οC για το 70/30 κ.β. διάλυμα). Cp = 3914 (J/kgK) @~30oC για το 70/30 διάλυμα (κ.β.). Με τις παραπάνω μονάδες, αν λύσω ως προς ΔΘ θα λάβω (οΚ), δηλαδή (οC), αφού μιλάμε για διαφορά θερμοκρασίας. Αν γίνουν οι πράξεις, προκύπτει ΔΘ = 70oC.

Γεια σας, Θέλω να ρωτήσω ποια είναι η βέλτιστη συνδεσμολογία 10 ηλιακών συλλεκτών, προκειμένου να κατασκευαστεί υβριδικό σύστημα παραγωγής ΖΝΧ (2η πηγή : λέβητας πετρελαίου ~30kW) για ένα ξενοδοχείο στην Χαλκιδική (~40ο Γεωγρ. πλάτος). Πρώτα όμως θα σας πω τι έχω υπολογίσει : Έχω καταλήξει στο ότι, εφόσον βάλω σωλήνα 1'', από το boiler μέχρι τα panels, καλύτερα να τα τοποθετήσω όλα παράλληλα μεταξύ τους. Η ταχύτητα ροής στους κεντρικούς αγωγούς από τα panels μέχρι το boiler ισούται με 0,78 m/s (ήθελα κάτω από 1 m/s). Μετά θεωρώ ότι η παροχή ισοκατανέμεται σε κάθε panel (άρα υποδεκαπλασιαζεται). Τα panels έχουν αγωγούς με διάμετρο 3/4''. Δεν θα ξεπεραστεί η συνιστώμενη παροχή του κατασκευαστή των panels (έως 1,5 lt/min). Με βάση την απόδοση των panels (~65%) και την παραπάνω παροχή (1,41 lt/min περίπου), την θερμοχωρητικότητα (Cp) του υγρού, αλλά και βάσει της προσπίπτουσας έντασης ακτινοβολίας (για 45ο κλίση και 0ο αζιμούθιο), προκύπτει ότι το ΔΘ ανά panel θα είναι ~70οC. Το εργαζόμενο ρευστό θα είναι 70/30 κ.β. νερό/πολυπροπυλενογλυκόλη (σημείο πήξεως @ -14οC) Eπίσης υπολόγισα τις απώλειες του δικτύου (3,81m Σ.Υ) και βρήκα ποιος κυκλοφορητής θα ισορροπήσει στην παροχή που θέλω (0,85 m3/h). Εννοείται ότι θα μπουν και διαφορικός θερμοστάτης, δοχείο διαστολής κ.τ.λ. Το boiler θα είναι 1000lt με 70mm πάχος μόνωσης από πολυουρεθάνη. Τα νούμερα αυτά σας φαίνονται λογικά; Τελικά είναι η παράλληλη συνδεσμολογία των 10 panels η βέλτιστη λύση; Ευχαριστώ...

Βασικά το θέμα είναι ΤΙ είναι αυτός ο λέβητα ιόντων, πως λειτουργεί, κ.τ.λ. Δεν έχω βρει κάποιο site στο ίντερνετ το οποίο να είναι αρκετά κατατοπιστικό, παραμόνο πρόχειρες και αυτοματοποιημένες μεταφράσεις ξένων sites στα ελληνικά, στα οποία ουσιαστικά δεν εξηγείται τίποτε, απλά αναφέρεται πόσο super και τέλειος είναι ο λέβητας ιόντων. Εμένα αυτά με γεμίζουν με καχυποψία. http://www.galaneuro.ru/galan21_1.htm Αν είναι αλήθεια τα όσα λένε στα διάφορα sites, απλά πρόκειται για μια μονάδα θέρμανσης η οποία έχει απόδοση σχεδόν 100% (εν αντιθέσει με τους συμβατικούς λέβητες Φ.Α., οι οποίοι έχουν απόδοση 91~92%). Δηλαδή για να πάρεις 20 kW, θα πρέπει να πληρώσεις π.χ. 20,5 kW στην Δ.Ε.Η. 1 kWh στην Δ.Ε.Η. κοστίζει ~0,1 ευρώ 1 kWh στην Ε.Π.Α. κοστίζει 0,06 ευρώ (τιμολόγηση Τ2, Ιούλιος 2011, χονδρικά ανάγω και το πάγιο σε κάθε kWh) Βέβαια, επειδή η πίεση, λέει, ότι ανεβαίνει πολύ εντός του λέβητα ιόντων (2 bar), δεν χρειάζεται κυκλοφορητής. Αυτό βέβαια διαψεύδεται από τις πολλές φωτογραφίες που έχουν δημοσιεύσει οι έλληνες συνεργάτες της εταιρίας αυτής (σελίδα στο facebook κ.τ.λ.), στις οποίες φαίνονται και οι κυκλοφορητές συνδεδεμένοι. Επιπρόσθετα, αν κατάλαβα καλά, προκειμένου να δουλέψει αποδοτικά ο λέβητας αυτός, χρειάζεται αρκετή ποσότητα αλάτων εντός του νερού (η οποιουδήποτε άλλου υγρού), το οποίο ατμοποιείται. Αυτό μπορεί όμως να προκαλέσει διάφορα προβλήματα στις εγκαταστάσεις (αυξημένη περιεκτικότητα αλάτων και ατμοποίηση).

Εγώ θέλω να ρωτήσω το εξής. Αν η πίεση παροχής είναι πολύ μεγάλη, κοντά στο σημείο υγροποίησης για θερμοκρασία περιβάλλοντος, δεν υπάρχει περίπτωση με την ξαφνική εξαέρωση (που θα συμβεί στο σημείο εξόδου) να παγώσει το μπεκ, ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων; Ή μπορεί με την εναλλαγή κρύου - ζεστού να υπάρχουν μεγάλες θερμικές τάσεις. Δεν ξέρω, ρωτάω...

Τώρα το 'κανες λιανό. Πριν εγώ κατάλαβα (και ίσως όχι μόνο εγώ) ότι τα καυσαέρια αποκτούν μεγαλύτερη θερμοκρασία στην έξοδό τους, απ' ότι στο σημείο δημιουργίας τους.

Το λ μετρούσε. Εξάλλου το όργανο έχει ένα χρόνο απόκρισης, μια μεταβατική κατάσταση κ.τ.λ. Αυτός (ο τεχνικός) βιαζόταν κιόλας, οπότε... Γι' αυτό λέω ότι μπορεί να μην κατάλαβα καλά. Τα νούμερα (2 και 3) είναι ενδεικτικά. Πάντως, επειδή έλλειπε το διάφραγμα που ελέγχει την ροή του αέρα, βάλαμε τον λέβητα να δουλέψει με τέρμα ανοικτή θυρίδα. Το λ ήταν κάπου στο 3. Μετά με ένα πρόχειρο καπάκι κλείναμε μερικώς την θυρίδα.

Σωστό αυτό, δεν το σκέφτηκα, αλλά δεν νομίζω ότι ο συγγραφέας του βιβλίου είχε αυτό κατά νου. Θα το ανάφερε άμα ήταν, γιατί αφορά μια λεπτομέρεια.

Σήμερα, που ήμουν παρών σε ένα "άναμμα" ενός επίτοιχου λέβητα Φ.Α., το είδα. Βέβαια μπορεί και να μην κατάλαβα καλά.