Στην θέση «ΛΙΘΙΡΙ» Αρκίτσας Αγίου Κωσταντίνου, Ν. Φθιώτιδας αγόρασα το 1984 αγροτεμάχιο παραλιακό εκτάσεως 4000,5 τμ με πρόσοψη προς παραλία 47 μ και σε απόσταση 40 περ. μέτρων από το κύμα ίδια και μεγαλύτερη από το παρακείμενο κάμπιν Αγίου Νικήτα για την αδειοδότηση του οποίου είχε καθορισθεί η γραμμή του χειμέριου κύματος.
Σε συνημμένο Απόσπασμα προσωρινού κτηματολογικού διαγράμματος της
Β' ανάρτησης όπου φαίνεται ολόκληρο το ακίνητο να
χαρακτηρίζεται μάλιστα ως δασικό. Σημειώνουμε ότι
αποχαρακτηρίστηκε ως τέτοιο μετά από την προσκόμιση στην
Υπηρεσία του Κτηματολογίου των απαραίτητων
δικαιολογητικών (μεταξύ των οποίων το υπ' αριθμό πρωτ.
2672/9.08.1949 έγγραφο του δασαρχείου Λαμίας προς το
Υπουργείο Γεωργίας).
Το 2007 έρχεται το κτηματολόγιο με το Απόσπασμα κτηματολογικού διαγράμματος 26-7-2007 όπου το ακίνητο φαίνεται ελαττωμένο κατά τα 2/3 της επιφανείας του λόγω επαναχάραξης του αιγιαλού και της παραλίας !!
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ : Είναι τουλάχιστον παράδοξο αν όχι
ακατανόητο, το Ελληνικό Δημόσιο από τη μία πλευρά
(Δασαρχείο - Υπ. Γεωργίας) να χαρακτηρίζει ολόκληρο το
ακίνητό μας (4000,50 τ.μ) ως δασικό ενώ από την άλλη πλευρά
(Κτηματική Υπηρεσία Δημοσίου - Υπ. Οικονομικών) να
χαρακτηρίζει τα 2/3 σχεδόν του ίδιου ακινήτου ως παραλία!
Όντας Μηχανολόγος Μηχανικός και μη ειδικός επί του θέματος, υποβάλλω Ερώτηση προς συναδέλφους Πολιτικούς Μηχανικούς ή Τοπογράφους:
Πως είναι δυνατόν να χαράζουν αιγιαλό με τέτοιο εξωπραγματικό τρόπο την στιγμή που η πρόσοψη του αγροτεμάχιου απέχει ήδη πάνω από 40 μέτρα από την γραμμή που η θάλασσα γλύφει την ξηρά χειμώνα-καλοκαίρι ?
Μάλιστα μεσολαβει και δρόμος πλάτους 8 περ. μέτρων, αγροτικός ή δημοτικός δεν ξέρω, πάντως εξυπηρετεί την επικοινωνία με την εθνική οδό, τον παρακείμενο οικισμό του Λογγού και τον Δήμο Αγίου Κωνσταντίνου.
Έχω υποβάλλει αίτηση θεραπείας, αλλά απάντηση μετά διετίαν δεν πήρα ακόμη !