EngXanthi

Στο σύνορο πρέπει να χτίζεις απαραιτήτως. Τώρα για διπλή ή μονή τοιχοποιία, δεν έχω επιχειρήματα υπέρ της μιας ή της άλλης λύσης. Το μόνο που έχω να πω ως πολιτικός μηχανικός είναι ότι αν βάλεις διπλή αντί για μονή αλλάζει σε μεγαλύτερο βαθμό η στατική συμπεριφορά του κτιρίου στη στάθμη της pilotis, άσχετα αν οι περισσότεροι συνάδελφοι δε δίνουν σημασία σε αυτό το γεγονός.

Παρακαλώ, χαρά μου να βοηθήσω. Μόλις κοίταξα τον πίνακα διαστάσεων του waterstop μιας συγκεκριμένης εταιρείας και είδα ότι το ονομαστικό πάχος δεν υπερβαίνει τα 5 mm. Εκτός και αν εννοείς το πάχος που έχει το "σωληνάκι" στο μέσο της λωρίδας του waterstop.

Το σκαρίφημα είναι από τα πρότυπα της Εγνατία Οδός Α.Ε. και εφαρμόζεται σε όλα τα τεχνικά με προσαρμογή των διαστάσεων κατά περίπτωση.

Μμμ, πρέπει να διαβάσω πώς θα σηκώσω σχέδιο στο forum. Ανάμεινε... Edit: Διαφωτίστε με, προσπάθησα να σηκώσω αρχείο dwg, δε με άφησε, bmp, πάλι το ίδιο. Μήπως μπορεί κάποιος να μου πει τα επιτρεπόμενα extensions για upload;

Παρεμπιπτόντως, αν είναι να χρησιμοποιήσεις waterstop, υπάρχουν κατασκευαστικές μέθοδοι με διπλές φουρκέτες και μικρές διανομές, που εξασφαλίζουν τα εξής: 1. Το waterstop θα μείνει στη θέση του κατά τη σκυροδέτηση. 2. Δε θα χάσει το σχήμα του. 3. Δε θα σκάσει το σκυρόδεμα στη θέση που έχεις προσθέσει το waterstop λόγω διαφορικών παραμορφώσεων, συστολής ξήρανσης κλπ. Προσωπικά πιστεύω ότι η στεγάνωση με μαστίχα-κορδόνι και απαραίτητα με στεγανωτικό μάζας στο σκυρόδεμα αρκεί και είναι και οικονομική λύση.

Ναι, αυτό ακριβώς.

Το hydrofoil δεν έχει πάχος 1 cm, τουλάχιστον δεν έχω βρει ποτέ τέτοιο υλικό στα τεχνικά που επιβλέπω. Είναι σαφώς λιγότερο.

Χρήση λάθος λέξης μάλλον. Στην παραπάνω φράση εννοώ: ένωση = "διασταύρωση" οπλισμών

Η καλύτερη λύση είναι συνδυασμός των δύο. Δηλαδή waterstop Hydrofoil στο μέσο του πάχους του αρμού και σφράγισμα στην άνω παρειά με μαστίχα-κορδόνι. Όντως το hydrofoil είναι κάπως ακριβό για οικοδομή... αλλά έχει διάφορα ειδικά τεμάχια για την συνέχεια της στεγάνωσης σε γωνίες κλπ.

Νόμιζα ότι το θέμα του thread ήταν το πόσο ευνοημένοι είναι οι πολιτικοί μηχανικοί έναντι των άλλων ειδικοτήτων. Το κατά πόσο ένας μηχανικός μιας ειδικότητας μπορεί να κάνει τη δουλειά κάποιου άλλου εξαρτάται κατά 80-90% από το διάβασμα/ψάξιμο/προσπάθεια που έχει κάνει ο ίδιος κι όχι από τον κύκλο σπουδών του, δηλαδή είναι ζήτημα ευσυνειδησίας στην εργασία. Αυτό μου έχει αποδείξει η εργασιακή μου εμπειρία και μάλιστα σε εργοτάξιο, όπου δε συγχωρούνται λάθη (δεν μπορείς να πατήσεις "Διαγραφή" και να διορθωθεί το πρόβλημα). Αυτό είναι το λάθος που κάνουν όλοι οι επαγγελματίες που δεν είναι πολιτικοί μηχανικοί. Έχει συνδεθεί το όνομα του πολιτικού μηχανικού με τα στατικά και τις οικοδομές. Άρα ούτε λόγος για διαχείριση έργων (οικονομικά), ούτε για υδραυλικά, ούτε για οδοποιία, ούτε για λιμενικά έργα, ούτε για γεωτεχνικά. Από τη στιγμή που μπαίνουν ταμπέλες για τους πολιτικούς μηχανικούς, μη ζητάτε να μην μπουν και για τους άλλους κλάδους. Και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο, συγγνώμη αλλά αυτό δεν γίνεται. Τέλος, δεν νομίζω να είπα (εγώ τουλάχιστον) ότι ο μηχανικός περιβάλλοντος δεν έχει κατάρτιση στα υδραυλικά έργα. Αυτό που ήθελα να περάσω είναι ότι τα υδραυλικά έργα δεν είναι μόνο υδραυλικοί υπολογισμοί, αλλά και κατασκευαστικές λεπτομέρειες: πώς θα συνδεθεί ο αγωγός με το φρεάτιο, πώς θα επιτύχεις στεγάνωση της σύνδεσης, τι θαλάμους έχει ένας βόθρος κλπ. Δεν λέω ότι δεν μαθαίνετε τέτοια πράγματα, λέω όμως ότι δεν ξέρω αν τα μαθαίνετε. Αν μπορούσες να διαφωτίσεις πάνω σε αυτό το θέμα, θα λύσεις την απορία μου.

Λαμβάνοντας υπόψη την κρίση στην αγορά εργασίας σήμερα, πιστεύω ότι έκανες την καλύτερη επιλογή. Δεν το λέω επειδή είμαι πολιτικός μηχανικός, απλώς το γεγονός ότι ο πατέρας σου έχει γραφείο και άρα κύκλο γνωριμιών, πελατών και συνεργατών θα είναι πολύ χρήσιμο για τη δική σου επαγγελματική καταξίωση σε πρώτη φάση και ανέλιξη ύστερα. Πλέον είναι πολύ δυσκολότερο να μπεις στην αγορά εργασίας του εκάστοτε επαγγέλματος αν δεν έχεις κάποιες "πλάτες" να στηριχτείς. Ελπίζω μόνο ο λόγος που διάλεξες τη σχολή αυτή να μην ήταν μόνο η επαγγελματική αποκατάσταση, αλλά και το αντικείμενο σπουδών (όσο μπορούσες να έχεις επαφή όσο ήσουν μαθητής). Σου εύχομαι καλές σπουδές και ελπίζω να σου αρέσει το επάγγελμα που θα σπουδάσεις, όποιο και αν είναι αυτό τελικά.

Πάρτε το ιστορικά: στα πολυτεχνεία/πολυτεχνικές σχολές, πρώτα δημιουργούνταν τμήματα Πολιτικών Μηχανικών και μετά από χρόνια όλα τα άλλα. Συμφωνώ με τον gfk31, αν και ως δομοστατικός δεν έχω σε ιδιαίτερη εκτίμηση τους υδραυλικούς πολιτικούς μηχανικούς ( πλάκα κάνω φυσικά). Ένας κύκλος σπουδών 64 και βάλε μαθημάτων που περιέχει σίγουρα κατά 25% υδραυλικά μαθήματα θα έπρεπε να καλύπτει την παραπάνω επιχειρηματολογία. Εξάλλου, το μεγαλύτερο ποσοστό υδραυλικών έργων είναι δημόσια έργα, είτε αυτοτελώς υδραυλικά είτε συνδεδεμένα με έργα οδοποιίας. @ZaXoYs: Η ύπαρξη των μηχανικών περιβάλλοντος ήταν απαίτηση της σύγχρονης πραγματικότητας, με την κρίση του περιβάλλοντος και όλα τα παρελκόμενα. Αφού το σημαντικότερο περιβαλλοντικό ζήτημα είναι η διαχείριση των υδάτινων πορών, είναι απόλυτα λογικό να περιλαμβάνεται στον κύκλο σπουδών και το γνωστικό αντικείμενο υδραυλικής. Είναι λάθος όμως να μένει κανείς στον τίτλο του τμήματος/μαθήματος/και γω δεν ξέρω τι άλλο. Σε πολλά τμήματα διδάσκουν υδραυλική, αλλά η υδραυλική δεν εξαντλείται στο νόμο του Darcy ή στο διάγραμμα του Manning. Πρέπει να ξέρει κάποιος και τις κατασκευαστικές λεπτομέρειες, που αγνοώ κατά πόσο προσέχουν οι διδάσκοντες να τις μεταδώσουν στους φοιτητές. Για παράδειγμα, η κοπέλα μου είναι χημικός με MSc στην Περιβαλλοντική Μηχανική, επιμένει ότι μπορεί να κάνει τη δουλειά ενός υδραυλικού πολιτικού μηχανικού αφού έκανε τόσα μαθήματα υδραυλικής (άσχετα αν η Δ15 του ΥΠΕΧΩΔΕ δεν της δίνει τέτοια δυνατότητα, λόγω του κύριου πτυχίου τμήματος Χημείας). Μόλις της έδωσα να σχεδιάσει και να διαστασιολογήσει ένα δίκτυο ύδρευσης και ένα παντορροϊκό δίκτυο (θέμα μαθήματος Υδραυλικών έργων 5ου εξαμήνου; ούτε θυμάμαι πια), πελάγωσε. Νομίζω ότι πέρασα το μήνυμα... Όπως έγραψα εγώ και άλλοι συνάδελφοι παλιότερα, αν έχετε πρόβλημα με τα εργασιακά σας δικαιώματα, απευθυνθείτε στους φορείς σας. Δεν το λέω από αντίδραση, ΑΛΗΘΙΝΑ πιστεύω ότι είναι ο καλύτερος τρόπος να διεκδικήσετε ώστε να αποσαφηνιστούν τα δικαιώματά της κάθε ειδικότητας.

Νομίζω ότι η ελληνική λέξη είναι συναρμογή (χωρίς να βάζω το χέρι στη φωτιά).

Από ό,τι γνωρίζω, στην Κύπρο απαιτείται μια περίοδος πρακτικής άσκησης σε πραγματικό εργασιακό περιβάλλον για να μπορέσεις να αποκτήσεις την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Κάτι τέτοιο πιστεύω ότι θα έπρεπε να εφαρμοστεί και στη χώρα μας, η οποία βρίθει "μηχανικών" με αμφίβολες ικανότητες, δυνατότητες και γνώσεις. Δεν ξέρω για τις προηγούμενες χρονιές, αλλά εγώ όταν πέρασα στους Πολιτικούς του ΑΠΘ το 25% ήθελε να περάσει στη σχολή αυτή, το 30% ήθελε Αρχιτεκτονική και το υπόλοιπο 45% ήταν εκεί επειδή δεν μπόρεσε να περάσει στην Ιατρική. Τι να πω για το ενδιαφέρον τους για το αντικείμενο του Πολιτικού Μηχανικού από κει και πέρα... Και φυσικά όλοι θα αποφοιτήσουν κάποια στιγμή, γιατί θα τους πιέζουν οι γονείς, το περιβάλλον τους, οι οικονομικές και στρατιωτικές υποχρεώσεις κλπ.

Να απαιτήσεις να έρθουν τα σίδερα στα μήκη που θες. Το εμπόριο έχει αρχικά μήκη 12μ και 14μ. Και πρόσεχε τα ρετάλια και τα δεσίματα. Μην ζητάς να έχει σε κάθε ένωση μονό/διπλό σύρμα, αλλά όχι και 2 δεσίματα σε 2 τετραγωνικά μέτρα. Και μην ξεχνάμε τον άτυπο κανόνα: τα μήκη των οπλισμών, που πρόκειται να κοπούν, να αθροίζουν σε 12 ή 14 μέτρα. Οπότε αποφεύγεις σε μεγάλο βαθμό να σε γεμίσουν ρετάλια και μετά να σου ζητάνε ό,τι τους κατέβει για την πιστοποίηση.

Ο στρεπτοκαμπτικός αφορά το θλιβόμενο πέλμα του μεταλλικού προφίλ. Ο EC4 λέει ότι το θλιβόμενο πέλμα εξασφαλίζεται έναντι στρεπτοκαμπτικού λυγισμού στα ανοίγματα των δοκών όπου έχουμε "στήριξη" του άνω πέλματος από την πλάκα Ο/Σ. Η ιστορία αυτή είναι διαφορετική στις στηρίξεις των δοκών, όπου λόγω μεταβολής του προσήμου της κάμψης/στροφής έχουμε ρηγμάτωση της πλάκας Ο/Σ, οπότε στην τελική απομειώνεται ο βαθμός εξασφάλισης του άνω θλιβόμενου πέλματος έναντι στρεπτοκαμπτικού. Το κάτω θλιβόμενο πέλμα της μεταλλικής δοκού κοντά στη στήριξη πρέπει να ελεγχθεί σε στρεπτοκαμπτικό, ειδικά αν η σύνδεση δοκού-υποστυλώματος δεν αναιρεί τα φαινόμενα στρεπτοκαμπτικού. Δηλαδή όταν δεν υπάρχουν πρόσθετες λεπίδες ακαμψίας, προστασία έναντι στρέβλωσης κλπ. Γι' αυτό ο EC4 προτείνει την θεώρηση 2 διαφορετικών ακαμψιών για τις δοκούς. Τις ονομάζει EI1 και EI2 και αφορούν μη ρηγματωμένη και ρηγματωμένη πλάκα Ο/Σ αντίστοιχα. Τις ακαμψίες αυτές χρησιμοποιεί για τους σεισμικούς συνδυασμούς και ο EC8. ΥΓ: Επειδή έχω καιρό να πιάσω τους Ευρωκώδικες, αν κάνω λάθος και έχετε επαφή με τα εν λόγω κείμενα, διορθώστε με, μπορεί να λέω και αρλούμπες.

Έχω "συζητήσει" για την κόντρα αυτή με ένα φίλο Αρχιτέκτονα ο οποίος επέμενε ότι πρέπει να αυξηθούν τα όρια για τα στατικά των Αρχιτεκτόνων. Θέλω να μου πει κάποιος υπεύθυνα αν αυτό μπορεί πραγματικά να στέκει, όταν π.χ. του μιλούσα για υπερστατικούς φορείς και με κοιτούσε λες και ήμουν ο ΕΤ. @Chris_p: Συμφωνώ μαζί σου συνάδελφε ΑΠΘιτη. Όσο για τα Β/Ε, μπορεί να μην διδαχθήκαμε τους νόμους της Θερμοδυναμικής στο Τμήμα Π.Μ., αλλά όταν ο κύκλος σπουδών περιλαμβάνει ενεργειακά και περιβαλλοντικά μαθήματα στον Τομέα της Υδραυλικής, γιατί να μην μπορούμε να ασχοληθούμε με αυτά; Εξάλλου, τα τελευταία χρόνια με την έκρηξη της ανάπτυξης των ΑΠΕ, ακόμα και ο Σάκης ο υδραυλικός με τον κάβουρα και την ατσαλίνα άρχισε να "πλασάρει" Φ/Β εγκαταστάσεις. Μην ψάχνετε για αποδιοπομπαίο τράγο, αν κάτι ενοχλεί στην κατάσταση αυτή, περάστε το στους φορείς και τις οργανώσεις. Μόνο έτσι μπορεί να έρθει κάποιο αποτέλεσμα, όλα τα άλλα είναι μεμψιμοιρία.

Το πρόβλημά μου ήταν να υλοποιήσω πλήρη πάκτωση της δοκού στο τοίχωμα. Κακά τα ψέματα, μια κοχλίωση στο σκυρόδεμα με μετωπική πλάκα μόνο αυτό δεν προσομοιώνει. Ουσιαστικά έπρεπε να βρω μια λύση για να υλοποιήσω άκαμπτη (κατά το δυνατόν) σύνδεση δοκού-τοιχώματος. Να τονίσω ότι δεν μπορούσα να αλλάξω τη μορφή του μικτού πλαισιακού συστήματος, διότι ήταν στα πλαίσια συγκριτικής τεχνικοοικονομικής μελέτης, συνεπώς το να αλλάξω τη σύνδεση αυτή από πλήρη πάκτωση (άκαμπτη) στο μοντέλο του φορέα Ο/Σ σε μία σύνδεση με περιορισμένη στροφική δυνατότητα ήταν εκτός συζήτησης. Άλλος φορές, άρα μη συγκρίσιμα αποτελέσματα. Αυτό ακριβώς. Χαίρομαι πάντως που, αν και δεν αφορούσε πραγματικό έργο (ήταν μέρος από διπλωματική), μπόρεσα να βρω μια καλή λύση για την μοντελοποίηση της σύνδεσης. Έφαγα 1 μήνα περίπου να βρω τη λύση αυτή και να την τεκμηριώσω, σκέψου να ήταν για μελετοκατασκευή που θα είχα αναλάβει. Κάηκα...

Δεν ξέρω κατά πόσο αυτές οι βίδες αυτοδιάτρησης μπορούν να μεταφέρουν φορτία λόγω στρέψης. Σίγουρα έχουν φέρουσα ικανότητα, αλλά από όσα γνωρίζω δεν υπάρχει προδιαγραφή για τον υπολογισμό της. Με παρεξήγησες, προσπαθώ να προκαλέσω εποικοδομητική συζήτηση, δεν το παίζω "έξυπνος". Απλά μου αρέσουν οι σύμμικτες και πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο να ασχοληθούμε σοβαρά με μια τεχνογνωσία που μας διαφεύγει. Αυτό που εφάρμοσα εγώ στη διπλωματική μου, με τη σύμφωνη γνώμη του επιβλέποντος καθηγητή είναι το εξής: Σύμμικτο τοίχωμα. Αντί για κρυφοκολώνες στα άκρα, σχεδίασα σύμμικτα υποστυλώματα. Υπολόγισα την αντοχή του σύμμικτου υποστυλώματος και της μεταλλικής διατομής. Η καμπτική ικανότητα του τοιχώματος προέκυπτε από τους κατάλληλους τύπους του EC8, θεωρώντας ως μοχλοβραχίονα την αξονική απόσταση μεταξύ των κρυφοκολώνων και ως αντοχή της κρυφοκολώνας τη μικρότερη από τις αντοχές σύμμικτης και μεταλλικής διατομής. Στο μεγαλύτερο ποσοστό η κρίσιμη αντοχή ήταν αυτή της μεταλλικής διατομής, αλλά υπάρχει και η περίπτωση να αλλάξει ο συσχετισμός των μοχλοβραχιόνων (κουφό ε. Στην περίπτωση αυτή λοιπόν, η σύνδεση των δοκών με το τοίχωμα εκφυλίζεται σε σύνδεση δοκού επί σύμμικτου υποστυλώματος. Σχόλια παρακαλώ

Πολύ ωραία, ήρθαμε σε ένα πρόβλημα που είχα και στην διπλωματική μου. Πώς θα υλοποιήσεις σύνδεση της μεταλλικής δοκού (σύμμικτη διατομή) με το τοίχωμα Ο/Σ; Δεν εννοώ απλά σύνδεση, ο σκοπός του τοιχώματος είναι να προσδώσει ακαμψία στο μικτό πλασιακό σύστημα του Φ.Ο. Το να "δέσεις" την μεταλλική δοκό με μετωπική πλάκα και κοχλίωση είναι αστεία λύση κατά τη γνώμη μου και έχει αποδειχθεί και πειραματικά, το είδα στο Συνέδριο Μεταλλικών Κατασκευών στην Ξάνθη το 2005. Έχω κάτι να προτείνω αλλά περιμένω να δω τις γνώμες σας. Ναι, αλλά εγώ επεσήμανα την περίπτωση που δεν υπάρχουν ήλοι.

Η λογική των ήλων είναι η επίτευξη συνεργασίας (μονολιθικότητας) μεταξύ σκυροδέματος και χάλυβα. Λόγω διαφορετικής ελαστικότητας (που πολύ εύκολα διαπιστώνεται από το Ecm elasticity modulus), οι παραμορφώσεις είναι διαφορετικές ανάμεσα στα 2 υλικά. Αν λοιπόν θες μονολιθικότητα, μόνο η παρουσία χαλυβδόφυλλου δεν αρκεί. Από την πρακτική των σύμμικτων κατασκευών στο εξωτερικό και κυρίως στη Βρετανία, το χαλυβδόφυλλο τείνει να αντικαθιστά τον οπλισμό της κάτω παρειάς της πλάκας. Δεν εξασφαλίζει απαραίτητα τη μεταφορά φορτίων. Η ερώτησή μου δεν αφορούσε τις γωνίες ή τις φορές μεταφοράς των φορτίων από τις πλάκες στις δοκούς, αλλά στην ουσιαστική υλοποίηση του μηχανισμού της μεταφοράς αυτής. Για παράδειγμα στο Ο/Σ, η μεταφορά γίνεται με τη ροή των τάσεων από την πλάκα στο πτερύγιο της πλακοδοκού στην κρέμαση της δοκού κλπ. Ο έλεγχος των τάσεων αυτών γίνεται με τους πυκνούς οπλισμούς στις θέσεις των δοκών. Κάτι αντίστοιχο απαιτείται και για τις σύμμικτες δοκούς, δηλαδή η μεταφορά γίνεται μέσω των οπλισμών διάσπασης, που με τη σειρά τους μέσω δυνάμεων εμπλοκής μεταφέρουν τις δυνάμεις μέσω των ήλων κεφαλής στις μεταλλικές δοκούς. Φυσικά μπορεί να γίνει η μεταφορά αυτή χωρίς την παρουσία ήλων, αλλά στη συνέχεια μπαίνει το θέμα του στρεπτοκαμπτικού, που είναι πολύ σημαντικό πρόβλημα, και των ΟΚΛ. Η επιρροή του στρεπτοκαμπτικού λυγισμού είναι πολύ μεγάλη στις μικρότερες διατομές (δηλαδή σε μικρά κτίρια) από ό,τι στις μεγαλύτερες διατομές (βιομηχανικά κτίρια, μεγάλες κατόψεις). Αυτό το καταλαβαίνουμε μακροσκοπικά από το λόγο του πάχους της πλάκας Ο/Σ προς το ύψος του χαλύβδινου προφίλ της δοκού. Όσο μεγαλύτερος ο λόγος (παχύτερη πλάκα), τόσο μεγαλύτερη η καταπόνηση του μεταλλικού προφίλ σε στρέψη. Αυτό έχει αντίκτυπο και στη μοντελοποίηση και σχεδιασμό της πλάκας, διότι η δυστρεψία της στη θέση της δοκού δεν είναι ίδια με αυτή που λαμβάνεται υπόψη στην επίλυση του στατικού μοντέλου από τα προγράμματα που κυκλοφορούν. Κατασκευαστικά πιστεύω (χωρίς να έχω την εμπειρία όμως) ότι είναι απαραίτητοι οι ήλοι κεφαλής, έστω και σε πιο αραιή διάταξη από τις ελάχιστες αποστάσεις που καθορίζει ο EC4 και ο EC8, καθαρά και μόνο για την αποφυγή διάσπασης. Κάτι ακόμα, το οποίο δεν ξέρω αν έχεις λάβει υπόψη. Τα κύρια κατακόρυφα στοιχεία των σύμμικτων κατασκευών είναι τα υποστυλώματα και οι διαγώνιοι σύνδεσμοι (bracers αν θυμάμαι καλά). Η παρουσία διαγωνίων συνδέσμων, που συνήθως απαιτούνται για την ανάληψη σεισμικών παραμορφώσεων/δυνάμεων είναι μπελάς για το σχεδιασμό των σύμμικτων μικρών κτιρίων και ας μην ξεχνάμε το έξτρα κόστος στον Π/Υ του έργου, πόσο μάλλον την ανάγκη ενός πολύ καλού συνεργείου που θα προσέξει πολύ καλά την κατασκευή τους (συγκόλληση λεπίδων κλπ) Από κάποιο σημείο και μετά δε θα μπορείς να μειώσεις τις διατομές περισσότερο. Ο λόγος είναι ο στρεπτοκαμπτικός λυγισμός και οι απαιτήσεις βυθίσεων από τις ΟΚΛ. Μου προέκυψε όταν εξέταζα την επέκταση καθ' ύψος για το σπίτι ενός γνωστού, το κτίσμα είχε μικρές διαστάσεις κάτοψης, οπότε η πλάκα έβγαινε περί τους 15 πόντους σε πάχος. Η διατομή που επαρκούσε σύμφωνα με τις ΟΚΑ ήταν IPE 200, όταν όμως ξεκίνησα τον έλεγχο των περιμετρικών δοκών σε στρεπτοκαμπτικό και ΟΚΛ... απέτυχε παταγωδώς. Στο τέλος διαπίστωσα ότι η αντίστοιχη δοκός Ο/Σ είχε μικρότερη κρέμαση κατά 10 εκ. από την τελική λύση της σύμμικτης δοκού. Φυσικά, αυτό είναι καθαρά θέμα περίπτωσης και δεν μπορούμε να κάνουμε γενικεύσεις, αλλά δεν πιστεύω ότι απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Παρεμπιπτόντως, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, πιστεύω ότι θα είμαι συχνός επισκέπτης στο forum.

Προφανώς αναζητάς την οικονομικά βέλτιστη λύση για το πρόβλημα. Δεν έχω πραγματική μελετητική εμπειρία για τις σύμμικτες κατασκευές, όμως έκανα ως φοιτητής πολλές τεχνικοοικονομικές συγκριτικές μελέτες για εναλλακτικές λύσεις μεταξύ Φ.Ο. από Ο/Σ και Φ.Ο. σύμμικτο. Τα συμπεράσματα μου εν ολίγοις είναι τα εξής: Η σύμμικτη λύση για ένα οποιοδήποτε κτίριο δίνει σαφώς μικρότερες απαιτούμενες διατομές τόσο για τα κατακόρυφα όσο και για τα οριζόντια στοιχεία. Όμως, λαμβάνοντας υπόψη το ισχύον μέσο τιμολόγιο του δομικού χάλυβα στην ελληνική αγορά, η σύμμικτη λύση είναι αρκετά ακριβότερη από τη λύση του Ο/Σ. Υπολόγισε μια διαφορά της τάξης του 50% του Π/Υ κατασκευής του Φ.Ο. Η διαφορά αυτή μειώνεται σε σημαντικό βαθμό όσο μεγαλώνει η κάτοψη και ο όγκος του υπό μελέτη κτιρίου. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι όσο αυξάνονται οι διαστάσεις των δομικών στοιχείων, αλλάζει η "κρισιμότητα" μεταξύ ΟΚΑ και ΟΚΛ στο σχεδιασμό των σύμμικτων στοιχείων. Επιπλέον, ο δομικός χάλυβας είναι ιδανικός για τη γεφύρωση μεγάλων ανοιγμάτων σε σχέση με το Ο/Σ που απαιτεί μεγαλύτερες διατομές δοκών και σιδηροπλισμών μέσα σε αυτές. Και έχω και μία απορία. Πώς θα εξασφαλίσεις: α) τη μονολιθικότητα πλάκας-δοκών, ώστε να έχεις ξεκάθαρη εικόνα για τη μεταφορά φορτίων από τις πλάκες στις δοκούς, β) διαφραγματική λειτουργία της πλάκας, που λύνει τόσα πολλά προβλήματα στην προσομοίωση και το σχεδιασμό του Φ.Ο.;