Ναι, δεν λειτουργούν τα τοιχώματα ως πρόβολοι (καμπτικά) αλλά διατμητικά όπως άλλωστε ανέφερα και παραπάνω.
Βλέποντας όμως τον πίνακα 2.6 του ΕΑΚ θα διαπιστώσουμε ότι σίγουρα δεν είναι η περίπτωση γ. (q=2,00) κατά την οποία το 50% της συνολικής μάζας είναι συγκεντρωμένο στο ανώτερο 1/3 του ύψους. Μεταξύ των περιπτώσεων α και β (q=3,50 και 3,00 αντίστοιχα) η β είναι δυσμενέστερη γι αυτό και την ανέφερα. Άλλωστε κάποια μικτά πλαίσια υπάρχουν πέρα από τα τοιχώματα.
Σε κάθε περίπτωση που έχεις q>1,50 εφαρμόζεις τον ικανοτικό έλεγχο του παραρτήματος Β του ΕΑΚ δηλαδή διαστασιολογείς το τοίχωμα ελαστικά (μοναδική αποδεκτή πλαστική άρθρωση στη βάση του). Αυτό σημαίνει ότι για τέτοια τοιχώματα με τόσο μεγάλη ροπή αντοχής σχεδιασμού (Mrd) είναι οικονομικότερο να σχεδιάζεις με q=1,50.
Το q δεν εξαρτάται μόνο από την πλαστιμότητα αλλά και από την υπερστατικότητα και την ικανότητα ανακατανομής των εσωτερικών δυνάμεων την οποία και έχεις σ' ένα τέτοιο σύστημα. Θεωρώ λοιπόν το q=1,00 πολύ "αυστηρό" κάτι το οποίο επιβάλλεται μόνο σε περίπτωση μυκητοειδών πλακών ή ενός ισοστατικού φορέα.