Didonis

Αρχίζει και παίρνει η συζήτηση μια ροη τεχνοκρατική που ήταν και ο αρχικός σκοπός μου και όχι μόνο αφοριστική. Κατ αρχήν δεν έχω άποψη για τον Μαλούκο διότι δεν τον γνωρίζω το κείμενο του όμως όπως δηλώνω το επικροτώ σε μεγάλο βαθμό. Δεν γνωρίζω την ειδικότητα του, η δική μου όμως προσέγγιση είναι με βάση την δική μου ειδικότητα. **** Προσωπικά και εγώ πιστεύω όπως αρκετοί από εσάς εντοπίσατε ότι οι ουρανοξύστες δεν είναι κάποια πανάκια ούτε στην πολεοδομική αναρχία των πόλεων όμως ούτε σε οτιδήποτε άλλο. Επίσης όχι μόνο συμφωνώ αλλά υπερτονίζω ότι όλη η ουσία είναι στην χωροταξική πολιτική με ορίζοντα 50 ετών. Όχι μόνο σε ότι αφορά την Αθήνα αλλά ολόκληρη την Ελλάδα. Από σχεδιασμό πόλης δορυφόρου της πρωτεύουσας, μέχρι σχεδιασμό εκ του μηδενός νέων πόλεων στην Δυτική ακτή που από την γέννηση του ελληνικού κράτους ήταν παρατημένη. Οι λόγοι που αναπτύχτηκε η ανατολική πλευρά είχαν να κάνουν περισσότερο με τις Αγγλικές επιλογές για βωξίτη στην άξονα Αθήνα – Θεσσαλονίκη παρά την πραγματικά κεντροβαρή ανάπτυξη που πιθανά θα ήταν καλύτερη. Αλλά αυτά είναι ένα άλλο τεράστιο κεφάλαιο συζήτησης και έρευνας. Η δυτική πλευρά από Μεσολόγγι μέχρι και Ηγουμενίτσα βλέπει πρόσωπο έναντι της την Ευρώπη, εκεί που έχουμε και μεγαλύτερες πιθανότητες ανάπτυξης μας. Εκεί υπάρχουν ακόμα τεράστιες εκτάσεις για εξ αρχής αστικού σχεδιασμού και όχι την δημιουργού μικρές Κυψέλες και Παγκράτια που έχουν γίνει στις περισσότερες μικρές πόλεις τα τελευταία 30 χρόνια στην Ελλάδα. Σε ένα γενικότερο λοιπόν πλαίσιο γενικού εκ βάθρων και με μεγάλο ορίζοντα χωροταξικού σχεδιασμού εντάσσω και την αναγκαιότητα να αποβάλουμε από τις προκαταλήψεις μας τους ουρανοξύστες ή τα ψηλά κτίρια. Κατ αρχήν ας έχουμε κατά νου πως κατατάσσονται σύμφωνα με τις κατασκευαστικές πρακτικές των τελευταίων ετών. Α- Ψηλά κτίρια (Highrises) Ύψος από 40-50μ μέχρι 150μ περίπου και όροφοι από 10 -15 μέχρι 30- 40. Κάποτε κτίρια 50 μέτρων το θεωρούσαν ουρανοξύστη με τις σημερινές πια κατασκευαστικές δυνατότητες όχι πια. Φυσικά επηρεάζει στον χαρακτηρισμός και το ύψος των άλλων κτιρίων στην περιοχή. Β- Ουρανοξύστες (Skyscrapers) Από 150μ και άνω και περίπου έως τα 300μ. Κτίρια αυτού του ύψους έχουν έναν σημαντικό επηρεασμό οπτικό και λειτουργικό σε πόλεις. Αυτό είναι φανερό στις ευρωπαϊκές πόλεις όπου έγιναν. Φυσικά εξαιρούμε τις πόλεις που ξέφυγαν από κάθε μέτρο πια όπως η Νέα Υόρκη, Σαγκάη, Χονγκ-Κονγκ και τις πόλεις μεγαθήρια της Ασίας. Εκεί η πυκνότητα τους αρχίζει πια και θυμίζει το Παγκράτι της Αθήνας με τα 7 όροφα μόνο που είναι ουρανοξύστες. Γ- Υπερύψηλα κτίρια (Supertalls) Εδώ είναι τα κτίρια που είναι άνω των 300μ. Σήμερα έχουμε φτάσει στο ψηλότερο κτίριο ύψους 820 μέτρων με 160 ορόφους Burj Chalifa στο Dubai. Οι κατασκευαστικές προκλήσεις αυτών των κτιρίων δεν είναι μόνο στα όρια του φέροντα οργανισμού αλλά και η εμπειρία κατασκευής τους είναι στην παιδική ηλικία ακόμα (20 χρονάκια όλα κι όλα). Ας ελπίσουμε το αμείλικτο μάθημα του χρόνου να μη είναι σκληρό. Πάμε τώρα στα καθ ημάς και την Αθήνα ως παράδειγμα. Σίγουρα είναι λάθος να πας να γεμίσεις ουρανοξύστες την πλάκα και το ανύπαρκτο πια «ιστορικό» κέντρο της πόλης. Ούτε τον Λυκαβηττό χρειάζεται να καλύψεις. Δεν βλέπω όμως για πιο λόγο θα ήταν αρνητικό στο Μενίδι ή στον Βόρειο Δυτικό άξονα της Αττικής οδού που υπάρχουν μεγάλες εκτάσεις αδόμητες να μη τους δώσεις δυνατότητα για ουρανοξύστες. Με συντελεστή κάλυψης 5 ή 10% οπότε να έχει μεγάλο οικόπεδο ακάλυπτο, με Δ δεκαπλάσιο του κανονικού αλλά ύψος όσο αντέχει η τσέπη σου. Το όσο αντέχει η τσέπη σου το εννοώ με πιο σύνθετη έννοια και όχι απλουστευμένες σκέψεις. Επειδή όμως κινδυνεύει να γίνει υπερβολικά μεγάλο το παρόν κείμενο μου θα συνεχίσω σε επόμενη απάντηση. **** (έτσι για το παράδειγμα της Κυψέλης που έφερες συνάδελφε ότι θα χωρούσε όλη σε έναν ουρανοξύστη, θα μπορούσα να σου πω κι εγώ, που το κακό όλη η Κυψέλη να είναι ένα πάρκο και στην μέση να έχει έναν ουρανοξύστη να μένουν όλοι εκεί?) φυσικά αυτό δεν θα γίνει για πολλούς λόγους.

Ακόμα πιο οικονομικό και πιο καλή λύση παίρνεις τα 3, 4 γρανιτοπλακάκια που θα χρειαστείς για να μπουν οι σχάρες, είναι έτοιμα κομμένα οι τελικές τους διαστάσεις για την θέση που θα τοποθετηθεί το καθένα, σχεδιάζεις με προσοχή την θέση της οπής που θέλεις και το πας στο πιο κοντινό σου μαρμαράδικο. Σε ένα μαρμαράδικο με ελάχιστα ευρουδάκια σου κάνει τις τρύπες διότι έχουν τον κατάλληλο εξοπλισμό για αυτά. Έγινε ανατολικό ζήτημα δυο τρύπες.

Ήταν φωνακλάδες αυτοί οι ψύλλοι οπότε μια με απλή ακρόαση τους άκουγες. Για αυτό επέμενα ότι ήταν χαζομάρα της πελάτισσας να θέλει να το γκρεμίσει έτσι για πλάκα. είχε πλάκα.... **** 1 κίνηση (α σενάριο αν θες) Πας στην πολεοδομία που υπάγεται το ακίνητο με τον φάκελο της οικοδομικής άδειας. Μιλάς με τους μηχανικούς εκεί (θα έχουν και άλλες ανάλογες περιπτώσεις αναδασμού στην περιοχή τους) Ξέρουν να σου που τι θα σου εγκρίνουν και τι όχι. (λογικά αφού είναι κατασκευασμένος ο σκελετός έχεις κατοχυρώσει τους όρους δόμησης που είχε το γήπεδο σου όταν είχε εκδοθεί η άδεια. Αλλά με την πολεοδομία πια διότι παραμονεύουν και άλλοι ψύλλοι στο θέμα αυτό)

Έλεγα να το ξεχάσω αλλά μου το έφερε σήμερα ο ταχυδρόμος. έφτασε Υποχρεωτικά πρώτη δόση έως τέλος του μήνα, αλλιώς έχει και τόκους

Χα καλό ερώτημα. Αν υπάρχει μετατόπιση κτιρίου υπάρχουν συνδυασμοί που με καταγγελία σε πολεοδομία να σου έβγαζαν αυθαίρετο όλο το κτίριο. Πχ για λόγους πλαϊνών αποστάσεων, εξαρτημένων στατικά τμημάτων και πολλά πολλά άλλα. Τώρα τι κάνεις. Να το πας με παράβαση μετατόπισης (που δεν το πρόβλεψαν καν) ή κινδυνεύεις σε μελλοντική καταγγελία και δη δικαστική να κατηγορηθείς ότι απέκρυψες την πλήρη ακυρότητα της κατασκευής αφού επιδέχεται συχνά διαφορετικές ερμηνείες ακόμα σε δικαστήρια. Την αστική ευθύνη αν βγουν δικαστικές αποφάσεις για πολεοδομικές ερμηνείες τι νομιμοποιείς, σε ποιόν ανήκουν? Στον ιδιοκτήτη (που θα πει εγώ δεν ξέρω απ αυτά, ότι με συμβούλευε και υπέγραψε ο μηχανικός) ή στον Μηχανικό που δεν μπορεί να προβλέψει την όποια μελλοντική σε δικαστήριο ερμηνεία του ΓΟΚ προκύψει? Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο αυτό. Γεμάτα τα αστικά δικαστήρια εδώ και χρόνια.

Κρίμα που το θέμα μεταφέρθηκε από την αρχιτεκτονική στην «κουβεντούλα».

Αν κατάλαβα καλά είχες ένα έργο όμορο εσύ και προκληθήκαν ζημίες σ αυτό που μας δείχνεις? Κάνε κάτι. Ανάθεσε σε ομάδα Πολιτικών Μηχανικών (3 φτάνουν) 10ετούς τουλάχιστον εμπειρίας να κάνουν πλήρη έρευνα και ότι δοκιμαστικά χρειαστούν και να συντάξουν γνωμάτευση. Επικουρικά να έχουν την υποχρέωση να ελέγξουν και για την επιστημονική επάρκεια της γνωμάτευσης που μας έδειξες. Θα μπορούσες να ζήτησης και από το ΤΕΕ να σου προτείνει - «ορίσει» 3 ΠΜ με την ανάλογη εμπειρία. Φυσικά είναι έξοδα αυτά αλλά αν έχεις βεβαιότητα για το δίκιο σου καλύτερα γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε μετά. Τα δικαστήρια συχνά όταν ορίζουν πραγματογνώμονα έχουν δικό τους πινάκα και δεν ζητούν πάντα από το ΤΕΕ. Oύτε είναι δεδομένο κι από αυτούς τους πίνακες η πραγματική εμπειρία και η γνώση.

Manolis gon, Όχι δεν λες κάτι λάθος αλλά πρέπει πάντα να βάζεις στην άκρη του μυαλού σου ότι ο νομοθέτης δεν είχε σκοπό να αναμορφώσει τα πράγματα και να μπουν σε μια τάξη αλλά να εισπράξει. Παράδειγμα με την πισίνα -Αυτός που έχει πισίνα χωρίς άδεια και δεν έχει φάει καταγγελία μέχρι τώρα, κάνει την πάπια και εκδίδει νέα άδεια με την προσθήκη της πισίνας του. -Αυτός που έχει φάει καταγγελία, αυτός εντάσσεται στον νόμο. Δηλαδή πληρώνει το τωρινό πόσο και νομιμοποιεί. Όλοι θα βάλουν κάτω το κοστολόγιο και θα επιλέξουν τι τους συμφέρει. Μη ξεχνάς ότι αυτή την στιγμή συμφέρει να δηλώσεις ότι ένα σπίτι είναι εξ ολόκληρου αυθαίρετο, να πληρώσεις τα πρόστιμα από το να βγάλεις νέα οικοδομική άδεια. Στοιχίζει λιγότερο. Και ναι δεν πρέπει να δίνουμε ιδέες. Μη τα σκαλίζουμε πολύ, θα βγει μεγάλη μπόχα…

ότι γράφουν τα χαρτιά και οι τεχνικές προδιαγραφές που έχεις υπογράψει. Δεν μπορεί να γίνει διάγνωση και απαντηθεί το θέμα απο φόρουμ. υ.γ. 1- πεταβρα, τσιγκια, δεν γνωρίζω καν τι σημαίνουν. 2- Επίσης. Δομικά προβλήματα στο κέλυφος άπτονται της ιδιοκτησίας ευθύνη να τα λύσει και όχι του ενοικιαστή (όπως τώρα πρόσεξα ότι είσαι). Με τον ιδιοκτήτη μίλησες?

Κατ αρχήν δεν γίνεται εύκολα κατανοητό σε τι συνίσταται η κατασκευαστική αμέλεια όπως το περιγράφεις, ούτε αν η στέγη όπως λες είναι πάνω από σκυροδετημένη πλάκα ή άλλου είδους τεχνικές. Σου συνιστώ να πας με όλα τα σχέδια του κτιρίου σου και όλα τα συμβόλαια μαζί με τα συμφωνητικά σε ένα μηχανικό, να του αναθέσεις τον έλεγχο με επιτόπια αυτοψία για να μπορέσει να σας κατευθύνει σε ότι έχετε δίκιο ή σε τι μπορείς να κάνεις για άρση του προβλήματος. Συνήθως τα συμφωνητικά που θα υπέγραψες με τον εργολάβο κάπου θα γράφει ότι τα έλεγξες (τα σχέδια κλπ) και το ακίνητο και το βρήκες της αρεσκείας σου. Τσέκαρε το πώς διατυπώνει αυτή την μικρή λεπτομέρεια. Είμαι κατά 90% σίγουρος ότι αν έλεγξες κάτι τότε θα ήταν μόνο με τον δικηγόρο σου και όχι και με μηχανικό σου. Πιθανά θα σε προστάτευε από κακοτεχνίες ή από λάθος κατασκευαστικές εφαρμογές ή και επιλογές (αν πράγματι έχουν γίνει φυσικά)

Ναι αυτό εννοώ φυσικά και νομίζω το γράφω. Ο χρόνος που έχασες για την μελέτη είμαι σίγουρος ότι σε αποζημίωσε στο δεκαπλάσιο στην εφαρμογή και στην ποιότητα κατασκευής.. (για να πρέπει να κάνεις ανοιχτές καμπύλες στις να υποθέσω ότι το δίκτυο σου είχε οπτικές ίνες ή πρόβλεψη για αυτές) υ.γ. Και μια γενική άποψη για τον πελάτη σου. Αφού αν κατάλαβα καλά είναι επαγγελματικός χώρος και επιφάνεια 500 τμ θα άξιζε να δει την λύση το δάπεδο να είναι το υπερυψωμένο αφαιρούμενο. Πιθανά δεν θα χρειαζόσουν τις οδεύσεως και στο ταβάνι. Τεχνική ξηράς δόμησης φυσικά. Στοιχίζει κάτι παραπάνω μεν αλλά είναι μια μεγάλη λύση αν το αντέχει.

Ρε παλικάρι τι βαράς. Δεν μπήκες σε καφετέρια και πρέπει να τρέξει το γκαρσόνι να σου σερβίρει. -Βάλε. Πουθενά στον ΓΟΚ δεν λέει γιοκ σίτα. υ.γ. Φυσικά μη κάνεις κι εσύ όπως πολλοί που έλεγαν ένα τζαμάκι να βάλω και έφτιαχναν ολόκληρο όροφο. Αυτό κάνει τζιζ. Θα στην πέσει ο Παπακωνσταντίνου και ο Βενιζέλος να ξεχρεώσουν όλο το χρέος και παρακαλάς να σου έπιναν το αίμα τα κουνούπια.

Αγαπητέ αν καταφέρουμε να τεκμηριώσουμε ότι η «φήμη» είναι καινοτόμος πράξη ή ενέργεια και παράγει υπεραξία προϊόντος ή υπηρεσίας για αυτό τότε θα μπορέσει πχ και το michanikos.gr να επιδοτηθεί για να αναπτύξει εφαρμογές και άλλα για αυτό. Πλάκα πλάκα μη ξεχνάμε ότι το Face Book κατοχύρωσε σαν καινοτομία ένα Like. Και πλάκα πλάκα χρειαζόμαστε τεχνικές αξιοποίησης των προγραμμάτων από την ΕΕ. Αυτό ναι θα είναι μια καινοτομία για την Ελλάδα διότι μέχρι τώρα οι επιδόσεις μας είναι ελάχιστες. Στις Βρυξέλες με τα λίγα που ξέρω υπάρχουν ολόκληρες εταιρίες με συμβούλους από όλες τις ειδικότητες φυσικά και τις δικές μας που αναπτύσσουν και προωθούν τις επιδοτήσεις θα βγουν ετοιμάζοντας εκ των προτέρων τι δυνατότητες έχουν οι πελάτες τους. Εμείς τα παίρνουμε είδηση αφού βγουν και όχι μόνο αυτό δεν βρίσκουμε τρόπο να τα εισπράξουμε για να ανεβάσουμε την όποια παραγωγικότητα μας. Τι χρειάζεται για να γίνουν αυτά? Ενδεικτικά αναφέρω Οργάνωση Κρατικό μηχανισμό Λόμπι οικονομικών συμφερόντων να τα κυνηγήσει και να χρηματοδοτεί Πανεπιστήμια για έρευνες κλπ Επιμελητήρια Και επιστήμονες (και Μηχανικούς) να τα τεκμηριώνουν Ε σε αυτά δυστυχώς δεν έχουμε καλή «φήμη»…. υ.γ. μπάει δε γουέι..... μερσί για τα καλά σου λόγια.

Αγαπητέ κατανοώ την λαχτάρα σου και την ενδόμυχη επιθυμία σου, αλλά για εμένα η μεγίστη ύβρις για πόλη είναι αυτό. Δεν τολμώ καν να το ονοματίσω. Το μόνο σίγουρο όμως για εμένα είναι ότι αυτό δεν είναι «Φάρος Πολιτισμού στην ανθρωπότητα» Αντίθετα αυτό που είχαμε «μόνοι μας» το γκρεμίσαμε, δεν υπάρχει πια και δεν μπορεί να γυρίσει πίσω ο χρόνος. **** Έχω την άποψη ότι πρέπει σαν οι κατά υλη αρμόδιοι επιστήμονες της δόμησης και της πόλης ότι θα πρέπει να επικεντρωθούμε σε όσο το δυνατό πιο τεχνοκρατική ανάλυση και προσέγγιση του θέματος και όχι σε απλουστευτικές ή και απλά επιθυμητές σκέψεις. Έτσι μόνο θα μπορέσουμε να συμβάλουμε έστω στο ελάχιστο.

Η καινοτομία άπτεται του καινοτόμου προϊόντος ή υπηρεσίας που σκοπεύεις να φτιάξεις. (αν πείσεις φυσικά). Η χρηματοδότηση (τα καλάθια επιλογής που λένε) αφορά και τα εργαλεία που θα χρειαστείς για αυτό. Από σφυρί και καλέμι μέχρι πλότερ για να σχεδιάσεις το αστροπλοιο που θα σε πάει στον Δια. Το πρόβλημα με όλα αυτά τα προγράμματα είναι ότι δεν λένε ξερά τα σύκα σύκα και στην σκάφη σκάφη αλλά όλα τα λένε με γιρλάντες και περικοκλάδες και πρέπει να βρεις που χωράς αν χωράς φυσικά. Υπάρχει ένα τεράστιο έλλειμμα στην πιάτσα από μηχανικούς να γνωρίζουμε πως να αξιοποιήσουμε προγράμματα όχι μόνον για εμάς αλλά και σαν παροχή υπηρεσίας προς τρίτους.

.... Τώρα όσον αφορά φυσικά τις σχεδόν φαιδρές αιτιάσεις για την ανάμνηση της δικτατορίας ή τις πιο σοβαρές για το ότι θα αλλάξει η φυσιογνωμία (κάποιου σημείου και όχι του ιστορικού τμήματος) της πόλης με τους καπιταλιστικούς ουρανοξύστες, επιτέλους, γιατί πρέπει να λείπουν από την Αθήνα κάποια καλής ποιότητας σύμβολα οικονομικής ανάπτυξης; Ντροπή είναι; Τι θα ενοχλούσε άραγε αν κάποια ψηλά κτίρια γραφείων με πολλούς άνετους και καταπράσινους ελεύθερους χώρους μεταξύ τους κατασκευάζονταν στο Μαρούσι, στο ύψος της Αττικής οδού; Στις προσόψεις των μεγάλων λεωφόρων εκτός κέντρου; Η γιατί να μη χτιστούν ουρανοξύστες στον Ελαιώνα ο οποίος προορίζεται λένε- για νέο επιχειρηματικό κέντρο της Αθήνας και όπου μάλιστα χτίζεται ήδη το νέο κτίριο του χρηματιστηρίου, χώρια το γήπεδο του Παναθηναϊκού που έχει προγραμματιστεί; Κτίρια που αντί να είναι τσιμεντένια κουτιά θα θυμίζουν τους εντυπωσιακότατους και υψηλής αισθητικής πύργους σε σχήμα φύλλων ελιάς που πρόσφατα πρότεινε ο δικός μας παρακαλώ Αρχιτέκτονας Μανώλης Αναστασάκης (και όχι κάποιος ξένος και ακριβοπληρωμένος «star») για την περιοχή του Ελαιώνα; Δόξα τω Θεώ, θέληση και ευνομία να υπάρχει και ήδη υπάρχουν άφθονοι χαρακτηρισμένοι υποψήφιοι χώροι πράσίνου. Ελληνικό, αλλά και τμήμα του Ελαιώνα αν το θελήσουμε, μπορούν να «βγάλουν» συνολικά πάνω από 10,000 στρέμματα πρασίνου (!!!) για να υπερκαλύψουν οποιαδήποτε υποτιθέμενη απώλεια ελευθέρων χώρων. Με το να μη γίνουν δέκα-είκοσι αραιά κτισμένα και καλοσχεδιασμένα ψηλά κτίρια εκτός κέντρου θα γλιτώσουμε; Κτίρια με όλες τους τις υποδομές (πάρκινγκ, πράσινο, συγκοινωνιακή σύνδεση) από την αρχή σωστά σχεδιασμένες που θα μας βάλουν στο διεθνή μητροπολιτικό χάρτη, πηγές μιας νέας αστικής υπαρηφάνειας που τόσο μας λείπει και τη βιώσαμε ήδη μια φορά με την εικόνα του ΟΑΚΑ στην τελετη έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας; «Πάν μέτρον άριστον» όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, οι οποίοι όμως μίλησαν για «μέτρον» και όχι για «μετριότητα» Βέβαια, μπορούμε αν θέλουμε να επιλέξουμε να παραμείνουμε στην εσωστρέφεια μας όπως αυτή μας επιβάλλεται από τη μίζερη τηλεοπτική πλύση εγκεφάλου των ειδήσεων των οκτώ. Τότε όμως ας ξεχάσουμε τα όσα έχουν ακουστεί για «οικονομική μητρόπολη των Βαλκανίων» όσον αφορά την Αθήνα, εφόσον οι ουρανοξύστες μαζί με τις μητροπολιτικές συγκοινωνίες (τις οποίες επιτέλους αποκτήσαμε και επεκτείνουμε) αποτελούν «εκ των ουκ άνευ» γνωρίσματα των σύγχρονων οικονομικών και πολιτισμικών κέντρων του πλανήτη μας. Στο κάτω-κάτω τα Τίρανα, το Βελιγράδι και η Σόφια όπως έχουν δείξει, επιθυμούν διακαώς να αναλάβουν αυτό το ρόλο, χωρίς νομικές ασάφειες, καυγάδες και κρυφτούλι μεταξύ κράτους, πολιτών και κατασκευαστών. Και τέλος, μήπως στην Αθήνα υπάρχει κόσμος που δεν ακούγεται πουθενά και που έκτός από τις γνωστές και κλασσικές ομορφιές της Αθήνας μας θα ήθελε βρε αδερφέ να δει και κάτι άλλο πιο σύγχρονο και πιο νεωτερικό που να αρμόζει στην εικόνα μιας σύγχρονης μητρόπολης; Μήπως τελικά όλα χρειάζονται και ναι μεν «πάν μέτρον άριστον» όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, οι οποίοι όμως μίλησαν για «μέτρον» και όχι για «μετριότητα»; Στο κάτω-κάτω εκείνοι δεν έκαναν πρώτη, την μέγιστη υπέρβαση στο τότε «Αττικό τοπίο» όπου με τα μέσα εκείνης της εποχής μεταμόρφωσαν τον μετέπειτα Ιερό Βράχο ένα κοινό λόφο- στο θαύμα που όλοι ξέρουμε; Μήπως ήρθε η ώρα να πάμε και ψηλότερα; πηγή Ουρανοξύστες στην Αθήνα: Ένα απόλυτο νεοελληνικό ταμπού.

Μεταφέρω αυτούσιο ένα κείμενο του Γρηγόρη Μαλούκου που βρήκα σε αρκετά site στο διαδίκτυο και με το οποίο συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό στην ολότητα του. ******* Ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά αλλά και ανεξήγητα «ταμπού» αυτού που ονομάζουμε γενικά «νεοελληνική πραγματικότητα» σχετίζεται και με την μέχρις εμμονής απαγόρευση ανέγερσης ψηλών κτιρίων και κατασκευών στις Ελληνικές πόλεις. Αν κάποιος επιχειρήσει να αναλύσει λογικά το θέμα, θα καταλήξει στην εξής αντίφαση: Από τη μία, παρά το υπάρχον αυστηρό (υποτίθεται) νομοθετικό πλαίσιο, κατά περίεργο τρόπο δάση και αιγιαλοί καταπατούνται και κακοχτισμένα αυθαίρετα κατασκευάζονται και νομιμοποιούνται. Από την άλλη, η θεσμική αυστηρότητα της πολιτείας, αλλά και η περιβαλλοντική ευαισθησία των κατά τόπους «περιοίκων» εξαντλείται επιλεκτικά και με απόλυτο τρόπο μόνο στο θέμα του ύψους των κτισμάτων με τελικό αποτέλεσμα στις μεγάλες Ελληνικές πόλεις να επιτρέπονται σχεδόν κάθε είδους αυθαιρεσίες αρκεί να μην υπερβαίνουν ένα ορισμένο ύψος. Η απάντηση στο γιατί ισχύει ένα τόσο απόλυτο καθεστώς, τουλάχιστον όσον αφορά την Αθήνα σίγουρα δεν είναι απλή και από τα όσα έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς, φαίνεται να σχετίζεται με τρία σημεία επιχειρηματολογίας: Στις μεγάλες Ελληνικές πόλεις επιτρέπονται σχεδόν κάθε είδους αυθαιρεσίες αρκεί να μην υπερβαίνουν ένα ορισμένο ύψος Πρώτον, σχετίζεται με την παρουσία του ιερού βράχου της Ακρόπολης (ύψος 150μ από την επιφάνεια της θάλασσας) όπου υπάρχει η κοινή παραδοχή (και δικαιολογημένη) ότι οτιδήποτε άλλο συγκρίσιμου ύψους στην «περιοχή της» θα κατέστρεφε τις αναλογίες του κλασικού Αττικού τοπίου το οποίο έμεινε λένε- αναλλοίωτο από τα χρόνια της αρχαιότητας. Μια παραλλαγή του επιχειρήματος αυτού αναφέρεται και στις λεγόμενες «κλίμακες του «Αττικού τοπίου» οι οποίες περιλαμβάνουν και τους επτά λόφους της Αθήνας και οι οποίες σύμφωνα με τους πολέμιους των ψηλών κτιρίων θα διαταρασσόταν εάν επιτρεπόταν η κατασκευή τέτοιων κτιρίων ενώ αναφέρεται κατά κόρον και ο κίνδυνος της περαιτέρω «τσιμεντοποίησης» του λεκανοπεδίου. Δεύτερον, σχετίζεται με τη σεισμικότητα του Αττικού εδάφους όπου στην περίπτωση ενός μεγάλου σεισμού η διακινδυνευμένη κατάρρευση ενός τέτοιου οικοδομήματος θα δημιουργούσε εκατόμβες ή και χιλιάδες νεκρών που μπροστά τους σε σύγκριση, ο σεισμός του Σεπτεμβρίου 1999 θα αποτελούσε ένα απλό σκούντημα. Μιλάμε δηλαδή για γεγονός ανάλογης σοβαρότητας με την 11η Σεπτεμβρίου 2001 στη Νέα Υόρκη, αλλά αυτή τη φορά προερχόμενο από φυσικά αίτια. Τρίτον, τα ψηλά κτίρια εμφανίστηκαν μαζικά στην Αθήνα κατά την περίοδο της δικτατορίας βάσει του νόμου Α.Ν. 395/68 «περί ελευθέρας δομήσεως» οπότε η ανέγερση παρομοίου ύψους κτιρίων θα ανέσυρε άσχημες μνήμες και ιδίως στην περίπτωση της ανέγερσης πραγματικά μεγάλων και κυρίως ψηλών συγκροτημάτων γραφείων εταιριών (η πιθανότερη χρήση τους) αυτά θα αποτελούσαν και μεγαλομανή καπιταλιστικά σύμβολα τα οποία θα δημιουργούσαν την εικόνα μιας πόλης που βάζει την οικονομία πάνω από τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Πράγματι, αν επιχειρούσαμε μια ιστορική αναδρομή θα διαπιστώναμε ότι εκτός από τις πρώτες μεμονωμένες προσπάθειες κτιρίων που χτίστηκαν πριν τη δικτατορία όπως το ξενοδοχείο «Χίλτον» ή το ημιτελές κτίριο του Ερυθρου Σταυρού στη Λ. Μεσογείων το οποίο κατεδαφίστηκε το 1996, η συντριπτική πλειοψηφία των ψηλών κτιρίων στην Ελλάδα (συμπεριλαμβανομένου και του ψηλότερου, του γνωστού «Πύργου των Αθηνών») χτίστηκαν επί δικτατορίας ή λίγο αργότερα αλλά με άδειες που δόθηκαν επί δικτατορίας, και φυσικά, αυτό ήταν αρκετό στις ιδεολογικά φορτισμένες εκείνες εποχές να σημαδέψει ανεξίτηλα την ιδέα του ψηλού κτιρίου, σε συνδυασμό και με τους δυο προηγούμενους παράγοντες που εξετάσαμε. Επιπρόσθετα αξίζει να σημειωθεί ότι εκτός από τα γνωστά ψηλά κτίρια της Αθήνας (πχ. Πύργος Αθηνών, Διοικητικό Μέγαρο ΟΤΕ και Πύργος Ατρίνα στο Μαρούσι, Πύργος Πειραιά που ποτέ δεν ολοκληρώθηκε, κλπ) ένας μεγάλος αριθμός είναι απλά ψηλές (και άσχημες στην πλειοψηφία τους) πολυκατοικίες των 12-18 ορόφων που βρίσκονται στην κυριολεξία «χαμένες» στον αστικό ιστό της πρωτεύουσας. Ίσως ένας λόγος που η κοινή γνώμη αντιπάθησε τα ψηλά κτίρια να ήταν και αυτή η απρογραμμάτιστη κατασκευή τους πολλές φορές «κατά παρέκκλιση των κειμένων διατάξεων» σύμφωνα με τη φρασεολογία της εποχής, σε γειτονιές όπου ο κόσμος απλά δεν ήταν έτοιμος να τις δεχθεί. Οπότε, φαίνεται σαν φυσική κατάληξη η απαγόρευση ανέγερσης ψηλών κτιρίων τα χρόνια της μεταπολίτευσης (που αντικατόπτριζε και την τότε κυρίαρχη ιδεολογία σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο) με ανώτατο όριο, πρώτα στα 35 μέτρα (ρυθμιστικό σχέδιο του 1985) και μετά στα 27 και υπό αυστηρότατες προϋποθέσεις. Επιπλέον, την ίδια περίοδο αλλά και μεταγενέστερα, παρατηρούνταν επιθέσεις ακόμα και εναντίον των λίγων έστω ποιοτικών ψηλών κτιρίων που είχαν κτιστεί (πχ Πύργος Αθηνών), χαρακτηρίζοντας τα «καπιταλιστικά σύμβολα», «ασύμβατα με τις κλίμακες του Αττικού τοπίου», κλπ κλπ. Μάλιστα, δεκαετίες μετά, δεν γλίτωσε ούτε το ανακαινισμένο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας το οποίο μας ξελάσπωσε στους Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά άκουσε και αυτό τα… σχολιανά του (»φαραωνικό» και «περιττά ανούσιο μέσα στο γιγαντισμό του») από τους παραδοσιακούς αμύντορες του Αττικού τοπίου. Η Κωνσταντινούπολη έχει τέσσερις περιοχές ανέγερσης ψηλών κτιρίων όπου κυρίως η λεωφόρος Buyukdere και οι περιοχές Levent και Μaslak Τι έγινε όμως στην υπόλοιπη Ευρώπη (πράγμα που συστηματικά αποσιωπείται); Μα εκεί ακολούθησαν την πιο συνετή οδό η όποία διαφύλαξε μεν τις παραδοσιακές περιοχές (που εμείς εδώ δεν παρά τη μονομανία μας κατά του ύψους) αλλά ταυτόχρονα επέτρεψε στις πόλεις τους να δημιουργήσουν και ένα μοντέρνο τμήμα το οποίο απλά διατυμπανίζει στον υπόλοιπο κόσμο «ναι μεν διατηρούμε την παράδοση αλλά και ταυτόχρονα εξελισσόμαστε». Το κλασσικότερο παράδειγμα επιτυχημένης ανάπτυξης προς τα πάνω αποτελεί το Παρίσι όπου οι ουρανοξύστες χτίστηκαν σε δυο-τρεις περιοχές κυρίως με χαρακτηριστικότερη εκείνη της La Defence η οποία αποτελεί πανθομολογούμενα ένα αρχιτεκτονικό επίτευγμα. Αλλά να ήταν μόνο το Παρίσι Στο Λονδίνο υπάρχουν οι περιοχές του City και του Canary Wharf. Στη Φρανκφούρτη που είναι παραδοσιακή Γερμανική πόλη, όλο το κέντρο της έχει ουρανοξύστες. Ουρανοξύστες έχουν χτιστεί και σε άλλες ιστορικές πόλεις που δεν θα το περίμενε ο μέσος Έλληνας, όπως στη Βιέννη (Περιοχές Donau city και Wieneberg), στη Μαδρίτη (Azka), Νάπολη (Διοικητικό κέντρο Νάπολης), Λισσαβόνα (Parque das Nacoes). Αφήνοντας το καλύτερο για το τέλος, το… αντίπαλο δέος μας η Κωνσταντινούπολη έχει τέσσερις περιοχές ανέγερσης ψηλών κτιρίων όπου κυρίως η λεωφόρος Buyukdere και οι περιοχές Levent και Μaslak συνιστούν μια εικόνα που βρίσκεται κυριολεκτικά έτη φωτός μπροστά από ότι φανταζόμαστε για την Τουρκία, συγκρινόμενη ακόμα και με τις λεωφόρους «υψηλής» προβολής της Αθήνας όπως είναι πχ οι Λ. Κηφισίας, Συγγρού, κλπ. Και ξέρετε και κάτι άλλο; Ακόμα και τα Τίρανα μεταμορφώνονται χάρη στο χαρισματικό δήμαρχο τους και φυσικά η κατασκευή αρκετά ποιοτικών «ψηλούτσικων» κτιρίων (15 και 20 όροφοι) είναι στην ημερήσια διάταξη. Γνώμη λοιπόν του γράφοντος αλλά και πολλών άλλων όπως διαπιστώνεται και από τις σχετικές δημοσιεύσεις στο διαδίκτυο, είναι ότι είναι καιρός πλέον να γίνει μια με σύγχρονο πνεύμα επανεξέταση και αναθεώρηση της απόλυτης και ασυζητητί απαγόρευσης της ανέγερσης πραγματικά ψηλών κτιρίων σε μια (επιθυμητή) μητρόπολη και «Ολυμπιακή πόλη» πέντε εκατομμυρίων κατοίκων. Και λέμε «πραγματικά ψηλών» γιατί, μπορεί οι κακομούτσουνες εξαώροφες πολυκατοικίες του Αθηναϊκού κέντρου να αποκαλούνται «μεγαθήρια», και να μοιάζουν ιδίως έτσι όπως είναι στριμωγμένες με το ολέθριο σύστημα της συνεχούς δομήσεως στα στενά δρομάκια, αλλά για τα διεθνή μέτρα και σταθμά, και σε αναλογία πάντα με το μέγεθος της Αθήνας το ύψος τους είναι στην κυριολεξία «μικρομεσαίο». Τα καλής κατασκευής ψηλά κτίρια του Λος Άντζελες αλλά και του Τόκιο όπως και άλλων πόλεων σε περιοχές με ισχυρούς σεισμούς αντέχουν αποδεδειγμένα πολύ περισσότερο από άλλα χαμηλότερα αμφιβόλων προδιαγραφών Όσον αφορά τους σεισμούς, οι σχετικοί φόβοι είναι τουλάχιστον αβάσιμοι εφόσον τα καλής κατασκευής ψηλά κτίρια του Λος Άντζελες αλλά και του Τόκιο όπως και άλλων πόλεων σε περιοχές με ισχυρούς σεισμούς αντέχουν αποδεδειγμένα πολύ περισσότερο από άλλα χαμηλότερα αμφιβόλων προδιαγραφών. Σχετικά δε με τις «κλίμακες» του Αττικού τοπίου, φυσικά και δεν θα χτιστούν τέτοια κτίρια δίπλα από την Ακρόπολη, ούτε και στην υπόλοιπη κεντρική Αθήνα. Η μητροπολιτική περιοχή της Αθήνας όμως είναι στην ουσία μια γκρίζα τσιμεντένια «σούπα» που εκτείνεται πολύ πέρα από τα «ιστορικά» όρια της πόλης, από το Καπανδρίτι μέχρι το Φάληρο και από την Βουλιαγμένη μέχρι την Ελευσίνα, οπότε για ποιες «κλίμακες» μιλάμε; συνεχίζει ...

Εχει από ΓΟΚ και Κτιριολογικό κανονισμό μέχρι νόμο Τριτση και το 651/77 αν κατάλαβα καλά. Ένα άριστο σκονάκι να το έχει ο κάθε πικραμένος μηχανικός πριν τραβήξει τις γραμμές στα σχέδια του. Δεν κατάλαβα όμως αν το κείμενο για τον πρόσφατο νόμο με τα αυθαίρετα είναι το τελικά υπογεγραμμένο ή όχι.

σωστός ...

Σους εσύ, μη τσακωθείτε χωρίς γενική συνέλευση χε χε χε Είπαμε, δημοκρατία έχουμε ...

μπας και είναι σκόπιμο τότε να μη αναζητάς κι εσύ επιπλέον επιδόματα που ανεβάζουν τα λειτουργικά μη μεγαλώσει κι άλλο το εύρος των απολύσεων? Μπορεί να λέω και αρλούμπες φυσικά επ αυτού αλλά είναι μια άλλη σκέψη.

slalom μπας και είσαι ο γαμπρός? χε χε

Έλεγξες αν προβλέπεται η συνέχεια της Δημοτικής επιχείρησης που απασχολείσαι?

Με το συμπάθιο βρε Τινάκι, αλλά να τα λες αυτά. Την ερώτηση την έθεσες ώς Δομοστατικός Μηχανικός και όχι ως φοιτητής. Άλλο ασκήσεις επί χάρτου και άλλο πραγματικά έργα.

Α για σου Κι αν ζητήματα σαν αυτά περιμένεις τεχνικές οδηγίες από ένα φόρουμ σημαίνει ότι πρέπει να βρεις συνεργασία με την ανάλογη εμπειρία. Εκτός αν είναι γενική κουβέντα προετοιμασίας για μελλοντικές δουλειές και όχι κάτι συγκεκριμένο σήμερα. σωστός και ο man