Κατ'αρχάς συγχαρητήρια για τις επιδόσεις σου και για το ενδιαφέρον σου να ψάξεις το κάτι παραπάνω, δείχνει ωριμότητα σπάνια για την ηλικία σου. Από τη μικρή εμπειρία μου, έχω να σου πώ τα εξής:
1) Ξεκαθάρισε (δίνοντας "συντελεστές βαρύτητας"), πόσο σημαντικό θα είναι για σένα το επάγγελμά σου από βιοποριστικής άποψης (πόσο "καίγεσαι" δηλαδή να βγάλεις γρήγορα χρήματα). Σε ένα ακραίο παράδειγμα, κάποιο παιδί που τα πάει καλά βαθμολογικά και αγαπάει πχ. τα μαθηματικά, μπορεί να αναγκαστεί να γίνει πχ. αστυνομικός ή στρατιωτικός (για να μη παρεξηγηθώ, αναφέρω τα επαγγέλματα χάριν παραδείγματος, δεν έχω τίποτα με κανέναν) προκειμένου να βγάζει τα προς το ζειν, παρατώντας όμως τα μαθηματικά που αγαπούσε, ενώ ένα άλλο παιδί, που αγαπάει πχ. τη ζωγραφική, αποφασίζει να ακολουθήσει αυτό το δρόμο, έστω κι αν ξέρει πως χρήματα μπορεί να μη βγάλει ποτέ. Ανέφερα ακραία παραδείγματα, για να καταλάβεις το πνεύμα μου. Ξεκαθάρισε λοιπόν τι και σε τι βαθμό ζητάς από το μελλοντικό σου επάγγελμα.
2) Γενικώς, το επάγγελμα του μηχανικού δεν είναι και πολύ στα πάνω του τελευταία. Αυτό βέβαια είναι γενικότερο φαινόμενο της αγοράς εργασίας, αλλά οι μηχανικοί έχουμε πληγεί πολύ. Αυτό σίγουρα μπορούν να στο επιβεβαιώσουν και συνάδελφοι με μεγαλύτερη εμπειρία από μένα, όμως όπου βρεθείς και όπου σταθείς θα ακούσεις μηχανικούς να γκρινιάζουν, ακόμα και παλιούς και έμπειρους με δεδομένο κύκλο και επαγγελματικό background.
3) Για τα ελληνικά δεδομένα, η ειδικότητα του ΠΜ είχε τη φήμη της πιο "πιασάρικης", λόγω πολλών επαγγελματικών δικαιωμάτων, ποσοστού κέρδους στη μελέτη, πιθανές εργολαβίες κλπ. Αυτό θεωρώ πως έχει αντιστραφεί τελευταία, με τους ΗΜΜΥ να έχουν περισσότερες ευκαιρίες λόγω φωτοβολταϊκών, Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας γενικότερα κλπ. Για να γίνεις ΗΜΜΥ όμως πρέπει να το έχεις πραγματικό μεράκι (τους θεωρώ πιο "κολλημένους" επιστήμονες από τους ΠΜ, το έχουν στο αίμα τους!).
3) Μη κολλάς τόσο στα Επαγγελματικά Δικαιώματα, όπως σωστά ανέφερε ο MScEng, αφορούν την Ελλάδα και οι Έλληνες καταλήγουμε να μην έχουμε ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ.
4) Μη κολλάς με τα μόρια, προφανώς θα διαλέξεις υψηλόβαθμη σχολή αλλά μη πας με τη λογική των μορίων. Κοίτα τί αγαπάς και τί θα σου ταίριαζε/εξυπηρετούσε αργότερα (θυμίσου τους "συντελεστές βαρύτητας" στο 1).
5) Φαντάσου τον εαυτό σου μετά από 10-15 χρόνια... Τί θα ήθελες να κάνεις; Ο ψαγμένος κ καριερίστας μαθηματικός, στη καλύτερη περίπτωση θα έχει "μεταπηδήσει" σε Επιχειρησιακή Έρευνα μέσω κατάλληλου μεταπτυχιακού και θα απασχολείται σε investment banking ή consulting ή απλά banking, αν δεν έχει "χαθεί" στον κυκεώνα των μαθηματικών... Με λίγα λόγια, τα μαθηματικά είναι κατά κύριο λόγο hobby. Μπορούν να γίνουν καλό επαγγελματικό εργαλείο, αλλά είναι σπάνιο και δύσκολο.
6) Έχε στο νου σου το εξωτερικό, είτε ως σπουδές είτε ως εργασία. Στα 4 χρόνια στην Αγγλία είσαι MEng, στα 5 MSc, στα 8 PhD, με χρονομετρική ακρίβεια. Συν τα τέλεια Αγγλικά, συν την επαφή με ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον. Υπάρχουν πολλοί πολυτεχνίτες στην Ελλάδα που "κάηκαν" 8 και 10 χρόνια για να πάρουν το δίπλωμα και να βγούν στην αγορά στα 28 τους.
7) Καθαρά προσωπική άποψη, ίσως ακραία, αλλά αν γυρνούσα το χρόνο πίσω θα επέλεγα να πάω Στρατό στα 18 μου, για να ξεμπερδεύω και να μη "κλοτσήσω" επαγγελματικές ευκαιρίες που μπορεί να παρουσιαστούν. Συν το οτι βγαίνει πιο εύκολα ο Στρατός, συν το οτι θα μπείς στο Πολυτεχνείο κάπως πιο ώριμος. Προσωπική μου άποψη όμως αυτή...
Ό,τι και να επιλέξεις, μη ξεχάσεις να τελειοποιήσεις τα Αγγλικά σου παράλληλα! Καλή επιτυχία και καλό κουράγιο στη προετοιμασία σου!
Φιλικά,
Μάκης