Στο δημοτικο σχολειο μας εδιναν τα βιβλια της επομενης χρονιας το καλοκαιρι οταν τελειωναμε το σχολειο. Εγω καθομουν μονος μου και τα ξεφυλλιζα/διαβαζα, επειδη μου αρεσαν πολυ τα περισσοτερα, και οταν ξεκιναγαμε την νεα χρονια η δασκαλα με κατσαδιαζε και φωναζε στην μανα μου επειδη αρκετα τα ηξερα και ελεγε πως δεν ειχα ενδιαφερον στο μαθημα κτλ.
Μου ειχαν αγορασει μια εγκυκλοπαιδεια (με οικονομιες τοτε..) και μεχρι να τελειωσω το δημοτικο την ειχα ξεκοκκαλισει. Γυρναγα απο το παιχνιδι, επαιρνα στη τυχη ενα τομο, τον ανοιγα στην τυχη παλι και διαβαζα. Τοσο απλο.
Και παω στο γυμνασιο. Ενα ανουσιο κυνηγι να παρεις βαθμους, να γραψεις καλα, να μαθεις την ιστορια οπως την λεει το βιβλιο (για αυτο εγραψα 12 στην 3η λυκειου ιστορια), μια χαζομαρα και μιση. Εκανα φοντιστηρια 2η+3η λυκειου σε μαθηματικα-φυσικη-χημεια κατευθυνσης και αυτο ηταν.
Για μενα, οπως τα εζησα δηλαδη ο τροπος που ειναι στημενη η διδασκαλια στο γυμνασιο-λυκειο ηταν μια βλακεια και μιση. Ο τροπος που γινοταν το μαθημα, οι απαιτησεις, η εμμονη στους βαθμους (οχι τοσο απο την οικογενεια αλλα απο τον τροπο που καθηγητες το προβαλλαν ως το μοναδικο σκοπο)
Δεν ηταν ολοι οι καθηγητες ετσι, ειχα και καθηγητες οπως τον Φιλιππο τον Κ. που μας ξεστραβωσε στην 1η λυκειου και μας εμαθε φυσικη.
Γενικα παντως μου εμεινε η εντυπωση οτι δεν ξεραμε γιατι καναμε τα οσα καναμε.
Η παιδεια μας εχει αποτυχει οικτρα. Ειναι ντροπη να τελειωνεις το σχολειο και να μην ξερεις βασικα πραγματα περι Ελληνικης ιστοριας, να κανεις 5 μαθηματικες πραξεις σε ενα χαρτι, να μπορεις να διαβασεις εστω μεσες-ακρες ενα αρχαιο Ελληνικο κειμενο.
Αυτα απο μενα, συγνωμη για το μεγεθος του κατεβατου μου..