Η πιο οικολογική πολιτική είναι η διατήρηση μια συσκευής για όσο αυτή καλύπτει τις ουσιαστικές ανάγκες μου και είναι λειτουργική. Αν πετάξω το αυτοκίνητο δεκαετίας που είναι καλοδιατηρημένο και να αγοράσω πχ υβριδικό που η κατασκευή του μόνο χρειάζεται νέες πρώτες ύλες, ενέργεια, εργατοώρες κλπ, τότε είναι σπατάλη.
Ακόμα και ηλεκτρικό αυτοκίνητο δεν είναι οικολογικό, αν το φορτίζεις με ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται από πετρέλαιο και λιθάνθρακα.
Επίσης και οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειες δεν είναι φιλίκές στο περιβάλλον αν παράγονται μόνο σε μεγάλα εργοστάσια και δε παράγεται μέρος της κοντά στην κατανάλωση (πχ, στην ίδια την κατοικία, στο ίδιο το εργοστάσιο).
Επίσης δεν είναι οικολογία να αγοράζεις πχ βιολογικά σταφύλια Χιλής και να ξοδεύεται τόση ενέργεια στα μεταφορικά.
Η οικολογία στηρίζεται στην οικονομία, στο ορθολογισμό, στη λογική, στο πραγματικό ελάχιστο κόστος (μαζί με το περιβαλλοντικό). Και για να συμβεί αυτό χρειάζεται παιδεία και δημοκρατία. Άρα τα παράλογα που μας λένε είναι μια απλή βέλτίωση του καταναλωτικού μοντέλου για να μας εκμεταλλευτούν λίγο ακόμα.