Στο εξωτερικό (σε σοβαρές χώρες) δε βγαίνουν όλοι. Υπάρχει ξεσκαρτάρισμα στο 1ο έτος. Όσο για το αδιάβλητο των πανελληνίων σίγουρα είναι πολύ δύσκολη η αλλοίωση των βαθμολογιών αλλά δεν είναι κ η καλύτερη μέθοδος διαλογής φοιτητών. Τι δουλειά έχει 1 που θέλει να σπουδάσει πληροφορική να ξέρει φυσική κ χημεία (υπόψιν έδωσα με δέσμες, δε ξέρω καλά τα νέα συστήματα); Έχω δει περιπτώσεις να περνάνε σε σχολές πληροφορικής κ υπολογιστών άτομα που δεν ήξεραν από που ανοίγει το pc(!) κ να έχουν μείνει απέξω άτομα που έπαιζαν την c στα δάχτυλα τους από προσωπικό ενδιαφέρων (1 φίλος μου είχε πετύχει πολύ καλή θέση στην ολυμπιάδα πληροφορικής αλλά φυσικά δε μέτρησε πουθενά(!)).
Το μόνο που κατάφεραν οι πανελλήνιες είναι όποιος δεν είχε φράγκα ο πατέρας του να πάει στο εξωτερικό, κ δεν ήταν σούπερ μαθητής να σπουδάζει κάτι 2ης επιλογής. Α κ να πλουτίσουν τα φροντιστήρια κ οι καθηγητές με τα ιδιαίτερα φυσικά...
Το πόσο αποτυχημένο είναι αυτό το σύστημα φαίνεται από τις διαδοχικές αλλαγές που έχουν γίνει μπας κ γίνει πιο ΔΙΚΑΙΟ. Το ότι έδινε κάποιος 10+ μαθήματα παλιά ήταν μια προσπάθεια μέσω της υπερφόρτωσης να ξεκολλήσουν οι μαθητές από τα φροντιστήρια, για να έχουν όσο γίνετε περισσότερο όλοι ίσες ευκαιρίες. Φυσικά απέτυχε. Όσοι είχαν λεφτά έβαζαν τα παιδιά τους να κάνουν 6+ώρες την ημέρα φροντιστήρια! Το πιο σωστό είναι να πηγαίνει ο καθένας στη σχολή που γουστάρει. 1.000.000 θέλουν Η/Μ στο ΕΜΠ; 1.000.000 εισακτέοι, θα ξέρουν όμως 2ο εξάμηνο οι 150 θα συνεχίσουν, οι άλλοι bye bye. Να δούμε με τέτοιους όρους πόσοι τελικά θα διάλεγαν Η/Μ στο ΕΜΠ. Βέβαια στην Ελλάδα πολλοί καθηγητές είναι μεγάλα λαμόγια κ έτσι θα πέρναγαν όποιους ήθελαν, οπότε η ανικανότητα μας να έχουμε αξιοκρατία ακόμα κ στα πανεπιστήμια, μας έχει οδηγήσει σε ένα σύστημα όπως οι πανελλήνιες. Το μη χείρων βέλτιστων...