CostasV

Αλλη μία περίπτωση φωτιάς. Γνωστός μου, μου διηγείται την περιπέτειά του σο εξοχικό του, πριν 10 ημέρες. Στο λεβητοστάσιό του υπάροχυν ένας λέβητας πετρελαίου και μία πλαστική δεξαμενή πετρελαίου. Μπροστά στην πλαστική δεξαμενή είχε αφήσει μία μπαλαντέζα (με τυλιγμένο το καλώδιο) που ο ρευματολήπτης της ήταν στην πρίζα αλλά δεν έδινε ρεύμα πουθενά. Με το που φτάνει στο εξοχικό του ανάβει το καλοριφέρ. Μετά από λίγη ώρα βλέπει καπνούς να βγαίνουν από το (αυθαίρετο) δωματιάκι όπου βρίσκεται το λεβητοστάσιο. Ανοίγει την πόρτα και βλέπει την μπαλαντέζα να καίγεται με φλόγες που γλύφουν την πλαστική δεξαμενή. Ο λέβητας λειτουργεί δίπλα χωρίς κανένα πρόβλημα. Από μία βρύση εκεί κοντά, έριξε νερό με λάστιχο πάνω στην φλεγόμενη μπαλαντέζα και έσβησε την φωτιά πριν γίνει μεγαλύτερο κακό. Η εξήγηση που δίνει ο ίδιος είναι ότι η μόνωση του καλωδίου της μπαλαντέζας είχε φθορά από παλαιότερη χρήση της ή μπορεί και από ποντίκια. Η φθαρμένη μόνωση λειτούργησε σαν αντίσταση (χωρίς να ρίξει την ασφάλεια του πίνακα) και με την ζέστη που εκπεμπόνταν και από τον διπλανό λέβητα, έφθασε την θερμοκρασία της μπαλαντέζας σε σημείο ανάφλεξης. Σημείωση: Στον πίνακά του είχε ΔΔΕ αλλά τον είχε παρακάμψει, λόγω μιάς ψησταριάς που (προφανώς λόγω διαρροής προς γη) έριχνε τον διακόπτη. Μάθηματα (για μένα) : 1. Από εδώ και μπρος, θα αντιμετωπίζω τις μπαλαντέζες σαν εύφλεκτο υλικό. 2 .Τηλεχειρισμός (άναμα) φωτιάς/λέβητα , χωρίς να υπάρχει άνθρωπος στο σημείο όπου ανάβει η φωτιά, είναι παρακινδυνευμένο.

Στο βιβλίο (ή μάλλον βίβλο) Recknagel – Springer, αναφέρεται ότι σε παρασκευαστήρες θερμού νερού, καλό είναι τα χάλκινα εξαρτήματα να τοποθετούνται μετά τα χαλύβδινα, στην ροή του νερού. Οπότε, προστασία χρειάζονται οι χαλύβδινες επιφάνειες που βρίσκονται κατάντι των χάλκινων. Επειδή στο κλειστό κύκλωμα των σωλήνων της κεντρικής θέρμανσης που τουλάχιστον ένα μέρος του αποτελείται από χάλκινες σωλήνες, όλες οι χαλύβδινες επιφάνειες μπορεί να θεωρηθούν ότι βρίσκονται κατάντι των χάλκινων, συμπεραίνω ότι το μαγνήσιο καλό είναι να μπαίνει στην αρχή κάθε χαλύβδινου εξαρτήματος (κατά την φορά της κυκλοφορίας του νερού) Φυσικά όλα αυτά, εφόσον έχουν τοποθετηθεί διηλεκτρικοί μονωτές ανάμεσα στα χάλκινα και χαλύβδινα εξαρτήματα. Στην περίπτωση που ο λέβητας είναι από χυτοσίδηρο τι ισχύει; Βάζουμε μαγνήσιο μόνο στα θερμαντικά σώματα; Ή βάζουμε και στο λέβητα;

Δεν είμαι ειδικός, αλλά και η μούχλα, μήκυτας δεν είναι; Οσο για την κολλητικότητα, φαντάζομαι ότι γίνεται μόνο όταν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες υγρασίας και θερμοκρασίας. Αλλοιώς πώς θα αναπτυχθεί;

Μερικές διευκρινήσεις ... Υπάρχει η γερανογέφυρα; Ή θα κατασκευαστεί; Το βαρουλκοφορείο κινείται πάνω στην δοκό της γερανογέφυρας και δεν μπορεί να είναι πακτομένο. Μάλλον εννοείς την δοκό πακτωμένη. Θέλεις να είναι η δοκός της γερανογέφυρας πακτωμένη ; Ή είναι όντως πακτωμένη; Πώς είναι (ή θέλεις να είναι) πακτωμένη; Ανάλυση με πακτωμένη δοκό γερανογέφυρας δεν θα βρείς εύκολα.

Οταν οι σωλήνες (όλοι ή μόνο μέρος τους) της κεντρικής θέρμανσης είναι χάλικινοι, τότε για την προστασία των χαλύβδινων εξαρτημάτων (λέβητας, τυχόν χαλύβδινοι σωλήνες, χαλύβδινα θερμαντικά σώματα κτλ), θα πρέπει να τοποθετηθούν διηλεκτρικοί μονωτές και μαγνήσιο. Η ερώτησή μου είναι αν παίζει ρόλο πού θα τοποθετηθεί το μαγνήσιο: κοντά στο λέβητα ή κοντά στα σώματα. Στην έξοδο του νερού (καυτό) από το λέβητα ή στην είσοδο του νερού (χλιαρό) στον λέβητα. Ή μήπως στο τμήμα των χαλκοσωλήνων. Ή μήπως δεν έχει σημασία. Επίσης το ίδιο ερώτημα, αν γνωρίζουμε ότι ο λέβητας είναι χυτοσιδηρός όλο το δίκτυο χαλκός τα σώματα χαλύβδινα Θα εκτιμούσα αν η απάντηση συνοδευόνταν από ιστοσελίδες όπου να γίνονται σχετικές αναφορές.

To pdf μου βγάζει μήνυμα είτε not supported type ή not correctly decoded as a email attachment

Ποιός χρησιμοποιεί μαζούτ σήμερα; ΥΓ. Εστω ότι για να καλύψεις ένα φορτίο μπορείς να κάψεις, εναλλακτικά Α kg μαζούτ ή Β kg υγραέριο. Εστω ότι το μαζούτ έχει Γ kWh/kg κατώτερη θερμογόνο δύναμη και μπορεί να καεί με απόδοση 75% (επί της ΚΘΔ), ενώ το υγραέριο έχει Δ kWh/kg Κατώτερη Θερμογόνο Δύναμη και μπορεί να καεί με απόδοση 88% (επί της ΚΘΔ επίσης) Η ενέργεια που παίρνουμε στις δύο περιπτώσεις είναι Q1= A x Γ x 0,77 Q2= B x Δ x 0,88 Επειδή Q1=Q2 άρα ΑxΓx0,77 = BxΔx0,88 Ολη η παραπάνω προσέγγιση είναι απλοϊκή, διότι δεν λαμβάνει υπόψη άλλες σημαντικές παραμέτρους, όπως κόστος αποθήκευσης και ετοιμότητας για χρήση καυσίμου, που είναι σημαντικό κόστος. Επίσης οι βαθμοί απόδοσης μπορεί να διαφέρουν σημαντικά στην πράξη, από τα νούμερα που έδωσα (0,77 και 0,88, που κατ'εμένα είναι μάλλον αισιόδοξα).

Προφανώς πρόκειται για παρεξήγηση. Πώς η ΕΠΑ δέχεται την υπογραφή για μελέτη και επίβλεψη μηχανολογικών εγκαταστάσεων και δεν δέχεται την υπογραφή για την εγκατάσταση των εγκαταστάσεων αυτών από το ίδιο άτομο (το οποίο μπορεί να είναι είτε μηχανολόγος είτε ηλεκτρολόγος); Οι μηχανολόγοι και οι ηλεκτρολόγοι έχουν τα ίδια δικαιώματα, όπως προκύπτει από την τρέχουσα και ισχύουσα νομοθεσία. Το τι θεωρεί η ΕΠΑ, είναι άλλο θέμα.

Νομίζω ο όρος θα έπρεπε να είναι σκούριασμα και όχι σκωρίαση. Σκούριασμα ή οξείδωση. ΥΓ. Λέμε βέβαια "αντισκωριακή προστασία".΄.... Αλλά το "σκωρίαση" μου ακούγεται λίγο σαν ψωρίαση, και σαν να έχει κάτι από σκώρο...

Δεν έχω μετρήσει ποτέ καυσαέρια, αλλά οι τιμές CO2 για καύση αερίου, δεν θα έπρεπε να είναι κοντά στο 10% ; Και η απόδοση για συμβατικούς λέβητες (δηλαδή μη-συμύκνωσης) δεν θα έπρεπε να είναι το μέγιστο 89% ;

Σε συγκολλημένους χαλυβδοσωλήνες από ίδιο υλικό ΔΕΝ ανταλλάσονται ιόντα. Ή να το πώ καλύτερα υπάρχει ένας τύπος ιόντων που υπάρχει σε χημική ισορροπία (δηλαδή όσα ιόντα διαλύονται στο νερό, τόσα ιόντα επιστρέφουν από το νερό στο μέταλλο). ΔΕΝ υπάρχει δυναμικό διάβρωσης. Αντίθετα, όταν υπάρχουν χαλκός και χάλυβας, στο ίδιο κύκλωμα, υπάρχει διαφορά δυναμικού, λόγω διαφορετικής ηλεκτρααρνητικότητας των διαλυμένων ιόντων. Με την χρήση των διηλεκτρικών μονωτών (φαντάζομαι αυτά είναι οι τεχνικές κουκουνάρες), η διαφορά δυναμικού ΔΕΝ κλείνει κύκλωμα στο σημείο επαφής καθώς το σημείο επαφής ΕΙΝΑΙ διηλεκτρικά μονωτικό υλικό. Αυτό ΔΕΝ σημαίνει ότι δεν υπάρχει και διαφορά δυναμικού. Εντούτοις, η χρήση διηλεκτρικών μονωτών είναι πολύ διαδεδομένη και καλή λύση όπου δεν γίνεται αλλοιώς.

Αν συγκολλήσουμε χαλυβδοσωλήνα με χαλυβδοσωλήνα, τι ανταλλαγή ιόντων μπορεί να γίνει;

Αυτό το κάτι, εάν μπορεί και μαλακώνει την πίσσα, πόσο μη-διαβρωτικό και μη-τοξικό μπορεί να είναι;

http://www.techteam.gr/index.php?showtopic=74362&st=0&start=0 Στη συζήτηση που γίνεται στο παραπάνω λινκ, δίνονται κάποιες χρήσιμες πληροφορίες. Πάντως τα 70 db στα 15 m, μου φαίνονται σα όντως θορυβώδες μηχάνημα. Συνήθως ο θόρυβος των εξωτερικών κλιματιστικών μονάδων δεν ξεπερνά τα 60 db στα 7 m. Η αντλία θερμότητας είναι εγκατεστημένη σε βιομηχανική περιοχή ή σε περιοχή κατοικιών; Αν θυμάμαι καλά για βιομηχανικές περιοχές, η ένταση του εμπεμπόμενου θορύβου δεν πρέπει να ξεπερνά τα 70 db στα όρια του οικοπέδου.

Η χρήση χαλκού και σιδήρου στο ίδιο υδραυλικό κύκλωμα είναι ρίσκο. Αν και οι ειδικοί σύνδεσμοι, που αναφέρει ο Σταύρος, εξαφανίζουν τις διαβρώσεις στα σημεία επαφής σιδήρου-χαλκού, διότι με τον ειδικό σύνδεσμό ΔΕΝ υπάρχουν σημεία επαφής, ΩΣΤΟΣΟ, ο σίδηρος και ο χαλκός ανταλλάσουν ιόντα μέσα από το νερό, και ο κίνδυνο διάβρωσης παραμένει, έστω και μειωμένος.

Χρειάζεται μιά ελαφριά κλίση (1%) για να μην συγκεντρώνεται αέρας. Τι είναι "τενικές κουκουνάρες'; Αν είναι λυόμενη σύνδεση, δεν θα την έβαζα σε μή επισκέψιμο σημείο.

Θα επηρεαστεί η ροή αλλά εάν τα μπάνια δεν έχουν μεγάλες απώλειες, ίσως αυτή η μεταβολή της ροής να έχει πολύ μικρότερης έντασης μεταβολή στην θερμοκρασία των μπάνιων. Αν από την άλλη μεριά, τα μπάνια έχουν ΗΔΗ χαμηλή θερμοκρασία (ιδιαίτερα του τελευταίου ορόφου), τότε απλώς θα χειροτερέψεις την ήδη ανεπαρκή θέρμανση του μπάνιου. Επίσης, το κόψιμο και το κόλλημα σιδηροσωλήνων, προϋποθέτει επάρκεια χώρου (για το κόψιμο και την συγκόλληση), ιδιαίτερη μαστοριά, και φυσικά δοκιμή με υπερπίεση 4-5 bar, για την διαπίστωση τυχόν διαρροών. Δεν θα πρότεινα, επ'ουδενί, να γίνει η εργασία αυτή με λυόμενα εξαρτήματα (ρακόρ κτλ). Μόνο συγκολλητή και μόνο με δοκιμή υπερπίεσης. Για να είμαι ειλικρινής, σε παλιά πολυκατοικία (άνω των 20 χρόνων) δεν θα τολμούσα (εύκολα) να αλλάξω τμήμα σωλήνωσης, διότι δεν μπορώ να βασιστώ στα υλικά. Αν πρόκειται για νέα οικοδομή (λιγότερο των 10 χρόνων) θα το αποτολμούσα πιο εύκολα, αλλά πάλι πιστεύω ότι η σχέση κόστους/ωφέλειας για την δουλειά αυτή είναι απαγορευτικό.

Η γραφή της ημερομηνίας με την μορφή ηη-μμ-εεεε, π.χ. 23-11-1964 είναι ο κανόνας στην Ελλάδα. Στις Αγγλόφωνες χώρες συνηθίζεται η γραφή 11-23-1964. Υπάρχει και το πρότυπο ISO, που προτείνει την αναγραφή εεεε-μμ-ηη, π.χ. 1964-11-23, την οποία βλέπω όλο και συχνότερα σε έγγραφα του εξωτερικού κυρίως, και ελάχιστα, ομολογουμένως, ελληνικά. Ειδικά αυτά τα πρώτα έτη της εκατονταετηρίδας όπου μπορεί να υπάρχει ημερομηνία του στυλ 05-10-03 που μπορεί να σημαίνει 1. 5 Οκτ 2003 σύμφωνα με τον ελληνικό κανόνα 2. 10 Μαίου 2003 σύμφωνα με τον Αγγλόφωνο κανόνα 3. 3 Οκτ. 2005 , σύμφωνα με το ISO το πρόβλημα με τα διάφορα πρότυπα, έχει μπερδεψει πολύ κόσμο. Καλά λένε μερικοί: το καλό με τα πρότυπα είναι ότι έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε πολλά.... Τι προτείνετε; Επιμονή στον ελληνικό κανόνα ή υιοθέτηση του ISO; Προσωπικά, κλίνω προς το ISO, αν και δεν το εφαρμόζω. Οπου χρειάζεται να γράψω ημερομηνία σε έγγραφο για εξωτερικό, γράφω ολογράφως τον μήνα, π.χ. 05 September 2008, αλλά δεν "χωράει" πάντα το ολογράφως στο χώρο του εγγράφου. Σχόλια;

http://www.engineersedge.com/beam_bending/beam_bending9.htm

Συμφωνώ με το agrafiot. Η ενδοδαπέδια έχει μεγάλη αδράνεια. Και για να ζεσταθεί το σπίτι (μετά από μιά π.χ. πολυήμερη απουσία) κάνει πολλές ώρες, και για να σταματήσει η θέρμανση (όταν έχει ξεστάνει το μεσημεράκι) πάλι αργεί. Πολλοί θα πούν ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί αντιστάθμιση. Αλλά δυστυχώς και εκεί όπου έχει μπει αντιστάθμιση, οι ένοικοι μου λένε ότι ανοίγουν τα παράθυρα, όταν ζεσταίνει ο ήλιος μιά χειμωνιάτικη ημέρα.

Η πράξη θα δείξει τι μπορεί και τι δεν μπορεί να γίνει. Μέχρι όμως να το δείξει η πράξη, η θεωρία λέει ότι μία ηλεκτρική εκκένωση μετατρέπει μία ποσότητα νερού σε ατμό (και όπως λέει το pdf, και σε σταγονίδια, νέφος) ανεβάζοντας την πίεση εντός του θαλάμου καύσης ενός κινητήρα, και στρέφει τον στρόφαλο για μερικές μοίρες, ίσως και μερικές στροφές. Μετά αρχίζουν τα δύσκολα ... (δηλαδή η απαίτηση για συνεχείς επαναλήψεις του φαινομένου) Σημείωση: Η ενέργεια που σύμφωνα με το pdf απελευθερώνεται, είναι αυτή που βοηθά στην δημιουργία των μικρών σταγονιδίων, του νέφους δηλαδή, και φυσικά δεν έχει σχέση με την θερμότητα που προκαλείται από την εκκένωση που με την σειρά της (η θερμότητα) ατμοποιεί ένα μέρος από το νερό, και κινεί το πιστόνι.

Είχα γράψει για τις δυσκολίες που υπάρχουν στην πρακτική εφαρμογή...

Εργο παράγεται....!! Απο τη στιγμή που ακούμε το "τσάφ" με τον σπινθήρα, και μάλιστα αυτό το τσάφ στα αφτιά μας γίνεται μεγαλύτερο με βρεγμένες τις ακίδες του μπουζί, πάει να πεί ότι έχουμε μηχανικά κύμματα τα οποία έρχονται στο αυτί μας και ταλαντώνουν το τύμπανο. Άρα υπάρχει έργο. Η ρητορική ερώτηση είναι πώς μετατρέπεται αυτή η ενέργεια μέσα απο το νερό σε έργο.?? Λογίκα αυτή η ενέργεια, αυτό το έργο, θέλουμε να "μεταφρασθεί" μέσα στον χώρο καύσης, ώς εκτόνωση.... ... Οχι Ζήση. Εργο δεν παράγεται, διότι δεν ασκείται καμία δύναμη σε ένα σημείο κατά μήκος μίας διαδρομής ( W = F x s ). O ήχος είναι ένδειξη έκλυσης ενέργειας αλλά όχι μετατροπής της ενέργειας σε έργο. Τα πειράματα (αν δεν κάνω λάθος) που περιγράφονται στο pdf, δεν έγιναν σε θάλαμο μηχανής, αλλά στην ελεύθερη ατμόσφαιρα. Θα πρέπει, όπως σωστά παρακάτω λες, να βρεθεί ένας τρόπος να μετατραπεί η (οποιαδήποτε) ενέργεια σε έργο. Εάν υποθέσουμε ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί κάτι αντίστοιχο με την μηχανή εσωτερικής καύσης (πιστόνι, διωστήρας, στρόφαλος, βαλβίδες, μπουζί), τότε προκύπτουν μερικά ενδιαφέροντα θεωρητικά ερωτήματα όπως: 1. ποιά θα είναι η μέση θερμοκρασία του θαλάμου (όχι στην μεταβατική-αρχική κατάσταση, αλλά π.χ. μετά από 5 λεπτά λειτουργίας) , ποιά η μέγιστη και ποιά η ελάχιστη; 2. ποιά η θερμοκρασία και πίεση του εισερχόμενου εργαζόμενου ρευστού (νερό) πριν την είσοδό του στο θάλαμο; 3. ποιά η θερμοκρασία και πίεση του εργαζόμενου ρευστού (ατμός ; ) μετά την εξαγωγή του από τον θάλαμο;

energia, 50 hp = 37 kW περίπου, οπότε όλα τα νούμερα θα πρέπει να διαιρεθούν με 1000 Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι με 19 λιτρα νερού μπορεί να κινηθεί έναν αυτοκίνητο. Θα πρέπει να μπορέσουμε να μετατρεψουμε την ενέργεια αυτή (που ακόμα δεν έχω καταλάβει σε ποιά μορφή είναι) σε έργο. Καμιά ιδέα;

Υπάρχουν μερικές ιδέες που δεν αξίζει να τις δοκιμάσει κανείς, διότι απλώς αντιβαίνουν τους νόμους της θερμοδυναμικής. Αεικίνητο κτλ. Υπάρχουν μερικές ιδέες που δεν αξίζει να τις δοκιμάσει κανείς διότι απλώς είναι ανέφικτες. Καύση νερού κτλ Υπάρχουν όμως και μερικές ιδέες που (αν και ανήκουν στις παραπάνω κατηγορίες) αξίζει να τις δοκιμάσει κανείς, διότι είναι εκπαιδευτικές )στην προετοιμασία του και εκτέλεσή τους), άκρως ενδιαφέρουσες, ίσως επικίνδυνες, και σίγουρα διερύνουν τους ορίζοντες αυτού που τις εκτελεί, εφόσον τις μελετά και τις αναλύει. Οπότε, παρότι το κύκλωμα εκκένωσης του Ζήση δεν θα λύσει το πρόβλημα της ενέργειας, νομίζω ότι θα αποτελέσει ένα κεφάλαιο εμπειρίας που θα του αποφέρει περισσότερα κέρδη (όχι μόνο γνωστικά αλλά και οικονομικά) στο μέλλον.