CostasV

AlexPap, τα 103 kCal είναι η θερμότητα που μπορεί να αποδώσει ένα στοιχείο εάν μετατραπεί το ηλεκτρικό ρεύμα σε θερμότητα. Κατά την χημική αντίδραση που γίνεται μέσα στο στοιχείο, τόσο κατά την φόρτιση όσο και κατά την εκφόρτιση, παράγεται και θερμότητα από την χημική αντίδραση κατευθείαν. Το μέγεθος της θερμότητας δεν ξέρω πώς μπορεί να υπολογιστεί, αλλά θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε τον βαθμό απόδοσης (χρήσιμη ηλεκτρική ενέργεια κατά την εκφόρτιση/ προσδιδόμενη ηλεκτρική ενέργεια κατά την φόρτιση). Το σίγουρο είναι ότι η θερμοκρασία των μπαταριών μολύβδου μπορεί να φτάσει κατά την φόρτιση ή εκφόρτιση, σε κανονικές συνθήκες λειτουργίας, τους 50-60 degC (ακουμπώντας με το χέρι το περίβλημα) Μίλτο, το ρεύμα που περνά κατά την εκκίνηση της μίζας είναι εκατοντάδων Α. Και εξαρτάται από την ροπή που ασκείται στην μίζα (τι ζητά η μίζα), την θερμοκρασία και φυσικά το μέγεθος της μπαταρίας (τι μπορεί να δώσει η μπαταρία), και κατά μικρότερο βαθμό από την ηλεκτρική αντίσταση του κυκλώματος . Μπορεί να περάσουν 400 A κατά το ξεκίνημα αλλά μπορεί να περάσουν και 600 Α. Οπότε δεν έχει νόημα η ασφάλιση των αγωγών. Απλώς τους κάνουνε ανθεκτικούς για ... ας πούμε 1000 Α. Η θερμοκρασία που αναπτύχθηκε από το εικαζόμενο βραχυκύκλωμα, προκάλεσε αύξηση θερμοκρασίας και στα διπλανά στοιχεία που με την σειρά της προκάλεσε βραχύκλωμα στα στοιχεία αυτά, ανάπτυξη υψηλής θερμοκρασίας, βρασμό, και όπως λέει και o AlexPap και παραγωγή αερίων από ηλεκτρόλυση. Τα αέρια δεν μπορούσαν να βγούν από τις τρυπούλες (είτε επειδή ήταν βουλωμένες, είτε επειδή ο ρυθμός παραγωγής του ήταν μεγαλύτερος από τον ρυθμό εξαγωγής τους), αναπτύχθηκε αρκετή πίεση (εκτιμώ της τάξης των 5 bar) και ..... Επειδή δουλεύει καλά εδώ και τόσο καιρό δεν τον μετρήσαμε. Αλλά θα το κάνουμε.

Από ό,τι θυμάμαι δεν ήταν εύκολο να διακρίνει κανείς πού είχε βραχυκύκλωμα και πού όχι. Εϊναι μάλλον δική μου (όχι τόσο αυθαίρετη) υπόθεση, ότι προηγήθηκε εσωτερικό βραχυκύκλωμα. Και υποθέτω ότι εάν ξεκίνησε το βραχυκύκλωμα σε ένα από τα έξι στοιχεία, ανέβηκε η θερμοκρασία και στα υπόλιπα, δημιουργήθηκαν οι δενδρίτες στον ηλεκτρολύτη και των υπόλοιπων στοιχείων, και έτσι περισσότερα από 1 στοιχεία έβρασαν και εξερράγησαν. Αλλά είναι απλώς υπόθεση... Μία άλλη υπόθεση είναι να δημιουργήθηκε εκρηκτικό μίγμα από υδρογόνο και οξυγόνο ένας σπινθήρας να προκάλεσε την έκρηξη, αλλά δεν το θεωρώ τόσο πιθανό... Δεν μπορεί να αποκλειστεί, παρά μόνο από το γεγονός ότι με τον ίδιο φορτιστή δουλεύει και σήμερα. Ακόμη και εάν υποθέσουμε ότι το κύκλωμα δεν θα διακοπεί από μία ασφάλεια, εκτιμώ ότι είναι πιθανότερο να λιώσει το καλώδιο, παρά να εκραγεί η μπαταρία. Παράδειγμα: (ΜΗΝ ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΤΕ) εάν πέσει ένα γερμανικό κλειδί στους δύο πόλους. Και συ κινέζικα παιχνίδια ψωνίζεις;

Είχα στο μυαλό μου την περίπτωση που ένα UPS εξυπηρετεί μία κατανάλωση μάλλον σταθερής ισχύος. Τώρα, η φυσιολογική ερώτηση που θα ακολουθήσει είναι : τότε πώς είναι δυνατόν ένα UPS να δουλεύει με λιγότερο από το 50% της ισχύος του; Απ: Συμβαίνει καμιά φορά. Στα UPS που δουλεύω είναι η συνήθης περίπτωση. Εξαρτάται και από την αυτονομία του UPS, δηλαδή τα συνολικά Ah των μπαταριών του. Α. Εάν έχει αυτονομία για τα 10 kVA , ας πούμε 20 λεπτά ή περισσότερο, τότε το να δουλέψει το 5% του χρόνου αυτονομίας με ισχύ 60% την ονομαστικής, δεν θα έχει τόσο αρνητικές επιπτώσεις στην θερμοκρασία της μπαταρίας Β1. Εάν όμως έχει αυτονομία 6 λεπτά τότε η αντικατάσταση της μίας από, ας πούμε, τις 2 μπαταρίες των 42Ah ( 6 λεπτά Χ 10kVA= 1000 VAh, και 1000 VAh / 12V = 84 Ah ), με κάποια μικρότερη (π.χ. 38Ah) θα έχει πολύ δυσμενέστερα αποτελέσματα σε σχέση με την περίπτωση Α, και δεν συνίσταται. Β2 Οχι τόσο δυσμενή όπως στην Β1, αλλά οπωσδήποτε δυσμενέστερα από την περίπτωση Α, θα είναι τα αποτελέσματα αν αντικαταστήσουμε 1 από τις 4 μπαταρίες των 21 Αh, και ακόμη καλύτερα εάν αντικαταστήσουμε 1 από τις 12 μπαταρίες των 7Ah , με μία μπαταρία που θα έχει π.χ. 20% λιγότερα Ah Μία τέτοια αντικατάσταση μπαταρίας (π.χ. λιγότερα 20% Ah) σε μία συστοιχία μπαταριών όπου το κλάσμα των αντικαθιστούμενων είναι μικρότερο από 1/10 , είναι μία έκτακτη περίπτωση , όπου π.χ. δεν διαθέτουμε ετοιμοπαράδοτη μία κατάλληλη μπαταρία. Θα πρέπει να παρακολουθήσουμε τουλάχιστον ένα-δύο κύκλους φόρτισης και εκφόρτισης, να μετρηθούν τάσεις και θερμοκρασίες στην διαφορετική μπαταρία, και να μην "ξεχαστεί" η αγορά ενός σετ νέων μπαταριών.

Το σωστό είναι να αντικατασταθεί από μία με τα ίδια Ah. Αν όμως για χψ λόγους πρέπει να αντικαταστήσεις μόνο μία, με μία άλλη μπαταρία ίδιου τύπου αλλά διαφορετικών Αh, τότε: 1. αν βάλεις μία λίγο μικρότερη, επειδή το ρεύμα που θα περνά από την συστοιχία των μπαταριών θα είναι το ίδιο, θα αναγκάζεται η 60άρα να δουλεύει με το ρεύμα των 80άρων, άρα θα εκφορτίζεται γρηγορότερα και θα φορτίζεται γρηγορότερα. Αλλά εάν υποθέσουμε ότι οι 80άρες έχουν χάσει κάποιο ποσοστό χωρητικότητας (καθώς είναι παλαιότερες), και η 60άρα είναι καινούργια, η διαφορά αυτή στην δυναμικότητα (και τα επακόλουθα φαινόμενα αύξησης θερμοκρασίας στην μικρή μπαταρία) μειώνεται. Εάν το UPS δουλεύει με φορτία πάνω από το 50% της δυναμικότητάς του, τότε η αντικατάσταση της 80άρας με την 60άρα είναι μόνο προσωρινή (ας πούμε μερικές μέρες ή εβδομάδες) λύση. Εάν δουλεύει με λιγότερο από 50% τότε μπορείς να την κρατήσεις (ανάλογα και με την συχνότητα χρήσης) για μερικούς μήνες. 2. για τους παραπάνω λόγους προτίμησε να βάλεις μία λίγο μεγαλύτερη παρά μία λίγο μικρότερη. Πρόβλημα με υψηλές θερμοκρασίες στην μπαταρία δεν θα έχεις, απλώς δεν θα αξιοποιείς σωστά την μεγαλύτερη μπαταρία. 3. Σιγουρέψου ότι οι χωρητικότητες που αναφέρεις (80, 60, 110) αναφέρονται στον ίδιο ρυθμό εκφόρτισης. Εάν αναφέρονται σε διαφορετικό, τότε κάνε αναγωγή στο ίδιο ρυθμό C. Μία άλλη λύση θα ήταν η εξής (δεν την έχω δοκιμάσει): Να βάλεις 2 μπαταρίες των 6V που η κάθε μία είχε 40 Ah. ΥΓ. Συνήθως η μεγαλύτερη (110 Ah) μπαταρία δεν χωρά στο χώρο που ήταν η μικρή.

Ξέθαψα αυτή την παλιά συζήτηση, γιατί δεν το έχω χωνέψει, πώς γίνεται αυτή η αντιστροφή πολικότητας. Η απορία μου για την αντιστροφή πολικότητας δεν περιορίζεται μόνο στις αλκαλικές μπαταρίες (του #1) αλλά και σε μπαταρίες που χρησιμοποιύμε σε UPS κτλ. ΥΓ. Εννοείται φυσικά ότι οι μπαταρίες έχουν τοποθετηθεί με την σωστή πολικότητα και η φόρτιση γίνεται κανονικά.

Deltamarin, οι ετήσιες αποδοχές (καθαρά από φόρους και κρατήσεις) ενός 35χρονου μηχανικού, κατά μέσο όρο, πόσο είναι περίπου στην Φιλανδία; Οπωσδήποτε θα υπάρχει διασπορά τιμών, αλλά ας πούμε ότι στην Ελλάδα το 90% είναι από 15.000 έως ... (τι να πώ; ) 60.000 ευρώ, με μέση τιμή τα 25.000. Στην Φιλανδία πού κυμαίνονται; ΥΓ. Ας μην κολλήσουμε στο να υπάρχουν πολλοί μηχανικοί με λιγότερα από ... 10.000.

Πες το με ένα σκαρίφημα. Και διευκρίνησε επίσης : 1. ρευστό 2. πίεση 3. θερμοκρασία

Κάτι τέτοιο; Ή μήπως κάτι ανάμεσα στα δεκάδες αυτά εγχειρίδια; (που ωστόσο δεν είναι όλα ευκολοδιάβαστα και θα πρέπει να ψάξεις αρκετά) Ψάχνεις κάτι συγκεκριμένο;

Γιατί πιστεύεις ότι η θερμοκρασία της γλυκόλης είναι η κατάλληλη παράμετρος για να αντιστοιχηθεί με την βέλτιστη κλίση των ηλιακών συλλεκτών; Η θερμοκρασία της γλυκόλης εξαρτάται ΚΑΙ από την θερμοκρασία του περιβάλλοντος αέρα. Εάν πάρουμε ως παράδειγμα δύο συνεχόμενες ημέρες: την ημέρα Δ και την ημέρα Δ+1 για τις οποίες ας υποθέσουμε ότι η διαφορά στην βέλτιστη κλίση είναι αμελητέα. Οι θερμοκρασίες όμως που επικρατούν την ημέρα Δ μπορεί να διαφέρουν σημαντικά από τις θερμοκρασίες που επικρατούν την ημέρα Δ+1. Ο προσδιορισμός της βέλτιστης κλίσης με βάση την θερμοκρασία, όπως εάν κατάλαβα καλά προτείνεις, είναι ένας φωτοτροπικός μηχανισμός. Έχει το πλεονέκτημα της "αυτόματης" μετατροπής (μέσω του μηχανισμού διαστολής του ρευστού) της βέλτιστης θέσης σε κίνηση. Αλλά έχει πολλά μειονεκτήματα, και το κυριότερο είναι η έλλειψη στοιχειώδους ακρίβειας από την φάση της αρχής λειτουργίας. Ωστόσο μπορεί να έχεις σκεφθεί κάτι που μας διαφεύγει. ΥΓ. Ο τίτλος "Πιστόνι-έμβολο" δεν περιγράφει σωστά το θέμα. Ο τίτλος "Μηχανισμός διαστολής υγρού για βέλτιστη κλίση συλλεκτών" ίσως είναι καλύτερος.

Φιλόδοξη η ιδέα, αλλά δύσκολη (έως πάρα πολύ δύσκολη) στην εφαρμογή της. Οι διατάξεις βελτιστοποίησης δεν διακρίνονται ανάλογα με το ποσό της καταναλωθείσας ενέργειας αλλά ανάλογα με το κόστος που χρειάζεται να πληρώσει κάποιος για να πετύχει αυτή την βελτιστοποίηση. Στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως, δηλαδή στην βελτιστοποίηση της κλίσης των ηλιακών συλλεκτών προκύπτει ένα ερώτημα. Ποιά είναι η ανάγκη μιάς τέτοιας διάταξης όταν είναι εκ των προτέρων γνωστή (με βάση την ημερομηνία και ώρα της ημέρας) η βέλτιστη κλίση; Αυτό που είναι ακριβό και θα έπρεπε να δοθεί προσοχή είναι στο να απλοποιηθεί και να γίνει εφαρμόσιμος ο μηχανισμός κίνησης-παρακολούθησης.

Το καλοκαίρι λεν πολλοί πως έμπνευση τους φέρνει εμένα όμως τους ώμους μου το κάψιμο τους δέρνει. Δεν έβαλα αντηλιακό, ξεχάστηκα ο χαμένος, και τώρα μα την πίστη μου είμ' αγανακτισμένος. Η ηλιακή ενέργεια μπορεί πολύ να κάψει το μάθαμε και στην σχολή κι όποιος ξεχνά θα κλάψει. ΥΓ. zavi, εδώ θα είμαι, να τα λέμε

Μόλις επέστρεψα παιδιά από τις διακοπές μου σαν λίγο να μου φάνηκαν; ή κάνω λάθος; Πες μου! Συνάδελφοι, και οι λοιποί ακούστε για να μάθτε το καλοκαίρι είναι δω και σεις καλά να πάθτε. Οσοι τώρα δα κάθονται πίσω από μια οθόνη είναι να τους λυπάσαι πια. Προς τι τέτοιο καψόνι; Να πάρετε τα βασικά πετσέτες και ομπρέλες καλή παρέα και μετά βουρ στο ψαχνό για τρέλες. Κρατάω όμως πισινή στο τέλος τ'αλλου μήνα σε πλαζ και σε ακρογιαλές θα τρώω αθερίνα.

Εάν αυτό είναι όντως το σκεπτικό σου, τότε μπορείς να διορθώσεις τον τίτλο για να κατατοπίζει καλύτερα τα μέλη που το διαβάζουν; Οι δυνάμεις που μπορεί η θερμική διαστολή (των υγρών και στερεών, αλλά όχι των αερίων) να προκαλέσει είναι τεράστιες και σίγουρα ξεφεύγουν κατά πολύ από τα συνήθη ( ; ) μεγέθη των 200-500 bar. Ο κυριότερος παράγοντας που περιορίζει την μέγιστη δυνατή πίεση που μπορεί να εμφανιστεί είναι η ελαστικότητα των σωληνώσεων.

Για ποιό λόγο θα προτιμούσε κάποιος Η/Ζ με καύσιμο το υγραέριο αντί το πετρέλαιο ή έστω την βενζίνη; Πάντως εάν, σώνει και καλά πρέπει να κάψεις υγραέριο, τότε μπορείς να τοποθετήσεις ένα Η/Ζ βενζίνης και να προχωρήσεις στις απαραίτητες μετατροπές που χρειάζονται για να καίει ένας βενζινοκινητήρας το υγραέριο.

Μπορεί κάποιος να μας πει εάν είναι πιθανή η απελευθέρωση ποσότητας αέριας φάσης (είτε από διαλυμένο αέρα, είτε από παραγωγα σήψης) σε αναλογία 1:100; Δηλαδή για 100 μέτρα αγωγού υγρών λυμάτων να σχηματισθεί 1 μέτρο αγωγού αέριας φάσης, και όχι απλώς να σχηματισθούν φυσαλίδες στα τοιχώματα του αγωγού; Για να σχηματισθεί εκρηκτικό μίγμα, απαιτείται ικανή ποσότητα οξυγόνου. Εχω την εντύπωση ότι η πιθανή είσοδος οξυγόνου από τον ατμοσφαιρικό αέρα (μέσα από μία αυτόματη βαλβίδα) θα δημιουργούσε μεγαλύτερο κίνδυνο (όσον αφορά τον σχηματισμό εκρηκτικού μίγματος μέσα στον αγωγό, αλλά επίσης και έξω από αυτόν κατά την εκτόνωση του βιοαερίου προς το περιβάλλον) σε σχέση με τον κίνδυνο που υπάρχει χωρίς την παρουσία αερεξαγωγών.

Η συζήτηση μαζί σου είναι πάντα ενδιαφέρουσα! Ομολογώ ότι δεν το είχα σκεφτεί! Αλλά μπορεί να "απελευθερωθεί" τέτοια ποσότητα από αέρια μέσα στον αγωγό, όταν αυτός βρίσκεται υπό πίεση ας πούμε 1-2 bar (g) στο ανώτερο σημείο των θυλάκων; Ακόμη και αν παραμείνει στάσιμος για πολλές ημέρες ...

Είχα πει ότι τα ανηφορικά (αλλά και τα κατηφορικά) τμήματα έχουν ΔΗ=20 m. (Η συνολική υψομετρική διαφορά μεταξύ αρχής και τέλους του αγωγού είναι μηδέν μέτρα.)Για να συγκεντρωθούν αέρια σε ποσότητα που να καλύπτει τα άνω 5 m κάθε /\, το βλέπω απίθανο. Αλλά ας υποθέσουμε ότι συμβαίνει. Η ανλία θα πρέπει να καλύψει μόνο τα 20 m του πρώτου ΔΗ, και από κει και μετά για τα ανεβοκατεβάσματα αναλαμβάνει η βαρύτητα. Η αντλία θα πρέπει να καλύψει μόνο τις τριβές, ανάλογα με την ταχύτητα και τις τοπικές απώλειες λόγω βαλβίδων κτλ Για Φ200 με ταχύτητα 1m/sec η παροχή βγαίνει περίπου 113 m3/h. O αέρας σε τέτοιες ταχύτητες, μπορεί (ανάλογα και με την περιεκτικότητα του σε αέρα) να διαλύσει μικροποσότητες αέρα και να εκβάλλει κάποιο μέρος της αέριας φάσης (που ξανα-απελευθερώνεται από το νερό όταν μένει στάσιμο). Αλλά τι εννοείς με το : Ο εγκλωβισμένος αέρας θα οδηγήσει σε πολύ υψηλές ταχύτητες το νερό όταν αυτό πλησιάζει στην έξοδο.

Ας δώσουμε ένα παράδειγμα : Αντλία με μέγιστη παροχή 100 m3/h και μέγιστο Δp=15 bar Διάμετρος: Φ200 Μήκος: 10 km Εστω επίσης ότι σε κάθε χιλιόμετρο ο αγωγός έχει 500 μέτρα ανηφορικά (ΔΗ=20 m) και 500 μέτρα κατηφορικά , δηλαδή ο αγωγός πάει /\/\/\/\..../\. Θα υπάρχει πρόβλημα εάν δεν μπουν βαλβίδες εξαέρωσης στις τοπικές κορυφές του δικτύου; Μόνο όταν σταματά η λειτουργία του αγωγού (π.χ. για να αντικατασταθεί κάποιο τμήμα αγωγού), και αδειάζει ένα τμήμα (ή και όλος ο αγωγό), μόνο τότε βλέπω κάποια χρησιμότητα αυτών των βαλβίδων (αυτόματης εξαγωγής και ορισμένες φορές ΚΑΙ εισαγωγής) αέρα. Ειδάλλως, ποιά η χρησιμότητα;

Εάν παραληφθεί η βαλβίδα εξαγωγής αέρα, σε καταθλιπτικό αγωγό, δεν βλέπω κάποιο πρόβλημα. Εστω ότι εγκλωβίζεται κάποια ποσότητα αερίων στα ανώτερα σημεία του δικτύου. Τι πρόβλημα θα δημιουργηθεί;

Για τους χαλυβδοσωλήνες, δεν ισχύει το "η ονομαστικη διαμετρος ισουται με την εσωτερικη (πραγματικη ) διαμετρο" Οπως βλέπετε και στους πίνακες στο Nominal Pipe Size, π.χ. στην 1 ίντσα, στο SCH40, η εσωτερική διάμετρος είναι 33,4-2*3,378=26,644 που είναι περίπου ίσο αλλά όχι ίσο με τα 25,4 mm. Για τις 2 ίντσες και SCH 40, η εσ. διάμετρος είναι 60,33-2*3,912=52,506 που είναι διαφορετικό από τα 50,8 mm. Οι συγκεκριμένες αποκλίσεις είναι της τάξης του 4-5 %, αλλά σε διαφορετικά πάχη σωλήνων, οι αποκλίσεις είναι πολύ μεγαλύτερες.

Η ερώτηση είναι : Ποιός είναι ο Ρόλος αερεξαγωγού σε καταθλιπτικό δίκτυο λυμάτων Εάν η ερώτηση ήταν : Ποιός είναι ο Ρόλος αερεξαγωγού σε καταθλιπτικό δίκτυο γενικά (και όχι ειδικά, λυμάτων) η απάντηση θα ήταν διαφορετική; Από όσο ξέρω όχι.

Παρόμοιο θέμα είναι το Πρόγραμμα υπολογισμού κύκλου στροφής οχημάτων Δεν το βλέπω να χωράει πάντως για αναστροφή σε 15 m πλάτος. Στο εγχειρίδιο του φορτηγού θα πρέπει να υπάρχει η πληροφορία που ψάχνεις. Ή τουλάχιστον η μέγιστη γωνία μεταξύ του ρυμουλκού και του ρυμουλκούμενου (επικαθήμενου). Από την γωνία αυτή μπορείς να υπολογίσεις ακτίνα στροφής

Πώς προκύπτει η πληροφορία αυτή;

Εάν πρόκειται για μικρό σχετικά Η/Ζ (ας πούμε κάτω απο 100-200 kVA) τότε κατά πιθανότητα δεν αξίζει τον κόπο και κυρίως τα λεφτά, το να μετράς την στιγμιαία κατανάλωση. Εάν όμως θέλεις οπωσδήποτε να μετρήσεις την στιγμιαία κατανάλωση, τότε θα πρέπει να ξέρεις 1. ποιά είναι η πίεση στις δύο γραμμές (τροφοδοσίας και επιστροφής) 2. ποιά είναι η μέγιστη επιτρεπόμενη πτώση πίεσης στις δύο γραμμές 3. ποιά είναι η διακύμανση της θερμοκρασίας και του ιξώδους του πετρελαίου 4. ποιά είναι περίπου η ελάχιστη και η μέγιστη παροχή για τις δύο γραμμές 5. πώς θα συνδεθεί ο μετρητής (βιδωτός ή με φλάντζα; ) 6. τι ακρίβεια θέλεις; 7. τι σήμα θέλεις να δίνει ο μετρητής; (σύνδεση με μονάδα ελέγχου; ή μόνο τοπική ένδειξη) ώστε να περιορίσεις την τεράστια γκάμα μετρητών παροχής πετρελαίου. Εισαι σίγουρος ότι δεν σου αρκεί μία μέτρηση της στάθμης της δεξαμενής σε συνδυασμό με τον μετρητή των ωρών λειτουργίας; Η ακρίβεια/οικονομικότητα/απλότητα της απλής αυτής μεθόδου, είναι (τολμώ να πω) καλύτερη/ευνοϊκότερη/προτιμότερη από τα περισσότερα άλλα συστήματα μέτρησης παροχής. Ρίξε μία ματιά στο google για fuel oil consumption meter και σε αυτό το pdf για να πάρεις μία ιδέα. edit: διόρθωσα το λινκ που δεν δούλευε

Μία πιθανή απάντηση είναι : οι επιθεωρητές κατά τον ΚΕΝΑΚ