Καλημέρα,
η πόντιση αγωγών προυποθέτει καλή αποτύπωση του βυθού προκειμένου να χαραχτεί η βέλτιστη διαδρομή και να αποφευχθούν εκπλήξεις πχ τοπικές απότομες εξάρσεις, καταπτώσεις κλπ.
Κλίμακα 1:1000 είναι μια καλή επιλογή αν και δουλεύαμε και σε 1:2000
Πριν εξαπλωθεί η χρήση του GPS στην υδρογραφία, η αποτύπωση του βυθού γινόταν από ένα καΪκι εξοπλισμένο με καλό και ελεγμένο βυθόμετρο, κατά προτίμηση side-scan. Η αποτύπωση γινόταν σε παράλληλες μεταξύ τους διαδρομές, κάθετες προς την ακτή προσαιγιάλωσης, που απείχαν 50μ μεταξύ τους. Την καθοδήγηση ως προς τη γωνία πλεύσης αναλάμβανε ένα κατάλληλα προσανατολισμένο ταχύμετρο απ τη στεριά το οποίο στηνόταν κάθε φορά στο άκρο κάθε μιας γραμμής πλεύσης. Η αποτύπωση των διαδοχικών θέσεων/ της βάρκας και των αντίστοιχων βαθών γινόταν με παρατήρηση από δυο ταχύμετρα ταυτόχρονα και καταγραφή γωνιών (εμπροσθοτομία). Το συγχρονισμό έδινε ο προϊστάμενος με ασύρματο. Την κατάλληλη στιγμή φώναζε "mark", ο χειριστής του βυθομέτρου πάταγε την καταγραφή και οι δυο παρατηρητές στη στεριά διαβάζανε μεγαλόφωνα τη γωνία στους σημειωτές. Μιλάμε για πολύ ζόρικη δουλειά. Με την είσοδο των total stations κι αργότερα των GPS αυτά πήγαν περίπατο.
Η καθεαυτό πόντιση ήταν πιο εύκολη από πλευράς ναυτιλίας αλλά ήθελε μεγάλη προσοχή στην παρακολούθηση του πραγματικού βυθού, για προβλήματα που ενδεχόμενα είχαν διαφύγει της αποτύπωσης.