Καλημέρα σε όλους. Είμαι φοιτητής τμήματος πολιτικών δομικών έργων του ΤΕΙ Πειραιά. Πέρασα δίνοντας δεύτερη φορά πανελλήνιες, από επάλ, ομάδα Α. Την πρώτη φορά είχα δώσει ομάδα Β για μουσικολογία.. Φαίνεται, όσο περνάει ο καιρός τόσο προσγειώνομαι στην πραγματικότητα. Αυτό που θέλω είναι να σας πω τις σκέψεις μου.. Η εισαγωγή μου στο ΤΕΙ το 2011 ήταν μια συντριπτική επιτυχία. Πέρασα 2ος. Το είχα πάρει απόφαση, οτι ΠΡΕΠΕΙ να περάσω. Ως σπουδαστής όμως συνειδητοποιώ ότι η σχολή είναι πολύ στο περιθώριο. Γενικά, διάλεξα το επάγγελμα του πολιτικού μηχανικού στην αρχή κυρίως για να ικανοποιήσω τους γονείς μου, οι οποίοι έχουν θυσιάσει πολλά για μένα, αργότερα όμως έγινε το όνειρό μου! Σιγά σιγά παράτησα κάθε άλλη ασχολία, και επικεντρώθηκα στη σπουδή μου. Όμως συνεχώς ένιωθα ανικανοποίητος. Οι περιορισμοί στα επαγγελματικά δικαιώματα, η μη εγγραφή στο τεχνικό επιμελητήριο.. Λατρεύω την επιστήμη του πολιτικού μηχανικού. Σιχάθηκα όμως το ΤΕΙ. Αποφάσισα λοιπόν, τελειώνοντας το Β εξάμηνο, να δώσω μια ευκαιρία στον εαυτό μου, έστω τελευταία, να μελετήσω απεριόριστα για έναν ολόκληρο χρόνο, κάνοντας μια προσωρινή διακοπή σπουδών από το ΤΕΙ διάρκειας ενός έτους, και να δώσω ξανά πανελλήνιες για ΑΕΙ, το 2013. Νομίζω είναι οι τελευταίες πανελλήνιες. Θέλω να το κάνω πάρα πολύ, για μένα, για τους γονείς μου, για το μέλλον μου!!! Θέλω να περάσω, να πετύχω, και ακόμη κι αν οι πιθανότητες είναι ελάχιστες ή αν μοιάζει με αυτοκτονικό ρίσκο, θέλω να το πάρω! Θα ήθελα να μάθω τις απόψεις σας. Καλή τύχη σε όλους!!