Pirate

Καθόλου σπαζοκεφαλιά. Κλασσική περίπτωση πολυκατοικίας του λεκανοπεδίου που έχει υπερδιαστασιολογημένο λέβητα. Φαντάζομαι ότι ο λέβητας πρέπει να είναι γύρω στις 150.000 θερμ. και πιθανότατα να τις ξεπερνά. Τώρα, ειδικά με την οικονομική κρίση, οι λέβητες αυτοί λειτουργούν πολύ αντιοικονομικά διότι λειτουργούν με πολύ μικρή φόρτιση με αποτέλεσμα να υπάρχουν μεγάλοι νεκροί χρόνοι (που δεν λειτουργεί ο καυστήρας) και ταυτόχρονα να υπάρχουν απώλειες και μέσω του θερμού λεβητοστασίου αλλά και μέσω της καμινάδας. Αν παρατηρήσεις τους χρόνους λειτουργίας και παύσης του καυστήρα θα διαπιστώσεις ότι αν υπάρχει μία ζήτηση π.χ. 6 kWh σε έναν κύκλο λειτουργίας ο καυστήρας λειτουργεί τόσο που αποδίδει γύρω στις 17 kWh, πράγμα που σημαίνει ότι η ωφέλιμη ενέργεια κατεβαίνει στα επίπεδα του 35%. Συνεπώς αν τον περασμένο χρόνο η αξία του πετρελαίου ήταν 1,00 € ανά λίτρο ή 1,20 €/Kg διά 11,9 kWh/Kg διά 0,35 μας κάνει το εξωφρενικό ποσό των 0,29€/kWh. Τα υπόλοιπα 0,2€ θα τα βρεις: 1. Κάπου 0,12€/kWh στην αύξηση της απόδοσης των θερμαντικών σου σωμάτων δεδομένου ότι αποκλείεται σε αρρύθμιστα συστήματα να λειτουργούν αυτά με 70/55 ήτοι σταθερά Δθ=15°. Θα έλεγα ότι λειτουργούν με 75/70 όπως τα περισσότερα σώματα του λεκανοπεδίου. 2. Τα υπόλοιπα 8 λεπτά θα τα βρεις σε τίποτα ± της διαχείρησης ή στον τρόπο κατανομής δαπανών διότι όσο λιγότερες ώρες καταναλώνεις τόσο ακριβότερο ανά ώρα σου έρχεται το πετρέλαιο. Πρέπει να απευθυνθείτε σε μηχανολόγο (συμφέρει όλους) ώστε να μετρήσει τη ροή ενέργειας στα διαμερίσματα και να βρει τον πραγματικό βαθμό απόδοσης του λέβητα ο οποίος πρέπει να είναι ασύγκριτα χαμηλός. Ειδικά αν φθάνει προς τις 200.000 θερμ.

1. Η ψυχρομετρία είναι ένας κλάδος της Θερμοσυναμικής άκρως εξειδικευμένος και κατά τη γνώμη μου ενδιαφέρει λίγα επαγγέλματα. Δύο από αυτά είναι οι κλιματιστές (μηχανολόγοι) και οι γιατροί. Οι επιστημονικοί όροι που αφορούν τον κλάδο αυτόν είναι στρυφνοί και δύσκολα κατανοητοί. Για παράδειγμα τι ακριβώς είναι η πίεση των κορεσμένων υδρατμών και ποια η διαφορά της με την πίεση των υδρατμών. Και για να γίνω περισσότερο πρακτικός: επιβάλλεται ο μηχανολόγος να την μελετήσει σε βάθος και να την γνωρίζει διότι τότε και μόνο τότε μπορεί να απαντηθεί επιστημονικά γιατί ο Βαρδάρης στεγνώνει την μπουγάδα και ποια η διαφορά όταν η μπουγάδα δεν λούζεται από τον Βαρδάρη αλλά από τις ακτίνες του ηλίου σε μία ημέρα άπνοιας. Επίσης μέσω της ψυχρομετρίας θα είναι σε θέση να γνωρίζει τις συνθήκες άνεσης για το άτομο μέσα στον χώρο. Σαφώς και είναι δύσκολο το θέμα αλλά επιβάλλεται να υπάρχει μέσα στα τεχνικά forum για κάποιον που θα ήθελε να κάνει ένα ερώτημα. 2. Η επόμενη φάση είναι να μελετηθούν τα διάφορα συστήματα θέρμανσης (βεβιασμένη κίνηση του αέρα, φυσική κυκλοφορία του αέρα, ακτινοβολία κλπ) ώστε ο μηχανολόγος να γνωρίζει τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα που προκύπτουν μέσω αυτών.

Πιστεύω ότι για να ξεκαθαρισθεί το θέμα πρέπει να ορίσθεί εκ νέου και με δεδομένη την εμπειρία μας, πώς ορίζουμε την ξηρή ατμόσφαιρα! (μιλώ για την αίσθηση του ανθρώπου)1. Την ορίζουμε μόνο και μόνο με γνώμονα την σχετική υγρασία; 2. Την ορίζουμε με γνώμονα θερμοκρασία/σχετική υγρασία; 3. Την ορίζουμε με γνώμονα την απόλυτη υγρασία; Ξέρω ότι υπάρχει πληθώρα βιβλιογραφίας που με μόνο κριτήριο την σχετική υγρασία αποφαίνεται για την ξηρασία της ατμόσφαιρας ή το αντίθετο. Επίσης ξέρω ότι στο παραπάνω διάγραμμα που παρέθεσε ο Aithilenio το σημείο Ρ2 είναι απαράδεκτο για τον άνθρωπο. Είναι αδύνατο να νοιώσει άνετα σε τέτοια ατμόσφαιρα και δεν μπορούμε να πούμε ότι οι 26° είναι καμία απαράδεκτη θερμοκρασία για το καλοκαίρι! Αντίθετα το σημείο Ρ1 που είναι μία χειμερινή θερμή συνθήκη θεωρείται μία πολύ άνετη κατάσταση γι' αυτόν δίχως να νοιώθει ξερά ή υγρά. Και τα δύο σημεία αυτά ανήκουν στην ίδια σχετική υγρασία. Γιατί όμως διαφοροποιείται η αίσθηση του ανθρώπου; Άρα από μόνη της η σχετική υγρσία δεν αποτελεί κριτήριο άνεσης για τον άνθρωπο. Επιπροσθέτως σου παραθέτω από το Fundamentals 2009 της ASHRAE μία σχέση ενός βαθμού άνεσης για άτομα που είναι πολύ ελαφρά ντυμένα και η οποία είναι: Y = 0,243 X t + 0,278 X p - 6,802 όπου t είναι η θερμοκρασία του χώρου σε °C και p είναι η τάση των ατμών του αέρα σε kPa. Οι τάσεις των ατμών δεν πρέπει να ξεπερνούν τιμές που δίνουν θερμοκρασίες υγρού βολβού μεγαλύτερες των 18° WB τον χειμώνα και των 20° WB για το καλοκαίρι διότι εμφανίζονται λανθασμένα συμπεράσματα. Επίσης για τον ίδιο λόγο μη παίρνεις τιμές που δίνουν ειδική υγρασία κάτω των 4 γραμμαρίων ανά κιλό ξ.α. Στην ανωτέρω εξίσωση με τις προϋποθέσεις που αναφέρθηκαν, αν Υ =0 τότε έχουμε άνεση. Αν Υ=1 ψιλοζεσταινόμαστε, αν Υ=2 ζεσταινόμαστε, αν Υ=3 νοιώθουμε θερμά και απαίσια. Αντίθετα, αν Υ=-1 ψιλοκρυώνουμε, αν Υ=-2 κρυώνουμε και αν Υ=-3 τουρτουρίζουμε. Βλέπεις ότι οι Αμερικάνοι ναι μεν λαμβάνουν υπ' όψιν τους την σχετική υγρασία του αέρα (αυτό γίνεται βάσει της τάσης των ατμών p) αλλά λαμβάνουν υπ' όψιν τους και αυτήν καθεαυτήν την θερμοκρασία του αέρα. Σου συστήνω να πάρεις έναν πολύ καλό και αναλυτικό ψυχρομετρικό χάρτη (υπάρχουν σε Α3 μέγεθος και όχι διαφημιστικούς) να πάρεις οποιαδήποτε σημεία θέλεις και να βρεις βάσει της παραπάνω εξίσωσης τα δικά σου σημεία. Πριν μερικά post ο Aithilenio παρέθεσε ένα link από το άλλο forum όπου μέσα εκεί υπάρχει ένα πολύ καλό διάγραμμα άνεσης που βγήκε βάσει σημείων άνεσης της ASHRAE. Το διάγραμμα το σχεδίασα εγώ ο ίδιος βασιζόμενος στην εξίσωση για γυναίκες και άνδρες σαν την παραπάνω που σου παρέθεσα. Εκεί φαίνεται καθαρά η διαφοροποίηση των εποχών όσον αφορά το θέμα της άνεσης. Για να μη ψάχνεις το link είναι: http://www.monachos....p?TOPIC_ID=3463. Φίλε aiche, σωστά σου έδωσε τις τιμές το προγραμματάκι που αναφέρεις. Η τάση των κορεσμένων ατμών του αέρα εξαρτάται μόνο και μόνο από την θερμοκρασία του αέρα και όχι από την σχετική υγρασία αυτού. Στην θερμοκρασία των 34° είναι όντως 5.324,2 Pa (ASHRAE) ή 53,242 hPa (mBar). Προφανώς έχεις μπερδευτεί με τις τάσεις των ατμών του αέρα: pw (και όχι των κορεσμένων ατμών του αέρα: pws). Για να βρεις τις τάσεις των ατμών απλά χρησιμοποιείς την εξίσωση που λέει: RH = pw/pws όπου RH είναι η σχετική υγρασία του αέρα. Συνεπώς pw = RH X pws = 0,28 Χ 5.324,2 = 1490,77 Pa.

Φίλε Diramos: Οι πρώτες δύο προτάσεις σου είναι ορθότατες. Η 3η όμως είναι λανθασμένη δεν ισχύει. Η ατμόσφαιρα ξηραίνεται το καλοκαίρι που φεύγει συμπύκνωμα από το κλιματιστικό προς τα έξω. Τον χειμώνα αλλάζει η σχετική υγρασία με αποτέλεσμα (βλ. παραπάνω) μόλις φτάσει κάποιο ελάχιστο όριο που σχετίζεται με την θερμοκρασία ο άνθρωπος δεν αισθάνεται καλά. Στην 4η πρόταση δεν κατάλαβα τι θες να πεις ακριβώς. Για ποιο φαινόμενο μιλάς; Για την ξήρανση ή για την σχετική ξήρανση; Αν μιλάς για το τελευταίο τότε πρόσεξε ότι το σημείο δρόσου δεν αλλάζει αν δεν αλλάξει η απόλυτη ή η ειδική υγρασία του αέρα. Συνεπώς θερμαίνοντας τον ίδιο αέρα δεν έχουμε διαφορά στο σημείο δρόσου. Εσύ όμως θες να πεις κάτι άλλο: Αν έχω κλειστό και στεγανό χώρο με το περιβάλλον, τότε ο άνθρωπος είναι μία πηγή υγρασίας, συνεπώς προσθέτει υγρασία στον χώρο ώσπου κάποια στιγμή ανεβαίνοντας και το σημείο δρόσο, θα φτάσει την θερμοκρασία μιας κρύας επιφάνειας του δωματίου ώσπου αρχίζει η συμπύκνωση των υδρατμών. Αυτό όμως μπορεί να γίνει όχι μόνο μέσω του κλιματιστικού αλλά και μέσω όλων των υπολοίπων σωμάτων. Και φυσικά δεν έχει να κάνει με την σχετική ξήρανση του αέρα.

Η γνώμη μου είναι ότι το θερμοδυναμικό μέγεθος «Σχετική υγρασία» θα αντικαταστήσει το άλλο θερμοδυναμικό μέγεθος το οποίο σήμερα πλέον δεν ακούγεται καθόλου και που είναι η «θερμοκρασία του υγρού βολβού». Το τελευταίο τελείως μαϊμού μέγεθος εφευρέθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα μόνο και μόνο για να μπορούμε να καθορίσουμε το σημείο του αέρα επάνω στον ψυχρομερικό χάρτη μιας και όλα τα υπόλοιπα θερμοδυναμικά μεγέθη όπως (σημείο δρόσου, ειδικός όγκος, ειδική υγρασία, απόλυτη υγρασία) ήταν πολύ δύσκολο να μετρηθούν σύμφωνα και με την τεχνολογική εξέλιξη της εποχής. Ανάλογα με την εποχή ήταν και τα πρώτα συμπεράσματα τα οποία δόθηκαν στους ειδικούς σχετικά με τον καθορισμό μιας γλυκειάς και άνετης ατμόσφαιρας για τον άνθρωπο. Οι ειδικοί ήδη γνώριζαν ότι η ποσότητα της υγρασίας μέσα στον ατμοσφαιρικό αέρα διαφοροποιεί κατά πολύ τη συνθήκη της άνετης παραμονής του ανθρώπου. Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας μίλαγαν για «χοντρό κρύο» και «ψιλό κρύο» που σήμαινε ότι μιλάμε για την ίδια θερμοκρασία μεταξύ δύο περιοχών αλλά με διαφορετικές συνθήκες υγρασίας. Στο μεταξύ ήδη υπήρχαν πολλές ιατρικές γνωματεύσεις από τις αρρώστιες της εποχής όπως η φυματίωση η οποία γινόταν πολύ πιο επιεικής όταν ο ασθενής βρισκόταν σε συγκεκριμένο περιβάλλον αέρα με συγκεκριμένη ποσότητα υγρασίας αλλά και θερμοκρασίας. Το αποτέλεσμα ήταν να μιλάνε για συνθήκες βουνού εξού και «στα πεύκα και στα έλατα» ή «μεσ' της Πεντέλης τα βουνά». Ποιος όμως εκείνη την εποχή μπορούσε να δώσει με ακρίβεια στον ασθενή δύο θερμοδυναμικά μεγέθη ώστε αυτός να φροντίζει ώστε το περιβάλλον που ζει να τα επαληθεύει; Για παράδειγμα: Χειμώνας: θερμοκρασία 20° και Σχετική υγρασία: 35%, ή θερμοκρασία 15° και σχετική υγρασία 48% ή θερμοκρασία 8° (με παλτό) και σχ. Υγρ. 75% Καλοκαίρι: θερ.: 26° και σχ. υγρ. 43%, ή θερμ.: 32° και σχ. υγρ.: 30% Οι γιατροί πολύ λίγα γνώριζαν από ψυχρομετρία και θερμοδυναμικά μεγέθη και φυσικά για τον ασθενή, καλύτερα να του μίλαγες Κινέζικα. Στη συνέχεια οι πρώτοι που μίλησαν για καλές συνθήκες ατμοσφαιρικού αέρα έδωσαν μία αποδεκτή περιοχή στις σχετικές υγρασίες εξαιρετικά μεγάλη π.χ. από 40% έως 60% και έτσι περάσαμε στον 21° αιώνα. Σήμερα όμως που η ώρα μετράται με τα δευτερόλεπτα (παλιά λέγαμε 10 παρά ή είναι περασμένες 8, θέλουμε να γίνουμε περισσότερο ακριβείς όταν μιλάμε για συνθήκες άνεσης. Ο γράφων έγινε πολλές φορές μάρτυρας αντιθέσεων μεταξύ των ενδείξεων των οργάνων (πανάκριβα για την εποχή του 1985) και των ανθρωπίνων αντιδράσεων. Για παράδειγμα υπήρχε καλοκαιρινή ημέρα που το υγρόμετρο έδειχνε έξω 50% σχετική υγρασία. Στο κλιματισμένο μου γραφείο εγώ θεωρούσα ότι έξω έχουμε ιδανική συνθήκη. έπεφτα από τα σύννεφα όταν άκουγα ότι έξω έχουμε «κουφόβραση». Μα είναι δυνατόν; Με 50% σχ. υγρασία έχουμε κουφόβραση; Και όμως είχαν δίκιο οι άνθρωποι οι οποίοι τα γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τα διάφορα όργανα των ειδικών. Κάποια στιγμή μάζεψα τόσες ενδείξει και μετρήσεις οι οποίες ήταν πάντα συνάρτηση με την θερμοκρασία. Αναφέρω μερικές: Καλοκαίρι: 28° και 50% κακή συνθήκη αλλά 24° και 50% πολύ καλή συνθήκη 26° και 55% κακή συνθήκη αλλά 26° και 43% πολύ καλή συνθήκη 33° και 45% υπερβολικά κακή συνθήκη (όλοι κάνουν αέρα μ' ό,τι βρουν) αλλά 33° και 30% πολύ ωραία συνθήκη κι ας κάνει ζέστη. Χειμώνας: 15° και 57% κακή συνθήκη αλλά 15° και 47% καλή συνθήκη 20° και 48% δεν είσαι ευχαριστημένος παρά τους 20° νοιώθεις να κρυώνεις. Αλλά 20° και 35% πολύ ιδανική συνθήκη και για τους ασθματικούς. 4° και 90% «ψιλό κρύο» (διαπερνά μέσα σου) αλλά 4° και 80% «χοντρό κρύο» (κρυώνεις αλλά με το παλτό είσαι μια χαρά) .... και άλλες πολλές μετρήσεις που πάρθηκαν κατά καιρούς από εμένα τον ίδιο σε πάρα πολλά σημεία εντός και εκτός Ελλάδας, ψηλά ή χαμηλά και πάντα σε επαφή με τον κόσμο ώστε να έχω feed-back. Συνεπώς το απλό υγρόμετρο έπαψε πια να είναι κριτήριο άνεσης με κείνο το 40% ως 60% που μας έμαθαν τον καιρό που σπουδάζαμε. Θεωρώ ότι το θέμα της άνεσης σε συνδυασμό με την Ψυχρομετρία θέλει ακόμα πολύ δουλειά. Για παράδειγμα οι παιδίατροι συστήνουν για το βρέφος όχι ξηρό περιβάλλον με αποτέλεσμα πολλές φορές με τους υγραντήρες να περνάμε στο υγρό περιβάλλον που είναι εξίσου κακό. Οι περισσότεροι δεν είναι σε θέση να δώσουν στοιχεία του στυλ: τόση θερμοκρασία, τόση υγρασία. Μιλούν γενικώς για ξηρό περιβάλλον. Πόσο δηλαδή ξηρό; Αλλά και ένα ζεύγος τιμών να μάθουν και να δίνουν (π.χ. 20° και 35%) χρειάζονται άλλο ζεύγος για την Άνοιξη και Φθινόπωρο και άλλο ζεύγος για το καλοκαίρι! Φθάσαμε στο σημείο εμείς οι μηχανολόγοι να απαντάμε ακριβέστερα στο ποια είναι η σωστή ατμόσφαιρα για το βρέφος ή τον ασθματικό! Στο μεταξύ πολλά οργανάκια από αυτά που δείχνουν τάχα μου την σχετική υγρασία δείχνουν αλλού γι' αλλού. Αυτός που θέλει να πάρει ακριβές όργανο πρέπει να απευθυνθεί σε ειδικό κατάστημα.

Όχι! Αν και πρέπει να ομολογήσω ότι όπου και να είσαι μπορείς να κάνεις «τον χώρο σου ομορφότερο». Αυτό το επιτυγχάνεις μέσω του ενδιαφέροντος που έχεις για τη δουλειά που κάνεις. Για παράδειγμα ακόμα και στην οικοδομή έχεις να αντιμετωπίσεις θέματα και προβλήματα που πρέπει να τα μελετήσεις σε βάθος. Συνεπώς κάποια στιγμή θα αντιληφθείς ότι μέσω αυτής σου της μελέτης έχεις ήδη κάνει αρκετά και μεγάλα βήματα σε σχέση μ' αυτό που ένοιωθες όταν ξεκίναγες. Αυτή η πρόοδος σου εφησυχάζει την επαγγελματική σου συνείδηση. Και να πω και κάτι ακόμα: αν είσαι βιομηχανικός υπάλληλος (έχω κάνει κι απ' αυτό) τότε δεν σου δίνεται καν ο χρόνος για να «λοξοδρομήσεις» προς όλα εκείνα που σου προσδίδουν ενδιαφέρον. Προσωπικά μόνο σαν ελεύθερος επαγγελματίας είχα την ευκαιρία να «λοξοδρομώ» πολύ συχνά κι αυτό σε βάρος της αύξησης του τζίρου μου πάντα! Εν τέλει ήταν κι αυτό θέμα επιλογής!

Ένα «κλιματιστικό» 18αρι σημαίνει κάπου 4500 Kcal/h στον χώρο. Αν το δεις το θέμα από μία οπτική γωνία μπορείς να είσαι σίγουρος ότι τους 2° που ζητάς θα στους δώσει. Το αρνητικό είναι ότι και το σπλιτάκι όπως και το τζάκι είναι θέρμανση ενός σημείου και όχι πολλαπλών σημείων που είναι τα θερμαντικά σώματα. Αν δεν «πνίξεις» την εσωτερική μονάδα ώστε να θεμαίνει τίποτα ντουβάρια ή έπιπλα τότε θα τους πάρεις τους 2° και άνετα. Προϋπόθεση να διαχέεται η θερμότητα μέσα στον χώρο με τον σωστό τρόπο. Υ.Σ. Το ότι το τζάκι χάνει πάνω από το 50% κατ' ευθείαν στην ατμόσφαιρα είναι ένα τσιτάτο που το άκουγα παιδιόθεν. Πολλά τσιτάτα άκουγα αλλά στη συνέχεια τα περισσότερα από αυτά απεδείχθησαν μύθοι. Ο κόσμος συντήρησε τον μύθο αυτόν με το τζάκι διότι το αποτέλεσμα της καύσης των ξύλων δεν είναι άμεσα αισθητό όπως ήταν οι σόμπες πετρελαίου για παράδειγμα. Για να αντιληφθείς την θερμότητα του τζακιού πρέπει να ζήσεις μέσα στο σπίτι πάνω από 4 ημέρες. Κι αυτό διότι σου κάνει υποχρεωτική «αποταμίευση» θέρμανσης. Σου παρέχει ένα ποσό άμεσα και το υπόλοιπο το ρίχνει θες δεν θες στον «κουμπαρά» που είναι τα γύρω δομικά στοιχεία του σπιτιού αλλά και τα έπιπλα ακόμα. Ιδιότυπος κουμπαράς που κανένας δεν μπορεί να υπολογίσει με ακρίβεια τι ποσό συσσώρευσε. Συνεπώς αν έχεις κάψει μέσα σε τρεις μέρες 100 κιλά ξύλα και παρήχθησαν κάπου 465 kWh ενέργεια, άντε να βρεις τι ποσό πήρες αισθητά μέσα στο χώρο, τι ποσό συσσωρεύθηκε στο ίδιο το τζάκι και στα τριγύρω δομικά στοιχεία και τέλος τι ποσό διέφυγε προς την ατμόσφαιρα μέσω της καμινάδας.

Ποιος είπε τέτοιο πράγμα; Απλά ρουφάς κρύο αέρα από το περιβάλλον, τον οδεύεις στην κάτω οπή του σωλήνα σου, τον παίρνεις θερμότερο από την πάνω οπή και τον οδεύεις προς τον εξατμιστή του μηχανήματος θερμότερο. Αυτό δεν θέλεις να κάνεις; . Φίλε Στελιο η επιστήμη μας έχει σαν όπλο τα Μαθηματικά. Συνεπώς πας όστις διατείνεται ότι 1+1 = 3 δεν γίνεται πιστευτός. Για να έχεις 4500 θερμ. απώλεια από το τζάκι σου πρέπει να παράγεται κάπου 90 κιλά καυσαέριο την ώρα που σημαίνει ότι καίγονται κάπου 25 κιλά ξύλα την ώρα κάτι που είναι άτοπο για ένα τζάκι. Για ξαναμέτρησε καλύτερα τις απώλειές σου και έχε υπ' όψιν σου ότι ένα μεγάλο ποσό θερμότητας συσσωρεύεται μέσα στα ίδια τα δομικά στοιχεία που περιβάλλουν την εστία οπότε αυτό δεν θεωρείται απώλεια. Καίγοντας 5 κιλά ξύλα την ώρα, παράγεις κάπου 17.000 θερμ. και αν θεωρήσουμε ότι τα καυσαέρια έχουν στην εστία 300° τότε δεν μπορούν να μεταφέρουν πάνω από 1000 θερμ. Αυτά βάσει του θεμελιώδους νόμου της θερμιδομετρίας. Ποιο εκτιμάς ότι θα είναι αυτό το ποσοστό; Άλλωστε θα αποδειχθεί από την θερμοκρασία που θα επιτυγχάνεται του αέρα ακριβώς πριν τον εξατμιστή. Αν έχεις 5° περιβάλλον κι εσύ φτιάξεις 6° τότε δεν πέτυχες και πολλά πράγματα. Άλλωστε το κέρδος θα βρίσκεται (βάσει των χθεσινών) κάπου ίσο με το πηλίκο 0,4/5,2 = ~8%. Αμ εδώ δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα! Το τζάκι όταν είναι κρύο ανάβει διότι από την θερμότερη εστία το καυσαέριο οδεύει προς τις ψυχρότερες μάζες και χάνει την θερμοκρασία του έχοντας μία συνεχόμενη ανοδική πορεία. Αυτός είναι ο ελκυσμός! Δώρο κι αυτό της Φύσης στον άνθρωπο. Αν κάποιος στα μέσα της διαδρομής ψύξει το καυσαέριο τότε έχουμε χαμηλά θερμές μάζες, στη συνέχεια (αδιακιολόγητα ήτοι εκτός ελκυσμού) ψυχρές και στη συνέχεια πάλι θερμές. Αυτό φίλε μου στην πρακτική καλείται σιφώνι και στην μετεωρολογική γλώσσα είναι το γνωστό «φαινόμενο της αναστροφής» όπου οι ψυχρές μάζες εγκλωβίζονται από τις θερμότερες που είναι από πάνω τους. Το ξέρουμε, το ζούμε όλοι με τις μέρες που έχουμε έντονο φαινόμενο αναστροφής, δηλαδή νέφος στην Αθήνα! 1 = 1 Ποτέ μη δεχθείς την αντίθετη πρόταση! Όποιος και να την εκστομίσει.

Φίλε Στέλιο μέσα στο αίμα της φυλής μας υπάρχει και μία πληροφορία που μας σπρώχνει να ανακαλύψουμε ό,τι δεν έχει ανακαλύψει ο υπόλοιπος κόσμος! Και από μιας πλευράς αυτό έχει την θετική του όψη. Δυστυχώς όμως υπάρχει και η αρνητική με αποτέλεσμα να εξακολουθούν να υπάρχουν όχι σαν παραμύθι αλλά άκρως ρεαλιστικά, πολλοί «Κύροι» του Mickey-mouse ανάμεσά μας. Λοιπόν και εν κατακλείδι: Το μολύβι έβγαλε ότι το εγχείρημά σου θα είναι δυστυχώς αποτυχημένο. Και επειδή εμείς οι μηχανικοί δεν είμαστε φιλόλογοι και μιλάμε την μαθηματική γλώσσα θα πρέπει να προσπαθήσω να σου το αποδείξω κιόλας. Το ρήμα «προσπαθήσω» το χρησιμοποιώ μιας και ο ίδιος δήλωσες ότι είσαι από τα «κλιματιστικά» άσχετος. Κατ' αρχήν: 1. Βασικές αρχές του «κλιματιστικού»: Λειτουργεί με δύο συσκευές, την έξω και την μέσα. Απαρτίζεται (δίχως λεπτομέρειες) από τον συμπιεστή, τον συμπυκνωτή και τον εξατμιστή. Η έξω συσκευή περιέχει μόνιμα τον συμπιεστή. Ο συμπυκνωτής και ο εξατμιστής εναλάσσονται αναλόγως την εποχή. Τον χειμώνα ο συμπυκνωτής «εισέρχεται» στον χώρο του δωματίου και έξω βγαίνει ο εξατμιστής, ενώ το καλοκαίρι γίνεται το ανάποδο. Το να ψύξεις έναν χώρο, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να απορροφήσεις την θερμότητα που υπάρχει σ' αυτόν και στην συνέχεια κάπου να την πετάξεις. Ο εξατμιστής «ρουφάει» την θερμότητα, την παραδίνει στον συμπυκνωτή ο οποίος την πετά στην ζεστή ατμόσφαιρα. Τον Χειμώνα έχουμε την αντίστροφη κατάσταση: Ο εξατμιστής (θυμίζω ότι είναι έξω) «ρουφάει» θερμότητα από τον κρύο αέρα (ναι! γίνεται γι' αυτό όποιος τον πλησιάσει κρυώνει ακόμα περισσότερο) και στην συνέχεια την αποδίδει στον συμπυκνωτή που είναι μέσα κι αυτός την «πετά» μέσα στον χώρο του δωματίου οπότε και το θερμαίνει. Οι δύο αυτές μεγάλες ροές θερμότητας συμβαίνουν κατά την μετατροπή των φάσεων του φρεόν. Στη Φυσική ξέρουμε ότι για να παραλάβεις/προσδώσεις μεγάλα ποσά θερμότητας μόνο στις μετατροπές φάσεων το καταφέρνεις. Δώρο της Φύσης στον άνθρωπο! Συνεπώς έχουμε ένα κλειστό κύκλωμα που περιέχει φρεόν που τη μία είναι αέριο και την άλλη υγρό. Ως εδώ καλά, αλλά όταν παίζεις με τις μετατροπές των φάσεων (άρα με τις θερμοκρασίες) μαζί παίζει και ένα άλλο μέγεθος της Θερμοδυναμικής που είναι η πίεση. Ωραία τα καταφέραμε και συμπυκνώσαμε το φρεόν προσδίδοντας την θερμότητα μετατροπής της φάσης του μέσα στο κρύο δωμάτιο αλλά τώρα πρέπει να το οδηγήσουμε μέσα στον εξατμιστή που βρίσκεται στην καμινάδα του τζακιού σου και από υγρό να το μετατρέψουμε σε αέριο εξατμίζοντάς το. Πρέπει να παραλάβει ένα ποσό θερμότητας το οποίο θα το πάει πάλι στον συμπυκνωτή για να το «ρίξει» στον χώρο. Για να γίνει αυτό είμαστε υποχρεωμένοι να το ψύξουμε ισενθαλπικά. Το ισενθαλπικά άστο! Κράτα μόνο το να το ψύξουμε! Το κατεβάζουμε στην θερμοκρασία των 5° από τους 45° που είχε στον συμπυκνωτή. Αυτή η πτώση όμως της θερμοκρασίας δυστυχώς μας κατέβασε και την πίεση την οποία πρέπει να την επιστρέψουμε στο υγρό που ήδη έχει εξατμισθεί (έχει ήδη φορτώσει την θερμότητα που κουβαλάει). Θέλουμε κάποιον μηχανισμό να το πρεσσάρει. Αυτό είναι δουλειά του συμπιεστή. Του ανεβάζει την πίεση αδιαβατικά οπότε ανεβαίνει μαζί και η θερμοκρασία του και από αέριο εξατμισμένο (saturated) θερμοκρασίας 5° γίνεται αέριο «superheated» 45°. Τους όρους «αδιαβατικά», «saturated» & «superheated» πέτα τους. Κράτα μόνο ότι η θερμοκρασία του ανέβηκε κάπου στους 48° με 52°. Εκεί οδεύει για τον συμπυκνωτή έτοιμο να «κρυώσει»#(1) και να προσδώσει την θερμότητα που πήρε όταν ήταν παγωμένο μέσα στον εξατμιστή που βρίσκεται στην καμινάδα του τζακιού σου. 2. Αν ο εναλλάκτης του τζακιού δεν είναι ικανός (δεν έχει την απαραίτητη ισχύ), τι γίνεται τότε; Κανένα μπαμ! Και πάμε να δούμε: 2.1. Χειμώνας. Είναι σαν να πιάσει πάγο η εξωτερική μονάδα. Τι θα γίνει; Ο εξατμιστής δεν μπορεί να παραλάβει την αναγκαία θερμότητα με αποτέλεσμα να πέφτει η θερμοκρασία του φρεόν οπότε θα πέφτει και η πίεση. Στα 2 Bar πέφτει ο πρεσσοστάτης χαμηλής και όλα σταματούν. 2.2. Καλοκαίρι. Είναι σαν να σκεπάσεις την εξωτερική μονάδα με κουβέρτα. Ο συμπυκνωτής δεν μπορεί να αποδώσει την θερμότητα που κουβαλάει με αποτέλεσμα να ανεβαίνει η θερμοκρασία του φρεόν συμπαρασύροντας και την πίεση. Κάπου στα 22 με 25 Bar πέφτει ο πρεσοστάτης υψηλής και όλα σταματούν. 3. Γιατί το μολύβι έβγαλε ότι ο εναλάκτης του τζακιού σου δεν θα είναι ικανός; Κάθε κιλό ξύλο που καίγεται δίνει κάπου 3,5 κιλά CO2. Αν το τζάκι σου καίει κάπου 10 κιλά ξύλα την ώρα τότε μας δίνει 35 κιλά CO2 το οποίο αν είναι 250° και έχοντας ένα cp=840 J/KgK προσδίδει στην ατμόσφαιρα κάπου 1700 Kcal/h ή ~2 kWh/h. Αν θεωρήσουμε ότι στον εναλλάκτη σου θα χάσει κάπου 50° τότε η μέγιστη θερμότητα που μπορεί να του προσδώσει είναι 840*35*50/4180=350 Kcal/h ή 0,4 kWh/h. Ένα 18αρι απαιτεί στον εξατμιστή του 18000/3,968=4.536 Kcal/h ή 5,2 kWh/h. Για να συγκρίνουμε τις δύο «μηχανές ισχύος»: ήτοι την πατέντα σου και την μονάδα που έχει υπολογίσει ο κατασκευαστής. 0,4 kW η πρώτη 5,2 kW η δεύτερη Τι θα συμβεί: 3.1. Τον χειμώνα θα σου παγώνει τον δίμετρο σωλήνα σου, αυτός θα σταματήσει τον ελκυσμό με αποτέλεσμα να γεμίζει κάπνα το δωμάτιο και αμέσως μετά θα πέφτει ο πρεσσοστάτης χαμηλής του μηχανήματος. Θα πρέπει στη συνέχεια να περάσει χρόνος για να ξανα-ανάψεις το τζάκι σου χώρια που οι συστολοδιαστολές θα σου κάνουν τον σωλήνα ανάχωμα των τουβλων που θα ξεκολάνε από το σοκ. 3.2. Το καλοκαίρι: Θα σου υπερθερμαίνει τον σωλήνα με αποτέλεσμα και μέχρις οσονούπω να πέσει ο πρεσσοστάτης υψηλής, να βγάζει μπουχό θερμότητας προς τον καυτό ήλιο που θα χτυπάει ανελέητα ...και πάντα χαμογελαστός βλέποντας αυτά που παθαίνουν οι άνθρωποι βάζοντας σκοπό να δαμάσουν κι άλλο την Φύση! Υποσημειώσεις: #1: Σχήμα οξύμωρο μιας και η θερμοκρασία του δεν πέφτει! Κρυώνει μεν αλλά η θερμοκρασία του παραμένει σταθερή διότι (βασική Αρχή της Φυσικής) οι μετατροπές των φάσεων γίνονται υπό σταθερή θερμοκρασία και πίεση! Αυτές οι θερμότητες λέγονται Λανθάνουσες θερμότητες (φίλε Γρηγόρη που όλο με ρωτας και με ξαναρωτάς) διότι υπάρχουν μεν αλλά το θερμόμετρο δεν δείχνει καμιά μεταβολή δε!

Εδώ μεταφέρθηκαν τα εκτός θέματος μηνύματα που είχαν αναπτυχθεί μετά από αυτό. AlexisPap Αυτό που διαπιστώνει κάποιος άσχετος με τα τεχνικά επαγγέλματα διαβάζοντας αυτό το topic ποταμός, και το διαβάζει είτε γιατί ετοιμάζεται να μπει στον κυκεώνα της οικοδομής, είτε γιατί ο γιος του μόλις πέρασε στο ΕΜΠ και πολύ θα ήθελε να συμμετάσχει σε μία δημόσια συζήτηση μηχανικών ώστε έχει μια αίσθηση, θα αποκαρδιωθεί! Αυτά που βγαίνουν είναι τα παρακάτω: 1. Υπάρχει έντονη αμφισβήτηση των ρόλων μεταξύ μαστόρων, τεχνιτών και μηχανικών και αμφίδρομα. Ίσως γιατί οι πρώτοι θεωρούν ότι ο μηχανικός είναι ο κέρβερος του κράτους που λόγω ευθυνών προσπαθεί να αποτρέψει οιαδήποτε αυθαιρεσία η οποία είναι συνυφασμένη με ROM πληροφορία μέσα στο DNA του μέσου έλληνα πολίτη και ότι από εκεί και μετά δεν είναι απαραίτητος πλέον για το έργο. Αλλά και από μεριάς των μηχανικών υπάρχει μία πολεμική διάθεση απέναντι στους διάφορους μάστορες οι οποίοι με το πρόσχημα της εμπειρίας προσπαθούν να υπερτερήσουν στο έργο ώστε όχι τυπικά αλλά ουσιαστικά να έχουν το πάνω χέρι. 2. Βγαίνει κι από πλευράς των μηχανικών μία μιζέρια η οποία φυσικά είναι δικαιολογημένη. Ο λόγος είναι προφανής: Οι κόποι και οι θυσίες τους για να πάρουν μια θέση «στον ήλιο» των πανελληνίων εξετάσεων δεν έχουν μέτρο. Μπορεί ο μικρός μάστορας να «έφαγε ψωμί κι αλάτι» από 17 χρόνων για να μάθει την τέχνη αλλά και ο μηχανικός πέρασε τον δικό του Γολγοθά που μόνο όσοι τον έχουν περάσει ξέρουν τις θυσίες του. Πού έγκειται η μιζέρια; Ας πάρουμε για παράδειγμα έναν μηχανολόγο: 1. Φτιάχνονται μηχανές στην Ελλάδα ώστε η πρωτιά του και η κλίση του στις ΜΕΚ να έχει αντίκρισμα; Ραπανάκια φτιάχνονται, ΜΕΚ όχι! 2. Φτιάχνονται μεταλλικές κατασκευές (μελετημένες και σχεδιασμένες εδώ εννοώ) στην Ελλάδα ώστε η πρωτιά του στην Αντοχή των υλικών να έχει αντίκρισμα; Λαχανίδες απ' όσο ξέρω ακόμα φτιάχνουμε στον Μαραθώνα για πατάτες το συζητάμε αλλά για μεταλλικές κατασκευές επ’ ουδενί! 3. Φτιάχνονται αεροπλάνα για τους αεροναυπηγούς της Πάτρας, Αεροστρόβιλοι, Υδροστρόβιλοι, αντλίες και αποδέλοιπα; Σουβλάκι ναι! Από αυτά όμως nothing! Ύστερα από όλα αυτά πού θα απασχοληθεί ο νέος μηχανολόγος; Τι σκ. φτιάχνεται επί τέλους σ' αυτόν τον χιλιοπονεμένο από τους ίδιους του τους πολίτες τόπο; Φτιάχνονται οικοδομές! Μα αν κάνουμε στα διόδια ένα γκάλοπ και ρωτήσουμε χίλιους πολίτες ποιοι χρειάζονται για να μας φτιάξουν ένα σπίτι; Τι θα ακούσουμε; Ερωτήσεις- απαντήσεις: -- Πέστε μας τι επαγγέλματα χρειάζονται για να χτίσετε το νέο σας σπίτι! --Χτίστες, Μπετατζήδες, Μαραγκοί, Υδραυλικοί, Ηλεκτρολόγοι, Σοβατζήδες, Μπογιατζήδες, αλουμινάδες, σιδεράδες. -- Μηχανικοί χρειάζονται; --Μηχανικοί; Α! ναι! Θέλουμε και πολιτικό μηχανικό να μας βγάλει την άδεια --Άλλος Μηχανικός χρειάζεται; -- Άλλος; Όχι! -- Μηχανολόγος μήπως; -- Μηχανολόγος; Τι να τον κάνουμε αυτόν! Δυστυχώς αυτή είναι η κατάσταση. Δικαιολογημένα λοιπόν ο μηχανολόγος που δεν έχει αντικείμενο στη χώρα αυτή περιμένει να τον επιβάλλει η νομοθεσία (π.χ. ΚΕΝΑΚ) και από κει και μετά τα υπόλοιπα είναι γνωστά σε όλους! Θα τρέξει μέσα στην ομήγυρη να στριμωχθεί, να σπρωχθεί και βάσει του Νευτώνειου νόμου να «σπρώξει» κι αυτός. Μια αρκούντως μεγάλη πλειοψηφία θα σπεύσει για Ακαδημαϊκή καριέρα αν και προσωπικά διαφωνώ ο απόφοιτος του Πολυτεχνείου να καταλήγει ως καθηγητής. Παρ' ολα αυτά για μένα ο μηχανικός ήταν και θα είναι: 1. Ο άνθρωπος αυτός που έχει «τα όπλα» να αποδεικνύει αυτό που κάνει. Εκεί πλέον κάθε υδραυλικός, ηλεκτρολόγος, καυστηραντζής, ψυκτικός, σιδεράς, αλουμινάς, σοβατζής πείθεται και πείθεται σε βάθος! 2. Ο άνθρωπος που θα σχεδιάσει στο μυαλό του το σύστημα. Θα το μεταφέρει στο χαρτί και στη συνέχεια αφού το αποδείξει στον εαυτό του, θα το σχεδιάσει στο χαρτί και θα το μοιράσει στους μαστόρους. Θα έχει να αντιμετωπίσει χίλιες απορίες αλλά θα του είναι τόσο εύκολο να τις λύνει άμεσα δίχως να προβάλλει την ισχύ της θέσης του και του στυλ: «εγώ είμαι ο μηχανικός εγώ έχω τις ευθύνες. Σκάσε και ...σκάβε». Αυτή η μέθοδος είναι απαράδεκτη! Δεν την συστήνω σε κανέναν! Η μόνη μέθοδος είναι αυτή της πειθούς! Αν το σύστημα το κατέχεις (και δεν το έχεις αντιγράψει), το γνωρίζεις στα μύχια της ψυχής του. Συνεπώς εξηγείς τα πάντα και άνετα! 3. Είναι στο χέρι του να επιβάλλει την ύπαρξή του και την αναγκαιότητά του προς άπαντες! Και θα το κάνει μόνο μέσω των γνώσεών του και της αποστασιοποίησής του από την μιζέρια του κυνηγιού της ιδέας: «να κάνουμε μιά δουλίτσα να κονουμήσουμε». Υ.Σ. Και αν μπορείς να πεις δυο κουβέντες σε κάποιον που ρωτάει να τις πεις! Δεν είναι κακό! Τώρα αν θελήσει να του βγάλεις το μονοσωλήνιο τότε στείλε τον σε έναν μηχανικό!