Επιτέλους το θέμα έκλεισε. Μετά την καταδίκη του συναδέλφου και του εκπροσώπου της κατασκευαστικής, με ποινή 7 μήνες στον καθένα, έγινε έφεση. Ευτυχώς το εφετείο έγινε στην Πάτρα και όχι στην πόλη που έγινε το ατύχημα. Στο εφετείο λοιπόν ο εισαγγελέας ζήτησε την αθώωση του μηχανικού, με το επιχείρημα ότι ο μηχανικός είναι επιστήμονας και δεν είναι αυτός που θα πρέπει να κυνηγάει τους εργάτες για το αν σκούπισαν, μάζεψαν τα υλικά ή πήραν γενικά μέτρα ασφαλείας. Αντίθετα για τον εκπρόσωπο της εταιρείας ζήτησε την καταδίκη του. Το προεδρείο τελικά αθώωσε και τους δύο κατηγορούμενους. Τώρα μένει το αστικό δικαστήριο, στο οποίο έχει κάνει έφεση η ενάγουσα, μετά την πρωτόδικη απόφαση για αποζημίωση 20.000,00 Ευρώ. Πιστεύω ότι κι εκεί η αθώωση του φίλου είναι εφικτή. Πάντως παιδιά με όλη αυτή την ιστορία που παρακολουθώ από κοντά συμπεραίνω ότι όλα εξαρτώνται από το πόσο θα πείσεις το δικαστή, μιας και λογική στη νομοθεσία δεν υπάρχει. Γιατί πρέπει να είναι υπεύθυνος ο μηχανικός και όχι ο κάθε εργάτης; Αυτός δεν πρέπει να γνωρίζει και να πράττει αναλόγως για τη διασφάλιση της ζωής και της αρτιμέλειας του, αλλά και των υπολοίπων, εφόσον αυτός είναι ο κύριος αυτουργός. Ναι, ο μηχανικός πρέπει να γνωρίζει και να ενημερώνει, αλλά πρέπει και να έχει την ευθύνη για όλα;
Ευχαριστώ πολύ για τη βοήθεια.