kan62

Μην τα ξαναμπερδεύετε. Είναι σαφές στον νόμο πότε χρειάζεται αλλαγή χρήσης. Ένα εμπορικό κατάστημα θέλει αλλαγή χρήσης για να γίνει συνάθροισης και όχι ΕΕΜΚ. Η καθυστερημένη διευκρίνιση έγινε γιατί πλήθος ΥΔΟΜ ζήταγαν αλλαγή χρήσης σε υγειονομικού ενδιαφέροντος ακόμη και σε συνάθροισης κοινού που έγραφαν στην κάτοψη κατάστημα. Και αυτό γιατί κάποια ανεύθυνη έγραψε το 2012 ένα χαρτί και το έστειλε σε ΥΔΟΜ χωρίς να το ξαναδιαβάσει...

ΓΕΦΥΡΑ INGLIS Βάζω εδώ μια σημερινή ανακοίνωση του Συλλόγου μας, η οποία έχει μεγάλο ενδιαφέρον και για την εδώ κοινότητά μας ! ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΚΗΡΥΞΗΣ ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ ΓΕΦΥΡΑΣ INGLIS (Λίγο πριν το ΚΣΝΜ και το ΦΕΚ) Γνωστοποιούμε σε χωριανούς και φίλους του χωριού μας, στην επιστημονική κοινότητα καθώς και, για πρώτη φορά, στην παγκόσμια κοινότητα ότι, οι παρακάτω φορείς : ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΛΑΤΟΒΡΥΣΙΤΩΝ ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΛΑΤΟΒΡΥΣΗΣ «Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ» και η ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΕΛΑΤΟΒΡΥΣΗΣ, έχουν καταθέσει στο Υπουργείο Πολιτισμού (αρ. πρ. 212847/16.05.2024) συνολική πρόταση για κήρυξη ως μνημείο, διάσωση, αποκατάσταση και επανάχρηση μιας σημαντικότατης (και μοναδικής) μεταλλικής γέφυρας τύπου INGLIS. Η παλαιά (έως 110 ετών), φορητή και συναρμολογούμενη, μεταλλική γέφυρα βρίσκεται σήμερα εντός της χωρικής περιφέρειας της Τοπικής Κοινότητας Ελατόβρυσης, του Δήμου Ναυπακτίας, στις συντεταγμένες ΕΓΣΑ87: (Χ=322872, Υ=4282418), πάνω στην κοίτη του παραπόταμου Βοτσαῒτη του ποταμού Εύηνου και συγκεκριμένα σε απόσταση 100 μ. δυτικά και 300 μ. βόρεια από το σημερινό σημείο διάβασης (μέσω της κοίτης του παραπόταμου) του τμήματος ΕΛΑΤΟΒΡΥΣΗ - ΚΑΛΛΟΝΗ της 26ης Επαρχιακής Οδού της Π.Ε. Αιτωλοακαρνανίας. Η μεταλλική γέφυρα σώζεται σήμερα ολόκληρη, με μήκος 18,30 μ., είναι τοποθετημένη πάνω σε ακρόβαθρα λιθοδομής, σήμερα είναι σε αχρησία και παρουσιάζει εμφανή σημάδια ετοιμορροπίας του σκελετού της. Οι Σύλλογοι και η Κοινότητα του οικισμού Ελατόβρυσης της Ορεινής Ναυπακτίας, πραγματοποίησαν (από το 2016 μέχρι πρόσφατα) την έρευνα τεκμηρίωσης της φορητής αυτής κατασκευής, τα αποτελέσματα της οποίας θα αξιολογηθούν στις αμέσως επόμενες συνεδριάσεις του ΚΣΝΜ του ΥΠΠΟ για την κήρυξή της. Από την έρευνα προκύπτουν, μέχρι σήμερα, για τη γέφυρα τα εξής σημαντικά : • Αποτελείται κυρίως από μεταλλικά προκατασκευασμένα στοιχεία και εξαρτήματα, τα οποία συμπληρώθηκαν με ξύλινα στοιχεία και συναρμολογήθηκαν πάνω σε κατάλληλα ακρόβαθρα λιθοδομής. • Η γέφυρα είναι η δεύτερη έκδοση μιας σειράς φορητών γεφυρών οι οποίες σχεδιάστηκαν, αρχικά για στρατιωτική χρήση, κατά την περίοδο 1913-1920, από τον Βρετανό Μηχανικό sir C. E. Inglis, καθηγητή Μηχανικής, κοσμήτορα του King's College στο Cambridge και πρόεδρο του ICE. • Η σειρά αυτών των γεφυρών φέρει το όνομα του εφευρέτη της, ως «Γέφυρες Ίνγκλις» (Inglis Bridges), έχει από το 1914 και μετά διπλώματα ευρεσιτεχνίας σε πολλές χώρες (Βρετανία, ΗΠΑ, Καναδά, Γαλλία) και η εδώ σωζόμενη δεύτερη έκδοση της σειράς, η οποία σχεδιάστηκε το 1915, αναφέρεται ως «Γέφυρα Πυραμίδα - Βαρέως Τύπου» (Pyramid Bridge – Heavy Type). • Οι εκδόσεις της «Γέφυρας Πυραμίδας» (Ελαφρού και Βαρέως τύπου) της σειράς Inglis αποτελούν τις πρώτες φορητές - συναρμολογούμενες γέφυρες «ξηρού τύπου», σε αντιδιαστολή με τις υπάρχουσες μέχρι τότε «πλωτές» συναρμολογούμενες γέφυρες. • Η Πυραμίδα Ελαφρού Τύπου ήταν η πρώτη φορητή - συναρμολογούμενη πεζογέφυρα ενώ η Πυραμίδα Βαρέως Τύπου ήταν η πρώτη γέφυρα μεταφοράς φορτίων και διέλευσης οχημάτων. • Όλες οι γέφυρες της σειράς Inglis αποτελούν άριστες εφαρμογές των δικτυωμάτων Warren στη γεφυροποιία, με στόχο την απλότητα της κατασκευής σε συνδυασμό με τη δυσκαμψία και το μικρό βάρος (των επιμέρους εξαρτημάτων αλλά και συνολικά) σε μεγάλα ανοίγματα γεφύρωσης εμποδίων. • Ο σχεδιασμός και η κατασκευή των στοιχείων, της συγκεκριμένης σειράς γεφυρών, περιλαμβάνει τεχνολογία αιχμής της περιόδου κατασκευής τους (κράματα υλικού, μέθοδοι κατασκευής/σύνδεσης μελών, διαμόρφωση μελών, συνδυασμοί φόρτισης κατά τη συναρμολόγηση, δοκιμές υλικών κλπ.). • Η βελτιστοποίηση του τρόπου συναρμολόγησης, ειδικά της Γέφυρας Πυραμίδας, εδραίωσε τα κύρια συγκριτικά πλεονεκτήματα του τύπου αυτού που ήταν η ταχύτατη συναρμολόγηση, με τα ελάχιστα μέσα, σε ακραία δύσκολες συνθήκες μάχης (σε στρατιωτική χρήση) ή τοπογραφίας εδάφους (σε πολιτική χρήση). • Οι βρετανικές μεταλλουργικές βιομηχανίες που παρήγαγαν τα μέλη και εξαρτήματα των Γεφυρών Πυραμίδας στην εποχή του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου, συνέχισαν την παραγωγή τους στα πρώτα χρόνια του μεσοπολέμου. Βασιζόμενες στα ήδη διαπιστωμένα πλεονεκτήματα του τύπου αυτού και με εμπορικό πλέον στόχο την ικανοποίηση αναγκών επικοινωνίας δύσβατων και απομονωμένων περιοχών, προμήθευσαν αρκετές χώρες με άγνωστο, μέχρι στιγμής, αριθμό συνόλων εξαρτημάτων. • Στην Ελλάδα ήδη τεκμηριώνεται η ύπαρξη τουλάχιστον 7-9 σημείων συναρμολόγησης της Γέφυρας Πυραμίδας Βαρέως Τύπου. Τα πέντε (5) από αυτά ήταν πάνω στην κοίτη ή μέσα στη λεκάνη απορροής του ποταμού Εύηνου, που διασχίζει την Ορεινή Ναυπακτία, μια κατ’ εξοχήν δύσβατη και απομονωμένη περιοχή της χώρας με έντονα ανάγλυφο έδαφος. • Όλες οι Γέφυρες Πυραμίδες της Ορεινής Ναυπακτίας τοποθετήθηκαν σε καιρό ειρήνης, μεταξύ των ετών 1920-1958, πάνω σε ημιονικές οδούς επικοινωνίας μεταξύ χωριών της περιοχής, με σκοπό να εξυπηρετήσουν τις καθημερινές χρήσεις μεταφοράς προσώπων, υποζυγίων και φορτίων σε μια εποχή κατά την οποία κάρα ή οχήματα δεν υπήρχαν στην περιοχή αυτή. • Το έτος 1957, στα πλαίσια δημόσιου έργου, πιθανόν με αφορμή τον καθορισμό της 26ης Επαρχιακής Οδού του νομού Αιτωλ/νίας (ΦΕΚ 47Α/08.02.1956), συναρμολογήθηκε, προτελευταία στην Ορεινή Ναυπακτία, η Γέφυρα Πυραμίδα μεταξύ Ελατόβρυσης - Καλλονής. Τα στοιχεία και τα εξαρτήματα αυτής, καθώς και της τελευταίας συναρμολογηθείσας (το 1958) γέφυρας μεταξύ Ελατόβρυσης – Δενδροχωρίου, φαίνεται ότι προήλθαν από τη μοναδική αποσυναρμολόγηση Γέφυρας Πυραμίδας που τεκμηριώνεται στην Ορεινή Ναυπακτία και έγινε στο Βαλτσόρεμα Αχλαδόκαστρου το έτος 1954. • Η Γέφυρα Πυραμίδα Ελατόβρυσης - Καλλονής, μετά την καταστροφή ή παράσυρση όλων των άλλων τεκμηριωμένων περιπτώσεων της Ορεινής Ναυπακτίας και του ελληνικού χώρου, αποτελεί το τελευταίο και ακέραιο δείγμα της αρχικής κατασκευής (περιόδου 1916-1924) της γέφυρας Πυραμίδας - Inglis βαρέως τύπου, στη χώρα μας αλλά και παγκοσμίως, όπως από τα μέχρι σήμερα υπάρχοντα τεκμήρια προκύπτει. Από τα παραπάνω συνοπτικά, καθώς και από τη συνημμένη έκθεση τεκμηρίωσης, προκύπτει ότι : Η φορητή γέφυρα Ελατόβρυσης - Καλλονής αποτελεί το μοναδικό παγκοσμίως σωζόμενο ακέραιο δείγμα της αρχικής κατασκευής (1915+) της Γέφυρας Πυραμίδας Inglis – Βαρέως Τύπου (Inglis Pyramid Bridge – Heavy or Second Type) και ταυτόχρονα σημαντικότατη μαρτυρία της επιστημονικής - τεχνολογικής εξέλιξης της στρατιωτικής - πολιτικής γεφυροποιίας καθώς και της κοινωνικοοικονομικής εξέλιξης - ιστορίας της κατ’ εξοχήν φυσικά απομονωμένης και δύσβατης περιοχής της Ορεινής Ναυπακτίας του νομού Αιτωλοακαρνανίας. Για τους παραπάνω λόγους, προτείνονται στο Υπουργείο Πολιτισμού τα εξής : • Κήρυξη της φορητής γέφυρας ως μνημείο σύμφωνα με τις διατάξεις του ν.4858/2021, • Διάσωση της επικινδύνως ετοιμόρροπης γέφυρας (σύμφωνα με τα στοιχεία Απριλίου 2024), • Αποκατάσταση των στοιχείων της γέφυρας με επανασυναρμολόγηση σε παραπλήσια – προσβάσιμη θέση και • Επανάχρηση για τη βιωματική ανάδειξη της γέφυρας, με την προτεινόμενη στο τεύχος της τεκμηρίωσης μέθοδο. Η έκθεση τεκμηρίωσης και σχετικό υλικό για τη μεταλλική γέφυρα βρίσκονται εδώ : https://1drv.ms/f/s!ApzykQUZCNhAmo1raZiga05l3AmTJg?e=hxzPFk Ναύπακτος, 19.03.2025 ΓΕΦΥΡΕΣ ΤΥΠΟΥ INGLIS_V4.pdf

Σε ερώτημά μου (11.03.2025) στο ΤΕΕ : «Αν το άρθρο 94 του Ν.4495/2017 ισχύει ακόμη σήμερα, ενώ σαφώς έχει καταργηθεί με το άρθρο 83 του Ν.5106/2024.» η απάντηση, απομονωμένη ειδικά για το ερώτημά μου μέσα από μια ευρύτερη απάντηση, ήταν ότι : «Σύμφωνα με τη μεταβατική διάταξη της παρ.7 του άρθρου 125ΚΑ του ν.4495/2017, μέχρι την έκδοση νέας ΚΥΑ περί τρόπου υπολογισμού προστίμων εξακολουθεί να ισχύει ο τρόπος που προβλέπονταν έως την 1.5.2024». Όμως η μεταβατική διάταξη της παρ.7, έχει στον νόμο ως εξής : «7. Μέχρι την έναρξη ισχύος της κοινής υπουργικής απόφασης της περ. β) της παρ.5 του άρθρου 125Κ, για τον καθορισμό της διαδικασίας υπολογισμού των προστίμων που επιβάλλονται κατ’ εφαρμογή του παρόντος, τα πρόστιμα υπολογίζονται βάσει των άρθρων 94 και 109.» και περαιτέρω η περ. β) της παρ.5 του άρθρου 125Κ, έχει ως εξής : «5.β) Με κοινή απόφαση των Υπουργών Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών και Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής δύναται να προβλέπεται υποχρέωση απόδοσης μέρους των προστίμων του άρθρου 125ΙΓ, που δεν δύναται να ξεπερνά το συνολικό ποσοστό του είκοσι πέντε τοις εκατό (25%), σε εποπτευόμενους φορείς των οικείων Υπουργείων και ρυθμίζεται κάθε θέμα που αφορά στη διαδικασία και τον τρόπο απόδοσης των ποσοστών αυτών.» Και είναι προφανές ότι δεν μπορεί να απαιτείται μια ΚΥΑ, που αφορά στην απλή απόδοση πόρων σε εποπτευόμενους φορείς τριών υπουργείων, για να ενεργοποιηθούν οι νέες διατάξεις που αντικαθιστούν αυτές του ήδη «καταργημένου» άρθρου 94. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να δούμε πως «καταργήθηκε» το άρθρο 94 και τι πραγματικά ήθελε να κάνει ο νομοθέτης… Το άρθρο 94 είναι αναμφίβολα «καταργημένο» με το άρθρο 83 του ν.5106/2024, χωρίς καμία άλλη διάταξη μεταβατικής προθεσμίας ή επιφύλαξης του ν.5106/2024 : Όμως, το πραγματικό πνεύμα του νομοθέτη ανιχνεύεται στη σελ. 157 της αιτιολογικής έκθεσης των άρθρων του ίδιου ν.5106/2024 : και η διαπιστωτική της παρ.8 του προηγούμενου άρθρου είναι η : Επομένως ο νομοθέτης, ήθελε όντως να καταργήσει το άρθρο 85 (Δημιουργία δορυφορικών χαρτών και ενιαίας βάσης αναφοράς) αλλά δεν είχε υλοποιήσει τίποτε από αυτά τα δύο (ώστε να το κάνει) και τα άρθρα : 91 (Εντοπισμός αυθαιρέτων), 92 (Διαπίστωση και χαρακτηρισμός αυθαιρέτου), 93 (Προσφυγή), 94 (Κυρώσεις αυθαίρετων κατασκευών μετά την 28η.7.2011), 95 (Τρόπος καταβολής και απόδοσης προστίμων) και κάθε αντίθετη διάταξη του ν.4495/2017, ώστε να εφαρμόσει τα νέα άρθρα (από 125Β έως 125ΙΘ) των : Κεφαλαίου Β (ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΣ ΑΥΘΑΙΡΕΤΩΝ - ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ – ΕΛΕΓΧΟΣ), Κεφαλαίου Γ (ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ), Κεφαλαίου Δ (ΚΥΡΩΣΕΙΣ) και Κεφαλαίου Ε (ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΥΘΑΙΡΕΤΗΣ ΔΟΜΗΣΗΣ), αλλά δεν μπόρεσε να εκφράσει τις επιφυλάξεις του, με την ατελή νομοθέτηση του άρθρου 83 του ν.5106/2024, οπότε σήμερα έχουμε σε ισχύ στον ν.4495/2017 ένα ΤΜΗΜΑ ΔΑ (ΑΥΣΤΗΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΑΥΘΑΙΡΕΤΗΣ ΔΟΜΗΣΗΣ) με ορισμένα μόνο : 1) το ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α (ΠΕΔΙΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ - άρθρο 125Α) και 2) το ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤ (ΕΞΟΥΣΙΟΔΟΤΙΚΕΣ - ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ - άρθρα 125Κ και 125ΚΑ). Εξαιτίας λοιπόν μόνον της ανυπαρξίας των οργανικών μονάδων του άρθρου 125ΙΘ του ν.4495 και της μεταβατικής παρ.8 του ισχύοντος άρθρου 125ΚΑ, έχουμε σήμερα το ΤΕΕ να ερμηνεύει σε θολά νερά (περιμένοντας μια ΚΥΑ για τον υπολογισμό προστίμων αντί της διαπιστωτικής που εννοούσε ο νομοθέτης), τους μηχανικούς να υποθέτουν ότι το 5.β ίσως είναι 5.α κλπ. Δηλαδή, με την ίδια «ποιοτική» νομοθέτηση και τις ίδιες οργανικές μονάδες και άρθρα του ν.4495/2017 όπως παλιά, κάνουμε business as usual και μάλιστα χωρίς τη λέξη «ΑΥΣΤΗΡΟΠΟΙΗΣΗ».

Δεν καταλαβαίνω που βλέπετε διαφωνία μου με την ιστορικότητα της διάταξης και την έννοια του "επιβάλλεται". Διαβάστε πάλι τι έγραψα στο σχόλιό μου που αρχίζει με το "λάθος" ... το οποίο απαντούσε στο ακριβώς προηγούμενο του JOHN "Η παράγραφος 3 δεν έχει εφαρμογή στα μετά του 85 διότι δεν επιβάλλεται απόσταση από όρια". Δηλαδή για ποιόν άλλον είναι η παρ.3 εκτός από τον νομοθέτη (προφανώς δεν είναι για μας) ο οποίος θέλει ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ να ορίσει υποχρεωτική απόσταση από τα όρια ; Και η εισηγητική του ΓΟΚ2000 (το 2000) ακριβώς αυτό έλεγε : - Με την παρ. 2 προστίθεται διάταξη, σύμφωνα με την οποία επιτρέπεται ο καθορισμός της απόστασης Δ τουλάχιστον στα 2,50 μ., όταν με τους όρους δόμησης μιας περιοχής καθορίζεται ανώτατο ύψος κτιρίου μέχρι 8,50 μ., προκειμένου να γίνει δυνατή η επιβολή υποχρεωτικής απόστασης των κτιρίων από τα όρια των οικοπέδων, όταν αυτό επιβάλλεται από το χαρακτήρα της περιοχής. Για σχέδια που νεοεγκρίνονται, αναθεωρούνται ή επεκτείνονται και είναι προ ή μετά το 1985 ... υ.γ. η ίδια εύνοια λόγω ύψους δίνεται και στην ελάχιστη απόσταση μεταξύ οικοδομήσιμων χώρων τότε και τώρα (απόσταση μεταξύ κτηρίων).

Δεν είπα ότι επιβάλλεται απόσταση, επιλέγεις. Συμφωνούμε μέχρι εδώ. Κολλάς ή δεν κολλάς... Η παρ.3 γιατί μπαίνει στη συζήτηση αφού αφορά μόνο τις περιπτώσεις που απέχεις (σε όλες τις περιπτώσεις). Μην αναφέρουμε ονόματα που δεν συμμετέχουν στη συζήτηση και δεν μπορούν να διευκρινίσουν τι εννοούν. Εκτός αν έχεις χαρτί που το γράφουν...

Λάθος. Ελεύθερη είναι η θέση, αλλά με την έννοια κολλάς-δεν κολλάς. Όταν όμως δεν κολλάς ΑΠΕΧΕΙΣ απόσταση Δ ή δ ή 2,5μ. Υ.Γ. και για να ξεκαθαρίζουν οι περιπτώσεις του άρθρου 14 : - ΓΕΝΙΚΑ, ισχύει η ελευθερία του ΓΟΚ85, κολλάς ή απέχεις (παρ.2, με την επιφύλαξη του επόμενου κανόνα). - Στις περιπτώσεις όμως που έχουν ιδρυθεί δικαιώματα ελεύθερης θέας (με τα προ του ΓΟΚ85 συστήματα δόμησης) ισχύει η παρ.1. - Δικαιώματα μετά την ισχύ του ΓΟΚ85 δεν δημιουργούνται (παρ.2). - Όταν το ύψος είναι χαμηλό (<8,5μ) η απαιτούμενη (για την αποχή απόσταση) μπορεί να μειώνεται (βάσει της παρ.3) παντού.

Δεν καταλαβαίνω που είναι τα διφορούμενα... Η παρ.3 ισχύει πάνω από τις παρ.1 και παρ.2. Υπάρχει ώστε να μειώνει τις (διεθνών παραγράφων) αποστάσεις Δ ή δ στο 2,50μ στις περιπτώσεις όλων των σχεδίων (ανεξαρτήτως χρονολογίας έγκρισης) στην περίπτωση που έχουμε χαμηλό ύψος (κάτω των 8,5μ). Προφανώς για τις περιπτώσεις που δεν κολλάς... Στο ερώτημα 2), η διάσταση δ είναι σήμερα η ελάχιστη απόσταση που επιτρέπει τον φυσικό φωτισμό... άρα που το ερώτημα;

Τις είπα απλές μετακινήσεις σε σχέση με αυτά που λέει ο @Didonis... το αν είναι μικρές αυτό είναι στην κρίση του μηχανικού. Η Τεχνική Έκθεση προφανώς και πρέπει να αναλυθεί στον ιδιοκτήτη με όλες τις συνέπειες και μέχρι να το καταλάβει, είναι και αυτό μέρος της δουλειάς μας. Η ΤΕ επίσης εφόσον έχει ανατεθεί είναι και ισχυρότατη κάλυψη.

@Didonis μιλάμε για απλή μετακίνηση, αυτά που περιγράφεις είναι άλλη συζήτηση. @tetris Για την ενημέρωση του ιδιοκτήτη το είπα στο αρχικό post.

Τη δεύτερη απάντηση-παρατήρηση την έκανα ειδικά για να δείξω τον τρόπο που πρέπει να αντιμετωπίζουμε το άρθρο 14. Αν είμαστε σε σχέδιο μετά το 85, δεν εξετάζουμε περιορισμούς και είμαστε ελεύθεροι στην τοποθέτηση, οπότε παρ.2 και έξω από το άρθρο 14. Ο συνάδελφος ρώτησε ειδικά για την περίπλοκη περίπτωση της παρ.1 όπου επεμβαίνουν τα δικαιώματα των πρώην συστημάτων δόμησης και γι αυτήν πήρε την πρώτη απάντηση. Υ.Γ. Υπόψη ότι, πολλοί υπάλληλοι ΥΔΟΜ θεωρούν ότι το Δ στο πίσω όριο ισχύει πάντοτε ...

Εφόσον γίνεται ερώτημα για τη θέση των γειτονικών κτηρίων, αυτό έχει ήδη αποκλειστεί.

Α. Σωστά. Β. Υπάρχει και η περίπτωση 14.1.στ, υπό συνθήκη.

Διαφωνώ πλήρως. Αν η αυθαιρεσία είναι μόνο η μετακίνηση στοιχείων και αυτή έγινε προ 1975, δεν απαιτείται ΜΣΕ. Αν ταυτόχρονα υπάρχουν και άλλες αυθαιρεσίες, μετά το 1975, εξετάζονται όλοι οι γνωστοί λόγοι απαλλαγής. Αν δεν σε καλύπτει κάποιος λόγος θέλει ΜΣΕ. Αν σε καλύπτει κάποιος λόγος, ως προς τις άλλες αυθαιρεσίες, τότε μπαίνει στην τεχνική έκθεση κρίση - γνώμη του μηχανικού για την μετακίνηση ως λόγο αμφισβήτησης της στατικής επάρκειας του ακινήτου. Αν η γνώμη δεν υπάρχει, αναζητάται από συνεργάτη-συνάδελφο που μπορεί να την έχει. Στην τελευταία περίπτωση η τεχνική έκθεση αποτελεί την κοινοποίηση προς τον κύριο του έργου. Δεν είναι απλό να αμφισβητηθεί η στατική επάρκεια του ακινήτου από απλή μετακίνηση στοιχείων. Σε στατικά φορτία την έχει αποδείξει στον χρόνο και σε σεισμικά αν ελεγχθεί είναι βέβαιο ότι δεν αντέχει. Τέλος, αν για κάποιο λόγο αμφισβητηθεί η επάρκεια, τότε ο αρχικός μελετητής απαλλάσσεται πλήρως και ο νέος μελετητής της ενίσχυσης του ακινήτου γίνεται ο αποκλειστικά υπεύθυνος έναντι του νόμου.