kan62

Καλησπέρα Δημήτρη. Πλέον άρθρο 6 του ν.3028/2002 (Α153) (Αρχαιολογικός Νόμος)...

Νέα έκδοση... ΜΑΡΤΙΟΣ 2021 https://www.oasp.gr/node/4145 ΚΑΔΕΤ_2021.pdf

Συνδυάζονται. Ξεκαθαρισμένο ήδη από το 2013. Εκτός από το γλωσσικό αυτονόητο ... Διάβασε την Εγκ.4 του 2013 για το άρθρο 9 του ν.4178.

Άρα ήταν μια αυθαίρετη απαίτηση που επιβεβαιώθηκε με τη σύμφωνη αυθαίρετη γνώμη άλλης αυθαιρετούσας ΥΔΟΜ ... Κάποιος έλεγε "μεγάλη σύγχυση, ωραία κατάσταση !". Για να τους απαντήσεις επί της απαίτησης (και για να διευκολύνεις νόμιμα την υπόθεσή σου) ρώτησέ τους : "και αν δεν το έλεγα όροφο, το άφηνα όλο σοφίτα και προσμετρούσα τα παραπάνω από το 50% τετραγωνικά στο ΣΔ ? δεν θα κέρδιζα περισσότερη επιφάνεια και μάλιστα με λιγότερη φασαρία για να υπολογίζω κλιμακοστάσια και διαδρόμους ?". υγ. Είναι βέβαιο ότι αρχιτεκτονικά και κατασκευαστικά θα σου βγει καλύτερη κάτοψη ...

Αυτό συνάδελφε το αιτιολόγησαν ή το απαίτησαν απλά ; Και το "λογικό" που γράφεις ποιό είναι ακριβώς ;

Μην ξύνεστε στη γκλίτσα του τσοπάνη ...

Οι όροι δόμησης για τους παραδοσιακούς οικισμούς του Πηλίου έχουν αλλάξει το 2020. Ένας μηχανικός της περιοχής θα σας ενημερώσει.

Πόσο πιθανό θεωρείς να εννοούν το δεύτερο ;

Ουπς, ένας - ένας παιδιά καλησπέρες ...

Από το άρθρο 11 του ΝΟΚ μόνο οι χώροι στάθμευσης του ιγ στον ακάλυπτο και οι κατασκευές του άρθρου 19 (πάνω από το μέγιστο ύψος) δεν έχουν εφαρμογή. Όλα τα άλλα επιτρέπονται ...

3,55*5,10=18,10 και 8,10*10,50=85,05 / 5 = 17,01 < 18,10 --> μικραίνει το έρκερ περίπου 1,10 τμ ή μεγαλώνει η όψη 1,10*5=5,50 τμ

Γιατί να μην επιτρέπεται ; Σε άλλο όροφο είναι το ένα και σε άλλο το άλλο ...

Δεν υπονοείται απλά, εξυπακούεται κιόλας ... ο οικισμός που έκανε τη ζώνη. Η ζώνη δημιουργείται από έναν οικισμό που υπήρχε πραγματικά προ '23. Αν οι παραπέρα επεκτάσεις του δημιουργούν πλέον δικαιώματα ζώνης είναι θέμα που έχει ξεκαθαρίσει πλήθος εγκυκλίων. Επεκτάσεις υπάρχοντος σχεδίου του δημιουργούν. Οι επεκτάσεις μέσω οριοθέτησης με το ΠΔ των οικισμών κάτω των 2000 κατοίκων, έχει κριθεί οριστικά ότι δεν δημιουργούν. Άλλες επεκτάσεις έχουν κριθεί με εγκυκλίους όπως η 3/99 που ρώτησα παραπάνω ...

Ποιο είναι το καθεστώς της επέκτασης του 1977 σε σχέση με την Εγκύκλιο 3/1999 (ΑΠ.2434/1007/4.2.1999) ?

Η πρόβλεψη του άρθρου 14 του νόμου του '23 ήταν για τη δημιουργία μιας ζώνης με δυνατότητες επέκτασης των οικισμών προ '23. Βασικός όρος για συνθήκες επέκτασης είναι η δυνατότητα της συνέχειας των κοινόχρηστων χώρων. Από τη στιγμή που η μετέπειτα επέκταση σχεδιάζεται και παραδίδεται "σχεδιασμένη" έχει γίνει ήδη η επιλογή των αξόνων του οικισμού του '23 που θα συνεχίσουν στην περιοχή της ή όχι (μπορεί και κανένας). Προφανώς η δέσμευση δεν παραμένει πλέον για τα τμήματα της ζώνης που δεν έχουν πλέον συνέχεια με τον προ '23 οικισμό γιατί μεσολάβησε η νέα επέκταση που δεν τους σεβάστηκε. Και προφανώς παραμένει για τα τμήματα που έχουν ακόμη επαφή με τον παλιό οικισμό. Αν αυτός που σχεδίασε την επέκταση χρειαζόταν την επέκταση των δικών του αξόνων είχε την πράξη ορισμού της επέκτασης για να το εκφράσει. Πολλές επεκτάσεις το απαιτούν στους όρους δόμησης - καθορισμού τους. Αυτοδίκαιο ή εννοούμενο δεν υπάρχει τίποτε για τα σχεδιασμένα, μόνο για τα παλιά και ασχεδίαστα δικαιώματα των οικισμών προ '23.

Για το θέμα που συζητάτε επήλθε "νομοτεχνική διόρθωση της τροπολογίας" (κοινώς τριπλή πιρουέτα) που το διευκρινίζει ... τρομάρα τους. Στην παρ. 5 του άρθρου 2 της υπ’ αρ. 806/128 19.3.2021 τροπολογίας του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, μετά τις λέξεις «έως και την 30η.6.2021» προστίθεται η φράση «, με δυνατότητα υπαγωγής ρύθμισης και μετά την 1η Φεβρουαρίου 2021, χωρίς υποχρέωση καταχώρησης στοιχείων ταυτότητας κτιρίου/διηρημένης ιδιοκτησίας».

Αυτός που έκανε την επέκταση το 1977 θα καθόρισε (αν καθόρισε) τι θα ισχύει για τις ενδεχόμενες επεκτάσεις των οδών της επέκτασής του. Ανεξαρτήτως ζώνης ή μη. Αυτοδίκαιο από την επέκταση δεν υπάρχει τίποτε και η επέκταση δεν δημιουργεί κάποια ζώνη. Βεβαίως εξακολουθούν να υφίστανται οι δεσμεύσεις για επέκταση στη ζώνη από τις οδούς του αρχικού οικισμού προ '23 (οριοθετημένου ή συνεκτικού τμήματος).

Η απαίτηση για πατάρι ορισμένο κατά ΝΟΚ (για τους συντελεστές προστίμου) έχει εμφανιστεί ήδη από το 2013 (με τον ν.4178) για να οριστεί ο χαρακτήρας της αυθαιρεσίας ώστε να τιμωρηθεί ανάλογα μέσω του προστίμου. Το πατάρι, σαν στοιχείο των κτηρίων, ορίστηκε πρώτη φορά στον ΓΟΚ_1955 σαν εξέλιξη του "τρύπιου μεσοπατώματος" του ΓΟΚ_1929. Μια έννοια που κλείνει σχεδόν 100 χρόνια ορισμένη δεν κινδυνεύει από προσωπικές απόψεις δικηγόρων κολεγίου ή αδιάβαστων συντακτών εγκυκλίων. Τη δουλειά τους και τη δουλειά μας λοιπόν ...

Πριν από την οποιαδήποτε εγκύκλιο πρέπει να εξετάζεται πρώτα ο νόμος. Υπάρχουν εγκύκλιοι που έχουν εκδοθεί καταφανώς παράνομα και αυτό δεν ομολογείται για "προφανείς" λόγους. Η συγκεκριμένη εγκύκλιος έχει περάσει πολλά τέτοια όρια ... Ο νόμος διακρίνει τις εξής δύο περιπτώσεις : Α. Υπολογισμού του συντελεστή προστίμου (παρ.6, άρθρου 100), όπου λαμβάνεται το 0.3 στην περίπτωση εσωτερικού εξώστη. Β. Ελέγχου διάκρισης κατηγορίας μεταξύ των Κατ.4 και Κατ.5 (δ του άρθρου 96). Για την περ. Β δεν υπάρχει κάποιο θέμα ορισμού γιατί τα κριτήρια ελέγχου είναι μόνο η αυτοτέλεια, εντός περιγράμματος, σε εντός σχεδίου. Στην περ. Α ο συντελεστής απονέμεται βάσει ορισμού. Αν είναι όντως πατάρι παίρνει το 0.3 αν όχι δεν το παίρνει και υποτίθεται πάντοτε η μονάδα. Το πατάρι ορίζεται πολεοδομικά από το 1955 μέχρι σήμερα (εκτός του χρονικού διαστήματος 1986-2012) περίπου με την ίδια μέθοδο ως μια επιφάνεια εντός του όγκου μιας κύριας χρήσης που δεν υπερβαίνει τα 2/3 της υποκείμενης χρήσης. Είναι δηλαδή μια πολεοδομική οντότητα που ορίζεται μέσω των χαρακτηριστικών της υποκείμενης κύριας χρήσης και αν τα παραβιάζει δεν θεωρείται πατάρι αλλά κάτι άλλο. Επομένως ο νόμος λέει ότι μια επιφάνεια που θα ήθελε να είναι πατάρι αλλά δεν είναι δεν παίρνει τον συντελεστή μείωσης στο πρόστιμο. Αν δηλωθεί ως κατεδαφιζόμενη η υπερβάλλουσα επιφάνεια και επίσης ικανοποιούνται τα λοιπά του ορισμού του εσωτερικού εξώστη του ΝΟΚ, τότε θα τον πάρει με την υλοποίηση της κατεδάφισης. Γενικά στα θέματα των επιφανειών καθώς και των σχετικών με αυτές ορισμών εννοιών ισχύουν πάντοτε οι διατάξεις της παρ.2 του άρθρου 23 του ΝΟΚ. υγ. δεν πρόλαβα να διαβάσω την τοποθέτηση της Χριστίνας. Αν δεν είναι στο ίδιο πνεύμα, θα σχολιάσω ... και σχολιάζω : - για την κατηγορία δεν υπάρχει θέμα όπως ήδη συμφώνησα, απλά σχολίασα και την παράθεση του συναδέλφου περί του συντελεστή και των ισχυρισμών της εγκυκλίου. - αν για την εγκύκλιο ισχύουν αυτά που είπα αρχικά, για τους ισχυρισμούς του ΤΕΕ ισχύουν ακόμη χειρότερα, ισχύουν μόνο σε επίπεδο προσωπικής άποψης ...

Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να κλείνουμε μάτι ή να κάνουμε νοήματα πίσω από την πλάτη και να ευτελίζουμε νόμους ή διαδικασίες για να μη στάξει η μύτη κάποιων που θεώρησαν ότι θα τους πέσει το πολιτικό κεφάλαιο αν κάνουν προσωρινά πίσω σε ένα επιχείρημα που η κατάσταση της χώρας δεν το αντέχει ούτε σε κανονικές συνθήκες ... Η ζημιά που γίνεται με τέτοια τερτίπια και νομικίστικες διαδικασίες είναι τεράστια, στην εφαρμογή των νόμων αλλά και στη δουλειά μας, γι' αυτό εύχομαι οι πολίτες να αποκτήσουν σταδιακά την ωριμότητα να το αντιλαμβάνονται γρήγορα και να τις τιμωρούν στον παρόντα πολιτικό χρόνο.

Το "πλάγιο" στη διατύπωση ξεχάστηκε ... Παρ' όλα αυτά, επειδή είναι πάντοτε δ<Δ, η περίπτωση αυτή καλύπτεται πάλι από το β).

Μικρή απορία : σύμφωνα με την αιτιολογική της τροπολογίας (σελ.13-14) η παράταση επιβάλλεται λόγω της μετάδοσης του covid-19 με τη μορφή μεταλλάξεων ... μόνο όμως για τις αυτοψίες που έγιναν από 1 έως 31/1/2021. Επομένως, τα ενδεχόμενα είναι τα εξής 3 : 1) από 1/2/2021 η μετάδοση του ιού σταμάτησε, 2) από 1/2/2021 σταμάτησαν με απαγόρευση αυτοψίες-ΗΤΚ-συμβόλαια (οπότε έρχονται τα επιδόματα ...) ή 3) ξέχασαν να παρατείνουν και τις βεβαιώσεις μετά την έναρξη εφαρμογής της ΗΤΚ ... Δεν θέλω να πιστεύω ότι ο νομοθέτης : 😉