kan62

Και το ΦΕΚ : ν4602_2019.pdf

Τα κλιμακοστάσια και οι διάδρομοι είναι χώροι κύριας χρήσης και δεν μπορούν να πάνε με αναλυτικό αλλά με κανονική υπέρβαση δόμησης. Μόνον έτσι γίνεται η διόρθωση της επιφάνειας των οριζοντίων ιδιοκτησιών με την "ανάλωση" του ΣΔ των κοινόχρηστων χώρων. Το τελευταίο είναι και ο βασικός σκοπός των αυθαιρετονόμων για την τελική "εξομείωση" με τον ΝΟΚ.

Δημοσιεύτηκε σήμερα σε ΦΕΚ ο νόμος 4602/2019: Έρευνα, εκμετάλλευση και διαχείριση του γεωθερμικού δυναμικού της Χώρας, σύσταση Ελληνικής Αρχής Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών, ιδιοκτησιακός διαχωρισμός δικτύων διανομής φυσικού αερίου και άλλες διατάξεις. Με τροποποιήσεις σε νομοθετικές διατάξεις του κτηματολογίου (στο άρθρο 56) και της πολεοδομικής νομοθεσίας (ν.4030/11, ν.4495/17, ΝΟΚ) μετά το άρθρο 59. ν4602_2019.pdf View full είδηση

Συνδύασε τους δύο ορισμούς με τις έννοιες : περίγραμμα, κέλυφος, όψεις, κάλυψη κτηρίου ...

Τα Α και Β μπορούν να θεωρηθούν ανοικτοί εξώστες ή ανοικτοί Η/Χ, ανάλογα με το αν είναι προεξοχή (πρόβολος) του δαπέδου του ορόφου ή όχι. Τα Γ1 και Γ2, που σίγουρα είναι διαμπερή ανοίγματα, γιατί να μη μετρήσουν στο ΣΔ στην περίπτωσή σου ; Διάβασε τις Τ.Ο. και συγκεκριμένα τη διευκρίνιση για τα 6η και 6κθ ...

Επομένως στην πραγματικότητα έχεις μόνο παράβαση αναλυτικού για το κλείσιμο των ανοιγμάτων. Το πως θα το αντιμετωπίσεις είναι άλλο θέμα ... Δεν υπάρχει "δημιουργία χώρου κύριας χρήσης χωρίς μεταβολή του ΣΔ", ο στεγασμένος εξώστης είχε ανέκαθεν κύρια χρήση κατοικίας και ακόμη την έχει. Άρα δεν υπάρχει αυθαιρεσία στην επιφάνειά του. Σε κάθε συμβόλαιο θα ανέγραφαν την όλη επιφάνεια και αυτή θα μέτραγε παντού, όπως θα μετράει και στο εξής.

Μια χαρά λοιπόν για το κτήριο. Για την παράβαση όμως εγώ θα σου ξαναθέσω το ερώτημα, θα το βάλεις ως ΥΔ με επιφάνεια ή λοιπή αναλυτικού για το κλείσιμο των ανοιγμάτων νομίμως υφιστάμενου χώρου ;

Δηλαδή σε ένα κτήριο εξ' ολοκλήρου κατηγορίας 1 που γνωρίζουμε ότι ένα κούφωμά του έκλεισε το 1984, βάζουμε το κλείσιμο κατηγορία 4 και ψάχνουμε αιτία απαλλαγής από ΜΣΕ ; Γιατί κάτι τέτοιο έχουμε και όχι προσθήκη ορόφου, που όπως μόνος σου λες δεν ανήκει (δεν βρίσκεται εντός κελύφους) στο κτήριο κατηγορίας 1. Τον ΣΔ τον ανέφερα για να καταλάβει ο ερωτών τι θα γινόταν αν έβγαζε άδεια ... δεν τον συνέδεσα με την απάντησή μου.

Αν ήταν με άδεια πριν το 1985 να είσαι σίγουρος ότι θα είχε μετρήσει στη μέγιστη εκμετάλλευση του οικοπέδου (ΣΔ). Πριν δεν ήξεραν τι είναι ο ΗΧ για να μην τον μετρήσουν. Την ανάλογη κατασκευή τη θεωρούσαν χρηστική προέκταση της οικίας (πλην προπύλου) και μέρος του ορόφου. Το 1985 σκαρφίστηκαν (με καλή πρόθεση) τον ΗΧ και προκόψαμε έκτοτε (έξις δευτέρα φύσις) ...

Inzaghi Μείνε σταθερός σε αυτό που λες γιατί δεν θα βρούμε άκρη. Έχεις ένα στεγασμένο χώρο με κάποιες ανοικτές πλευρές ή ένα ξεσκέπαστο χώρο (σε πρόβολο ή διαμόρφωση). Τι ονομάζεις εξώστη ; Αν έχεις το πρώτο, όπως καταλαβαίνω, τότε αυτό περιλαμβάνεται μέσα στο κέλυφος του αυθαίρετου κτηρίου που ήδη δηλώνεις και στα τετραγωνικά του και ήδη εξαιρείται της κατεδάφισης. Το τι έδωσε η πρόνοια δεν σε αφορά ως μηχανικό. Αν είχε βγει άδεια σε πολεοδομία θα είχε μετρήσει στα τετραγωνικά. Το Ε9 αντίθετα σε αφορά, όπως και κυρίως τον ιδιοκτήτη, οπότε πρέπει να το αντιμετωπίσετε κάπως ...

Νομίζω ότι δεν χρειάζεται τόση ανάλυση. Εφόσον αναφερόμαστε σε κλείσιμο ανοιγμάτων βεράντας κτηρίου που ήδη δηλώνεται ως αυθαίρετο προ ΄75 και η ίδια η βεράντα είναι μέσα στην κατηγορία 1 και όλες οι κατασκευές εντός του κελύφους της επίσης. Ανεξάρτητα του πότε αυτές έγιναν. Κατηγορία 1 με όλα τα τετραγωνικά (και της βεράντας) και τέλος. Ο στατικός έλεγχος δεν έχει νόημα γιατί αφενός δεν υπάρχει "νόμιμη βάση" και εφετέρου η απαλλαγή όλου του κτηρίου ως κατ.1 αφορά και αυτές τις κατασκευές.

Προσπαθείς να δώσεις απάντηση σε ένα πρόβλημα χωρίς πρώτα να το έχεις ορίσει ... Πως είναι εξώστης "ένα κλεισμένο εσωτερικό μπαλκόνι, τύπου Η/Χ, εντός κελύψους" ;

Εκτός του ότι μπαίνει με άδεια (το λέει στο Παράρτημα Α), να δεις μήπως είναι και στάσιμος οικισμός ...

Παρακαλώ τους διαχειριστές να διορθώσουν τον τίτλο του θέματος, γέφυρα Bailey είναι το ορθό. Όχι τίποτε άλλο αλλά αφορά συνάδελφο και την υστεροφημία του, δηλ. τη μνήμη του. https://en.wikipedia.org/wiki/Donald_Bailey_(civil_engineer)

Τα ΣΑ για το άρθρο 10 εξετάζουν μόνο αυτά που λέει ο νόμος : Σε κάθε περίπτωση το Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής για τη διατύπωση της γνώμης του λαμβάνει υπόψη του ιδίως τα κριτήρια του περιβαλλοντικού οφέλους και της βέλτιστης απόδοσης σε κοινή χρήση. Δηλαδή για τη διατύπωση της σύμφωνης γνώμης δεν χρειάζονται τις όψεις αλλά μπορούν να τη διατυπώσουν με μόνο το ΔΚ, τις σχηματικές όψεις που αυτό περιέχει ή και τα πρόσθετα φωτορεαλιστικά που προτείνονται στα διάφορα έγγραφα. Αν υποτεθεί ότι παραβιάζονται κριτήρια τυφλών όψεων, δηλ. αν εκεί που είχες ανοίγματα τα καταργείς και παρουσιάζεις σήμερα μια τυφλή όψη, πάλι ως υπόθεση είναι άτοπη γιατί τα κριτήρια αυτά έχουν τεθεί για τη μη τοποθέτηση του κτηρίου παρά το όριο και όχι για τα ανοίγματα καθ'εαυτά (εξ' άλλου ποιός θα ήθελε να χάσει το φως του). Σε κάθε περίπτωση, κάνεις μια αίτηση-έγγραφο προς το ΣΑ για να σου απαντήσει περί της αρμοδιότητάς του στην υπόθεση και ξεμπερδεύεις ταχύτατα.

Όταν η υπόθεση αφορά σε τμήμα πόλης - μνημείο, η αρμοδιότητα έγκρισης έχει μείνει στα χέρια του υπουργού Πολιτισμού και δεν έχει παραχωρηθεί στους προϊσταμένους των περιφερειακών διευθύνσεων. Ο χειρισμός της θα γίνει από τις κεντρικές υπηρεσίες, αρχίζοντας πάντα από την τοπική εφορεία - τοπικό συμβούλιο - κεντρικές κλπ. ...

Από τη στιγμή που η προηγούμενη κατασκευή κατεδαφίστηκε χάθηκαν μαζί της και οι εξαιρέσεις αντιμετώπισης. Ο πελέτης σου έχει πλέον ένα εξ' ολοκλήρου αυθαίρετο με παλαιότητα '98 ... υγ. ορθά με πρόλαβαν ...

Με τον ΓΟΚ'55 (Άρθρο 34) υπήρχε η δυνατότητα αρχιτεκτονικής προεξοχής πέραν της Ρ.Γ. κατά 15 εκ. για το ύψος κάτω των 2 μ. Η προεξοχή μεγάλωνε μέχρι 30 εκ. πάνω από τα 2 μ. Μια τέτοια προεξοχή λοιπόν 35 εκ. που βρίσκεται σε κτήριο που βρίσκεται σε υποχώρηση 20 εκ. και παρουσιάζει στην όψη και καγκελάκι μπροστά στο κούφωμα (μπαλκονόπορτα) είναι καθ΄ όλα νόμιμη. Στον ΓΟΚ '55 δεν υπήρχε ο έλεγχος επιφανείας εξωστών ...

Δεν είπα κάτι για επιβολή προστίμων. Μίλησα για τη χάραξη της γραμμής μεταξύ οριστικά αυθαιρέτου και νομιμοποιούμενου που καλείται η υπηρεσία να κάνει πριν την έκδοση της άδειας νομιμοποίησης. Αυτο το καθήκον δεν το δίνει σε κανένα, βάσει του Συντάγματος και σαφώς όχι βάσει κάποιων νόμων αυθαιρέτων. Τη στιγμή που ο μηχανικός κάνει την υπαγωγή προς νομιμοποίηση (όπως και στην περίπτωση που καρφώνεται ή αυτοκαρφώνεται) δεν υπάρχει οριστικά αυθαίρετο. Υπάρχει πιθανά αυθαίρετο και γίνεται οριστικά αυθαίρετο ή όχι (μπορεί κατά την κρίση της υπηρεσίας να είναι και νόμιμο) μόνο αφού η υπηρεσία διαπιστώσει και κρίνει αιτιολογημένα εκπληρώνοντας το ρόλο που της έδωσε η πολιτεία. Αν ο ιδιώτης μηχανικός εκτίμησε λανθασμένα ή αφού πλανήθηκε και στην πραγματικότητα κάτι που θεώρησε νόμιμο, νομίμως υφιστάμενο, νομιμοποιούμενο, εξαιρεθέν ή όχι δεν είναι έτσι με αποτέλεσμα να υπάρχει στο υπό κρίση ακίνητο αυθαίρετο που δεν εξαιρείται και δεν τιμωρείται για την ύπαρξή του, η υπηρεσία δεν μπορεί να εκδώσει άδεια νομιμοποίησης. Το νόμιμο έχει παραπάνω δικαιώματα που η πολιτεία δεν τα δίνει απλά και απλόχερα. Άλλο αν στο παρελθόν από το νόμιμο έλεγχο της υπηρεσίας περάσαμε στο συνδικαλιστικό "υπόκειται σε μελλοντικό έλεγχο" κλπ. Ο νόμος και το σύνταγμα δεν μπορεί να πει ποτέ νομιμοποιώ ότι μου φέρνεις ... υπάρχει το καθήκον ελέγχου από τα όργανα της πολιτείας. Το αν θα κάνει τον έλεγχο η ίδια η υπηρεσία ή θα εκχωρηθεί σε άλλους εντεταλμένους ελεγκτές ή Παρατηρητήρια είναι θέμα διαδικαστικό. Πάντα όμως κατά νόμο ... υγ. ο ελεγκτής δόμησης διαπιστώνει την υλοποίηση εργασιών, αν η νομιμοποίηση δεν αφορά εργασίες (πχ. αλλαγή χρήσης χωρίς εργασίες) δεν υπάρχει ούτε ελεγκτής ούτε αυτοψία.

danaikaterina, δεν μίλησα για έλεγχο αυθαιρέτου αλλά για έλεγχο μεταξύ νομιμότητας και αυθαιρεσίας κατά την έκδοση διοικητικής πράξης αδείας. Αυτό πάντα ήταν δουλειά μόνο της υπηρεσίας και γίνεται μόνο με αυτοψία. Το αντίθετο είναι σαν να αυτοκαρφώνεσαι με το παράβολο υπαγωγής για νομιμοποίηση και να μην έρχονται για αυτοψία. Η αρμοδιότητα περί της κρίσης του αυθαιρέτου ανήκε πάντα και αυστηρά (με νομολογία) στη διοίκηση. Δεν μπορεί να γίνει η νομιμοποίηση αν δεν οριστεί με τεκμηρίωση ποιά η αυθαιρεσία (ακόμη και αυτή που δεν θα έχει συνέπειες λόγω της ένταξής της σε νόμο αυθαιρέτων). Κανόνας της κρίσεως αυτής για τα δικαστήρια είναι η σαφής τεκμηρίωση του αυθαιρέτου από την πολεοδομία. Αλλιώς πέφτει η αυθαιρεσία (μαζί της και το πρόστιμο ή το αντικείμενο της νομιμοποίησης). Εδώ έχουμε και τον πυρήνα της υπόθεσης. Από τη μια οι πολεοδομίες δεν θέλουν να χάσουν την εξουσία της παραπάνω διαπίστωσης και να την αφήσουν σε ιδιώτες (έστω και εντεταλμένους) και από την άλλη δεν θέλουν να κάνουν τις αυτοψίες που χρειάζονται. Αποτέλεσμα αυτού αρνήσεις, καθυστερήσεις και γελοίες δικαιολογίες σαν αυτές που πήρε σήμερα και ο Χριστόφορος ... Η ουσία του θέματος αποτυπώνεται περιεκτικά (περίεργο αυτό) και στην αιτιολογική του νόμου 4495 για το άρθρο 36, απόσπασμα της οποίας επισυνάπτω. nzerman, άλλα αντί άλλων ... βέβαια, χωρίς να ξέρουμε τι ακριβώς έγραφαν στην άποψή τους ή τι ρωτούσαν δεν βγαίνει συμπέρασμα. Ο Μπίας μια χαρά απαντάει το αυτονόητο, ότι δηλαδή κάθε άδεια μετά το 2012 που έχει εργασίες θέλει ελεγκτή δόμησης. Το θέμα είναι αυτοί τι ρώταγαν και τι διαβάζουν πλέον σε μια τέτοια απάντηση ... Αυτά που είπαν περί συνδυασμών κατηγοριών και δυσμενέστερης κατηγορίας, αποδεικνύουν απλά το μέγεθος της σύγχυσης που έχουν ... δυστυχώς ακόμη και στο αντεικείμενο της δουλειάς τους. Τέλος, αυτό για τη στέγη δεν είναι έτσι. Ποτέ δεν υπήρχε κατεδάφιση και ανέγερση στέγης. Πάντα υπήρχε άδεια αντικατάστασης στέγης και γινόταν με ενιαία πράξη.

Η συζήτηση για την κοινή άδεια έγινε σαν διαδικασία αναζητούμενης (και ποθούμενης από πολλές πλευρές) κοινής διαδικασίας για την ίδια υπόθεση. Πάντα βγάζαμε τις άδειες ξεχωριστά (με την παράλληλη διαδικασία του ν.4030) αλλά πάντα σε συνάφεια. Δεν πείραζε δηλ. τον υπάλληλο αν θα είχε χρεωθεί και την κατεδάφιση αλλά δεν μας υπέγραφε την άδεια αν δεν είχε τελειώσει πλέον η κατεδάφιση. Δηλαδή τις τρέχαμε μαζί γιατί μπορούσαμε να το κάνουμε. Ακόμη και χρονικά ταυτόχρονα ... Όμως σήμερα και με το ηλεκτρονικό σύστημα παρουσιάζονται οι υποθέσεις να έχουν μόνο μονοδιάστατο χειρισμό. Δηλαδή υποθέσεις όπου η νομιμοποίηση εξαρτάται από την κατεδάφιση (πχ. για να της πάρει τον απαιτούμενο ΣΔ) ή το αντίθετο (πχ. όταν το κατεδαφιζόμενο έχει στατική εξάρτηση με το νομιμοποιούμενο). Εδώ τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Σε αυτό το πρόβλημα εγώ μπορώ να δώσω μόνο μια λύση. Κατηγορία 2 για όλα μαζί ώστε να εμπλακούν οπωσδήποτε οι ΥΔΟΜ και να δοθεί ο απαραίτητος χρόνος για τις παράλληλες ενέργειες. Με κάποιου είδους έγκριση κατεδάφισης τμήματος σε συνάφεια με πιθανά νομιμοποιούμενο τμήμα του ακινήτου. Την ταυτόχρονη λύση τη βρίσκω σύμφωνη με το πνεύμα του νόμου και την αιτιολογική του, όπου : α) το κίνητρο διαχωρισμού των κατηγοριών είναι εκτός από τη σημαντικότητα και η επίσπευση των υποθέσεων (η κατ.2 δίνεται μόνο για τις υποθέσεις που θέλουν χρόνο για τη μεσολάβηση της υπηρεσίας), β) η νομιμοποίηση θέλει πάντα κατ.2 γιατί δεν έχει γίνει ο έλεγχος της πολιτείας ως προς τη διαπίστωση του αυθαιρέτου (με την υπαγωγή γίνεται μόνο αναστολή και εξαίρεση όχι όμως και νομιμοποίηση). Αυτό, δηλ. ο έλεγχος της πολιτείας, είναι και το βασικό επιχείρημα της προσφυγής στο ΣτΕ (μέσα στο μήνα θα έχουμε εξέλιξη). Ίσως η μόνη και ακριβής λύση να είναι η υποβολή αιτήματος έγκρισης για κατεδάφιση (χωρίς κατηγορία) και ταυτόχρονα (ή λίγο πριν ώστε να γίνει η εσωτερική συσχέτιση των αιτήσεων) αίτημα νομιμοποίησης κατ.2 για να εμπλακεί η υπηρεσία ώστε να συνεξετάσει τις υποθέσεις. Πάντως το λεκτικό στην έγκριση των εργασιών κατεδάφισης περιλαμβάνει σαφώς το άρθρο 106, οπότε θα μπορούσε να το εννοεί και με τη γενική του έννοια (δηλαδή των νομιμοποιήσεων γενικά). Πρακτικά, όπως λέει και η danaikaterina, το χειρότερο όλων είναι η σχεδόν άρνηση των ΥΔΟΜ να κάνουν τις αυτοψίες για την κατ.2. Ας όψεται η μοιραία επιλογή (ή σκόπιμη υποχώρηση) ώστε να μην υπάρξουν τα Παρατηρητήρια πριν την εφαρμογή του νέου νόμου ...

Και εγώ για την κατηγορία απάντησα. Ακόμη και νομίμως υφιστάμενο να είναι, αν πας με κατηγορία 1 για την κατεδάφιση θα αναζητηθούν τα στοιχεία της νομιμότητας ολόκληρου του ακινήτου. Εκεί δεν θα έχεις στοιχεία για τα προς νομιμοποίηση, οπότε θα οδηγηθείς σε υπαγωγή για νομιμοποίηση. Όταν θα θέλεις να βάλεις όμως τη νομιμοποίηση αυτή θα είναι κατηγορία 2. Επομένως στο ηλεκτρονικό αίτημα για άδεια κατηγορίας 2 θα αναφέρεις στο διάγραμμα κάλυψης και την κατεδάφιση που θα κάνεις. Άρα και για τα δύο έχεις κοινό αίτημα κατηγορίας 2 για την αυτοψία που θα περιλάβει και την υλοποίηση της κατεδάφισης. Ο εναλλακτικός τρόπος θα ήταν μια κατεδάφιση με κατ.1 αφού υπάρξει πρώτα η υπαγωγή προς νομιμοποίηση για στοιχείο νομιμότητας. Υλοποίηση της κατεδάφισης και κλείσιμό της με ελεγκτή πριν την νομιμοποίηση και εντός χρονικών περιθωρίων και μετά απλή νομιμοποίηση κατηγορίας 2. Φαίνεται όμως πιο γραφειοκρατικό ... Σε κάθε περίπτωση μια προέγκριση της κατεδάφισης, με τον τυπικό τρόπο, στην ΥΔΟΜ θα σου πει οριστικά και τι είναι νόμιμο γι' αυτούς.

Το πρώτο το λέει το ίδιο το άρθρο 116 του νόμου, οπότε παρέλκει η γνώμη του μέλους της επιτροπής ή κάποια ανάλογη εμπειρία. Το δεύτερο, εκτός του ότι στο νόμο δεν υπάρχει κάπου η απαίτηση, είναι και αποτέλεσμα κοινής λογικής αφού μια τεχνική έκθεση συμμόρφωσης δεν είναι και αρχιτεκτονική μελέτη.

Εκτός του ότι συγχέεις τις έννοιες πέργκολα-στέγαστρο-κάλυψη, δεν διαβάζεις σωστά το ΠΔ 270Δ. Το 10% ισχύει μόνο για τους γενικούς όρους εκτός σχεδίου, στα παρακάτω άρθρα εξειδικεύεται ανά χρήση. Άρα δεν μπορεί να έχει γενική ισχύ και ο συλλογισμός σου.