zervasgr

Θα έλεγα συνάδελφε να αυξήσεις λίγο το πάχος στα 20 εκ., και να χρησιμοποιήσεις μικρότερες διαμέτρους οπλισμού, π.χ. συνδετήρες Φ8/10 και 10Φ14 ( 5 άνω και 5 κάτω) στο σενάζ. Κοίταξε επίσης μήπως θα μπορούσες να "κρύψεις" το κούτελο του σενάζ χτίζοντας πρώτα στην εξωτερική παρειά μια σειρά πέτρες (φαντάζομαι πως έχεις ορατή λιθοδομή) και να καλουπώσεις μόνο εσωτερικά και βέβαια και την μαρκίζα (αν υπάρχει). Μη ξεχάσεις την τοποθέτηση στις γωνίες πρόσθετου γωνιακού οπλισμού σύνδεσης των σενάζ.

Έκανα λοιπόν υπομονή, διάβασα με προσοχή τις απαντήσεις, και έμεινα άφωνος. Πρώτα απ' όλα από τη στάση των διαχειριστών στην έμμεση διαφήμιση των συγκεκριμένης προέλευσης ξύλινων σπιτιών, με ταυτόχρονη απόρριψη όλων των αλλοφύλων. Μετά από την άποψη ορισμένων συναδέλφων ότι το κόστος των 1000 € περίπου αποτελεί λογική τιμή για αξιοπρεπή ποιότητα κατασκευής. Δεν ξέρω βέβαια αν η τιμή αυτή περιλαμβάνει θέρμανση, ντουλάπια κουζίνας και υπνοδωματίων, πλήρες λουτρό, τζάκι κλπ. Αλλά και έτσι ακόμη, πως να συγκρίνω αγαπητοί συνάδελφοι το κόστος αυτό με το οποίο αγοράζω κάτι με σύντομη ημερομηνία λήξης με το ελαφρά μεγαλύτερο, έστω 1200 €, μιας συμβατικής κατασκευής? Η καταγωγή μου είναι από Φωκίδα, όπου και βρίσκομαι τακτικά λόγω δουλειάς, και καταλύω κάποιες φορές στο πέτρινο διώροφο πατρικό σπίτι της μητέρας μου, χτισμένο το 1910 σε ένα ορεινό χωριό. Πέντε γενιές έχουν χρησιμοποιήσει το σπίτι αυτό σαν μόνιμη κατοικία παλιότερα και στις διακοπές τους τώρα. Το ίδιο ισχύει για το πατρικό του πατέρα μου, χτισμένο το 1928 σε άλλο χωριό. Μήπως τελικά περνάμε σιγά-σιγά σε άλλους τρόπους κοινωνικής και οικογενειακής συμπεριφοράς? Είναι τάχα όνειδος για τη σημερινή οικογένεια να κληροδοτήσει στα παιδιά της μια οικογενειακή στέγη ή ,αν μπορεί, και κάποια εξοχική κατοικία? Απ΄ότι είδα όλα αυτά τα χρόνια από τους πελάτες μου κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Που μας αφήνει αυτό λοιπόν? Να δείχνουμε στα παιδιά μας κάποιο νεότευκτο ξύλινο παράπηγμα και να αισθανόμαστε περήφανοι για το τι μέλλεται να χαρούν? Φοβάμαι πως είναι απλώς μόδα. Σαν τα αυτοκίνητα κάμπριο, τις ξυρισμένες καράφλες, τους emo και τα γυναικεία γυαλιά ηλίου τύπου κουκουβάγιας. Το τζάκι μου δεν χρειάζεται να κάνει πολύ υπομονή. Περιμένει αδηφάγο τα προ μερικών ετών ανεγερθέντα ξύλινα. Και είναι από παλιόξυλα τα άτιμα. Δεν είναι δρυς, πουρνάρι, πλατάνι, ελιά ή κυπαρίσσι. Ούτε τα κάρβουνά τους δεν αξίζουν. Ευχαριστώ, δεν θα πάρω. Και με γειά οι ντίζες.

Απορίες : 1. Μέτρα για τα κουφώματα παίρνει κανείς αφού το σπίτι "κάτσει" ? 2. Η ενδεχόμενα εσωτερική σκάλα χαράζεται αφού το σπίτι "κάτσει" ? 3. Το "κάτσιμο" σταματά ακαριαία στον ένα μήνα ή ακολουθεί μια ασυμπτωτική καμπύλη? 4. Πως πετυχαίνουμε συνθήκες Σιβηρίας στην ηλιόλουστη Ελλάδα μας? 5. Η απλή συντήρηση κάθε 7-10 χρόνια είναι πράγματι απλή? 6. Γιατί τα χωριά των ορεινών μας όγκων είναι χτισμένα από πέτρα ( ενώ το δάσος ήταν δίπλα τους και το νταμάρι απείχε )? Εξηγούμαι: Δεν υποστηρίζω ούτε καταδικάζω τη δόμηση με ξύλο, και κυρίως δεν "προμοτάρω" (που πήγε άραγε το "προωθώ") άλλους τρόπους κατασκευής. Είμαι παλιός μηχανικός (με τη σύνταξη ορατή στο βάθος), και έμαθα να σέβομαι τους παραδοσιακούς τρόπους κατασκευής όλων των λαών, και πάνω απ' όλους του δικού μας. Είναι προσαρμοσμένοι, με εμπειρία αιώνων πίσω τους, στις απαιτήσεις του περιβάλλοντός τους και στα υλικά της περιοχής τους. Π.χ. Ζαγόρια - Πήλιο - Κυκλάδες κλπ. Δεν δέχομαι λοιπόν επ' ουδενί την μεταφορά του Φινλανδικού παραδοσιακού τρόπου κατασκευής στο ορεινό τοπίο της χώρας μας και μάλιστα με τον μανδύα της "σύγχρονης" τεχνολογίας με μόνο στόχο το εμπορικό κέρδος των εισαγωγέων. ( Ας αφήσουμε δε το γεγονός του δραστικού περιορισμού της εγχώριας απασχόλησης ). Από αισθητική δε, όταν ζεις σε τόπο που το λιτό και απέριττο κυριαρχούσε, είναι σαν φορτηγά του Πακιστάν με χιλιάδες μπιχλιμπίδια κρεμασμένα ατάκτως. Φαντάζομαι δε τον παλιό λαϊκό μάστορα να λέει καμαρωτά στον ιδιοκτήτη του πέτρινου σπιτιού που μόλις τελείωσε ότι θα "κάτσει" 10-15 εκατοστά σε ένα μήνα, και πως θα ξαναπεράσει να "σφίξει" τις ντίζες! Αμέσως μετά θα βρισκόταν κρεμασμένος ανάποδα στα πάτερα της στέγης, προς γνώση και συμμόρφωση! Αιδώς Αργείοι!

Έτσι, σαν σκέψη μόνο. Μήπως θα ήταν οικονομικότερο και ασφαλέστερο να κοπεί τμήμα της πλάκας οροφής ισογείου πάνω από το τελικό σημείο τοποθέτησης του μηχανήματος, να χρησιμοποιηθεί γερανός "θηρίο" και να κλείσει μετά το άνοιγμα ενδεχομένως με μιά σύμμικτη κατασκευή ή με στέγη που θα μπορούσε να απομακρυνθεί ξανά στο μέλλον? Πολύ με ανησυχεί αυτή η υποστύλωση πάνω σε άγνωστης ουσιαστικά έδρασης δάπεδο υπογείου. Κι αν υπάρξει (χτύπα ξύλο) αστοχία την ώρα της μεταφοράς? Χαιρέτα μας τον πλάτανο!! Στη θέση σου αγαπητέ συνάδελφε θα είχα ήδη φωνάξει τα συνεργεία αδιατάρακτης κοπής, προφυλάσσοντας το στομάχι μου από έλκος και τις νύχτες μου από αγρυπνίες, εκτός κι αν υπάρχουν άλλες περιοριστικές παράμετροι.

Apple II. Σωτήριον έτος 1980! Κασέτα κι άγιος ο θεός, 16 kb μνήμη. Στατικά προγράμματα με τα χεράκια μου, μαθαίνοντας ταυτόχρονα basic. Νιάτα όμως φίλτατοι!!

Η μελέτη εφαρμογής είναι αυτή που περιλαμβάνει σχεδιασμένα και προαποφασισμένα όλα εκείνα που συνήθως στην φάση κατασκευής συζητάς και συναποφασίζεις με τους ιδιοκτήτες και τα διάφορα συνεργεία. Σκυροδέματα, δάπεδα, κουφώματα, τοίχους, μονώσεις, οροφές, ποδιές και πρέκια, και γενικά κάθε τι που αφορά την κατασκευή σε λεπτομέρειες 1:10 ή και 1:5, αναλυτικές προμετρήσεις και ίσως και χρονικό προγραμματισμό ( όχι το διάγραμμα Gantt της άδειας, αλλά τουλάχιστον PERT-CPM με σημεία ελέγχου χρονιά και οικονομικά ).

Πριν 25 περίπου χρόνια έκανα προσθήκη εξώστη μήκους περίπου 10 μ. Ήταν ουσιαστικά διαπλάτυνση υπάρχοντος εξώστη από το 0.60μ στο 1.40μ. Χρησιμοποίησα φουρούσια ( ανα 3μ περίπου) των οποίων ο οπλισμός ( από ST37 Φ20 ) διαπέρασε τη δοκό και αγκυρώθηκε στο εσωτερικό σε διάτρητο χαλύβδινο έλασμα (κοινώς λαπάτσα) πάχους 10 mm. Η αγκύρωση έγινε με παξιμάδια Μ20 και τσίμπημα με ηλεκτροσυγκόλληση. Ο κλωβός των οπλισμών είχε προκατασκευασθεί και είχαν βέβαια κοπεί και τα σπειρώματα. Μετά την τοποθέτηση των φουρουσιών καλουπώθηκε και η πλάκα, με κύριο οπλισμό στο μήκος της (παράλληλα με τη δοκό). Η όλη κατασκευή άντεξε όχι μόνο την καθημερινή χρήση αλλά και μερικούς ισχυρούς σεισμούς ( πχ. Αιγίου 1995 ) χωρίς το παραμικρό πρόβλημα. Προσωπικά δεν εμπιστεύομαι τις ρητίνες σε βάθος χρόνου, αποφεύγω δε να τις χρησιμοποιώ σε διαρκή εφελκυστική ένταση. Στην παραπάνω περίπτωση είχα σαν σύμμαχό μου μια ισχυρή δοκό (30/70 αν θυμάμαι καλά) και πυκνά τοποθετημένα υποστυλώματα.

Προσωπικά ( για να στείλω σχέδια σε πελάτες που βέβαια δεν έχουν autocad ), τα εξάγω σαν .wmf και φαίνονται και τυπώνονται ολοκάθαρα στο Windows File and Fax Viewer ( το default viewer των windows ).

Η πολεοδομία ζητά συνήθως η πληρωμή της επίβλεψης να έχει γίνει με το συντελεστή λ της περιόδου που έγινε η κατασκευή ( και μερικές με το τρέχον λ ). Επί πλέον στο διάστημα από το 2003 και εντεύθεν άλλαξαν οι αμοιβές των μηχανικών. Ζήτησε από το μηχανικό σου να αιτιολογήσει τα επί πλέον χρήματα που ζητά, κι αν έχεις αμφιβολίες πήγαινε καμαρωτός στην πολεοδομία με τα χαρτιά που ανέφεραν οι συνάδελφοι. Έτσι κι αλλιώς δική σου δουλειά είναι. Εκεί θα διαπιστώσεις τι απαιτείται από πλευράς αμοιβών, φορολογικών κλπ.

Ο συνάδελφος ΑΡΗΣ ΧΑΝΙΑ έχει δίκιο. Μεγάλωσε λίγο το πέλμα πρός το βάθος της σκάλας (να φτάσει περίπου τα 0.50 m ), άνοιξε τρύπες Φ16 ανά 20 cm σε δύο σειρές, πάκτωσε μέσα τους με εποξικά σίδερα Φ14, υπολόγισε την σκάλα σου με απλή έδραση στο σημείο αυτό και είσαι έτοιμος. Δέν χρειάζεται να οπλίσεις σαν δοκό το πέλμα.

Φίλη Evaki, δεν διευκρινίζεις αν έχεις προχωρήσει στην κατασκευή του γεμίσματος των δαπέδων για το πλακάκι. Αν ναι, τότε γίνεται να τοποθετηθεί εκ των υστέρων μεταλλικό λούκι, με κάποια ταλαιπωρία βέβαια. Αν όχι, θα πρέπει να ξέρεις ακριβώς το ύψος που θα φτάσει το δάπεδο, πράγμα από πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο ( λίγο στραβή η πλάκα, λίγο ο υδραυλικός που δεν έχωσε βαθιά το σιφόνι δαπέδου, κάτι οι σωληνώσεις του καλοριφέρ κλπ. ) Στην οροφή τα πράγματα είναι ευκολότερα. Αλλά νομίζω πως μιλούσες μόνο για σοβατεπί. Υπάρχει λοιπόν λόγος που το σοβατεπί μπαίνει μετά το τελείωμα των δαπέδων και όχι πριν. Προσωπικά, που επίσης σιχαίνομαι το σοβατεπί από πλακάκια, χρησιμοποιώ (κύρια στις ιδιωτικές κατοικίες βέβαια ), σοβατεπί από Iroko, με κατάλληλη προεργασία από πριν - ακόμη και το βερνίκι του -. Αποτέλεσμα εξαιρετικά εντυπωσιακό, με την προϋπόθεση γήινων γενικά αποχρώσεων στα πλακάκια και στους τοίχους.

Ο Apple είναι το μοναδικό μηχάνημα που έχω κρατήσει απ' όλα αυτά τα χρόνια. Χτίστηκε τότε σταδιακά : από το κασετόφωνο πέρασα σε disk drives, μπήκε κάρτα applesoft με άλλα 16 kb μνήμης με ενσωματωμένη την basic, (που μέχρι τότε φορτωνόταν χωριστά), κι έφτασε η μνήμη συνολικά τα 64 kb! Μεγαλεία σας λέω! Κι όπως λέει κι ο συνάδελφος Camelot, απέραντη οικονομία στον προγραμματισμό. Χώρος για φλυαρίες δεν υπήρχε, και οι αλγόριθμοι, ακόμη και για λόγους ελέγχου και διορθώσεων, έπρεπε να είναι ξεκάθαροι. Ηρωικές εποχές, καθώς έπρεπε ταυτόχρονα να συντηρείς νεότευκτη οικογένεια και να στεριώνεις το μέλλον σου. Κι όμως... θα αντάλλασσα ίσως τα πάντα για τον Apple και τα νιάτα που τον συνόδευαν...

Έλα όμως που υπάρχουν και παππούδες τεχνοφρικιά!! Αισίως στα 56 μου με πρώτο computer ένα Apple II το 1980, κασέτες με τα χειροποίητα προγράμματα της δουλειάς και τρομακτικό κόστος για οποιαδήποτε αναβάθμιση. Π.χ. δισκέτες 5 1/4" των 120 kb 1000 δρχ εκάστη. 12.000 δρχ τα 16 kb μνήμης. ( kilobyte μη ξεχνιόμαστε!) :shock:

Σε γενικές γραμμές πάντως συνάδελφε, αυτό που έχουμε πάντα κατά νου είναι να δημιουργούμε με την τοποθέτηση των οπλισμών μας ( και αναφέρομαι στους εφελκυόμενους ) συνθήκες διαξονικής τουλάχιστον θλίψης στο σκυρόδεμα από τον οπλισμό. Αποφεύγουμε όσο γίνεται τις από τον οπλισμό μεταδιδόμενες στο σκυρόδεμα εφελκυστικές τάσεις. Έτσι η απάντηση του συνάδελφου Παναγιώτη για την αγκύρωση των άνω οπλισμών της σκάλας είναι απόλυτα σωστή, καθώς δημιουργεί βρόχο που θλίβει το μπετόν. Κατά τον ίδιο τρόπο θα οπλιζόταν πρόβολος που θα είχε υψομετρική διαφορά ( κατά ένα σκαλοπάτι ας πούμε ) από την εσωτερική πλάκα, μόνο που στην περίπτωση αυτή πρέπει ο οπλισμός να καμφθεί ακόμη μια φορά προς την εσωτερική πλάκα και να αγκυρωθεί μέσα της.

Επικοινώνησε και εδώ : www.interform.gr Θεσσαλονίκη. Φίλοι παλιοί κι αδερφικοί απ' το στρατό. Εταιρεία που ασχολείται με περίπτερα εκθέσεων. Πές τους το username μου. Θα καταλάβουν.

Συνάδελφε iliekater Ότι και να πω, όσες ευχαριστίες και να προσθέσω σ' αυτές των άλλων συναδέλφων, δεν φτάνουν. Κατέβασα προχθές το FreeCad και έμεινα με το στόμα κρεμασμένο !!! Συγχαρητήρια για την εξαίρετη δουλειά, για το κόπο και το χρόνο που διέθεσες κάνοντας τη δουλειά μας πιο ευχάριστη, και την απλόχερη προσφορά σου. Πιστεύω πως άνθρωποι σαν κι εσένα σπανίζουν πια. Να είσαι πάντα καλά, δημιουργικός και ευτυχής. Υ.Γ. Το εγκατέστησα σε Autocad 2005. Δουλεύει υπέροχα. Τα ελληνικά στις εντολές άψογα. Και πάλι μπράβο και ευχαριστώ.

Φίλη Sofi πρέπει να αλλάξεις στο Excel τα macro security settings. Πηγαίνεις διαδοχικά : Tools - Options - Security - Makro security - security level και τσεκάρισε το Low. Πιστεύω πως το πρόβλημα θα λυθεί.