georgios_m

κι όχι απλά δουλειά, θέλει πρακτική άσκηση. δηλαδή κάτι εποικοδομητικό, όχι ότι να' ναι..

Καλά, βρείτε του εσείς λοιπόν ένα πρότζεκτ που να μη στηρίζεται στο διάβασμα.. κι εγώ μιλώ για ελλάδα, όχι παγκοσμίως...

Υπάρχει καμία κάτοψη? Γιατί από αυτές τις φωτό δε καταλαβαίνεις από πού αρχίζει και πού τελειώνει..

Συγχαρητήρια! Ξεκίνα και πάλι τις σπουδές, το μέλλον είναι στην έρευνα, η δουλειά έξω έχει τελειώσει.

Σε διεθνές επίπεδο ούτε τους μεν, ούτε τους δε μπορούμε να ανταγωνιστούμε διότι δεν είμαστε όσο φτηνοί είναι οι πρώτοι, ούτε τόσο καλοί όσο οι δεύτεροι. Μπορούμε όμως να είμαστε πολύ καλοί σε τοπικό επίπεδο διότι υπεισέρχεται και το κόστος μεταφοράς. Ένα διαλυτήριο πλοίων μπορεί να αναδειχθεί και σε έργο προστασίας του περιβάλλοντος, μαζεύοντας παράλληλα και τα παλιοσίδερα της αθήνας.

Κανονικά ο νόμος θα έπρεπε να αναφέρει ονομαστικά ποιά είναι τα τμήματα των οποίων οι απόφοιτοι θα εξασκούν το επάγγελμα του αρχιτέκτονος, του τοπογράφου και του πολιτικού μηχανικού. Όχι να μας μιλάει για διπλώματα και σαχλαμάρες.

1) ίσως δεν είναι ακόμα τόσο αναγνωρισμένος ο τίτλος του. όταν θα είναι θα έχει και δικαιώματα. 2) δεν έχει σπουδάσει μόνο ένα αντικείμενο, μιας και πρόκειται περί υπο-αντικειμένων της ευρύτερης επιστήμης του, αδιάρρηκτα συνδεδεμένων μεταξύ τους. αυτός που σπούδασε μόνο το ένα έχει καταβάλει μόνο αυτό το ποσοστό της προσπάθειας. κατάλαβέ το, ο πολυτεχνικός χαρακτήρας των σπουδών είναι σα να έχεις σπουδάσει παράλληλα 5 - 6 μικρές σχολές του τύπου που περιγράφεις. αλλά και τα τεϊ δε βλέπω να έχουν πιο εξειδικευμένο χαρακτήρα. πχ κι εσύ ηλεκτρολογία σπούδασες, όχι κάποια υποειδικότητα της ηλεκτρολογίας στην οποία να έχεις εξειδικευτεί περισσότερο από έναν πολυτεχνίτη ηλεκτρολόγο.

Τώρα δηλαδή εσύ εννοείς προστατευτισμό το να πρέπει να έχεις κάποιο αναγνωρισμένο τίτλο σπουδών για να ανοίξεις τεχνικό γραφείο?

Πρόκειται για πρόβλημα βελτιστοπίησης. Αν το ρίσκο της επένδυσης στη δουλειά του μηχανικού είναι τέτοιο ώστε ο κόσμος να αποφεύγει να γίνει μηχανικός και τελικά οι λίγοι που το τολμούν είναι πανάκριβοι, τότε ένας προστατευτισμός μπορεί να αυξήσει την προσφορά υπηρεσιών και να ρίξει τις τιμές, να ενισχύσει την οικονομική δραστηριότητα και να δημιουργήσει θέσεις εργασίας. Από ένα σημείο προστατευτισμού και πάνω, οι τιμές μπορεί να αυξάνονται και πάλι, άρα δε χρειάζεται περισσότερος. Έχει μεγάλη σημασία το γεγονός ότι οι δουλειές του μηχανικού έχουν κυμαινόμενη ζήτηση και σε μια περίοδο μεγάλης ζήτησης οι μηχανικοί που θα υπάρχουν να μην επαρκούν και να μη προλαβαίνουν να εκπαιδευτούν εγκαίρως κι άλλοι. Η κοινωνία λοιπόν φροντίζει να τους συντηρεί και για τέτοιες στιγμές, ώστε να τους έχει άμεσα διαθέσιμους. Το κόστος συντήρησης εν μέρει καλύπτεται κι από τα λεφτά που καταβάλλουν για να αποκτήσουν και να διατηρήσουν τις άδειες ασκήσεως επαγγέλματος (πχ υψηλές ασφαλιστικές εισφορές). Στο τέλος της ενεργού ζωής τους επειδή σίγουρα θα έχει μεσολαβήσει κάποιο στάδιο αναδουλειάς (όπως πχ το σημερινό), η υποχρεωτική διατήρηση της επιχείρησής τους λόγω και της δυσκολίας να κάνουν ξαφνικά κάτι άλλο, μπορεί να φέρει πίσω τα λεφτά που τους έχουν δοθεί. Εξαρτάται λοιπόν από το πόσο τους χρειαζόμαστε και πόσο ακριβοί θέλουν οι ίδιοι να είναι. Όσο πιο πολύ τους χρειαζόμαστε, τόσο εκείνοι θα ακριβαίνουν και θα δημιουργούν σωματεία απαιτώντας πράγματα, όπως πχ τον προστατευτισμό. Αυτά που απαιτούν θα πρέπει να είναι εφικτά, αλλιώς και να θέλει η κοινωνία δε θα μπορεί να τους τα δώσει και έτσι θα ρίχνουν και πάλι τις αξιώσεις τους. Σε κάθε περίπτωση επέρχεται ισορροπία και η ζωή συνεχίζεται.

Δεν είναι λιγότερο άνθρωποι αλλά η δουλειά τους δεν απαιτεί τόσο μεγάλα κεφάλαια γνώσεων, κυρίως όμως οικονομικά, πχ το κόστος εξοπλισμού μιας κατασκευαστικής εταιρείας με μηχανήματα. Ο προστατευτισμός των βιομηχανικών (όπως και των γεωργικών) δραστηριοτήτων πουθενά δεν έχει σταματήσει, απλά περνάει φάσεις ανάλογα με τις ανάγκες. Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων δεν είμαι υποστηρικτής αλλά ούτε και πολέμιος του προστατευτισμού. Απλά τον περιέγραψα.

Ντάξει, τώρα που έχουν μια στρατιά από άνεργους μηχανικούς δεν υπάρχει λόγος να τους προστατέψουν.

1) μα υπάρχει η δυνατότητα να πας απευθείας στο διδακτορικό χωρίς μεταπτυχιακό. 3) Στη δική μου σχολή για την περίοδο 2000 - 2005, παρά τη δυσκολία, είχαμε συντριπτικά ποσοστά στον τομέα δομοστατικής και ελάχιστα παιδιά στους άλλους τομείς που αν δε συνδύαζαν ανά 3-4 τις υπόλοιπες ειδικότητες δε θα μπορούσαν να λειτουργήσουν. Επιπλέον τα μαθήματα εξειδίκευσης ήταν μόνο 8, που σημαίνει ότι όλες οι γνώσεις ήταν συγκεντρωμένες στο γενικό πρόγραμμα και λίγα πράγματα έμεναν να μάθεις μόνος σου στον τομέα και αυτά ήταν κυρίως ερευνητικής φύσεως. Και ακόμα και οι στατικάριοι στα γενικά μαθήματα στατικής δυσκολεύονταν, παρά στα εξειδίκευσης. Ο ανταγωνισμός προστατεύεται με τη διάταξη που δε σου επιτρέπει να ασχολείσαι ταυτόχρονα με μελέτες σε περισσότερες από δύο κατηγορίες και νομίζω ότι δεν είναι οι σπουδές του τομέα που σε κάνουν γνώστη του μελετητικού αντικειμένου, αλλά η πολυετής εμπειρία σε πραγματικά έργα. Ως προς τις κατασκευές, αυτές είναι κυρίως δομοστατικής φύσεως και ελάχιστα έχουν να κάνουν με γνώσεις που απαιτήθηκαν στη μελέτη. Πχ ο συγκοινωνιολόγος έχει να κάνει κυρίως με κυκλοφοριακές μελέτες οι οποίες δεν ενδιαφέρουν καθόλου αυτόν που θα στρώσει τελικά την άσφαλτο και αύριο μπορεί να σκυροδετήσει ένα φράγμα ή να ρίξει μια λιθορριπή για κυματοθραύστη. @ατσαλόβεργας, ο επαγγελματικός προστατευτισμός είναι μια συμφωνία μεταξύ των επαγγελματιών και της υπόλοιπης κοινωνίας ο οποίος πηγάζει από την ανάγκη της κοινωνίας να προσελκύσει επαγγελματίες για να κάνουν μια δουλειά που χρειάζεται οπωσδήποτε αλλά απαιτεί πολύ μεγάλο κόστος επένδυσης σε γνώσεις και εξοπλισμό ώστε κάποιος να το ξοδέψει χωρίς να είναι σίγουρος ότι θα πιάσει τόπο.

1) Περισσότερα μόρια από ποιόν? Όλων μαζί τα μόρια θα αυξηθούν το ίδιο, άρα μηδέν εις το πηλίκο. Μόνο σε μια αύξηση μισθού μπορεί να οδηγήσει αυτή η αναγνώριση. Κανένα όφελος στον άνεργο διπλωματούχο δε προσφέρει προς το παρόν. 2) Ε, αν χωρίς αυτό το μάστερ δεν έχουν κανένα εργασιακό δικαίωμα, τότε στην ουσία έχουν μετατραπεί σε πολυτεχνεία. 3) Καθόλου δε θα μειωθεί η ανεργία, ούτε καν των στατικάριων που είναι και οι περισσότεροι και μάλλον από μη στατικές εργασίες ζουν όλοι. Οι δε άλλες ειδικότητες θα εξαφανιστούν τελείως διότι δε θα το ρισκάρει κάποιος να σπουδάσει μόνο αυτές αν δεν έχει στρωμένη δουλειά, αλλά και όσοι έχουν στρωμένες δουλειές θα είναι τόσο λίγοι που δε θα επαρκούν για να λειτουργήσει τμήμα και έτσι και το τμήμα θα κλείσει και θα σταματήσει και κάθε πρόοδος στον τομέα αυτό. Κι αν κάποιος στατικάριος είναι πιο καταρτισμένος από τους άλλους στη στατική αλλά και λιγότερο καταρτισμένος από εκείνους σε όλα τα άλλα, τότε κατά τη γνώμη μου είναι κακός πολιτικός μηχανικός και κακή η σχολή που του έδωσε μονομερή κατάρτιση και κουλτούρα. Η επιστήμη του πολιτικού μηχανικού είναι επιπέδου system of systems engineering και ο χαρακτήρας αυτός θα πρέπει να ενισχυθεί, όχι να καταργηθεί κι άλλο. @Στάβμαν, ο επαγγελματικός προστατευτισμός συνοδεύεται κι από εξίσου ισχυρές υποχρεώσεις και δεσμεύσεις, οπότε η κοινωνία βγαίνει περισσότερο κερδισμένη από τον ίδιο τον προστατευόμενο. Δεν είναι κακό λοιπόν αυτό που ζητά ο γεώστε, ασχέτως αν δε συμφωνώ. Διότι αν ο άλλος δεν έχει σίγουρη εξασφάλιση για ποιό λόγο να κάτσει να σπουδάσει και να δουλέψει? Κάνει κάτι άλλο ή φεύγει προς μια άλλη χώρα που του δίνουν περισσότερα. Κι αν κάποιος προστατευτισμός δημιουργήσει στρέβλωση στην αγορά, η αγορά είναι πιο δυνατή και θα αυτορυθμιστεί.

Και τί είδους νομική ισχύ θα μπορούσε να έχει? Αφού το έχουμε όλοι. Νομική ισχύ θα είχε νόημα να έχει αν διαγωνιζόμασταν για την ίδια δουλειά και με αποφοίτους άλλων ειδικοτήτων (πχ των τεϊ) που δεν αναγνωρίζονται ως μάστερ και να είχαμε εξ ορισμού τα μόρια ενός μεταπτυχιακού και να πιάναμε και τις δικές τους θέσεις. Αναφέρομαι σε μόρια διότι αυτό πρακτικά μόνο στο δημόσιο θα μέτραγε. Και επειδή δε θα ξαναδιοριζόταν κανένας τεχνολόγος οι 2 βαθμίδες δεν ενοποιήθηκαν στην πράξη, οπότε ήταν μια ανώδυνη αναγνώριση που αποδεικνύει ότι οι τεχνολόγοι είναι οι ευνοημένοι της υπόθεσης. Το σπάσιμο πάλι των κύκλων σπουδών θα στερούσε οριστικά από τα τεϊ την ελπίδα απόκτησης δικαιωμάτων διότι αυτά θα μεταφέρονταν στο μάστερ και έτσι θα υποχρεώνονταν να μετατραπούν σε πολυτεχνεία. Πάλι λοιπόν το σύστημα προστατεύει τους τεχνολόγους αφήνοντάς τους έστω και άτυπα να εργάζονται κανονικότατα σε ένα επαρκές πεδίο εργασιών, που λίγοι διπλωματούχοι το ξεπερνούν αξιοποιώντας τις δυνατότητες του διπλώματος. Μήπως λοιπόν το λόμπι είναι των τεχνολόγων και όχι των διπλωματούχων? Μήπως όλα αυτά τα διευθύνει ένα ευρύτερο λόμπι που επιθυμεί την κατάργηση της μεσαίας τάξης απαξιώνοντας τα πτυχία και τις γνώσεις και μετατρέποντας τους νέους επιστήμονες σε περιθωριακούς εργάτες? Γι' αυτό επιμένω στη σημασία που έχει η διαδικασία εισαγωγής στις σχολές, ώστε ο μαθητής που από μικρός διαβάζει και αγωνίζεται να επιβραβεύεται και να προστατεύεται από την αναξιοκρατία. Πρέπει να υπάρχει ομοιογένεια (ακόμα και μεταξύ των πολυτεχνικών) και καλο θα είναι να μπει και ένα πλαφόν βαθμολογίας (πχ άνω του 17 - 18) ώστε να αποφεύγεται το φαινόμενο επαρχιακές σχολές με μικρή ζήτηση να γεμίζουν από μέτριους μαθητές σε σχέση με τις αντίστοιχες της πρωτεύουσας. Για να μη ξαναπαρατηρηθεί το φαινόμενο εισαγωγής πτυχίων από το εξωτερικό τα πλαφόν αυτά θα πρέπει να ισχύουν και για όσους θέλουν να φέρουν ξένο πτυχίο στην ελλάδα. Θα γίνονται δεκτοί μόνο αν ως μαθητές είχαν πιάσει το πλαφόν. Έτσι από το εξωτερικό θα μας επιστρέφουν μόνο όσοι πήγαν να σπουδάσουν σε πανεπιστήμια επιπέδου κι όχι όσοι δε πέρασαν πουθενά... Το ζήτημα κάποιων που απέτυχαν στις εξετάσεις ενώ άξιζαν καλύτερο βαθμό μπορεί να λυθεί με δικαιότερες εξετάσεις στις οποίες καλό θα ήταν να υπάρχουν και τεχνικά μαθήματα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ξαναλειτουργήσουν τα τεχνικά λύκεια μόνο που τώρα θα απευθύνονται στους υποψήφιους μηχανικούς και θα έχουν τις ανάλογες απαιτήσεις. Αυτό με τη διάσπαση των κατευθύνσεων δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία διότι στην πράξη είναι αδύνατο να ασχοληθείς με όλες και αν τυχόν γίνει κάποια μετάβαση θα έχεις το χρόνο να μάθεις τις λεπτομέρειες που δε γνωρίζεις. Εκτός από τα οικοδομικά έργα, όλα τα άλλα είναι πάντα δημόσια και απαιτούν ούτως ή άλλως μελετητικό πτυχίο που δε μπορείς να έχεις πάνω από δύο. Έχεις πρόχειρο κανένα πλάνο χωρισμού ειδικοτήτων για να δούμε τι ακριβώς εννοείς?

Οκ, σωστότερη λέξη το παράλληλοι τομείς. Δηλαδή καμία σχέση το ένα με το άλλο και κανείς δεν επιτρέπεται να λοξοδρομήσει από τη μέχρι τώρα πορεία του. Οι διπλωματούχοι τη δουλειά τους και οι τεχνολόγοι τη δικοί τους. Θα είναι τόσο ισότιμοι όσο ο μαθηματικός με το φυσικό, πχ μπορεί να έχουν τα ίδια εργασιακά δικαιώματα αλλά όχι επαγγελματικά. Εξ άλλου η μη ισότητα φαίνεται κι από τους διαφορετικούς κωδικούς που έχει το κάθε πτυχίο ΠΕ το ένα, ΤΕ το άλλο.. Εγώ δε λέω ότι τα πολυτεχνεία είναι οπωσδήποτε ανώτερα γιατί αυτό είναι υποκειμενικό. Πχ για κάποιον ανώτερο πτυχίο είναι αυτό που του δίνονται πιο πολλές θέσεις στο δημόσιο και από αυτή την άποψη τα ατεϊ μπορεί να είναι ανώτερα. Οπότε μια εξομοίωση μπορεί να ανοίξει την πόρτα στους πολυτεχνίτες σε περισσότερες θέσεις στο δημόσιο κι αυτό ίσως να είναι και καλύτερο από την απώλεια της αποκλειστικότητας κάποιων δικαιωμάτων που έτσι κι αλλιώς βρίσκονται σε αδράνεια..

Το ότι γίναμε ανώτατη εκπαίδευση δε σημαίνει ότι παίρνουμε το ίδιο πτυχίο. Απλά η διαβάθμιση μεταφέρθηκε εντός της ανώτατης βαθμίδας. Εξ άλλου υπάρχουν δεκάδες ανώτατες σχολές που δεν έχουν επαγγελματικά δικαιώματα.

Καλά, τώρα αρχίσαμε να λέμε σαχλαμάρες. Άκου να διωχθούν όσοι διπλωματούχοι πήραν μεταπτυχιακό επειδή εξαπάτησαν το δημόσιο! Και να κλείσει και το πανεπιστήμιο που χορήγησε πλαστούς τίτλους! Κατ' αρχάς, τα μεταπτυχιακά αυτά χρησιμεύουν μόνο για εσωτερική κατανάλωση, δεν αδικήθηκε κάποιος μη πολυτεχνίτης από πολυτεχνίτη με μεταπτυχιακό. Οπότε άστο να το λύσουμε μεταξύ μας αν πρέπει απο δω και μπρος τα μεταπτυχιακά να μετράνε σα μόρια για το δημόσιο. Μέχρι στιγμής όμως όσοι διορίστηκαν διορίστηκαν με απόλυτα σαφείς νόμους ως προς το ποιά μεταπτυχιακά προγράμματα προσθέτουν μόρια και σε ποιόν. Άρα δεν υπάρχει καμία αδικία. Δεύτερον, κατά τη γνώμη μου τα μεταπτυχιακά στους πολυτεχνίτες είναι άχρηστα, εφόσον μπορείς να κάνεις απευθείας διδακτορικό. Μάλλον υπάρχουν απλά για να σε καθυστερούν και να μειώνεται η ανεργία και να γίνεται και λίγος σπουδαστικός τουρισμός εντός και εκτός χώρας. Εγώ θα πρότεινα να καταργηθούν διότι είναι και μια μορφή απλήρωτης εργασίας που υποτιμά και την επάρκεια του πτυχίου. Γι' αυτό είμαι αντίθετος και με το οποιοδήποτε σπάσιμο των σπουδών σε κύκλους μπάτσελορ και μάστερ.

ακριβώς, η καταναλωτική μας συμπεριφορά είναι που ελέγχεται από όλα αυτά τα συστήματα.

Ε, ας αφαιρεθεί λοιπόν! Εξ άλλου, τα πολυτεχνικά διπλώματα επισήμως πια ισοδυναμούν με μάστερ. Άσε που τα μεταπτυχιακά δεν έχουν κάποια επαγγελματική αξία, οπότε και να μην ισχύουν δε χάνουμε κάτι.

Κανονικά έτσι θα 'πρεπε να συμβαίνει, διότι το δίπλωμα είναι ισοδύναμο με μάστερ και είναι πλεονασμός να υπάρχουν μεταπτυχιακά για διπλωματούχους. Αλλά υπάρχουν μόνο για να δίνουν ένα προβάδισμα μεταξύ διπλωματούχων της ίδιας ειδικότητας, όχι για σύγκριση ή εξομοίωση πτυχίου, διπλώματος ή ειδικότητας. Οπότε και να ακυρωθούν τα μεταπτυχιακά αυτά, οι πτυχιούχοι δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα. Εγώ πάντως είμαι υπέρ, στο να μπούμε όλοι στο ίδιο τσουβάλι, αρκεί για τον υπολογισμό των μορίων για το δημόσιο να μετρά αθροιστικά η διάρκεια σπουδών ώστε το ένα παραπάνω έτος που κάναμε να μετράει κάπου και να μην είμαστε τα κορόιδα της υπόθεσης έναντι των αποφοίτων τεϊ και των πανεπιστημίων του εξωτερικού.

Η μορφολογία της αθήνας μπορεί να είναι αιτία των δευτερογενών προβλημάτων όπως κούραση, άγχος κλπ. Αλλά υπάρχουν και τα πρωτογενή προβλήματα όπως η φτώχεια και οι αργοί ρυθμοί της επαρχίας που για τον περισσότερο κόσμο είναι σημαντικότερα προβλήματα από την έλλειψη ωραίων τοπίων και ιδανικού μικροκλίματος.

Αυτό το κάτι άλλο που ανέλυσες είναι η σχέση κόστους - ωφελειών. Ο κόσμος είχε και έχει άλλα, πιο σημαντικά προβλήματα να λύσει και το τελευταίο που τον απασχολεί είναι η ανάπλαση της Αθήνας. Τα εκπολιτιστικά έργα χρειάζονται λεφτά και ελεύθερο χρόνο για να απολαύσεις την επιτευχθείσα ποιότητα ζωής.

Ντάξει, μια εγραφή από μόνη της δεν είναι πρόβλημα. Αλλά αν κάθε λίγα λεπτά συναντάς μπροστά σου μια καινούρια φόρμα συμπλήρωσης δεδομένων ή οποιαδήποτε άλλη διαδικασία εγκατάστασης αρχίζεις να μπουχτίζεις.

Η κυβέρνηση και η δημοτική αρχή που θα φορολογήσουν το σεισμικό κίνδυνο και θα απαγορεύσουν τη στάθμευση σε δημόσιους χώρους απλά θα πέσουν την άλλη μέρα γιατί θα γίνει επανάσταση. Με φόρους και απαγορεύσεις δε γίνεται προκοπή. Για να επιμένουν τόσα εκατομμύρια να ζουν υπό αυτές τις συνθήκες στην αθήνα, μάλλον η σχέση κόστους - ωφελειών είναι η βέλτιστη.

Καλά, τα στοιχεία είναι άλλο πρόβλημα. Το σημαντικότερο είναι ότι όταν κάθε λίγο και λιγάκι σου ζητιέται να κάνεις κάποιο registration στο διαδίκτυο, η όλη φάση αρχίζει να σε κουράζει. Θα πρέπει οι διαδικασίες αυτές να απλοποιηθούν λίγο γιατί θα τρελαθούμε.