georgios_m

γιατί να μη βγει δηλαδή? οι άλλοι που βγήκανε τι παραπάνω είχαν?

1) όχι, δεν έχουν καλύτερα μεροκάματα, οι περισσότεροι είναι άνεργοι. οι χειρωνακτικές εργασίες των 30 ευρώ που καλύπτονται κυρίως από ξένους δε σημαίνει απαραίτητα ότι προσφέρθηκαν σε όλους τους άνεργους ώστε να πούμε ότι ήταν όλοι τους ακαμάτηδες και δε πήγαν. το ότι είναι χειρωνακτικές και κακοπληρωμένες δε σημαίνει ότι δεν απαιτούν προσόντα. προσόντα μάλιστα τα οποία ο μέσος έλληνας άνεργος φαίνεται πως δε διαθέτει και το πιο πιθανό είναι να φάει άκυρο αν εμφανιστεί στη δουλειά και να προτιμηθεί ο ξένος. το βασικότερο προσόν είναι το κατά πόσο είσαι διαθέσιμος να βλάψεις την υγεία σου. οι συνθήκες εργασίας μπορεί να είναι τόσο άθλιες που ένας πολιτισμένος άνθρωπος δε μπορεί και δε πρέπει να τις ανεχθεί. αντίθετα κάποιος ξένος μαθημένος σε κακές συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας μπορεί από άγνοια να μη φέρει αντίρρηση και να πει κι ευχαριστώ. 2) αυτό που προτείνεις αμφισβητεί το κύρος των ενδιάμεσων εκπαιδευτικών βαθμίδων διότι υπάρχουν ήδη αρκετοί άνεργοι διδάκτορες για να καλύψουν μέχρι και τις θέσεις των υπαλλήλων καθαριότητας, άρα ντεφάκτο δεν ισχύει κανένας άλλος εκπαιδευτικός τίτλος. Θα πρέπει επίσης να καθιερωθεί μια ενιαία μονοπαραμετρική μέθοδος αξιολόγησης. Διότι αν ας πούμε σε μια θέση κλητήρα κάνει αίτηση ένας γιατρός κι ένας μηχανικός ποιός θα πρέπει να προτιμηθεί? Και τι παραπάνω σχετικό με τη δουλειά του κλητήρα έμαθε κάποιος στην ιατρική ώστε να προτιμηθεί έναντι κάποιου που μετά το σχολείο πήγε σε ένα ιέκ και έμαθε καλά τις απλές εφαρμογές που θα χρειαστούν στη δουλειά: να βγάζει φωτοτυπίες, να πληκτρολογεί κλπ. εκεί που θα συμφωνήσω είναι στο ότι στις προκηρύξεις για τις θέσεις αυτές το απολυτήριο του σχολείου (στο οποίο ένας επιστήμονας συνήθως είχε μεγάλο βαθμό) μετράει ελάχιστα και έτσι αδικούνται οι καλοί μαθητές. και στο ότι στις προκηρύξεις για τεχνολόγους δε μπορούν να συμμετάσχουν οι διπλωματούχοι, ακόμα και χωρίς να παίρνουν μπόνους λόγω πενταετούς φοίτησης που θεωρητικά μάλιστα μετράει σαν μάστερ. πολύ περισσότερο θα 'λεγα ότι πρέπει να ξανασκεφτούμε αν γενικώς χρειαζόμαστε τόσους κλητήρες και λοιπό κατώτερο προσωπικό, έως και επιπέδου τεϊ, ασχέτως των κριτηρίων πρόσληψης.

τελικά ο γιάγκος βγήκε?

το τσμέδε των πολιτικών τους το καλύπτει φαντάζομαι το δημόσιο.. οπότε μπορεί και να μη γνωρίζουν καν πόσες είναι οι εισφορές...

Δε καταλαβαίνω γιατί δε συγχώνευσαν το Οικονομίας, Υποδομών, Ναυτιλίας και Τουρισμού με το Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας ώστε να υπάρχει μια συνολική επίβλεψη όλων των οικονομικών δραστηριοτήτων.

Καλά, όλα αυτά που θέλετε καμία κυβέρνηση δε πρόκειται να τα κάνει, διότι η ίδια δεν έχει να κερδίσει απολύτως τίποτα.

λες και μπαίνεις σε ιαματικά λουτρά! δυστυχώς οι αποβάθρες (που είναι και το σημαντικότερο κομμάτι) δεν έχουν ανάλογη αισθητική, αλλά ούτε και την ίδια ευρυχωρία. και οι συρμοί είναι σαν αυτούς που έχουν τα ορυχεία, ενώ θα 'πρεπε να είναι κι αυτοί χρωματισμένοι στο ίδιο θέμα.

μισό λεπτό... ο εργαζόμενος ασφαλώς και προτιμά να είναι μισθωτός, αλλά υποτίθεται ότι ο εργοδότης του επιβάλλει το μπλοκάκι. τελικά τι συμφέρει την εταιρεία καλύτερα? ο μισθός ή το μπλοκάκι?

Tότε γιατί η επικρατούσα μορφή απασχόλησης είναι το μπλοκάκι αφού δε συμφέρει?

και γιατί δε θέλουν να τον προσλάβουν με μπλοκάκι? δε τους συμφέρει καλύτερα το μπλοκάκι?

ε όχι, ντάξει, αυτό ποιός το απαγορεύει?

Εννοείται ότι μιλάμε για σχετικά νέους ανθρώπους, που ψάχνουν παντού, τρώνε άκυρο από παντού και στο τέλος ξεκινάνε κάποιο διδακτορικό και σιγά σιγά μπαίνουν σε ωρομίσθιες εργασίες και προγράμματα ώσπου στο τέλος να βρουν κάτι σταθερότερο. Αν δεν έχει χαλαρώσει η διαδικασία, τότε μάλλον έχουν γίνει πιο δυνατοί οι φοιτητές. Το ότι αυξάνονται οι διδάκτορες είναι αδιαμφησβήτητο πάντως. Όπως έγινε και με τα πτυχία, αργότερα με τα μεταπτυχιακά, έτσι τώρα με τα διδακτορικά. και τελειώνουν και σε συντομότερο χρόνο από ότι παλιότερα.

Δε διαφωνώ σε τίποτα από αυτά που λες, ωστόσο οι αριθμοί δείχνουν πως ή ότι όλο και περισσότεροι έχουν πια το ταλέντο του ερευνητή, ή ότι τα πράγματα έχουν χαλαρώσει λίγο.

Δεν υφίσταται σύγκριση βαθμού δυσκολίας διότι είσαι σε άλλη ηλικία και έχεις διαφορετική αίσθηση των πραγμάτων. Από τις απαντήσεις των ίδιων των παιδιών βλέπω ότι εξαρτάται κι από την ψυχολογία τους. όσοι γκρινιάζουν για τη δυσκολία του διδακτορικού γκρινιάζουν και για τα πάντα. Εγώ πάντως βλέπω τον κόσμο να ξεκινά διδακτορικά χωρίς πρότερη εργασιακή εμπειρία και προς το τέλος έχει πια μπει σε ένα ρυθμό και αρχίζει να βγάζει και λεφτά. Φυσικά μιλάμε για ανθρώπους νέους, που βρίσκονται ακόμα στα πρώτα χρόνια του ψαξίματος.

1) ακόμα κι αν η ανεργία των αποφοίτων έχει αυξήσει τον ανταγωνισμό για κάθε έμμισθη δραστηριότητα, τα διδακτορικά πλέον δε δίνονται τόσο δύσκολα όσο παλιότερα που τα έπαιρναν λίγοι. 2) εννοώ ότι όλες οι δουλειές έχουν το τρέξιμό τους, κανείς δε σε πληρώνει έτσι. κι από όσους διδάκτορες ξέρω, ευχαριστημένοι είναι οι περισσότεροι και δε τους βλέπω πιο ταλαιπωρημένους από τους συνομίληκους του ιδιωτικού τομέα. και το κυριότερο, τα άτομα αυτά δε μπορούσαν να βρουν δουλειά στον ιδιωτικό τομέα, οπότε δε τίθεται και θέμα επιλογής.

το παράδειγμα του τορναδόρου είναι εντελώς άστοχο γιατί το να γίνεις τορναδόρος αν δεν έχεις κάποιο στενό συγγενή στο επάγγελμα είναι δυσκολότερο από το να πάρεις ένα πτυχίο - δίπλωμα μηχανικού. Συνεπώς τα παιδιά υπαλλήλων κλπ αν δεν έχουν δουλέψει ούτε μια μέρα στη ζωή τους δε φταίνε 100% αυτά, αλλά τα περιορίζει και το κοινωνικό τους υπόβαθρο στο να ψάχνουν μόνο για δουλειές υπαλλήλου. Είναι πολύ εύκολο να κατηγορούμε κάποιον ως τεμπέλη επειδή ας πούμε δε πάει να γίνει τορναδόρος ή οξυγονοσυγκολητής. Κάλεσέ τον πρώτα στη δική σου οξυγονοκόλληση να του μάθεις τη δουλειά κι αν σου πει όχι, τότε ναι, είναι τεμπέλης, καλομαθημένος κλπ. Αλλά αν εσύ έτυχε να γεννηθείς σε οικογένεια τεχνιτών και έχεις στρωμένες πρακτικές δουλειές να κάνεις μη το καυχιέσαι κιόλας, διότι δε τις έμαθες μόνος σου. Που βέβαια, τη σημερινή εποχή και οι τεχνίτες μύγες βαράνε, οπότε άκυρο κι αυτό σαν ιδέα..

Εννοείται πως η δουλειά είναι πολλή, πληρώνεται λίγο και έχει απαιτήσεις, αλλά όχι περισσότερες από την οποιαδήποτε άλλη που θα μπορούσε να κάνει ο ίδιος άνθρωπος την ίδια στιγμή. Ο καθηγητής φυσικά και έχει να διαλέξει μεταξύ πολλών υποψηφίων και θα διαλέξει τους καλύτερους. Η πληθώρα επιλογών όμως δείχνει πόσο ψοφάει ο κόσμος για αυτά τα ελάχιστα λεφτά του προγράμματος έστω κι αν πρόκειται να δουλέψει στο φουλ όπως περιγράφετε. Μέτριοι φοιτητές ως προς τον τρόπο που το έθεσε ο ίκαρος: που να μη το 'χαν με το διάβασμα, έτσι τουλάχιστον όπως ζητιέται από το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. που τις τάξεις του σχολείου, τις πανελλήνιες και τα μαθήματα του πανεπιστημίου τα πέρασαν στο όριο. ωστόσο μόλις είδαν τα σκούρα, "σωφρονίστηκαν" λόγω ανάγκης και τελικά τα κατάφεραν μια χαρά. και δεν αναφέρομαι σε επαναστατικά μυαλά που απλά δε διάβαζαν.

Συμφωνώ για τα τοπ 100, αλλά δε πάνε όλοι σ' αυτά. Υπάρχουν και πρακτικότερα κριτήρια, πχ να είναι κοντά στο σπίτι σου, να έχεις χαλαρούς καθηγητές, να ενταχθείς σε κάποιο πρόγραμμα να πληρώνεσαι κλπ.. εφόσον το βλέπεις σα δουλειά, αυτά θα πρωτοκοιτάξεις και όχι το τελικό κύρος του τίτλου. Αυτό σε νοιάζει αν πας για καριέρα. Ο πολύς κόσμος όμως το βλέπει σα μορφή απασχόλησης στο δημόσιο.

Ρε παιδιά δε λέω ότι γίνεται χωρίς προσπάθεια, αλλά κρίνοντας από τόσους συμμαθητές μου που το ολοκλήρωσαν πρόσφατα είδα πως δεν είναι και ακατόρθωτο διότι πολλοί από αυτούς ήταν έως και μέτριοι φοιτητές. Οι άριστοι έκαναν διδακτορικό στην αμερική και οι μέτριοι σε ελλάδα - ευρώπη. Μάλιστα όσο πιο κάτω η σχολή από πλευράς αποκατάστασης (που συνήθως σημαίνει και μετριότερο επίπεδο φοιτητή), τόσο πιο θερμό το ενδιαφέρον και εντυπωσιακότερο το τελικό αποτέλεσμα. Όσο για τη δυσκολία να σε δεχτούν νομίζω πως τουλάχιστον εντός ελλάδος δεν είναι πλέον τόσο μεγάλη, ιδίως αν η εξειδίκευσή σου δεν έχει πολύ κόσμο. Οι ίδιοι οι καθηγητές προσπαθούν να σε προσελκύσουν και να σε καλοπιάσουν για να κάνουν κι αυτοί τη δουλειά τους.

Καλά, αν μπορούσε κανείς να βρει δουλειά σε εταιρεία δε θα το σκεφτόταν για διδακτορικό. Οι περισσότεροι καταφεύγουν στα διδακτορικά μόλις απογοητευτούν πλήρως από την αναζήτηση κανονικής εργασίας. Με την απόλυτη ανεργία λοιπόν πρέπει να τα συγκρίνουμε.

Οκ, αλλά αν δε βρίσκει? Ή αν αυτή που βρίσκει είναι χειρότερη από το να μπει σε όλη αυτή την ομολογουμένως δύσκολη διαδικασία? Οπότε αναγκαστικά θα στρωθεί στο εντατικό διάβασμα, αυτό που ίσως έπρεπε να 'χε κάνει ήδη από το προπτυχιακό επίπεδο για να κρατηθεί στο πρόγραμμα, να πάρει την αμοιβή και να πάρει και το διδακτορικό. Γιατί προεξοφλείς ότι όλοι όσοι πάνε είναι τεμπέληδες που βαριούνταν να δουλέψουν, άρα θα αποτύχουν? Μάλλον το αντίθετο ισχύει, ότι δηλαδή όποιος βαριέται να διαβάσει μένει άνεργος, διότι η δουλειά πλέον είναι η έρευνα και οι μηχανικοί της πιάτσας έχουν καταργηθεί. Αλλά και στην πιάτσα όμως υπάρχουν στιγμές που κανείς δε ξέρει να σε βοηθήσει και γι' αυτό άλλωστε σε πληρώνουν, για να τους βρεις εσύ τη λύση του προβλήματος.

Ναι, αλλά τι καλύτερο μπορούσες να κάνεις? Αυτό με τα 200,000 ευρώ τι τον ενδιαφέρει τον υποψήφιο διδάκτορα αν δε τα βάζει από την τσέπη του? Αυτός φταίει αν τα λεφτά επενδύθηκαν με λάθος τρόπο?

Δεν είναι καθόλου κακό αυτό. Η ελλάδα βρίσκεται πολύ ψηλά στο δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης και πιθανώς η κρίση να είναι ένδειξη ότι πιάσαμε ταβάνι. Το επόμενο level απαιτεί να γίνουμε χώρα χρηματιστών. Οι βιομηχανίες, η γεωργία, ο τουρισμός κλπ είναι προηγούμενα level που τα έχουμε προ πολλού αφήσει πίσω μας και η πιθανότητα να ξαναζωντανέψουν συνδέεται με τις μειώσεις μισθών, κάτι που νομίζω πως δε θεωρείται πρόοδος.

Εφόσον δε πληρώνεις κάτι το εμπόρευμα δεν είναι πλέον η μόρφωση αλλά η φτηνή εργασία.

ίκαρε έχουν αλλάξει οι εποχές και τώρα όλες οι εργασίες λίγο πολύ σα να κάνεις διδακτορικό είναι. σε κανέναν δεν αρέσει η διανοητική πίεση αλλά μάλλον η μοίρα της εργατικής τάξης είναι πλέον να κουράζει το μυαλό της και όχι τα χέρια της. τα κονέ συνήθως σχετίζονται με τις εταιρείες που χρηματοδοτούν τα ερευνητικά προγράμματα. διότι όπως λέει και το αρχικό δημοσίευμα τη μεγαλύτερη ζήτηση την έχουν τα διδακτρορικά που συνδέονται με αμοιβόμενο πρόγραμμα. χωρίς πρόγραμμα μάλλον είναι ένα ακόμα χαρτί για το συρτάρι με τα πτυχία. σίγουρα αν δούλευες θα ήταν καλύτερα αλλά απειδή δε θα δούλευες αναγκαστικά καταφεύγεις σ' αυτή τη μορφή εργασίας