georgios_m

προηγουμένως αναφέρθηκε η ύπαρξή μέρους ή και όλων σε σάιτς πανεπιστημίων ή άλλων οργανισμών ανά την Ευρώπη. νόμιμη δηλαδή πρόσβαση. οπότε σου λέει όποιος ξέρει κάτι ας στείλει το λινκ. silent arrow έχεις υπερεκτιμήσει το ρόλο των καθηγητών. εκτός από δάσκαλοι είναι και επαγγελματίες, κρατώντας και κάποιες γνώσεις για δική τους χρήση. στο μάθημα θα πουν τα ελάχιστα απαιτούμενα. σιγά μη σου μάθουν τη δουλειά στο τσαμπέ για να τους φας αύριο και τη θέση.

σωστά το λέει. στους μηχανικούς επιστρέφουν απλά εμείς δεν είμαστε μηχανικοί..

... αλλά ούτε και η διαφορά τεράστια (πλέον).

Ξέρω κάποιον που δούλευε σαν εσένα στην Αγγλία και γύρισε, για να γίνει ωρομίσθιος στα ΤΕΙ.

Πιστεύεις ότι ήταν κάτι που η Ε/Ε δεν είχε προβλέψει; Ή ότι αυτό τελικά ήταν η Ευρώπη; Οι στόχοι των πρώτων ιδίως ΚΑΠ ήταν η συγκράτηση του πληθυσμού στην ύπαιθρο, η βελτίωση της αγοραστικής δύναμης των αγροτών κλπ. Πέτυχαν; Ναι. Για μένα δεν είναι τόσο σκάνδαλο το πώς δόθηκαν τα λεφτά αλλά το πώς ξοδεύτηκαν από αυτούς που τα πήραν. Δηλ. το να μπουν και μερικά δις παραπάνω στη χώρα δε με χάλασε γιατί τελικά έστω και έμμεσα κάτι έφτασε και σε μένα μέσω της κυκλοφορίας του χρήματος. Δυστυχώς όμως μπορεί να μην έφτασε όσο θα έπρεπε, εάν τα λεφτά βγήκαν τελικά από τη χώρα.. Η εφαρμογή των νέων τεχνολογιών έρχεται σε μια εποχή που ούτως ή άλλως οι ενισχύσεις θα κόβονταν από εντολές που δίνονται εκτός ΕΕ (ΗΠΑ, G20, ΠΟΥ κλπ). Οπότε δεν είναι απόλυτα μέτρο νοικοκυρέματος αλλά και λίγο μια ανάσα απασχόλησης για τον κλάδο: το στήσιμο των δορυφορικών συστημάτων δίνει θέσεις εργασίας σε εταιρείες του χώρου, αλλά και στους ίδιους τους συνεταιρισμούς που δε λείπουν ποτέ από αυτά. Ο αγρότης που φτιάχνει η νέα ΚΑΠ δε θα παράγει προϊόντα αλλά θα υλοποιεί προγράμματα "ορθής γεωργικής πρακτικής".

Εκτός από το ότι ασχολούνται με οικοδομή σημαίνει και ότι εργάζονται συνήθως μόνοι τους ή σε πολύ μικρά σχήματα. Οι άνθρωποι αυτοί τα μόνα που έχουν να αναζητήσουν σε φόρουμ είναι τα εργασιακά - ψυχαγωγικά θέματα. Δε μπορώ να φανταστώ τι τεχνικό ερώτημα μπορεί να έχει κάποιος περί ναυτιλίας και να περιμένει απάντηση από το κοινό.

πολύ καλή ιδέα! αλλά το ότι δεν έγινε ήδη τόσα χρόνια από μόνο του κάτι σημαίνει..

δεν διαφωνούμε στο αντικειμενικό μέρος της περιγραφής αλλά στο υποκειμενικό: εσύ το βλέπεις πιο αισιόδοξα, εγώ ίσως όχι τόσο. κάτι άλλο που έχω να επισημάνω είναι ότι παρά την άνθηση και το μέγεθος του κλάδου, εξακολουθεί να είναι άγνωστος στον πολύ κόσμο. και δεν εννοώ τους ίδιους τους ναυτικούς, αλλά το υπόλοιπο προσωπικό που απαιτείται από τις επιχειρήσεις στη στεριά. με τους μισθούς που δίνονται θα περίμενε κανείς πως οι ναυτιλιακές σπουδές θα ήταν πρώτες στις προτιμήσεις των νέων.

Η "ευκαιριακή στρατηγική" είναι τεχνικός όρος, όχι χαρακτηρισμός. Αντίστοιχα υπάρχουν η "επιθετική στρατηγική", η "αμυντική", η "μιμητική" και άλλες. Ευκαιριακή λοιπόν στρατηγική είναι να καταπιάνεσαι με δρομολόγια και με πλοία που οι μεγάλοι και τεχνολογικά προηγμένοι δε συμφέρει να ασχοληθούν. Το περιθώριο κέρδους είναι μεγαλύτερο αλλά έως ένα σημείο. Το χειρότερο είναι ότι μια ξαφνική εξέλιξη της τεχνολογίας μπορεί να σε βγάλει νοκ άουτ, αν δε την έχεις ανακάλυψει εσύ. πράγματι είναι άλλο η πλοιοκτησία και άλλο η ναύλωση, δεν τις συγκρίνω, αλλά από την αρχή επισήμανα πως σχολιάζω την ελληνική ναυτιλία στο σύνολό της, όχι μόνο την πλοιοκτησία. στο αν έχει αλλάξει η σύνθεση και η νοοτροπία των στελεχών μπορεί να έχεις δίκιο. εγώ έχω μείνει στο σημείο που για να γίνεις operator έπρεπε να έχεις διατελέσει ναυτικός. πολλές φορές αυτό γίνεται διότι και οι διαθέσιμοι επιστήμονες του κλάδου μπορεί να έχουν λιγότερες γνώσεις κι από τους ίδιους τους ναυτικούς. φυσικά πρέπει να πούμε ότι είναι και λίγο κλειστός ο χώρος, ανακυκλώνοντας τα ίδια άτομα. εννοείται πως όλα τα παραπάνω σχόλια δε γίνονται σε σύγκριση με την υπόλοιπη ελληνική πραγματικότητα..

Ακόμα κι αν έλεγες να αγνοήσεις τις ειδικές κατηγορίες εισακτέων, ακόμα και οι κανονικές βάσεις είναι απογοητευτικές, τόσο ως απόλυτες τιμές, όσο και σχετικά με τις υπόλοιπες θετικές πλέον επιστήμες, γιατί εντός των πολυτεχνικών, παρά τη λεγόμενη υπεροχή σε Επ/Δικ. από πρώτοι είμαστε πια οι τελευταίοι! ΕΜΠ 16.385, ΑΠΘ 14.467, ΜΕΤΑΛΛΕΙΟΛΟΓΟΙ 14.311, Πάτρα 13.460, Βόλος 13.140, ΑΤΜ ΕΜΠ 13.047, ΔΠΘ 11.992, ΑΤΜ ΑΠΘ 11.591, ΜΗΠΕΡ ΧΑΝΙΑ 8.08, ΜΗΠΕΡ ΔΠΘ 7.270 η έλλειψη αντικειμένου σίγουρα επηρεάζει και τις όποιες συζητήσεις για εξέλιξη του κλάδου προς μια πιο ξεκάθαρη κατανομή επαγγελματικών δικαιωμάτων..

Αυτό το "δε θα υπάρξει ποτέ" θέτει πιθανό τέρμα στην ελληνική ναυτιλία, η οποία όπως μας ανύλυσες στηρίζεται στην ευκαιριακή στρατηγική, χωρίς όμως μέριμνα για επενδύσεις σε νέες τεχνολογίες, πχ καθαρά πλοία, όπως κάνουν οι μεγάλες εταιρείες. Μετά είναι και ο τρόπος διοίκησης. Στην Ελλάδα τα στελέχη είναι πρώην ναυτικοί που βασίζονται στην εμπειρία, ενώ στις μεγάλες πολυεθνικές η διοίκηση βασίζεται στην επιστήμη, με σύγχρονα λογισμικά, μοντέλα μεταφορών κλπ. Εδώ είμαστε και λίγο αρνητικοί σ' αυτά..

Με βάση αυτά έβγαλα το πιο πάνω συμπέρασμα, δηλ. τη μη ύπαρξη μιας αντίστοιχης ελληνικής μεγάλης και καθετοποιημένης μεταφορικής.

Αναφερόμουν στα μεταπτυχιακά που απονέμουν τα "πανεπιστήμια ηλεκτρολογίας" και οι λοιπές πολυτεχνικές σχολές. Οι διάφορες εξειδικεύσεις μηχανικού που μπορεί να υπονοούνται από τους τίτλους, όπως ραδιοηλεκτρολόγος ή μετεωρολόγος, δεν έχουν κάποια θεσμική ισχύ που να εμπλουτίζει το βασικό τίτλο. Εσύ βλέπω αναφέρεσαι στη ραδιοηλεκτρολογία ως επιτήδευμα και όχι ως επάγγελμα μηχανικού, για το οποίο συνήθως χρησιμοποιούμε τον όρο επ. δικαιώματα. Η δε μετεωρολογία από όσο ξέρω δεν υφίσταται ούτε και σαν επιτήδευμα, για κανένα τίτλο σπουδών.

Όχι σε μεταπτυχιακά πολυτεχνικών σχολών όμως.

Μόνο ειδίκευση αποκτάς, τα δικαιώματα προκύπτουν από το βασικό τίτλο. Όσο για τα παραδείγματα που αναφέρεις είναι ανεπίσημοι τίτλοι, δε συνδέονται με κάποιο θεσμικό πλαίσιο.

Ακριβώς αυτό με προβληματίζει. Μήπως πέραν αυτού του κέρδους η ανάπτυξη του κλάδου δεν είναι αειφόρος. Μήπως παρά τις επιδόσεις μας είμαστε μάλλον ένα σύνολο από μικρές, οικογενειακές και παραδοσιακές επιχειρήσεις που λειτουργούν περισσότερο εμπειρικά, παρά με εταιρικές δομές, στα πρότυπα των μεγάλων πολυεθνικών, που στην τελική θα έδιναν και θέσεις εργασίας με περισσότερη ένταση γνώσης. Σημειώνω ότι στον "κλάδο" περιλαμβάνω εκτός από τους πλοιοκτήτες και τους ναυλωτές.

Εγώ από την άλλη αναρωτιέμαι μήπως η μικρή διείσδυση στα εμπορευματοκιβώτια είναι σημάδι "γήρανσης" του στόλου; όχι απαραίτητα φυσικής, αλλά κυρίως τεχνολογικής και στρατηγικής.

Περαιτέρω απάντηση στο δίλημμα προϋποθέτει περαιτέρω συγκεκριμενοποίηση του διλήμματος. Γενικότητες του τύπου "παντού είναι καλά" σχετίζονται με ένα καθεστώς όπου τα πτυχία λειτουργούν ως τυπικά προσόντα για επαγγελματικά δικαιώματα και διορισμό στο δημόσιο και ως υπόβαθρο μόνο για περαιτέρω εξειδίκευση. Ναι, για μέχρι εκεί είναι όλα εξαιρετικά. Επειδή όμως μας μιλάς για ένα αντικείμενο που ξεπερνά την ελληνική πραγματικότητα (και ίσως και τις προδιαγραφές των ελληνικών σχολών) η απάντηση ίσως πρέπει να δοθεί από κάποιον πιο ειδικό. Για ένα τόσο ανταγωνιστικό αντικείμενο ίσως χρειάζεται έγκαιρος προσανατολισμός απευθείας στο χαοτικό όπως προαναφέρθηκε σύστημα ώστε τα 5 (και βάλε) πρώτα χρόνια σπουδών να μην είναι μόνο σπουδές υποβάθρου, μακριά από το χώρο της τελικής εξειδίκευσης. Η πλειοψηφία εξ άλλου που κινείται έτσι, το τρένο για μια καλή δουλειά στον βιομηχανικό τομέα τελικά το χάνει. Πχ στην ελληνική αγορά εργασίας κανείς δε θα σε κρίνει για τη διπλωματική σου εργασία ή για τη μεταπτυχιακή και διδακτορική σου διατριβή, τις δημοσιεύσεις σου και τα ερευνητικά προγράμματα που συμμετείχες. Στην αυτοκινητοβιομηχανία όμως πιθανώς να απαιτείται όλα αυτά να έχουν γίνει σε γνωστική περιοχή αιχμής και όχι σε κάτι δευτερεύον που θα ασχοληθούν τα ιδρύματα με το φτηνότερο ή τον πιο απαρχαιωμένο εξοπλισμό. Και μπορεί να μετράει και κοντά σε ποιό καθηγητή δούλεψες. Μεταξύ των δύο σχολών που ρωτάς μπορεί να μην υπάρχει καλύτερος και χειρότερος αλλά σε κάποια παράμετρο να υπερτερεί ο ένας και σε κάποια άλλη ο άλλος και κάποιες δυστυχώς να μην τις καλύπτει κανένας. Δυστυχώς, η δύσκολη πρόσβαση σε τέτοιες πληροφορίες για ένα παιδί της ηλικίας σου είναι μάλλον χειρότερο πρόβλημα από τις ίδιες τις ελλείψεις των τμημάτων σε υποδομές. Κάποια τμήματα καμια φορά κοινοποιούν στα σάιτς τους αναλυτικά τους εξοπλισμούς των εργαστηρίων τους (μέχρι και μοντέλα οργάνων) και λίστες με τα επιτεύγματά τους.

Εμένα σαν αυτοκριτική μου ακούγεται.. Διότι αν ξαφνικά οι 200 φοιτητές που έχει ανά έτος το τμήμα π/μ της Πάτρας επιλέξουν ξύλινες, η κα καθηγήτρια αυτομάτως θα σταματήσει να βάζει αυτή την εργασία ή θα την απλοποιήσει, μη μπορώντας να διαχειριστεί τον όγκο αυτό. Για τον ίδιο λόγο κανένα υποχρεωτικό μάθημα δεν περιλαμβάνει υποχρεωτική εργασία επαγγελματικού επιπέδου. Το ότι υπάρχουν παραθυράκια και στα επιλογής για να πάρεις πτυχίο χωρίς να κάνεις τελικά καμία εργασία (σχετική με ότι υπογράφει ο πολ/μηχ) είναι ευθύνη των καθηγητών που με τη σειρά τους επικαλούνται το μεγάλο αριθμό εισακτέων και την έλλειψη προσωπικού και υποδομών για να κάνουν τη δουλειά όπως θα ήθελαν και όπως θα έπρεπε. Τώρα μέχρι πού φταίνε οι καθηγητές και πού αρχίζει η έλλειψη υποδομών είναι θέμα που σηκώνει συζήτηση: τι ωράριο και φόρτος εργασίας είναι η δουλειά ενός καθηγητή, ποιός τον ελέγχει κλπ. Προσεχώς όμως που θα τους δίνεται η εξουσία να ορίσουν τον αριθμό φοιτητών που μπορούν να διαχειριστούν, δε θα έχουν πια καμία δικαιολογία.

Γιατί έχει έτοιμη την πελατεία του θείου και με την ισοτίμηση των πτυχίων του δίνεται η ευκαιρία να την αναλάβει και να γλιτώσει το ψάξιμο για μια δουλειά στην πληροφορική! Λογικά ο θείος ως τώρα τις δίνει σε άλλον ηλεκτρολόγο τις δουλειές. Ίσως πρέπει να πάει κοντά σ' αυτόν να μάθει. Ίσως βοηθούσε και κανένα μεταπτυχιακό στον αντίστοιχο τομέα της νέας σχολής. Πρόσφατα άνοιξε παρόμοιο θρεντ με θέμα τις στατικές μελέτες. Είναι ευρύτερο το πρόβλημα της απόστασης του πανεπιστημίου από την αγορά εργασίας.

Τυπικά είναι και τα δύο εξίσου καλά και αναγνωρισμένα τμήματα. Όμως επειδή το ερώτημα αφορά υποδομές, πρέπει να παραδεχτούμε ότι το ΕΜΠ υπερτερεί. Το τμήμα μηχανολόγων μηχανικών ΕΜΠ είναι όσο ολόκληρη η πολυτεχνική της Πάτρας, όπου τα εργαστήρια των μηχανολόγων χωράνε όλα μαζί σε 1 - 2 κτίρια. Μάλιστα του ΕΜΠ τα κτίρια είναι και πιο σύγχρονα. Στην Πάτρα το αυτοκίνητο το φτιάχνει ένα εργαστήριο μεταξύ κι άλλων πρότζεκτς, ενώ στο ΕΜΠ υπάρχει αυτοτελής τομέας οχημάτων. Αυτό σημαίνει περισσότερα μέλη ΔΕΠ, μεγαλύτεροι προϋπολογισμοί και κυρίως μεγαλύτερο πλήθος θέσεων εργασίας. Από την άλλη, σημαίνει και ανταγωνισμός μεγαλύτερος και ίσως τελικά λιγότερες οι πιθανότητες να προχωρήσεις.. Επίσης στην Πάτρα μεταξύ των λιγότερων μεν ευκαιριών μπορείς να βρεις και κάποιες που στην Αθήνα δεν προσφέρονται γιατί ο τοπ καθηγητής μπορεί να είναι ένας, αυτός της Πάτρας. Αλλά κι απ' την άλλη, στην Πάτρα, αν καταφέρεις να προχωρήσεις, πχ μπαίνοντας στην ομάδα της φόρμουλας, μάλλον δεσμεύεσαι και να μείνεις για αρκετά από τα επόμενα χρόνια εκεί και αν δε το πράξεις, η προσαρμογή στο επιστημονικό - εργασιακό περιβάλλον της Αθήνας να γίνει από μηδενική βάση.

Αν και δεν ανήκω σε καμία από τις δύο για να μου πέφτει λόγος, νομίζω ότι οι δύο ειδικότητες ΗΜ και ΜΜ πρέπει να ενωθούν και να ξαναχωριστούν με νέα κριτήρια. Μεταξύ των νέων ειδικοτήτων θα υπάρχει σίγουρα μία που θα συνδυάζει όλα όσα χαρακτηρίζονται "Ηλεκτρομηχανολογικές Μελέτες" και άλλη μία, δύο ή περισσότερες που θα ασχολούνται με την τεχνολογία, κατά προτίμηση σε ζεύγη εργαστηρίων, ένα από ΗΜ και ένα από ΜΜ. Γιατί έτσι όπως είναι τα πράγματα, νομίζω καμία από τις δύο σχολές δεν προετοιμάζει κόσμο για τον κατασκευαστικό κλάδο της οικοδομής.

ε άρα είναι οκ και για τις μέλισσες.. άσε που δε θα είναι και όλα τα φάρμακα βλαβερά για τα έντομα. υπάρχουν κι άλλα, για μύκητες κλπ. καλή παρατήρηση πάντως.

από ότι βλέπω οι φωτεινές ώρες της ημέρας γενικά βγαίνουν ακατάλληλες για ψεκασμό. μήπως το έχουν λάβει υπόψη; γιατί δε τους στέλνεις ένα mail να μάθουμε;

ντάξει, όχι και κλέφτες, απλά θεωρεί το ελεύθερο επάγγελμα τεκμήριο πολυτελούς διαβίωσης και βαράει ανάλογα.