georgios_m

Το ότι σε μικρό ή και μεγάλο βαθμό είναι ξεχωριστό είναι ένα από τα κακώς κείμενα της δουλειάς μας. Φυσικά πάλι εξαρτάται πώς ορίζει κανείς την έρευνα και την άσκηση επαγγέλματος. Μήπως οι πετυχημένοι επαγγελματίες που αναφέρεις πέτυχαν επειδή είχαν μεταξύ άλλων και νοοτροπία ερευνητή;

να μη το κρατήσεις διότι δεν το είπα πουθενά, εξ άλλου όλοι οι καταξιωμένοι μελετητές είχαν σπουδάσει 5 χρόνια, οπότε αυτή τη στοιχειώδη ερευνητική εμπειρία την πήραν. πάντως στο μέλλον η δουλειά του μηχανικού θα εξαρτάται όλο και περισσότερο από την έρευνα. μάλιστα ορθώς τα ΤΕΙ προσπαθούν να κάνουν κι αυτά έρευνα με καλά αποτελέσματα. geoste έχεις δίκιο σ' αυτό, λύνεται όμως εύκολα με μετατροπή μαθημάτων σε υποχρεωτικά, το πρόγραμμα πρέπει να εξελίσσεται όταν μια μέθοδος μπαίνει στην καθημερινότητα όπως αυτές που αναφέρεις. εξ άλλου ένα σωρό άλλα μαθήματα των μικρών ετών μπορούν να συγχωνεύονται όταν οι μεθοδολογίες τους είναι πια ξεπερασμένες και να αδειάζει χώρος για νέα μαθήματα.

η μνημειακή αξία του σπιτιού του Ιόλα λειτουργεί σαν σάλτσα στο γεγονός ότι με αυτό το κτίριο θα λυθούν πρακτικές ανάγκες του δήμου για εκδηλώσεις και πιθανώς θα δημιουργηθούν έσοδα. εάν μπορούσε να γίνει το ίδιο και στο σπίτι του π. μελά θα το έκαναν!

εξαρτάται πώς εννοεί ο καθένας την άσκηση του επαγγέλματος. για μένα, δε μπορείς να είσαι μηχανικός χωρίς καμία σχέση με την έρευνα ή τουλάχιστον τη μεθοδολογία αυτής. είσαι τεχνικός, όχι μηχανικός. διότι η σημερινή έρευνα είναι οι μελέτες του αύριο. το πιο σημαντικό όμως είναι ότι οι μεθοδολογίες που διδάσκονται στους τομείς δε περιορίζονται στις εφαρμογές ενός είδους μελέτης αλλά είναι interchangeable σε όλη την επιστήμη του πολ/μηχ (τουλάχιστον).

ναι, διότι τα μαθήματα υδραυλικών έργων (τουλάχιστον εκεί που σπούδασα εγώ) ήταν όλα υποχρεωτικά και στον τομέα διδάσκονταν κυρίως θεωρητικές γνώσεις, χρήσιμες πιο πολύ σε ερευνητικά προγράμματα. μάλιστα τα διαθέσιμα μαθήματα επιλογής νερών δεν έφταναν για να γεμίσεις την οκτάδα και έτσι επέλεγες και κανένα γεωτεχνικό, διότι ο τομέας συστέγαζε και τα δύο εργαστήρια. οι πιο πολλοί διάλεγαν 3 νερά, 3 γεωτεχνικά και 2 εκτός τομέα ή και εκτός τμήματος αφού είχες το δικαίωμα. πες μου εσύ σε τι εξειδικεύτηκε ο καθένας και βρές του τα επαγγελματικά δικαιώματα.. δε ξέρω αν στο ΕΜΠ είναι διαφορετικά, ρίξε μια ματιά πάντως και σε άλλους οδηγούς σπουδών. σε κάθε περίπτωση το ότι τέλειωσες τη σχολή δε σου δίνει το δικαίωμα να φτιάξεις άλλα έργα πλην οικοδομικών, πρέπει να πάρεις και το σχετικό μελετητικό πτυχίο, ξεκινώντας από τα απλά, όχι απευθείας στο φράγμα και όσο καιρό το κατέχεις δουλεύεις μόνο μέχρι δύο είδη. εάν οι μελέτες στην ελλάδα δε δίνονται αξιοκρατικά δε φταίνε τα επαγγελματικά δικαιώματα. εννοείται ότι συμφωνώ με τον earl, εξ άλλου το έγραψα και πιο πάνω, τίτλοι όπως "γεωτεχνικός", "δομοστατικός" κλπ ανήκουν μόνο σε βραβευμένους καθηγητές και μελετητές. ο πτυχιούχος, ακόμα και με μάστερ, είναι απλά πολιτικός μηχανικός. μην ευτελίζουμε τους τίτλους. φώτη, μιλώ για την έννοια του επιστημονικού εύρους που είναι θέμα φιλοσοφίας του ιδρύματος, όχι της ικανότητας των φοιτητών. οι όροι παν-επιστήμιο, πολυ-τεχνείο, ακριβώς εκεί εστιάζουν. η κατηγοριοποίηση των εργασιών του μηχανικού σε τομείς δεν ταυτίζεται απαραίτητα με την επιστημονική κατάταξη της γνώσης, η πρώτη προκύπτει από τις ανάγκες του κράτους να ελέγχει τα έργα, η δεύτερη είναι πιο απελευθερωμένη και δυναμική. δε μπαίνει σε καλούπια.

οι τομείς εμβάθυνσης δεν έχουν πόρτες και κυρίως ούτε τοίχους, διότι δεν υπάρχει επιστημονικό όριο μεταξύ τους. το 1.5 εξάμηνο δεν είναι για να καταταγούμε σε διαφοροποιημένες ομάδες αλλά για να διαμορφώσει ο καθένας το δικό του custom γνωστικό αντικείμενο. μέσα από τον ανασυνδυασμό των αντικειμένων παράγεται και νέα γνώση άλλωστε. κι αυτή για μένα είναι η βασική διαφορά μεταξύ ΠΕ και ΤΕ. Ο ΤΕ έχει αυτή την αντίληψη που περιγράφεις: διαλέγω πόρτα και κλείνομαι μέσα στο στεγανό κουτί μιας συγκεκριμένης δουλειάς που ασκώ μηχανιστικά. τι από τα δύο όμως είναι ένας αληθινός μηχανικός;

σε κάθε περίπτωση η παρακολούθηση πιθανώς μόνο 3 όπως σας εξήγησα παραπάνω διαφορετικών μαθημάτων δε νομίζω πως αρκεί για να σε διαφοροποιήσει από το συνάδελφο ενός άλλου τομέα ώστε να έχει νόημα ο διαχωρισμός των επαγγελματικών δικαιωμάτων. το λέω για να μη το ταυτίζουμε με την περίπτωση των μηχανολόγων που με 1 μάθημα ηλεκτρισμού γίνονται και ηλεκτρολόγοι μηχανικοί ή των ηλεκτρολόγων που γίνονται και μηχανολόγοι χωρίς κανένα μάθημα μηχανικής.

αυτός που έχει πολυετή μελετητική πείρα ή/και διδακτορικό σ' αυτά τα αντικείμενα. οι τίτλοι αυτοί ούτε με μάστερ δε πρέπει να θεωρούνται κεκτημένοι.

παραπλάνηση είναι όταν ένας πολ/μηχ χαρακτηρίζεται στατικός/υδραυλικός/συγκοινωνιολόγος, επειδή έτυχε να διαλέξει τον εκάστοτε τομέα στη σχολή που σε κάποιες περιπτώσεις δε συμπίπτει και με τα μαθήματα που τελικά παρακολούθησε. πχ στην πάτρα επί συνόλου 58 μαθημάτων τα 8 είναι επιλογής τομέα και επειδή οι τομείς είναι σύνθεση δύο ειδικοτήτων (πχ υδραυλικά + γεωτεχνικά, περιβάλλον + συγκοινωνίες) με σχετικά μικρή ποικιλία και με δικαίωμα 2 μαθημάτων από άλλο τομέα συνήθως η οκτάδα αυτή δε σημαίνει απολύτως τίποτα σε σχέση με μια άλλη οκτάδα. δε ξέρω αν συμβαίνει το ίδιο και στην "ηλεκτρο-μηχανολογική" επιστήμη αλλά μάλλον ο όγκος γνώσης του πολιτικού μηχανικού είναι μικρότερος και πολύ πιο ομογενής από όσο φαίνεται στον έξω κόσμο που διακρίνει μεν τα φράγματα από τις γέφυρες αλλά δε διακρίνει ένα εργοστάσιο τσιμέντου από ένα εργοστάσιο χάλυβα για να πει ότι ούτε κι αυτά δε γίνεται να τα σχεδιάζεις με το ίδιο πτυχίο... το θέμα των βάσεων εισαγωγής είναι πολύ σημαντικό γιατί η ελληνική νομοθεσία γενικά δίνει πολύ σημασία στις σειρές προτεραιότητας. μεταρρυθμίσεις που διαταράσσουν μια υφιστάμενη σειρά κατάταξης είναι πολύ δύσκολο να περάσουν. βέβαια μπορούν να γίνουν με παραθυράκι όπως πχ η εξέταση μερικών μαθημάτων σε μια πολυτεχνική που ισχύει για τους αποφοίτους εξωτερικού. μια άλλη λύση που θα ωφελούσε και σε ένα ξεκαθάρισμα μεταξύ των ΑΕΙ είναι το να προσμετριάται κάπως στο βαθμό πτυχίου και ο βαθμός που έπιασες στις πανελλήνιες.

Νομίζω ότι και το ίδιο το φόρουμ έχει μείνει πίσω στο θέμα των τίτλων. Το ΤΕΙ πρέπει να γίνει ΑΕΙ ΤΤ ή ακόμα καλύτερα να φύγει και εντελώς, μαζί με αυτό το διπλωματούχος. Αν δεν βλέπουμε μεταξύ μας ποιός είναι τι μπορεί να πάψει και αυτή η αντιπαράθεση.

καλά όλα αυτά αλλά νομίζω ότι η απόφαση δεν ελήφθη για να τιμηθεί ο κ. Ιόλας περισσότερο από τον Κολοκοτρώνη ή τον Παύλο Μελά αλλά επειδή το κτίριό του τυγχάνει να είναι καταλληλότερο για αξιοποίηση. μάλιστα ίσως πρόκειται και για ανάγκη παρέμβασης, μιας και το κτίριο είναι στέκι για αλητείες και επικίνδυνα πράγματα.

Οι προκηρύξεις θέσεων ΤΕ μειώθηκαν διότι τις δίνουν πια στα ΙΕΚ ως ΔΕ.

Δεν ισχύει ακόμα. Αλλά κάποια στιγμή που θα συνδεθούν οι διάφορες υπηρεσίες και με όλο και περισσότερες ηλεκτρονικές συναλλαγές, ο νόμος θα αλλάξει και οι εκκαθαρίσεις θα εκτελούνται πιο συχνά, με τελικό στόχο την επί τόπου παρακράτηση των εισφορών σε κάθε συναλλαγή.

Στα επόμενα χρόνια ο υπολογισμός θα γίνεται σε πραγματικό χρόνο και δε θα χρειάζονται συμψηφισμοί.

μάλλον πρέπει να διευρύνουν τον κύκλο των υποψηφίων δίνοντας την ευκαιρία και σε μη πιστοποιημένους να παρακολουθήσουν ίσως κάποιο σεμινάριο και να πιστοποιηθούν.

εδώ υπάρχει και ένα παράδοξο όμως: όσοι ζουν με τα μαύρα στον ιδιωτικό τομέα κάνουν τα πάντα για να βρεθούν στην αντίπερα όχθη του δημοσίου ή της μισθωτής και μόλις το πετύχουν γκρινιάζουν που πληρώνουν κανονικούς φόρους! εεε δε γίνεται να τα έχεις όλα!

ίσως τους είπαν κάντε κάτι με το ακίνητο γιατί θα σας το πάρει το ταϊπέδ...

Το κράτος προσαρμόζεται στα υφιστάμενα συναλλακτικά ήθη. Εάν προσπαθήσει να εφαρμόσει τη νομοθεσία ώστε όλες οι δουλειές να είναι δηλωμένες, απλά θα σταματήσουν οι δουλειές διότι τα συναλλακτικά ήθη είναι διαφορετικά. Γι' αυτό, αντί να απαγορεύσει τα μπλοκάκια, τους έδωσε αβάντα για να μη κλείσουν, διότι σωστά προέβλεψε ότι η απώλεια των εισφορών ελ/επ δε θα αντισταθμιζόταν από νέες προσλήψεις.

Ναι, αλλά σε σχέση με το παρελθόν είναι καλύτερα: ο εργαζόμενος του παραδείγματός σου όλο το '17 με την ασφαλιστική μεταρρύθμιση ήταν σα να πήρε 250 ευρώ αύξηση και εκεί που θα τα παράταγε συνέχισε να δουλεύει. Δηλαδή κινηθήκαμε στην αντίθετη κατεύθυνση.

τρόποι υπάρχουν. πχ απαγόρευση της έδρας στο σπίτι, ή επιβολή κάποιου απαγορευτικού σε μισθωτούς τέλους επιτηδεύματος ή απαγορευτικών ελάχιστων ασφαλιστικών εισφορών. ως προς το τελευταίο, η πρόσφατη νομοθεσία διευκόλυνε την επέκταση του φαινομένου, δίνοντας πχ 250 ευρώ αύξηση σε χαμηλόμισθους που δουλεύουν με μπλοκάκι. εξ άλλου το ίδιο το κράτος απασχολεί κόσμο με μπλοκάκι.

Και για πόσο καιρό είναι υποχρεωμένος να σε κρατήσει μετά από αυτή την αναγκαστική επαναπρόσληψη; Και πόσο εφικτό είναι να συνεχίσεις την εργασία σου, σε έναν εργοδότη που θα ψάχνει συνεχώς αφορμή να σε απολύσει με νόμιμο πια τρόπο (εάν δε το έχει πετύχει κατευθείαν ώστε να μη μπορείς να πας σε κανένα δικαστήριο); Το κακό έχει ήδη ξεκινήσει από την ώρα της πρόσληψης που δεδομένης της αναδουλειάς στον ιδιωτικό τομέα γίνεται σχεδόν πάντα με τη μορφή χάρης από την πλευρά του εργοδότη.

Οι νόμοι το πολύ πολύ να σου εξασφαλίσουν κάποια αποζημίωση στην απόλυση, η οποία όμως δε ξαναφέρνει πίσω τη δουλειά.

Η πραγματικότητα είναι ότι αν στραβώσει κάτι στις εργασιακές σχέσεις δε σε σώζει καμία νομοθετική κάλυψη. Και η νομοθεσία έδωσε απλά τη δυνατότητα, δεν απαγόρευσε το σύστημα με τα μπλοκάκια, οπότε πρακτικά δεν άλλαξε τίποτα.

δε προστατεύουν μόνο το εισόδημα των ΔΥ αλλά και τις μειωμένες εισφορές της πλειοψηφίας των ελευθέρων επαγγελματιών.

τι κάθεστε και λέτε; η φράση "θα σου δώσω τον ελάχιστο βασικό" δε σημαίνει τίποτα από αυτά, αλλά ένα ποσό που να νιώθει ο εργοδότης εντάξει απέναντί σου, ότι σου δίνει όσα δίνει η σημερινή πιάτσα, τα ποσά που ακούγονται πχ στα ρεπορτάζ για τον εργασιακό μεσαίωνα. 12 μισθούς των 586 + φπα εκ των οποίων θα δίνεις εσύ όσα χρειάζονται για έφκα και θα σου μένουν καθαρά περίπου 400. θα γίνεται παρακράτηση, θα έχεις στο τέλος επιστροφή και αφορολόγητο. άδειες, ωράρια κλπ θα ρυθμίζονται προφορικά επί τόπου. απλά τα πράγματα.