georgios_m

Εάν το βλέπεις μόνο σαν υποχρέωση και δε νιώθεις περήφανος που θα παρουσιάζεσαι έτσι τότε άστο..

Η καλύτερη πλοήγηση σταδιακά θα μειώσει και το μποτιλιάρισμα. Εάν όλοι έχουν gps θα μπορεί να γίνει κεντρική διαχείριση της κυκλοφορίας ώστε να αξιοποιούνται όλες οι εναλλακτικές διαδρομές αλλά και σε επίπεδο δρόμου να μη μένουν νεκρά σημεία επειδή κάποιος ακολουθεί λάθος τροχιά και κόβει όλη την κυκλοφορία, εμποδίζοντας ακόμα και τα μηχανάκια (ή θέτοντας τα σε κίνδυνο). Επίσης θα γίνεται οικονομία στα καύσιμα και τους δίσκους. Ή αμα σου υποδεικνύει τη βέλτιστη θέση στάθμευσης θα λύσει αρκετά προβλήματα. Το ότι μια μέρα θα καταργηθεί τελείως ο ανθρώπινος παράγοντας είναι συνηθισμένη ατάκα των διαφημίσεων τεχνολογίας. Πάντα το τραβάνε σε ουτοπικό επίπεδο όταν στην πραγματικότητα πρόκειται για πολύ απλές ιδέες που συνήθως αφορούν συστήματα υποστήριξης αποφάσεων. Μάλιστα, πολλές από αυτές τις εφαρμογές προορίζονται για επαγγελματικά οχήματα, τρακτέρ και τέτοια, όπου η ακρίβεια των χειρισμών έχει να κάνει και με την ποιότητα της εργασίας.

1. Με ναυτιλιακά το έχεις σκεφτεί να ασχοληθείς? Είτε σαν μηχανικός, είτε σαν "διοικητικός", αφού σου αρέσει και το ΜΒΑ. Και υπάρχει δουλειά και στη χώρα μας. 2. Αν είναι τώρα αργά, θα είναι ακόμα πιο αργά στο μάστερ. Εφόσον ο τελικός προορισμός είναι το εξωτερικό και κυρίως όταν εδώ η παιδεία υποβαθμίζεται, όσο κάθεσαι, τόσο χειρότερα. 3. Νομίζω πως ο λόγος που ψάχνεσαι είναι το ότι δε νιώθεις καλά με αυτό που κάνεις τώρα. Αλλά και για ένα άλλο λόγο είναι νωρίς: ο πόθος που έχεις τώρα να γίνεις σπεσιαλίστας της επιστήμης, μπορεί το επόμενο εξάμηνο να πάει περίπατο και να γίνεις ένας συνηθισμένος φοιτητής που και μόνο στη σκέψη όλων αυτών γελάει. Κάτσε κιόλας να δούμε πόσο εύκολα θα πάρεις το πτυχίο κι αν θα έχεις όρεξη να ασχοληθείς με το μηχανιλίκι ή θα προτιμήσεις να βρεις μια πιο χαλαρή δουλίτσα για να είσαι αρντάν.

Αφού είσαι ακόμα πρωτοετής, πώς και δε το ψάχνεις να φύγεις από Σεπτέμβρη για εκεί που ονειρεύεσαι; Γιατί ψάχνουμε μάστερ και όχι μπάτσελορ?

Τελικά θα μάθεις γερμανικά;

Μιας και μιλάμε για Daimler, στη σελίδα καριέρας γράφει: If you have a degree in engineering, sound technical knowledge and practical work experience – and a real passion for cars – we'd love to see your application. Δε γράφει πουθενά για μάστερ ή άλλο ακαδημαϊκό προσόν Επίσης, πρέπει να προσδιορίσουμε το στόχο: τι ακριβώς θέση ψάχνουμε σε μια τόσο μεγάλη εταιρεία? αναλυτής βαλβίδας με πεπερασμένα στοιχεία? μια θέση τεχνικού στα εργαστήρια μας χαλάει?

1. Η δουλειά γενικώς σε μαθαίνει να προλαβαίνεις πράγματα, άρα και αυτό. Κοίτα, θέλει και λίγο συντονισμό η φάση. 2. Η Γερμανία είναι πράγματι δυνατός προορισμός, αλλά τα κράτη που σου ανέφερα είναι ακόμα πλουσιότερα και με τις συντηρητικές πολιτικές κλειστών συνόρων κλπ μάλλον θα παραμείνουν πλουσιότερα, ενώ η Γερμανία με τους συνεργάτες που διάλεξε (πχ εμάς) μπορεί να παρασυρθεί προς τη μετριότητα, ιδίως σαν κοινωνικό περιβάλλον. Ή ας πούμε μπορεί εγώ να νομίζω ότι στις χώρες αυτές το ελληνικό στοιχείο έχει ισχυρό λόμπι ενώ στις υπόλοιπες είμαστε μια ακόμα ξένη εθνικότητα. Επειδή η αμερική πέφτει μακριά, η κοντινότερη επιλογή είναι η ελβετία, πλουσιότερη κι από αμερική και με ίσως καλύτερα των γερμανικών εργοστάσια. 3. Αν δε στείλουν εσένα που είσαι υπάλληλός τους, ποιόν θα στείλουν? Η εσωτερική εκπαίδευση μιας μεγάλης εταιρείας, πχ Μερσεντές, νομίζω πως υπερέχει οποιουδήποτε μάστερ σε πανεπιστήμιο.

Για να σου απαντήσουμε ποιά χώρα ή εταιρεία είναι καλύτερη πρέπει να μας πεις πώς ορίζεις το καλύτερο. Πχ ως λεφτά, μπορεί ο υπάλληλος που αδειάζει τους σκουπιδοτενεκέδες της Μπόινγκ να βγάζει περισσότερα από το διευθυντή μιας μικρής τεχνικής εταιρείας. Από απόψεως κρατών, πάλι τα πράγματα είναι υποκειμενικά. Η δική μου λογική λέει ΗΠΑ και γενικά οποιαδήποτε χώρα εκτός ΕΕ, αρκεί να έχει υψηλότερο κατά κεφαλήν (Αυστραλία, Καναδάς, Ελβετία, Νορβηγία..). Υπάρχουν αρκετές δουλειές που μπορείς να κάνεις από τώρα. Προφανώς δε θα είναι επιστημονικές αλλά σκέψου ότι από τέτοιες ξεκινάνε συνήθως και οι πτυχιούχοι. Αν και δεν είμαι μηχανολόγος, ως φοιτητής είχε κάτσει να δουλέψω ως υπάλληλος μηχανολογικού γραφείου και αργότερα σε κατάστημα ανταλλακτικών. Αρχικά διανομές με παπί, ωστόσο σταδιακά μάθαινα και τα υπόλοιπα . Εάν ήταν η ειδικότητά μου, λαμβάνοντας το πτυχίο θα χτύπαγα κάποια θέση σε μεγαλύτερη εταιρεία και αργότερα με ένα μάστερ (ή σωστότερα το σεμινάριο της αυτοκινητοβιομηχανίας που θα εκπροσωπούσα) θα χτύπαγα και τη διευθυντική θέση (λέμε τώρα). Ή για να ρθούμε και στο θέμα εξωτερικό, θα κοιτούσα να τοποθετηθώ σε αντίστοιχη θέση έξω.

Ως μηχανολόγος μηχανικός κανένας, όμως σπουδαστές μηχανολογίας σε θέσεις σχεδιαστή, μηχανουργού κλπ πάρα πολλοί. λίγοι βέβαια σε σχέση με το ποσοστό όσων σπουδάζουν μηχανολογία, πολλοί όμως για να μπορούμε να λέμε ότι οι αυριανές θέσεις εργασίας είναι ήδη πιασμένες (κυρίως από τα παιδιά όσων έχουν τις επιχειρήσεις). Το αν είναι καλύτερα θυρωρός στη Μπόινγκ (και το λέω σοβαρά) ή διευθυντής σε μια άγνωστη είναι θέμα πολλών παραγόντων. πχ κάποιος μπορεί να μη γουστάρει την εταιρική κουλτούρα ενός κολοσσού που σίγουρα θα απαιτεί "στρατιωτική" συμπεριφορά.

Όχι, δεν εννοώ την πρακτική άσκηση. Η επαγγελματική ιεραρχία δε ξεκινάει από το μάστερ, ούτε από το πτυχίο, αλλά από το απολυτήριο του λυκείου, με κάποια ίσως κατάρτιση σε ΙΕΚ. Το πτυχίο ΑΕΙ-ΤΕΙ δε πρέπει να σε βρει πιο άσχετο από κάποιον που τα χρόνια αυτά δούλευε ως κατώτερος τεχνικός ή υπάλληλος σε κάποια επιχείρηση. Σκέψου λοιπόν ότι αν είναι αργά να ξεκινήσεις να ψάχνεις μόλις πάρεις πτυχίο, πόσο πιο αργά είναι να αρχίσεις το ψάξιμο μετά το μάστερ. Η δυνατότητα να βρεις μια τέτοια δουλειά στα 18 αποτελεί βαρόμετρο για τις προοπτικές σου στο συγκεκριμένο αντικείμενο.

1. Αυτό ήταν γεγονός τα προηγούμενα χρόνια για τον ελληνικό χώρο τουλάχιστον. Οι πρωτόγνωρες τεχνολογίες των υπολογιστών, της τηλεφωνίας κλπ έκαναν τους ηλεκτρολόγους μηχανικούς την πιο απορροφήσιμη σχολή του πολυτεχνείου. Δε γνωρίζω αν αυτό συνεχίζεται ακόμα. 2. Εγώ προσωπικά σου προτείνω να βρεις δουλειά πριν καν πάρεις το πτυχίο. 4. Διοικητική θέση σήμαινε μάλλον επικεφαλής κάποιου τμήματος, όχι τη γραμματειακή υποστήριξη, χωρίς βέβαια να αποκλείεται κι αυτή. Αλλά και η γραμματειακή υποστήριξη έχει διαβάθμιση: ξεκινάς βγάζοντας φωτοτυπίες και με κάποιο μάστερ γίνεσαι αρχιγραμματέας.. 5. Το προφίσενσι πάρτο αν θες να μπεις στο δημόσιο. Για οτιδήποτε άλλο νομίζω υπάρχουν πιο ειδικά πτυχία.

Πριν ενδιαφερθώ για καλύτερα αποτελέσματα με ενδιαφέρει να μειωθεί δραστικά το συνολικό κόστος του εκπαιδευτικού συστήματος, ένα κόστος που δεν επιστρέφεται πίσω στην κοινωνία όταν οι καλύτεροι απόφοιτοι εργάζονται στο εξωτερικό.

Θα συγκεντρωθούν όσοι χρειάζονται για να λειτουργήσουν 1 - 2 πανεπιστήμια για να καλύψουν τις ανάγκες της χώρας, όπως περίπου τις καλύπτουν και τώρα. Άσε που όλο και κάποια βελτίωση της απόδοσης θα υπάρξει εάν οι άνθρωποι αυτοί βρεθούν μαζί στον ίδιο χώρο και με περισσότερες υποδομές από αυτές που θα είχαν καθένας στην πόλη / ίδρυμα / σχολή / τμήμα / τομέα / εργαστήριο του. Τουλάχιστον οι λίγοι καλοί θα γίνουν σίγουρα καλύτεροι. Για τους υπόλοιπους βλέπουμε.. αλλά ακόμα κι αν δε λιγοστέψουν σαν νούμερο, το γεγονός ότι δε θα συντηρούνται τόσα πολλά κτίρια και γραμματείες ανά την ελλάδα θα είναι σημαντική οικονομία. Η μόνη διόρθωση που μπορεί να γίνει είναι το κλείσιμο των περισσοτέρων τμημάτων και η συγχώνευση όλων των υγιών δυνάμεων σε ένα κεντρικό ίδρυμα που θα δέχεται όμως σχετικά λίγους και καλούς φοιτητές, όσους περίπου βρίσκουν πραγματικά εργασία στη χώρα και δίνουν πίσω στην κοινωνία το κόστος των σπουδών τους.

Ο λόγος που επέλεξα Αθήνα - Θεσσαλονίκη είναι καθαρά γεωγραφικός, αλλά δεν έχει και τόση σημασία ας είναι και Καρπενήσι. Η συγκέντρωση του προσωπικού και των υποδομών θα προκύψει από το κλείσιμο των ιδρυμάτων που δε παράγουν αρκετή έρευνα και απλά προσθέτουν νέους στη λίστα των ανέργων και των μεταναστών. Όταν ένα ίδρυμα κλείσει, τα πανάκριβα όργανα (που δεν έχουν χρησιμοποιηθεί και πολύ εξ άλλου) δε θα πεταχτούν, αλλά θα μεταφερθούν αλλού. Και όσοι καθηγητές αξίζουν δε θα απολυθούν, απλά θα πάρουν μετάθεση. Το ιδανικό θα ήταν να αναπτυχθεί σωστά ο ιδιωτικός τομέας και η βιομηχανία ώστε να μπορούμε όλοι να κάνουμε τους επιστήμονες αλλά επειδή αυτό δε φαίνεται πιθανό, τουλάχιστον ας μειωθούν οι λειτουργικές δαπάνες όλου αυτού του εκπαιδευτικού μηχανισμού που στην τελική λίγοι φοιτητές τον ακολουθούν από επιλογή, λόγω ελλείψεως πραγματικών επαγγελματικών σχολών.

Κάτι υποτίθεται ότι θα ψηφιζόταν εν όψει της τρέχουσας διαπραγμάτευσης... έμαθε κανείς τι απέγινε;

Συμφωνώ με dimamp και προσθέτω ότι προς τα πάνω (στη λίστα) έχει νόημα να κοιτάξουν 1 - 2 ελληνικά ιδρύματα (πχ αθήνα - θεσσαλονίκη) και τα υπόλοιπα καλύτερα να ασχοληθούν με πιο ρεαλιστικούς (μη επιστημονικούς) στόχους. Στα 2 κεντρικά ιδρύματα να συγκεντρωθεί όλο το επιστημονικό δυναμικό της χώρας (άνθρωποι και μηχανήματα) μήπως και όλοι μαζί καταφέρουν περισσότερα. Θεωρώ παράλογο και ακριβό η αθήνα να έχει 13 ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και όχι 1. Πχ πόσα χημικά εργαστήρια λειτουργούν σε όλα τα ιδρύματα της Αθήνας? Γιατί να μην είναι ένα μόνο χημικό εργαστήριο με συγκεντρωμένο τον εξοπλισμό ώστε η χημική έρευνα να είναι κεντρικά συντονισμένη και όχι διασπασμένη σε τμήματα και τομείς που συχνά ο ένας δε γνωρίζει την ύπαρξη του άλλου ή όταν τη γνωρίζει να λειτουργούν ανταγωνιστικά διεκδικώντας προγραμματάκια και όχι με κοινό στόχο ένα πολύ μεγάλο πρόγραμμα που απαιτεί μια ισχυρή ερευνητική μονάδα που θα δουλεύει πυρετωδώς?

Άρα εκεί είναι κλειστό. Δεν είπαμε ότι είναι τα πάντα κλειστά, αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις που ισχύουν περιορισμοί. Από την άλλη, αν οι εισφορές ξεκινούσαν από το μηδέν και δεν υπήρχε αυτή η ελάχιστη χρέωση των 168 ευρώ + το τέλος επιτηδεύματος, θα υπήρχε πολύ μεγάλη διακύμανση στα έσοδα του κράτους και των ταμείων, αλλά και ερωτηματικό ως προς τα ασφαλιστικά δικαιώματα όσων έχουν επιχείρηση αλλά δηλώνουν μηδενικό εισόδημα.. Όμως τουλάχιστον για τη συμμετοχή στον ΑΣΕΠ είναι μάλλον άδικο να απαιτείται άδεια ασκήσεως επαγγέλματος.

άρα δεν είναι πια freePOS αλλά 3euroPOS

σωστή παρατήρηση. αν δεν έχεις τα 168 το μήνα δε μπορείς να συμμετάσχεις σε διαγωνισμό, ούτε καν σε θέση χωρίς εμπειρία.

Εάν για οποιοδήποτε λόγο ένα πανεπιστήμιο δε μπορεί να λειτουργήσει όπως πρέπει (πχ να προσελκύσει αξιοπρεπή κονδύλια για έρευνα) δε θα έπρεπε να εξετάζεται και το ενδεχόμενο να κλείσει?

Κατ αρχάς πρέπει να υπάρχουν αποτελέσματα. Στην πράξη όμως τα προγράμματα αντιμετωπίζονται ως δημόσια έργα. Στο Ερευνώ - Καινοτομώ πριν ένα μήνα υπεβλήθησαν δυόμισι χιλιάδες προτάσεις. Όλη η Ελλάδα από εκεί περιμένει να ζήσει.

Δε διαφωνώ ως προς την αναγκαιότητα ένα πανεπιστήμιο να αξιοποιεί τις ευκαιρίες τύπου Η2020, εξ άλλου αυτό δίνει και θέσεις εργασίας, απλά η δραστηριότητα αυτή δε μπορεί να είναι ο μόνος τρόπος απασχόλησης των αποφοίτων μιας χώρας.

Στο ηλεκτρονικό μητρώο του ΑΣΕΠ ζητάει να δηλώσεις εργοδότη, θέση, εργασιακή σχέση, ημερομηνίες έναρξης - λήξης και περιγραφή αντικειμένου. Προκειμένου για θέση μηχανικού χωρίς εξειδικευμένη εμπειρία τι δηλώνει στα κουτάκια αυτά κάποιος που θέλει να επικαλεστεί την παραπάνω εμπειρία? Δεν έχει κάποια επιλογή για απλώς εγγεγραμμένα μέλη του τσμέδε, ούτε για ελεύθερους επαγγελματίες που δουλεύουν απλά στο γραφείο τους.

Αφού λοιπόν το τοπίο παραμένει σταθερό (αν όχι χειρότερο) η αλλαγή θα αφορά τον αριθμό των μηχανικών. Προς το παρόν η αντίδραση της φυγής στο εξωτερικό είναι για πολλούς λύση ανάγκης διότι δε σπούδασαν για να φύγουν. Οι τωρινοί νέοι σε μεγάλο βαθμό σπουδάζουν καθαρά για να φύγουν, ακολουθώντας απλά το ρεύμα των μεγαλύτερων, αλλά οι αυριανοί μπορεί να αντιδράσουν στο ρεύμα φυγής και να βρουν άλλες διεξόδους που δε θα περιλαμβάνουν σπουδές μηχανικού ή άλλων θετικών επιστημών.

Αυτοί οι κάποιοι ερευνητές είναι ίσως το μόνο είδος επαγγελματία που βγάζουμε, οπότε αναλογικά με τον υπόλοιπο εαυτό μας είμαστε βιομηχανία ερευνητών. Αν λειτουργούσαμε όπως λες θα ήμασταν πιο σωστή βιομηχανία ερευνητών αλλά με ακόμα εντονότερο το χάσμα μεταξύ εκπαίδευσης και αγοράς εργασίας.